Forum biblijne

[tessa]

I Jana 5:20

"My zaś wiemy ,że Syn Boży przyszedł i obdarzył nas zdolnością umysłu żebyśmy poznali
prawdziwego.
I jesteśmy w jedności z tym prawdziwym poprzez jego Syna Jezusa Chrystusa.
To jest prawdziwy Bóg i życie wieczne ".

Kluczowe słowa w tym wersecie to: "jesteśmy w jedności z tym prawdziwym".Zatem tym prawdziwym jest TEN ,z którym jego Syn Jezus Chrystus pragnie nas pojednać.

Kolosan 1;19,20

"ponieważ Bóg uznał za dobre żeby w nim zamieszkała cała pełnia i żeby przez niego pojednać ze sobą wszystko inne -czy to w niebiosach czy na ziemi -wprowadzając pokój przez krew ,którą przelał na palu męki".

Zatem Syn Boży Jezus dostał zadanie pojednać ludzi z Bogiem prawdziwym.
Jana 17:3
Tym prawdziwym jest więc nie Jezus -który nas jedna z Bogiem .

I Tymoteusza 2:5
"Albowiem jeden jest Bóg jeden też pośrednik między Bogiem a ludżmi człowiek Jezus Chrystus".

Zatem tym prawdziwym Bogiem jest Ojciec Jezusa Chrystusa.

[Esther]

[tessa]

[mirek]

[tessa]

[Esther]

[mirek]

[tessa]

1J 5:20 Bw „Wiemy też, że Syn Boży przyszedł i dał nam rozum, abyśmy poznali tego, który jest prawdziwy. My jesteśmy w tym, który jest prawdziwy, w Synu jego, Jezusie Chrystusie. On jest tym prawdziwym Bogiem i życiem wiecznym.

Pytam jeszcze raz, kto dla Jana jest życiem wiecznym?-to pytanie Ester

To Jehowa Bóg pragnie przywrócić ludziom doskonałość pod względem cielesnym i widoki na życie wieczne.

Jana 3:16
Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne.

Poznanie tej prawdy pozwala zrozumieć ,że Bóg posłał Jezusa Chrystusa ,który stał się okupem .
Mateusza 20:28
na wzór Syna Człowieczego, który nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć i dać swoje życie na okup za wielu.

Zatem kto jest żródłem życia wiecznego?
Sam Bóg Jehowa.
Psalm 36:9
Albowiem w Tobie jest źródło życia i w Twej światłości oglądamy światłość.

Zatem dla Jana życiem wiecznym był sam Bóg Jehowa.

Ponieważ jednak za pośrednictwem Jezusa możemy mieć to życie ,dlatego Jan nazywa też Jezusa "życiem wiecznym".
I Jana 1:2
bo życie objawiło się. Myśmy je widzieli, o nim świadczymy i głosimy wam życie wieczne, które było w Ojcu, a nam zostało objawione - oznajmiamy wam, cośmy ujrzeli i usłyszeli, abyście i wy mieli współuczestnictwo z nami. A mieć z nami współuczestnictwo znaczy: mieć je z Ojcem i Jego Synem Jezusem Chrystusem.
Jana 17:3
A to jest życie wieczne: aby znali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga, oraz Tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa.
Sam Jezus nazywa swego Ojca jedynym prawdziwym Bogiem
Pozwolę sobie jeszcze zacytować ten fragment:
Kto jest źródłem zycia dla WSZYSTKICH?-Psalm 36:9-Bóg Ojciec
Kto jest ponad WSZYSTKIMI? (Efezjan 4:6, 1 Kor 11:3)-Bóg Ojciec
Kto jest Bogiem dla WSZYSTKICH? (Obj 3:12, Jana 20:17)-Bóg Ojciec

Zatem Jedynym Bogiem jest ON Bóg Ojciec.I on jest życiem wiecznym dla każdego ,nawet dla swojego Syna Jezusa ,bo to On go wskrzesił z martwych.
Apostołowie też uważali Jehowę za swego jedynego Boga:
Dzieje 4:24-31
Wysłuchawszy tego podnieśli jednomyślnie głos do Boga i mówili: Wszechwładny Stwórco nieba i ziemi, i morza, i wszystkiego, co w nich istnieje, (25) Tyś przez Ducha Świętego powiedział ustami sługi Twego Dawida: Dlaczego burzą się narody i ludy knują rzeczy próżne? (26) Powstali królowie ziemi i książęta zeszli się razem przeciw Panu i przeciw Jego Pomazańcowi. (27) Zeszli się bowiem rzeczywiście w tym mieście przeciw świętemu Słudze Twemu, Jezusowi, którego namaściłeś, Herod i Poncjusz Piłat z poganami i pokoleniami Izraela, (28) aby uczynić to, co ręka Twoja i myśl zamierzyły. (29) A teraz spójrz, Panie, na ich groźby i daj sługom Twoim głosić słowo Twoje z całą odwagą, (30) gdy Ty wyciągać będziesz swą rękę, aby uzdrawiać i dokonywać znaków i cudów przez imię świętego Sługi Twego, Jezusa. (31) Po tej modlitwie zadrżało miejsce, na którym byli zebrani, wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym i głosili odważnie słowo Boże."

Zatem apostołowie uważali Jezusa ,nie za Boga,tylko za sługę Najwyższego Boga.
Łukasza 1:31,32
Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida.

Wiesz już Ester kto jest prawdziwym Bogiem?

[tessa]

[Quster]

[tessa]

[Quster]

[tessa]

[Lucyfer]

[marcin.]

Cytat:

VI. 9. Niektórzy utrzymują, że Pan nasz Jezus Chrystus nie jest Bogiem, albo że nie jest prawdziwym Bogiem, albo że nie jest naprawdę nieśmiertelny, podlegając zmianom. Błędności tych twierdzeń dowodzi najdoskonalsza oczywistość i zgodność świadectw zawartych w Piśmie Św. Oto np.: „Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga i Bogiem było Słowo". Rzecz jasna, że jako Słowo Boże rozumiemy jedynego Syna Bożego, o którym następnie powiedziano: „A Słowo stało się ciałem i mieszkało między nami", ponieważ narodziło się w czasie przyjmując ciało z Dziewicy. Mówiąc tak, Ewangelista stwierdza nie tylko to, że jest Ono Bogiem, ale że jest tej samej co Ojciec substancji. Powiedziawszy bowiem: „Bogiem było Słowo", dodaje: „Ono było na początku u Boga. Wszyst­ko się przez nie stało, a bez niego nic się nie stało" (J. 1, 1—3. 14). Mówiąc „wszystko" oznacza przez to wszystkie rzeczy stworzone, a więc całe stworzenie. Jasno stąd wynika, że Ten, przez którego wszystko jest uczynione, sam nie może być „uczyniony". Nie będąc zaś uczynionym, nie jest stworzeniem. A jeśli nie jest stworzeniem, to jest tej samej co Ojciec substancji. Kto bowiem nie jest Bogiem, ten może być tylko stworzeniem. A kto nie jest stworzeniem, ten jest Bogiem. Gdyby Syn nie był tej samej substancji co Ojciec, wtedy byłaby to stworzona substancja. A jeśli jest uczyniony, to nie mogło być wszystko przez Niego uczynione. Tymczasem: „wszystko się przez nie stało". A więc jest jednej z Ojcem substancji. A więc nie tylko Bogiem jest, ale jest Bogiem prawdziwym, co tenże Jan bardzo wyraźnie stwierdza w swym liście: „I wiemy, że Syn przyszedł i uzdolnił nas, abyśmy poznali prawdziwego Boga i złączyli się z prawdziwym Synem Jego. On jest Bogiem prawdziwym i żywotem wiecznym" (1 J. 5. 20—21).

Augustyn, O Trójcy Świętej, POK str. 89