Forum biblijne

[Wojciech]

Jest doskonale dobrym człowiekiem duchowym, narodzonym z Ducha, a zatem narodzonym z Boga który jest miłością (miłość to doskonała dobroć). Jako narodzony z Boga dziedziczy jego boską naturę. Jest większy od aniołów. Prawda jest drogą, która wiedzie do życia. W tym sensie jest "drogą", wzorcem do naśladowania. Mamy podążać jego śladem. To znaczy, że my również możemy się stać takimi, jakim jest On. Jest LUSTREM w którym się przeglądamy i widzimy się takimi, jakimi stworzył nas Bóg. Jakimi byliśmy, nim dotknęło nas zło.

[Korn]

[Wojciech]

[David77]

Wojciech,

Cytat:

Powoływanie się na Septuagintę jest pewną pułapką, gdyż najwcześniejsze większe fragmenty kopii Septuaginty datowane są na około 200 rok n.e. zatem nie mogą być uznane za źródło przedchrześcijańskie.

Tak kiedyś napisał Henryk Kubiak , oczywiście przeprosił za błąd Septuaginta powstał 280 r pne . Czy mam ci również podać cytaty z NT gdzie wystaje owy przymiotnik ? , Twoje skojarzenie jest błędne ..

[Wojciech]

[David77]

Wojciech,

Cytat:

Proszę czytać ze zrozumieniem. Nie pisałem o dacie powstania Septuaginty tylko o najstarszych zachowanych większych fragmentach jej kopii. Przytaczam za Wikipedią: Ważniejsze manuskrypty Septuaginty: Grupa papirusów A. Chestera Beatty’ego, dziewięć z nich stanowi ST (np. Papirus 967 - II lub III wieku n.e.), trzy – NT. Codex Synaiticus (S), 129 kart, zaw. grecki tekst całej Biblii oraz List Pseudo-Barnaby i Pasterz Hermasa; brakuje Rdz 1, 1 – 46, 28; Ps 105, 27 – 137, 6; pochodzi z IV wieku, przechowywany w British Museum. Codex Alexandrinus (A), zawiera 773 karty, z kompletnym tekstem całej greckiej Biblii (według katolickiego kanonu) – opuszcza jedynie pięć fragmentów – oraz 3 i 4 Machabejska, Ody Salomona, Ps 151 i dwa Listy Klemensa; pochodzi z V wieku; przechowywany w British Museum. Codex Vaticanus (B), liczy dziś 634 karty, zawiera grecki tekst Pisma Świętego od Rdz 46, 28 do Hbr 9, 14 (zewnętrzne karty zaginęły); pochodzi z IV wieku; ok. roku 1000 poprawiono wyblakłe litery; przechowywany w Rom. Bibl. Vat. Księgi Machabejskie i Psalmy Salomona zostały opuszczone. Pozostałe wymienione w opisie Wikipedii manuskrypty są jeszcze młodsze. O Chrestosie jeszcze raz. Występuje w jako przymiotnik i jako rzeczownik, dokładnie tak jak greckie słowo Christos. Jako przykład wystąpienia rzeczownikowego podaję notkę z ogólnie dostępnej Wikipedii: "Sokrates Chrestos lub Nikomedes V (gr. Σωκρατης Χρηστος, Sōkratēs Khrēstos; Νικομήδης , Nikomḗdēs) (zm. 89 p.n.e.) – król Bitynii w latach 91-90 p.n.e. Syn Nikomedesa III Euergetesa, króla Bitynii. Walczył ze starszym bratem Nikomedesem IV Filopatorem o władzę. W 91 r. zdobył tron dzięki Mitrydatesowi VI Eupatorowi Dionizososowi, królowi Pontu, który wysłał go z wojskiem na Bitynię. Prawdopodobnie panował pod imieniem Nikomedes V. Rzymianie jednak po roku ponownie wprowadzili Nikomedesa IV na tron bityński, usuwając Sokratesa. Mitrydates VI, chcąc przypodobać się Rzymianom, zgładził Chrestosa, przeciw któremu senat rzymski nakazał wyprawę wojenną." Z wytykaniem błędów proszę ostrożniej, proponuję zastanowić się nad sensem przypowieści o belce w oku.

Wojtku na wstępie taka prośba do ciebie : jeżeli coś cytujesz ta podawaj linka do materiału na który się powołujesz w celu weryfikacji czy owy materiał nie został okrojony przez ciebie .

Cytuję :

Septuaginta (z łac. siedemdziesiąt[1]; oznaczana rzymską liczbą LXX oznaczającą 70, w wydaniach krytycznych przez symbol S– pierwsze tłumaczenie Starego Testamentu z hebrajskiego i aramejskiego na grekę[1]. Nazwa pochodzi od liczby tłumaczy, którzy mieli brać udział w pracach nad przekładem[1]. Przekład ten powstał pomiędzy 280 a 130 rokiem p.n.e. w Aleksandrii[1], a jest dziełem wielu tłumaczy.

Od czasu powstania tego tłumaczenia aż do wieku IV n.e., z którego pochodzą najstarsze prawie pełne odpisy Septuaginty (Kodeks Watykański i Synajski z IV wieku oraz Aleksandryjski z wieku V), jej tekst przeszedł długą drogę kolejnych kopii, wersji, dokonanych recenzji, korekt, uzupełnień oraz prób ujednolicenia treści[2].

https://pl.wikipedia.org/wiki/Septuaginta

Zobacz również tutaj - https://pl.wikipedia.org/wiki/Papirus_Rylandsa_458

Wszystkie ogólne znane źródła naukowe w tym również świeckie potwierdzają że Septuaginta powstała prze narodzeniem Chrystusa , zatem temat jest po prostu bezdyskusyjny , bo jak podważyć wypowiedzi ludzie którzy powołują się na Septuagintę chociażby już w roku 110 skro jej jeszcze rzekomo nie było ? Przecież sami apostołowie w cytowaniu Pism ST powołują się na Septuagintę , czy np odkrycie zwojów z nad morza martwego które również postały przed Chrystusem , wile zamieszczonych w nich cytatów są dokładnie takie same jak w Septuagincie .

W Nowym Testamencie określenie Χριστός zawsze występuje jako przymiotnik dokładnie tak samo jak w Septuagincie , mamy 7 miejsc gdzie ów przymiotnik został użyty :

Ew Mat 11:30

Ew Łuk 5:39

Ew Łuk 6:35

Rz 2:4

1 Kor 15:33

Efz 4:32

W każdym z podanych wersetów przymiotnik χρηστὸς został użyty w znaczeniu cechy kogoś lub czegoś np: wina .

A oto skan fragmentu Septuaginty który pochodzi z ok I w p.n.r

---

200px-Lxx_Minorprophets.gif

Plik ściągnięto 5996 raz(y) 20,61 KB

[EMET]

[EMET]

EMET:
Należy zaznaczyć, że nie budzi zdziwienia przymiotnikowa forma jakiegoś ‘imienia własnego’ bądź jakiegoś ‘miana’ czy ‘nazwy’. Można o tym poczytać np. w wersetach:
Łuk 6:15 [rdz.: ζηλωτής – < Dzēlōtēs > = „Gorliwy”]; Dz Ap 1:23 [z łac. „Justus” = „sprawiedliwy; prawy”; por. też Kol 4:11]; 3:2 [rdz., fem. sing.: < Hōraios > = „Piękna; Miła; Wspaniała”]; 9:11 [rdz.: εὐθύς – < euthys > = m.in. „prosta”]; 13:1 [z łac. „niger” = „ciemny; czarny’]; Apok 19:11 [rdzenne: < pistos >, < alēthinos > = „wierny"; „prawdziwy”].

Jednak, czy mamy wypowiedzi, iż Jezusa zwano nie tylko ‘Chrystusem’, lecz ‘Chrestosem’; jak to i mamy np. w Mat 27:17?

Ba, czy ‘w grę’ [w przypadku „Jezusa Chrystusa”] wchodzi jakowaś ‘synonimiczność’ i wymienność określeń, jak to np. odnośnie Pawła [vide: Dz Ap 13:9], odnośnie Jana-Marka [vide: Dz Ap 15:37] i inne?

Stephanos, ps. EMET

[EMET]

[Wojciech]

[EMET]

[David77]

Wojciech,

Wcześniej napisałeś

Cytat:

Powoływanie się na Septuagintę jest pewną pułapką, gdyż najwcześniejsze większe fragmenty kopii Septuaginty datowane są na około 200 rok n.e. zatem nie mogą być uznane za źródło przedchrześcijańskie.

Cytat:

Drogi David77, najwyraźniej nie zauważyłeś, że w temacie daty powstania Septuaginty dyskutujesz sam ze sobą. Nikt nigdzie nie podważał tej daty, co powoduje, że Twoje uwagi na ten temat są trochę dziwne. Jaka jest różnica między oryginałem a odległymi o ponad 500 lat prawie pełnymi odpisami (Kodeks Watykański i Synajski) nie zamierzam nikomu tłumaczyć. Nie mniej dziwna jest również uwaga, że do Wikipedii należy podawać link. Miałeś jakiś problem z odnalezieniem w internecie Wikipedii?

Ja nie widzę żadnej różnicy to ty zalecasz ostrożność bo .... i tutaj masz problem , gdyż odpisy były sporządzane z kopi któtre to bazowały na oryginałach więc nie rozumiem z czym masz problem ? Większa cześć NT to głównie kopie kopi czy i w tym przypadku chcesz zalecać ostrożność ? Wysunąłeś tezę której na podstawie samych tekstów NT nie jesteś w stanie obronić , i w tym właśnie tkwi problem . Nie wziąłeś pod uwagę że zaraz po śmieci apostołów były takie osoby np jak Klemens Aleksandryjski i wielu innych po nim którzy w swoich pismach konsekwentnie używa greckiego określenia na Mesjasza Χριστός

EMET masz racje moje pomyłka zgodnie z chronologicznym zapodaniem tak jak podąłem powinno być Χριστός

Emet

Cytat:

Jednak, czy mamy wypowiedzi, iż Jezusa zwano nie tylko ‘Chrystusem’, lecz ‘Chrestosem’; jak to i mamy np. w Mat 27:17?

W tym przypadku mamy do czynienia z IV przypadkiem tj biernikiem i niema tak Chrestonem lecz jak już to z Chiston , a tak to wygląda w odmianie przez przypadki

N-ὁ χριστὸς
G- τοῦ χριστοῦ
D -τῷ χριστῷ
A-τὸν- χριστόν
V- Χριστέ

zgodność Mat 27:17 potwierdzona przez najstarsze rękopisy NT

χριστον N-A28 01 02 03

[EMET]

EMET:
‘Konkordancja do Septuaginty’ [Edwin Hatch & Henry A. Redpath] podaje na stronie 1475 [1 kolumna od prawej; tekst 3-kolumnowy], Vol. II, obok hasła greckiego [następnie mamywyszczególnienie miejsc występowania w ‘LXX’] takie odpowiedniki znaczeniowe hebrajskie z/wg ‘BH’: (1) a. מָשִׁיחַ b. םִשְׁחָה c. מָשַׁח
Trans.: a. = < māšîăḥ > /= < māszîăch >/; b. = < mĭšḥā(h) > /= < mĭszchā(h) >/; c. < māšăḥ > /= < māszăch >.

Ciekawe, że mamy jeno wg jednej /(1)/ koncepcji hebr: jednordzeniowej; ilekroć jest więcej znaczeń, tylekroć - w owej ‘Konkordancji’ - mamy to podane, jak choćby przy wyrażeniu greckim < chrēstos >: o czym pisałem konkretnie w swoim post --
http://biblia.webd.pl/for...ghlight=#420550

Pod koniec wyszczególnień - w owej ‘Konkordancji do LXX’ - mamy zapodane nadto [co jest charakterystyczne dla tego dzieła] również i inne miejsca /użycia wyrażenia/ z: Aquilii, Symmacha oraz Theodocjana: na stronie 1476, 1 kolumna od lewej. Jest też podane, czego, póki co, nie rozeznałem: Quint., Sext. H/B 3, 13.

Stephanos, ps. EMET