Forum biblijne

[mitryl]

Witam bracia i siostry w Panu:)

Założyłem ten temat bo mam nadzieję, że osoby, które miały w swoim życiu jakiegoś bałwana wypowiedzą się jak to Bóg odwiódł ich od tego grzechu.

pozdrawiam

[mitryl]

W momencie kiedy się nawróciłem i zaufałem Panu odpuściłem sobie wiele spraw z życia doczesnego. Bóg działa powoli, ale ciągle coś zmieniał i zmienia:) . Jedną z tych rzeczy było moje hobby bez, którego czułem się dobrze bo większość czasu i energii poświęcałem by Go poznawać. Z czasem jednak kiedy to już troszkę się pozmieniało zacząłem powracać do swoich zainteresowań. Przez długi okres zajmowałem się tym i coraz bardziej angażowałem, zajmowało mi to całe mnóstwo czasu. Doszło nawet do tego że non stop ciągle myślałem o moich zajawkach przez co podupadły moje relacje z Bogiem i rodziną. Pamiętam dobrze noc kiedy leżałem w łóżku, dotarła do mnie myśl silna i nie umiem do dziś tego wytłumaczyć. coś w stylu odstaw to to nie jest ci potrzebne zobacz co się dzieje, sam niedobry owoc to przynosi. Ja jednak zamiast słuchać walczyłem z tym uczuciem i czasami gdy to odrzucałem nawet czułem się strasznie dziwnie. Docierało to do mnie nie raz, ale ciągle się tłumaczyłem i jakoś się udawało. Nie raz zdawałem sobie sprawę, że to hobby to nie wszystko i mimo iż nadal wierzyłem to strasznie się od Pana oddaliłem. Nie raz dochodziło do tego, że próbowałem się z Bogiem targować. Idąc do kuźni mówiłem Panie to nie jest bunt to nie jest wbrew twojej woli. Mówiłem nawet niech każde uderzenie młotkiem nich będzie dla ciebie dziękczynieniem. I powiedziałem sobie, jeśli Boże nie chcesz bym to robił to daj znak. No i stało się :) . Poszły mi dwa bezpieczniki z rzędu i okazało się, nie mam zapasu. Dotarła do mnie myśl może to znak, ale nie ja zabrałem się do furki na sklep. Przed sklepem mówię sobie jak w sklepie ich nie ma to jest znak :) Jednak były hehe pojechałem do domu i zacząłem rozpalać palenisko raz zgasło a po drugim nie udanym rozpaleniu zły na siebie bo jak to nie umiem rozpalać paleniska myślałem. Zły że nie wyszło rzuciłem wszystko i poszedłem mówiąc Pan Bóg mój ( zamiast się skruszyć to się zafochałem ) nie chce bym to robił i wróciłem do domu.
CDN

[janwisniewski68]

[mitryl]

To zależy jak rozumiesz bałwochwalstwo :
Ja jestem Pan, twój Bóg, który cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli. Nie będziesz miał cudzych bogów obok Mnie! Nie będziesz czynił żadnej rzeźby ani żadnego obrazu tego, co jest na niebie wysoko, ani tego, co jest na ziemi nisko, ani tego, co jest w wodach pod ziemią! Nie będziesz oddawał im pokłonu i nie będziesz im służył.

Jestem przekonany, że bałwanem może być wszystko czemu oddaje się niemal cały czas, uwagę, wszystkie myśli. Coś co cie pochłania bez reszty . W moim przypadku byłem w pełni świadom tego że Bóg został zepchnięty na daleki plan a ja byłem mu nie posłuszny. Wołał mnie a ja wolałem oddać się czemuś innemu. Trudno mi przekazać co wtedy czułem i jak dokładnie to przebiegało, ale mogę cię zapewnić , że moim bogiem był wtedy kto inny. Bynajmniej ja tak to widzę i może czegoś nie rozumiem.

[Manna z nieba]

[jfs300]

[janwisniewski68]

[mitryl]

[KobietaZMagdali]

[jfs300]

[RN]

[mitryl]

[RN]

[mitryl]

Jak wcześniej napisałem w moim życiu przeżyłem dwie straszliwe noce. Pierwszej z niech popełniłem "rasowe" bałwochwalstwo z "rodowodem". Chodziłem do kościoła RK i jak to często katolik miałem ołtarzyk pełen fetyszy. Ważną też sprawą było to, że popadłem wtedy nieświadomie,ale jednak w okultyzm. Zacząłem sie jarać przepowiedniami nostradamusy, ojciec pio i baba wanga czy jakoś tak ( ten upadek doprowadził mnie też odziwo do biblijnych proroctw co było początkiem nawrócenia). Dręczony byłem niesamowicie, w mojej głowie pojawiały sie straszne myśli ( MASAKRA!!!) nawet takie żeby bluźnić Bogu no straszne aż nie chce do tego wracać. Po prostu coś w środku mnie podsuwało te myśli, ja raczej nie czułem sie ich autorem coś w tylu nie myśl o niebieskim słoniu, a tu ciach niebieski słoń przed oczami. Nie dawałem sobie z tym rady Prosiłem Boga by to zabrał. Miałem też kilkakrotnie ochotę kogoś skrzywdzić. No i nadeszła ta noc, obudziłem sie zlany potem i miałem straszne myśli, a i zarazem byłem pełen żalu tego co zrobiłem. Zacząłem chodzić po pokoju , wszyscy w domu już spali. Chodziłem tak, a myśli przelatywały przez głowę, straszne myśli zrobienia czegoś złego. Ciągle sie bałem, że mogę popełnić coś strasznego sobie albo innym domownikom. Nie ma słów, które mogły by opisać co wtedy czułem. Modliłem sie do Boga by ratował i wtedy wziąłem obrazek (Jezu ufam Tobie) I całowałem postać z niego po stopach. Trzymałem go kurczowo i błagałem by to przeszło. Całowałem i prosiłem o pomoc i wiecie co nad ranem powoli zaczęło mijać . Nie wiem ile czasu trwał ten stan, ale na pewnie kilka godzin, przynajmniej tak mi sie wydaje. Gdy zrobiło mi się lepiej włożyłem sobie obrazek pod poduszkę traktując go jako amulet. Mam przyjaciela, któremu wszystko opowiedziałem dodając " gdyby nie ten obrazek nie wiem co by sie stało". Niestety złe samopoczucie ciągle mi towarzyszyło a moje schizy nie znikały. Odeszło mi po jakimś czasie jak mniej sie modliłem i bardziej zacząłem interesować sie życiem a nie bogiem. Dziś wiem, że to nie obrazek mi pomógł. Wnioski z tamtych doznać wyciągnąłem niedawno dopiero , po dwóch latach od tej drugiej nocy, ale o tym później napiszę.

[mitryl]

Kolejna jakże straszna noc miała miejsce niespełna dwa lata temu, już przed narodzinami mojej córeczki. W tym okresie zacząłem znowu wracać do Pana, modliłem się i starałem być coraz lepszym człowiekiem. Nie można było mnie nazwać wtedy katolikiem, jednak przynależność do denominacji nie ma tu chyba znaczenia. Znaczenie ma jednak to jakie przemiany zachodziły wewnątrz mnie. I kiedy czułem , że jestem coraz bliżej Boga, znowu zaczęły dziać sie straszne rzeczy.
Takie o których pisałem wcześniej i jeszcze to okropne uczucie. Mianowicie często omijałem wersety z pisma dotyczące grzechu przeciwko DŚ. Miałem za młodych lat pewien epizod z tym że grzechem, bynajmniej tak mi sie wydawało.
No i stało się, na pewnym forum o tematyce biblijnej był temat dotyczący tego właśnie występku. Po przeczytaniu go ( wersety z pisma też tam były ) byłem zdruzgotany . Dotarło do mnie, że nie ma już dla mnie ratunku i czeka mnie zagłada. Byłem niesamowicie przygnębiony przez kilka dni. Powiem tak, jeżeli istnieje piekło to ja doznałem pierwiastek tego co będzie i myśl o tym, że po śmierci będzie jeszcze gorzej odbierała mi, wszystko!. Szatan mocno sie starał bym tak czół i dobrze mu to wychodziło. Dookoła nie miałem z kim pogadać, i dobrze ukrywałem to co sie ze mną wtedy działo. Nawet nie umiem tego opisać przez chwilę myślałem nawet o samobójstwie, ale wiedziałem że tylko przyspieszył bym jeszcze straszniejsze męki. Czułem sie totalnie od Boga oddzielony, mówiłem do niego prosiłem, ale nie opuszczało mnie wrażenie, że to na nic już pozamiatane. Docierały też podszepty, no dobra Rafał skoro już nie masz co u Niego szukać to teraz rób na co masz ochotę, kradnij , oszukuj i jeszcze straszniejsze sprawy o, których nie napiszę.
Nastała noc moja żona w szpitalu, a ja zlany potem nie mogę spać, straszne myśli nie opuszczały mnie nawet na chwilę.