Forum biblijne

[Parmenides]

W Księdze Powtrórzonego Prawa czytamy (cytuję za wyd. Vocatio):
33.26 (Nikt) nie (jest taki) jak Bóg Jeszuruna, (który) jeździ (po) niebie na pomoc tobie i w majestacie swym (na) obłokach. 33.37 Ucieczką (jest) Bóg starożytny, i obniża [ramiona] broń od wieków odpędza przed tobą wrogów, i powiedział: Niszcz!
Kim był Bóg Jeszuruna? Nie wygląda na określenie czy imię JHVH. Również "Bóg starożytny" brzmi jakoś nieswojo i też nasuwa wątpliwości, czy dotyczy JHVH.

[Yarpen Zirgin]

[EMET]

EMET:

Tekst Powt. Prawa 33:26: "(Nikt)_nie_(jest_taki), jak_Bóg Jeszuruna [hebr.: < ka'el jeszurun >], [...]" - 'Interlinia Vocatio', Tom PIĘCIOKSIĄG, tłum. Anna Kuśmirek.

Najpierw należy ustalić, jak rozumieć owe określenie "Jeszurun"...
Oto, jak objaśnia 'Leksykon ŚJ": [cytuję:] "JESZURUN („prostolinijny”). Zaszczytne określenie Izraela. W Septuagincie uznano je za wyraz emocjonalnie nacechowany i oddano słowem „umiłowany”. Tytuł „Jeszurun” miał przypominać Izraelowi, że został powołany przez Jehowę i jest z Nim związany przymierzem, toteż powinien postępować prostolinijnie (Pwt 33:5, 26; Iz 44:2). W Powtórzonego Prawa 32:15 nazwa Jeszurun ma zabarwienie ironiczne. Izrael nie żył zgodnie z jej znaczeniem, lecz stał się krnąbrny, opuścił swego Twórcę i wzgardził swym Wybawcą." [koniec przytoczenia] -- Tom I, strona 969, kolumna lewa [u dołu] oraz kolumna prawa [u góry].
Objaśnienie skrótów Ksiąg Biblii: Pwt = Ks. Powtórzonego Prawa; Iz = Ks. Izajasza.

Leksykony objaśniają: "poetycka nazwa Izraela" [po ang.: poetic name for Isr.]; "prostolinijny" /np./ [po ang.: upright one].

Istotnie: w zapisie na bazie rdzenia < j sz r > [np. < jaszar >], mamy użycie w tekstach BH. Niekiedy Przekłady oddają - poza formą od 'prostolinijność' - per: "sprawiedliwy; prawy".
'Podręczny Słownik Briksa', Oficyna Vocatio, poza objaśnieniem samej formy wg rdzenia - < j sz r > - podaje też formy: < jaszar >; < jeszer >; < joszer >; < jiszra(h) > [gwoli: nazwa "Izrael", to w hebr.: < jisra'el > /przez literę s[in] - ŝ/]; < jeszurun > - strona 157/158, ed. 1999r.

Rzecz jasna, iż wiadomo Kto był Bogiem Izraela - Bóg JHVH; por. np.: Wyjścia 20:2; Psalm 81:10/11/ i wiele, wiele innych tekstów Biblii.


Stephanos, ps. EMET

[Parmenides]

[EMET]

EMET:
Jedynie oddanie - w ujęciu gramatycznym w Przekładach - tekstu Powt. Prawa 33:26 - może się komuś kojarzyć w sensie takim, jakby to Bóg nosił imię czy miano "Jeszurun", to jednak pozostałe teksty z owym wyrażeniem - z Deut 32:15; 33:5; Izaj 44:2 - wyraźnie wskazują, iż nie chodzi o samego Boga JHVH jako takiego.

Jedynie przy potraktowaniu zapisu "Bóg Jeszurun" [w formie mianownika, nie zaś dopełniacza] ktoś mógłby wnosić, iż jest jakiś "Bóg Jeszurun" [tzn.: Bóg noszący imię /miano/ "Jeszurun"].


Stephanos, ps. EMET

[Parmenides]

W odpowiedzi na post EMET z godz. 13.10
Obawiam się, że to wszystko nie jest takie proste i jednoznaczne. Istotnie, w wersie Pwt.33.5 który przytaczasz, Jeszurun może odnosić się do Izraela jako struktury państwowej czy quasi-państwowej, ale już w także przytoczonym Iz.44.2 odnosi się do Jakuba. Wg Vocatio: Tak mówi JHVH twórca twój i który ukształtował cię od łona (matki), (który) wspomaga cię: Nie bój się Jakubie, Jeszurunie, (którego) wybrałem [w nim]. Można chyba w jakimś sensie „wybrać” czy raczej „wzbudzić” w człowieka Boga (Jego odczucie, świadomość Jego obecności czy „iskrę bożą”), ale nie można w nim wybrać państwa czy struktury międzyplemiennej. A jeszcze lepiej byłoby to oddać (jak to podałeś) w formie przymiotnikowej; „prostolinijny” czy „umiłowany”. Wtedy wszystko by było zrozumiałe. Tłumacze traktują jednak to słowo jako imię własne. BT II usiłuje dopasować to znaczenie do nazwy Izraela: Tak mówi Jahwe, twój sprawca, twój twórca od narodzenia, twój wspomożyciel: nie bój się, sługo mój, Jakubie, Jeszurun którego wybrałem. Jeżeli przyjmiemy, że Jeszurun to Izrael to logiki w tym zdaniu za bardzo nie ma. I co więcej, dlaczego nagle zmieniona jest nazwa Izraela? Nic tego nie uzasadnia. Wszędzie w sąsiednich wersach jest Izrael. { w tym momencie przeczytałem Twój drugi post, bardzo się cieszę, że doszedłem do podobnych wniosków } Tak więc wydaje się, że raz termin ten oznacza „prostolinijny” (Iz. 44.2), dwa razy strukturę państwową (Pwt.33.5 i 32.15) a raz (wg mnie zdecydowanie) imię Boga (oczywiście w formie mianownika). Tylko jakiego Boga?
Piszesz, że „wiadomo kto był Bogiem Izraela”. No tak. Ale wygląda, że nie o Niego tutaj chodzi.

[EMET]

EMET:

Odnośnie uwag 'Parmenidesa' w Jego post -
http://biblia.webd.pl/for...ghlight=#196068

śmiem coś zauważyć...

Mamy np. tekst Wyjścia 3:6: "I_powiedział: Jam Bóg ojca_twojego, Bóg Abrahama [hebr.: < 'elohe 'awraham >], Bóg Izaaka [hebr.: < 'elohe jic/chaq >] i_Bóg Jakuba [hebr.: < ve'lohe ja'aqow >]. [...]" - 'Interlinia Vocatio'.
Jak nietrudno zauważyć, w translacji /na polski/ mamy formę dopełniacza /Bóg kogo czego/: Abrahama, Izaaka, Jakuba; to jednak w zapisie tekstu hebrajskiego mamy formę taką, jak przy napisaniu imienia wprost w mianowniku typu: Awraham, Jic/chaq, Ja'aqow. Wiadomo, że mamy realia gram. hebrajskiej, nie przeniesienie z realiów polskich: Abraham - Abrahama; Izaak - Izaaka, Jakub - Jakuba.

Zapis zatem z Deuter. 33:26 taki: < ka'el jeszurun > mimo, że forma < jeszurun > kojarzy się w nominativum, to jednak funkcjonalnie w odczycie na polski mamy: 'kogo czego' - "Jeszuruna", nie zaś: 'kto co' - "Jeszurun". Formę zaś < 'elohe > [z np. Wyj 3:6] wywodzi się od < 'elohim > i nie jest traktowana w definiowaniu jako w dopełniaczu. Czyli, reasumując w aspekcie Deut 33:26: "Bóg Jeszuruna", nie zaś: "Bóg Jeszurun". Gwoli: < ka > - particle preposition, czyli przyimek.

Dla mnie osobiście stwierdzenie, iż 'wiadomo, kto był Bogiem Izraela' - jest z rodzaju: oczywiste i bezsprzeczne.
Mamy, owszem, w BH różne miana i nazwy dla Boga Ksiąg Starego Przymierza [bo o tych realiach mówimy], to nie ma jednak miana typu: "Jeszurun" w odniesieniu do Boga Izraela; tak osobiście w oparciu o swoją wiedzę z Biblii uważam.


Stephanos, ps. EMET

[Parmenides]

[EMET]

EMET:

Mamy taki tekst: "25.8 Dobry_i_prawy [hebr.: < ṭôw-vəjāszār >; < və > - spójnik] JHWH, dlatego będzie_pouczał grzeszników o_drodze." - Psalm 25:8, 'Interlinia Vocatio', Tom PISMA. Mamy więc wyrażenie < jāszār > [rdzenne też].
PNŚ [Wyd. ŚJ] oddaje: "8 Dobry i prostolinijny jest Jehowa. Dlatego poucza grzeszników o drodze.". "jest" - mamy w domyśle, przy translacji na jęz. polski. Byłoby zatem: "JHVH Jaszar". Na bazie wyr. rdzennego, mamy ok. 120 miejsc w tekście BH.

Jak pisałem, na bazie rdzenia, mamy objaśnienia dla [wyr. rdzennych jako takich] następujących form: < j sz r >; < jāszār >; < jēszĕr >; < jōszĕr >; < jĭszrā(h) >; < jəszŭrûn > oraz < jĭszszărnā(h) > /z 1 Sam 6:12/ - 'Podręczny Vocatio', Briks, strona 157/158.

W oparciu o rdzenny < jāszār >, mamy też w odniesieniu do Boga w Psalmie 92:15/16/, który oddano w PNŚ: "15 by opowiadać, że Jehowa jest prostolinijny. On jest Skałą moją, nie ma w nim nieprawości.". 'Int. Voc.' oddaje: "92.16 Aby_opowiadać że_prawy JHWH [hebr.: < kî-jāszār jəhvā(h) >] skała_moja [...]".
Nadto Izaj 26:7 tak oddano w PNŚ: "Ścieżką prawego jest prostolinijność. Ponieważ jesteś prostolinijny, wyrównasz drogę prawego.".

Jako imię własne, mamy w brzmieniu "Jeszer" - hebr.: < jēszĕr > w 1 Kronik 2:18. 'Leksykon ŚJ' objaśnia znaczenie imienia per: "prostolinijność" [Tom I, str. 968, lewa kolumna, 3 hasło od góry].

Mamy też jako rdzenną formę < mêszārîm >, 19 tekstów w BH. W odniesieniu do Boga, mamy w: Psalm 9:8/9/ [cecha przy osądzie]; 75:2/3/ [cecha przy osądzie]; 96:10 [cecha przy osądzie oraz obronie praw]; 98:9 [jak obok]; Izajasza 45:19 [oznajmienia JHVH].


Stephanos, ps. EMET