Forum biblijne

eksplorator · Wysłany: 2017-05-01, 08:54 **Eucharystia ... nieuznawanie Jezusowej ofiary**

Ustanowienie Wieczerzy Pańskiej czy Eucharystii?

W Kościele Katolickim 'Eucharystia' wiąże się nierozerwalnie z przeistoczeniem chleba i wina w literalne ciało i krew Chrystusa, przedstawiane przez Kościół terminem 'Transsubstancjacja'. Warto prześledzić, co miał na myśli Jezus ustanawiając 'Wieczerzę Pańską' i co miały symbolizować słowa "to czyńcie na moja pamiątkę".

Jezus osobiście ustanowił tzw. 'Wieczerzę Pańską', która miała stać się 'Pamiątką' Jego śmierci. O spotykaniu się podczas 'Wieczerzy Pańskiej' wspomina chociażby Apostoł Paweł około 22 lata po śmierci Jezusa;

Cytat:

1 Kor 11;20,23,24 BT (20) Tak więc, gdy się zbieracie, nie ma u was spożywania Wieczerzy Pańskiej. (23) Ja bowiem otrzymałem od Pana to, co wam przekazałem, że Pan Jezus tej nocy, kiedy został wydany, wziął chleb (24) i dzięki uczyniwszy połamał i rzekł: To jest Ciało moje za was [wydane]. Czyńcie to na moją pamiątkę!

Apostoł Paweł bardzo wyraźnie wskazuje, że to w czasie wieczornego "zebrania", aby "spożyć wieczerzę" padały słowa Jezusa "bierzcie i jedzcie … bierzcie i pijcie ... to czyńcie na moja pamiątkę";

Cytat:

1 Kor 11;33 BT (33) Tak więc, bracia moi, gdy zbieracie się by spożywać [wieczerzę], poczekajcie jedni na drugich!

Zachodzi pytanie, czy Jezus, a później Jego uczniowie, kazali celebrować jakiś tajemniczy obrzęd, w trakcie którego mieliby jeść ciało oraz pić krew swojego Mistrza?

Jezus nie bez powodu ustanowił 'Wieczerzę Pańską' w dniu najważniejszego dla Żydów święta 'Pésach' - Paschy, które było symbolem wyjścia narodu Izraelskiego z 400-letniej niewoli Egipskiej. Izraelici, od ponad 1500 lat obchodzili dzień 14 Nisan, jako 'Pamiątkę' uwolnienia się spod jarzma Egiptu (Wyj 12;17 Kpł 23;6 Łuk 22;1 Jan 13;1);

Cytat:

Wyj 12;14 BT (14) Dzień ten będzie dla was dniem pamiętnym i obchodzić go będziecie jako święto dla uczczenia Jahwe. Po wszystkie pokolenia - na zawsze w tym dniu świętować będziecie.

Tamtego 'Pamiętnego' wieczora Jezus, po spożyciu kolacji, oddalił Judasza Iskariota, który nieco później, w tym samym dniu 14 Nisan, zdradził swego Pana (Jan 13;21,26,27,30). Mateusz, jeden z 11 obecnym wtedy pozostałych apostołów, napisał: "Gdy jeszcze jedli, Jezus wziął chleb i pobłogosławiwszy, połamał go, a dając uczniom, rzekł: ‚Bierzcie, jedzcie. To oznacza moje ciało’. Wziął także kielich i złożywszy podziękowania [po grecku eucharistésas], dał im go, mówiąc: ‚Pijcie z niego, wy wszyscy; bo to oznacza moją 'krew przymierza', która ma być wylana za wielu dla przebaczenia grzechów’"

Greckie słowo eucharistésas, od którego w późniejszych wiekach Kościół Katolicki powołał do istnienia religijny rytuał nazwany 'Eucharystią', w tłumaczeniu oznacza ... 'Podziękowania'.

W katalogu Strong ten grecki wyraz jest oznaczony numerem G2168;

ευχαριστησας - eucharistēsas - podziękowania

Greckie słowo eucharistésas występuje bardzo często w pismach greckich i zawsze odnosi się tyko i wyłącznie do formy podziękowania. Dziękowali, używając słowo 'Eucharystia', za różne sprawy, zarówno apostołowie jak i normalni ludzi, w tym nawet trędowaci;

Cytat:

Mat 15;36,37 BT (36) wziął siedem chlebów i ryby, i odmówiwszy dziękczynienie [eucharistēsas], połamał, dawał uczniom, uczniowie zaś tłumom. (37) Jedli wszyscy do sytości, a pozostałych ułomków zebrano jeszcze siedem pełnych koszów.

Łuk 18;11 BT (11) Faryzeusz stanął i tak w duszy się modlił: Boże, dziękuję Ci [eucharistēsas], że nie jestem jak inni ludzie, zdziercy, oszuści, cudzołożnicy, albo jak i ten celnik.

Jan 6;11 BT (11) Jezus więc wziął chleby i odmówiwszy dziękczynienie [eucharistēsas], rozdał siedzącym; podobnie uczynił z rybami, rozdając tyle, ile kto chciał.

Jan 11;41 BT (41) Jezus wzniósł oczy do góry i rzekł: Ojcze, dziękuję Ci [eucharistēsas], żeś mnie wysłuchał.

Dzie 28;15 BT (15) Tamtejsi bracia, dowiedziawszy się o nas, wyszli nam naprzeciw aż do Forum Appiusza i Trzech Gospód. Ujrzawszy ich, Paweł podziękował [eucharistēsas] Bogu i nabrał otuchy.

Rzym 1;8,21 BT (8) Na samym początku składam dzięki [eucharistēsas] Bogu mojemu przez Jezusa Chrystusa za was wszystkich; ponieważ o wierze waszej mówi się po całym świecie. (21) Ponieważ, choć Boga poznali, nie oddali Mu czci jako Bogu ani Mu nie dziękowali , lecz znikczemnieli w swoich myślach i zaćmione zostało bezrozumne ich serce.

Rzym 7;24 (24) Nieszczęsny ja człowiek! Któż mnie wyzwoli z ciała, [co wiedzie ku] tej śmierci? Dzięki niech będą [eucharistēsas] Bogu przez Jezusa Chrystusa, Pana naszego!

Rzym 14;6 BT (6) Kto przestrzega pewnych dni, przestrzega ich dla Pana, a kto jada wszystko - jada dla Pana. Bogu przecież składa dzięki [eucharistēsas]. A kto nie jada wszystkiego - nie jada ze względu na Pana, i on również dzięki [eucharistēsas] składa Bogu.

Rzym 16;4 BY (4) którzy za moje życie nadstawili swe głowy i którym winienem wdzięczność [eucharistēsas] nie tylko ja sam, ale i wszystkie Kościoły [nawróconych] pogan.

1 Kor 1;4,14 BT (4) Bogu mojemu dziękuję [eucharistēsas] wciąż za was, za łaskę daną wam w Chrystusie Jezusie. (14) Dziękuję [eucharistēsas] Bogu, że prócz Kryspusa i Gajusa nikogo z was nie ochrzciłem.

Łuk 17;12-15 BT (12) Gdy wchodzili do pewnej wsi, wyszło naprzeciw Niego dziesięciu trędowatych. Zatrzymali się z daleka (13) i głośno zawołali: Jezusie, Mistrzu, ulituj się nad nami. (14) Na ich widok rzekł do nich: Idźcie, pokażcie się kapłanom. A gdy szli, zostali oczyszczeni. (15) Wtedy jeden z nich widząc, że jest uzdrowiony, wrócił chwaląc Boga donośnym głosem, (16) upadł na twarz do nóg Jego i dziękował [eucharistēsas] Mu. A był to Samarytanin.

Nigdzie w Biblii nie ma żadnej wzmianki, jakoby chodziło o jakieś misterium, podczas którego zachodzą nadprzyrodzone zjawiska, a takie, wedle definicji 'transsubstancjacji', mają mieć miejsce. Sprawdźmy zatem, czym jest tajemnicza 'transsubstancjacja'.

Transsubstancjacja - przeistoczenie

Kościół naucza, że chleb i wino cudownie przeistaczają się w literalne ciało i krew Chrystusa. Zjawisko to rozpatruje się jako cud! Dogmat o "Transsubstancjacji" (przeistoczeniu), czyli wiary w fizyczną zamianę chleba w ciało i wina w krew Jezusa Chrystusa podczas sprawowania Mszy św., został ogłoszony dopiero na Soborze Laterańskim IV w 1215r. przez papieża Innocentego III. Jako dogmat* nie jest możliwy do weryfikacji w świetle prawd zawartych w Biblii – Piśmie Świętym;

Cytat:

Czym jest 'Dogmat':

* W religioznawstwie dogmat jest uznawany za urzędową wersję mitu obowiązującą w danej religii (Wikipedia)
* teza podana do wierzenia przez Kościół jako prawda (SJP)
* twierdzenie przyjmowane za pewne i prawdziwe jedynie na mocy autorytetu osoby, która je wygłasza (SJP)
* bezkrytyczny stosunek do pewnych tez i poglądów, odrzucający możliwość poddania ich weryfikacji (SJP)
* Pierwotnie, po grecku, słowo 'dogma' (liczba mnoga 'dogmata') oznaczało opinię, pogląd, decyzję. Mogła to być
opinia czy decyzja oficjalna, ogłoszona dekretem, np. przez cesarza (katolik.pl)
* dogmat oznacza bowiem opinię przyjętą na ślepo. Osoba „dogmatyczna” to taka, która odmawia dyskusji i lekceważy
cudze opinie, a nawet fakty. (katolik.pl)

… czyli, tak ma być i basta! Nikt nie ma prawa 'Dogmatu' kwestionować, podważać oraz żądać wyjaśnień!

Zgodnie z nauką Kościoła Katolickiego, na każdej Mszy Świętej, dokonuje się prawdziwe, realne przeistoczenie chleba w 'Ciało' i wina w 'Krew' Jezusa … realne, czyli fizyczne, nie podlegające żadnej wątpliwości. Transsubstancjacja wyraża zatem ponowne uczestnictwo 'Ciała' i 'Krwi' Jezusa w ponownym 'Ofiarowaniu' Go Bogu. Zwróćmy uwagę na słowa, jakie wymawia kapłan podczas 'Ofiarowania', według obowiązującej forma rytu rzymskiego - nowego porządku mszy;

Cytat:

Offertorium - ofiarowanie

Novus Ordo Missae

"Błogosławiony jesteś, Panie Boże wszechświata, bo dzięki Twojej hojności otrzymaliśmy chleb, który jest owocem ziemi i pracy rąk ludzkich; Tobie go przynosimy, aby stał się dla nas chlebem życia"

Wynika z tego jednoznacznie, że Kościół Katolicki nie uznaje ofiary Jezusa złożonej przez Niego w 33 roku n.e., i każdego dnia, w tysięcy kościołów, ofiaruje swego Jezusa, "aby [dopiero] stał się [czas przyszły] dla nas chlebem życia". Dla Kościoła 'Eucharystia', jest prawdziwą, bezkrwawą ofiarą prawdziwego Ciała i prawdziwej Krwi Chrystusa, unieważniając każdego dnia raz złożoną ofiarę przez Jezusa, o czym mówi Biblia;

Cytat:

Heb 7;27 BT (27) takiego, który nie jest obowiązany, jak inni arcykapłani, do składania codziennej ofiary najpierw za swoje grzechy, a potem za grzechy ludu. To bowiem uczynił raz na zawsze, ofiarując samego siebie.

Heb 9;11 BT (11) Ale Chrystus, zjawiwszy się jako arcykapłan dóbr przyszłych, przez wyższy i doskonalszy, i nie ręką - to jest nie na tym świecie - uczyniony przybytek, (12) ani nie przez krew kozłów i cielców, lecz przez własną krew wszedł raz na zawsze do Miejsca Świętego, zdobywszy wieczne odkupienie.

Heb 10;10,12 BT (10) Na mocy tej woli uświęceni jesteśmy przez ofiarę ciała Jezusa Chrystusa raz na zawsze. (12) Ten przeciwnie, złożywszy raz na zawsze jedną ofiarę za grzechy, zasiadł po prawicy Boga

Żadne praktyki transsubstancjacyjne nie mały miejsca również podczas wspólnych chrześcijańskich zebrań (nie było mszy), gdzie umacniano się w tym, co duch Boży przekazywał zborom;

Cytat:

Obj 2;7 BW (7) Kto ma uszy, niechaj słucha, co Duch mówi do zborów. Zwycięzcy dam spożywać z drzewa żywota, które jest w raju Bożym.

Heb 10;25 BT (25) Nie opuszczajmy naszych wspólnych zebrań, jak się to stało zwyczajem niektórych, ale zachęcajmy się nawzajem, i to tym bardziej, im wyraźniej widzicie, że zbliża się dzień.

Dzie 2;43 PNŚ (42) I dalej trwali w nauce apostołów i w dzieleniu się ze sobą, spożywaniu posiłków oraz na modlitwach.

Jak zatem pogodzić fakt złożenia przez Syna Bożego jednej, wystarczającej i pełnej ofiary za nas wszystkich, z postanowieniami Soboru Trydenckiego dotyczące Eucharystii, gdzie czytamy w punkcie IV;

Cytat:

I. "Jeżeli ktokolwiek zaprzeczy, że ciało i krew razem z duszą i Bóstwem naszego Pana Jezusa Chrystusa, a więc cały Chrystus są prawdziwe, rzeczywiście i cieleśnie obecne w sakramencie Przenajświętszej Eucharystii i jeżeli twierdzi, że jest On tam tylko w sposób symboliczny – to niech będzie przeklęty!"

IV. "Jeżeli ktokolwiek będzie twierdził, że w Mszy nie jest ofiarowana Bogu prawdziwa ofiara, lub że to, co jest ofiarowane, to nic innego jak tylko Chrystus oddany do zjedzenia, to niech będzie wyklęty".

Skoro Kościół Katolicki uznaje, że podczas 'Ofiarowania' składana jest ponownie „prawdziwa ofiara”, a sprzeciw od tej zasad jest równoznaczny dla wyznawców z groźbą wyklęcia, siłą rzeczy unieważnia to ofiarę Jezusa przezeń złożoną, a co najważniejsze, przyjętą przez Jego Ojca i Boga (1Pio 1;3 Obj 3;12,21);

Cytat:

1 Jan 2;2 BT (2) On bowiem jest ofiarą przebłagalną za nasze grzechy i nie tylko za nasze, lecz również za grzechy całego świata.

1 Kor 6;20 BT (20) gdyż zostaliście kupieni za określoną cenę. wychwalajcie więc Boga w ciele waszym.

Skoro zostaliśmy raz na zawsze wykupieni (Heb 7;27), "za określoną cenę", to nie ma już potrzeby ciągle składać 'Ofiar' i tym samym robić wciąż na przekór Bogu, ponieważ to co On nam ofiarował, niektórzy odrzucając, próbują przekonać Stwórcę, że ich ofiara jest lepsza.

Jak myślisz … do kogo Jezus, za brak szacunku dla Jego ofiary, będzie kierował słowa:

Cytat:

Mat 7;21-23 BW (21) Nie każdy, kto do mnie mówi: Panie, Panie, wejdzie do Królestwa Niebios; lecz tylko ten, kto pełni wolę Ojca mojego, który jest w niebie. (22) W owym dniu wielu mi powie: Panie, Panie, czyż nie prorokowaliśmy w imieniu twoim i w imieniu twoim nie wypędzaliśmy demonów, i w imieniu twoim nie czyniliśmy wielu cudów? (23) A wtedy im powiem: Nigdy was nie znałem. Idźcie precz ode mnie wy, którzy czynicie bezprawie.

Henryk

Listek · Wysłany: 2017-05-01, 15:52

Lukian · Wysłany: 2017-05-01, 15:57

Ofiara Jezusa.
J 10:15-18 BT "Ja jestem dobrym pasterzem i znam owce moje, a moje Mnie znają, podobnie jak Mnie zna Ojciec, a Ja znam Ojca. życie moje oddaję za owce. Mam także inne owce, które nie są z tej owczarni. I te muszę przyprowadzić i będą słuchać głosu mego, i nastanie jedna owczarnia, jeden pasterz. Dlatego miłuje Mnie Ojciec, bo Ja życie moje oddaję, aby je /potem/ znów odzyskać. Nikt Mi go nie zabiera, lecz Ja od siebie je oddaję. Mam moc je oddać i mam moc je znów odzyskać. Taki nakaz otrzymałem od mojego Ojca."
J 19:30-34 BT "A gdy Jezus skosztował octu, rzekł: Wykonało się! I skłoniwszy głowę oddał ducha. Jeden z żołnierzy włócznią przebił Mu bok i natychmiast wypłynęła krew i woda."
Kapłan i Ofiara "na wieki".
Hbr 8,1-10,20 "Takiego mamy arcykapłana, który zasiadł po prawicy tronu Majestatu w niebiosach, jako sługa (λειτοργος) świątyni i prawdziwego przybytku zbudowanego przez Pana, a nie przez człowieka. Każdy bowiem arcykapłan ustanawiany jest do składania darów i ofiar, przeto potrzeba, aby Ten także miał coś, co by ofiarował (...)Chrystus, zjawiwszy się jako arcykapłan dóbr przyszłych, przez wyższy i doskonalszy, i nie ręką - to jest nie na tym świecie - uczyniony przybytek, ani nie przez krew kozłów i cielców, lecz przez własną krew wszedł raz na zawsze(εφαπαξ) do Miejsca Świętego, zdobywszy wieczne odkupienie. (...)Chrystus bowiem wszedł nie do świątyni, zbudowanej rękami ludzkimi, będącej odbiciem prawdziwej [świątyni], ale do samego nieba, aby teraz wstawiać się za nami przed obliczem Boga, nie po to, aby się często miał ofiarować jak arcykapłan, który co roku wchodzi do świątyni z krwią cudzą. Inaczej musiałby cierpieć wiele razy od stworzenia świata. A tymczasem raz jeden ukazał się teraz na końcu wieków na zgładzenie grzechów przez ofiarę z samego siebie. A jak postanowione ludziom raz umrzeć, a potem sąd, tak Chrystus raz jeden był ofiarowany dla zgładzenia grzechów wielu, drugi raz ukaże się nie w związku z grzechem, lecz dla zbawienia tych, którzy Go oczekują. Mamy więc, bracia, pewność, iż wejdziemy do Miejsca Świętego przez krew Jezusa. (...) Wprawdzie każdy kapłan staje codziennie do wykonywania swej służby, wiele razy te same składając ofiary, które żadną miarą nie mogą zgładzić grzechów. Ten przeciwnie, złożywszy raz na zawsze (διηνεκες) jedną ofiarę za grzechy, zasiadł po prawicy Boga, oczekując tylko, aż nieprzyjaciele Jego staną się podnóżkiem nóg Jego Jedną bowiem ofiarą udoskonalił na wieki (διηνεκες) tych, którzy są uświęcani Mamy więc, bracia, pewność, iż wejdziemy do Miejsca Świętego przez krew Jezusa. On nam zapoczątkował drogę nową i żywą, przez zasłonę, to jest przez ciało swoje."
Ap 5,5-10 "Oto zwyciężył Lew z pokolenia Judy,. I ujrzałem między tronem z czworgiem Zwierząt a kręgiem Starców stojącego Baranka jakby zabitego(σφαζω), a miał siedem rogów i siedmioro oczu, którymi jest siedem Duchów Boga wysłanych na całą ziemię. I taką nową pieśń śpiewają: «Godzien jesteś wziąć księgę i jej pieczęcie otworzyć, bo zostałeś zabity(σφαζω)i nabyłeś Bogu krwią twoją [ludzi] z każdego pokolenia, języka, ludu i narodu, i uczyniłeś ich Bogu naszemu królestwem i kapłanami, a będą królować na ziemi»"
λειτοργος – publiczny sługa
εφαπαξ – (etymologicznie)przez jedno umocowanie, przez jedno wbicie
διηνεκες – nieprzerwany, ciągły, stały, na zawsze
σφαζω – zabijać, zarzynać

Ofiara Jezusa to wydarzenie rzeczywiste, które miało miejsce w naszej historii, ale jest ono wyjątkowe, ponieważ wszystkie inne wydarzenia historyczne występują tylko raz i przemijają, znikają w przeszłości. Misterium Paschalne Chrystusa - przeciwnie - nie może pozostawać jedynie w przeszłości, ponieważ przez swoją Śmierć zniweczył On śmierć, a ponadto to, kim Chrystus jest, to, co uczynił i co wycierpiał dla wszystkich ludzi, uczestniczy w wieczności Bożej, przekracza wszelkie czasy i jest w nich stale obecne. Jezus podczas Ostatniej Wieczerzy pragnął pozostawić Kościołowi ofiarę widzialną, ażeby uobecniała krwawą ofiarę mającą się raz dokonać na krzyżu, aż do końca świata była jej trwałą pamiątką i przydzielała nam jej zbawczą moc. Albowiem nie jest to sprzeczne, aby nasz Zbawiciel zasiadał zawsze w niebiosach po prawicy Ojca, a mimo to był obecny w swej substancji na wielu innych miejscach.

Opisy ustanowienia.
tekst grecki i tłumaczenie na podstawie "Grecko-polski Nowy Testament" wyd. Vocatio

Mk 14:22 "και εσθιοντων αυτων λαβων αρτον ευλογησας εκλασεν και εδωκεν αυτοις και ειπεν λαβετε τουτο εστιν το σωμα μου"
i gdy jedli oni wziąwszy chleb pobłogosławiwszy połamał i dał im i powiedział to ciało me
Mk 14:23 "και λαβων ποτηριον ευχαριστησας εδωκεν αυτοις και επιον εξ αυτου παντες"
i wziąwszy kielich dzięki uczyniwszy dał im i wypili z niego wszyscy
Mk 14:24 "και ειπεν αυτοις τουτο εστιν το αιμα μου της διαθηκης το εκχυννομενον υπερ πολλων"
i powiedział im to jest krew ma przymierza wylewająca się za wielu

W Mk. Eucharystia interpretowana jest w kategoriach tradycji ofiarniczych (Wj 24:8 BT "Mojżesz wziął krew i pokropił nią lud, mówiąc: Oto krew przymierza, które Pan zawarł z wami na podstawie wszystkich tych słów.") Jezus najpierw podaje Apostołom Chleb, a następnie Wino co wskazuje na to ,że nie była to oficjalna wieczerza paschalna. Zwrot "za wielu" oparty jest na hebrajskiej konstrukcji i oznacza za wszystkich (Iz 53:12 BT "Dlatego w nagrodę przydzielę Mu tłumy, i posiądzie możnych jako zdobycz, za to, że Siebie na śmierć ofiarował i policzony został pomiędzy przestępców. A On poniósł grzechy wielu, i oręduje za przestępcami").

Mt 26:26 "εσθιοντων δε αυτων λαβων ο ιησους αρτον και ευλογησας εκλασεν και δους τοις μαθηταις ειπεν λαβετε φαγετε τουτο εστιν το σωμα μου"
gdy jedli zaś oni wziąwszy Jezus chleb i pobłogosławiwszy połamał i dawszy uczniom powiedział weźcie zjedzcie to jest ciało me
Mt 26:27 "και λαβων ποτηριον και ευχαριστησας εδωκεν αυτοις λεγων πιετε εξ αυτου παντες"
i wziąwszy kielich i dzięki uczyniwszy dał im mówiąc wypijcie z niego wszyscy
Mt 26:28 "τουτο γαρ εστιν το αιμα μου της διαθηκης το περι πολλων εκχυννομενον εις αφεσιν αμαρτιων"
to bowiem jest krew ma przymierza za wielu wylewająca się na uwolnienie od grzechów

Wersja Mt podkreśla w wierszu 20, że w Ostatniej Wieczerzy brali udział wyłącznie Apostołowie. (wbrew rodzinnemu charakterowi Paschy). W słowach konsekracji Chleba dodaje słowo :"BT:i jedzcie", a przy Winie stwierdzenie "BT:i pili" przekształca w polecenie "pijcie". Dodane zostały też słowa "BT: na odpuszczenie grzechów". Fraza ta oparta jest na : Kpł 17:11 BT "Bo życie ciała jest we krwi, a Ja dopuściłem ją dla was [tylko] na ołtarzu, aby dokonywała przebłagania za wasze życie, ponieważ krew jest przebłaganiem za życie." Dzięki temu Eucharystia została odniesiona do Ofiary Jezusa na Krzyżu.

Lk 22:19 "και λαβων αρτον ευχαριστησας εκλασεν και εδωκεν αυτοις λεγων τουτο εστιν το σωμα μου το υπερ υμων διδομενον τουτο ποιειτε εις την εμην αναμνησιν"
i wziąwszy chleb dzięki uczyniwszy połamał i dał im mówiąc to jest ciało me za was dające się to czyńcie dla mojego przypomnienia
Lk 22:20 "και το ποτηριον ωσαυτως μετα το δειπνησαι λεγων τουτο το ποτηριον η καινη διαθηκη εν τω αιματι μου το υπερ υμων εκχυννομενον "
i kielich tak samo po spożyciu wieczerzy mówiąc ten kielich nowym przymierzem we krwi mojej za was wylewający się

Łk w opisie konsekracji Chleba Jezus stwierdza, że nie daje po prostu swojego Ciała, ale Ciała które będzie wydane [na Krzyżu] "za was". Pojawia się tez nakaz czynienia tego na pamiątkę (BT). "Nowe Przymierze" jest aluzją do: Wj 24:7-8 BT "Wtedy [Mojżesz] wziął Księgę Przymierza i czytał ją głośno ludowi. I oświadczyli: Wszystko, co powiedział Pan, uczynimy i będziemy posłuszni.(8) Mojżesz wziął krew i pokropił nią lud, mówiąc: Oto krew przymierza, które Pan zawarł z wami na podstawie wszystkich tych słów." Oraz: Jr 31:31 BT "Oto nadchodzą dni - wyrocznia Pana - kiedy zawrę z domem Izraela i z domem judzkim nowe przymierze." Ta nowa więź między Bogiem a Nowym Ludem zostaje utworzona przez Krew Zbawiciela.

1Kor 11:24 "και ευχαριστησας εκλασεν και ειπεν τουτο μου εστιν το σωμα το υπερ υμων τουτο ποιειτε εις την εμην αναμνησιν
i podziękowawszy połamał i powiedział to me jest ciało to za was to czyńcie ku mojemu przypomnieniu
1Kor 11:25 "ωσαυτως και το ποτηριον μετα το δειπνησαι λεγων τουτο το ποτηριον η καινη διαθηκη εστιν εν τω εμω αιματι τουτο ποιειτε οσακις εαν πινητε εις την εμην αναμνησιν"
tak samo kielich po spożyciu wieczerzy mówiąc ten kielich nowym przymierzem jest w mojej krwi to czyńcie ilekroć pilibyście ku mojemu przypomnieniu

Wersja z 1Kor nie różni się od Łk, poza dodaniem słów "czyńcie na pamiątkę (BT)" także do Wina
τουτο – oznacza zaimek wskazujący

μου -forma podstawowa εγω (zaimek osobowy-ja)

εστιν – forma podstawowa ειμι (czasownik być)

αναμνησις – przypomnienie sobie czegoś, pamiątka

Co oznaczają pojęcia Ciało i Krew ?
Ciało (σωμα)

W Starym Testamencie ciało oznacza naturę człowieka:
Rdz 2:23 BT "mężczyzna powiedział: Ta dopiero jest kością z moich kości i ciałem z mego ciała! Ta będzie się zwała niewiastą, bo ta z mężczyzny została wzięta.
Rdz 29:14 BT "Laban rzekł do Jakuba: Przecież jesteś moją kością i ciałem. A gdy Jakub przebywał u Labana miesiąc,"
Niekiedy ciało jest synonimem osoby:
Iz 40:5 BT "Wtedy się chwała Pańska objawi, razem ją wszelkie ciało zobaczy, bo usta Pańskie to powiedziały."
Iz 40:6 BT "Głos się odzywa: Wołaj! - I rzekłem: Co mam wołać? - Wszelkie ciało to jakby trawa, a cały wdzięk jego jest niby kwiat polny."
Iz 66:16 BT "Bo Pan dokona sądu ogniem, i mieczem swym [ukarze] wszelkie ciało, tak iż wielu będzie pobitych przez Pana."
Jr 32:27 BT "Oto Ja jestem Pan, Bóg wszelkiego ciała; czy jest może dla Mnie coś niemożliwego?"
Ez 21:9 BT "Ponieważ wytnę spośród ciebie sprawiedliwego i grzesznika, dlatego miecz mój wyjdzie z pochwy na wszelkie ciało od południa aż do północy."

W Nowym Testamencie pojęcie ciała, dzięki tajemnicy wcielenia Słowa, nabiera nowego znaczenia.:
Oznacza ludzką naturę Jezusa która jest niejako "sakramentem" , czyli widzialnym znakiem obecności Boga wśród ludzi.:
Kol 2:9 BT "W Nim bowiem mieszka cała Pełnia: Bóstwo, na sposób ciała,"
Jest także fizycznym "narzędziem" dzięki któremu Słowo może wypełnić swoją misję.:
Hbr 5:7 BT "Z głośnym wołaniem i płaczem za dni ciała swego zanosił On gorące prośby i błagania do Tego, który mógł Go wybawić od śmierci, i został wysłuchany dzięki swej uległości."
Która osiąga swój szczyt w Ofierze Krzyżowej:
Hbr 10:10 BT "Na mocy tej woli uświęceni jesteśmy przez ofiarę ciała Jezusa Chrystusa raz na zawsze."

Krew (αιματι)
Kpł 17:11-14 BT "Bo życie ciała jest we krwi, a Ja dopuściłem ją dla was [tylko] na ołtarzu, aby dokonywała przebłagania za wasze życie, ponieważ krew jest przebłaganiem za życie. Dlatego dałem nakaz Izraelitom: Nikt z was nie będzie spożywał krwi. (...) Bo życie wszelkiego ciała jest we krwi jego - dlatego dałem nakaz synom Izraela: nie będziecie spożywać krwi żadnego ciała, bo życie wszelkiego ciała jest w jego krwi. Ktokolwiek by ją spożywał, zostanie wyłączony."
Zakaz spożywania krwi wynikał z biblijnej koncepcji Boga jako Pana każdego życia, złamanie tego zakazu byłoby więc uzurpacją Boskiej władzy. Prawo Starego Przymierza dopuszczało używanie krwi w obrzędach przebłaganiem, gdzie zwierzę zostawało zabijane w "zastępstwie" człowieka. Również obrzędy zawarcia przymierza i poświęcenia Przybytku dokonane zostały przez pokropienie krwią. Arcykapłan mógł wejść do Przybytku tylko z krwią.

Mt 26:28 BT "bo to jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana na odpuszczenie grzechów."
Ef 1:7 BT "W Nim mamy odkupienie przez Jego krew - odpuszczenie występków, według bogactwa Jego łaski."
J 6:53 BT "Rzekł do nich Jezus: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie."
Hbr 12:24 BT "do Pośrednika Nowego Testamentu - Jezusa, do pokropienia krwią, która przemawia mocniej niż [krew] Abla."
Hbr 10:19 BT "Mamy więc, bracia, pewność, iż wejdziemy do Miejsca Świętego przez krew Jezusa."
Krew Chrystusa jest Nowym Przymierzem i doskonałym przebłaganiem za grzechy. Ci którzy ją będą pić (i pozywać Jego Ciało) będą mieli życie Jezusa w sobie. On jako Arcykapłan przez swoja Krew wszedł do Przybytku w Niebie, a ci którzy w niego wierzą stają się prawdziwą świątynia poświęcona przez pokropienie Krwią Zbawiciela.

W Eucharystii Jezus nie daje zwykłego chleba, ale swoje Ciało oznaczające jego całą ludzką naturę. I wino które jest jego Krwią oznaczającą jego życie.

W każdej postaci obecny jest cały i integralny Chrystus: Bóg i Człowiek .Całość Ciała i Krwi Chrystusa prawdziwie przebywa tak pod postacią chleba jak pod postacią wina.
Jezus utożsamia Eucharystię ze swoim krwawiącym ciałem przybitym do Krzyża.

Eucharystia w Ewangelii wg. Św. Jana.

J 1:14 BT "A Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas. I oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca, pełen łaski i prawdy."
J 6:55 BT "Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem."
W obu cytatach w tekście greckim mamy na oznaczenie "ciała" słowo σαρξ.
Słowo to oznacza dosłownie "to co pokrywa kości", zewnętrzna widzialna strona człowieczeństwa. zauważyć jednak należy, że słowo to w pismach janowych oznacza "fizyczną" realność Wcielenia, w opozycji do doketyzmu. (1J 4:2 BT "Po tym poznajecie Ducha Bożego: każdy duch, który uznaje, że Jezus Chrystus przyszedł w ciele, jest z Boga."_

J 6:51 BT "Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki. Chlebem, który Ja dam, jest moje ciało ( σαρξ μου εστιν)za życie świata."
Warto zwrócić uwagę na te trzy słowa: σαρξ μου εστιν, podobnych użyją pozostali ewangeliści w opisie ustanawiania Eucharystii, różnica polega jedynie na użyciu terminu σωμα zamiast σαρξ, przy zachowaniu jednakowego sensu.

Jak jednak należy rozumieć te słowa: dosłownie czy w przenośni?
Taki problem pojawia się wśród słuchaczy :" πως δυναται ουτος ημιν δουναι την σαρκα φαγειν"
(jak może mam dać ciało zjeść?).
Odpowiedź Jezusa jest jednoznaczna :
J 6:53 IGNT "ειπεν ουν αυτοις ο ιησους αμην αμην λεγω εαν μη φαγητε σαρκα του υιου του ανθρωπου και πιητε αυτου το αιμα ουκ εχετε ζωην εν εαυτοις "(powiedział więc im Jezus :Amen, amen mówię wam jeśli nie zjecie ciała Syna Człowieczego i nie wypijecie jego krwi nie macie życia w sobie )
Eucharystia daje więc życie wieczne, :
J 6:54 BT "Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym.
a także szczególna wspólnotę z Jezusem:
J 6:56 BT "Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim."
Eucharystia jest więc fundamentem zjednoczenia ludzi z Ciałem Jezusa w Kościele (J 15:5) BT "Ja jestem krzewem winnym, wy - latoroślami. Kto trwa we Mnie, a Ja w nim, ten przynosi owoc obfity, ponieważ beze Mnie nic nie możecie uczynić."

W ostatniej części (J 6:59-70) mamy opis reakcji uczniów "Trudna jest ta mowa...".Nietrudno domyślić się powodów takiej reakcji ,zwłaszcza jeśli weźmie się pod uwagę zakaz spożywania krwi w ST. Jezus wyrzuca im brak wiary: J 6:63 BT "Duch daje życie; ciało na nic się nie przyda. Słowa, które Ja wam powiedziałem, są duchem i są życiem.". Wiara jest łaską i można ją otrzymać tylko od Ducha, a nie od ciała czyli ludzkiej natury. Słowa Jezusa nie są pustymi dźwiękami ale mają "boską moc, dającą zbawienie". J 6:65 BT "Rzekł więc: Oto dlaczego wam powiedziałem: Nikt nie może przyjść do Mnie, jeżeli mu to nie zostało dane przez Ojca."
Cześć uczniów opuszcza Mistrza ,ale Ci którzy z nim pozostali przyjęli tę trudna naukę ich wiarę wyraża Św. Piotr:" Ty masz słowa życia wiecznego"

Eucharystia w Pierwszym Liście do Koryntian – komunia.
1Kor 10:16-17 IGNT "το ποτηριον της ευλογιας ο ευλογουμεν ουχι κοινωνια του αιματος του χριστου εστιν τον αρτον ον κλωμεν ουχι κοινωνια του σωματος του χριστου εστιν (17) οτι εις αρτος εν σωμα οι πολλοι εσμεν γαρ παντες εκ του ενος αρτου μετεχομεν "(Kielich wysławienia który wysławiamy czyż nie wspólnotą krwi Pomazańca chleb który łamiemy czyż nie wspólnotą ciała Pomazańca jest bo jednym chlebem jednym ciałem wielu jesteśmy bo wszyscy z tego jednego chleba uczestniczymy )

Κοινωνια (łac. communio) oznacza :wspólnotę wzajemną wieź, udział .Oznacza tutaj udział ,znak jedności z Chrystusem .(Apostoł używa też tego słowa na oznaczenie wspólnoty z "ołtarzem" Izraelitów spożywających ofiary , oraz na wspólnotę pogan z bożkami spożywającymi ofiary im składane.) Wynika z tego że Św. Paweł pojmuje Ciało i Krew w kategoriach Ofiary.
Należy zauważyć, że wielu ofiarom Starego Przymierza towarzyszyły rytualne uczty.
"Jednym chlebem – jednym ciałem –bo z jednego chleba uczestniczymy" .Eucharystia tworzy szczególna jedność . Najpierw z Jezusem ,a następnie dzięki Niemu z wszystkimi uczestnikami . (μετεχομεν –brać w czymś udział często jako określenie wspólnego ucztowania ).
"W świętej Eucharystii bowiem wierni pożywiają się i wzmacniają na wspólnej dla wszystkich uczcie, oraz zespalają się miedzy sobą i z boską Głową całego Ciała" (Pius XII enc. Mystici Corporis 18).

W Ewangeliach przy opisie Ostatniej Wieczerzy pojawia się zdanie: "Lecz powiadam wam: Odtąd nie będę już pił z tego owocu winnego krzewu aż do owego dnia, kiedy pić go będę z wami nowy, w królestwie Ojca mojego" U Mt i Mk słowa te pojawiają się po konsekracją chleba i wina, natomiast u Łk znajdują się po. Zdanie to odnosi się do zapowiedzi mesjańskiej uczty w Królestwie: Iz 25:6 BT "Pan Zastępów przygotuje dla wszystkich ludów na tej górze ucztę z tłustego mięsa, ucztę z wybornych win, z najpożywniejszego mięsa, z najwyborniejszych win."
Podczas swojej publicznej działalności Jezus zapraszał do wspólnoty stołu ludzi którzy z "marginesu religijnego" Mk 2:15-17 BT "Gdy Jezus siedział w jego domu [Lewiego – Mateusza] przy stole, wielu celników i grzeszników siedziało razem z Jezusem i Jego uczniami. Było bowiem wielu, którzy szli za Nim.(16) Niektórzy uczeni w Piśmie, spośród faryzeuszów, widząc, że je z grzesznikami i celnikami, mówili do Jego uczniów: Czemu On je i pije z celnikami i grzesznikami?(17) Jezus usłyszał to i rzekł do nich: Nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają. Nie przyszedłem powołać sprawiedliwych, ale grzeszników." Uczty te miały wymiar zbawczy i eschatologiczny" Wtedy Jezus rzekł do nich: Zaprawdę, powiadam wam: Celnicy i nierządnice wchodzą przed wami do królestwa niebieskiego." (Mt 21,31). Rekapitulacją tych uczt jest Eucharystia: Lk 22:15-16 BT "Wtedy rzekł do nich: Gorąco pragnąłem spożyć Paschę z wami, zanim będę cierpiał. Albowiem powiadam wam: Już jej spożywać nie będę, aż się spełni w królestwie Bożym."

1Kor 11:26 IGNT "οσακις γαρ αν εσθιητε τον αρτον τουτον και το ποτηριον τουτο πινητε τον θανατον του κυριου καταγγελλετε ου αν ελθη "(ilekroć bowiem jedlibyście chleb ten i kielich pilibyście śmierć pana zwiastujecie aż do przejdzie)
Św. Paweł w opisie Eucharystii używa dwóch słów dotyczących relacji pomiędzy historycznym wydarzeniem Krzyża, a aktualnie spełnianą liturgią.:
αναμνησις – przypomnienie sobie czegoś, pamiątka
καταγγελλω - ogłaszać ,głosić ,zwiastować
Pierwsze z tych słów występuje tylko raz w NT bez związku z Eucharystią: Hbr 10:2-3 BT "Czyż bowiem nie przestano by ich składać [ofiar], gdyby składający je raz na zawsze oczyszczeni nie mieli już żadnej świadomości grzechów? Ale przez nie każdego roku [odbywa się] przypomnienie grzechów." Wyrażenie to więc oznacza "świadomość rzeczywistości"
Kαταγγελλω częściej
występuje w NT i najczęściej jest związane zgłoszeniem (zwiastowaniem) Ewangelii. Jednak słowo głoszone przez Apostołów nie jest pustym dźwiękiem, ale posiada moc pozwalającą słuchaczowi usłyszeć Pana.: 1Tes 2:13 BT "Dlatego nieustannie dziękujemy Bogu, bo gdy przyjęliście słowo Boże, usłyszane od nas, przyjęliście je nie jako słowo ludzkie, ale - jak jest naprawdę - jako słowo Boga, który działa w was wierzących."
Zwiastowanie śmierci Pana podczas Eucharystii pozwala uczestnikom doświadczyć dzieła Jezusa dokonanego raz na zawsze (διηνεκες – nieprzerwanie, ciągle, stale, na zawsze) na Krzyżu.
"Aż przyjdzie" słowa te ukazują eschatologiczny wymiar Eucharystii:
Jako rękojmię naszego zmartwychwstania "Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym."
Oraz obietnicę wiecznego życia z Trójcą Św. "Mamy więc, bracia, pewność, iż wejdziemy do Miejsca Świętego przez krew Jezusa. On nam zapoczątkował drogę nową i żywą, przez zasłonę, to jest przez ciało swoje."

David77 · Wysłany: 2017-05-01, 16:33

Lukian,

Nasuwa mi się takie pytanie : KK uczy jak i wierzy że Jezus przychodzi za każdym razem pod postacią opłatka i nie jest to symboliczne lecz prawdziwe ciało Chrystus .

Apostoł Paweł napisał jak długo ma być obchodzone Wieczerza Pańska , dokładnie aż do przyjścia Pana . Dlaczego więc w KK ten rytuał jest ciągle powtarzany skoro wierzycie że Jezus przychodzi pod postacią opłatka ? czyż uznając ze opłatek to prawdziwe fizyczne ciało Chrystusa nie ignorujecie nakaz że po przyjściu Pana Wieczerza nie będzie już więcej razy obchodzona ?

eksplorator · Wysłany: 2017-05-01, 18:33

Lukian · Wysłany: 2017-05-01, 19:40

David77,
Jak zapewne wiesz w Niebie Jezus jest na wieki Kapłanem i Garnkiem ofiarowanym, więc Jego ofiarą trwa wiecznie i może się uobecniać w Eucharystii która jest antycypacją wieczności.

eksplorator, czyżby Izrael nie miał tradycji ofiarniczych, zapowiedzi Nowej Ofiary NT

veteran · **Pomógł:** 31 razy Dołączył: 04 Wrz 2014 Posty: 783

eksplorator · Wysłany: 2017-05-01, 21:47

Lukian · Wysłany: 2017-05-02, 07:29

eksplorator · Wysłany: 2017-05-02, 07:44

Henryk · Wysłany: 2017-05-02, 08:02

EMET · Wysłany: 2017-05-02, 09:52

eksplorator · Wysłany: 2017-05-02, 10:14

EMET · Wysłany: 2017-05-02, 10:44