Forum biblijne

[Obserwator]

Tak jak w przypadku Szczepana Towarzystwo też nie może się zdecydować, czy Jan modlił się czy nie.

1. Ap 22:20 to modlitwa

„Jan był apostołem Pana Jezusa (...). Możemy być pewni, że spełni się jego modlitwa (...) Jan w ostatnich słowach swej proroczej księgi jeszcze kontynuuje tę modlitwę, która dotyczy nie tylko ostatka 144 000 »świętych«, ale z pewnością również »wielkiej rzeszy« sług świątynnych, którzy mają nadzieję żyć na ziemi, a teraz współpracują z ostatkiem »świętych«; oto jego końcowe słowa: »Oby życzliwość niezasłużona Pa¬na Jezusa Chrystusa była ze świętymi« – Obj. 22:21, NW” (Strażnica Nr 14, 1969 s. 11).

2. Ap 22:20 to nie modlitwa

W 1971 roku Towarzystwo Strażnica wydało swój pierwszy leksykon biblijny, w którym stwierdza, że właściwie słowa Jana z Ap 22:20 to „rozmowa”, a nie „modlitwa”:

Similarly, the apostle John, at the conclusion of the Revelation, says, “Amen! Come, Lord Jesus.” (Rev. 22:20) But again the context shows that, in a vision (Rev. 1:10; 4:1, 2), John had been hearing Jesus speak of his future coming and thus John responded with the above expression of his desire for that coming. (Rev. 22:16, 20) In both cases, that of Stephen and that of John, the situation differs little from that of the conversation John had with a heavenly person in this Revelation vision. (Rev. 7:13, 14; compare Acts 22:6-22.) (Aid to Bible Understanding 1971 s. 1329).
Tłumaczenie: „Również apostoł Jan na koniec Objawienia rzekł: ‘Amen! Przyjdź, Panie Jezusie’ (Obj 22:20). Ale i tę wypowiedź objaśnia kontekst: Jan w pewnej wizji usłyszał, jak Jezus mówi o swym przyszłym przyjściu, a powyższymi słowami wyraził pragnienie, by tak się rzeczywiście stało (Obj 1:10; 4:1, 2; 22:16, 20). Zachowanie Jana i Szczepana niewiele różniło się od rozmowy, którą ten ostatni przeprowadził z pewną istotą niebiańską w wizji opisanej w Objawieniu (Obj 7:13, 14; por. Dz 22:6-22)” (tłumaczenie wg „Wnikliwe poznawanie Pism” 2006 t. 2, s. 86).

3. Ap 22:20-21 to modlitwa

„niewątpliwie każdy z nas przyłączy się do prośby apostoła Jana, który rzekł: »Amen. Przyjdź, Panie Jezusie«” (Strażnica Rok C [1979] Nr 18 s. 12).

„Księga Objawienia, napisana przez apostoła Jana, kończy się dwoma modlitwami (Obj. 22:20, 21)” (Strażnica Rok CII [1981] Nr 10 s. 3).

„Czy uczeń Szczepan nie skierował w modlitwie prośby wprost do Jezusa i czy podobnie nie postąpił apostoł Jan? – (...) Apostoł Jan zaś rzekł w modlitwie: »Amen! Przyjdź, Panie Jezusie« (Obj. 22:20)” (Strażnica Rok CII [1981] Nr 10 s. 4).

4. Ap 22:20 to nie modlitwa

W 1988 roku Towarzystwo Strażnica wydało swój nowy angielski leksykon biblijny, w którym stwierdza, że właściwie słowa Jana z Ap 22:20 to „rozmowa”, a nie „modlitwa” (Insight on the Scriptures 1988, t. 2, s. 668). Tekst ten zamieszczamy według polskiego tłumaczenia z 2006 roku:

„Również apostoł Jan na koniec Objawienia rzekł: ‘Amen! Przyjdź, Panie Jezusie’ (Obj 22:20). Ale i tę wypowiedź objaśnia kontekst: Jan w pewnej wizji usłyszał, jak Jezus mówi o swym przyszłym przyjściu, a powyższymi słowami wyraził pragnienie, by tak się rzeczywiście stało (Obj 1:10; 4:1, 2; 22:16, 20). Zachowanie Jana i Szczepana niewiele różniło się od rozmowy, którą ten ostatni przeprowadził z pewną istotą niebiańską w wizji opisanej w Objawieniu (Obj 7:13, 14; por. Dz 22:6-22)” (tłumaczenie wg „Wnikliwe poznawanie Pism” 2006 t. 2, s. 86).

5. Ap 22:20 to modlitwa

„Tak więc razem z Janem żarliwie się modlimy: »Amen! Przyjdź, Panie Jezusie«. [Ap 22:20]” („Wspaniały finał Objawienia bliski” 1993 [ang. 1988] s. 319).

6. Ap 22:20 to nie modlitwa

W rok później (po wydaniu powyższej książki z 1993 r.) Towarzystwo Strażnica zmieniło zdanie i zaprzeczyło temu, że tekst Ap 22:20 to modlitwa:

„Ktoś mógłby zapytać: »Ale czy Biblia nie donosi, że uczeń Szczepan, a także apostoł Jan przemawiali do Jezusa przebywającego w niebie?« To prawda. Jednakże gdy Szczepan czy też Jan ujrzeli w wizji Jezusa i do niego się zwracali, wcale nie były to modlitwy (Dzieje 7:56, 59; Objawienie 1:17-19; 22:20). (...) A zatem okoliczność, iż Szczepan czy Jan mówili do Jezusa, bynajmniej nie może być przytaczana jako dowód na to, że powinniśmy się do niego modlić” (Strażnica Nr 24, 1994 s. 24).

7. Ap 22:20 to modlitwa

„Większość z nas tęsknie wyczekuje spełnienia obietnic Bożych i może powtórzyć za apostołem Janem: »Amen! Przyjdź, Panie Jezusie« (Objawienie 22:20)” (Strażnica Nr 1, 2001 s. 10).

„Większość z nas tęsknie wyczekuje spełnienia obietnic Bożych i może powtórzyć za apostołem Janem: »Amen! Przyjdź, Panie Jezusie« (Objawienie 22:20)” (Strażnica Nr 1, 2001 s. 10).

8. Ap 22:20-21 to nie modlitwa

„[Jan] zwraca się do Jezusa (Obj 22:20): to nie była modlitwa: w94 15.12 24” („Skorowidz do publikacji Towarzystwa Strażnica 1986-2000” 2003 s. 173).

9. Ap 22:20 to modlitwa

„Żarliwie modlimy się: »Niech przyjdzie twoje królestwo«, a za apostołem Janem powtarzamy: »Amen! Przyjdź, Panie Jezusie« (Objawienie 22:20)” (Strażnica Nr 3, 2004 s. 10).

10. Ap 22:20-21 to nie modlitwa

„Czy ta krótka wypowiedź Szczepana stanowi precedens zachęcający do modlenia się do Jezusa? Wcale nie. Po pierwsze, Szczepan wyraźnie odróżniał Jezusa od Jehowy, gdyż w relacji tej czytamy, że zobaczył Jezusa »stojącego po prawicy Boga«. Po drugie, okoliczności były zupełnie wyjątkowe. Oprócz Szczepana jeszcze tylko apostoł Jan zwrócił się w ten sposób do Jezusa – bezpośrednio mówił do niego, gdy ujrzał go w wizji (Objawienie 22:16, 20). Dzisiejsi chrześcijanie słusznie kierują wszystkie swoje modlitwy do Jehowy Boga” (Strażnica Nr 1, 2005 s. 31).

11. Ap 22:20 to modlitwa

„Apostoł Jan nie bał się przyjścia Chrystusa – wręcz go wyczekiwał. Gdy otrzymał informacje na temat tego wydarzenia i jego znaczenia dla ziemi, żarliwie prosił w modlitwie: »Przyjdź, Panie Jezusie« (Objawienie 22:20)” (Strażnica Nr 6, 2007 s. 3).

12. Ap 22:20 to nie modlitwa

W skorowidzu obejmującym lata 1986-2008, zamieszczonym na płycie Watchtower Library 2009 – wydanie polskie (Biblioteka Strażnicy), o Ap 22:20 napisano:

„[Jan] zwraca się do Jezusa (Obj 22:20): to nie była modlitwa: it-2 86; w94 15.12 24” (hasło: Jan [apostoł]).

Inna publikacja zaś podaje:

„Sędziwy już apostoł pragnął ujrzeć wszystkie te wspaniałe wydarzenia i dlatego wykrzyknął: »Amen! Przyjdź, Panie Jezusie«” (Strażnica 15.09 2010 s. 28).

[Obserwator]

Ponieważ jednak Towarzystwo Strażnica przeczy możliwości modlenia się do Jezusa przez wyznawców chrześcijaństwa, przytoczymy tu tylko jedno ‘neutralne’ świadectwo mówiące o tym, które zawiera publikacja tej organizacji. Otóż cytuje ona i komentuje pismo Pliniusza do Trajana o chrześcijanach ze 112 roku:

„zbierali się w ustalony dzień przed świtem, wspólnie modlili się do Chrystusa (...) Pliniusz przyznaje, iż »wspólnie modlili się do Chrystusa jak do któregoś z bogów...«” (Strażnica Rok XCII [1971] Nr 21 s. 18-19; patrz też „Wykwalifikowani do służby kaznodziejskiej” 1957 cz. IV, s. 23; Strażnica dodatkowa z lat 1950-1959 [art. z okładki Kaznodzieje Dobrej Nowiny u twych drzwi], art. Niechrześcijańscy świadkowie chrystianizmu, s. 6 [ang. Strażnica 01.05 1951 s. 281]).

Ciekawe jest też to, że nowsze publikacje Świadków Jehowy skrzętnie pomijają ten fragment, choć często wspominają Trajana, Pliniusza i wczesnych chrześcijan (patrz np. „Składajmy dokładne świadectwo o Królestwie Bożym” 2009 s. 26).