Forum biblijne

[Listek]

[RM]

Wizja sądu, Boga jako sędziego, ostatecznego rozrachunku Boga z człowiekiem i wiecznego potępienia, wprowadza pomiędzy Boga a człowieka ogromną przepaść. Kto chce się zbliżać do karciciela i tego, który może potępić. Tak rozumiana teologia wprowadza pomiędzy człowieka i Boga strach i oddalenie. Wielu ludzi religijnych szuka Boga, ponieważ boją się potępienia. taki stan rzeczy można odnieść do Polaków, którzy podpisali volkslistę, żeby ochronić siebie i swoją rodzinę.
Czy człowiek, który celebruje Boga, ponieważ boi się potępienia wiecznego, może kochać Boga? Czy Bóg chce, aby ludzie szukali z Nim relacji z obawy przed potępieniem? Przecież Jan napisał: ... W miłości nie ma bojaźni, wszak doskonała (dojrzała) miłość usuwa bojaźń, gdyż bojaźń drży przed karą; kto się więc boi, nie jest doskonały (dojrzały) w miłości...
Czy zatem Bóg szachujący człowieka wizją sądu i wiecznego potępienia mógłby oczekiwać od człowieka dojrzałej miłości? Nie widzę takiej możliwości, dlatego Bóg oczekujący od człowiek miłości i bliskości, nie może być równocześnie sędzią i karcicielem, bo wówczas człowiek obdarzy Go swoim lękiem.
Jeśli Bóg w relacji z człowiekiem jest miłością, to nie istnieje możliwość, aby w tej samej relacji pozostawał sędzią.

[Listek]

[Dezerter]

dzisiaj czytałem Słowo Boże i było na ten temat u Jana 3, 14

14 A jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni7, tak potrzeba, by wywyższono7 Syna Człowieczego, 15 aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne8. 16 Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. 17 Albowiem Bóg nie posłał9 swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony. 18 Kto wierzy w Niego, nie podlega potępieniu; a kto nie wierzy, już został potępiony, bo nie uwierzył w imię Jednorodzonego Syna Bożego. 19 A sąd polega na tym, że światło przyszło na świat, lecz ludzie bardziej umiłowali ciemność aniżeli światło: bo złe były ich uczynki. 20 Każdy bowiem, kto się dopuszcza nieprawości, nienawidzi światła i nie zbliża się do światła, aby nie potępiono jego uczynków. 21 Kto spełnia wymagania prawdy, zbliża się do światła, aby się okazało, że jego uczynki są dokonane w Bogu».

RM - wszyscy mamy wodę i Ducha aby się oczyścić i być jak dzieci nowo narodzone, narodzeni z wysoka ze światłości aby nie bać się sądu światła
Listek to dobrze rozumie
między nami nie ma w tym temacie różnic
przypomnij sobie swoje nowe narodzenie z Ducha - czułeś tak samo ... wiem, że pamiętasz ...bo tego się nie zapomina

[RM]

Dezerterze,
pamiętam dzień w którym poznałem Boga. Byłem wtedy niemowlakiem, bez wiedzy i poznania. W wojsku założyłem kółko różańcowe ku rozpaczy politycznego, a także mojego duchowego brata, z którym korespondowałem, a który był protestantem.
Teraz jestem dojrzały i myślę zupełnie inaczej.
Rzeczywistość ukształtowana na fundamencie poznania dobra i zła, zawiera w sobie sąd. Wszyscy którzy pozostają w tej rzeczywistości podlegają pod sąd i nikt nie ma nic na obronę wobec tego sądu.
Jezus zaś wyprowadza tych, którzy mu zaufają do rzeczywistości ukształtowanej na fundamencie drzewa życia. Sąd nie działa w tej rzeczywistości, ponieważ jest posadowiona na miłosierdziu i łasce.

[Dezerter]

a co powiesz o 'sądzie światła " z cytatu powyżej?

[Listek]

[RM]

[Dezerter]

[RM]

Dezerter,
rozumiem, że chodzi Ci o ciemność=prawo (napisałeś cenność).
Perspektywa rozumienia Biblii zmienia się wraz z perspektywą, przez którą na Biblię patrzymy.

Jeśli Biblię interpretujemy przez pryzmat poznania dobra i zła, to dobro będziemy postrzegali jako światłość, zaś zło, jako ciemność. Stąd Jezus uczy nas jak czynić dobro i jak unikać czynienia zła. Idąc tym kierunkiem myślenia (tak jak Listek), PM było światłem od Boga dla ludzi, ponieważ uczyło rozróżniania pomiędzy dobrem i złem, zaś Jezus wyciągnął to światło z mroków grzechu i nadał mu nowy, jaśniejszy blask. Zatem, jeślibyśmy tak rozumowali, to nie Jezus jest światłością od Boga, ale tą światłością powinno być PM, a Jezus jedynie roznieciłby na nowo i mocniej tą światłość.
Dlaczego też Ewangelista miałby napisać: lecz ludzie bardziej umiłowali ciemność aniżeli światło: bo złe były ich uczynki , skoro ludzie mieliby być w posiadaniu światłości już przed przyjściem Jezusa. Dlaczego Zachariasz miałby prorokować u ludziach posiadających PM: ...by objawić się tym, którzy są w ciemności i siedzą w mrokach śmierci, aby skierować nogi nasze na drogę pokoju. Trudno mi znaleźć sensowne uzasadnienie, aby owa ciemność była złem rozumianym jako przeciwieństwo dobra, czy grzechem, rozumianym jako przekroczenie zakonu.

Ja patrzę na Biblię z perspektywy rozróżniania pomiędzy drzewem życia a drzewem poznania dobra i zła. W tym rozumowaniu, prawo jako pochodna drzewa poznania dobra i zła (bo przecież prawo służy do odróżniania dobra od zła), jest częścią tej rzeczywistości, którą Bóg wskazał jako zakazaną, jako niosącą śmierć (Gen 2,17). Zaś drzewo życia posadzone w ogrodzie (nowotestamentowym Królestwie Bożym), jest tą rzeczywistością, która jest przez Boga dla człowieka zalecona. Jeśli z tej perspektywy przeczytamy proroctwo Zachariasza, to jasne staje się, że lud w ciemności i w mrokach śmierci, to ludzie żyjący w matni rozróżniania pomiędzy dobrem i złem. I w niczym nie zmienia sytuacji tego ludu to, że mają przecież PM a nie mają światła. Bo jak napisałem wcześniej, prawo jest pochodną drzewa poznania dobra i zła. Zatem lud mający prawo, to z perspektywy Boga, w dalszym ciągu lud pogrążony w ciemności. Stąd moja sugestia, ze prawo=ciemność, a dokładniej PM= ciemność.

Ewangelista pisze: Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. Gdyby Ewangelista uważał, że PM prowadzi do życia wiecznego, czy nie powinien był napisać: Tak bowiem Bóg umiłował świat, że nadał ludziom prawo, aby każdy kto go będzie przestrzegał miał życie wieczne.

Co do tekstów NT o sądzie, wszystko mam w głowie. Kiedyś to napiszę. Niemniej, tak jak pisałem już kiedyś, prawdę biblijna traktuję jak układanie puzzli. Czyli zakładam, że jeśli ma się klucz, czyli zna się docelowy obraz, można się pokusić o dopasowanie każdego fragmentu do całości. Jeśli zatem, masz w tym temacie jakieś fragmenty, która chciałbyś zapodać, to chętnie popróbuję. Byle nie z Apokalipsy.
Pozdrawiam.

[Anowi]

[Listek]

[whitedove]

Pamiętamy bowiem, że wszelki przyszły sąd nie polega na sprawdzeniu naszej wiary, ale uczynków. (Obj. 20:13) I wydało morze umarłych, którzy w nim się znajdowali, również śmierć i piekło wydały umarłych, którzy w nich się znajdowali, i byli osądzeni, każdy według uczynków swoich. (1 Piotr. 1:17) A jeśli wzywacie jako Ojca tego, który bez względu na osobę sądzi każdego według uczynków jego, żyjcie w bojaźni przez czas pielgrzymowania waszego. (Jak. 2:24) Widzicie, że człowiek bywa uznany za sprawiedliwego z uczynków, a nie jedynie z wiary. (Efez. 2:10) Jego bowiem dziełem jesteśmy, stworzeni w Chrystusie Jezusie do dobrych uczynków, do których przeznaczył nas Bóg, abyśmy w nich chodzili. (2 Kor. 5:10) Albowiem my wszyscy musimy stanąć przed sądem Chrystusowym, aby każdy odebrał zapłatę za uczynki swoje, dokonane w ciele, dobre czy złe.

whitedove

[Listek]

Cytat:

Pamiętamy bowiem, że wszelki przyszły sąd nie polega na sprawdzeniu naszej wiary, ale uczynków. (Obj. 20:13)

Ef 5:5 bw "Gdyż to wiedzcie na pewno, iż żaden rozpustnik albo nieczysty, lub chciwiec, to znaczy bałwochwalca, nie ma udziału w Królestwie Chrystusowym i Bożym."


Ap 22:15 bpd "Na zewnątrz są psy, czarownicy, ludzie dopuszczający się nierządu, zabójcy, bałwochwalcy oraz każdy, kto kocha kłamstwo i popełnia je."
Pozdrawiam

[RM]

Warto zobaczyć pewien prosty i bardzo przejrzysty schemat rozumowania na temat sądu. Ale zanim, niech każdy kto zna Biblię, pomyśli, jaki chaos w myślenie wprowadza koncepcja o mającym nadejść sądzie. Ile fragmentów potwierdza tą koncepcję, a ile jej przeczy. Ile jest sugestii wskazujących, że Bóg jest sędzią i karcicielem, a ile, ze jest miłosierny i łaskawy. Ile jest sugestii, ze boży sąd będzie surowy, a ile, że Bóg jest łagodny. Zatem uważam, że jeśli kto chce zgłębiać pismo w poczuciem komfortu jego (pisma) spójności i jednoznaczności, warto w otwartości szukać poznania, bez okopywania się na chybionych pozycjach.

Teraz schemat, a w zasadzie dwa:

1. Człowiek spożył owoc z drzewa poznania dobra i zła. To był błąd, który pociągnął za sobą negatywne konsekwencje. Najważniejsza z konsekwencji to utrata dostępu do drzewa życia. Ludzkość została pogrążona w ciemności, ale nie pozbawiona nadziei - ponieważ Bóg obiecał Wybawiciela. Ciemność trwała aż do nadejścia Jezusa. On umożliwia dostęp człowiekowi do życia, tego życia, które człowiek utracił w Raju.
W okresie trwania ciemności zapanował chaos (Kain zabił Abla). Skutkiem chaosu było ustanowienie prawa (Lamech) oraz powołanie procedur, zmuszających ludzkość do przestrzegania prawa. Owe procedury, to strach przed karą za przekraczanie prawa oraz sąd, czyli instancja ostatecznego rozstrzygania o winie. Narzędziami do przestrzegania prawa stały się siła i lęk przed karą. Skuteczność działania prawa jest uzależniona od powszechnej kontroli i wzajemnej inwigilacji. To, że Bóg nadał Mojżeszowi pewne zasady i aprobował prawo, nie oznacza, że prawo jest bożą koncepcją przeznaczoną dla człowieka.
Kiedy przyszedł Jezus, ogłosił wybawienie, czyli uwolnienie od jarzma. Objawił Ojca jako miłosiernego i łaskawego z natury i zaprzeczył, jakoby Ten był sędzią i karcicielem.
W tej rzeczywistości, jest wręcz niezbędne, aby ludzie postrzegali Boga jako sędziego i wymierzającego kary. Bo jeśli okaże się, że za prawem, które jest nazywane bożym, tak naprawdę Bóg nie stoi, to jaka siła zmusi człowieka do brania na swoje barki jarzma, któremu podporządkowywał się ze strachu przed potępieniem. Dlatego nawet lepiej jest, aby ludzie, którzy zdecydowali się, aby pozostać w tej rzeczywistości, mieli poznanie Boga jako sędziego i karciciela. To powstrzymuje rozpad etyki i moralności.

2. Drugi schemat, to ten, który Bóg dla człowieka stworzył; ogród z dostępem do drzewa życia. Ta koncepcja jest oparta na relacji mężczyzny i kobiety, której rdzeniem jest małżeństwo. Na marginesie - pierwszą konsekwencją grzechu był rozpad relacji mężczyzny i kobiety. Ta koncepcja "umarła" na całe tysiąclecia, aż do czasu, kiedy Jezus na powrót ją udostępnił. Kręgosłupem tej koncepcji jest relacja z bliźnim oparta na wzajemnym poszanowaniu i wsparciu. Rdzeniem tego kręgosłupa jest relacja bliska, intymna, nazywana w naszej kulturze małżeństwem. Ten schemat wyklucza strach i lęk przed karą (skojarzcie stosowne fragmenty pisma), wyklucza sąd, wyklucza kontrolę i wzajemną inwigilację, bo jest oparty na zaufaniu i usługiwaniu. Bóg chce relacji z człowiekiem pozbawionej lęku, dystansu i obawy przed nieobliczalnością Boga, a posadowionej na bliskości i wewnętrznym pożądaniu Boga przez człowieka. Na marginesie - dlatego tak ważnym doświadczeniem jest pożądanie kobiet przez mężczyzn i vice versa.

Zatem, aby przejść ze śmieci do życia, czyli z rzeczywistości posadowionej na poznaniu dobra i zła do rzeczywistości opartej na dostępie do drzewa życia, potrzebna jest zmiana myślenia. Myślenie oparte na prawie, którego kręgosłupem jest lęk, kontrola i oczekiwanie kary, nie ma żadnego zastosowania w rzeczywistości posadowionej na drzewie życia. Tu potrzebne jest nowe myślenie, nowy człowiek, nowe niebo i nowa ziemia. A sąd jest tylko i jedynie integralną częścią tej rzeczywistości, która oddala człowieka od Boga. Zatem w ogrodzie bożym, przekonanie o sądzie nie tylko się nie przyda, ale i jest szkodliwe, bo zamiast zaufania Bogu, wprowadza pomiędzy człowieka i Boga dystans oparty na obawie i lęku.