Forum biblijne

[George]

[Jachu]

http://www.nastrazy.pl/archiwum/1991_6_07.htm

Ezaw znaczy rudy.

[booris]

[Henryk]

[George]

[George]

Ponieważ EDOMICI / potomkowie EZAWA, są znienawidzeni przez Żydów i żydowsko-chrześcijański kler, na internecie znajdziecie dziesiątki tysięcy kłamstw oczerniających EZAWA i jego naród - EDOMITÓW.

'Przeskoczmy' na chwilę DWA TYSIĄCE lat od narodzin EZAWA, aby zobaczyć jak państwo EZWA / EDOMA, zwane w tych czasach po grecku IDUMEA, wyglądało za czasów CHRYSTUSA.



Na początku naszej ery - ERY CHRYSTUSOWEJ, EDOMICI - potomkowie EZAWA / EDOMA, byli nazywani IDUMEJCZYKAMI, a ich państwo nazwane było IDUMEA.

Państwo Idumejczyków - IDUMEA, położone było na południe od Jerozolimy, pomiędzy Morzem Martwym i Morzem Śródziemnym. Obejmowało ono tereny Wyżyny Judzkiej / antycznego Seiru, Negewu i niziny Śródziemnomorskiej.
Według pism Józefa Flawiusza, granice WIELKIEJ IDUMEI sięgały aż do GALILEI, prowincji rzymskiej gdzie wychował się CHRYSTUS.

STOLICĄ IDUMEI było miasto HEBRON, w którym mieszkała rodzina Marii - matki Chrystusa, i było to też miasto gdzie narodził się Jan Chrzciciel.

Antyczną stolicą państwa EDOMU / IDUMEI, z czasów EZAWA, było miasto SEIR, położone na północ od HEBRONU - pomiędzy Jerozolimą a Hebronem. Do dziś znajduje się tam mauzoleum / grób EZAWA.

https://en.m.wikipedia.org/wiki/Sa%27ir

Inne znane miasta IDUMEI to Masada, Engedi, Marrisa, Dora, Gerar, Orda, Berszeba, czy portowe miasta Morza Śródziemnego - Azotus, Jamnia.

Poniżej mapki z 'religijnie poprawnie' okrojonymi granicami IDUMEI; okrojone, ponieważ wiemy że twierdze i miasta jak Masada, Herodium czy Engedi, należały w czasach Chrystusa do IDUMEI / Edomu, a nie do żydowskiej JUDEI.







http://1.bp.blogspot.com/...1600/Idumea.jpg

http://store.carta-jerusa...mea-112-bce.jpg

https://www.lds.org/bc/co...188/p-041-2.gif




http://bibleatlas.org/region/idumea.jpg


IDUMEJCZYCY / EDOMICI wyznawali Boga Abrahama. Idumejczycy za czasów Chrystusa nazywani byli ESSEŃCZYKAMI - od Ezawa (Essaoi), a ich religią byłą NAZARA /'PRAWDA, dlatego nazywani byli oni też NAZAREJCZYKAMI. 'Poznacie Prawdę a Prawda was wyzwoli' nauczał Chrystus.

O Esseńczykach sporo dziś wiemy, ponieważ pisało o nich kilku antycznych historyków, a w latach czterdziestych odkryto wiele ESSEŃSKICH manuskryptów, zwanych dziś 'Zwojami z nad Morza Martwego'.


W internecie jest dziś odrobina - ziarno prawdy, o historii EZAWA i jego narodzie / państwie EDOMU / IDUMEI, i osobiście wierzę że to ziarno prawdy wyda owoc, i że ta PRAWDA zwycięży.

Jak już na początku tego tematu pisałem, Biblijna historia EDOMU (archeologiczna jest o wiele ciekawsza) rozpoczyna się z narodzeniem się dwóch synów IZAAKA, obiecanego przez Boga syna ABRAHAMA.

W Księdze Rodzaju 25:19-28 czytamy:

Cytat:

Narodziny Ezawa i Jakuba "19 Oto dzieje potomków Izaaka, syna Abrahama. Abraham był ojcem Izaaka. 20 Izaak miał czterdzieści lat, gdy wziął sobie za żonę Rebekę, córkę Betuela, Aramejczyka z Paddan-Aram, siostrę Labana Aramejczyka. 21 Izaak modlił się do Pana za swą żonę, gdyż była ona niepłodna. Pan wysłuchał go, i Rebeka, żona Izaaka, stała się brzemienna. 22 A gdy walczyły z sobą dzieci w jej łonie, pomyślała: «Jeśli tak bywa, to czemu mnie się to przytrafia?» Poszła więc zapytać o to Pana, 23 a Pan jej powiedział: «Dwa narody są w twym łonie, dwa odrębne ludy wyjdą z twych wnętrzności; jeden będzie silniejszy od drugiego, starszy będzie służył młodszemu». 24 Kiedy nadszedł czas porodu, okazało się, że w łonie jej były bliźnięta. 25 I wyszedł pierwszy syn czerwony, cały pokryty owłosieniem, jakby płaszczem; nazwano go więc Ezaw. _____________ [Ezaw to Patriarcha Minejczyków, Greków, Rzymian, Nazarejczyków - jak Chrystus, i Esseńczyków - autorów manuskryptów znalezionych nad Morzem Martwym]. [....] - info w kwadratowych nawiasach to moje dodatki / objaśnienia.] _____________ 26 Zaraz potem ukazał się brat jego, trzymający Ezawa za piętę; dano mu przeto imię Jakub. [Jakub to Patriarcha Izraelitów; Żydzi to potomkowie Judasza, czwartego syna Jakuba] - Izaak miał lat sześćdziesiąt, gdy mu się oni urodzili. 27 A gdy chłopcy urośli, Ezaw stał się zręcznym myśliwym, żyjącym w polu. Jakub zaś był człowiekiem spokojnym, mieszkającym w namiocie. 28 Izaak miłował Ezawa, bo ten przyrządzał mu ulubione potrawy z upolowanej zwierzyny; Rebeka natomiast kochała Jakuba.

Jak czytamy w dalszej części tego rozdziału (Księga Rodzaju 25: 28-30), o czym pisałem już w zakończeniu pierwszej strony tematu EZAW,

http://biblia.webd.pl/for...der=asc&start=0

i według tego co czytamy w Księdze Jaszera w narracji żydowskiej, Ezaw po śmiertelnej walce z bezbożnym królem Nimrodem i jego obstawą, kiedy już powrócił do swego domu w HEBRONIE, był WYCIEŃCZONY, a nie 'znużony' pracą w polu czy polowaniem, jak nam to sugerują obecne Biblie.

Pokonując Nimroda - władcę Mezopotamii, Ezaw uwolnił świat od skorumpowanych rządów dynastii Nimrodów, i mógł być faktycznie bliski śmierci z wycieńczenia, gdy poprosił swego brata Jakuba o posiłek.

Przeczytajmy co obecne Biblie piszą dalej o losach Ezawa i Jakuba

Księga Rodzaju 25

Cytat:

Ezaw sprzedaje Jakubowi swe pierworodztwo „29 Gdy pewnego razu Jakub gotował jakąś potrawę, nadszedł z pola Ezaw bardzo znużony 30 i rzekł do Jakuba: Daj mi choć trochę tej czerwonej potrawy, jestem bowiem znużony Dlatego nazwano go Edom. 31 Jakub odpowiedział: «Odstąp mi najprzód twój przywilej pierworodztwa!» 32 Rzekł Ezaw: «Skoro niemal umieram z głodu cóż mi po pierworodztwie?» 33 Na to Jakub: «Zaraz mi przysięgnij!» Ezaw mu przysiągł i tak odstąpił swe pierworodztwo Jakubowi. 34 Wtedy Jakub podał Ezawowi chleb i gotowaną soczewicę. Ezaw najadł się i napił, a potem wstał i oddalił się. Tak to Ezaw zlekceważył przywilej pierworodztwa. http://biblia.deon.pl/rozdzial.php?id=25

Jeszcze raz musimy zauważyć że użyty w tym przypadku wyraz ”znużony", to typowe polsko-żydowski przekręt - tłumaczenie które wogóle tu nie pasuje w tym miejscu jak dalszy tekst na to wskazuje - nikt nie umiera ze znużenia. Nie znalazłem takiego wyrazu ”znużony” w żadnym innym tłumaczeniu Biblii; inna księga, Ksiega Jaszera, pisze że Ezaw padł przed Jakubem wycieńczony po właśnie przebytej walce z okrótnym królem Nimrodem i jego ludźmi].


Jeśli chodzi o PIERWORODZTWO, które EZAW odstąpił swojemu bratu JAKUBOWI za miskę soczewicy, to był to TYLKO JEDEN z przywilejów PIERWORODNEGO SYNA, było to TYLKO 2/3 MATERIALNEGO MAJĄTKU po ZMARŁYM ojcu, o którą to część chciwy Jakub był tak zazdrosny że odmówił umierającemu z wycieńczenia bratu miski zupy.

DRUGIM przywilejem PIERWORODNEGO SYNA było BŁOGOSŁAWIEŃSTWO, na którym jak czytamy w Księdze Rodzaju 27, EZAWOWI bardzo zależało, i które, wbrew sfałszowanej opini Żydów i żydowsko-chrześcijańskiego kleru, Ezaw w rzeczywistości otrzymał.

Zauważmy też, jak czytamy o tym w Biblii Gdańskiej, że Ezaw był nie tylko zręcznym myśliwym, ale także rolnikiem ciężko pracującym i zaopatrującym dom IZAAKA w żywność, w przeciwieństwie do JAKUBA późniejszego IZRAELA, który 'zbijał bąki' siedząc w namiotach.

Cytat:

"27 A gdy urosły one dzieci, Ezaw był mężem w myślistwie biegłym i rolnikiem, a Jakób był mąż prosty mieszkający w namieciech." http://gdanska.bibliaswie...dzaju?offset=20

O dwóch PRAWACH PIERWORODNEGO SYNA:

- PIERWORÓDZTWIE, i o

- BŁOGOSŁAWIEŃSTWIE

napiszę wkrótce.

[EMET]

[Jachu]

Ad George.

Pokaż mi w życiorysach Jezusa,że jest tam wymieniony Ezaw jako jeden z protoplastów.

Łuk. 1:26-33
26. A w szóstym miesiącu Bóg posłał anioła Gabriela do miasta galilejskiego, zwanego Nazaret,
27. Do panny poślubionej mężowi, któremu było na imię Józef, z domu Dawidowego, a pannie było na imię Maria.
28. I wszedłszy do niej, rzekł: Bądź pozdrowiona, łaską obdarzona, Pan z tobą, błogosławionaś ty między niewiastami.
29. Ale ona zatrwożyła się tym słowem i rozważała, co by mogło znaczyć to pozdrowienie.
30. I rzekł jej anioł: Nie bój się, Mario, znalazłaś bowiem łaskę u Boga.
31. I oto poczniesz w łonie, i urodzisz syna, i nadasz mu imię Jezus.
32. Ten będzie wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego. I da mu Pan Bóg tron jego ojca Dawida.
33. I będzie królował nad domem Jakuba na wieki, a jego królestwu nie będzie końca.
(BW)

[George]

[Jachu]

Hebr. 12:14-17
14. Dążcie do pokoju ze wszystkimi i do uświęcenia, bez którego nikt nie ujrzy Pana,
15. Bacząc, żeby nikt nie pozostał z dala od łaski Bożej, żeby jakiś gorzki korzeń, rosnący w górę, nie wyrządził szkody i żeby przezeń nie pokalało się wielu,
16. Żeby nikt nie był rozpustny lub lekkomyślny jak Ezaw, który za jedną potrawę sprzedał pierworodztwo swoje.
17. A wiecie, że potem, gdy chciał otrzymać błogosławieństwo, został odrzucony, nie uzyskał bowiem zmiany swego położenia, chociaż o nią ze łzami zabiegał.
(BW)

[George]

[EMET]

EMET:
Zanim napiszę coś 'do rzeczy', to najpierw przeproszę za lapsus taki, iż powinienem napisać "Edom", nie, zaś, jak to i w moim post: "Ezaw"; poprzez zdanie: Szerzej gramatycznie odn. formy "Ezaw" --> pisałem w post -- [...]
vide: http://biblia.webd.pl/for...ghlight=#434602

W nawiązaniu do mojej ‘informacji’ - odn. Mat 1:21 - poczynionej w post --
http://biblia.webd.pl/for...ghlight=#434602 ,
zamiast szukania post/u/ niegdysiejszego, po prostu zredaguję teraz...

Najpierw tekst w tłumaczeniu na język polski: „21 Urodzi ona syna, a ty masz go nazwać imieniem Jezus, on bowiem wybawi swój lud od ich grzechów”.” [oddanie w ‘PNŚ’].
Tekst grecki: τέξεται δὲ υἱόν, καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν· αὐτὸς γὰρ σώσει τὸν λαὸν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν. Trans.: < teksetai de huion, kai kaleseis to onoma autou Iēsoun· autos gar sōsei ton laon autou apo tōn hamartiōn autōn. >. Jakąż mamy relację w greckim zapisie pomiędzy Iēsoun a sōsei...? Żadną dla uzyskania - choćby - tzw. 'gry słów'; inaczej, niż w zapisie hebrajskim [co nie dziwi; to nie sytuacja tego typu, co ta z Mat 16:18 ]...
Teraz, jak to wygląda w zapisie hebrajskiej wersji translacyjnej…
‘DHNT’ →
‎וְהִיא יֹלֶדֶת בֵּן וְקָרָאתָ אֶת־שְׁמוֹ יֵשׁוּעַ כִּי הוּא יוֹשִׁיעַ אֶת־עַמּוֹ מֵחַטֹּאתֵיהֶם׃
trans.: < vᵊhî` jōlĕdhĕth bēn vᵊqārā`thā `ĕth-šᵊmô jēšûă´ kî hû` jôšîă´ `ĕth-´ămmô mēḥăṭṭō`thêhĕm > /= < vᵊhî` jōlĕdhĕth bēn vᵊqārā`thā `ĕth-szᵊmô jēszûă´ kî hû` jôszîă´ `ĕth-´ămmô mēchăṭṭō`thêhĕm >. Literalnie, mamy: „I_[ew.: a]_ona urodzi syna i_nazwie imię_jego [ew.: jego_imię] „Jeszua”, gdyż on wybawi [ew. on zbawi/wyzwoli/; hebr.: < hû` jôszîă´ >] *_lud_swój [hebr.: < `ĕth-´ămmô >] od_grzechów_ich [ew.: „od_ich_grzechów”; hebr.: < mēchăṭṭō`thêhĕm >]; rdzeń < ch ṭ ` > - leksykalnie - ma związek z: ‘grzechem; grzesznym stanem; grzesznością’.
Zatem: w zapisie wersji hebrajskiej Mat 1:21 – ‘translacyjnej’ – mamy wyraźnie wykazane → coś, jakby swoista „gra słów”. Jeszcze raz zapodam istotny fragment: < vᵊqārā`thā `ĕth-szᵊmô jēszûă´ kî hû` jôszîă´ >.
Hebr. wersja transl. ‘S.G.HNT’ - jest praktycznie taka sama, jak ‘wersja’ już przywołana [czyli: ‘DHNT’].

Gwoli: wyrażenie hebrajskie < jôszîă´ > → mamy użyte - w tekście ‘Biblii Hebrajskiej’ - w: Izaj 45:20; Sof 3:17; Ps 34:19/18/; 69:36/35/; 72:4, 13. Można poczynić wgląd w owe teksty...
Z kolei, forma imienia per „Jeszua” -- jest użyta w tekście dwóch [‘2.’] Ksiąg ‘BH’, mianowicie: Ezdrasza [hebr.: Ezra] oraz Nehemiasza [hebr.: Nechemja]; łącznie w ‘19.’ wersetach [nie będę teraz zapodawał miejsc]

Stephanos, ps. EMET

[George]

[George]

Wcześniej pisałem że napiszę tu o różnicy pomiędzy PIERWORODZTWEM / Majątkiem, a Błogosławieństwem, więc już to wklejam:



PIERWORÓDZTWO to MATERIALNY majątek - spadek po ojcu; nawet nie cały majątek ale jego 2/3, które należało się po śmierci ojca SYNOWI PIERWORODNEMU.

"PIERWORODZTWO" - Prawo do ziemskiego majątku / rzeczy materialnych, było tylko jednym z DWÓCH PRAW SYNA PIERWORODNEGO, drugim prawem syna pierworodnego było duchowe "BŁOGOSŁAWIEŃSTWO", na którym EZAWOWI tak bardzo zależało że gorzko zapłakał na samą myśl że mógłby je utracić.

Materialne "PIERWORODZTWO" które Jakub zażądał za miskę soczewicy od umierającego z wycieńczenia brata, NIE miało nic wspólnego z duchowym "BŁOGOSŁAWIEŃSTWEM", o które tak bardzo zabiegał EZAW.

JAKUB tak bardzo zabiegał o materialny "CIELESNY" majątek ojca, że odmówił umierającemu z wykończenia bratu miski soczewicy, bratu który zaopatrywał w żywność dom Izaaka.

Kogo więc możemy określić symbolem "CIELESNOŚCI"???

Pazernego na MATERIALNY MAJĄTEK po ojcu Jakuba, czy zabiegającego o DUCHOWE BŁOGOSŁAWIEŃSTWO Ezawa???


„Gdy Ezaw uslyszal slowa ojca swego, podniosl glosny i pelen goryczy krzyk i rzekl do ojca: Poblogoslaw takze mnie, ojcze moj. ...

A Ezaw rzekl do ojca swego: Czy tylko jedno blogoslawienstwo masz, ojcze? Poblogoslaw takze mnie, ojcze moj! I Ezaw zaczal glosno plakac.
[Gen 27;34-41 BW]

W tym wypadku Błogosławieństwo Ojcowskie NIE było jednoznaczne z BOŻYM BŁOGOSŁAWIEŃSTWEM, które to BŁOGOSŁAWIEŃSTWO było kontynuacją przymierza zawartego pomiędzy Abrahamem i jego Bogiem - Bogiem Najwyższym. Ale w tym czasie nikt jeszcze o tym niewiedział, ponieważ nie było wcześniej jeszcze takich idiotów którzy by chcieli wykraść cokolwiek od WSZECHMOCNEGO i WSZECHWIDZĄCEGO BOGA.

Pierwszymi takimi "mądrymi" byli Jakub i jego matka Rebeka, a ciekawych jak to się skończyło zachęcam do zajrzenia do Biblii, gdzie jest to dokładnie opisane.

Rebeka, Izaak, Jakub i nawet Ezaw myśleli że jeśli ojciec udzielił błogosławieństwa swojemu synowi, to Bóg będzie mu błogosławił - jemu i jego potomkom.

Pomijając fakt że ślepy Izaak w swojej duszy duchowym błogosławieństwem błogosławił Ezawa, będąc pewien że to jego umiłowany klęczy przed nim, to prawdą jest że Izaak nie miał wpływu na to czy ten klęczący przed nim otrzyma BOŻE BŁOGOSŁAWIEŃSTWO czy też nie, ponieważ to co DUCHOWE zawsze pochodzi od Boga, i tylko Bóg jest w mocy takiego Błogosławieństwa udzielić.

Co się jednak naprawdę wydarzyło w Księdze Rodzaju 27, jest największym SKAMEM w HISTORII LUDZKOŚCI.

Jakub, Izaak i Ezaw (oraz całe naiwne grono Żydów, Chrześcijan i Islamistów) uwierzyło w to że OSZUSTWO JAKUBA przeszło niezałważone przez BOGA NAJWYŻSZEGO, który jak wiemy z Biblii, nie tylko był obecny przy ceremoni Błogosławieństwa, ale również jest prawdziwym dawcą BŁOGOSŁAWIEŃSTWA - ponieważ BŁOGOSŁAWIEŃSTWO BOŻE jest czysto DUCHOWE, i żaden człowiek nie może zagwarantować drugiemu człowiekowi BŁOGOSŁAWIEŃSTWA.

Poniżej możemy przeczytać o tym że BÓG NAJWYŻSZY był obecny podczas tej ceremoni:

"(6) A Rebeka rzekła do Jakuba, syna swego, mówiąc:
Oto słyszałam ojca twego tak mówiącego do Ezawa, brata twego: (7) Przynieś mi zwierzynę i przyrządź mi smaczną potrawę,

abym jadł i abym cię pobłogosławił
PRZED OBLICZEM PANA, zanim umrę."

Więc nie ma wątpliwości że PAN był obecny przy tej ceremonii.

Mało tego, za próbę oszustwa w wyłudzeniu BŁOGOSŁAWIEŃSTWA groziła KLĄTWA, i Jakub dobrze o tym wiedział mówiąc do swojej matki:

"(11) Wtedy rzekł Jakub do Rebeki, matki swej: Przecież Ezaw, brat mój, jest owłosiony, ja zaś jestem gładki. (12) Ojciec może mnie dotknąć, a wtedy stanę się w jego oczach OSZUSTEM i ściągnę na siebie KLĄTWĘ, a nie BŁOGOSŁAWIEŃSTWO."

Wiemy z Biblii że oszustwo Jakuba szybko wyszło na jaw, i Jakub wkrótce został nawet nazwany OSZUSTEM:

Cytat:

"(34) Gdy to usłyszał Ezaw, rozgoryczony do głębi zawołał głośno do ojca: Ojcze, daj i mnie twoje błogosławieństwo! (35) Lecz ojciec odpowiedział: Twój brat wkradł się podstępnie i zabrał już błogosławieństwo przeznaczone dla ciebie. (36) Na to rzekł Ezaw: Czyż na darmo dano mu imię Jakub, to znaczy: OSZUST? Podszedł mnie już dwa razy: pozbawił mnie prawa pierworodztwa, a teraz zabrał także błogosławieństwo, które było przeznaczone dla mnie. [/b] Potem zapytał: Czy nie zachowałeś i dla mnie błogosławieństwa? (37) Na to rzekł Izaak do Ezawa: Uczyniłem go już panem nad tobą, a wszyscy jego bracia mają mu służyć. Zapewniłem mu także obfitość ziarna i moszczu winnego. Cóż mogę jeszcze uczynić dla ciebie, mój synu? (38) Odpowiedział Ezaw: Ojcze, czyżbyś miał tylko jedno błogosławieństwo? Pobłogosław także i mnie, ojcze! To powiedziawszy Ezaw wybuchnął głośnym płaczem. (Ks. Rodzaju 27:1-46, Biblia Warszawsko-Praska) Internetowa Biblia 2000 v3.41 ˆ 1994-2001

Powyżej jest dowód na to że nawet imię Jakub miało znaczenie - OSZUST, i że Jakub swoim czynem zasłużył sobie na klątwę która prześladowała go do końca życia.

W powyższym fragmencie jest równierz dowód na to

że PRAWO PIERWORODZCTWA i PRAWO DO BŁOGOSŁAWIEŃSTWA były od siebie niezależne,

i EZAW, oddając JAKUBOWI za miskę soczewicy PRAWO PIERWORODZCTWA (2/3 majątku które należało mu się po śmierci ojca jako SYNOWI PIERWORODNEMU), ani nawet myślał oddać Jakubowi BOŻE BŁOGOSŁAWIEŃSTWO, które było kontynuacją BOŻEGO BŁOGOSŁAWIEŃSTWA jakie Bóg udzielił ABRAHAMOWI.

Ezaw był zrozpaczony ponieważ nie zdawał sobie sprawy z tego że BOŻE BŁOGOSŁAWIEŃSTWO które mu się prawnie należało, i na którym mu tak bardzo zależało przypadło faktycznie jemu w udziale, ponieważ Bóg ktory był obecny podczas tej ceremoni, i który w rzeczywistości udziela błogosławieństwa, nie błogosławi oszustom, i nie jest głuchy na ludzką krywdę.

Jeśli mi nie wierzysz że Błogosławieństwo faktycznie dostało sie w spadku EZAWOWI a nie JAKUBOWI, to przeczytaj co powiedział Izaak, i prześledź losy Jakuba i Ezawa opisane w Księdze Rodzaju.

Poniżej tekst błogosławieństwa które Izaak wypowiedział wierząc że błogosławi on Ezawowi:

Cytat:

" (27) Tedy przystąpiwszy pocałował go, a skoro poczuł wonność szat jego, błogosławił mu, mówiąc: Oto wonność syna mego, jako wonność pola, któremu błogosławił Pan. (28) Niechajżeć da Bóg z rosy niebieskiej, i z tłustości ziemskiej, i obfitość zboża i wina. (29) Niechaj ci służą ludzie, a niech ci się kłaniają narodowie. Bądź panem braci twojej, a niech ci się kłaniają synowie matki twojej; którzy by cię przeklinali, niech będą przeklętymi, a którzy by cię błogosławili, niech będą błogosławionymi."

Pozdrawiam
George