Forum biblijne

[Quster]

[Jamsen]

[Jamsen]

[Esther]

Czy już przecedziliście tego komara?

[Wojtek37]

[EMET]

[Wojtek37]

OK - więc ujmę to tak. Sami ŚJ w swojej broszurce o Trójcy Świętej, piszą iż obydwie formy są poprawne, lecz skłaniają się ku Jehowa, ze względu na właśnie tradycję z XIX w, kiedy to posługiwano się takim określeniem Boga.

Tak więc podejście dzisiejszych biblistów, i to nie koniecznie katolickich, w oparciu o obecną wiedzę skłaniją się raczej ku zwrotowi Jahwe, a co do fonetycznej formy wypowiedzi uważają iż najprawdopodobniej wymawiano GO "Jahłe"... ale tak naprawdę nie jest to do końca pewne, bo język hebrajski od wieków jest, językiem fonetycznie martwym, i ciężko ustalić pewne szczeguły.

Inną zupełnie sprawą jest kwestja niepoprawnego zwrotu Jehowa, o czym bibliści dokładnie wiedzą, więc chyba nie warto o to łamać kopii, bo to jest zbyt naciągane, jak dla mnie, te ciągłe odwoływanie się od tej formy, ze względu na tradycję wymowy przez lata.[/list]

[Jamsen]

[Jamsen]

[EMET]

[Quster]

Wklejam cytat z książki, która porusza ten temat:

Cytat:

Pismo hebrajskie początkowo było czystym pismem spółgłoskowym. Nie stosowano samogłosek, w trakcie czytania należało je odtwarzać z pamięci. (…) (z czasem gdy starohebrajski stawał się językiem martwym) zdecydowano się uzupełnić tekst ST samogłoskami. Aby jak najmniej ingerować w wersy biblijne, nie wstawiano pomiędzy spółgłoski samogłosek, ale rozwinięto system kropek i kresek, które umieszczano nad lub pod nimi. (…) Żydowscy uczeni w Piśmie chcieli zapobiec przypadkom, w których podczas, czytania ST ktoś przez nieuwagę wypowiedziałby na głos imię Boga. W tekście znajdowało się słowo jhwh, ale należało je czytać „Pan”. Aby pomóc czytającemu, (…) pod spółgłoskami imienia Bożego jhwh umieszczono samogłoski hebrajskiego odpowiednika słowa „Pan”. Na papierze znajdowały się samogłoski jhwh, uzupełniane samogłoskami hebrajskiego odpowiednika słowa „Pan”, a czytano po prostu „Pan”. Jeśli połączymy spółgłoski słowa jhwh ze znajdującymi się pod nim samogłoskami, otrzymamy „Jehowa” lub „Jehova”. W Elberfelder Bibel, przekładzie PŚ, który uważany jest za jeden z najbardziej wiernych oryginałowi, znajduje się następujący komentarz: „Aby w trakcie głośnego czytania Biblii nie zapomniano, że należy czytać „Pan” i przez pomyłkę nie wypowiedziano imienia Jahwe, Żydzi w swoich rękopisach dodali do spółgłosek słowa „Jahwe” samogłoski słowa „Adonaj”. Dlatego niewtajemniczeni mogli przeczytać „Jehowa”. Wynika z tego jasno, żre „Jehowa” nie jest prawidłowym imieniem Boga i nie powinno się go ani pisać, ani też wymawiać w ten sposób” (Die Heilige Schrift aus dem Grundtext ubersetzt, Elberfelder revidierte Fassung, Wuppertal, Zurych 1995, wyd.4 – specjalne, s. V.) Jeszcze ostrzejsze słowa znajdziemy w podręczniku języka hebrajskiego Hebraische Schulbuch: „Jedynie niewiedza mogła doprowadzić w okresie późnego średniowiecza do pisania imienia Bożego ‘Jehowa’ ” (Hollenberg-Budde Hebraisches Schulbuch red. W.Baumgartner, wyd. 26 poprawione Bazylea, Stuttgart 1971, s. 20 (p.13 ust. b) W hebrajskim wydaniu ST kombinacje „Jehowa” występuje 6828 razy. A jednak nie ma racji ten, kto sądzi, że tak brzmi imię Boga Izraela. Jak widać, pozory są czasami bardzo mylące. Czytelnikowi szczególnie zainteresowanym tematem spróbujemy przybliżyć ten nieco zagmatwany problem. (…) Sam w sobie prosty proces staje się skomplikowany dlatego, że „a” jest w języku hebrajskim spółgłoską, natomiast w polskim samogłoską. „Pan” to po hebrajsku „Adonaj”. W piśmie spółgłoskowym wyraz ten zapisuje się następująco: alef/delet/nun/jod, a w transliteracji na alfabet łaciński adnj. Stojące na początku wyrazu „a” jest w języku polskim samogłoską, natomiast w hebrajskim spółgłoską. W jaki sposób adnj uzupełnić samogłoskami, aby powstało Adonaj? Bezpośrednio po „a” występuje spółgłoska „d”. Pod „a” wstawiono wiec znak podobny do dwukropka z dywizem – „:-„. Oznacza on, że nie ma tu samogłoski, ale po spółgłosce następuje kolejna spółgłoska. Znak ten można jednak odczytać również jako „e”. Nad spółgłoską „d” postawiono kropkę, która odpowiada samogłosce „o” z Adonaj. Pod „n” występuje znaczek wyglądający jak nasza litera „T”, który ma oddawać samogłoskę „a”. W ten sposób do spółgłosek jhwh dodaliśmy samogłoski słowa Adonaj. Niech czytelnik spróbuje zrobić to sam. Po połączeniu spółgłosek imienia Jahwe z samogłoskami wyrazu adonaj powstaje sztuczna zbitka dwóch słów, którą można czytać jako „Jehowa” lub „Jehova”, która jednak nie ma nic wspólnego z biblijnym imieniem Boga. (…) Jeszcze raz należy powtórzyć: „Jehowa” to całkowicie pozbawiona sensu zbitka spółgłosek hebrajskiego słowa jhwh i samogłosek hebrajskiego wyrazu Adonaj. To tak, jak gdyby z kostek dwóch różnych puzzli ułożyć nowy, absurdalny obrazek. W efekcie otrzymamy arbitralny twór, w którym trudno będzie rozpoznać dawne puzzle, a rekonstrukcja pierwotnych obrazków może okazać się bardzo uciązliwa.

[Esther]

przepraszam, czy ja mogę modlić się do Jahwe czy muszę do Jehowy? czy Bóg mnie potępi jeśli bę nazywać Go Jahwe??

pytanie do SJ

[Lucyfer]

[EMET]

[Esther]

no więc ta dyskusja jest bez sensu..

a jeśli ktoś powie: "Boże" to Jahwe go nie wysłucha?