Forum biblijne

[Lukian]

W większości współczesnych przekładach Pisma Św. wers J 1,1 brzmi podobnie
Joh 1:1 pau "(1) Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga - i Bogiem było Słowo."
Odróżnia się od nich tłumaczenie „Nowego Świata”:
Joh 1:1 nwt-pl "(1) Na początku był Słowo, a Słowo był u Boga i Słowo był bogiem."
Przekład „bogiem” uzasadniają tym że w tekście greckim wyraz theos jest bez rodzajnika:
Joh 1:1 gnt-wh "(1) εν αρχη ην ο λογος και ο λογος ην προς τον θεον και θεος ην ο λογος"

Jaką rolę pełni w grece rodzajnik, który nie ma odpowiednika w języku polskim?

Cytat:

Rodzajnik ma znaczenie indywidualizujące: wyróżnia daną osobę lub rzecz spośród innych tego samego gatunku; albo uogólniające: z danej osoby lub rzeczy czyni reprezentanta całego gatunku. Prof. Michał Wojciechowski „Grecko-polski Nowy Testament” wyd. Vocatio 2014 str. XXVI

Zwrot: και θεος ην ο λογος nie oznacza że Słowo jest „bogiem drugiej kategorii”, ale wprost przeciwnie zalicza Słowo to „tego samego gatunku” co Ojciec.

[Jachu]

Autor Tadeusz Wiśniewski

Cytat:

TOWARZYSZKA STWÓRCY – ODWIECZNA MĄDROŚĆ Księga Przypowieści 8:22-36 22 Pan mnie uczynił [rzecz sławna] Początkiem swojego stworzenia, Na wstępie swych dzieł, od dawna, Powołał mnie do istnienia. 23 Od wieków jestem stworzona, Od najdawniejszych początków, Nim ziemia w twórczym porządku Została [z wód] wyłoniona. 24 Nie było morskich otchłani, A ja już byłam zrodzona, Nim jeszcze z ziemskiego łona Źródła trysnęły wodami; 25 Choć góry dawno powstały, Przeróżne wzgórza i skały, Zostałam [stworzenia wyjątek] Zrodzona jeszcze przed nimi – 26 Nim ziemię i pola uczynił I pyłu na ziemi początek; 27 Gdy niebios umacniał przestrzenie, Byłam tam [wraz z aniołami], Hiob 38:7 Gdy krąg rozmierzał sklepienia Nad bezmiernymi wodami, 28 Gdy w górze utwierdzał obłoki, Umacniał źródła otchłani, 29 Gdy morza wody głębokie Oznaczał w krąg granicami, By z brzegów nie wyszły odmęty; Gdy ziemi kładł fundamenty. 30 Ja byłam przed Nim mistrzynią, Rozkoszy wciąż Mu przydając, Każdego dnia nim upłynął Czas cały przed Nim igrając, 31 Igrając na ziemi okręgu Pląsem radości i wdzięku, Gdzie moim jest wielkim kochaniem Wśród synów ludzkich mieszkanie. Najwyższe zaproszenie 32 A zatem słuchajcie, synowie! Co w chwili obecnej wam powiem: Z was ci są błogosławieni, Co dróg mych strzegą sumiennie. 33 Przestrogi mojej słuchajcie Byście mądrości nabyli I w żadnej życiowej chwili Mych nauk nie odrzucajcie! 34 Szczęśliwy jest los człowieka, Gdy jest w me słowa wsłuchany, Gdy co dzień u drzwi mych czeka, By czuwać u progu mej bramy. 35 Bo kto nareszcie mnie znalazł, Ten przez to znalazł swe życie, I to mu doznawać pozwala Łaski od Pana obficie. 36 Lecz kto mnie pomija – „nie widzi", Gwałt własnej duszy zadaje; Każdy, kto mnie nienawidzi, Śmierć kocha [i w niej pozostaje]! Logos – Pan Jezus Chrystus – odwieczną Mądrością Cóż to za szczególna nauka się mieści W powyższym fragmencie Księgi Przypowieści? Któż był aż do tego stopnia zaszczycony, Że najpierw przez Jehowę został uczyniony? Kimże jest ta Mądrość, która w tym wyjątku Świadczy, że ją Pan Bóg stworzył na początku? Nim cokolwiek było, ona już istniała I wdzięcznym pląsaniem rozkosz Mu sprawiała. A gdy mówi, że pląsa po okręgu ziemi, Gdzie jest w bliskiej łączności z synami ludzkimi, Cóż może oznaczać Mądrości wyznanie, Że sprawia jej rozkosz wśród ludzi mieszkanie? Ci, którzy wnikają w myśli Pism natchnionych, Pojmą, kto jest w taki sposób przedstawiony, Kim jest owa Mądrość, pierwszy twór Jehowy – W pismach Apostołów temat podstawowy! Ewangelia według Apostoła Jana, Jan 1:1-3 Jasno odpowiada na takie pytania, W pierwszych bowiem słowach twierdzi z całą siłą, Że u Boga „Słowo" na początku było. Słowem [greckie „Logos"], Jan zwie twór wspaniały, Który z woli Boga wszechświat stworzył cały; Cokolwiek zamierzył Bóg w chwalebnym Planie, Przez Słowo jedynie było wypełniane. Przypowieść do wniosku takiego nie skłania, Że gdy Bóg był czynny w swym dziele stwarzania, Mądrość, choć obecna, trwała w bezczynności – Bezczynność nikomu nie sprawia radości. Jej taniec radosny i wdzięczne pląsanie To serdeczne z Bogiem – Stwórcą współdziałanie. Mądrość więc i Słowo dotyczy Istoty, Co wypełnia Bożą wolę co do joty. Rodzaju też Księga myśl pewną zawiera, Która tę możliwość dowodami wspiera. 1 Moj. 1:3-24 Każde dzieło twórcze poprzedza tam zdanie: "I rzekł Bóg: Niech będzie...", lub: "Niechaj się stanie...", Ale gdy człowieka stworzyć miał Jehowa, Inaczej niż zwykle brzmią opisu słowa: 1 Moj.1:26 "I rzekł Bóg: Uczyńmy człowieka [ziemskiego] 1 Kor. 15:47 Na nasz obraz, do nas także podobnego". Słowa te dowodzą, że Stwórca nie jeden Powołał człowieka do istnienia w Eden. To z opisem Jana związek sugeruje I takie pytania na umysł kieruje: Kogo dotyczyło wspomniane wezwanie? Kogo Bóg zaszczycił twórczym współdziałaniem? Słowo to "uczyńmy" niezbicie dowodzi, Że o Mądrość, Słowo (Logosa) tu chodzi! Jan twierdzi, że Słowo to ciałem się stało, Jan 1:14 Że na świecie było – wśród ludzi mieszkało, 1 Jan 1:1 Że on chwałę Jego widział wraz z drugimi; Chwałę, jaką Syn ma – Ojca Syn jedyny. Świadczy także o tym, że Jednorodzony, Łaską był i Prawdą Bożą napełniony. Któż więc był tym Słowem? Któż był tą Mądrością? To Pan Jezus Chrystus był z całą pewnością! Nadzwyczajne narodzenie Jezusa Oto przypomnienie tych okoliczności, W jakich na świat przyszło Słowo z wysokości: Maria, matka Jego, jako przyszła żona Z Józefem została prawnie zaręczona. Nim się jednak zeszli jako państwo młodzi, Anioł jej zwiastował, że Syna urodzi, Łuk. 1:27-35 Że nazwie imieniem Jezus Syna swego, Że będzie On Synem Boga Najwyższego, Że On na stolicy Dawida zasiędzie, A kresu tych rządów wspaniałych nie będzie. Pewna, że moc Boża rzecz tę sprawić może, Maria na te słowa odrzekła w pokorze: "Otom służebnica Pana [Boga mego], Niechaj mi się stanie według słowa twego". I stała się Maria brzemienna wnet potem. Mat. 1:18 A gdy Józef, mąż jej, dowiedział się o tym, Nie chcąc jej zniesławić, prawością wiedziony Zamierzał tajemnie odejść od swej żony. Lecz mu anioł Pański we śnie się objawił I wnet go z dręczącej rozterki wybawił: Co się w niej poczęło – rzekł – to nie człowiecze, Ale dzieło Ducha Świętego jest przecież. Niech zatem się żony przyjąć nie obawia, Gdy czas na to przyjdzie w myśl ludzkiego prawa.*) Imię Jezus będzie miał Syn narodzony, Bo Przezeń lud z grzechu będzie wybawiony. Tak oto się spełnia treść proroczej wieści, Co się w Izajasza starej księdze mieści, Że to panna pocznie i porodzi Syna, A gdy owa szczęsna nastanie godzina, Imię Emanuel – Bóg z nami – Mu nada; Tak właśnie to święte imię się wykłada. ————— *) Po roku od zaręczyn I przyszła dla Marii ta szczęsna godzina, Że pierworodnego porodziła Syna. A dziecię jej rosło i sił nabierało, Mądrością szczególną wciąż się napełniało, A łaska Jehowy na nim spoczywała I wpływ dobroczynny na nie wywierała. Mądrość Jezusa jako chłopca A rodzice Jego, którzy szli rokrocznie Czcić w Jeruzalemie Święto wielkanocne, Po skończeniu Przezeń dwunastego roku, Łuk. 2:41-51 Chcieli, by na święto dotrzymał im kroku. Dzień drogi przebyli, wracając, do chwili, Gdy w gronie podróżnych brak Syna stwierdzili. Gdy Go nie znaleźli, wrócić się musieli, Aż wreszcie po trzech dniach w mieście Go ujrzeli. Jak się okazało siedział On w świątyni Między doktorami w Zakonie biegłymi, Słuchał ich nauki i pytania wstawiał, Czym wszystkich słuchaczy w zadziwienie wprawiał – Wprost się zdumiewali, z nauki wszak znani, Nad mądrością Jego i odpowiedziami.

Cd.

Cytat:

Gdy ujrzeli Syna między doktorami, Zdziwili się Jego nie pojmując czynu. Matka zaś do niego powiedziała: "Synu! Cóżeś nam uczynił? Oto wciąż oboje, Twój ojciec i ja z nim, z wielkim niepokojem, Szukaliśmy Ciebie do obecnej chwili". Na to On rzekł do nich: „Czyście [moi mili] Aż do tego czasu nie pojęli tego, Że w tym ja być muszę co jest Ojca mego?" Oni jednakowoż wcale nie pojęli Tego wyjaśnienia jakiego udzielił. Potem poszedł z nimi, do domu wrócili, I był im poddany nadal od tej chwili. Lecz matka w swym sercu wciąż zachowywała Wszystkie słowa Syna, które usłyszała... On zaś rósł w mądrości (czym podziw w krąg budził), Rósł w latach i w łasce u Boga i ludzi. Mądrość Jezusa w wieku dojrzałym Gdy Jezus osiągnął lata dojrzałości, 1 Kor. 15:22 Chcąc wypełnić zamiar Ojcowskiej miłości, By odkupić ludzkość umarłą w Adamie, Z rąk Jana Chrzciciela przyjął chrzest w Jordanie. Ów chrzest był symbolem poświęcenia Jego Na czynienie woli Ojca niebieskiego. (Jego poświęcenie w chrzcie początek miało, Na krzyżu Golgoty zaś się dokonało). Jan. 19:30 Gdy wystąpił Jezus z Jordanu ochrzczony, Duchem Świętym Bożym został napełniony. Duch ten, który wówczas na Jezusie spoczął, Jako gołębica był widoczny oczom. Był to znak wyłącznie dla Chrzciciela Jana, Jan 1:33 Że Ten jest Chrystusem – Pomazańcem Pana, Nie pod miarą Jezus wziął Ducha Świętego – Jan 3:34 Cuda wielkie czynił mocą Ducha tego. Dz.Ap. 10:38 Jego poświęcenie, Duchem pomazanie, Pomnożyły mądrość Jego niesłychanie. Gdy począł przemawiać mocą tegoż Ducha, W całej Galilei lud Go chętnie słuchał, Mądrość Jego słowa i siła rozumu Niezmiennie uwagę przykuwała tłumów. Ujmujące wdziękiem były mowy Jego – Tak jak On przemawiał nie było drugiego. Nawet ci świadectwo takie Mu wydali, Którym polecono aby Go pojmali. Jan 7:46 Mowa Jego pełna wdzięku i mądrości Uczyła miłości i sprawiedliwości, "Trzciny nadłamanej" nie dołamywała – Mat. 12:20 Wiary, co od ducha świata wciąż się chwiała, "Lnu" też dymiącego "knotka" nie gasiła – Nie tłumiła wiary co się ledwie tliła, Wieściła dla wszystkich sąd i zmiłowanie, Izaj. 61:1, 2 Że losu strapionych odmiana nastanie; Ewangelię ludziom cichym zwiastowała, Łuk. 4:16-19 Rany serc złamanych wciąż opatrywała. Ogłaszała jeńcom (grzechu) wyzwolenie, A więźniom ciemnicy (grobu) otworzenie.

Cytat:

Obwieszczała wielki rok łaski Jehowy, W którym On każdego przyjąć jest gotowy, Kto czci Jego Syna Jednorodzonego Na świat ten podległy śmierci posłanego Ze słowem pociechy – radosnej nowiny, Że ci, co Weń wierzą liczą się żywymi! Jan 5:24 On to, widząc ludu zgromadzenie duże, Mat. 5:1-7:29 Wygłosił swe słynne kazanie na górze.

Cytat:

Wówczas Jego słowa tchnące pocieszeniem Niczym deszcz padały na spragnioną ziemię. Serca pocieszały, smutek ich koiły I siły zwątlone nauką krzepiły. W słowach swych Pan gromił nauk ludzkich błędy, Lecz dla Prawdy wszelkie okazywał względy. Uczył jak żywotne posiada znaczenie Przestrzeganie Prawa bądź jego gwałcenie. Mówił, że grzesznicy z karą się nie miną, Że w ogniu Gehenny – w śmierci wiecznej zginą. Kto zaś Ojca Jego wolę czynić będzie, Królestwo niebieskie z pewnością posiędzie, Że nie każdy, co Mu powie "Panie, Panie!" Do niebieskiego się królestwa dostanie, Ale ten, co czyni wolę Ojca Jego; Że w dniu owym wielu tak powie do Niego: "Panie, Panie! czyśmy nie prorokowali I diabłów w imieniu Twym nie wyganiali?" Ale On odprawi takich należycie: "Precz idźcie wy, którzy nieprawość czynicie!" Mówił, że kto słowa Jego respektuje, Jest mędrcem, co dom swój na skale buduje. Deszcz gwałtowny, powódź i wiatry wiejące Nie przemogą domu, gdyż tkwi na opoce. Kto zaś Go słucha, lecz z tego, co się dowie, Nie czyni nic w życiu, jest jak głupi człowiek, Co dom swój na piasku wzniósł bez fundamentu. Dom ów do pewnego stał tylko momentu; Spadł deszcz, przyszła powódź, wichry uderzyły I w ruinę zaraz dom ten obróciły... Gdy Jezus dokończył swego przemówienia Nie posiadał się lud cały ze zdumienia, Bo nauczał jak ten, który moc posiada; Tak im nikt z uczonych w Piśmie nie wykładał. Zazdrość wrogów – zachwyt ludu Rozliczne dowody Jezusa mądrości Mat. 22:15-46 Pobudzały wrogów Jego do zazdrości. Dlatego Go z całej nienawidził duszy Klan faryzeuszy i saduceuszy. Wraz z Herodianami niecnie spiskowali I wciąż Go usidlić w mowie się starali. On zaś cytatami z Pisma wyjętymi Nadzwyczaj skutecznie rozprawiał się z nimi. Wciąż zdyskredytować przed ludem Go chcieli, Lecz mądrości Jego sprostać nie umieli. A gdy On z kolei stawiał im pytanie, Nigdy nie umieli odpowiedzieć na nie. Jak niepyszny przeto każdy odstępował. A lud się nad Jego nauką dziwował.

Cytat:

By dowieść podziwu, jaki w sercach ludzi, Łuk. 11:27 Pan Jezus mądrością nauki swej budził, Można wspomnieć z tłumu niewiastę wzruszoną, Która zawołała: "Szczęśliwe jest łono, Co Cię nosiło i piersi, które ssałeś!" Lecz Pan odpowiedział na tę jej pochwałę: "Szczęśliwi są raczej ci, którzy słuchają Słowa Bożego i w czyn je wprowadzają". Większy niż Salomon Człowiekiem z mądrości słynnym jak wiadomo Był król Izraela imieniem Salomon. 1Król.3:11,12; 4:29-34 Bóg go tak obdarzył, i z tego powodu Przewyższał w mądrości wszystkich ludzi Wschodu. A tak się rozeszła mądrości tej sława, Że z Saby królowa przybyła ciekawa, Czy wieść jego sławy zgodna jest z faktami.

Cytat:

Gdy się zapoznała z króla wywodami, Ujrzała pałacu jego urządzenie, Popadła w ogromny zachwyt i zdumienie. Lecz mądrość Salomona, bez wątpliwości, Nikła była wobec Chrystusa mądrości. Mat. 12:42 Salomon miał ziemską – Chrystus zaś duchową, O czym nas świętego Pawła uczy słowo: "W Nim są, dzięki łasce Boga przeobfitej, Wszystkie skarby wiedzy i mądrości skryte". Kol. 2:3 Ten sam Paweł mówi wiedziony światłością, Że On stał się dla nas od Boga mądrością 1 Kor. 1:30 I sprawiedliwością, potem poświęceniem, A na koniec stał się też oswobodzeniem. To nasz Mistrz jedyny – z nikim nie zrównany – Mat. 23:10 To nasz Nauczyciel przez Boga posłany! Jan 3:2 Jezus świadczy o Sobie Podobnie jak Mądrość w Księdze Przypowieści O swym pochodzeniu odwiecznym wciąż wieści, Tak sam Pan zaświadczył własnymi ustami, Że On już u Ojca istniał przed wiekami. Stąd temu świadectwu zaprzeczyć się nie da, Że On był Logosem, który przyszedł z nieba. Był Słowem u Ojca od dziejów zarania, Nim Pan Bóg przystąpił do dzieła stwarzania. Był nadal tym Słowem również jako człowiek, Bo wyrażał myśli Boże w każdym słowie. Jan 4:25; 12:49 Był On więc Prorokiem tym oczekiwanym, Przez Prawo Mojżesza dawno przewidzianym. 5 Moj.18:18 Co miał Prorok mówić – wszystkie Jego słowa, Miał Mu w usta włożyć sam Pan Bóg, Jehowa. Któż z ludzi żyjących na tym ziemskim globie, Śmiałby takie słowa powiedzieć o sobie, Jakie On do Żydów wyrzekł w pewnej chwili, Gdy w Jego przedludzki byt jawnie wątpili?: "Ja jestem!" – rzekł do nich, już mocno wzburzonych – "Pierwej niż Abraham został narodzony". Jan 8:58 Słysząc Jego słowa kamienie porwali, Więc skrył się, by Go nie ukamienowali. Świadczy także Paweł, uczeń wiarygodny, Że Jezus jest wszystkich stworzeń pierworodnym. Kol. 1:15 Że obrazem Boga jest niewidzialnego, Że wszystko stworzone zostało przez Niego: Rzeczy na niebiosach i rzeczy na ziemi, Widzialne i te, co nie są widzialnymi, Trony, Panowania, Władze i Zwierzchności – "Cokolwiek powstało w swojej kolejności, Przez Niego stwarzane było i dla Niego – "Ta jest moc i chwała Logosa Bożego! Gdy Jan padł jak martwy przed Pana obliczem, Obj. 1:17, 18 Pan na niego swoją położył prawicę, A gdy do słuchania uczynił go zdatnym, Rzekł: "Nie bój się, Jam jest Pierwszy i Ostatni I żyjący. A [trzy dni] byłem umarły [Gdy bramy hadesu za mną się zawarły], Lecz oto znów żyję na wieki, bez kresu, I klucze mam śmierci i grobu [hadesu]". Gdy Pan o swym przyjściu tak bliskim przestrzega, Mówi do Jana: "Jam Alfa i Omega, Obj. 22:13 Pierwszy i Ostatni, Początek i Koniec". Słowa Pana do Żydów w podobnym brzmią tonie, Gdy mówi: "Wy wszyscy jesteście z niskości, Czyli z tego świata, Ja zaś z wysokości". Jan 8:23 On jest lepszą manną, co z nieba zstąpiła, Jan 6:33, 51 On jest chlebem żywym – W Nim życie i siła! Kto je ten chleb żywy – to jest ciało Jego, Z pewnością dostąpi żywota wiecznego. On przyszedł na ziemię swoje życie złożyć Jan 1:29, 36 Za grzech świata, by świat mógł na nowo ożyć. Kto je ciało Jego, ten ma żywot wieczny, Jan 6:54 A Jezus go wzbudzi w on dzień ostateczny. Kto spożywa ciało i pije krew Jego, Dostąpi z pewnością żywota wiecznego. Wielu z uczniów Jego, słysząc takie słowa, Mówiło do siebie: "Twarda to jest mowa, Któż jej słuchać może?! [Już samo mówienie O takim jedzeniu sprawia obrzydzenie, Wszak to jawna sprzeczność z tym, co jest w Zakonie!]". 3 Moj. 17:14 Słysząc wypowiedzi w tak krytycznym tonie, Jezus do szemrzących takie wyrzekł słowa: "Tak bardzo was wszystkich gorszy moja mowa? A gdy zobaczycie Syna Człowieczego [Do nieba] gdzie pierwej był wstępującego? Tylko duch ożywia [czy tego nie wiecie?] – Ciało nie pomaga nic [to jasne przecież!]. Słowa moje, które do was powiedziałem, Duchem są – żywotem [w tym tkwi sedno całe]. Lecz są niewierzący pośród was niektórzy, Dlategom powiedział wam i chcę powtórzyć, Jan 6:44 Że nikt z ludzi do mnie przyjść nie będzie w stanie, Jeśli to od Boga nie będzie mu dane". Wtedy wielu Jego uczniów zawróciło I od tamtej pory z Nim już nie chodziło. Jezus uczył także, że Bóg w swej miłości Jan 3:14-17 Posłał Syna swego, by za grzech ludzkości (Co "jadem wężowym" zatruta została I w beznadziejności i grzechu niszczała), Śmierć poniósł – na krzyżu będąc zawieszony, By każdy, kto wierzy Weń został zbawiony. Podobnie jak Mojżesz z rozkazu Bożego 4 Moj.21:4-9 Powiesił na drzewcu węża miedzianego, By ten, co przez węża został ukąszony, Spojrzawszy nań z wiarą został uzdrowiony. Tak to bezgrzesznego "grzechem" Bóg uczynił. 2 Kor. 5:21 Abyśmy się stali w Nim sprawiedliwymi. Izaj. 53:4,5

Cytaty z ",- Książki "Odwieczna Mądrość" / w moim posiadaniu

Cyt za " Trzy Biada"

[Lukian]

tylu ludzi uczyniło z braku rodzajnika swoje działo ofensywne

a tu nagle taka cisza

[Bobo]

[Lukian]

[Bobo]

[Lukian]

Bobo,
a powiedz mi czym różnili by sie ludzie , z których jednego w grece nazwano by ho antropos, a drugiego określono by bez rodzajnika?

[Bobo]

[Lukian]

a jaj jedno pytanie:

[Bobo]

[Lukian]

[David77]

Lukian,

Cytat:

W większości współczesnych przekładach Pisma Św. wers J 1,1 brzmi podobnie Joh 1:1 pau "(1) Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga - i Bogiem było Słowo." Odróżnia się od nich tłumaczenie „Nowego Świata”: Joh 1:1 nwt-pl "(1) Na początku był Słowo, a Słowo był u Boga i Słowo był bogiem." Przekład „bogiem” uzasadniają tym że w tekście greckim wyraz theos jest bez rodzajnika: Joh 1:1 gnt-wh "(1) εν αρχη ην ο λογος και ο λογος ην προς τον θεον και θεος ην ο λογος" Jaką rolę pełni w grece rodzajnik, który nie ma odpowiednika w języku polskim? Cytat: Rodzajnik ma znaczenie indywidualizujące: wyróżnia daną osobę lub rzecz spośród innych tego samego gatunku; albo uogólniające: z danej osoby lub rzeczy czyni reprezentanta całego gatunku. Prof. Michał Wojciechowski „Grecko-polski Nowy Testament” wyd. Vocatio 2014 str. XXVI Zwrot: και θεος ην ο λογος nie oznacza że Słowo jest „bogiem drugiej kategorii”, ale wprost przeciwnie zalicza Słowo to „tego samego gatunku” co Ojciec.

Język Grecki Nowego Testamentu Krzysztof Bardzki Str 8

Rodzajnik umieszczamy bezpośrednio przed rzeczownikiem . Rodzajniki nadają wyrazowi znaczenie zindywidualizowane i jest używany w podobny sposób jak rodzajnik określony w niektórych językach europejskich ( angielski ,francuski ,niemiecki ,hiszpański ,włoski )

np :

άνθρωπος. - jakiś człowiek ,w ogóle człowiek
ο άνθρωπος- określony człowiek którego zna autor i adresat wypowiedzi .


W prologu należy zwrócić uwagę na to że po pierwsze Logos nie jest tym Bogiem u którego był

po drugie udowadniając że Logos jest dokładnie takim samym Bogiem jak Bóg u którego był nie udowodni się Trynitaryzmu lecz co najwyżej Dyteism

Jak wynika z j greckiego Logos nie jest tożsamy z Bogiem u którego był , w grece panuje pewna reguła : jeśli zarówno przed podmiotem, jak i przed orzecznikiem występują rodzajniki, to „obie części zdania są określone i należy je traktować jako identyczne, tożsame, używane zamiennie. Niestety w przypadku Ew Jan 1:1 nie można zastosować tej reguły


Po trzecie : dlaczego tłumacze katolicy umniejszają godności Jezusa który jest ustanowiony Panem w sowich tłumaczeniach nazywają go panem przez małe ,, p ''

Mar 2:28
ὥστε κύριος ἐστιν ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου καὶ τοῦ σαββάτου.

Zatem Syn Człowieczy jest panem szabatu. BT



Po czwarte w tekstach NT bardzo często pada określenie Słowo Boże , jak i słowo Boże - czym kierują się tłumacze aby raz określenie ,, Słowo '' pisać z dużej litery a innym razem z małej litery ?

Odpowiedź jest zawarta w rozdziale : Rodzajnik określony w grece Koine

[Lukian]

[David77]

Lukian,

Cytat:

raczej nalezy do tego samego rodzju

Aby tak było należałoby najpierw udowodnić że Logos posiada tą samą naturę co Bóg którego był Logos , Logos w tym przypadku nie jest określony jakim był Bogiem więc nie można mówić że posiadał tą samą naturę .

Cytat:

dokładniej że ma tę samą Naturę Boską

Samo posiadanie Boskiej natury nie czyni go tym samym Bogiem u którego był więc nadal mamy dwóch Theosów

Cytat:

pewno sugerują się że chodzi o władzę nad szabatem, a nie o Boskie Imię PAN

Kyrios nie jest imieniem tym samym rzeczownikiem są określani ludzie patrz Abraham

Wystarczy sprawdzić w innych przekładach katolickich

ew Mar 2 :28 Otóż Syn Człowieczy jest Panem nawet szabatu. BWP

Biskup Romaniuk oddaje w tym przypadku rzeczownik Kyrios przez dużą literę

Mark 2:28
Tak więc Syn Człowieczy jest Panem również szabatu”. ( Biblia Paulistów )

Jak to skomentujesz Lukianie ?

Cytat:

jest coś takiego jak kontekst raz chodzi o osobowe Słowo innym razem o słowo mówione

Tak uważasz kontekst w tym przypadku wskazuje na coś odmiennego
gdyż w listach Pawła nie ma mowy o osobowym Słowie

Czy mam cię rozczarować :) jest podobnie jak ze słowem Pan

[sabekk]