Forum biblijne

[maciej]

[Miłujący prawdę]

Na Księgi apokryficzne spójrzmy z innego punktu widzenia, mianowicie poprzez fakt mówienia nieprawdy i nauczania bezwartosciowych mitów i opowiesci sprzecznych z Biblią.
Zobacz na przykładzie:
Księga Henocha jest tekstem pseudoepigraficznym, apokryfem. Jej autorstwo niesłusznie przypisuje się Henochowi. Została spisana między II a l stuleciem p.n.e.
Stanowi zbiór przejaskrawionych mitów żydowskich, które nie mają żadnego związku z historią i są najwyraźniej owocem twórczości egzegetycznej inspirowanej krótką wzmianką o Henochu z Księgi Rodzaju, już sam ten fakt wystarczy, by ludzie miłujący natchnione Słowo Boże nie zajmowali się Księgą Henocha.
W Biblii jedynie List Judy zawiera prorocze słowa Henocha:
“Oto przyszedł Jehowa ze swymi świętymi miriadami, aby nad wszystkimi dokonać sądu i aby wszystkim bezbożnym udowodnić winę w związku ze wszystkimi ich bezbożnymi uczynkami, które bezbożnie popełnili, oraz w związku ze wszystkimi szokującymi rzeczami, które mówili przeciwko niemu bezbożni grzesznicy" (Judy 14, 15).
Nie jest to możliwe, żeby Juda powołał się na wątpliwe źródło, jakim są apokryfy?
Pismo Święte nie wyjaśnia, skąd Juda znał to proroctwo.
Być może po prostu zacytował jakieś powszechnie znane źródło, wiarogodną tradycję przekazywaną od zamierzchłych czasów.
Podobnie postąpił Paweł, gdy podał imiona Jannesa i Jambresa - dwóch nieznanych skądinąd egipskich czarnoksiężników, którzy sprzeciwili się Mojżeszowi na dworze faraona. Jeżeli pisarz Księgi Henocha miał dostęp do takiego starożytnego zapisu, to dlaczego mielibyśmy zakładać coś innego w wypadku Judy? (Wyjścia 7:11, 22; 2 Tymoteusza 3:8)
[Uczeń Szczepan również podał informacje, które nie występują nigdzie w Pismach Hebrajskich. Wspomniał na przykład, że Mojżesz odebrał w Egipcie wykształcenie, że w wieku 40 lat uciekł z tego kraju, że przez 40 lat przebywał w ziemi Midian i że w przekazywaniu Prawa Mojżeszowego pewną rolę odegrali aniołowie (Dzieje 7:22, 23, 30, 38)].
Nie jest najważniejsze, w jaki sposób Juda poznał treść orędzia Henocha przeciwko bezbożnym.
Wystarczającym dowodem wiarogodności tego sprawozdania jest fakt, że spisał je pod natchnieniem Boga (2 Tymoteusza 3:16). Święty duch Boży czuwał, by Juda nie napisał czegoś, co rozmijałoby się z prawdą.
A Księga Tobiasza.
Zamiast trzymać się “wzoru zdrowych słów", niektórzy skłaniali się ku “fałszywym opowieściom". Co to za opowieści?
Paweł mógł mieć na myśli wyssane z palca legendy, na przykład zawarte w apokryficznej Księdze Tobiasza (Tobita) [Księga Tobiasza napisana przypuszczalnie w III wieku p.n.e. zawiera pełną przesadów opowieść o Żydzie imieniem Tobiasz Przypisuje mu moc leczenia oraz wypędzania demonów przy użyciu serca wątroby i żółci pewnych monstrualnej ryby].

Niewykluczone też, że chodziło o sensacyjne pogłoski, oparte na domysłach. Ponadto pewne osoby - “zgodnie z własnymi pragnieniami" - dawały się zwodzić pod względem intelektualnym ludziom, którzy krzewili pobłażliwy stosunek do mierników Bożych lub krytykowali mężczyzn sprawujących przewodnictwo w zborze (3 Jana 9, 10, Judy 4).

Bez względu na to, co wchodziło w grę, niektórzy najwyraźniej przedkładali fałsz nad prawdy ze Słowa Bożego Wkrótce ku własnej duchowej szkodzie przestali wprowadzać w czyn to, czego się nauczyli (2 Piotra 3 15, 16).
Dlaczego dzisiaj koniecznie trzeba dokładnie sprawdzac źródło informacji i głoszonych nauk przez różne źródła, takze a może przede wszystkim przez te niby najstarsze religie dominujace na terenie gdzie mieszkamy?
Dlaczego trzeba dokładnie analizowac i dobierać to, czego słuchamy i co czytamy.
Na przykład środki masowego przekazu często propagują niemoralność.
Wiele osób lansuje agnostycyzm lub jawny ateizm.
Wyższa krytyka szydzi z poglądu, że Biblia powstała pod natchnieniem Boga.
A współcześni odstępcy próbują zasiewać wątpliwości, aby zburzyć wiarę chrześcijan. Nawiązując do podobnego niebezpieczeństwa, które stwarzali fałszywi prorocy w I wieku, apostoł Jan udzielił przestrogi:
“Umiłowani, nie każdej natchnionej wypowiedzi wierzcie, lecz sprawdzajcie natchnione wypowiedzi, czy pochodzą od Boga, ponieważ wyszło na świat wielu fałszywych proroków" (l Jana 4:1).
Każdy więc musi być ostrożny.
Ta ostrożność przejawia sie w tym, że odrzuca sie apokryfy.

Zamiast podawać w wątpliwość Słowo Boże, o ileż mądrzej jest przyjąć taką postawę, jak Berejczycy z I wieku, którzy starannie badali Pisma! (Dzieje 17:10, 11).
Odrzucajmy fałszywe opowieści i lgnijmy do prawdy.
Musimy się wystrzegać jeszcze innego typu “fałszywych opowieści".
W obiegu jest mnóstwo sensacyjnych historii, upowszechnianych często za pośrednictwem poczty elektronicznej.
Mądrze jest podchodzić do nich z rozwagą, zwłaszcza gdy nie znamy ich pier¬wotnego źródła. Nawet jeśli daną relację wyśle nam szanowany chrześcijanin, może nie znać osobiście wszystkich faktów. Dlatego trzeba się zastanowić, czy przekazywać dalej niesprawdzone doniesienia.
Na pewno nie chcielibyśmy powtarzać “bezbożnych mitów", czyli “fałszywych opowieści, które bezczeszczą to, co święte" (l Tymoteusza 4:7).
Prócz tego mamy obowiązek mówić prawdę między sobą, toteż postępujemy mądrze, unikając wszystkiego, co mogłoby sprawić, że nawet bezwiednie szerzylibyśmy kłamstwa (Efezjan 4:25).
Księgi apokryficzne, ich tolerowanie, powoływanie się na nie, przywoływanie ich tresci, to dowody na lekceważenie zagrożenia skażenia prawdy.
Warto w ten sposób popatrzeć na te Ksiegi.

[maciej]

tak Miłujący. ja się z Tobą całkowicie zgadzam. powstaje jednak pytanie czy inni zechcą to przyjąć do wiadomości. pozdrawiam Ps. 133:1

[Miłujący prawdę]

"A odpowiadając Jezus rzekł do nich: "Baczcie, żeby was nikt nie wprowadził w błąd; 5 bo wielu przyjdzie, powołując się na moje imię i mówiąc: 'Ja jestem Chrystusem'; i w błąd wprowadzą wielu. (...) I powstanie wielu fałszywych proroków, i wielu wprowadzą w błąd; 12 a z powodu wzrostu bezprawia miłość większości oziębnie. (...) I ta dobra nowina o królestwie będzie głoszona po całej zamieszkanej ziemi na świadectwo wszystkim narodom; a potem nadejdzie koniec.(Mateusza 24:4-14).

Na świadectwo. Każdy zaś z ludzi sam wybiera.
Jednak tu w tym temacie nie ma drugiej szansy.
Wybrał, jak wybrał życiem poświadcza swój wybór. Dopóki zyje może zmieniać swój wybór, jednak gdy umrze - nic już od niego nie zależy.
Jehowa ocenia i On decyduje, ale według tego jak żyjesz.
Dlatego to takie ważne by poznać Boga i być Mu posłusznym.
Pozdrawiam

[Yarpen Zirgin]

Kontynuacja z tematu Ulubiony Fragment Biblii - dop. Kermit

[EMET]

[Yarpen Zirgin]

[EMET]

[Yarpen Zirgin]

[Teofil]

[EMET]

[Yarpen Zirgin]

[Teofil]

Cytat:

Poza tym, proszę o wypowiedź, dlaczego niby mamy stosować się do faryzejskiego kanonu ST, a nie na ten przykład tego, który uznawali saduceusze.

1. Saduceusze uznawali tylko Pięcioksiąg (Prawo), podczas gdy Jezus i apostołowiek wielokrotnie odwoływali się do Pism i Proroków, cytując ich fragmenty itp. Także nadzieje mesjanistyczne oparte były na Pismach i Prorokach.
2. Jezus nakazuje słuchać nauk faryzeuszy, lecz nie naśladować ich uczynków, bo mimo, iż postępowali pysznie, obłudnie, wyniośle i grzesznie, to opierali się na pełnych naukach Starego Testamentu, uznawali więc np. zmartwychwstanie umarłych, co odrzucali saduceusze.
3. Jezus zarzuca saduceuszom nieznajomość pism (Mat 22,29).

Cytat:

Poza tym, proszę o wypowiedź, dlaczego niby mamy stosować się do faryzejskiego kanonu ST, a nie na ten przykład tego, który uznawali saduceusze.

1. Saduceusze uznawali tylko Pięcioksiąg (Prawo), podczas gdy Jezus i apostołowiek wielokrotnie odwoływali się do Pism i Proroków, cytując ich fragmenty itp. Także nadzieje mesjanistyczne oparte były na Pismach i Prorokach.
2. Jezus nakazuje słuchać nauk faryzeuszy, lecz nie naśladować ich uczynków, bo mimo, iż postępowali pysznie, obłudnie, wyniośle i grzesznie, to opierali się na pełnych naukach Starego Testamentu, uznawali więc np. zmartwychwstanie umarłych, co odrzucali saduceusze.
3. Jezus zarzuca saduceuszom nieznajomość pism (Mat 22,29).

[Wojtek37]

[EMET]