adzient - 2012-09-10, 20:55
W necie znalazłem takie cytaty na temat wczesnych świąt chrześcijan. Kto nie chce niech nie czyta. 
Mówię tak ,bo teksty te już kiedyś wklejałem. Tak jak gdzie indziej, zachowujemy ósmy dzień z radością, dzień, kiedy Pan wstał z grobu (List Barnaby 15,9). ... zachowujcie sabat i święto dnia Pana; ponieważ ten pierwszy jest na pamiątkę stworzenia, a drugi – zmartwychwstania. Niech niewolnicy pracują pięć dni; jednak w dzień sabatu i dniu Pańskim dajcie im wolne, by szli do kościoła po wskazówki jak żyć w pobożności (Konstytucje Apostolskie zebrane w roku 300). Grzegorz z Nysy pod koniec IV wieku nazwał sobotę i niedzielę „siostrami” (Patrologia . Graeca, Vol. 46, Col. 309). W Rzymie i Aleksandrii rozpoczął się ruch mający na celu zakaz obchodzenia sabatu i wprowadzenie tylko niedzieli. Pomimo, iż prawie wszystkie kościoły na świecie każdego tygodnia celebrują święte misterium sabatu, to chrześcijanie z Aleksandrii i Rzymu – mając na uwadze niektóre starożytne tradycje, zaprzestali tej właśnie (Sokrates Scholasticus, 400s). Ludność Konstantynopola prawie wszędzie gromadziła się zarówno w sabat, jak i pierwszego dnia tygodnia, którego to zwyczaju nigdy nie widziano w Rzymie lub w Aleksandrii (Sozomen, Nicene and post Nicene Fathers, 2nd series, Vol. 12, pp. 7-8). Konstytucje Apostolskie Współcześni badacze wskazują, że Konstytucje apostolskie powstały w Antiochii około 380 roku. II, 36. Przypomnienie Bożego dekalogu i jego postanowień [...].2. Wiedz, że różne stworzenia Boże mają swój początek w Chrystusie. Ze względu na Tego, który zakończył akt stworzenia, ale nie przestał sprawować opieki, zachowuj szabat, który polega na medytacji o prawach, a nie na lenistwie rąk. Unikaj wszelkiej pożądliwości, wszelkiego działania na szkodę ludzi, wszelkiego gniewu.[...]. [Konstytucje Apostolskie,przekład Stanisław Kalinkowski (Konstytucje), Agnieszka Caba (pozostałe pisma)układ i opracowanie ks. Arkadiusz Baron, ks. Henryk Pietras SJ, Wydawnictwo WAM* Księża Jezuici, Kraków 2007 s.51.] II, 59. Każdy powinien rano i wieczorem gorliwie uczestniczyć w zgromadzeniu wiernych [...]. 3. Gorliwiej się spotykajcie zwłaszcza w szabat i w dzień zmartwychwstania Pana, w dzień Pański, aby sławić Boga, który stworzył wszystko przez Jezusa, posłał go do nas i pozwolił, aby poniósł mękę i zmartwychwstał.[...]. [Konstytucje Apostolskie,przekład Stanisław Kalinkowski (Konstytucje), Agnieszka Caba (pozostałe pisma)układ i opracowanie ks. Arkadiusz Baron, ks. Henryk Pietras SJ, Wydawnictwo WAM* Księża Jezuici, Kraków 2007s.74.] V 20 O męczennikach: F. Chrześcijańskie święta [...].18. Po tym tygodniu postu polecamy wam pościć w każdy czwarty dzień* i w każdy dzień Przygotowania *, a co zaoszczędzicie poszcząc, oddajcie ubogim. 19. Natomiast w każdą sobotę, z wyjątkiem jednej**, i w każdym dniu Pańskim***, zbierajcie się i weselcie. Winien grzechu będzie ten, kto pości w dniu Pańskim, który jest dniem zmartwychwstania, albo kto smuci się w dniu Pięćdziesiątnicy lub w jakiekolwiek święto Pana, w te dni trzeba się radować , a nie smucić. * Czyli w środę i w piątek. ** To znaczy Wielkiej Soboty. ** *Czyli w niedzielę [Konstytucje Apostolskie,przekład Stanisław Kalinkowski (Konstytucje), Agnieszka Caba (pozostałe pisma)układ i opracowanie ks. Arkadiusz Baron, ks. Henryk Pietras SJ, Wydawnictwo WAM* Księża Jezuici, Kraków 2007s.135] VII,23.W które dni należy poscić, a w które nie należy i dlaczego [...]. 3. W szabat jednak i w Dzień Pański świętujcie, bo pierwszy jest wspomnieniem aktu stworzenia, a drugi pamiątką zmartwychwstania [...][39.s.187] VIII, 33. Konstytucje Pawła i Piotra: aby słudzy nie pracowali dwa dni w tygodniu – w sobotę i w Dniu Pańskim, i chodzili do kościoła [...]. 2. Niewolnicy niech pracują przez pięć dni w tygodniu, a w sobotę i w Dzień Pański niech idą do kościoła, aby uczyć się pobożności. Sobotę należy świętować – jak już powiedzieliśmy – jako wspomnienie aktu stworzenia, a Dzień Pański jako pamiątkę zmartwychwstania.[...]. [Konstytucje Apostolskie,przekład Stanisław Kalinkowski (Konstytucje), Agnieszka Caba (pozostałe pisma)układ i opracowanie ks. Arkadiusz Baron, ks. Henryk Pietras SJ, Wydawnictwo WAM* Księża Jezuici, Kraków 2007 [s. 260] VIII,64 O poszczących w Dniu Pańskim lub w sobotę Jeśli jakiś duchowny pości w Dzień Pański lub w sobotę, z wyjątkiem jednej, zostanie złożony z urzędu. Świecki w podobnej sytuacji zostanie wyłączony [Konstytucje Apostolskie,przekład Stanisław Kalinkowski (Konstytucje), Agnieszka Caba (pozostałe pisma)układ i opracowanie ks. Arkadiusz Baron, ks. Henryk Pietras SJ, Wydawnictwo WAM* Księża Jezuici, Kraków 2007 s.288] ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Anonim (ok. 400) Jest przypisywana św. Atanazemu, a także ostatnio Marcelemu z Ancyry. Została wygłoszona w sobotę, gdyż niektórzy chrześcijanie spotykali sie w tym dniu na liturgii Słowa lub Eucharystii. Homilia do Mt 12, 1 – 12 ( De semente 1 ) 1. Spotykamy się w dzień szabatu. Nie jakobyśmy byli zarażenie judaizmem, nie mamy bowiem nic wspólnego z fałszywymi szabatami. Jesteśmy tutaj w sobotę, aby uczcić Jezusa, Pana szabatu. Oczywiście dawniej, u starszych, szabat, był obchodzony. Pan zmienił jednak dzień szabatu w dzień Pański [Dzień Święty, Antologia tekstów patrystycznych o świętowaniu niedzieli, Henryk Pietras SJ, Wydawnictwo Apostolstwa Modlitwy, Księża Jezuici, Kraków 1992 s 6.66.] Synod w Macon (585) Kanon 1 Widzimy, że lud chrześcijański zuchwałym zwyczajem ma w pogardzie dzień Pański i bez przerwy oddaje sie zajęciom, jak w dni zwyczajne. Dlatego mocą niniejszego synodalnego listu postanawiamy, aby każdy z nas w swych świątyniach napominał lud sobie powierzony. Jeżeli napomnienie odniesie u nich skutek, bedzie to dla nich z korzyścią i pożytkiem, jeżeli, spadną na ich kary, jakie z natchnienia Bożego określimy. [Dzień Święty, Antologia tekstów patrystycznych o świętowaniu niedzieli, Henryk Pietras SJ, Wydawnictwo Apostolstwa Modlitwy, Księża Jezuici, Kraków 1992 s.138] Synod w Narbonne (589) Kanon 4 Żaden człowiek, wolno urodzony czy niewolnik, Got, Rzymianin, Syryjczyk, Grek czy Żyd, nie ma w dniu Pańskim wykonywać żadnej pracy, ani zaprzęgać wołów, wyjąwszy wypadek koniecznej zmiany miejsca. Gdyby jednakże ktoś odważył się pracować, wolno urodzony zapłaci komesowi miasta grzywnę w wysokości sześciu soldów*, niewolnik zaś otrzyma sto biczów. złota moneta rzymska od 309 roku [Dzień Święty, Antologia tekstów patrystycznych o świętowaniu niedzieli, Henryk Pietras SJ, Wydawnictwo Apostolstwa Modlitwy, Księża Jezuici, Kraków 1992 s.140] _________________"Najniebezpieczniejsze kłamstwo to prawda nieco zniekształcona." /Lichtenberg G. Christoph/ za www.ziarenka.net Na soborze florenckim w 1441 r. Dokonano formalnego zniesienia szabatu jako dnia kultu Boga. Sobór w Florencji ( 1439 – 1442) Sesja 11 ( 4 lutego 1442; według kalendarza florenckiego 1441) Bulla unii z Koptami - Decretum pro lacobitis [...].13,1. Mocno wierzy, wyznaje i naucza,że przepisy prawne Starego Testamentu czy prawa Mojżesza dzielące się na obrzędy, święte ofiary i sakramenty, ponieważ zostały ustanowione w celu wskazania na kogoś w przyszłości, chociaż były właściwe dla kultu Bożego tamtego okresu, ustały z przyjściem Pana naszego Jezusa Chrystusa, na którego wskazywały, i zaczęły się sakramenty Nowego Testamentu. 13,2 .Ktokolwiek po Męce pokłada nadzieję w przepisach prawa i podaje się im jako koniecznym do zbawienia, jak gdyby wiara w Chrystusa nie mogła bez nich zbawiać, grzeszy śmiertelnie. Jednakże [ Kościół] nie zaprzecza, że od męki Chrystusa aż do głoszenia Ewangelii można było ich przestrzegać, byleby nie uważać ich za konieczne do zbawienia. Lecz twierdzi, że po ogłoszeniu Ewangelii nie mozna tego czynić pod groźbą utraty zbawienia wiecznego. 13,3. Ogłasza, że po tym czasie wszyscy praktykujący obrzezanie, szabat i pozostałe przepisy prawa są obcy dla wiary Chrystusa i nie mogą być uczestnikami zbawienia wiecznego, o ile kiedyś nie odwrócą sie od tych błędów. Wszystkim więc, którzy chlubią się imieniem chrześcijan, nakazuje pełne zaprzestanie obrzezania, w każdym czasie, przed i po przyjęciu chrztu, ponieważ – czy ktoś pokłada w nim nadzieję, czy nie - nie może go dalej zachowywać bez utraty zbawienia wiecznego. [...]. [ Dokumenty soborów powszechnych, tom III (1414 - 1445 ),układ i opracowanie ks. Arkadiusz Baron, ks. Henryk Pietras SJ, Wydawnictwo WAM* Księża Jezuici, Kraków 2007 s.597] Formuła katechetyczna : Pamiętaj, abyś dzień święty święcił. ]2174 Jezus zmartwychwstał" pierwszego dnia tygodnia" (Mt 28,1; Mk 16,2; Łk 24,1; J 20,1 ). Jako " dzień pierwszy" dzięń Zmartwychwstania Chrystusa przypomina o pierwszym stworzeniu. Jako "dzień ósmy", który następuje po szabacie oznacza nowe stworzenie zapoczątkowane wraz ze Zmartwychwstaniem Chrystusa. Stał się on dla chrześcijan pierwszym ze wszystkich dni, pierwszym ze wszystkich świąt, dniem Pańskim ( hé Kyriaké heméra, dies dominica), niedzielą.[37.s 496, akapit 2174] Reasumując: niedziela jako dzień Pański jest wytworem Kościoła rzymskokatolickiego; nie może być traktowana jako prawo Boże bo nie posiada autorytetu Boga, nie jest dniem kultu Boga, bo w Piśmie Świętym brakuje dla niej podstaw biblijno -teologicznych i Bożej autoryzacji. Kwestia soboty (szabatu), czyli dnia dla kultu Boga, jest ważna, ponieważ jak podaje Ap 14,6–13, w swoim czasie na jej tle rozegra się wielka światopoglądowa walka między prawdą podawaną przez Dekalog a fałszem ekspediowanym przez część chrześcijaństwa. Przestrzeganie czwartego przykazania Dekalogu biblijnego jest dowodem, że chcemy być posłuszni wszelkim Bożym prawom, które już ze swej istoty są doskonałe. W tej walce będzie uczestniczyć pośrednio i bezpośrednio cały świat. I tutaj część świata opowie się za szabatem, a część za ustanowieniem niedzieli jako dnia światowego kultu Boga. Ap 16,6.7.BT *************************************************************************************** _________________"Najniebezpieczniejsze kłamstwo to prawda nieco zniekształcona." /Lichtenberg G. Christoph/ za www.ziarenka.net Euzebiusz z Cezarei ( ok. 265 – 340) Był przede wszystkim historykiem, i sławę zyskał dzięki Historii kościelnej, ale pisał tez pisma egzegetyczne.( ok. 265 – 340) Vita Constantini IV,18 ,1 1.Konstantyn zarządził, by dzień który jest czcigodny i pierwszy, dzień Pana i zbawienia, był uważany za dzień modlitwy. Jego słudzy, równocześnie ludzie poświęceni Bogu godni podziwu z powodu ich życia i wszelkiej cnoty, odpowiedzialni za prowadzenie całego domu, a także pretorianie, wierna straż osobista, uzbrojeni w charakter życzliwy i wierny, biorąc cesarza za nauczyciela prawideł pobożności, czcili niemniej Pański dzień zbawienia,wznosząc w tym dniu modlitwy ulubione przez cesarza. [ Dzień Święty, Antologia tekstów patrystycznych o świętowaniu niedzieli, Henryk Pietras SJ, Wydawnictwo Apostolstwa Modlitwy, Księża Jezuici, Kraków 1992 s. 128] ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Gangra (ok. 340 ): przeciwko Eustatiosowi i przesadnej ascezie Kanony [...] 18. O poszczących w niedzielę Gdyby ktoś powodując się rzekoma ascezą pościł w niedzielę, niech będzie wyklęty.[...] [. Dokumenty synodów od 50 – 381 roku, układ i opracowanie ks. Arkadiusz Baron, ks. Henryk Pietras SJ, Wydawnictwo WAM* Księża Jezuici, Kraków 2006 s.128] ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Euzebiusz z Cezarei Wydaje się być pierwszym autorem chrześcijańskim, który ukazuje niedzielę jako odpowiednik żydowskiego szabatu, z wszystkimi konsekwencjami.[60] Komentarz do Psalmu 91 [...] Wszystko co obowiązywało w szabat, przenieśliśmy na dzień Pański, jako że ten jest ważniejszy, główniejszy i wartościowszy niż szabat żydowski. Dlatego w tym to dniu stworzenia świata rzekł Bóg: " niech stanie się światłość i stała się światłość (Rdz 1,3). Dlatego też wzeszło słońce sprawiedliwości dla waszych dusz i zostało nam przekazane, byśmy sie gromadzili i zalecono nam, bysmy wypełnili to, co psalm głosi [Dzień Święty, Antologia tekstów patrystycznych o świętowaniu niedzieli, Henryk Pietras SJ, Wydawnictwo Apostolstwa Modlitwy, Księża Jezuici, Kraków 1992 s.60.62] Synod w Laodycei ( ok. 360 – 400) Kanon 29 Chrześcijanie nie powinni żyć po żydowski i w sobotę wstrzymywać się od pracy, lecz pracować w tym dniu, w wyższej zaś cenie mieć niedzielę i jeżeli będzie to możliwe, powinni jako chrześcijanie wstrzymywać się od pracy. Gdyby stwierdzono, że są judaistami, niech będą wyklęci u Chrystusa. [Dzień Święty, Antologia tekstów patrystycznych o świętowaniu niedzieli, Henryk Pietras SJ, Wydawnictwo Apostolstwa Modlitwy, Księża Jezuici, Kraków 1992 s. 131] ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Artsalth w Armenii ( po 373): azjatycki synod podejmujący różne tematy dyscypliny kościelnej. [...] 12. Kto spożywa zdechłe zwierzę, kto łamie post w czasie Wielkiego Postu, kto podejmuje prace służebne w niedzielę i nie idzie do kościoła, zostanie potępiony wobec całej wspólnoty.[...] [...] 18. W niedzielę, pan i sługa ( niewolnik lub służący) wezmą udział w modlitwach i we mszy w kościele parafialnym. Przyjezdni ofiarują kościołowi ofiarę duchową. [...]. [Dokumenty synodów od 50 – 381 roku, układ i opracowanie ks. Arkadiusz Baron, ks. Henryk Pietras SJ, Wydawnictwo WAM* Księża Jezuici, Kraków 2006 s. 279.] Saragossa ( 4 października 380):12 biskupów; przeciwko pryscylianom. [ Wykaz postanowień synodu w Saragossie] 2. Niech nikt nie pości w niedzielę, ani w czasie Wielkiego Postu nie omija kościoła Odczytał też:Niech nikt nie pości w Dniu Pańskim z powodu czasu [ okresu liturgicznego], namowy lub zabobonu, a w czasie Wielkiego Postu niech się nie ważą z dala od kościołów ani niech się nie ukrywają w komórkach lub górach, ci, którzy uparcie trwają w takich przesądach, lecz niech zachowują przykład i przykazanie i niech nie schodzą sie do cudzych posiadłości, by organizować zgromadzenia. Wszyscy biskupi powiedzieli: Niech będzie wyklęty ten, kto to popełni. [Dokumenty synodów od 50 – 381 roku, układ i opracowanie ks. Arkadiusz Baron, ks. Henryk Pietras SJ, Wydawnictwo WAM* Księża Jezuici, Kraków 2006 s. 293] --------------------------------------------------------------------------------------------------------------Geneza niedzieli Po 33 r n.e Najwcześniejsze dokumenty orientacji religijnej Kościoła w Jerozolimie można znaleźć w Księdze Dziejów Apostolskich. W składzie etnicznym tego pierwszego zboru chrześcijańskiego dominowali ludzie wywodzący się z narodu żydowskiego (Dz 2,41; 4,4; 5,14 BT),o których napisano, że;wszyscy trzymają się gorliwie Prawa; (Dz 21,21), dlatego w tej sytuacji rzeczą wręcz niemożliwą było, aby wtedy mogła się dokonać wymiana szabatu na niedzielę. 40- 70 r . n.e. Na pierwszym soborze chrześcijańskim, który odbył się w Jerozolimie (40- 50 r.), apostoł Jakub przewodniczący soboru stwierdził, że chrześcijanie będący nawróconymi poganami słuchają nauk Mojżesza w synagogach w każdy sabat (Dz 15,21 BT). Problem dnia kultowego nie był poruszany na tym soborze, dlatego że jeszcze wtedy nie istniał. Mniej więcej dziesięć lat później, gdy apostoł Paweł po raz drugi odwiedził Jerozolimę, Jakub i starsi poinformowali go o krążących pogłoskach, jakoby on sam, Paweł, nauczał pogan, żeby nie obrzezywali dzieci ani też nie zachowywali zwyczajów. Aby uciszyć te pogłoski i dać możliwość wykazania się, że wciąż przestrzega zakonu;nakłaniali go do poddania się obrzędowi oczyszczenia w świątyni; (Dz 21,21–26 BT W klimacie tak głębokiego przywiązania do obrzędów religii żydowskiej jest nie do pojęcia, aby tak długo utrzymywany i pielęgnowany zwyczaj, jakim jest święcenie soboty, mógł być zniesiony, a na jego miejsce wprowadzono inny dzień kultowy. 70 r. - 135 r. n.e. Niektórzy sądzą, że zdobycie Jerozolimy w 70 r. I wcześniejsza ucieczka chrześcijan z Jerozolimy do Pelli mogły inspirować zwolenników nauki Chrystusa do porzucenia święcenia soboty. Jednak historyk Kościoła Euzebiusz podaje, że po 70 r. I aż do oblężenia miasta przez Hadriana w 135 r. Kościół w Jerozolimie składał się z nawróconych Żydów i był przez nich zarządzany. Owi judeochrześcijanie różnili się od pozostałych Żydów swoim stosunkiem do osoby Jezusa, którego uznawali za Mesjasza, jednakowoż w dalszym ciągu przestrzegali przepisów judaizmu i uczęszczali do synagogi. Po 135 r. n.e. Po zdobyciu Jerozolimy w 135 r. Hadrian wypędził Żydów i judeochrześcijan, zaludniając miasto obcokrajowcami, a ponadto swoim dekretem zakazywał praktyk religii żydowskiej, w szczególności święcenia soboty. W tym czasie pojawiła się antyżydowska literatura zawierająca chrześcijańską teologię odłączenia się od Żydów, a to już nie sprzyjało integrowaniu się wokół idei szabatu (soboty). Konflikt istniejący pomiędzy Żydami a Cesarstwem zmuszał chrześcijan do rozwijania własnej tożsamości, uwalniając się bowiem od żydowskich więzów, mogli w oczach władz rzymskich uchodzić za przykładnych poddanych Imperium Romanum, ponieważ chcieli w ten sposób uniknąć represji finansowych i politycznych skierowanych przeciwko Żydom. Zerwanie z judaizmem i dniem sobotnim nastąpiło w pierwszej kolejności w Kościele Rzymskim. Ustalenie nowego dnia świątecznego wiązało się z rozpowszechnionym na początku II w. Kultem Słońca obchodzonym w niedzielę, było to tym łatwiejsze, że w tradycji judeochrześcijańskiej łączono Bóstwo ze Słońcem i Światłem, co skłoniło poganochrześcijan ku symbolice Słońca i związanej z nią niedzieli. Tym bardziej że ów;czcigodny dzień Słońca; (niedziela) dostarczał odpowiedniej symboliki, która była w stanie skutecznie upamiętnić i wyjaśnić dwa wydarzenia: początek stworzenia Świata i zmartwychwstanie Chrystusa. Niedziela z czasem zaczęła wyrażać kontynuację soboty i jej zastąpienie,w ten sposób zadowolono konwertytów żydowskich i pogańskich. Gdy cesarz Konstanty Wielki, dekretem z 321 r. Ogłosił niedzielę; czcigodny dzień Słońca; dniem tygodniowego odpoczynku, wtedy w Kościele katolickim postanowieniami kolejnych synodów i soborów wyrugowano szabat (sobota) z życia religijnego. Od Księgi Rodzaju aż do Apokalipsy św. Jana nie ma wzmianki o uznaniu przez kogokolwiek niedzieli (pierwszego dnia tygodnia), za dzień kultu Boga. Mimo to jej zwolennicy starają się na podstawie niżej podanych tekstów biblijnych znaleźć przynajmniej śladowe informacje na poparcie swojej teorii, że takiej innowacji dokonali już apostołowie poprzez organizowanie niedzielnych spotkań uświęconych obchodzeniem Wieczerzy Pańskiej. Przyjrzyjmy się tym sugestiom! A zatem jak niedzielne spotkania opisują mężowie Boży Nowego Testamentu? Łukasz, autor trzeciej Ewangelii oraz Dziejów Apostolskich, z zawodu lekarz, uczeń i towarzysz wypraw misyjnych apostoła Pawła 30 Gdy zajął z nimi miejsce u stołu,wziął chleb odmówił błogosławieństwo, połamał go i dawał im. 31 Wtedy otworzyły się im oczy i poznali Go, lecz On zniknął im z oczu. Łk 24,30.31 BJ To spotkanie miało miejsce w niedzielę, lecz, Chrystus przed swoim wniebowstąpieniem spotykał się ze swoimi uczniami w różnym czasie i w różnych miejscach, nie wyróżniając czasu niedzielnego czymś szczególnym (Dz 1,3; 1 Kor 15,5–7 BT) Tym tekstem sugeruje się ponadto, że owo łamanie chleba było niedzielną Wieczerzą Pańską, jednakże jak pisze Łukasz, gdy uczniowie w czasie łamania chleba w owym pątniku rozpoznali Jezusa, wtedy On zniknął. Jeśli to miała być Wieczerza Pańska, to nie została dokończona. Dla Wieczerzy Pańskiej Jezus ustanowił liturgię, której opis znajdujemy w Łk 22,14 - 20; 1Kor 11,23–26; J 13,1–15. Ponadto są w Biblii teksty zabraniające traktowania spożytego posiłku przez Jezusa (po zmartwychwstaniu) jako obchodzenia Wieczerzy Pańskiej. 16 Albowiem powiadam wam: Nie będę już jej spożywać, aż się spełni w królestwie Bożym. Łk 22,16 BT 18 [...] albowiem powiadam wam: odtąd nie będę już pił z owocu winnego krzewu, aż przyjdzie królestwo Boże. Łk 22,18 BT (zob. Mt 26,26–29 BT) ShadowLady86 - 2012-09-10, 21:23
Poprawka. Sokrates pisze, że w Kościołach na całym świecie odprawia się nabożeństwa co tydzień w sobotę, natomiast duchowni w Rzymie i Aleksandrii uchylili się od tego. BLyy - 2012-09-10, 21:32
I później narzucili swoje całemu kościołowi
ShadowLady86 - 2012-09-10, 21:46
Równoległe świętowanie sabatu i niedzieli znane jest już w II wieku. Później całkowicie wyeliminowano sabat, jak widać początki prowadzą do Rzymu. Nie rozumiem tylko, skąd wziął się pogląd jakoby Jezus zmartwychwstał w niedzielę, skoro Pismo (Starego i Nowego Testamentu) zaprzecza temu na wiele sposobów. A pogląd ten jest bardzo wczesny. 
Jachu - 2012-09-11, 14:07
A ja nie rozumiem,dlaczego akurat Ty nie rozumiesz. z pamięci; " a pierwszego dnia po sabacie,kiedy było...." Sabat u Żydów zaczynał się około naszej 18.oo i trwał do podobnej godziny dnia następnego,czyli pierwszego dnia następnego tygodnia,a tym dniem była niedziela wg późniejszych czasów nazwana dla świętowania,-nie pracowania. /nie dziela/. ShadowLady86 - 2012-09-11, 15:46 Pierwszego dnia po sabacie kobiety przyszły odwiedzić grób, który już zastały pusty.
Gramatyka grecka wskazuje na to, ze wczesnym rankiem tyczy się ukazania Marii Magdalenie, nie zmartwychwstania. LINK
Wszystkie dane wskazują na środę jako dzień śmierci, a sobotę jako dzień zmartwychwstania. Jeśli ktoś ma jakieś inne dane może polemizować z moim postem na poprzedniej stronie. Chętnie dowiem się jakiś ciekawych rzeczy. Lub też zmienię pogląd, jeśli ktoś wyprowadzi mnie z hipotetycznego błędu
Dżej - 2012-09-11, 15:49 A dzień narodzin? ShadowLady86 - 2012-09-11, 16:10 Jezus musiał narodzić się przed śmiercią Heroda Wielkiego, czyli przed 4 r. p.n.e. Jednak Ewangelia Mateusza i Łukasz nawzajem się wykluczają. Łukasz podaje, że Jezus urodził się za panowania Heroda w okresie spisu ludności przeprowadzonego przez namiestnika Syrii Kwiryniusza w 6 r.n.e, kiedy Herod nie żył od 10 lat. Więcej na ten temat na Wikiepdii Talmid2Tes2,15 - 2012-09-11, 16:47
kwestia interpretacji tekstu , a jednak pozostaje przy swoim
to parę cytatów które sam znalazłem "Didache”- Nauka Dwunastu Apostołów"(14,1): "W dniu Pana w Niedziele ,gromadźcie się razem, by łamać chleb i składać dziękczynienie." Ignacy z Antiochii :"List do Kościoła w Magnezji"(9,1) "Tak więc nawet ludzie żyjący dawniej w starym porządku rzeczy doszli do nowej nadziei i nie zachowują już szabatu ,ale odchodzą dzień Pański." (wynika z tego, że i nawróceni Żydzi porzucali szabat) "List Barnaby"(15,9): "Dlatego też świętujemy z radością dzień ósmy: w tym dniu Jezus powstał z martwych" ShadowLady86 - 2012-09-11, 17:22
Masz prawo, ale naprawdę trudno inaczej interpretować zdanie który mówi, że wszędzie świecą sobotę oprócz dwóch miast. Naprawdę trudno. Bo podczas gdy we wszystkich Kościołach na obszarze całej ziemi w sobotę każdego tygodnia odprawia się tajemnicę mszy świętej, duchowni w Aleksandrii i w Rzymie na podstawie jakiejś starodawnej tradycji uchylili się od tego
Gdzie Ty masz w Didache takie zdanie?
Κατὰ κυριακὴν δὲ κυρίου συναχθέντες ἄρτον καὶ εὐχαριστήσατε, προεξομολογησάμενοι τὰ παραπτώματα ὑμῶν,ὅπως καθαρὰ ἡ θυσία ὑμῶν ᾐ Didache Didache nic nie mówi o żadnej niedzieli. Sobotę świętowano od II wieku równolegle z niedzielą. Jak wynika z dzieła Sokratesa tak było jeszcze na przełomie IV i V wieku. Dodatkowo chociażby List Barnaby uważa się za dzieło pochodzące z Aleksandrii, która według Sokratesa odrzuciła Sabat. Ignacy z Antiochii spędził też ostatnie lata życia... w Rzymie. Jachu - 2012-09-11, 18:29 Znaczenie sabatu: http://www.nastrazy.pl/dr...abat_Wyluda.htm Dżej - 2012-09-11, 18:31
ShadowLady86 - 2012-09-11, 18:38 Świeccy bibliści uważają, że Łukasz mógł się zwyczajnie pomylić. Osobiście także uważam, że Biblia może zawierać błędy choć wiem, że niektórzy uważają to za niedopuszczalne. Ewangelie mogły powstawać na różnych terenach w przybliżonym czasie i np. autor Ewangelii Łukasza nie musiał znać Ewangelii Marka. Kłamstwo to zbyt mocne słowo w tym wypadku. Jachu - 2012-09-11, 19:10
No nie wszystkie. Może poczytaj,abym się nie powtarzał.  Może od początku wątku.
http://biblia.webd.pl/for...p=220853#220853 ShadowLady86 - 2012-09-11, 19:24 Kwestię 14/ 15 Nisan jako datę Paschy też poruszyłam w swoim poście. Wiem że jest dość długi ale... przeczytałeś go chociaż?
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
