Forum biblijne

[Vandersky]

19.04.2016 WTOREK IV TYGODNIA WIELKANOCNEGO
PIERWSZE CZYTANIE (Dz 11,19-26)
Pierwsi „chrześcijanie” w Antiochii

Czytanie z Dziejów Apostolskich.

Cytat:

Ci, których rozproszyło prześladowanie, jakie wybuchło z powodu Szczepana, dotarli aż do Fenicji, na Cypr i do Antiochii, głosząc słowo samym tylko Żydom. Niektórzy z nich pochodzili z Cypru i z Cyreny. Oni to po przybyciu do Antiochii przemawiali też do Greków i opowiadali Dobrą Nowinę o Panu Jezusie. A ręka Pańska była z nimi, bo wielka liczba uwierzyła i nawróciła się do Pana. Wieść o tym doszła do uszu Kościoła w Jerozolimie. Wysłano do Antiochii Barnabę. Gdy on przybył i zobaczył działanie łaski Bożej, ucieszył się i zachęcał wszystkich, aby całym sercem wytrwali przy Panu; był bowiem człowiekiem dobrym i pełnym Ducha Świętego i wiary. Pozyskano wtedy wielką liczbę dla Pana. Barnaba udał się też do Tarsu, aby odszukać Pawła. A gdy znalazł, przyprowadził go do Antiochii i przez cały rok pracowali razem w Kościele, nauczając wielką rzeszę ludzi. W Antiochii też po raz pierwszy nazwano uczniów chrześcijanami.

Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY (Ps 87,1a i 2 i 3a.4-5.6-7)

Cytat:

Refren: Wszystkie narody, wysławiajcie Pana. Na świętych górach Jego miasto: + umiłował Pan bramy Syjonu * bardziej niż wszystkie namioty Jakuba. Wspaniałe rzeczy głoszą o tobie, * miasto Boże. Wymienię Egipt Babilon wśród tych, co mnie znają, + oto Filistea, Tyr, i Etiopia. * nawet taki kraj tarn się narodził. O Syjonie powiedzą: „Każdy człowiek urodził się na nim, * a Najwyższy sam go umacnia”. Pan zapisuje w księdze ludów: * „Oni się tam narodzili”. I tańcząc śpiewać będą; * „Wszystkie moje źródła są w tobie”.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 10,27)

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Moje owce słuchają mojego głosu,
Ja znam je, a one idą za Mną.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.


EWANGELIA (J 10,22-30)

Moje owce słuchają mojego głosu

Słowa Ewangelii według świętego Jana.

Cytat:

Obchodzono w Jerozolimie uroczystość Poświęcenia Świątyni. Było to w zimie. Jezus przechadzał się w świątyni, w portyku Salomona. Otoczyli Go Żydzi i mówili do Niego: „Dokąd będziesz nas trzymał w niepewności? Jeśli Ty jesteś Mesjaszem, powiedz nam otwarcie”. Rzekł do nich Jezus: „Powiedziałem wam, a nie wierzycie. Czyny, których dokonuję w imię mojego Ojca, świadczą o Mnie. Ale wy nie wierzycie, bo nie jesteście z moich owiec. Moje owce słuchają mojego głosu, a Ja znam je. Idą one za Mną i Ja daję im życie wieczne. Nie zginą one na wieki i nikt nie wyrwie ich z mojej ręki. Ojciec mój, który Mi je dał, jest większy od wszystkich. I nikt nie może ich wyrwać z ręki mego Ojca. Ja i Ojciec jedno jesteśmy”.

Oto słowo Pańskie.

Komentarz:
Jeśli Ewangelia jest głoszona tylko tym, którzy są z nas i wyszli spośród nas jest głoszeniem li tylko obrzezania myśli, umysłu, tzn. dostosowania jeszcze ściślejszego do wymagań Dobrej Nowiny, ale według ciała, działania zewnętrznego, takiego, które obejmuje myśl ludzka, to co jest widzialne dla oczu. Jeśli natomiast Ewanagelia wychodzi poza te schematy jest głoszeniem obrzezania serca. Dlaczego więc ograniczamy działanie Słowa zwracając uwagę na szemrania najbliższych braci? Przez to dołączamy do nich w ich ograniczonym pojmowaniu tego co duchowe, co ciągle nowe bo żywe. Nie jest to nowość dla nowości, ale pogłębione spojrzenie aby wzrastać w łasce u Boga i u ludzi, a nie tylko w niej trwać, bo trwanie z czasem przemienia się w rutynę i duchowy marazm. A przecież radosnego dawcę miłuje Bóg. Skąd zatem ma zatem nadejść ta radość skoro wszystko już jest poznane, zawężone i ograniczone. Jedynie temu, któremu nie mamy dawać miejsca to diabeł. Duchowi Świętemu zaś należy się cała komnata naszej duszy i czym prędzej powinniśmy sami się z niej usuwać w cień, aby Ojciec i Syn mogli u nas wieczerzać. Tylko w ten sposób Ewangelia może się rozszerzać. Tylko wtedy gdy jej sami nie ograniczamy do własnego pojmowania. Wtedy przychodzi radość z miłosierdzia Pana, który i „poganom” udzielił tej łaski co nam. Wtedy dopiero też przemówią czyny, zaświadczą one, że są dokonywane w imię Ojca Niebieskiego, który oddał wszystko Synowi, a Syn przekazuje nam to przez Ducha.

[Vandersky]

Środa, 20 kwietnia 2016 ŚRODA IV TYGODNIA WIELKANOCNEGO

(Dz 12,24-13,5a)

Cytat:

Słowo Pańskie rozszerzało się i rosło. Barnaba i Szaweł, wypełniwszy swoje zadania, powrócili z Jerozolimy zabierając z sobą Jana, zwanego Markiem. W Antiochii, w tamtejszym Kościele, byli prorokami i nauczycielami: Barnaba i Szymon, zwany Niger, Lucjusz Cyrenejczyk i Manaen, który wychowywał się razem z Herodem tetrarchą, i Szaweł. Gdy odprawili publiczne nabożeństwo i pościli, rzekł Duch Święty: Wyznaczcie mi już Barnabę i Szawła do dzieła, do którego ich powołałem. Wtedy po poście i modlitwie oraz po włożeniu na nich rąk, wyprawili ich. A oni wysłani przez Ducha Świętego zeszli do Seleucji, a stamtąd odpłynęli na Cypr. Gdy przybyli do Salaminy, głosili słowo Boże w synagogach żydowskich.

(Ps 67,2-6.8)
REFREN: Niech wszystkie ludy sławią Ciebie, Boże

Cytat:

Niech Bóg się zmiłuje nad nami i nam błogosławi, niech nam ukaże pogodne oblicze. Aby na ziemi znano Jego drogę, Jego zbawienie wśród wszystkich narodów. Niech Ciebie, Boże, wysławiają ludy, niech wszystkie narody oddają Ci chwałę. Niech się narody cieszą i weselą, że rządzisz ludami sprawiedliwie i kierujesz narodami na ziemi. Niech Ciebie, Boże, wysławiają ludy, niech wszystkie narody oddają Ci chwałę. Niech nam Bóg błogosławi, niech się Go boją wszystkie krańce ziemi.

(J 8,12b)
Ja jestem światłością świata, kto idzie za Mną, będzie miał światło życia.

(J 12,44-50)

Cytat:

Jezus tak wołał: Ten, kto we Mnie wierzy, wierzy nie we Mnie, lecz w Tego, który Mnie posłał. A kto Mnie widzi, widzi Tego, który Mnie posłał. Ja przyszedłem na świat jako światło, aby każdy, kto we Mnie wierzy, nie pozostawał w ciemności. A jeżeli ktoś posłyszy słowa moje, ale ich nie zachowa, to Ja go nie sądzę. Nie przyszedłem bowiem po to, aby świat sądzić, ale aby świat zbawić. Kto gardzi Mną i nie przyjmuje słów moich, ten ma swego sędziego: słowo, które powiedziałem, ono to będzie go sądzić w dniu ostatecznym. Nie mówiłem bowiem sam od siebie, ale Ten, który Mnie posłał, Ojciec, On Mi nakazał, co mam powiedzieć i oznajmić. A wiem, że przykazanie Jego jest życiem wiecznym. To, co mówię, mówię tak, jak Mi Ojciec powiedział.

Komentarz:
Jeśli kto nie słucha słowa Jezusa Chrystusa, takim jakie ono jest, jeśli nie jest posłuszny jego jednoznaczności jakżesz usłucha tego co mówi Duch Święty do Kościoła i do niego? Jakżesz ty przebywając w świątyni, wśród zgiełku własnych słów i interpretacji usłyszysz Jego słowo? Czy od razu stajesz się duchowym? Czy od razu masz udział w owocach Ducha? Najpierw chwalisz Pana w ciele i oczyszczasz je w poście od wieloznacznego pojmowania, aby twój duch był swobodny i nieskrępowany ociężałym sercem. Troska bowiem uchodzi z ciała, gdy ciało nie troszczy się zbytnio i ponad to co konieczne, ale samo siebie składa Bogu jako ofiara miła i jemu przyjemna. Dotrze wtedy takie wołanie ciała do Pana, bo wie On, że jest już gotowy człowiek na przyjęcie darów doskonalszych. Nie wierzysz już wtedy w znak słowa Syna, ale wierzysz w jedyne Słowo Ojca, w Logos, który zawiera w sobie wszystkie słowa życia naraz. Nie widzisz już wtedy Syna według ciała, ale poznajesz już Ojca, który przez Syna w Duchu przemawia.

[Vandersky]

21 kwietnia 2016 r., Czwartek
PIERWSZE CZYTANIE
Dz 13, 13-25 Paweł naucza w Antiochii Pizydyjskiej

Czytanie z Dziejów Apostolskich

Cytat:

Odpłynąwszy z Pafos, Paweł i jego towarzysze przybyli do Perge w Pamfilii, a Jan wrócił do Jerozolimy, odłączywszy się od nich. Oni zaś przeszli przez Perge, dotarli do Antiochii Pizydyjskiej, weszli w dzień sobotni do synagogi i usiedli. Po odczytaniu Prawa i Proroków przełożeni synagogi posłali do nich i powiedzieli: «Przemówcie, bracia, jeżeli macie jakieś słowo zachęty dla ludu». Wstał więc Paweł i skinąwszy ręką, przemówił: «Słuchajcie, Izraelici i wy, którzy boicie się Boga! Bóg tego ludu izraelskiego wybrał ojców naszych i wywyższył lud na obczyźnie w ziemi egipskiej i wyprowadził go z niej mocnym ramieniem. Mniej więcej przez czterdzieści lat znosił cierpliwie ich obyczaje na pustyni. I wytępiwszy siedem szczepów w ziemi Kanaan oddał im ziemię ich w dziedzictwo, mniej więcej po czterystu pięćdziesięciu latach. I potem dał im sędziów aż do proroka Samuela. Później poprosili o króla, i dał im Bóg na lat czterdzieści Saula, syna Kisza z pokolenia Beniamina. Gdy zaś jego odrzucił, powołał Dawida na ich króla, o którym też dał świadectwo w słowach: „Znalazłem Dawida, syna Jessego, człowieka po mojej myśli, który we wszystkim wypełni moją wolę”. Z jego to potomstwa, stosownie do obietnicy, wyprowadził Bóg Izraelowi Zbawiciela Jezusa. Przed Jego przyjściem Jan głosił chrzest nawrócenia całemu ludowi izraelskiemu. A pod koniec swojej działalności Jan mówił: „Ja nie jestem tym, za kogo mnie uważacie. Po mnie przyjdzie Ten, któremu nie jestem godny rozwiązać sandałów na nogach”».

PSALM RESPONSORYJNY:

Ps 89 (88), 2-3. 21-22. 25 i 27 (R.: por. 2a)

Na wieki będę sławił łaski Pana.
lub Alleluja.

Cytat:

Na wieki będę śpiewał o łasce Pana, * moimi ustami będę głosił Twą wierność † przez wszystkie pokolenia. Albowiem powiedziałeś: «Na wieki ugruntowana jest łaska», * utrwaliłeś swą wierność w niebiosach. Na wieki będę sławił łaski Pana. lub Alleluja. «Znalazłem Dawida, mojego sługę, * namaściłem go moim świętym olejem, by ręka moja zawsze przy nim była * i umacniało go moje ramię. Na wieki będę sławił łaski Pana. lub Alleluja. Z nim moja wierność i łaska, * a w moim imieniu jego moc wywyższona. On będzie wołał do Mnie: „Ty jesteś moim Ojcem, * moim Bogiem, opoką mego zbawienia”».

Na wieki będę sławił łaski Pana.
lub Alleluja.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ

J 3,15

Alleluja, Alleluja, Alleluja

Trzeba by wywyższono Syna Człowieczego,
aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne.

Alleluja, Alleluja, Alleluja

EWANGELIA

J 13,16-20 Kto przyjmuje tego, którego Ja poślę, Mnie przyjmuje

Słowa Ewangelii według świętego Jana

Cytat:

Kiedy Jezus umył uczniom nogi, powiedział im: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Sługa nie jest większy od swego pana ani wysłannik od tego, który go posłał. Wiedząc to będziecie błogosławieni, gdy według tego będziecie postępować. Nie mówię o was wszystkich. Ja wiem, których wybrałem; lecz /potrzeba/, aby się wypełniło Pismo: Kto ze Mną spożywa chleb, ten podniósł na Mnie swoją piętę. Już teraz, zanim się to stanie, mówię wam, abyście, gdy się stanie, uwierzyli, że Ja jestem. Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Kto przyjmuje tego, którego Ja poślę, Mnie przyjmuje. A kto Mnie przyjmuje, przyjmuje Tego, który Mnie posłał».

KOMENTARZ:
Gdy Pan przemawia słowem przez posłanego przez siebie człowieka, najpierw jakby niepostrzeżenie owo słowo zajmuje ostatni rząd w duszy człowieka, aby nie być odebranym jako intruz, który się narzuca swoją obecnością. Czeka cierpliwie, aż sam poślesz z zachętą swoją uwagę na to czego nie potrafisz znużony odnaleźć. I gdy owo słowo zaczyna przemawiać i pada na grunt uważny i słuchający, to zaczyna ono przypominać i zdejmować zasłonę z oczu słuchacza. Serce zaczyna pałać w obliczu pojawiającej się żywej prawdy. Jednak często owo żywe słuchanie przeradza się w obyczaj słuchania lecz Pan jeszcze cierpliwie znosi twoje powolne szemranie. Aby słowo ostatecznie dotarło do celu swej podróży musi umrzeć na pustyni serca wszystko, to co je obciąża. Osiągnąwszy swój cel, nie wchodzi jednak jeszcze do komnaty duszy, gdzie mogłoby być kontemplowane. Ty bowiem jeszcze zwracasz uwagę na królewski blichtr słowa, obwołujesz je królem wg własnego upodobania lecz już nie zwracasz uwagi na to, co ono mówi. Bóg musi ci wskazać gdzie leży królewskość słowa i jego mądrość. A zaczyna się to ukazywać w bojaźni Pańskiej, która jest początkiem mądrości. Gdy bojaźń zrodzi mądrość a mądrość owoc obietnicy w słowie zawartej ukazuje się oczom słuchacza królewski ród jego pochodzenia. Myślałeś na początku bowiem, że to człowiek do ciebie przemawia. Potem jednak odkryłeś, że w nim było ukryte słowo Pana. Otrzymałeś błogosławieństwo bo zrozumiałeś, że sługa nie jest większy od swego pana ani wysłannik od tego, który go posłał. Zrozumiałeś, że sługa ani wysłannik nie może przekazać ci nic więcej nad to co Pan mu kazał przekazać. Zrozumiałeś, że to Pan wybrał tego przez którego zechciał mówić i nie ty decydujesz kogo nakazane jest ci słuchać. Uważaj jednak, bo przez pychę możesz wzgardzić nie tyle słowem posłańca, ale tym, który go posłał. Ten bowiem, który posyła sługę ogranicza treść słowa do możliwości posłańca, abyś nie wpadł w zarozumiałość, że to sam Pan osobiście do ciebie mówi.

[Vandersky]

22 kwietnia 2016 r., Piątek

PIERWSZE CZYTANIE
Dz 13, 26-33 Bóg wskrzesił Jezusa

Cytat:

Kiedy Paweł przybył do Antiochii Pizydyjskiej, przemówił w synagodze: «Bracia, synowie rodu Abrahama, i ci spośród was, którzy się boją Boga! Nam została przekazana nauka o tym zbawieniu, bo mieszkańcy Jerozolimy i ich zwierzchnicy nie uznali Go, i potępiając Go wypełnili głosy Proroków, odczytywane co szabat. Chociaż nie znaleźli w Nim żadnej winy zasługującej na śmierć, zażądali od Piłata, aby Go stracił. A gdy wykonali wszystko, co było o Nim napisane, zdjęli Go z krzyża i złożyli w grobie. Ale Bóg wskrzesił Go z martwych, a On ukazywał się przez wiele dni tym, którzy z Nim razem poszli z Galilei do Jerozolimy, a teraz dają świadectwo o Nim przed ludem. My właśnie głosimy wam Dobrą Nowinę o obietnicy danej ojcom: że Bóg spełnił ją wobec nas jako ich dzieci, wskrzesiwszy Jezusa. Tak też jest napisane w psalmie drugim: „Ty jesteś moim Synem, Jam Ciebie dziś zrodził”».

PSALM RESPONSORYJNY:
Ps 2, 6-7. 8-9. 10-11 (R.: 7)

Cytat:

Tyś moim Synem, Ja Cię dziś zrodziłem. lub Alleluja. «Przecież to Ja ustanowiłem swojego króla * na Syjonie, świętej górze mojej». Wyrok Pański ogłoszę: † On rzekł do Mnie: «Ty jesteś moim Synem, * Ja Ciebie dziś zrodziłem. Tyś moim Synem, Ja Cię dziś zrodziłem. lub Alleluja. Żądaj, a dam Ci w dziedzictwo narody * i krańce ziemi w posiadanie Twoje. Żelazną rózgą będziesz nimi rządził, * jak gliniane naczynie ich skruszysz». Tyś moim Synem, Ja Cię dziś zrodziłem. lub Alleluja. A teraz, królowie, zrozumcie, * nauczcie się, sędziowie ziemi. Służcie Panu z bojaźnią, * ze drżeniem całujcie Mu stopy. Tyś moim Synem, Ja Cię dziś zrodziłem.

J 14, 6
Alleluja, Alleluja, Alleluja

Ja jestem drogą i prawdą, i życiem,
nikt nie przychodzi do Ojca inaczej,
jak tylko przeze Mnie.

Alleluja, Alleluja, Alleluja

EWANGELIA

J 14, 1-6 Ja jestem drogą, prawdą i życiem

Cytat:

Jezus powiedział do swoich uczniów: «Niech się nie trwoży serce wasze. Wierzycie w Boga? I we Mnie wierzcie. W domu Ojca mego jest mieszkań wiele. Gdyby tak nie było, to bym wam powiedział. Idę przecież przygotować wam miejsce. A gdy odejdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę powtórnie i zabiorę was do siebie, abyście i wy byli tam, gdzie Ja jestem. Znacie drogę, dokąd Ja idę». Odezwał się do Niego Tomasz: «Panie, nie wiemy, dokąd idziesz. Jak więc możemy znać drogę?» Odpowiedział mu Jezus: «Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie».

Komentarz:
Dla ludzi, którzy sprzeciwiają się Duchowi udowodnienie konkretnej winy temu, kto im głosi sąd nad ich duchem jest bez znaczenia. Nie mogą oni bowiem, odłączywszy się od swego ducha wytłumaczyć sobie własnej ich nienawiści wobec Prawdy im głoszonej. Szukają zatem sądów ludzkich, aby podstępem przyłapać na słowie tego, któremu się sprzeciwiają, by go skazać na śmierć milczenia. Zatem pracują oni gorliwie w służbie ciszy własnego sumienia. Wiedzą bowiem, że każdy głos, który pochodzi od prawdy przyprawia ich sumienie o drżenie. Jednak im intensywniej to czynią, tym bardziej Bóg wskrzesza swój głos w ich duszy, a są to po ludzku wypowiedziane słowa Syna, którego Ojciec posłał dla naszego zbawienia. I jest to głos tak trwały i mocny i żarliwy, że gdyby nawet wszyscy ludzie na ziemi zamilkli, kamienie wołać będą. Nikt zatem nie może wymówić się od winy i nie ucieknie od wyroku nad nim ciążącego czy to za dobre, czy za złe czyny. Wyrok ów będzie zaś nieubłagany, jak rózga żelazna, która tak samo twardo chłoszcze przy kolejnych razach bez względu na osobę. Dlatego woła psalmista: Służcie Panu z bojaźnią, ze drżeniem całujcie Mu stopy, bo w prochu przed Panem sprawiedliwie jest nam się czołgać i nawet nie podnosić na niego wzroku póki On sam nie rozkaże. Gdy upadasz w takiej pokorze przed Panem, ciało twoje drży bo najsłabszym jest i najmniej doskonałym, ale serce się już nie trwoży, bo wiesz to, że niezawodnie Ojciec pokornemu łaskę mieszkania w swoim domu daje. Doszedłeś bowiem drogą wyznaczoną przez Syna, a nie wdarłeś się oknem jak złodziej. A w tej drodze jest i właściwy kierunek i odpowiednia jej dogodność, aby nie ustać w wędrówce. W przeciwnym razie, kiedy nie podążasz drogą Syna możesz otrzymać wyrok od Tego, w którego progi wstąpiłeś: Przyjacielu, jakże tu wszedłeś? Cóż zatem? Czy wystarczy powierzchowna przyjaźń i znajomość? Nie. Potrzeba przyjaźni czystej, głębokiej i prawdziwej.

[Vandersky]

23 kwietnia 2016 r.
PIERWSZE CZYTANIE
Dz 1, 3-8 Apostołowie świadkami Jezusa

Czytanie z Dziejów Apostolskich

Cytat:

Po swojej męce Jezus dał Apostołom wiele dowodów, że żyje: ukazywał się im przez czterdzieści dni i mówił o królestwie Bożym. A podczas wspólnego posiłku kazał im nie odchodzić z Jerozolimy, ale oczekiwać obietnicy Ojca. Mówił: «Słyszeliście o niej ode Mnie: Jan chrzcił wodą, ale wy wkrótce zostaniecie ochrzczeni Duchem Świętym». Zapytywali Go zebrani: «Panie, czy w tym czasie przywrócisz królestwo Izraela?» Odpowiedział im: «Nie wasza to rzecz znać czasy i chwile, które Ojciec ustalił swoją władzą, ale gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi».

PSALM RESPONSORYJNY:
Ps 126 (125), 1-2ab. 2cd-3. 4-5. 6 (R.: por. 5)

Kto we łzach sieje, żąć będzie w radości.

Gdy Pan odmienił los Syjonu, *
wydawało nam się, że śnimy.
Usta nasze były pełne śmiechu, *
a język śpiewał z radości.

Mówiono wtedy między narodami: *
«Wielkie rzeczy im Pan uczynił».
Pan uczynił nam wielkie rzeczy
i ogarnęła nas radość.

Odmień znowu nasz los, Panie, *
jak odmieniasz strumienie na Południu.
Ci, którzy we łzach sieją, *
żąć będą w radości.

Idą i płaczą *
niosąc ziarno na zasiew,
lecz powrócą z radością *
niosąc swoje snopy.

DRUGIE CZYTANIE

Flp 1, 20c-30 Moim życiem jest Chrystus
Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Filipian

Cytat:

Bracia: Chrystus będzie uwielbiony w moim ciele: czy to przez życie, czy przez śmierć. Dla mnie bowiem żyć to Chrystus, a umrzeć to zysk. Jeśli bowiem żyć w ciele – to dla mnie owocna praca. Co mam wybrać? Nie umiem powiedzieć. Z dwóch stron doznaję nalegania: pragnę odejść, a być z Chrystusem, bo to o wiele lepsze, pozostawać zaś w ciele to bardziej dla was konieczne. A ufny w to, wiem, że pozostanę, i to pozostanę nadal dla was wszystkich, dla waszego postępu i radości w wierze, aby rosła wasza duma w Chrystusie przeze mnie, przez moją ponowną obecność u was. Tylko sprawujcie się w sposób godny Ewangelii Chrystusowej, abym ja, czy to gdy przybędę i ujrzę was, czy też będąc z daleka, mógł usłyszeć o was, że trwacie mocno w jednym duchu, jednym sercem walcząc wspólnie o wiarę w Ewangelię, i w niczym nie dajecie się zastraszyć przeciwnikom. To właśnie dla nich jest zapowiedzią zagłady, a dla was zbawienia, i to przez Boga. Wam bowiem z łaski dane jest to dla Chrystusa: nie tylko w Niego wierzyć, ale i dla Niego cierpieć, skoro toczycie tę samą walkę, jaką u mnie widzieliście, a o jakiej u mnie teraz słyszycie.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ

J 12, 26

Alleluja, Alleluja, Alleluja

Kto by chciał Mi służyć, niech idzie za Mną,
a gdzie Ja jestem, tam będzie i mój sługa.

Alleluja, Alleluja, Alleluja

EWANGELIA

J 12, 24-26 Ziarno, które obumrze, przynosi plon obfity
Słowa Ewangelii według świętego Jana

Cytat:

Jezus powiedział do swoich uczniów: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli ziarno pszenicy wpadłszy w ziemię nie obumrze, zostanie tylko samo, ale jeżeli obumrze, przynosi plon obfity. Ten, kto miłuje swoje życie, traci je, a kto nienawidzi swego życia na tym świecie, zachowa je na życie wieczne. A kto by chciał Mi służyć, niech idzie na Mną, a gdzie Ja jestem, tam będzie i mój sługa. A jeśli ktoś Mi służy, uczci go mój Ojciec».

Komentarz:
Człowiek zapatrzony we własne ziemskie losy i zatroskany o własne ciało na próżno szuka ukojenia w Słowie Pańskim. Ludzie tego pokroju nawet obietnicę chrztu w Duchu Świętym traktują jako coś, co pozwoli im zbudować królestwo tu na ziemi, gdzie będą mogli zasiadać z Bogiem jako królem. Oczywiście nie chodzi im o sprawy Boże, bo te pozostawiają u nich wiele do życzenia. Chodzi im o to, aby ich słabości i ukryte pożądania pokryć blichtrem przepychu władzy. Są to ludzie ślepi, którzy uważają, że znają czasy i chwile ich wywyższenia. Jednak pokój i wywyższenie nie przyjdzie dopóki pokora w duszach nie przemówi, aby wytrwale i cierpliwie oczekiwać obietnicy Pańskiej. Owi siewcy chcą iść i siać w radości, bo nieważny jest dla nich plon. Ich ziarno nie obumrze w glebie, gdyż nierozważnie i w złym czasie zostało posiane. Wtedy to właśnie ciemność zabobonu ogarnia ich duszę, bo w swej pysze uznali, że znają drogi Pańskie lecz Pan nie odpowiedział na ich wołanie. Wołali od siebie, nie szukając dróg Pańskich. Przekrzykiwali się na wzajem, aby być uznanym za dobrego sługę. Ale co ma być uwielbione tu na ziemi, Chrystus czy jego królestwo? Czy królestwo ma aż do Nieba być wyniesione? Aż do otchłani zejdzie, bo królestwo nie zna swego Króla. Gdyby go znało, wiedziałoby, gdzie jest jego miejsce. Chcesz służyć Królowi? To czemu nie jesteś tam, gdzie On jest, aby mu usługiwać - w znoju, służbie, w sprzeciwie od świata? Wykłócasz się tylko o jego dobra, aby zająć jak najzaszczytniejsze stanowisko. Lecz kto miłuje ziemskie królestwo, traci Królestwo Niebieskie. Plonu bowiem nie zbiera się na początku drogi lecz pod koniec życia zostanie ukazane ci twe dzieło.

[Vandersky]

24 kwietnia 2016 – Piąta Niedziela Wielkanocna

PIERWSZE CZYTANIE
Dz 14, 21-27 Bóg działa przez ludzi

Cytat:

Paweł i Barnaba wrócili do Listry, do Ikonium i do Antiochii, umacniając dusze uczniów, zachęcając do wytrwania w wierze, bo przez wiele ucisków trzeba nam wejść do królestwa Bożego. Kiedy w każdym Kościele wśród modlitw i postów ustanowili im starszych, polecili ich Panu, w którego uwierzyli. Potem przeszli przez Pizydię i przybyli do Pamfilii. Nauczali w Perge, zeszli do Attalii, a stąd odpłynęli do Antiochii, gdzie za łaską Bożą zostali przeznaczeni do dzieła, które wykonali. Kiedy przybyli i zebrali miejscowy Kościół, opowiedzieli, jak wiele Bóg przez nich zdziałał i jak otworzył poganom podwoje wiary.

PSALM RESPONSORYJNY:
Ps 145 (144), 8-9. 10-11. 12-1a3b (R.: por. 1)

Cytat:

Będę Cię sławił, Boże mój i Królu. lub Alleluja. Pan jest łagodny i miłosierny, * nieskory do gniewu i bardzo łaskawy. Pan jest dobry dla wszystkich, * a Jego miłosierdzie nad wszystkim, co stworzył. Niech Cię wielbią, Panie, wszystkie Twoje dzieła * i niech Cię błogosławią Twoi święci. Niech mówią o chwale Twojego królestwa * i niech głoszą Twoją potęgę. Aby synom ludzkim oznajmić Twoją potęgę * i wspaniałość chwały Twojego królestwa. Królestwo Twoje królestwem wszystkich wieków, * przez wszystkie pokolenia Twoje panowanie.

DRUGIE CZYTANIE
Ap 21, 1-5a Bóg otrze wszelką łzę

Cytat:

Ja, Jan, ujrzałem niebo nowe i ziemię nową, bo pierwsze niebo i pierwsza ziemia przeminęły i morza już nie ma. I Miasto Święte – Jeruzalem Nowe ujrzałem zstępujące z nieba od Boga, przystrojone jak oblubienica zdobna w klejnoty dla swojego męża. I usłyszałem donośny głos mówiący od tronu: «Oto przybytek Boga z ludźmi: i zamieszka wraz z nimi, i będą oni Jego ludem, a On będzie „Bogiem z nimi”. I otrze z ich oczu wszelką łzę, a śmierci już odtąd nie będzie. Ani żałoby, ni krzyku, ni trudu już odtąd nie będzie, bo pierwsze rzeczy przeminęły». I rzekł Siedzący na tronie: «Oto czynię wszystko nowe».

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ

J 13, 34

Alleluja, Alleluja, Alleluja

Daję wam przykazanie nowe,
abyście się wzajemnie miłowali,
jak Ja was umiłowałem.

Alleluja, Alleluja, Alleluja

EWANGELIA
J 13, 31-33a. 34-35 Przykazanie nowe

Cytat:

Po wyjściu Judasza z wieczernika Jezus powiedział: «Syn Człowieczy został teraz uwielbiony, a w Nim został Bóg uwielbiony. Jeżeli Bóg został w Nim uwielbiony, to Bóg uwielbi Go także w sobie samym, i zaraz Go uwielbi. Dzieci, jeszcze krótko jestem z wami. Będziecie Mnie szukać, ale jak to Żydom powiedziałem, tak i teraz wam mówię, dokąd Ja idę, wy pójść nie możecie. Daję wam przykazanie nowe, abyście się wzajemnie miłowali tak, jak Ja was umiłowałem; żebyście i wy tak się miłowali wzajemnie. Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali».

Komentarz:
Gdy Paweł i Barnaba umacniają przez utwierdzenie i zachęcają do trwania w wierze, czynią to po to, aby uzdolnić uczniów do wejścia do królestwa Bożego. Nie jest bowiem zdolny wejść do niego ten, kto lęka się ucisku z jego powodu. Nie jest zdatny do królestwa Bożego ten, kto nie utwierdza się w prawdzie. Utwierdzać się w prawdzie zaś to nie iść za własną prawdą, ale za tym, który tę prawdę uosabia – Jezusem Chrystusem. Jeśli zatem kochasz, a nie rozumiesz to nierozumnie kochasz. Nierozumnie zaś kochać to kochać siebie, bo braki rozumnej miłości nadrabiasz uczuciem, które podtrzymuje twoją zachętę do kochania. Jest ono nietrwałe, bo nieutwierdzone w stałości i zanurzone we własnych upodobaniach. Zatem drzwi i podwoje wiary są ci otwarte, ale nie każdy przez ciasnotę ucisku przez nie wejdzie, by tam odnaleźć skarb królestwa, Jeruzalem Nowe, przystrojone jak oblubienica, bo jest to związek na sposób jedności małżeńskiej, bycia jednym z Panem, jak małżonkowie stają się jednym ciałem. W tej jedności nie ma ani żałoby z utraty uczucia, ani krzyku z utraty pewności siebie, ani też trudu z utraty zarozumiałej wiedzy, która wbija w ociężałość pychy. Jest natomiast w tej jedności z Panem jego uwielbienie. Tak jak doskonale Bóg został uwielbiony we wcielonym Słowie, tak i sam uwielbił to wcielenie w samym sobie i to zaraz uwielbił. Gdy bowiem jedność na wzór oblubieńczej następuje nie ma już zwlekania w zjednoczeniu, bo oblubienica jest gotowa. Lecz zanim ta obietnica się spełni, Jezus nakazuje się nam przygotować poprzez miłość ludzką, tak jak on nas w ciele miłował, aby wszystko miało swój porządek doskonałości. Aby mniejsza doskonałość nie wyprzedzała większej, bo początek tej miłości jest w więzach ludzkich wg słów: Pociągnąłem ich ludzkimi więzami, a były to więzy miłości. Nie wolno ci zatem absolutyzować i poprzestawać na tej cielesnej miłości bliźniego, bo jest to tylko początek a nie koniec prawdziwej miłości. Jeśli jednak zatrzymasz się tylko na jej ludzkim wymiarze uwielbisz nie Pana lecz siebie w swoim własnym uczuciu, a w konsekwencji odrzucisz jego miłość, tylko dlatego, że nie będzie ona twoją lecz Jego. Przypiszesz zatem większą wartość prawu posiadania niż wartości posiadłości.

[Vandersky]

25 kwietnia 2016 r., Poniedziałek, Św. Marka, Ewangelisty, Święto

PIERWSZE CZYTANIE
1 P 5, 5b-14 Marek, uczeń Piotra Apostoła

Czytanie z Pierwszego listu świętego Piotra Apostoła

Cytat:

Najmilsi: Wszyscy wobec siebie wzajemnie przyobleczcie się w pokorę, Bóg bowiem pysznym się sprzeciwia, a pokornym łaskę daje. Upokórzcie się więc pod mocną ręką Boga, aby was wywyższył w stosownej chwili. Wszystkie troski wasze przerzućcie na Niego, gdyż Jemu zależy na was. Bądźcie trzeźwi! Czuwajcie! Przeciwnik wasz, diabeł, jak lew ryczący krąży szukając kogo pożreć. Mocni w wierze przeciwstawcie się jemu. Wiecie, że te same cierpienia ponoszą wasi bracia na świecie. A Bóg wszelkiej łaski, Ten, który was powołał do wiecznej swojej chwały w Chrystusie, gdy trochę pocierpicie, sam was udoskonali, utwierdzi, umocni i ugruntuje. Jemu chwała i moc na wieki wieków. Amen. Krótko, jak mi się wydaje, wam napisałem przy pomocy Sylwana, wiernego brata, upominając i stwierdzając, że taka jest prawdziwa łaska Boża, w której trwajcie. Pozdrawia was ta, która jest w Babilonie razem z wami wybrana, oraz Marek, mój syn. Pozdrówcie się wzajemnym pocałunkiem miłości. Pokój wam wszystkim, którzy trwacie w Chrystusie.

PSALM RESPONSORYJNY:

Ps 89 (88), 2-3. 6-7. 16-17 (R.: por. 2a)

Cytat:

Będę na wieki sławił łaski Pana. Będę na wieki śpiewał o łasce Pana, * moimi ustami Twą wierność będę głosił przez wszystkie pokolenia. Albowiem powiedziałeś: «Na wieki ugruntowana jest łaska», * utrwaliłeś swoją wierność w niebiosach. Niebiosa wysławiają cuda Twoje, Panie, * i Twoją wierność w zgromadzeniu świętych. Bo któż na obłokach będzie równy Panu, * kto z synów Bożych będzie doń podobny? Błogosławiony lud, który umie się cieszyć * i chodzi, Panie, w blasku Twojej obecności. Cieszą się zawsze Twym imieniem, * wywyższa ich Twoja sprawiedliwość.

1 Kor 1, 23-24

Alleluja, Alleluja, Alleluja

My głosimy Chrystusa ukrzyżowanego,
który jest mocą i mądrością Bożą.

Alleluja, Alleluja, Alleluja

EWANGELIA
Mk 16, 15-20 Głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu

Słowa Ewangelii według świętego Marka

Cytat:

Po swoim zmartwychwstaniu Jezus ukazał się Jedenastu i powiedział do nich: «Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu. Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony. Tym zaś, którzy uwierzą, te znaki towarzyszyć będą: W imię moje złe duchy będą wyrzucać, nowymi językami mówić będą; węże brać będą do rąk, i jeśliby co zatrutego wypili, nie będzie im szkodzić. Na chorych ręce kłaść będą, i ci odzyskają zdrowie». Po rozmowie z nimi Pan Jezus został wzięty do nieba i zasiadł po prawicy Boga. Oni zaś poszli i głosili Ewangelię wszędzie, a Pan współdziałał z nimi i potwierdził naukę znakami, które jej towarzyszyły.

Komentarz:
Czymże jest pokora jeśli nie uznaniem, że wszystko jest łaską? Z jednej strony jest ona tak blisko ciebie jak jest nim blisko na twoich ustach i w sercu twoim Słowo poznania przez wiarę. Z drugiej zaś strony oddala się od ciebie tak daleko jak głęboko sięga twoja ignorancja, gdy jesteś jak juczne zwierzę. Nie myśl sobie jednak, że jest to ignorancja intelektualna. Jest to ten rodzaj ignorancji, który wprowadza do twojej duszy rodzaj otępienia umysłowego, braku wrażliwości na wewnętrzne natchnienia i zewnętrzne znaki. Przejawia się zaś to w troskach tego świata oraz duchowym i cielesnym łakomstwie. Albowiem, gdy łaska w cierpieniu przychodzi by oczyścić i ugruntować i utwierdzić i umocnić, ty odwracasz się od niej. I tak nie znając siebie prawdziwie, poznajesz onego, który cierpi w tobie, ale nie poznajesz lekarza, który do ciebie mówi. Sam już bowiem ustaliłeś terapię, której chcesz być poddany widząc tylko własne doskonałości, które trzeba poprawić. Prawdziwa pokora zaś nie widzi tego co masz lecz wszystko, co nie Pańskie jest dla niej brakiem. Zatem będziesz umiał się cieszyć i chodzić będziesz w blasku Pana obecności, gdy już nic nie będziesz widział swojego. Wtedy to nie ty, ale przez ciebie będzie głoszony Chrystus ukrzyżowany, który jest mocą i mądrością Bożą. A nie zwrócisz uwagi na znaki wierze towarzyszące, bo są one dla umocnienia tych, którym głosisz. Sam bowiem odnalazłeś skarb największy – samego Pana, który jest dawcą wszelkiej łaski.

[Vandersky]

26 kwietnia 2016 r., Wtorek

PIERWSZE CZYTANIE
Dz 14, 19-28 Wędrówki misyjne Apostołów

Cytat:

Do Listry nadeszli Żydzi z Antiochii i z Ikonium. Podburzyli tłum, ukamienowali Pawła i wywlekli go za miasto, sądząc, że nie żyje. Kiedy go jednak otoczyli uczniowie, podniósł się i wszedł do miasta, a następnego dnia udał się razem z Barnabą do Derbe. W tym mieście głosili Ewangelię i pozyskali wielu uczniów, po czym wrócili do Listry, do Ikonium i do Antiochii, umacniając dusze uczniów, zachęcając do wytrwania w wierze, bo przez wiele ucisków trzeba nam wejść do królestwa Bożego. Kiedy w każdym Kościele wśród modlitw i postów ustanowili im starszych, polecili ich Panu, w którego uwierzyli. Potem przeszli przez Pizydię i przybyli do Pamfilii. Nauczali w Perge, zeszli do Attalii, a stąd odpłynęli do Antiochii, gdzie za łaską Bożą zostali przeznaczeni do dzieła, które wykonali. Kiedy przybyli i zebrali Kościół, opowiedzieli, jak wiele Bóg przez nich zdziałał i jak otworzył poganom podwoje wiary. I dość długi czas spędzili wśród uczniów.

PSALM RESPONSORYJNY:
Ps 145 (144), 10-11. 12-13ab. 13cd i 21 (R.: por. 12a)

Cytat:

Niech wierni Twoi głoszą Twe królestwo. Niech Cię wielbią, Panie, wszystkie Twoje dzieła * i niech Cię błogosławią Twoi święci. Niech mówią o chwale Twojego królestwa * i niech głoszą Twoją potęgę. Aby synom ludzkim oznajmić Twoją potęgę * i wspaniałość chwały Twojego królestwa. Królestwo Twoje królestwem wszystkich wieków, * przez wszystkie pokolenia Twoje panowanie. Pan jest wierny we wszystkich swoich słowach * i we wszystkich dziełach swoich święty. Niech usta moje głoszą chwałą Pana, * a Jego święte imię niech wielbi wszystko, co żyje.

J 3, 15

Alleluja, Alleluja, Alleluja

Trzeba, by wywyższono Syna Człowieczego,
aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne.

Alleluja, Alleluja, Alleluja

EWANGELIA
J 14, 27-31a Pokój zostawiam wam

Cytat:

Jezus powiedział do swoich uczniów: «Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat, Ja wam daję. Niech się nie trwoży serce wasze ani się nie lęka. Słyszeliście, że wam powiedziałem: Odchodzę i przyjdę znów do was. Gdybyście Mnie miłowali, rozradowalibyście się, że idę do Ojca, bo Ojciec większy jest ode Mnie. A teraz powiedziałem wam o tym, zanim to nastąpi, abyście uwierzyli, gdy się to stanie. Już nie będę z wami wiele mówił, nadchodzi bowiem władca tego świata. Nie ma on jednak nic swego we Mnie. Ale niech świat się dowie, że Ja miłuję Ojca i że tak czynię, jak Mi Ojciec nakazał».

Komentarz:
Szatan zawsze działa tak samo. Poprzez własną zazdrość wzbudza zazdrość w kuszonym. Ewę skusił zazdrością o wiedzę Boga, Adama zazdrością kosztowania smaku zerwanego owocu, Kaina zazdrością o przychylność Boga, Żydów z Antiochii zazdrością popularności Pawła i Barnaby wśród ludu. A ten grzech niejednokrotnie narastając staje się zazdrością morderczą i człowiek grzesząc przeciwko Duchowi Świętemu ostatecznie staje się zabójcą osiągając pierwowzór swego kusiciela, który zabójcą był od początku. Władca tego świata nie ma wytchnienia w czynieniu zła, gdyż nie mając nic swego w Synu Bożym, a więc nie mając życia w sobie nieustannie stara się wskrzesić w sobie śmierć, aby ona jako jego dzieło w nim ożyła. Aby choć miała pozory życia. I wskrzesza swoją śmierć w uwiedzionych przez niego ludziach, którzy stają się jak gdyby martwymi marionetkami poruszanymi przez jego kłamstwo. Ludzie ci zaś odczuwając pozorny spokój pewności ich prowadzenia, skrywają głęboki niepokój duszy i serca. Jest to spokój martwy, bez radości i nie znosi on każdego, który ośmiela się go zakłócić. Prawdziwego zaś pokoju, takiego jaki daje Jezus, świat ani żaden człowiek nie jest w stanie odebrać. Zatem nie jest prawdziwym pokojem ten wśród układności z tym światem, wśród względu ludzkiego, który odbiera nagrodę czci u innych, ale pokój wśród łez i ucisku, bo nie wejdziesz do Królestwa inaczej jak przez wiele ucisków znoszonych dla Wiary w Syna Bożego, Wiary w jedyną miłość zdolną przynieść pokój jaką ma Ojciec do Syna i Syn ma do Ojca w Duchu Świętym.

[Vandersky]

PIERWSZE CZYTANIE (Dz 15,1-6)
Spór o przepisy Starego Testamentu

Cytat:

W Antiochii niektórzy przybysze z Judei nauczali braci: „Jeżeli się nie poddacie obrzezaniu według zwyczaju Mojżeszowego, nie możecie być zbawieni”. Kiedy doszło do niemałych sporów i zatargów między nimi a Pawłem i Barnabą, postanowiono, że Paweł i Barnaba i jeszcze kilku spośród nich udadzą się w sprawie tego sporu do Jerozolimy, do apostołów i starszych. Wysłani przez Kościół szli przez Fenicję i Samarię, sprawiając wielką radość braciom opowiadaniem o nawróceniu pogan. Kiedy przybyli do Jerozolimy, zostali przyjęci przez Kościół, apostołów i starszych. Opowiedzieli też, jak wielkich rzeczy Bóg przez nich dokonał. Lecz niektórzy nawróceni ze stronnictwa faryzeuszów oświadczyli: „Trzeba ich obrzezać i zobowiązać do przestrzegania Prawa Mojżeszowego”. Zebrali się więc apostołowie i starsi, aby rozpatrzyć tę sprawę.

PSALM RESPONSORYJNY (Ps 122,1-2.4-5)

Refren:Idźmy z radością na spotkanie Pana.

U

Cytat:

cieszyłem się, gdy mi powiedziano: * „Pójdziemy do domu Pana”. Już stoją nasze stopy * w twoich bramach, Jeruzalem. Do niego wstępują pokolenia Pańskie, * aby zgodnie z prawem Izraela wielbić imię Pana. Tam ustawiono trony sędziowskie, * trony domu Dawida.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 15,4-5b)

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Trwajcie we Mnie, a Ja w was trwać będę.
Kto trwa we Mnie, przynosi owoc obfity.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.


EWANGELIA (J 15,1-8)
Kto trwa we Mnie, przynosi owoc obfity

Cytat:

Jezus powiedział do swoich uczniów: „Ja jestem prawdziwym krzewem winnym, a Ojciec mój jest tym, który uprawia. Każdą latorośl, która we Mnie nie przynosi owocu, odcina, a każdą, która przynosi owoc, oczyszcza, aby przynosiła owoc obfitszy. Wy już jesteście czyści dzięki słowu, które wypowiedziałem do was. Trwajcie we Mnie, a Ja w was trwać będę. Podobnie jak latorośl nie może przynosić owocu sama z siebie, o ile nie trwa w winnym krzewie, tak samo i wy, jeżeli we Mnie trwać nie będziecie. Ja jestem krzewem winnym, wy - latoroślami. Kto trwa we Mnie, a Ja w nim, ten przynosi owoc obfity, ponieważ beze Mnie nic nie możecie uczynić. Ten, kto we Mnie nie trwa, zostanie wyrzucony, jak winna latorośl i uschnie. I zbiera się ją i wrzuca do ognia i płonie. Jeżeli we Mnie trwać będziecie, a słowa moje w was, poproście, o cokolwiek chcecie, a to wam się spełni. Ojciec mój przez to dozna chwały, że owoc obfity przyniesiecie i staniecie się moimi uczniami”.

Komentarz:
Gdy zły duch chce zniszczyć dobre dzieło Boże nie zaczyna od wzbudzania w ludziach otwartej wrogości wobec niego. Raczej podsuwa najpierw słabym duszom przyjemne odczucie wspólnoty w danym dziele, aby najpierw związać z nim emocjonalnie. A ponieważ uczucie bardzo szybko stygnie, po jakimś czasie pojawia się nużące przyzwyczajenie, które zaczyna domagać się nowych bodźców, aby to co stało się przyjemnym wspomnieniem powróciło jako teraźniejszość. Gdy to znużenie osiągnie odpowiedni stopień szatan zaczyna podsuwać ludziom pokusę szczególnego znaczenia ich samych w tym dziele, aby dołożyć do znużenia rozdrażnienie, które wymaga dopasowania się innych do nich samych. Tak więc w sprytny sposób diabeł rozbija wspólnotę ludzką poprzez poczucie wyizolowania i zazdrość wobec innych. Zabiera się wtedy człowiek do intelektualnych poszukiwań, które odpowiednim argumentem podporządkują sobie wspólnotę. Domagają się zatem już od wspólnoty nie obrzezanego serca lecz ciała, aby zakryć to co słabe i brudne wewnętrznie czystością i pewnością zewnętrzną. Wtedy to objawia się natura diabelskiego podszeptu: w zamieszaniu i nieustępliwej kłótliwości. Człowiek w takim wypadku staje się uschłą latoroślą, która wyjaławia ziemię. Nie czerpie już ona ze źródła krzewu lecz sama siebie uprawia i żywi nie wydając owocu. A gdy odpowiednio mocno uschnie zaczyna płonąć gniewem i zazdrością do krzewu i wszczepionych latorośli za obfitość i szczęśliwość owocu ich wzajemnego zjednoczenia.

[Jachu]

Nieźle pomyślane. 365 postów przybędzie na koncie.

[Vandersky]

Masz mnie

[Vandersky]

28 kwietnia 2016 r., Czwartek
PIERWSZE CZYTANIE (Dz 15,7-21)
Sobór Jerozolimski

Cytat:

W Jerozolimie, po długiej wymianie zdań, przemówił Piotr do apostołów i starszych: „Wiecie, bracia, że Bóg już dawno wybrał mnie spośród was, aby z moich ust poganie usłyszeli słowa Ewangelii i uwierzyli. Bóg, który zna serca, zaświadczył na ich korzyść, dając im Ducha Świętego tak samo jak nam. Nie zrobił żadnej różnicy między nami a nimi, oczyszczając przez wiarę ich serca. Dlaczego więc teraz Boga wystawiacie na próbę, wkładając na uczniów jarzmo, którego ani ojcowie nasi, ani my sami nie mieliśmy siły dźwigać. Wierzymy przecież, że będziemy zbawieni przez łaskę Pana Jezusa tak samo jak oni”. Umilkli wszyscy, a potem słuchali opowiadania Barnaby i Pawła o tym, jak wielkich cudów i znaków dokonał Bóg przez nich wśród pogan. A gdy i oni umilkli, zabrał głos Jakub i rzekł: „Posłuchajcie mnie, bracia! Szymon opowiedział, jak Bóg raczył wybrać sobie lud spośród pogan. Zgadzają się z tym słowa proroków, bo napisano: «Potem powrócę i odbuduję przybytek Dawida, który znajduje się w upadku. Odbuduję jego ruiny i wzniosę go, aby pozostali ludzie szukali Pana i wszystkie narody, nad którymi wzywane jest imię moje, mówi Pan, który to sprawia. To są Jego odwieczne wyroki». Dlatego ja sądzę, że nie należy nakładać ciężarów na pogan, nawracających się do Boga, lecz napisać im, aby się wstrzymali od pokarmów ofiarowanych bożkom, od nierządu, od tego, co uduszone, i od krwi. Z dawien dawna bowiem w każdym mieście są ludzie, którzy co szabat czytają Mojżesza i wykładają go w synagogach”.

PSALM RESPONSORYJNY (Ps 96,1-2.3 i 10)

Refren: Pośród narodów głoście chwałę Pana.

Cytat:

Śpiewajcie Panu pieśń nową, * śpiewaj Panu, ziemio cała. Śpiewajcie Panu, sławcie Jego imię, * każdego dnia głoście Jego zbawienie. Głoście Jego chwałę wśród wszystkich narodów, * rozgłaszajcie cuda pośród wszystkich ludów. Głoście wśród ludów, że Pan jest Królem, + On utwierdził świat tak, że się nie zachwieje, * będzie sprawiedliwie sądził wszystkie ludy.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 10,27)

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Moje owce słuchają mojego głosu,
Ja znam je, a one idą za Mną.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA (J 15,9-11)
Wytrwajcie w miłości mojej

Cytat:

Jezus powiedział do swoich uczniów: „Jak Mnie umiłował Ojciec, tak i Ja was umiłowałem. Wytrwajcie w miłości mojej! Jeśli będziecie zachowywać moje przykazania, będziecie trwać w miłości mojej, tak jak Ja zachowałem przykazania Ojca mego i trwam w Jego miłości. To wam powiedziałem, aby radość moja w was była i aby radość wasza była pełna”.

Komentarz:
Co przemawia na twoją korzyść przed Bogiem? Czystość intencji serca. Intencja zaś jest czysta, gdy oświecona rozumnym poznaniem zewnętrznych znamion prawdy przez wiarę kieruje całą swoją emocję ku temu co poznała. Nie czyni jednak tego, aby osiągnąć uczucie do niej choć to jej towarzyszy, gdyż to czyniłoby intencję nieczystą, ale pozbawiona nagrody doczesnej satysfakcji kieruje się ku poznaniu wnętrza prawdy. W ten sposób nie czynisz różnic w prawdzie poprzez różne własne upodobania lecz oczyszczasz się w samym tylko poznaniu by dostrzec ją bezpośrednio. Uważaj jednak by nie wystawiać Boga na próbę poprzez dokładanie własnego jarzma temu, co jarzmem nie jest. Jeśli tak postąpisz, Bóg ukaże ci przez upadek twoją bezsilność wobec jarzma chełpliwie i samowolnie narzuconego. A nie jest tym jarzmem wstrzymanie się od bałwochwalstwa, rozwiązłości, zabójstwa i przyziemnego myślenia. Jest natomiast trwaniem w miłości trynitarnej Boga poprzez współudział w pełnej radości posłanego Syna.

[Vandersky]

29 kwietnia 2016 r., Piątek

PIERWSZE CZYTANIE (1 J 1,5-2,2)
Krew Chrystusa oczyszcza nas z grzechu

Cytat:

Najmilsi: Nowina, którą usłyszeliśmy od Jezusa Chrystusa i którą wam głosimy, jest taka: Bóg jest światłością, a nie ma w Nim żadnej ciemności. Jeżeli mówimy, że mamy z Nim współuczestnictwo, a chodzimy w ciemności, kłamiemy i nie postępujemy zgodnie z prawdą. Jeżeli zaś chodzimy w światłości, tak jak On sam trwa w światłości, wtedy mamy jedni z drugimi współuczestnictwo, a krew Jezusa, Syna Jego, oczyszcza nas z wszelkiego grzechu. Jeżeli mówimy, że nie mamy grzechu, to samych siebie oszukujemy i nie ma w nas prawdy. Jeżeli wyznajemy nasze grzechy, Bóg jako wierny i sprawiedliwy odpuści je nam i oczyści nas z wszelkiej nieprawości. Jeżeli mówimy, że nie zgrzeszyliśmy, czynimy Go kłamcą i nie ma w nas Jego nauki. Dzieci moje, piszę wam to dlatego, żebyście nie grzeszyli. Jeśliby nawet ktoś zgrzeszył, mamy Rzecznika wobec Ojca, Jezusa Chrystusa sprawiedliwego. On bowiem jest ofiarą przebłagalną za nasze grzechy, i nie tylko za nasze, lecz również za grzechy całego świata.

PSALM RESPONSORYJNY (Ps 103,1-2.3-4.8-9.13-14.17-18)

Refren: Chwal i błogosław, duszo moja, Pana.

Cytat:

Błogosław, duszo moja, Pana, * i wszystko, co jest we mnie, święte imię Jego. Błogosław, duszo moja, Pana * i nie zapominaj o wszystkich Jego dobrodziejstwach. On odpuszcza wszystkie twoje winy * i leczy wszystkie choroby, On twoje życie ratuje od zguby, * obdarza cię łaską i zmiłowaniem. Miłosierny jest Pan i łaskawy, * nieskory do gniewu i bardzo cierpliwy. Nie zapamiętuje się w sporze, * nie płonie gniewem na wieki. Jak ojciec lituje się nad dziećmi, * tak Pan się lituje nad tymi, którzy się Go boją. Wie On, z czegośmy powstali, * pamięta, że jesteśmy prochem. Łaska zaś Boga jest wieczna dla Jego wyznawców, * a Jego sprawiedliwość nad ich potomstwem, nad wszystkimi, którzy strzegą Jego przymierza * i pamiętają, by spełniać Jego przykazania.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Mt 11,25)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi,
że tajemnice królestwa objawiłeś prostaczkom.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.


EWANGELIA (Mt 11,25-30)
Tajemnice królestwa objawione prostaczkom

Cytat:

W owym czasie Jezus przemówił tymi słowami: „Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie. Wszystko przekazał Mi Ojciec mój. Nikt też nie zna Syna, tylko Ojciec, ani Ojca nikt nie zna, tylko Syn, i ten, komu Syn zechce objawić. Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię. Weźcie moje jarzmo na siebie i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokorny sercem, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem jarzmo moje jest słodkie, a moje brzemię lekkie”.

Komentarz:
Chodzić w światłości oznacza dla nas, że nasze oczy są w światłości. Nie nasze całe ciało lecz oczy. Czy światło oczu oświetla ciało? Tak ale przez oko, bo światłem dla ciała jest oko. Jak zauważysz, światłem jest oko, nie samo światło. Dlatego kłamie i oszukuje siebie ten kto mówi: „Moje ciało jest w świetle”. Mówi, że nie ma w nim grzechu oka, nie ma pożądliwości oczu, która to sprowadza pożądliwość ciała. Mówi też, że to nie on wybiera spośród tego co widzi w świetle miejsc, do których owo światło nie dociera, aby móc nasycić swoją pychę poczuciem, że całym jest w świetle i potrafi rozświetlić własnym światłem nawet uczynki ciemności. Tym samym odrzuca Boga jako kłamcę. Patrząc tylko po ludzku, po ziemsku pojmuje Boga. Nie ma w nim nic niebieskiego, bo światło, którym Ojciec oświetlił świat w swoim Synu on uważa za ciemność. Nie zna on ani Syna, ani Ojca. Jako ślepiec podeptał bezwiednie przykazanie Pana. Dlatego nie ma taki łaski odpuszczenia grzechów, których w swej ślepocie nie widzi. Albowiem będąc ślepym nie prosi o uleczenie ze ślepoty. Będąc ślepym nie prosi w bojaźni Pana o ukazanie grzechów przed nim zakrytych. Jarzmem słodkim bowiem dla prostaczka jest upokorzyć się przed Panem, brzemieniem ciężkim zaś dla tego, który światłem nazywa ciemność a ciemność światłem.

[Vandersky]

SOBOTA V TYGODNIA WIELKANOCNEGO
PIERWSZE CZYTANIE (Dz 16,1-10)
Paweł zabiera z sobą Tymoteusza

Cytat:

Paweł przybył także do Derbe i Listry. Był tam pewien uczeń imieniem Tymoteusz, syn wierzącej Żydówki i ojca Greka. Bracia z Listry dawali o nim dobre świadectwo. Paweł postanowił zabrać go z sobą w podróż. Obrzezał go jednak ze względu na Żydów, którzy mieszkali w tamtejszych stronach. Wszyscy bowiem wiedzieli, że ojciec jego był Grekiem. Kiedy przechodzili przez miasta, nakazywali im przestrzegać postanowień powziętych w Jerozolimie przez apostołów i starszych. Tak więc utwierdzały się Kościoły w wierze i z dnia na dzień rosły w liczbę. | Przeszli Frygię i krainę galacką, ponieważ Duch Święty zabronił im głosić słowo w Azji. Przybywszy do Myzji, próbowali przejść do Bitynii, ale Duch Jezusa nie pozwolił im, przeszli więc Myzję i zeszli do Troady. W nocy miał Paweł widzenie: jakiś Macedończyk stanął przed nim i błagał go słowami: „Przepraw się do Macedonii i pomóż nam!” Zaraz po tym widzeniu staraliśmy się wyruszyć do Macedonii w przekonaniu, że Bóg nas wezwał, abyśmy głosili im Ewangelię.

PSALM RESPONSORYJNY (Ps 100,1-2.3.4ab-5)

Refren: Niech cała ziemia chwali swego Pana.

Cytat:

Wykrzykujcie na cześć Pana wszystkie ziemie, * służcie Panu z weselem! Stawajcie przed obliczeni Pana * z okrzykami radości. Wiedzcie, że Pan jest Bogiem, * On sam nas stworzył. Jesteśmy Jego własnością, * Jego ludem, owcami Jego pastwiska. W Jego bramy wstępujcie z dziękczynieniem, * z hymnami w Jego przedsionki. Albowiem Pan jest dobry, + Jego łaska trwa na wieki, * a Jego wierność przez pokolenia.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Kol 3,1)

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Jeśli razem z Chrystusem powstaliście z martwych,
szukajcie tego, co w górze,
gdzie przebywa Chrystus zasiadając po prawicy Boga.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.


EWANGELIA (J 15,18-21)
Nie jesteście ze świata, bo Ja was wybrałem

Cytat:

Jezus powiedział do swoich uczniów: „Jeżeli was świat nienawidzi, wiedzcie, że Mnie pierwej znienawidził. Gdybyście byli ze świata, świat by was miłował jako swoją własność. Ale ponieważ nie jesteście ze świata, bo Ja was wybrałem sobie ze świata, dlatego was świat nienawidzi. Pamiętajcie na słowo, które do was powiedziałem: «Sługa nie jest większy od swego pana». Jeżeli Mnie prześladowali, to i was będą prześladować. Jeżeli moje słowo zachowali, to i wasze będą zachowywać. Ale to wszystko wam będą czynić z powodu mego imienia, bo nie znają Tego, który Mnie posłał”.

Komentarz:
Wiara nie posiada granicy jeśli chodzi o szukanie drogi dotarcia do serca człowieka. Ze względu na słabość ludzką potrafi obrzezać się fizycznie tzn. w widocznym znaku zaznaczyć swoją obecność, wywrzeć literalne znamię w pamięci, aby człowiek mógł poznać Chrystusa wg ciała, miał się czego trzymać, aby nie została przerwana trwale nić łącząca go z Bogiem. Bóg niejako uniża siebie do granic możliwości uniżenia, aby nie utracić na zawsze swojej własności, którą bezgranicznie miłuje. Nie każdy bowiem, kto zamyka się na literę zamyka się także na ducha. Granicą możliwości uniżenia jest więc zamknięcie się człowieka na ducha Ewangelii. Gdyż są tacy, co do litery ochoczo przystępują i na literze się zatrzymują, a wstrętny jest im duch i jego wymagania. Dlatego Duch Święty, Duch Jezusa nie zbliża się do takich dusz, aby nie dawać psom tego, co święte, i nie rzucać swych duchowych pereł przed świnie, a posłanym przez siebie zabrania przemawiać do nich swoją zazdrosną miłością. To co ze świata miłuje kształt litery i przyjmuje ów za swój, jakoby stając się samo dla siebie kształtem przykazania. Natomiast ten co pragnie daru prawdy w błaganiach, których nie można wyrazić słowami otrzymuje ów dar we wierze, która staje się dla niego niespodziewanym światłem rozpraszającym mroki przypuszczeń. I nie jest dla niego ważne czy to Pan intymnie do niego przemawia, czy przez drugiego człowieka to czyni, bo on nie zwiedziony słabością formy przepowiadania w duchu poznaje, że to zawsze ten sam Pan i Duch przemawia.

[BoaDusiciel]

Generalnie to bym sugerował, żebyśta se dali siana z takimi tekstami: