Słowa, które przynoszą życie - Poezja duszy miłością malowana
Anonymous - 2006-06-11, 16:26 Temat postu: Poezja duszy miłością malowana
Dusza. Od tego słowa pochodzi słowo "duszewny".
Duszewny znaczy mający swoje źródło w duszy. Duszewny - nie zawsze znaczy zły, cielesny, grzeszny. Duszewny - to pochdzący z duszy.
"Panie, zbaw duszę moją"! To dobra modlitwa. Wierzę, że Bóg pozwala nam przyjrzeć się własnej duszy i zrozumieć ją poprzez to, że oświeca ją światłem swojej milości.
Chciałabym, aby tu znalazły się wiersze zainspirowane miłością.
Anonymous - 2006-06-11, 16:26
Przychodzisz do mego brudu
Ze swoją sprawiedliwością
Dar
Bezcenny dar ducha
Zapłacone
Wykupione
Ostęplowane
Czemu uciekasz w pogoni za spełnieniem
Uwierz
Ja bardziej pragnę twego szczęścia niż
Ty sama
Proszę Ciebie który
Wiesz czego mi trzeba
Podaruj mi miłość
Mego Miłego
I nie zabieraj jej
Proszę Ciebie
Który cierpisz z cierpiącymi
Napełnij moją duszę
Znowu swoim blaskiem
I nie pozwól mi odejść
Zbyt daleko
Anonymous - 2006-06-11, 16:27
Miły
Zacznij mówić do duszy
Musi ciebie słuchać
Zacznij mówić do wiatru
Mów - odpowie ciszą
Stare przyjaźnie
Poukładane na półkach
Nowe miłości
Wyjęte z szuflad serca
Czy nie wiedziałeś o tym
Stałeś z boku spojrzeniem
A moje łzy kapały
Na puste posłanie
Jedynie Twoja Miłość
Na czas prób i pokus
Najlepszym lekarstwem
Panie
Anonymous - 2006-06-11, 16:27
Od Ciebie wszelka miłość
Dar odkrywania siebie
Dar odkrywania jego
Uczysz mnie rozumieć
Duszę bliźniego
Uczysz stawać z boku
Tkliwością malować
Spojrzeniem dotykać
I nie żałować
Uczysz mnie siebie
Rozumieć pragnienia
Odważnie czerpać
Aż do spełnienia
Cenić kobiecość
Która cię odmienia
Przychodzisz tęsknotą
Wychodzisz z pół cienia
Patrzysz pod powieki
Dotykasz marzenia
Preznet
Podarunek
Jeden pocałunek
Rozrzucone perły
Zbieramy schyleni
Panie
Niech tę przyszłość
Twój czas rozpromieni
Anonymous - 2006-06-11, 16:27
Napisałam wiele wierszy o miłości, ale upublicznianie ich uważam za ekshibicjonizm. Chyba, że piszemy je "pod publiczkę", albo jako słowa do piosenki.
Anonymous - 2006-06-11, 16:27
Aniu
przecież nikt Ci nie każe pisać.
Każdy robi to chyba z własnej woli.
Może ktoś odnajdzie w tym co napisałam coś mu bliskiego.
Może ktoś pomyśli tak: " czy jestem wierzący, czy ateista - miłość jest udziałem wszystkich i każdy ma do niej prawo".
Czasem czyjaś ekshibicjonistyczna odwaga może kogoś uwolnić, może przynieść pocieszenie. Taką miałam intencję.
Pomijając już piękno poezji samo w sobie.
Anonymous - 2006-06-11, 16:28
Cytat: | przecież nikt Ci nie każe pisąć.
Każdy robi to chyba z własnej woli | .
To też nie piszę, ale bardzo podziwiam innych za odwagę, za otwartość i chęć dzielenia się z innymi swoimi przeżyciami i stanem duszy :) .
Anonymous - 2006-06-11, 16:28
Przyszedłeś niespodziewanie
Nieoczekiwanie
Wyciągnąłeś swoje dłonie na spotkanie
W ludzkim pragnieniu
Odwieczym życzeniu
Naszych serc zbliżeniu
Idealizm nie praktyczny
Acz nie banalny
Tak daleki i bliski
A jednak realny
Anonymous - 2006-06-11, 16:28
gnes
Dla kogoś - magnes
Dla Ciebie - siostra
Juz nie ta -nie ostra
Agnes - ta Miła
Wcale - nie zawiła
Agnes - spragniona
Nie kochanka
Nie żona
Agnes zgubiona
Lecz w duchu - spełniona
Anonymous - 2006-06-11, 16:28
madelaine,
dziekuje
Anonymous - 2006-06-11, 16:28
Kto nie kocha - traci wiele
Polecam 1 Koryntian 13
Anonymous - 2006-06-11, 16:29
Witam
Czyżby nie było nikogo, kto chciałby coś tu napisać?
agneess - 2006-07-13, 10:10
Jeżeli zdołasz zachować spokój, chociażby wszyscy już go stracili, ciebie oskarżając;
Jeżeli nadal masz nadzieję, chociażby wszyscy o tobie zwątpili, licząc się jednak z ich zastrzeżeniami;
Jeżeli umiesz czekać bez zmęczenia, jeżeli na obelgi nie reagujesz obelgami, jeżeli nie odpłacasz za nienawiść nienawiścią, nie udając jednakże mędrca i świętego;
Jeżeli marząc - nie ulegasz marzeniom;
Jeżeli rozumując - rozumowania nie czynisz celem;
Jeżeli umiesz przyjąć sukces i porażkę, traktując jednakowo oba te złudzenia;
Jeżeli ścierpisz wypaczenie prawdy przez ciebie głoszonej, kiedy krętacze czynią z niej zasadzkę, by wydrwić naiwnych, albo zaakceptujesz ruinę tego co było treścią twego życia, kiedy pokornie zaczniesz odbudowę zużytymi już narzędziami;
jeżeli potrafisz na jednej szali położyć wszystkie twe sukcesy i potrafisz zaryzykować, stawiając wszystko na jedną kartę, jeżeli potrafisz przegrać i zacząć wszystko od początku, bez słowa , nie żaląc się, że przegrałeś;
Jeżeli umiesz zmusić serce, nerwy, siły, by nie zawiodły, choćbyś od dawna czuł ich wyczerpanie, byleby wytrwać , gdy poza wolą nic już nie mówi o wytrwaniu;
Jeżeli umiesz rozmawiać z nieuczciwymi, nie tracąc uczciwości lub spacerować z królem w sposób naturalny;
Jeżeli nie mogą cię zranić nieprzyjaciele ani serdeczni przyjaciele;
Jeżeli cenisz wszystkich ludzi, nikogo nie przeceniając;
Jeśli potrafisz spożytkować każdą minutę, nadając wartość każdej przemijającej chwili;
twoja jest ziemia i wszystko, co na niej
i - co najważniejsze - synu mój - będziesz CZŁOWIEKIEM
Anonymous - 2006-07-18, 11:43
Agneess
Nawet nie wiesz jak bardzo było mi potrzebne przeczytać to , co tutaj zamieściłaś.
DZIĘKUJĘ.
Terebint - 2006-07-30, 00:26
Gdy uczeni zamilkli,
Niech prostacy powiedzą,
Dokąd świat cały zdąża;
Może oni to wiedzą?
Może to dziecko małe
Swoim śpiewem podpowie
Jakąś prawdę uczonym,
Wypełni pustkę w głowie?
Lub płonąca Warszawa,
Oświęcimia kominy
I buciki dziecięce
Na Majdanku chowane
Ruszą serca uczonych,
Aż powiedzą z trwogą:
Uwierzyliśmy w człowieka,
A zgubiliśmy Boga...
(Piotr Otczyk)
|
|
|