Kościoły ortodoksyjne - Czytania na każdy dzień
nesto - 2016-05-06, 12:45
BoaDusiciel, mnie natomiast dodatkowo zdaje się, że to zdanie jest bez sensu 
BoaDusiciel - 2016-05-06, 13:31
Tak, jest całkowicie bez sensu, ale jest to taki dostojny, wielopłaszczyznowy bezsens.
Konstruowanie zdań wielopłaszczyznowo bezsensownych ma prawdopodobnie na celu zamaskowanie ich bezsensowności na pojedynczych płaszczyznach bezsensowności.
Wykorzystywany jest tu efekt psychicznego wyparcia, polegający na tym, że człowiek czytający takie zdania zaczyna podejrzewać, że coś z nim jest nie tak, skoro nie widzi tego, co - wg innych - powinien widzieć, więc na wszelki wypadek udaje że widzi sens.
Sytuacja taka opisana jest w bajce "Nowe szaty cesarza":
http://basnie.republika.pl/noweszatycesarza.htm
nesto - 2016-05-06, 13:36
BoaDusiciel, normalnie aż chce się żyć w społeczeństwie, gdzie choć nieliczni wiedzą o co kaman
Mówmy i piszmy o tym wprost, może choć jedna osoba otworzy oczy..
Podobnie w wielu innych kwestiach.. W polityce, kwestii Żydów, uchodźców itp..
"Niech zstąpi mądrość i odnowi oblicze ziemi - tej ziemi" - parafrazując klasyka
Vandersky - 2016-05-07, 10:22
| BoaDusiciel napisał/a: | | A mnie się zdaje, że to zdanie jest zdaniem wielokrotnie alogicznym i to na kilku poziomach. |
Oczywiście, że tak, ale tylko dla osób, które intuicyjnie nie rozpoznają hebrajskiej liczby podwójnej. Dla tych, którzy to rozpoznają i stosują pozwala znacznie skracać wnioskowanie do którego nie potrzeba pewności absolutnej, ale wystarczającej.
Vandersky - 2016-05-07, 10:49
Sobota, 7 maja 2016
(Dz 18,23-28)
| Cytat: | | Paweł zabawił w Antiochii pewien czas i wyruszył, aby obejść kolejno krainę galacką i Frygię, umacniając wszystkich uczniów. Pewien Żyd, imieniem Apollos, rodem z Aleksandrii, człowiek uczony i znający świetnie Pisma, przybył do Efezu. Znał on już drogę Pańską, przemawiał z wielkim zapałem i nauczał dokładnie tego, co dotyczyło Jezusa, znając tylko chrzest Janowy. Zaczął on odważnie przemawiać w synagodze. Gdy go Pryscylla i Akwila usłyszeli, zabrali go z sobą i wyłożyli mu dokładnie drogę Bożą. A kiedy chciał wyruszyć do Achai, bracia napisali list do uczniów z poleceniem, aby go przyjęli. Gdy przybył, pomagał bardzo za łaską Bożą tym, co uwierzyli. Dzielnie uchylał twierdzenia Żydów, wykazując publicznie z Pism, że Jezus jest Mesjaszem. |
(Ps 47,2-3.8-10)
REFREN: Pan Bóg jest królem całej naszej ziemi
| Cytat: | Wszystkie narody klaskajcie w dłonie,
radosnym głosem wykrzykujcie Bogu,
bo Pan Najwyższy jest straszliwy,
jest wielkim Królem nad całą ziemią.
Gdyż Bóg jest Królem całej ziemi,
hymn zaśpiewajcie!
Bóg króluje nad narodami,
Bóg zasiada na swym świętym tronie.
Połączyli się władcy narodów
z ludem Boga Abrahama.
Bo możni świata należą do Boga:
On zaś jest najwyższy. |
(J 16,28)
Wyszedłem od Ojca i na świat przyszedłem, znowu opuszczam świat i wracam do Ojca.
(J 16,23b-28)
| Cytat: | Jezus powiedział do swoich uczniów: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: O cokolwiek byście prosili Ojca, da wam w imię moje. Do tej pory o nic nie prosiliście w imię moje: Proście, a otrzymacie, aby radość wasza była pełna. Mówiłem wam o tych sprawach w przypowieściach. Nadchodzi godzina, kiedy już nie będę wam mówił w przypowieściach, ale całkiem otwarcie oznajmię wam o Ojcu. W owym dniu będziecie prosić w imię moje, i nie mówię, że Ja będę musiał prosić Ojca za wami. Albowiem Ojciec sam was miłuje, bo wyście Mnie umiłowali i uwierzyli, że wyszedłem od Boga. Wyszedłem od Ojca i przyszedłem na świat; znowu opuszczam świat i idę do Ojca.
|
Komentarz:
Apollos mimo, że nie ochrzczony w nadprzyrodzonym sakramencie, który koniecznym jest dla ciała i duszy (psyche), aby i cielesność miała udział w zbawieniu otrzymał już pierwsze zadatki ducha, a dzięki znajomości Pism i wiedzy retorycznej, albowiem był mocnym w słowie stał się nauczycielem, który z ogniem ducha przemawiał. Łaska Boża już bowiem w nim działała przez samą postawę nawrócenia w chrzcie Janowym. Zatem łaska Boża szuka tych, którzy odwracają się od swoich złych uczynków i rozumnie szukają Boga. A obce jest jej powątpiewanie w moc Bożą i trzymanie się twierdzeń czysto ludzkich. A gdy Duch działa przez człowieka pozwala mu prosić Ojca o wszystko, cokolwiek jest w imieniu Jezusa tzn. we wszelkiej łasce, która jest nazwana w Synu, aby Ojciec tym pełniej był uwielbiony, gdy w Synu został uwielbiony w całej pełni. A więc czerpiąc z niewyczerpanego daru Chrystusa dopełniamy swoją radość w miłości Ojca i patrząc bez bojaźni w Niebo zwracamy prośbę ku Niemu.
BoaDusiciel - 2016-05-07, 21:26
| Vandersky napisał/a: | | BoaDusiciel napisał/a: | | A mnie się zdaje, że to zdanie jest zdaniem wielokrotnie alogicznym i to na kilku poziomach. |
Oczywiście, że tak, ale tylko dla osób, które intuicyjnie nie rozpoznają hebrajskiej liczby podwójnej. Dla tych, którzy to rozpoznają i stosują pozwala znacznie skracać wnioskowanie do którego nie potrzeba pewności absolutnej, ale wystarczającej. |
Co to jest hebrajska liczba podwójna ? 
Vandersky - 2016-05-08, 10:33
Niedziela, 8 maja 2016
Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego
(Dz 1,1-11)
| Cytat: | | Pierwszą Księgę napisałem, Teofilu, o wszystkim, co Jezus czynił i czego nauczał od początku aż do dnia, w którym udzielił przez Ducha Świętego poleceń Apostołom, których sobie wybrał, a potem został wzięty do nieba. Im też po swojej męce dał wiele dowodów, że żyje: ukazywał się im przez czterdzieści dni i mówił o królestwie Bożym. A podczas wspólnego posiłku kazał im nie odchodzić z Jerozolimy, ale oczekiwać obietnicy Ojca: Słyszeliście o niej ode Mnie – /mówił/ – Jan chrzcił wodą, ale wy wkrótce zostaniecie ochrzczeni Duchem Świętym. Zapytywali Go zebrani: Panie, czy w tym czasie przywrócisz królestwo Izraela? Odpowiedział im: Nie wasza to rzecz znać czasy i chwile, które Ojciec ustalił swoją władzą, ale gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi. Po tych słowach uniósł się w ich obecności w górę i obłok zabrał Go im sprzed oczu. Kiedy uporczywie wpatrywali się w Niego, jak wstępował do nieba, przystąpili do nich dwaj mężowie w białych szatach. I rzekli: Mężowie z Galilei, dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo? Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba. |
(Ps 47,2-3.6-9)
REFREN: Pan wśród radości wstępuje do nieba.
| Cytat: | Wszystkie narody klaskajcie w dłonie,
radosnym głosem wykrzykujcie Bogu,
bo Pan Najwyższy straszliwy,
jest wielkim Królem nad całą ziemią.
Bóg wstępuje wśród radosnych okrzyków,
Pan wstępuje przy dźwięku trąby.
Śpiewajcie psalmy Bogu, śpiewajcie,
śpiewajcie Królowi naszemu, śpiewajcie.
Gdyż Bóg jest Królem całej ziemi,
hymn zaśpiewajcie
Bóg króluje nad narodami,
Bóg zasiada na swym świętym tronie.
|
(Ef 1,17-23)
| Cytat: | Bóg Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ojciec chwały, dał wam ducha mądrości i objawienia w głębszym poznaniu Jego samego. [Niech da] wam światłe oczy serca tak, byście wiedzieli, czym jest nadzieja waszego powołania, czym bogactwo chwały Jego dziedzictwa wśród świętych i czym przemożny ogrom Jego mocy względem nas wierzących – na podstawie działania Jego potęgi i siły. Wykazał On je, gdy wskrzesił Go z martwych i posadził po swojej prawicy na wyżynach niebieskich, ponad wszelką Zwierzchnością i Władzą, i Mocą, i Panowaniem, i ponad wszelkim innym imieniem wzywanym nie tylko w tym wieku, ale i w przyszłym. I wszystko poddał pod Jego stopy, a Jego samego ustanowił nade wszystko Głową dla Kościoła, który jest Jego Ciałem, Pełnią Tego, który napełnia wszystko wszelkimi sposobami.
|
(Mt 28,19.20)
Idźcie i nauczajcie wszystkie narody, Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata.
(Łk 24,46-53)
| Cytat: | | Jezus powiedział do swoich uczniów: Tak jest napisane: Mesjasz będzie cierpiał i trzeciego dnia zmartwychwstanie, w imię Jego głoszone będzie nawrócenie i odpuszczenie grzechów wszystkim narodom, począwszy od Jerozolimy. Wy jesteście świadkami tego. Oto Ja ześlę na was obietnicę mojego Ojca. Wy zaś pozostańcie w mieście, aż będziecie uzbrojeni mocą z wysoka. Potem wyprowadził ich ku Betanii i podniósłszy ręce błogosławił ich. A kiedy ich błogosławił, rozstał się z nimi i został uniesiony do nieba. Oni zaś oddali Mu pokłon i z wielką radością wrócili do Jerozolimy, gdzie stale przebywali w świątyni, wielbiąc i błogosławiąc Boga. |
Komentarz:
Aby głosić Chrystusa potrzeba nam wyczekiwać obietnicy zesłania pouczeń przez Ducha Świętego. To nic, że znasz Pisma. To nic, że umiesz się wykazać retoryczną inteligencją. To wszystko nic nie znaczy wobec mocy Ducha, którą Syn posyła, aby ożywić martwe ludzkie słowo życiem Trójcy. Dlatego starajmy się o jeszcze większe dary Łaski, aby życie Boże dopełniało nasze naturalne braki. Albowiem Chrystus uniesiony do Nieba wszystko ma pod swymi stopami. Wszystko wobec Niego jest uniżone. Wszystko wobec niego jest mniej doskonałe, a jest doskonałe tylko tym, czym Syn zechce obdarować ze swojej pełni na wszelki sposób.
Nie wpatruj się więc ludzkimi oczami by dostrzec, ale powróć do swego ducha, tam gdzie świątynia Boża, aby tam przysposabiać siebie jako naczynie godne do przyjęcia Łaski. Albowiem Pan stworzenia wstąpił na prawicę Ojca i nieustannie uzdalnia naturę ludzką w sobie do udziału w życiu Bożym. Przystępuj zatem w duchu do tej uwielbionej natury, aby mieć w niej udział, aby mieć jej moc i potęgę i siłę, gdyż potrzebujesz jej bardziej niż roślina łaknąca wody na pustyni. Bez niej jesteś martwym dźwiękiem, pustą obietnicą, wybrzmiałym wspomnieniem, plewą, którą wiatr rozmiata.
BoaDusiciel - 2016-05-08, 16:09
Ale po co głosić Chrystusa, skoro wszyscy już o nim słyszeli ?
W dodatku raczej nic dobrego z tego nie wynika, bo np. w Polsce jest takie zjawisko, że im bardziej gorliwy wyznawca Chrystusa, tym bardziej należy się go bać 
Vandersky - 2016-05-09, 10:21
Poniedziałek, 9 maja 2016
Uroczystość św. Stanisława, biskupa i męczennika
(Dz 20,17-18a.28-32.36)
| Cytat: | | Paweł, posławszy z Miletu do Efezu, wezwał starszych Kościoła. A gdy do niego przybyli, przemówił do nich: Uważajcie na samych siebie i na całe stado, nad którym Duch Święty ustanowił was biskupami, abyście kierowali Kościołem Boga, który On nabył własną krwią. Wiem, że po moim odejściu wejdą między was wilki drapieżne, nie oszczędzając stada. Także spośród was samych powstaną ludzie, którzy głosić będą przewrotne nauki, aby pociągnąć za sobą uczniów. Dlatego czuwajcie, pamiętając, że przez trzy lata we dnie i w nocy nie przestawałem ze łzami upominać każdego z was. A teraz polecam was Bogu i słowu Jego łaski władnemu zbudować i dać dziedzictwo ze wszystkimi świętymi. Po tych słowach upadł na kolana i modlił się razem ze wszystkimi. |
(Ps 100,1-5)
REFREN: My ludem Pana i Jego owcami
| Cytat: | Wykrzykujcie na cześć Pana, wszystkie ziemie,
służcie Panu z weselem.
Stawajcie przed obliczem Pana
z okrzykami radości.
Wiedzcie, że Pan jest Bogiem,
On sam nas stworzył,
jesteśmy Jego własnością,
Jego ludem, owcami Jego pastwiska.
W Jego bramy wstępujcie z dziękczynieniem,
z hymnami w Jego przedsionki.
Albowiem Pan jest dobry,
Jego łaska trwa na wieki. |
(Rz 8,31b-39)
| Cytat: | | Jeżeli Bóg z nami, któż przeciwko nam? On, który nawet własnego Syna nie oszczędził, ale Go za nas wszystkich wydał, jakże miałby wraz z Nim i wszystkiego nam nie darować? Któż może wystąpić z oskarżeniem przeciw tym, których Bóg wybrał? Czyż Bóg, który usprawiedliwia? Któż może wydać wyrok potępienia? Czy Chrystus Jezus, który poniósł [za nas] śmierć, co więcej – zmartwychwstał, siedzi po prawicy Boga i przyczynia się za nami? Któż nas może odłączyć od miłości Chrystusowej? Utrapienie, ucisk czy prześladowanie, głód czy nagość, niebezpieczeństwo czy miecz? Jak to jest napisane: Z powodu Ciebie zabijają nas przez cały dzień, uważają nas za owce przeznaczone na rzeź. Ale we wszystkim tym odnosimy pełne zwycięstwo dzięki Temu, który nas umiłował. I jestem pewien, że ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani Zwierzchności, ani rzeczy teraźniejsze, ani przyszłe, ani moce, ani co wysokie, ani co głębokie, ani jakiekolwiek inne stworzenie nie zdoła nas odłączyć od miłości Boga, która jest w Chrystusie Jezusie, Panu naszym. |
(J 10,14)
Ja jestem dobrym pasterzem i znam owce moje, a moje Mnie znają.
(J 10,11-16)
| Cytat: | Jezus powiedział do faryzeuszów: Ja jestem dobrym pasterzem. Dobry pasterz daje życie swoje za owce. Najemnik zaś i ten, kto nie jest pasterzem, którego owce nie są własnością, widząc nadchodzącego wilka, opuszcza owce i ucieka, a wilk je porywa i rozprasza; /najemnik ucieka/ dlatego, że jest najemnikiem i nie zależy mu na owcach. Ja jestem dobrym pasterzem i znam owce moje, a moje Mnie znają, podobnie jak Mnie zna Ojciec, a Ja znam Ojca. życie moje oddaję za owce. Mam także inne owce, które nie są z tej owczarni. I te muszę przyprowadzić i będą słuchać głosu mego, i nastanie jedna owczarnia, jeden pasterz.
|
Kometarz:
Jest różnica między Apostołem a pasterzem. Apostoła posyła Najwyższy Pasterz, pasterza zaś Kościół. Dlatego nad Apostołem czuwa sam Jezus Chrystus i modli się za nim, tak jak za św. Piotrem, aby nie ustała jego wiara. Zatem pasterz musi uważać sam na siebie, aby godnie wykonywał swoją posługę w imieniu Kościoła wg powierzonego mu zadania: biskup ma karmić stado pokarmem duchowym nauki Bożej, aby stado nie błądziło po bezdrożach, prezbiter zaś Ciałem Chrystusa, aby owce miały siły dla podążania za pasterzem. Wilki zaś drapieżne, które polują w nocy, w dzień przyjmują przebranie owcy, aby nie płoszyć stada. Dlatego niemożliwym jest całkowita ochrona przed wilkami. Wilki selekcjonują stado, aby okazało się którzy są wypróbowani i które owce słuchają głosu prawdziwego pasterza, a nie idą w ciemnościach nocy za wyciem wilków. Pasterz zaś ma tak uczyć i prowadzić owce, aby owce dobrze rozpoznawały i rozumiały głos pasterza. Musi też uważać na siebie, by czasem nie tylko nie uciekł jako najemnik, ale, aby nie daj Boże stał się wilkiem i dołączył do ich watahy. Nie bowiem utrapienie, ucisk czy prześladowanie, głód czy nagość, niebezpieczeństwo czy miecz odłączają nas od Chrystusa, ale zgubne nauki, które są zdolne zatracić nasze dusze i ciała w piekle. Albowiem to co uznajesz za prawdę, za tym podążysz. Gdy zaś z braku posłuszeństwa i świerzbienia własnych uszu, które już nie rozpoznają głosu pasterza pójdziesz we własnej pysze za sprawami trudnymi do zrozumienia, ty będący człowiekiem niedouczonym i mało utwierdzonym opacznie zaczniesz to tłumaczyć i na własną swoją zgubę to uczynisz. I nie myśl sobie we własnym zarozumialstwie, że tylko ty i twoje stado jest zdolne słuchać pasterza. Są bowiem inne owce z innych stad, których nikt nie nauczył rozpoznawać prawdziwego głosu pasterza. One to, gdy będą odpowiednio przysposobione do przyjęcia łaski skoro usłyszą głos prawdziwego pasterza natychmiast za nim pójdą.
BoaDusiciel - 2016-05-09, 16:43
W katolickim Kodeksie Prawa Kanonicznego jest wprost napisane, że wierni mają obowiązek utrzymywać materialnie księży, w zamian za co mogą dostać od nich pokarm duchowy.
W drugą stronę taka relacja nie jest zapisana w tym Kodeksie 
Vandersky - 2016-05-10, 11:11
Wtorek, 10 maja 2016
(Dz 20,17-27)
| Cytat: | | Paweł z Miletu posłał do Efezu i wezwał starszych Kościoła. A gdy do niego przybyli, przemówił do nich: Wiecie, jakim byłem wśród was od pierwszej chwili, w której stanąłem w Azji. Jak służyłem Panu z całą pokorą wśród łez i doświadczeń, które mnie spotkały z powodu zasadzek żydowskich. Jak nie uchylałem się tchórzliwie od niczego, co pożyteczne, tak że przemawiałem i nauczałem was publicznie i po domach, nawołując zarówno Żydów, jak i Greków do nawrócenia się do Boga i do wiary w Pana naszego Jezusa. A teraz, przynaglany Duchem, udaję się do Jerozolimy; nie wiem, co mnie tam spotka oprócz tego, że czekają mnie więzy i utrapienia, o czym zapewnia mnie Duch Święty w każdym mieście. Lecz ja zgoła nie cenię sobie życia, bylebym tylko dokończył biegu i posługiwania, które otrzymałem od Pana Jezusa: /bylebym/ dał świadectwo o Ewangelii łaski Bożej. Wiem teraz, że wy wszyscy, wśród których po drodze głosiłem królestwo, już mnie nie ujrzycie. Dlatego oświadczam wam dzisiaj: nie jestem winien niczyjej krwi, bo nie uchylałem się tchórzliwie od głoszenia wam całej woli Bożej. |
(Ps 68,10-11.20-21)
REFREN: Śpiewajcie Bogu wszystkie ludy ziemi
| Cytat: | Deszcz obfity zesłałeś, Boże,
Tyś orzeźwił swoje znużone dziedzictwo.
Twoja rodzina, Boże, znalazła to mieszkanie,
które w swej dobroci dałeś ubogiemu.
Pan niech będzie przez wszystkie dni błogosławiony:
Bóg, który nas dźwiga co dzień, Zbawienie nasze
Bóg nasz jest Bogiem, który wyzwala,
Pan nas ratuje od śmierci.
|
(J 14,16)
Ja będę prosił Ojca, a da wam innego Pocieszyciela, aby z wami pozostał na zawsze.
(J 17,1-11a)
| Cytat: | W czasie ostatniej wieczerzy Jezus podniósłszy oczy ku niebu, rzekł: Ojcze, nadeszła godzina! Otocz swego Syna chwałą, aby Syn Ciebie nią otoczył i aby mocą władzy udzielonej Mu przez Ciebie nad każdym człowiekiem dał życie wieczne wszystkim tym, których Mu dałeś. A to jest życie wieczne: aby znali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga, oraz Tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa. Ja Ciebie otoczyłem chwałą na ziemi przez to, że wypełniłem dzieło, które Mi dałeś do wykonania. A teraz Ty, Ojcze, otocz Mnie u siebie tą chwałą, którą miałem u Ciebie pierwej, zanim świat powstał. Objawiłem imię Twoje ludziom, których Mi dałeś ze świata. Twoimi byli i Ty Mi ich dałeś, a oni zachowali słowo Twoje. Teraz poznali, że wszystko, cokolwiek Mi dałeś, pochodzi od Ciebie. Słowa bowiem, które Mi powierzyłeś, im przekazałem, a oni je przyjęli i prawdziwie poznali, że od Ciebie wyszedłem, oraz uwierzyli, żeś Ty Mnie posłał. Ja za nimi proszę, nie proszę za światem, ale za tymi, których Mi dałeś, ponieważ są Twoimi. Wszystko bowiem moje jest Twoje, a Twoje jest moje, i w nich zostałem otoczony chwałą. Już nie jestem na świecie, ale oni są jeszcze na świecie, a Ja idę do Ciebie.
|
Komentarz:
Gdy głoszący Słowo nie jest tchórzliwy, nawołuje i do nawrócenia i do wiary w Pana Jezusa. Bojaźliwy zaś najemnik głosi bądź tylko czystą Wiarę epatując słuchaczy własną elokwencją i giętkim językiem, aby w ten sposób wzbudzić podziw intelektualny, aby przypadkiem nie stać się znakiem sprzeciwu wobec słuchających poruszając ich sumienia, bądź też przybierając postawę surową bez opamiętania moralizuje każdy możliwy czyn podciągając to pod niewolę literze Prawa, aby okazać się przed słuchaczem nienagannym moralnie, dbałym w skrupulatności i wielce religijnym człowiekiem. Wszystko to zaś zapuściło korzeń we względzie ludzkim. Tam zaś gdzie obopólny wzgląd ludzki króluje Bóg nie zsyła orzeźwiającego deszczu łaski ponieważ nie On jest w centrum ludzkiej miłości. Nie on jest w centrum szukania prawdziwej mądrości. Tam sam świat syci się sobą i swymi pożądaniami. Dlatego Chrystus nie prosi za światem, ale za tymi, którym świat jest obrzydliwy. Którzy wykonują dzieła Boże w trudzie własnego nawrócenia i uwierzywszy w Syna przez zachowanie jego Słowa poznali prawdziwie Ojca. Takie jest bowiem życie wieczne i nie ma innego: abyśmy znali jedynego prawdziwego Boga, oraz Tego, którego On posłał, Jezusa Chrystusa. Znać zaś oznacza wiedzieć co czynić by być przez Niego poznanym w naszej modlitwie i dziękczynieniu i uwielbieniu, bo nie każde Panie, Panie do Niego dociera. A poznawajmy Pana z wielką bojaźnią, aby czasem nie okazało się, że czcimy nieme bożki pogańskie bluźniąc Imieniu Boga.
Vandersky - 2016-05-11, 10:38
Środa, 11 maja 2016
(Dz 20,28-38)
| Cytat: | | Paweł powiedział do starszych kościoła efeskiego: Uważajcie na samych siebie i na całą trzodę, nad którą Duch Święty ustanowił was biskupami, abyście kierowali Kościołem Boga, który On nabył własną krwią. Wiem, że po moim odejściu wejdą między was wilki drapieżne, nie oszczędzając stada. Także spośród was samych powstaną ludzie, którzy głosić będą przewrotne nauki, aby pociągnąć za sobą uczniów. Dlatego czuwajcie, pamiętając, że przez trzy lata we dnie i w nocy nie przestawałem ze łzami upominać każdego z was. A teraz polecam was Bogu i słowu Jego łaski władnemu zbudować i dać dziedzictwo ze wszystkimi świętymi. Nie pożądałem srebra ani złota, ani szaty niczyjej. Sami wiecie, że te ręce zarabiały na potrzeby moje i moich towarzyszy. We wszystkim pokazałem wam, że tak pracując trzeba wspierać słabych i pamiętać o słowach Pana Jezusa, który powiedział: Więcej szczęścia jest w dawaniu aniżeli w braniu. Po tych słowach upadł na kolana i modlił się razem ze wszystkimi. Wtedy wszyscy wybuchnęli wielkim płaczem. Rzucali się Pawłowi na szyję i całowali go, smucąc się najbardziej z tego, co powiedział: że już nigdy go nie zobaczą. Potem odprowadzili go na okręt. |
(Ps 68,29-30.33-36)
REFREN: Śpiewajcie Bogu wszystkie ludy ziemi
lub Alleluja
| Cytat: | O Boże, okaż swą potęgę,
potęgę Bożą, której dla nas użyłeś.
W Twej świątyni nad Jeruzalem,
niech królowie złożą Tobie dary!
Śpiewajcie Bogu królestwa ziemi,
zagrajcie Panu,
który przemierza odwieczne niebiosa.
Oto wydał głos swój, głos potężny:
„Uznajcie moc Bożą!”
Jego majestat jest nad Izraelem,
a Jego potęga w obłokach.
On sam swojemu ludowi daje potęgę i siłę.
Niech będzie Bóg błogosławiony.
|
(J 17,21)
Słowo Twoje, Panie jest prawdą, uświęć ich w prawdzie
(J 17,11b-19)
| Cytat: | W czasie ostatniej wieczerzy Jezus podniósłszy oczy ku niebu, modlił się tymi słowami: Ojcze Święty, zachowaj ich w Twoim imieniu, które Mi dałeś, aby tak jak My stanowili jedno. Dopóki z nimi byłem, zachowywałem ich w Twoim imieniu, które Mi dałeś, i ustrzegłem ich, a nikt z nich nie zginął z wyjątkiem syna zatracenia, aby się spełniło Pismo Ale teraz idę do Ciebie i tak mówię, będąc jeszcze na świecie, aby moją radość mieli w sobie w całej pełni. Ja im przekazałem Twoje słowo, a świat ich znienawidził za to, że nie są ze świata, jak i Ja nie jestem ze świata. Nie proszę, abyś ich zabrał ze świata, ale byś ich ustrzegł od złego. Oni nie są ze świata, jak i Ja nie jestem ze świata. Uświęć ich w prawdzie. Słowo Twoje jest prawdą. Jak Ty Mnie posłałeś na świat, tak i Ja ich na świat posłałem. A za nich Ja poświęcam w ofierze samego siebie, aby i oni byli uświęceni w prawdzie.
|
Komentarz:
Biskup nie na darmo ustanawiany jest i wybrany przez Ducha Świętego, aby czuwał nad zwołanym przez tegoż Ducha Kościołem. To biskup lokalny jest podtrzymywaniem tego głosu Ducha, który mówi do Kościoła lokalnego. Dlatego nade wszystko wsłuchuj się w ten głos nauczania, karcenia i rządzenia, abyś słuchał Ducha Świętego nie tylko w duchu, ale i w ciele, aby to co duchowe było rozumnie podporządkowane dyscyplinie zewnętrznej. Jak bowiem możesz mówić: słucham Pana, skoro nie wykonujesz poleceń Jego sługi, którego On sam w widocznym znaku sakramentu ustanowił? No chyba, że pasterz głosi naukę przewrotną, którą przyciąga do siebie, a nie do Chrystusa. Taki pasterz nie jest drogą Chrystusa. Nie odróżnisz jednak wilka od pasterza jeśli sam nie będziesz ponad wszystko pragnął Chrystusa. Wtedy bowiem patrzysz na pasterza, ale słuchasz w nim Chrystusa. I oddzielisz słowo Boże od ludzkiego, gdy duchem to będziesz rozpoznawał. Nie lękaj się zatem słuchać. Uznaj moc Bożą w Jego postanowieniach, a otrzymasz potęgę i siłę z nich płynącą, bo nie jesteś już z tego świata choć w nim przebywasz. Odrzuć stare swoje ziemskie myślenie, a będziesz uświęcał się w prawdzie, w coraz to głębszym poznaniu i wszelkim wyczuciu. Jaka jest wola Boża: co jest dobre, co Bogu miłe i co doskonałe.
BoaDusiciel - 2016-05-11, 21:02
Prawdopodobnie masz na myśli bpa Jareckiego, duszpasterza trzeźwości 
Vandersky - 2016-05-12, 10:54
Czwartek, 12 maja 2016
(Dz 22,30;23,6-11)
| Cytat: | | W Jerozolimie trybun rzymski, chcąc dowiedzieć się dokładnie, o co Żydzi oskarżali Pawła, zdjął z niego więzy, rozkazał zebrać się arcykapłanom i całemu Sanhedrynowi i wyprowadziwszy Pawła stawił go przed nimi. Wiedząc zaś, że jedna część składa się z saduceuszów, a druga z faryzeuszów, wołał Paweł przed Sanhedrynem: Jestem faryzeuszem, bracia, i synem faryzeuszów, a stoję przed sądem za to, że spodziewam się zmartwychwstania umarłych. Gdy to powiedział, powstał spór między faryzeuszami i saduceuszami i doszło do rozdwojenia wśród zebranych. Saduceusze bowiem mówią, że nie ma zmartwychwstania, ani anioła, ani ducha, a faryzeusze uznają jedno i drugie. Zrobiła się wielka wrzawa, zerwali się niektórzy z uczonych w Piśmie spośród faryzeuszów, wykrzykiwali wojowniczo: Nie znajdujemy nic złego w tym człowieku. A jeśli naprawdę mówił do niego duch albo anioł? Kiedy doszło do wielkiego wzburzenia, trybun obawiając się, żeby nie rozszarpali Pawła, rozkazał żołnierzom zejść, zabrać go spośród nich i zaprowadzić do twierdzy. Następnej nocy ukazał mu się Pan. Odwagi! – powiedział – trzeba bowiem, żebyś i w Rzymie świadczył o Mnie tak, jak dawałeś o Mnie świadectwo w Jerozolimie. |
(Ps 16,1-2.5.7-11)
REFREN: Strzeż mnie, o Boże, Tobie zaufałem
| Cytat: | Zachowaj mnie, Boże, bo chronię się u Ciebie,
mówię do Pana: „Tyś jest Panem moim”.
Pan moim dziedzictwem i przeznaczeniem,
to On mój los zabezpiecza.
Błogosławię Pana, bo dał mi rozsądek,
bo serce napomina mnie nawet nocą.
Zawsze stawiam sobie Pana przed oczy,
On jest po mojej prawicy, nic mną nie zachwieje.
Dlatego cieszy się moje serce i dusza raduje,
a ciało moje będzie spoczywać bezpiecznie,
bo w krainie zmarłych duszy mej nie zostawisz
i nie dopuścisz, bym pozostał w grobie.
Ty ścieżkę życia mi ukażesz,
pełnię Twojej radości
i wieczną rozkosz
po Twojej prawicy. |
(J 17,21)
Aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby świat uwierzył, żeś Ty Mnie posłał.
(J 17,20-26)
| Cytat: | | W czasie ostatniej wieczerzy Jezus podniósłszy oczy ku niebu, modlił sie tymi słowami: Ojcze Święty, nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy dzięki ich słowu będą wierzyć we Mnie; aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno, aby świat uwierzył, żeś Ty Mnie posłał. I także chwałę, którą Mi dałeś, przekazałem im, aby stanowili jedno, tak jak My jedno stanowimy. Ja w nich, a Ty we Mnie! Oby się tak zespolili w jedno, aby świat poznał, żeś Ty Mnie posłał i żeś Ty ich umiłował tak, jak Mnie umiłowałeś. Ojcze, chcę, aby także ci, których Mi dałeś, byli ze Mną tam, gdzie Ja jestem, aby widzieli chwałę moją, którą Mi dałeś, bo umiłowałeś Mnie przed założeniem świata. Ojcze sprawiedliwy! Świat Ciebie nie poznał, lecz Ja Ciebie poznałem i oni poznali, żeś Ty Mnie posłał. Objawiłem im Twoje imię i nadal będę objawiał, aby miłość, którą Ty Mnie umiłowałeś, w nich była i Ja w nich. |
Komentarz:
Paweł na swoją obronę przywołuje sumienie faryzeuszy. Nie przywołuje wspólnego im pochodzenia i statusu, ale to, co w sumieniu wyznają i wierzą razem z nim. I choć Apostoł Narodów powołuje się tylko na wiarę w zmartwychwstanie, osiąga uznanie, a nawet otrzymuje wsparcie obrony faryzeuszy. Sumienie, owo napominające serce zachowuje nas bowiem przy zdrowych zmysłach chroniąc przed szaleństwem nienawiści. Jest to ta jedyna wspólnota, która może połączyć ludzi pomimo wielu różniących się zapatrywań na wiele spraw. Nie jest nią zaś wyznawanie tej samej ideologii, systemu czy wierzeń. Tak więc dopóki ktoś nie jest człowiekiem sumienia, nie może mieć wspólnoty z innymi, nie może jak Ojciec i Syn stanowić jednego. Albowiem prawe sumienie dojdzie do prawdy jednej Wiary. Prawe sumienie nie pozwoli na wrogość wobec bliźniego. Wreszcie prawe sumienie ugaszcza w sercu miłość jaką Ojciec miłuje Syna. Ustalanie zaś wspólnych poglądów, wspólnej ideologii i wspólnego kompromisu we Wierze jest tylko innym obliczem wzajemnej wrogości. Owym neutralnym udeptanym pasem niekończących się dyskusji, który zabezpiecza ludzi przed rzuceniem się sobie do gardeł. Nie łudź się i nie bądź obłudnikiem. Nie, to co ty w swojej wiedzy i znajomości uznajesz za prawe jest prawe, choćbyś miał tysiące popleczników swojej sprawy. Nie masz takiej mocy ani mądrości, aby z wiedzy czerpać ocenę tego, co moralnie słuszne. To może ci tylko objawić Bóg, gdy przemawia w skrytości twego sumienia. Lecz jeśli zagłuszysz sumienie własnym oburzeniem, kłótnią, zgiełkiem czy złorzeczeniem nie usłyszysz go.
Vandersky - 2016-05-13, 11:27
13 maja 2016 r., Piątek
Dz 25, 13-21
| Cytat: |
Król Agryppa i Berenike przybyli do Cezarei powitać Festusa. Gdy przebywali tam dłuższy czas, Festus przedstawił królowi sprawę Pawła. Powiedział: «Feliks pozostawił w więzieniu pewnego człowieka. Gdy byłem w Jerozolimie, arcykapłani i starsi żydowscy wnieśli przeciw niemu skargę, żądając dla niego wyroku skazującego. Odpowiedziałem im: „Rzymianie nie mają zwyczaju skazywania kogokolwiek na śmierć, zanim oskarżony nie stanie wobec oskarżycieli i nie będzie miał możności bronienia się przed zarzutami”.
A kiedy przybyli tutaj bez żadnej zwłoki, sprawując następnego dnia sądy, kazałem przyprowadzić tego człowieka. Oskarżyciele nie wnieśli przeciwko niemu żadnej skargi o przestępstwa, które podejrzewałem. Mieli z nim tylko spory o ich wierzenia i o jakiegoś zmarłego Jezusa, o którym Paweł twierdzi, że żyje.
Nie znając się na tych rzeczach, zapytałem, czy nie zechciałby udać się do Jerozolimy i tam odpowiadać przed sądem w tych sprawach. Ponieważ Paweł zażądał, aby go zatrzymać do wyroku Cezara, kazałem go strzec, dopóki go nie odeślę do Najdostojniejszego». |
PSALM RESPONSORYJNY:
Ps 103 (102), 1-2. 11-12. 19-20ab (R.: por. 19a)
Pan Bóg utwierdził swój tron na niebiosach.
| Cytat: | Błogosław, duszo moja, Pana *
i wszystko, co jest we mnie, święte imię Jego.
Błogosław, duszo moja, Pana *
i nie zapominaj o wszystkich Jego dobrodziejstwach.
Bo jak wysoko niebo wznosi się nad ziemią, *
tak wielka jest łaska Pana dla Jego czcicieli.
Jak odległy jest wschód od zachodu, *
tak daleko odsunął od nas nasze winy.
Pan utwierdził tron swój na niebiosach, *
a Jego panowanie obejmuje wszechświat.
Błogosławcie Pana wszystkie Jego zastępy, *
potężni mocarze pełniący Jego rozkazy.
|
J 14, 26
Duch Święty wszystkiego was nauczy,
przypomni wam wszystko, co wam powiedziałem.
J 21, 15-19 Piotr pasterzem Kościoła
| Cytat: |
Gdy Jezus ukazał się swoim uczniom i spożywał z nimi śniadanie, rzekł do Szymona Piotra: «Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie więcej aniżeli ci?»
Odpowiedział Mu: «Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham».
Rzekł do niego: «Paś baranki moje».
I powtórnie powiedział do niego: «Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie?»
Odparł Mu: «Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham».
Rzekł do niego: «Paś owce moje».
Powiedział mu po raz trzeci: «Szymonie, synu Jana, czy kochasz Mnie?»
Zasmucił się Piotr, że mu po raz trzeci powiedział: «Czy kochasz Mnie?» I rzekł do Niego: «Panie, Ty wszystko wiesz, Ty wiesz, że Cię kocham».
Rzekł do niego Jezus: «Paś owce moje. Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci: Gdy byłeś młodszy, opasywałeś się sam i chodziłeś, gdzie chciałeś. Ale gdy się zestarzejesz, wyciągniesz ręce swoje, a inny cię opasze i poprowadzi, dokąd nie chcesz».
To powiedział, aby zaznaczyć, jaką śmiercią uwielbi Boga. A wypowiedziawszy to rzekł do niego: «Pójdź za Mną!» |
Komentarz:
Czczenie Boga w życiu człowieka zawiera 2 aspekty: zewnętrzny i wewnętrzny. Zewnętrznie człowiek czci Boga całej wspólnoty, do której należy, a więc przyjmuje i wypełnia przewidziane rytuały, obiera wyznaczone postawy etyczne i społeczne. I choć jest to forma niedoskonałej, bo cielesnej czci Boga ma ona niesłychanie ważną funkcję widzialnego znaku jakości czci wewnętrznej jaką człowiek obdarza Boga, w którego wierzy.
Po pierwsze tym wyznacznikiem jest kierunek zstępowania lub wstępowania kultu: od tego co cielesne ku temu co duchowe lub odwrotnie. Jeśli najpierw jest cielesne w kierunku duchowego, to nigdy cielesne nie obierze kierunku na duchowe, ani do niego nie dojdzie. Upodoba zaś sobie cielesne w sobie to duchowe tak, aby zjednoczyło się z jego cielesnym i było mu poddane.
Po drugie jest wyznacznikiem pojmowania czystości, tego co godne i niegodne.Gdy człowiek najpierw uwielbi Boga w duchu i prawdzie to zaraz zewnętrzne, cielesne staje się dla niego czyste. Dla cielesnego natomiast nieczystość będzie widoczna zawsze na zewnątrz bo oczy patrzą cieleśnie i z nieczystą intencją. Cześć zaś czysto cielesna jest gorsza od braku czci, bo ta druga nie urąga Bogu wprost tylko Go w nieświadomości ignoruje. Tak i św. Paweł wolał się poddać osądowi czysto ludzkiemu Cezara niż Sanhedrynowi w Jerozolimie, który uważał, że należy bardziej trzymać się ludzkiego obyczaju niż Prawdy Bożej, która do ducha przemawia. Lepiej jest więc uciec się do Pana i Jego Opatrzności, niż pokładać ufność w człowieku, który uważając się za pobożnego i prawego we własnym cielesnym osądzie złożył całą swoją ufność, bo wtedy sam złożysz własną ufność w jego ufności.
Tak i Jezus sprawdza wewnętrzną miłość Piotr w trzech zewnętrznych przejawach: czy kocha Go miłością większą niżeli inni uczniowie w aspekcie zewnętrznej gorliwości, estymy i szacunku (ἀγαπάω); czy kocha Go miłością sługi, który wykona wszystko, czego zażąda od niego Pan (ἀγαπάω) i wreszcie, czy kocha Go osobistą miłością gorącego i szczerego serca, uwielbienia i intymnej przyjaźni (φιλέω). Dlatego Piotr smuci się (λυπέω) i odczuwa ból dopiero przy 3 pytaniu. Nie jest to ból jednak z powodu sugestii Zbawiciela, ale ból tego co było w nieczysty sposób traktowane w nim samym. Mianowicie sposób przywiązania Piotra do osoby Jezusa nie bezpośrednio, ale do uczucia, które Chrystus w nim wzbudza. Poprzez smutek i ból zostaje oczyszczona w Piotrze nieczystość tej intencji.
|
|
|
