Zobacz temat - BRZMIENIE I ZNACZENIE IMIENIA BOŻEGO

To jest tylko wersja do druku, aby zobaczyć pełną wersję tematu, kliknij TUTAJ
	Forum biblijne FORUM ZOSTAŁO PRZENIESIONE. ZAPRASZAMY www.biblia.webd.pl

Imię Boże - BRZMIENIE I ZNACZENIE IMIENIA BOŻEGO

kodak27 - 2016-01-20, 17:36

ratao napisał/a:

-jak imię Jehowa tłumaczy się na j.polski?

Musiałbyś o to zapytać Juliusza Słowackiego, a zresztą poruszyłeś lawinę.., masz i myśl!

LITERATURA POLSKA PRZEKŁ. NA J. POLSKI PRZEKŁADY BIBLII DODATKI, KONTAKT

1. Jehowa,
a może Jahwe?

kliknij aby pobrać

Na dzień 13 marca 2010 roku na stronie głównej umieszczonych zostało pięćdziesiąt nazwisk ludzi pióra. Liczba ta nie wyczerpała listy i jest sukcesywnie uzupełniana.
Bez względu na epokę w której żyli, przekonania religijne czy światopogląd,
osoby te łączy jedno - w swojej twórczości używali imienia Boga w formie Jehowa.
Formie mającej od początków piśmiennictwa polskiego niekwestionowaną pozycję. Formie - poprawnej od strony gramatyki języka polskiego - umożliwiającej deklinację, czyli odmianę przez przypadki (kto? Jehowa, kogo? Jehowę, komu? Jehowie, itd.)
Warto zwrócić uwagę, że wszystkie imiona biblijne mają swoje odpowiedniki
w języku polskim. Przecież nie nazywamy Ezechiela "Jechezkelem" (Jehowa umacnia), ani Jeremiasza "Jirmejahu" (Jehowa wywyższa). [cytat prof. Tadeusz Zieliński].
Nie nazywamy Jana "Johanan" (Jehowa miłosierny), ani Jezusa "Jehoszua" (Jehowa wybawieniem), skąd więc i na co przy imieniu Boga ta przesadna skrupulatność? Czemu upierać się przy formie Jahwe? Zwłaszcza, że z uwagi na różnice w wymowie poszczególnych samogłosek w językach współczesnych, brzmienie używanych form najczęściej i tak nie ma nic wspólnego z brzmieniem oryginalnym.

1 1. Jarosław Abramow-Newerly
1 2. Bogusław Adamowicz
1 3. Adam Asnyk
1 4. Bogumił Aspis
1 5. Mirosław Azembski
1 6. Feliks Brodowski
1 7. Jerzy Bronisławski
1 8. Szymon Budny
19. Jerzy Cepik
10. Adam Jerzy Czartoryski
11. Teodor Czerwiński
12. Wanda Dalecka
13. Jerzy Dowiat
14. Ludwik Eminowicz
15. Arkady Fiedler
16. Walenty Gadowski
17. Konstanty Ildefons Gałczyński
18. Stefan Giller
19. Wiktor Gomulicki
20. Maria Grossek-Korycka
21. Eugeniusz Iwanoyko
22. Bogdan Jaxa-Ronikier
23. Szczepan Jeleński
24. Teodor Jeske-Choiński
25. Klemens Junosza [Klemens Szaniawski]
26. Jacek Kaczmarski
27. Józef Kłos
28. Józef Koblański
29. Jan Kochanowski
30. Marian Korwin Kochanowski
31. Wespazjan Kochowski
32. Leszek Kołakowski
33. Maria Konopnicka
34. Władysław Kopaliński
35. Wacław Korabiewicz
36. Zofia Kossak-Szczucka
37. Faustyna Kowalska [św. Faustyna]
38. Władysław Kozicki
39. Zygmunt Krasiński
40. Józef Ignacy Kraszewski
41. Aleksander Kraushar
42. Jan Kubisz
43. Joanna Kulmowa
44. Teofil Lenartowicz
45. Stanisław Łach
46. Władysław Łoziński
47. Stanisław Mackiewicz
48. Adam Michnik
49. Tadeusz Miciński
50. Adam Mickiewicz
51. Daniel Mikołajewski
52. Czesław Miłosz
53. Gustaw Morcinek
54. Urke Nachalnik
55. Igor Newerly
56. Julian Ursyn Niemcewicz
57. Andrzej Niemojewski
58. Cyprian Kamil Norwid
59. Adolf Nowaczyński
60. Artur Oppman
61. Grzegorz Orszak
62. Eliza Orzeszkowa
63. Ferdynand Ossendowski
64. Jan Parandowski
65. Wacław Potocki
66. Bolesław Prus [Aleksander Głowacki]
67. Ksawery Pruszyński
68. Kazimierz Przerwa-Tetmajer
69. Ignacy Radliński
70. Zofia Romanowiczowa
71. Mieczysław Romanowski
72. Karol Hubert Rostworowski
73. Horacy Safrin
74. Artur Sandauer
75. Bruno Schulz
76. Władysław Sebyła
77. Henryk Sienkiewicz
78. Edward Słoński
79. Juliusz Słowacki grudzień
80. Leopold Staff
81. Władysław Syrokomla [Ludwik Kondratowicz]
82. Wilhelm Szewczyk
83. Antoni Szlagowski
84. Witold Szolginia
85. Władysław Szpilman
86. Józef Szujski
87. Adam Szymański
88. Julian Święcicki
89. Janusz Tazbir
90. Kornel Ujejski
91. Józef Umiński
92. Jerzy Urban
93. Andrzej Waligórski
94. Józef Wittlin
95. Piotr Wojciechowski
96. Karol Wojtyła [Papież Jan Paweł II]
97. Jakub Wujek
98. Stanisław Wyspiański
99. Włodzimierz Zagórski
100. Kazimiera Zawistowska
101. Tadeusz Zieliński
102. Jerzy Żuławski

- nowe nazwisko, utwór literacki lub istotne uzupełnienia

Jeśli tacy ludzie pióra używali imienia Bożego w formie "JEHOWA", to tylko im pogratulować niezwykłej cywilnej odwagi, nawet Jan Paweł II używał w swej poezji to właśnie imię i w tej powyższej formie, o ileż bardziej ja uznaję nie tyle imię samo w sobie ile Osobę która je nosi! :-D

3. Adam ASNYK – (polski poeta i dramatopisarz)

Do ... - (wiersz)

(...)

Lepiej ci było wraz z bracią Ablową
Przeżuwać życie na pokory zębie,
Kochać na rozkaz i wierzyć na słowo,
Paląc na stosie ofiarnym gołębie,
Niźli do boju stanąwszy z Jehową,
Przeglądać bytu i nicestwia głębie.
(...)

(...) Zachęcam do wnikliwego studium.... :-D

EMET - 2016-02-06, 12:35

David77 napisał/a:

Dezerter,

Cytat:

a powaznie
Dawidzie, ty też uważasz, że "chrzcijcie w imię Ojca i Syna i Ducha Św " jest późniejszą wstawką? - są na to jakieś dowody?

Dowody już nie raz tutaj na forum przedstawiłem więc czynię to kolejny raz i uprzejmie proszę abyś się wypowiedział na temat tych wniosków .

Ksiąd buskup Kaziemirz Romaniuk :

"Znacznie częstsze są w Nowym Testamencie wzmianki o chrzcie 'w imię Jezusa Chrystusa' lub w imię Pana Jezusa. (...). Jego więc należało wspomnieć przede wszystkim podczas obrzędu przekazania życia neokatechumenowi (por. Dzieje Apostolskie 3, 15; 4, 12). Niewykluczone więc - to opinia większości dzisiejszych egzegetów - że formuła trynitarna jest tworem nieco późniejszym..." (Romaniuk K. "Sakramentologia biblijna" (str. 19, Wydawnictwo Salezjańskie, Warszawa

Encyklopedia katolicka" (Gryglewicz F., Łukaszyk R., Sułowski Z., Wydawnictwo KUL, 1976, t.III,str.3 hasło (chrzest)

"... obecnie teologowie biblijni przyjmują, że formuła trynitarna ma charakter redakcyjny, stanowi odbicie praktyki Kościoła Pierwotnego. Jezus miał najprawdopodobniej zaznaczyć jedynie: "udzielajcie im chrztu w imię moje" to znaczy na mój rozkaz, z mojej mocy, by odróżnić swój chrzest od chrztu Jana Chrzciciela."

W VI wieku katolicki Papierz Pelagiusz II ( 570-590) potwierdza że wielu jest takich którzy mówili o chrzcie tylko w imieniu Jezusa Chrystusa przez jedno zanurzenie ..

Jeżeli chodzi o świadectwa chrztu z Didache to warto zauważyć że Warto też zauważyć że jedyny rękopis Didache pochodzi z XI wieku ( por Pierwsi świadkowie Znak Kraków 1988 str 38) Nie dysponujemy zatem oryginalnym wydaniem tego dzieła a jedynie kopią z późniejszych wieków .

Wszystkie świadectwa wczesnych Ojców Kościoła w których jest mowa o chrzcie w ,, Imię Ojca i Syna i Ducha św , cytowane są nie tyle z oryginalnych tekstów, ile z kopi sporządzonych także po 325 roku....

Jednak od tych świadectw po roku 325 mamy starsze świadectwa w których jest opisany sposób praktykowania chrztu jedynie w imię Jezusa .

Z podanych tekstów jasno i jednoznacznie wynika że w I w chrzest jaki był znany i praktykowany przez apostołów to chrzest wyłącznie w imieniu Pana Jezusa .

EMET:
Oto, jaki mamy zapis wersetu wg Mateusza 28:19 w Przekładzie na język angielski pod nazwą: “THE SCRIPTURES” [2009 Edition] –
„19“Therefore, go and make taught ones of all the nations, immersing them in the Name ͨ of the Father, and of the Son and of the Set-apart Spirit, ͩ ”-- str. 956, dz, cyt.
{Przypisy:} 28c Note: The Singular. 28d Not found in the Hebrew Shem Toḇ text, “…and make taught ones of all the nations, immersing them in the Name of the Father, and of the Son and of the Set-apart Spirit.” [str. 956, tamże].
TRANSLATED, PUBLISHED AND DISTRIBUTED BY INSTITUTE FOR SCRIPTURE RESEARCH South Africa.

Stephanos, ps. EMET

daglezja77 - 2016-02-06, 13:37

Lukian napisał/a:

EMET napisał/a:

Gdyby nawet przyjąć oddanie tekstu wg Mateusza 28:19b wg aktualnie dostępnych zapisów z posiadanych [i znalezionych do tej pory] mss greckich, czyli z 'Ojcem', 'Synem' i 'Duchem Świętym' [inni: 'duchem świętym'], to i tak warta przemyślenia jest Twoja, 'Davidzie77', argumentacja; nadto mamy przywołania autorytetów z KrzK…

Trynitarną formę chrztu potwierdzają:
Didache
Justyn Męczennik
Ignacy z Lyonu
Hipolit
Orygenes
żeby wspomnieć tylko tych przed nicejskich

Szkoda ze powołujesz sie na jeden werset, a pomijasz kilka mówiących o chrzcie w imieniu Jezusa.

To ze Ojciec, Syn, Duch to nie są i nigdy nie były imiona do Ciebie nie trafi bo Ty uważasz akurat ze to imiona. Jakos nigdzie nie widziałem aby ktoś mial tak na imię.
Katolickie autorytety, podobnie jak twoje argumenty do mnie nie trafiają.

Dałbyś swojemu synowi na imię duch, albo syn a może ojciec?? :crazy:

EMET - 2016-02-06, 15:24

daglezja77 napisał/a:

To ze Ojciec, Syn, Duch to nie są i nigdy nie były imiona do Ciebie nie trafi bo Ty uważasz akurat ze to imiona. Jakos nigdzie nie widziałem aby ktoś mial tak na imię.
Katolickie autorytety, podobnie jak twoje argumenty do mnie nie trafiają.

Dałbyś swojemu synowi na imię duch, albo syn a może ojciec?? :crazy:

EMET:
Jakkolwiek nie ma – w tekście BH - imion na bazie hebr. wyrażeń na “B/b/óg”, “O[o]jciec”, to mamy imię [1x użyte!] wywodzące się z hebr. < ben > = “syn” [vide: 1 Kronik 15:15, 18]. Jak wiadomo, mamy też znane imię “Sem” [dokładniej: “Szem”], które wywodzi się z hebr. < szem > [oznaczające m.in.: “imię; miano; nazwa; określenie”]. Gwoli kwestii 'imienia', mamy ciekawy werset w Sentencje [Przysłów] 21:24: „Zuchwały, zarozumiały samochwalca – oto imię tego, który działa w zuchwałym napadzie furii.” [PNŚ]. Ciekawe to, zatem, „imię”...
Byłoby zatem też formalnie: “Jak masz na imię? Sem”. “Jak /synu [swego ojca]/ masz na imię? Ben”.

Ze względu na realia naszych objaśnień, nie analizuję imion form żeńskich.

Zaś w kwesti wyrażeń na “D[d]uch”, też nie dostrzegłem form imion bazujących na hebr. określeniu < ruach >, np. “Ruchi” [= hebr. “mój duch”].

W kwestii nadania imienia dziecku płci męskiej, mamy znaną sytuację z wg Łukasza 1:59 – 63...

Stephanos, ps. EMET

ShadowLady86 - 2016-02-06, 18:00

Lukian napisał/a:

Trynitarną formę chrztu potwierdzają:
Didache [...]

Didache potwierdza istnienie dwóch form Chrztu.

Trynitarną w VII: 1 i 3 i nietrynitarną w IX: 5

5. Niech nikt nie je ani nie pije z waszej Eucharystii oprócz tych, co zostali ochrzczeni w imię Pana, gdyż to właśnie miał Pan na myśli mówiąc: "Nie dawajcie psom tego, co święte”.

Cytat pochodzi z Mt 7: 6 i są to słowa Jezusa. Nie ma wiec wątpliwości, ze chodzi w tym wersecie Didache o (Pana) Jezusa.

Tak więc pod koniec I w. obie formy istniały równolegle.

David77 - 2016-02-06, 20:14

Warto też zauważyć że jedyny rękopis Didache pochodzi z XI wieku ( por Pierwsi świadkowie Znak Kraków 1988 str 38) Nie dysponujemy zatem oryginalnym wydaniem tego dzieła a jedynie kopią z późniejszych wieków . Poza tym jeśli ktoś przedkłada tekst Didache nad jednoznaczne stanowisko Nowego Testamentu powinien również przyjąć inne zalecenia tego dzieła które na przykład uczy że chrztu – gdy w pobliżu nie ma zbiornika wodnego można dokonać przez polanie ( 7:2,3) . Należy też pościć w środy i piątki – jak uczy Didache (8:1) Co zatem dla nas chrześcijan powinno być ważniejsze Świadectwo Pisma św czy Didache ?

Albertus - 2016-02-06, 20:21

ShadowLady86 napisał/a:

Lukian napisał/a:

Trynitarną formę chrztu potwierdzają:
Didache [...]

Nie ma tutaj mowy o dwóch formach chrztu.

Forma chrztu jest opisana w rozdziale VII a określenie "chrzest w Imię Pana Jezusa" , występujący również w Dziejach Apostolskich oznacza najprawdopodobniej to że chrzest został przyjęty dla Jezusa i ze względu na Jezusa.

Podobnie jak w słowach:

(36) Potem wziął dziecko, postawił je przed nimi i objąwszy je ramionami, rzekł do nich: (37) Kto przyjmuje jedno z tych dzieci w imię moje, Mnie przyjmuje; a kto Mnie przyjmuje, nie przyjmuje mnie, lecz Tego, który Mnie posłał.

Przyjęcie dziecka w Imię Jezusa nie oznacza tego że przyjmując je wypowiadamy jakąś formułę ale to że robimy to dla Jezusa i ze względu na Niego i dla Niego chcemy przyjąć to dziecko

David77 - 2016-02-06, 21:35

Albertus,

Cytat:

Forma chrztu jest opisana w rozdziale VII a określenie "chrzest w Imię Pana Jezusa" , występujący również w Dziejach Apostolskich oznacza najprawdopodobniej to że chrzest został przyjęty dla Jezusa i ze względu na Jezusa.

Gdyby w tym przypadku chrzest takie miał znaczenie to i tak byłoby to sformułowane .

ShadowLady86 - 2016-02-07, 11:30

Albertus napisał/a:

Nie ma tutaj mowy o dwóch formach chrztu.

Omawiany problem ociera się o autentyczność Mt 28: 19. Gdyby tak jak się podejrzewa, trynitarna forma chrztu w tym wersecie była dopisana, to w NT mamy tylko chrzest w imię Jezusa.

Didache podaje jednak obie formy chrztu, a jest to dokument z końca I w. Oczywiście, jak to wspomniał Dawid, najstarszy manuskrypt Didache jaki mamy pochodzi niestety z XI w., co jest dużą niedogodnością dla szczegółowej weryfikacji.

Albertus - 2016-02-07, 12:45

ShadowLady86 napisał/a:

Albertus napisał/a:

Nie ma tutaj mowy o dwóch formach chrztu.

Didache właśnie świetnie uzupełnia naszą wiedzę na temat Pierwotnej formuły chrzcielnej.

W Didache podobnie jak w Biblii jest mowa o chrzcie w Imię Ojca i Syna i Ducha Świętego oraz o ludziach którzy przyjęli chrzest w Imię Pana albo w Imię Pana Jezusa.

W Didache jednak nie ma żadnej wątpliwości co do tego że chrzest w Imię Ojca i Syna i Ducha Świętego to formuła Chrzcielna bo zostało to dokładnie napisane w rozdziale VII

Natomiast chrzest w Imię Pana to nie jest formuła chrzcielna ale przyjęcie chrztu ze względu na Jezusa i wiarę w Niego.

daglezja77 - 2016-02-07, 14:08

Albertus napisał/a:

ShadowLady86 napisał/a:

Albertus napisał/a:

Nie ma tutaj mowy o dwóch formach chrztu.

Bzdura, to biblijna przeróbka, apostołowie chrzcili w imię Jezusa.

Wtedy Piotr powiedział do nich: Pokutujcie i niech każdy z was ochrzci się w imię Jezusa Chrystusa na przebaczenie grzechów, a otrzymacie dar Ducha Świętego. Dz 2:38

Którzy przyszli tam i modlili się za nich, aby otrzymali Ducha Świętego. Na żadnego z nich bowiem jeszcze nie zstąpił. Byli tylko ochrzczeni w imię Pana Jezusa. Wtedy kładli na nich ręce, a oni otrzymywali Ducha Świętego. Dz 8:15-17

Gdy [to] usłyszeli, zostali ochrzczeni w imię Pana Jezusa. Dz 19:5

I nakazał ochrzcić ich w imię Pana. I prosili go, aby [u nich] został kilka dni. Dz 10:48

Bo wszyscy, którzy zostaliście ochrzczeni w Chrystusie, przyodzialiście się w Chrystusa. Gal 3:27

Czyż nie wiecie, że my wszyscy, którzy zostaliśmy ochrzczeni w Jezusie Chrystusie, w jego śmierci zostaliśmy ochrzczeni? Rz 6:3

Ojciec, Syn i Duch to nie imiona, chyba ze ktoś jest mocno upośledzony umysłowo.

Albertus - 2016-02-07, 14:57

daglezja77 napisał/a:

Albertus napisał/a:

ShadowLady86 napisał/a:

Albertus napisał/a:

Nie ma tutaj mowy o dwóch formach chrztu.

Tak a każdy kto chce przyjąć dziecko w Imię Jezusa wypowiada formułę:

"Przyjmuję cię dziecko w Imię Jezusa"

;-)

To że chrzest w Imię Ojca i Syna i Ducha Świętego to pierwotna formuła chrzcielna potwierdza nie tylko Didache ale też inne najwcześniejsze teksty wczesnochrześcijańskie.

Oczywiście zawsze był to chrzest w Imię Pana Jezusa.

Jachu - 2016-02-07, 15:48

A co można stwierdzić na podstawie Biblii ? Wykładnia:

Cytat:

Czy duch święty jest osobą?

Nauka o trzeciej osobie Boskiej, zwanej duchem świętym, wprowadzona do Kościoła rzymskiego w trzecim i czwartym stuleciu, utrzymuje się we wszystkich wyznaniach nominalnego chrześcijaństwa jako nauka o jednym Bogu w trzech osobach, zwanym Trójcą.

Rzecz to szczególna, że w religiach starożytnych były albo trójce albo trzech najważniejszych bogów. Np. w Indii czczono trójcę bogów: Brahma, Wisznu i Sziwa pod nazwą „trimurti”, w Babilonie była trójca bogów: Anu, Bel i Ea; w Egipcie: Pta, Ra i Ozyrys, w Rzymie byli: Jowisz, Saturn i Mars.

Poszukajmy zatem jawnych dowodów w Piśmie Świętym, aby się upewnić, kto miał rację, czy wielcy ojcowie Kościoła, prowadzący spór z Ariuszem w IV stuleciu o dogmat trójcy albo może Kalwin, który skazał na spalenie Serweta w 16-tym stuleciu za ten sam dogmat.

Gdy przeglądniemy różne teksty Pisma Świętego, mówiące o działalności ducha świętego (Jan 14:26, 16:13; 1 Kor. 2:14; Rzym. 8:26; 1 Kor. 12:11) to na pierwszy rzut oka może się wydawać, że ta moc ducha świętego pochodzi od innej osoby, a nie od Boga samego jako przyczyny wszechrzeczy. Również imię ducha świętego, zwanego pocieszycielem oraz chrzest w imię Ojca, Syna i ducha świętego pozornie wskazuje na istnienie trzeciej osoby ducha świętego. Piszemy „pozornie”, ponieważ nie mamy przekonywującego dowodu.

O tym, że Bóg Stwórca nie ma początku ani końca, wie każdy wierzący w Boga człowiek (Hebr. 11:3,6). Również o Synu Bożym, zwanym „Słowem, Logosem” (z greckiego), który mocą ducha świętego został spłodzony i narodzony z Marii jako człowiek Jezus Chrystus, każdy wierzący chrześcijanin wie i nie wątpi. Ponadto nauka Słowa Bożego twierdzi, że Jezus jako pierworodny wszystkich rzeczy stworzonych miał początek (Kol. 1:15-16; Jan 1:1). Następnie w przytoczonym Liście do Kol. 1:16 czytamy, że przezeń, to jest przez tegoż pierworodnego Syna Bożego, stworzone są wszystkie rzeczy. To jest taki podstawowy pewnik, na którym opiera się cała nauka Słowa Bożego. Pewnik ten ujęty jest w tekście 1 Kor. 8:6 – „Ale my mamy jednego Boga Ojca, z którego wszystko, a my w nim i jednego Pana Jezusa Chrystusa, przez którego wszystko, a my przezeń”. Zatem jeżeli istnieje trzecia osoba boska – duch święty, to musiałby być stworzony jako drugi Syn Boży po Logosie, bo Logos był stworzony pierwszy. Lecz nigdzie w Piśmie Świętym nie ma takiego dowodu, żeby taka istota została stworzona, zwana duchem świętym. Wylewa ducha swego, pomazuje duchem świętym itp. (Dzieje Ap. 2:17,33; 10:45; 10:38). Jest to więc działalność Boga samego, a nie trzeciej osoby boskiej, wymyślonej przez trynitarzy, tj. wyznawców Trójcy. Również chrzest w imię Ojca, Syna i ducha świętego należy rozumieć jako chrzest wiary w Boga Ojca, następnie wiary w Syna Jego, Jezusa Chrystusa.

Chrzest w imię ducha świętego znaczy, że ten, co wierzy w Boga i w Jezusa, otrzymuje dar ducha świętego i odtąd staje się mieszkaniem ducha świętego i będąc prowadzonym przez tego ducha, staje się Synem Bożym przez modlitwę i przez Słowo Boże (Jan 14:23, 8:31, 15:7, 17:14,17), a zatem jest to moc, energia, wpływ od Boga Ojca pochodzący, a nie od trzeciej osoby boskiej, która wcale nie istnieje. Drugi podstawowy pewnik to jest nauka o jedynym pośredniku między Bogiem a ludźmi. Jezus powiedział do uczniów: „Jam jest droga, prawda i żywot, żaden nie przychodzi do Ojca, tylko przeze mnie” (Jan 14:6). W Dziejach Ap. 4:11-12 czytamy: „Tenci jest kamień on wzgardzony od was budujących, który się stał głową węgielną i nie masz w żadnym innym zbawienia, albowiem nie masz żadnego imienia pod niebem danego ludziom, przez którego byśmy mogli być zbawieni”. W 1 Tym. 2:5-6 podobnie twierdzi apostoł: „Jeden jest Bóg i jeden pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek Jezus Chrystus”. Zastanówmy się, czy nauka o jednym imieniu Jezus, bez którego nie ma zbawienia, jest zgodna z nauką o Trójcy. Zakres działalności ducha świętego jest różnorodny i obszerny. Duch św. cieszy, wprowadza we wszelką prawdę, uczy, pieczętuje, prowadzi, uzdrawia, wskrzesza umarłe za czasów apostołów, prorokuje i daje mądrość, wydaje owoce jak miłość, wesele, pokój, sprawiedliwość itp.

Słowem niemożliwe jest osiągnąć zbawienie bez działalności ducha świętego. Jeżeli tę działalność wykonuje trzecia osoba Trójcy, to w takim razie istnieje drugi pośrednik potrzebny do zbawienia, co nie zgadza się z nieomylną nauką apostołów i naszego Pana o jedynym imieniu Jezus, przez które możebne jest zbawienie. Jezus powiedział do uczniów: „Kto mnie widzi, ten widzi Ojca” (Jan 14:9). Apostoł uczy, że Jezus jest „obrazem Boga niewidzialnego, że w nim mieszka wszystka zupełność bóstwa cieleśnie” (Kol. 1:19, 2:9). Teologom jednak nie wystarczała ta prosta nauka. Aby poznać Boga, oni wyszukali jeszcze trzecią osobę i z tych trzech osób utworzyli pojęcie jednego Boga. Jezus mówił: Ja i Ojciec jedno jesteśmy. Czy przez to uczył, że Bóg składa się z dwóch osób. Bynajmniej. Przez to uczył, że On działa w imieniu Ojca. O taką jedność Jezus modlił się, aby była między Ojcem i Synem oraz członkami Jego Ciała, Kościoła, którego jest Głową (Jan 17:21). Gdyby nauka o jednym Bogu składającym się z trzech osób była prawdziwą, to by te trzy osoby musiały istnieć bez początku i końca, ponieważ Bóg nie ma początku, bo jest nieśmiertelny. Tymczasem Słowo Boże mówi, że Jezus był jako Syn Boży w niebie, pierworodny wszystkich rzeczy stworzonych.

Widzimy więc, jak fałszywa nauka o trzeciej osobie Trójcy, zwanej duchem św. unieważnia podstawową naukę Słowa Bożego i zaciemnia pojęcie Boga prawdziwego i Jego Syna Jezusa Chrystusa.

F.L.

Cyt . za: Na Straży 1967/4/04, str. 61

ShadowLady86 - 2016-02-07, 18:22

Albertus napisał/a:

Didache właśnie świetnie uzupełnia naszą wiedzę na temat Pierwotnej formuły chrzcielnej.

Didache wskazuje na obecność dwóch form - chrztu w imię Jezusa u chrztu w imię Ojca, Syna i Ducha.

David77 - 2016-02-07, 22:21

Albertus

Wszystkie opisane fragmenty dotyczące chrztu jednoznaczne wskazują że pierwsi chrześcijanie chrzcili tylko w imieniu Jezusa , nie ma ani jednej wzmianki jakoby ktoś chrzcił w( imię Ojca i Syna i Ducha św) takiej praktyki chrztu nie można się doszukać na kartach NT . Czy jesteś wstanie wskazać chociaż jeden werset gdzie mogę przeczytać o tym jakoby ktoś został ochrzczony w imię Ojca i Syna i Ducha św ?

Idź do strony: « 1 2 3 «» 94 95 96 «» 120 121 122 »