Forum biblijne

[George]

Opowiadania o Ezawie i Jakubie, napisane na podstawie zwodniczego tekstu fragmentu książki: Ks. Prof. Waldemara Chrostowskiego - Pięcioksiąg, czyli Tora Mojżesza (skrypt)

(Rdz 25,19 - 36,43)

„Treść i charakter literacki pierwszych jedenastu rozdziałów Księgi Rodzaju są wyraźnie odmienne od drugiej części księgi, czyli Rdz 12-50. Najważniejsza różnica polega na tym, że postacie z Rdz 1-11 są symboliczne i w ten sposób unaoczniają ludzki los i jego uwarunkowania. Nie możemy historycznie potwierdzić ich istnienia, bo nie odpowiadają one kryteriom i wymaganiom historyczności we współczesnym tego słowa znaczeniu. Są one natomiast prawdziwe w tym sensie, że odzwierciedlają drogę życiową każdego człowieka i całej ludzkości.

Dla odmiany bohaterami opowiadań o patriarchach są postacie, które można połączyć z realiami znanymi ze starożytnej historii, archeologii, geografii i topografii. Jakkolwiek liczba odnośnych świadectw jest dyskusyjna i skąpa, zaś ich interpretacja daleka od jednoznaczności, takie świadectwa istnieją oraz pozwalają się badać. Wraz z opowiadaniami o patriarchach wkraczamy zatem w dziedzinę historii, ponieważ przedstawiane zdarzenia i postacie można osadzić w realiach starożytnego Bliskiego Wschodu znanych z historii powszechnej i archeologii. (...)”

Tekst Rdz 12-36 opowiada o życiu Abrahama i jego potomstwa, przy czym na pierwszym planie umieszcza wydarzenia z życia Izaaka - syna Abrahama, oraz Ezawa i Jakuba, jego wnuków.

Pozostałe ważne postacie - czyli Izmael, przyrodni brat Izaaka, jego potomkowie, jak i potomkowie Abrahama z jego trzecią żoną Keturą - znajdują się na drugim planie.

Abraham, Izaak, Ezaw i Jakub noszą nazwę biblijnych "patriarchów", przy czym rzeczownik "patriarchowie" pochodzi z języka greckiego i został urobiony od pater, czyli „ojciec”, oraz archē, czyli „początek”. Patriarchowie to ojcowie, którzy stanowili początki szczepu/klanu/rodu/ludu/narodu, a więc praojcowie, praprzodkowie bądź protoplaści narodów.

W opowiadaniach o patriarchach można wyraźnie rozpoznać dwie części:

1. Rdz 12,1 – 25,18 - cykl opowiadań o Abrahamie i Izaaku;

2. Rdz 25,19 – 36,43 cykl opowiadań o Ezawie / Edomie i Jakubie / Izraelu.

W cyklu o Abrahamie, na który składa się wiele indywidualnych opowiadań połączonych ze sobą tak, by spójnie zobrazowały losy bohatera i jego synów, dominuje układ wertykalny: ojciec – dzieci, czyli Abraham – Izmael i Izaak.

Cykl o Ezawie i Jakubie, który tworzą większe grupy opowiadań, ma charakter horyzontalny, bo ukazuje rozmaite typy relacji między dwoma braćmi i ich synami, i odzwierciedla zróżnicowane układy rodzinne, wśród których na czoło wybijają się dwa:

Ezaw, jego pięciu synów, królowie i książęta Edomu,

oraz

Jakub, przyszły Izrael, z jego dwoma żonami i dwoma konkubinami, oraz ich dwunastu synów, gotowych do gwałtu, zbrodni, zniewolenia innych, i kłamstwa.

Tak otrzymujemy barwny obraz protohistorii biblijnych Patriarchów, „Protohistorii”, czyli swoistego wstępu do historii.

„Już w pierwszej części opowiadań o patriarchach, poświęconej Abrahamowi, w której rozmaite wydarzenia uporządkowano według schematu „ojciec – syn, znalazły się epizody związane z Izaakiem, synem Abrahama. W drugiej bohaterami stają się dwaj bracia, synowie Izaaka i wnukowie Abrahama. Księga Rodzaju rozwija konsekwentnie układ rodzinny i odzwierciedla następstwo pokoleń. Wszystkie wydarzenia rozgrywają się w obrębie jednego rodu, wywodzącego się od Abrahama.

Cykl poświęcony Abrahamowi tworzyły pojedyncze opowiadania, zestawione w taki sposób, iż układają się w spójny zarys jego biografii.”

Na cykl o Ezawie i Jakubie składają się cztery grupy narracji, o których można przypuszczać, że istniały samodzielnie przed połączeniem ich w całość w kanonicznej Księdze Rodzaju. Układ, z jakim mamy do czynienia, jest bardziej zróżnicowany:

1. opowiadania o Ezawie i Jakubie (dwaj bracia);
2. opowiadania o Jakubie i Labanie (zięć i teść);
3. opowiadania o świętych miejscach i teofaniach;
4. wykazy potomków Ezawa i Jakuba.

Opowiadania o Ezawie i Jakubie (Rdz 25,19 - 27,45) rozpoczyna epizod narodzin obydwu braci. Jak kilkakrotnie wcześniej w Księdze Rodzaju, jest to opowiadanie etiologiczne. Barwnie wyjaśnia korzenie napięć między dwoma sąsiadującymi ze sobą narodami, czyli Edomitami, których praojcem był Ezaw, oraz Izraelitami, jako potomkami Jakuba.

Tematem dwóch następnych opowiadań jest pazerność, zwodniczość, i głupota Jakuba,

oraz dobroduszność, szczerość, miłość, i docenianie wartości duchowych Ezawa;

wskutek czego leniwy, zwodniczy i pazerny na materialne rzeczy Jakub zapewnił sobie przez pewien czas 'pierworodztwo' - materialny majątek po ojcu, ale i PRZEKLEŃSTWO BOŻE, spowodowane PRÓBĄ WYŁUDZENIA BŁOGOSŁAWIEŃSTWA BOŻEGO od swojego ślepego ojca.

Dobrodusznemu Ezawowi pozostał duchowy spadek po Abrahamie - BOŻE BŁOGOSŁAWIEŃSTWO, wynikające z PRAWA SYNA POPIERWORODNEGO.

Zarówno Pierworodztwo, jak i BOŻE BŁOGOSŁAWIEŃSTWO miały dla ludzi starożytnego Bliskiego Wschodu ogromne znaczenie.

Bracia muszą się rozstać ponieważ gniew Izaaka, spowodowany próbą oszukania go przez syna, co ściągnęło na samego Jakuba Boże PRZEKLEŃSTWO, przebrał miarę.

Matka wysyła swego osiemdziesięcioletniego (80) synalka Jakubcia do swego Politeistycznego brata Labana, aby ten tam sam znalazł sobie w końcu jakaś żonę.


Za próbę wyłudzenia Bożego Błogosławieństwa, przeklęty przez Boga Abrahama osiemdziesiocletni Jakub, opuszcza rodzinny dom na kilkadziesiąt lat, zostając wkrótce na dekady, z własnej woli, pastuchem bydła swojego politeistycznego wuja Labana.

Jakub nigdy nie zobaczy już swojej matki, która namówiła go do idiotycznej próby wykradzenia Bożego Błogosławieństwa, przez co ściągnęła na siebie, jak i na swojego synalka Jakuba - przyszłego Izraela, Boże PRZEKLEŃSTWO.

Po dwudziestu kilku latach Jakub powróci do domu rodzinnego, aby razem ze swoim bratem Ezawem pochować swego bardzo starego, ślepego ojca.

Po odejściu Jakuba z rodzinnego domu, Ezaw aby zadowolić swoją matkę, która była bardzo niezadowolona ze swoich synowych, udaje się do domu pierworodnego syna Abrahama - Izmaela, biorąc sobie za żonę jego córkę - Basemat (znaczenie jej imienia to 'Zapach'), która rodzi mu syna Reuela (znaczenie imienia Reuela to 'Przyjaciel Boga').

Syn Ezawa / Edoma - Reuel zostaje ojcem Zeraha, a ten ojcem Hioba - drugiego Króla Edomu i protagonisty Biblijnej 'Księgi Hioba' - o Edomicie - potomku Ezawa, o którym Bóg powiedział do Szatana, że był on najbardziej prawym, sprawiedliwym i bogobojnym człowiekiem na Ziemi. „


Pierwsza rozmowa Szatana z Bogiem
Księga Hioba
Rozdział 1.
http://biblia.deon.pl/rozdzial.php?id=431

Cytat:

'6. Zdarzyło się pewnego dnia, gdy synowie Boży udawali się, by stanąć przed Panem, że i Szatan też poszedł z nimi. 7. I rzekł Bóg do szatana: «Skąd przychodzisz?» Szatan odrzekł Panu: «Przemierzałem ziemię i wędrowałem po niej». 8Mówi Pan do Szatana: «A zwróciłeś uwagę na sługę mego, Hioba? Bo nie ma na całej ziemi drugiego, kto by tak był prawy, sprawiedliwy, bogobojny i unikający grzechu jak on». 9Szatan na to do Pana: «Czyż za darmo Hiob czci Boga? 10Czyż Ty nie ogrodziłeś zewsząd jego samego, jego domu i całej majętności? Pracy jego rąk pobłogosławiłeś, jego dobytek na ziemi się mnoży. 11Wyciągnij, proszę, rękę i dotknij jego majątku! Na pewno Ci w twarz będzie złorzeczył». 12Rzekł Pan do szatana: «Oto cały majątek jego w twej mocy. Tylko na niego samego nie wyciągaj ręki». I odszedł szatan sprzed oblicza Pańskiego.

CDN

[Jachu]

1 Moj. 25:27-34
27. A gdy urosły one dzieci, Ezaw był mężem w myślistwie biegłym i rolnikiem, a Jakób był mąż prosty mieszkający w namieciech.
28. I miłował Izaak Ezawa, iż jadał z łowu jego; Rebeka zaś miłowała Jakóba.
29. I uwarzył sobie Jakób potrawę, a na ten czas przyszedł Ezaw z pola spracowany.
30. Tedy rzekł Ezaw do Jakóba: Daj mi jeść, proszę cię z tej czerwonej potrawy, bom się spracował: a przetoż nazwano imię jego Edom.
31. Któremu rzekł Jakób: Przedajże mi dziś pierworodztwo twoje.
32. I rzekł Ezaw: Otom ja bliski śmierci, cóż mi po pierworodztwie?.
33. I rzekł Jakób: Przysiążże mi dziś, i przysiągł mu. I sprzedał pierworodztwo swoje Jakóbowi.
34. Tedy Jakób dał Ezawowi chleba, i potrawę z soczewicy, a on jadł i pił, a potem powstawszy odszedł; i pogardził Ezaw pierworodztwem swojem.
(BG)

[wuka]

31. Któremu rzekł Jakób: Przedajże mi dziś pierworodztwo twoje.
32. I rzekł Ezaw: Otom ja bliski śmierci, cóż mi po pierworodztwie?.

No właśnie! Czyli wykorzystanie sytuacji (i to skrajnie dramatycznej) dla własnych korzyści zostaje pochwalone przez boga? W zagrożeniu śmiercią człwoiek różne rzeczy mówi i czyni, a wyzyskowacz jest górą. I takie postępowanie jest OK? Chyba jest, co widzimy w dziejach i sytuacjach opisanych w Piśmie, jak najbardziej w porządku

[George]

[George]

Przekleństwo Jakuba.

Mal. 3:5-10
5. Wtedy przyjdę do was na sąd i rychło wystąpię jako oskarżyciel czarowników, cudzołożników i krzywoprzysięzców, tych, którzy uciskają najemnika, wdowę i sierotę, gnębią obcego przybysza, a mnie się nie boją - mówi Pan Zastępów.
6. Zaiste Ja, Pan, nie zmieniam się, lecz i wy nie przestaliście być synami Jakuba.
7. Od dni waszych ojców odstępowaliście od moich przykazań i nie przestrzegaliście ich. Nawróćcie się do mnie, wtedy i Ja zwrócę się ku wam - mówi Pan Zastępów. Lecz wy pytacie: W czym mamy się nawrócić?
8. Czy człowiek może oszukiwać Boga? Bo wy mnie oszukujecie! Lecz wy pytacie: W czym cię oszukaliśmy? W dziesięcinach i daninach.


9. Jesteście obłożeni klątwą, ponieważ mnie oszukujecie, wy (ŻYDZI) i cały naród (IZRAEL).

[Jachu]

Do pierworództwa "przywiązane" bywały szczególne błogosławieństw od ojca. Tymi również pogardził Ezaw,który dla miski strawy,zrzekł się ich,co stało się przyczyną braku głównego błogosławieństwa dla niego. Sam zdecydował,a teraz jemu podobni wylewają żale.Pokrętna to przypadłość:
.
zjeść jabłko i chcieć jabłko mieć.

1 Moj. 25:30-34
30. Rzekł wtedy Ezaw do Jakuba: Daj mi, proszę, skosztować nieco tej oto czerwonej potrawy, bo jestem zmęczony. Dlatego nazwano go Edom.
31. Na to rzekł Jakub: Sprzedaj mi najpierw pierworodztwo twoje.
32. A Ezaw rzekł: Oto jestem bliski śmierci, na cóż mi więc pierworodztwo?
33. Jakub rzekł: Przysięgnij mi wpierw. I przysiągł mu, i sprzedał pierworodztwo swoje Jakubowi.
34. Wtedy Jakub podał Ezawowi chleb i ugotowaną soczewicę, a on jadł i pił. Potem wstał i odszedł. Tak wzgardził Ezaw pierworodztwem.
(BW)

[George]

[Jachu]

http://www.nastrazy.pl/archiwum/1995_6_11.htm

[wuka]

[Yarpen Zirgin]

Proponuję, abyś przestała przykładać własną miarkę do Boga i skończyła z tworzeniem sobie Jego wyobrażenia na podstawie "bo ja uważam, że tak powinno być".

[wuka]

[George]

[George]

[Yarpen Zirgin]

[wuka]