Forum biblijne

[jawa sen]

CYT. Po co zmartwychwstanie, jeśli każdy człowiek otrzymuje nagrodę lub karę zaraz po swej śmierci?! Dlatego apostoł Paweł dowodził, że jedyną drogą do wieczności jest zmartwychwstanie (1Kor.15:13-18), a Pan Jezus nie mówił o życiu po śmierci, lecz o życiu po zmartwychwstaniu (Mt.22:31-32).➁ Po co powtórne przyjście Jezusa Chrystusa, jeśli Jego lud już jest w niebie? Jezus obiecał, że zabierze swój lud do nieba dopiero kiedy powróci: „W domu Ojca mego wiele jest mieszkań; gdyby było inaczej, byłbym wam powiedział. Idę przygotować wam miejsce. A jeśli pójdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę znowu i wezmę was do siebie, abyście, gdzie Ja jestem i wy byli (J.14:2-3).
➂ Po co sąd, jeśli ludzie otrzymują nagrodę lub karę zaraz po swej śmierci? Biblia tego nie uczy, ale kładzie akcent na to, że człowiek otrzyma zapłatę dopiero po zmartwychwstaniu (Łk.14:14), dlatego czytamy, że „Syn Człowieczy przyjdzie w chwale Ojca swego z aniołami swymi, i WTEDY odda każdemu według uczynków jego” (Mt.16:27).
➃ Po co Golgota, na której Jezus umarł, aby dać nam życie wieczne (J.3:16), skoro ludzie mają nieśmiertelną duszę, a więc życie wieczne bez Jezusa. Według Biblii nie ma ŻADNEJ możliwości życia wiecznego bez Jezusa: „Kto ma Syna, ma żywot; kto nie ma Syna Bożego, NIE MA ŻYWOTA" (1J.5:12)

Większość kościołów chrześcijańskich uczy o nieśmiertelnej duszy, akceptując bez zastanowienia spuściznę, która weszła do Kościoła za sprawą pogan, którzy masowo przechodzili na chrześcijaństwo, kiedy stało się ono religią państwową w IV wieku, próbując żenić swoje poglądy z teologią chrześcijańską. Jednakże poza kilkoma naciąganymi lub wyjętymi z kontekstu tekstami biblijnymi, nieśmiertelność duszy nie ma oparcia w Biblii. Nie oceniaj więc chrześcijaństwa (jedzenie mięsa, nieśmiertelność duszy, etc) przez pryzmat tego, co uczą tradycje różnych Kościołów, bo te są z sobą często sprzeczne i nierzadko zmieniają się z upływem czasu. Zamiast tego dociekajcie sami w Słowie Bożym, które jest niezmienne i które, jak powiedział Jezus jest „Prawdą” (J.17:17)

[jawa sen]

Objawienie 20:4 Potem ujrzałem trony, a na nich zasiedli (sędziowie), i dano im władzę sądzenia. Ujrzałem też dusze ściętych dla świadectwa Jezusa i dla Słowa Bożego, i tych, którzy pokłonu nie oddali Bestii ani jej obrazowi i nie wzięli znamienia na czoło ani na rękę. Ożyli oni i tysiąc lat królowali z Chrystusem. 5 A nie ożyli inni zmarli, aż się tysiąc lat skończyło. To jest pierwsze zmartwychwstanie. Objawienie 20:6 Szczęśliwy i święty, kto ma udział w pierwszym zmartwychwstaniu! Śmierć druga nie ma władzy nad nimi, lecz będą kapłanami Boga i Chrystusa: tysiąc lat z Nim będą królowali.Poddani to Wielka Rzesza, która się wyłoni podczas wielkiego ucisku.

Dopiero po tysiącletnim królestwie odbędzie się drugie, masowe zmartwychwstanie - jednych do życia, innych na sąd.

[sio]

[jawa sen]

sio obrobiłeś temat ,jak jubiler kamień szlachetny.Dzięki.

[Wiesław]

Nie dziękuj, bo jest w błędzie. Nie to źródło mądrości i wszystko na opak...

[Anowi]

[papi777]

wracajac do Judasza
Ja mysle ze to bylo tak..
To, że Judasz popełnił samobójstwo, wcale nie oznacza, że żałował.
Z słów samego Jezusa wiemy, że 'to' się musiało stać, ale biada była temu przez kogo to się miało stać. Z tych słów wynika, że w niebie ani nigdzie indziej nie dokonano 'losowania' i wypadło na Judasza. On sam dokonał wyboru.
Z tego wydarzenia można wyciągnąć wniosek, że jednak cel nie uświęca środków.
Nieważne jest dziś, co motywowało Judasza. Czy należał do zelotów, czy widział w Jezusie zbawiciela cielesnego Izraela, czy swoim działaniem chciał sprowokować 'siły niebiańskie' do akcji na rzecz narodu izraelskiego. To tylko dywagacje.
A fakty? Ewangeliści 'coś tam' napominają o Judaszu. Dowiadujemy się np. że był złodziejem (ew. Jana 12:6). Może ktoś znalazł w Słowie Bożym coś na obronę Judasza? Bo ja nie.
Wiemy, że Judasz należał do Dwunastu. Ale zmarnował swój dar.
Jego życie jest ostrzeżeniem dla tych, którzy trzymają jakieś 'kiesy', zbierają społeczne pieniądze, mają dostęp do kasy: dużej czy małej. Ostrzeżenie, że pieniądz potrafi w nas obudzić pragnienie posiadania go na własność.


tutaj ciekawe tlumaczenie
http://mathetes-pl.blogsp...sz-zdradzi.html

Czy judasz mial wolna wole?
Skoro zdrada była wpisana w Boży plan obejmujący zbawczą śmierć Chrystusa, jaka odpowiedzialność spada na człowieka, który jest narzędziem do wykonania tego planu? Czy sam Jezus nie stwierdza, że "nikt z nich (uczniów) nie zginął z wyjątkiem syna zatracenia, aby się wypełniło Pismo" (J 17, 12)? I drugie pytanie: Czy Judasz w ostatniej chwili został zbawiony, czy potępiony, skoro święty Mateusz w rozpaczy zdrajcy dostrzega również żal i wyrzuty sumienia (27, 3).

Pierwszy problem jest szczególnie złożony. Splata się tu potężna i skuteczna wola Boga działającego w świecie i w historii, z wolną wolą człowieka, potwierdzoną przez samo Pismo Święte. Święty Jan, który motyw zdrady Judasza wprowadza już w Galilei, jest przekonany, że Apostoł został opanowany przez szatana i że dokonał świadomego wyboru zła (6, 60-70). Powtórzy się to również podczas Ostatniej Wieczerzy: "W czasie wieczerzy, diabeł już nakłonił serce Judasza Iskarioty, aby Go wydać... A po spożyciu kawałka (chleba) wszedł w niego szatan" (13, 2. 27). Czwarty Ewangelista nie ma wątpliwości, że Judasz uległ pokusie zdrady pod wpływem chciwości (J 12, 4-6 oraz Mt 26, 14-16), którą można by interpretować również w wymiarze politycznym w związku z mesjańskimi nadziejami Iskarioty.

A co z Bożym planem? O nim mowa w słowach: "aby się wypełniło pismo". Bóg w Biblii postrzegany jest jako Ten, który stoi u źródeł nie tylko dobra, ale i zła: "Ja tworzę światło i stwarzam ciemności, sprawiam pomyślność i stwarzam niedolę" - mówi Pan w Księdze Izajasza 45, 7. Wynika to z chęci podporządkowania wszystkiego Bożej wszechmocy i wykluczenia sytuacji, w której za autora zła uważać się będzie innego boga o charakterze negatywnym. Pismo Święte stwierdza również jasno, że wolna wola człowieka, wraz z jego szaleńczymi i haniebnymi czynami, ma swoje miejsce w Bożych Planach.

W taki właśnie sposób splatają się dwa rodzaje wolności: Judasza, który wybiera zdradę opowiadając się za szatanem, i Boga, który dla tego ludzkiego czynu znajduje miejsce w swym planie zbawienia. Skuteczność tego planu wyrażona jest w słowach: "aby się wypełniło Pismo". Słowa te świadczą o tym, że Bóg nie jest zaskoczony decyzją Judasza i że dla tej decyzji Bóg znajduje miejsce w swoich planach, które wypełniają się wraz ze śmiercią Chrystusa......
http://pierzchalski.eccle...-01&sz=&pyt=398

Straznica:)
http://www.nastrazy.pl/bi...tryb=pyt&id=079


http://www.nonpossumus.pl...ad_wiara/03.php

Co do Judasza, wszystkie proroctwa, jakie do niego zwykliśmy odnosić, dotyczą ogólnie krzywdy wyrządzonej przez kogoś bliskiego skrzywdzonemu. Przytacza się tu zwłaszcza trzy takie proroctwa: sprzedanie Józefa za garść srebrników przez własnych braci (Rdz 37,28) oraz dwie skargi Psalmisty na zdradę i niewdzięczność przyjaciół (Ps 41,10; 109,4n).

Wpatrując się w te teksty - raczej niezbyt szczegółowo zapowiadające zdradę ze strony kogoś bliskiego - możemy powiedzieć z całą pewnością: że Judasz nie musiał zdradzić swojego Mistrza. Więcej, mógł Go nie zdradzić i nie powinien był Go zdradzić. Ale jak by się wtedy spełniły powyższe proroctwa? One przecież i tak spełniły się nie tylko na Judaszu. Judasz nie był jedynym człowiekiem bliskim Jezusowi i wiele Mu zawdzięczającym, jaki się znalazł wśród Jego wrogów i sprawców Jego męki. Wśród prześladowców Jezusa z pewnością byli również inni ludzie, którzy Mu wiele zawdzięczali, może doznali Jego cudu, itp. Bo Judasz to, owszem, również konkretny nieszczęsny człowiek. Ale Judasz to również pewien model postawy, którą wówczas realizowali również inni, a która zdarza się, niestety, również w naszym życiu.

Na koniec warto zauważyć, że starotestamentalne rozumienie czasu, które umożliwiło czekanie na Mesjasza i zapowiadanie Go w proroctwach, doczekało się w Nowym Testamencie głębokiego przeobrażenia. Centralnym wydarzeniem zbawczym, do którego nieustannie w wierze się odnosimy, nie jest już wyjście z niewoli egipskiej, ale przyjście do nas Zbawiciela oraz Jego śmierć i zmartwychwstanie. Natomiast nasze chrześcijańskie oczekiwanie ma już wymiary ściśle eschatologiczne, ponadhistoryczne. My czekamy na chwalebne przyjście naszego Pana, które dopełni ludzką historię i nada jej ostateczny sens (Mt 24,30.46; 25,10.19.31; 26,64), ostatecznym zaś dopełnieniem życia każdego z nas będzie całkowite zwycięstwo w nas miłości i oglądanie Boga "twarzą w twarz" (1 Kor 13,8.12).

wracajac do Judasza
Ja mysle ze to bylo tak..
To, że Judasz popełnił samobójstwo, wcale nie oznacza, że żałował.
Z słów samego Jezusa wiemy, że 'to' się musiało stać, ale biada była temu przez kogo to się miało stać. Z tych słów wynika, że w niebie ani nigdzie indziej nie dokonano 'losowania' i wypadło na Judasza. On sam dokonał wyboru.
Z tego wydarzenia można wyciągnąć wniosek, że jednak cel nie uświęca środków.
Nieważne jest dziś, co motywowało Judasza. Czy należał do zelotów, czy widział w Jezusie zbawiciela cielesnego Izraela, czy swoim działaniem chciał sprowokować 'siły niebiańskie' do akcji na rzecz narodu izraelskiego. To tylko dywagacje.
A fakty? Ewangeliści 'coś tam' napominają o Judaszu. Dowiadujemy się np. że był złodziejem (ew. Jana 12:6). Może ktoś znalazł w Słowie Bożym coś na obronę Judasza? Bo ja nie.
Wiemy, że Judasz należał do Dwunastu. Ale zmarnował swój dar.
Jego życie jest ostrzeżeniem dla tych, którzy trzymają jakieś 'kiesy', zbierają społeczne pieniądze, mają dostęp do kasy: dużej czy małej. Ostrzeżenie, że pieniądz potrafi w nas obudzić pragnienie posiadania go na własność.


tutaj ciekawe tlumaczenie
http://mathetes-pl.blogsp...sz-zdradzi.html

Czy judasz mial wolna wole?
Skoro zdrada była wpisana w Boży plan obejmujący zbawczą śmierć Chrystusa, jaka odpowiedzialność spada na człowieka, który jest narzędziem do wykonania tego planu? Czy sam Jezus nie stwierdza, że "nikt z nich (uczniów) nie zginął z wyjątkiem syna zatracenia, aby się wypełniło Pismo" (J 17, 12)? I drugie pytanie: Czy Judasz w ostatniej chwili został zbawiony, czy potępiony, skoro święty Mateusz w rozpaczy zdrajcy dostrzega również żal i wyrzuty sumienia (27, 3).

Pierwszy problem jest szczególnie złożony. Splata się tu potężna i skuteczna wola Boga działającego w świecie i w historii, z wolną wolą człowieka, potwierdzoną przez samo Pismo Święte. Święty Jan, który motyw zdrady Judasza wprowadza już w Galilei, jest przekonany, że Apostoł został opanowany przez szatana i że dokonał świadomego wyboru zła (6, 60-70). Powtórzy się to również podczas Ostatniej Wieczerzy: "W czasie wieczerzy, diabeł już nakłonił serce Judasza Iskarioty, aby Go wydać... A po spożyciu kawałka (chleba) wszedł w niego szatan" (13, 2. 27). Czwarty Ewangelista nie ma wątpliwości, że Judasz uległ pokusie zdrady pod wpływem chciwości (J 12, 4-6 oraz Mt 26, 14-16), którą można by interpretować również w wymiarze politycznym w związku z mesjańskimi nadziejami Iskarioty.

A co z Bożym planem? O nim mowa w słowach: "aby się wypełniło pismo". Bóg w Biblii postrzegany jest jako Ten, który stoi u źródeł nie tylko dobra, ale i zła: "Ja tworzę światło i stwarzam ciemności, sprawiam pomyślność i stwarzam niedolę" - mówi Pan w Księdze Izajasza 45, 7. Wynika to z chęci podporządkowania wszystkiego Bożej wszechmocy i wykluczenia sytuacji, w której za autora zła uważać się będzie innego boga o charakterze negatywnym. Pismo Święte stwierdza również jasno, że wolna wola człowieka, wraz z jego szaleńczymi i haniebnymi czynami, ma swoje miejsce w Bożych Planach.

W taki właśnie sposób splatają się dwa rodzaje wolności: Judasza, który wybiera zdradę opowiadając się za szatanem, i Boga, który dla tego ludzkiego czynu znajduje miejsce w swym planie zbawienia. Skuteczność tego planu wyrażona jest w słowach: "aby się wypełniło Pismo". Słowa te świadczą o tym, że Bóg nie jest zaskoczony decyzją Judasza i że dla tej decyzji Bóg znajduje miejsce w swoich planach, które wypełniają się wraz ze śmiercią Chrystusa......
http://pierzchalski.eccle...-01&sz=&pyt=398

Straznica:)
http://www.nastrazy.pl/bi...tryb=pyt&id=079


http://www.nonpossumus.pl...ad_wiara/03.php

Co do Judasza, wszystkie proroctwa, jakie do niego zwykliśmy odnosić, dotyczą ogólnie krzywdy wyrządzonej przez kogoś bliskiego skrzywdzonemu. Przytacza się tu zwłaszcza trzy takie proroctwa: sprzedanie Józefa za garść srebrników przez własnych braci (Rdz 37,28) oraz dwie skargi Psalmisty na zdradę i niewdzięczność przyjaciół (Ps 41,10; 109,4n).

Wpatrując się w te teksty - raczej niezbyt szczegółowo zapowiadające zdradę ze strony kogoś bliskiego - możemy powiedzieć z całą pewnością: że Judasz nie musiał zdradzić swojego Mistrza. Więcej, mógł Go nie zdradzić i nie powinien był Go zdradzić. Ale jak by się wtedy spełniły powyższe proroctwa? One przecież i tak spełniły się nie tylko na Judaszu. Judasz nie był jedynym człowiekiem bliskim Jezusowi i wiele Mu zawdzięczającym, jaki się znalazł wśród Jego wrogów i sprawców Jego męki. Wśród prześladowców Jezusa z pewnością byli również inni ludzie, którzy Mu wiele zawdzięczali, może doznali Jego cudu, itp. Bo Judasz to, owszem, również konkretny nieszczęsny człowiek. Ale Judasz to również pewien model postawy, którą wówczas realizowali również inni, a która zdarza się, niestety, również w naszym życiu.

Na koniec warto zauważyć, że starotestamentalne rozumienie czasu, które umożliwiło czekanie na Mesjasza i zapowiadanie Go w proroctwach, doczekało się w Nowym Testamencie głębokiego przeobrażenia. Centralnym wydarzeniem zbawczym, do którego nieustannie w wierze się odnosimy, nie jest już wyjście z niewoli egipskiej, ale przyjście do nas Zbawiciela oraz Jego śmierć i zmartwychwstanie. Natomiast nasze chrześcijańskie oczekiwanie ma już wymiary ściśle eschatologiczne, ponadhistoryczne. My czekamy na chwalebne przyjście naszego Pana, które dopełni ludzką historię i nada jej ostateczny sens (Mt 24,30.46; 25,10.19.31; 26,64), ostatecznym zaś dopełnieniem życia każdego z nas będzie całkowite zwycięstwo w nas miłości i oglądanie Boga "twarzą w twarz" (1 Kor 13,8.12).

[Anowi]

[ata333]

[papi777]

[Henryk]

[Anna01]

Cytat:

Bez Ciebie nie dokonało by się zbawienie.

Nie wypełniłoby się Pismo.

[BLyy]

[papi777]

ze Bog posluzyl(a raczej dozwolil na taki bieg wydarzen) sie Judaszem to wcale nie oznacza ze go do tego predestynowal czy tez na niego tak wplynal..
Bog od zawsze zlo obracal w dobro ale nie kosztem czyjes woli czy tym bardziej zycia..
To tak jakbym napisal ze bez Mari Jezus by sie nie urodzil...O chwalebna Mato Boza
No ludzie..

ze Bog posluzyl(a raczej dozwolil na taki bieg wydarzen) sie Judaszem to wcale nie oznacza ze go do tego predestynowal czy tez na niego tak wplynal..
Bog od zawsze zlo obracal w dobro ale nie kosztem czyjes woli czy tym bardziej zycia..
To tak jakbym napisal ze bez Mari Jezus by sie nie urodzil...O chwalebna Mato Boza
No ludzie..

[ata333]