Forum biblijne

[Obserwator]

Oto kolejne teksty o prymacie Piotra:

J 1:40 – „Andrzej, brat Szymona Piotra, był jednym z dwóch, którzy usłyszeli, co rzekł Jan, i poszli za Jezusem”
[Nazwanie Andrzeja „bratem Szymona Piotra” w J 1:40, choć Piotr wcześniej w tej Ewangelii nie występuje, wskazuje na wielki autorytet tego drugiego. Zawsze Andrzej zwany jest „bratem Piotra”, a nigdy odwrotnie, to znaczy Piotr „brat Andrzeja” (Mt 4:18, J 6:8).]

Dz 10:47-48 – „»Czy tym, którzy tak jak my otrzymali ducha świętego, może ktoś odmówić wody, żeby nie zostali ochrzczeni?« Wówczas kazał ich ochrzcić w imię Jezusa Chrystusa”
[Piotr decyduje o ochrzczeniu pierwszego poganina. Choć niektórym Świadkom Jehowy może wydawać się, że to Filip ochrzcił pierwszego poganina (Dz 8:27, 36-38), to jednak raczej powszechnie uważa się, że Etiopczyk, który przyjął chrzest był albo Żydem, albo prozelitą żydowskim. Wracał on bowiem z Jerozolimy, gdzie był oddać pokłon Bogu (Dz 8:27) i czytał Księgę Izajasza (Dz 8:32). Towarzystwo Strażnica pisze o nim następująco: „Eunuchem nazwano dworzanina, który sprawował pieczę nad skarbem królowej etiopskiej i któremu głosił Filip. Był nawróconym na judaizm prozelitą i przybył do Jerozolimy, by wielbić Boga” („Wnikliwe poznawanie Pism” 2006 t. 1, s. 615). Patrz też tzw. komentarz KUL, „Dzieje Apostolskie. Wstęp – Przekład z oryginału – Komentarz” ks. E. Dąbrowski, Poznań 1961 s. 295-298.]

Dz 15:7 – „wstał Piotr i rzekł do nich: »Mężowie, bracia, dobrze wiecie, że już w dawnych dniach Bóg dokonał pośród was wyboru, aby przez moje usta ludzie z narodów usłyszeli słowo dobrej nowiny i uwierzyli...«”
[Piotr jedynie mówi, że Bóg go szczególnie wybrał z grona Apostołów. Nawet obecny tam Paweł, Apostoł pogan, nie protestuje, że to właśnie Piotr otrzymał głównie misję dotyczącą „narodów”.]

Ga 1:18 – „w trzy lata później, poszedłem do Jerozolimy, by odwiedzić Kefasa, i zatrzymałem się u niego na piętnaście dni”
[Do Piotra, a nie do innego z Apostołów, udał się nawrócony Paweł.]

Ga 2:9-10 – „wtedy Jakub i Kefas, i Jan, uważani za filary, podali mnie i Barnabasowi prawicę wspólnoty, abyśmy szli do narodów, oni zaś do obrzezanych”
[Od Piotra, zaliczanego wraz z Janem i Jakubem do filarów Kościoła, otrzymał Paweł misję głoszenia wśród pogan.]

Dz 10:25-26 – „Gdy Piotr wchodził, Korneliusz wyszedł mu na spotkanie, przypadł do jego stóp i złożył mu hołd. Ale Piotr podniósł go, mówiąc: »Wstań; ja też jestem człowiekiem«”
[Tylko Piotrowi, spośród Apostołów, złożono pokłon, choć tego nie pragnął. To wskazuje, że cieszył się on większym autorytetem niż inni Apostołowie.]

Dz 15:7 – „A gdy doszło do wielkiego sporu, wstał Piotr i rzekł do nich: »Mężowie, bracia, dobrze wiecie, że już w dawnych dniach Bóg dokonał pośród was wyboru, aby przez moje usta ludzie z narodów usłyszeli słowo dobrej nowiny i uwierzyli...«”
[Choć Jakub był biskupem Jerozolimy (Dz 21:17-18, 12:17), to jednak Piotr zabrał pierwszy głos na Soborze Jerozolimskim i nim kierował.]

Dz 15:13-14 – „Gdy przestali mówić, Jakub odpowiedział, mówiąc: »Mężowie, bracia, posłuchajcie mnie. Symeon wyczerpująco opowiedział, jak to Bóg po raz pierwszy zwrócił uwagę na narody, aby z nich wziąć lud dla swego imienia...«”
[Jakub, biskup Jerozolimy, na Piotra autorytet powołał się przemawiając po nim.]

Cytaty:„Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997

[Anna01]

OBSERWATORZE, bardzo Cię proszę o zaznaczanie cytatów KURSYWĄ, KOLOREM lub funkcją QUOTE.
Już po raz drugi proszę, a Ty nic sobie z tego nie robisz !
Nikt nie będzie chciał czytać postów, które są mało czytelne.

[ShadowLady86]

Cytat:

J 1:40 – „Andrzej, brat Szymona Piotra, był jednym z dwóch, którzy usłyszeli, co rzekł Jan, i poszli za Jezusem” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997). [Nazwanie Andrzeja „bratem Szymona Piotra” w J 1:40, choć Piotr wcześniej w tej Ewangelii nie występuje, wskazuje na wielki autorytet tego drugiego. Zawsze Andrzej zwany jest „bratem Piotra”, a nigdy odwrotnie, to znaczy Piotr „brat Andrzeja” (Mt 4:18, J 6:8).]

To pierwszeństwo wynikało ze starszeństwa. W Mt 4: 21 Jan też jest zwany bratem Jakuba, a nie na odwrót, mimo że to Jan był postacią dużo bardziej znaną i wiodącą prymat niż jego brat: A gdy poszedł stamtąd dalej, ujrzał innych dwóch braci, Jakuba, syna Zebedeusza, i brata jego, Jana, jak z ojcem swym Zebedeuszem naprawiali w łodzi swe sieci. Ich też powołał. Analogiczną sytuację mamy w Mt 7: 1 Jan syn Zebedeusza był Ewangelistą a także jednym z trzech filarów Kościoła wymienionych w Ga 2:9. Natomiast Jakub syn Zebedeusza bardzo szybko umiera śmiercią męczeńską i nie zdołał wiele zdziałać w Kościele. Nie był też znany wśród Chrześcijan i nie jest później wymieniany. A jednak mamy Jan brat Jakuba a nie Jakub brat Jana. Widać więc że chodzi o starszeństwo, a nie o autorytet, gdyż Jan cieszył się ogromnym autorytetem, a o Jakubie synu Zebedeusza wspomniano w Dziejach Apostolskich i w dalszych Księgach tylko raz.

Warto zwrócić uwagę, że to Andrzej, uczeń Jana Chrzciciela spotkał Mesjasza i powiedział o Nim Piotrowi i zaprowadził go do Jezusa: Ten spotkał najpierw swego brata i rzekł do niego: Znaleźliśmy Mesjasza - to znaczy: Chrystusa. I przyprowadził go do Jezusa. Gdyby nie ten fakt, Piotr mógłby nigdy nie poznać Chrystusa.

Cytat:

Dz 15:7 – „wstał Piotr i rzekł do nich: »Mężowie, bracia, dobrze wiecie, że już w dawnych dniach Bóg dokonał pośród was wyboru, aby przez moje usta ludzie z narodów usłyszeli słowo dobrej nowiny i uwierzyli...«” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997). [Piotr jedynie mówi, że Bóg go szczególnie wybrał z grona Apostołów. Nawet obecny tam Paweł, Apostoł pogan, nie protestuje, że to właśnie Piotr otrzymał głównie misję dotyczącą „narodów”.]

W innym miejscu w Piśmie Paweł kłóci się z Piotrem a nawet go potępia.

Cytat:

(11) Gdy następnie Kefas przybył do Antiochii, otwarcie mu się sprzeciwiłem, bo na to zasłużył. (12) Zanim jeszcze nadeszli niektórzy z otoczenia Jakuba, brał udział w posiłkach z tymi, którzy pochodzili z pogaństwa. Kiedy jednak oni się zjawili, począł się usuwać i trzymać się z dala, bojąc się tych, którzy pochodzili z obrzezania. (13) To jego nieszczere postępowanie podjęli też inni pochodzenia żydowskiego, tak że wciągnięto w to udawanie nawet Barnabę. (14) Gdy więc spostrzegłem, że nie idą słuszną drogą, zgodną z prawdą Ewangelii, powiedziałem Kefasowi wobec wszystkich: Jeżeli ty, choć jesteś Żydem, żyjesz według obyczajów przyjętych wśród pogan, a nie wśród Żydów, jak możesz zmuszać pogan do przyjmowania zwyczajów żydowskich? [Ga 2: 11-13]

Jak więc widać Piotr mimo tego co napisano we wcześniejszym tekście, z początku wcale nie był wielkim entuzjastą pogan i zachowywał się dwulicowo. Paweł go za to potępił.

Cytat:

Ga 1:18 – „w trzy lata później, poszedłem do Jerozolimy, by odwiedzić Kefasa, i zatrzymałem się u niego na piętnaście dni” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997). [Do Piotra, a nie do innego z Apostołów, udał się nawrócony Paweł.

Innym razem będąc w Jerozolimie, Paweł odwiedził Jakuba, brata Pana. O Piotrze nie było mowy.

Cytat:

(17) Kiedy znaleźliśmy się w Jerozolimie, bracia przyjęli nas z radością. (18) Następnego dnia Paweł poszedł razem z nami do Jakuba. Zebrali się też wszyscy starsi. [Dz Ap 21: 17-18]

Cytat:

Ga 2:9-10 – „wtedy Jakub i Kefas, i Jan, uważani za filary, podali mnie i Barnabasowi prawicę wspólnoty, abyśmy szli do narodów, oni zaś do obrzezanych” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997). [Od Piotra, zaliczanego wraz z Janem i Jakubem do filarów Kościoła, otrzymał Paweł misję głoszenia wśród pogan.]

Od całej trójki otrzymał taką misję, a nie od jednego Piotra. Cała trójka jest określana filarami Kościoła na równi. Paweł i Barnaba mieli nauczać pogan, a Jakub, Piotr i Jan Żydów.

Cytat:

(9) i uznawszy daną mi łaskę, Jakub, Kefas i Jan, uważani za filary, podali mnie i Barnabie prawicę na znak wspólnoty, byśmy szli do pogan, oni zaś do obrzezanych, (10) byleśmy pamiętali o ubogich, co też gorliwie starałem się czynić.[Ga 2: 9-10]

Swoją drogą, jak tak niektórzy podkreślają na siłę kolejność, to w tym miejscu Jakub został wymieniony przed Piotrem, gdy Paweł mówił o filarach.

Cytat:

Dz 10:25-26 – „Gdy Piotr wchodził, Korneliusz wyszedł mu na spotkanie, przypadł do jego stóp i złożył mu hołd. Ale Piotr podniósł go, mówiąc: »Wstań; ja też jestem człowiekiem«” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997). [Tylko Piotrowi, spośród Apostołów, złożono pokłon, choć tego nie pragnął. To wskazuje, że cieszył się on większym autorytetem niż inni Apostołowie.

Analogiczna sytuacja spotkała Pawła i Barnabę. Widząc cuda którw czynią, ludzie chcieli oddać im boską cześć. Oni tego nie pragnęli a wręcz uznali to za bluźnierstwo.

Cytat:

(11) Na widok tego, co uczynił Paweł, tłumy zaczęły wołać po likaońsku: Bogowie przybrali postać ludzi i zstąpili do nas! (12) Barnabę nazywali Zeusem, a Pawła Hermesem, gdyż głównie on przemawiał. (13) A kapłan Zeusa, który miał świątynię przed miastem, przywiódł przed bramę woły i przyniósł wieńce, i chciał razem z tłumem złożyć ofiarę. (14) Na wieść o tym apostołowie, Barnaba i Paweł, rozdarli szaty i rzucili się w tłum, krzycząc: (15) Ludzie, dlaczego to robicie! My także jesteśmy ludźmi, podobnie jak wy podlegamy cierpieniom. Nauczamy was, abyście odwrócili się od tych marności do Boga żywego, który stworzył niebo i ziemię, i morze, i wszystko, co w nich się znajduje.[Dz Ap 14: 11-15

Cytat:

Dz 15:7 – „A gdy doszło do wielkiego sporu, wstał Piotr i rzekł do nich: »Mężowie, bracia, dobrze wiecie, że już w dawnych dniach Bóg dokonał pośród was wyboru, aby przez moje usta ludzie z narodów usłyszeli słowo dobrej nowiny i uwierzyli...«” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997). [Choć Jakub był biskupem Jerozolimy (Dz 21:17-18, 12:17), to jednak Piotr zabrał pierwszy głos na Soborze Jerozolimskim i nim kierował.] Dz 15:13-14 – „Gdy przestali mówić, Jakub odpowiedział, mówiąc: »Mężowie, bracia, posłuchajcie mnie. Symeon wyczerpująco opowiedział, jak to Bóg po raz pierwszy zwrócił uwagę na narody, aby z nich wziąć lud dla swego imienia...«” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997). [Jakub, biskup Jerozolimy, na Piotra autorytet powołał się przemawiając po nim.]

Chyba autor tekstu nie doczytał, gdyż pierwsi na zgromadzeniu przemawiali Paweł i Barnaba, a także stronnicy faryzeuszy, którzy twierdzili, że pogan trzeba najpierw obrzezać, by później mogli się stać Chrześcijanami [Dz Ap 15: 5]. Zgodnie więc z rozumowaniem autora, prymat przed Piotrem wiedli Paweł, Barnaba oraz anonimowi stronnicy faryzeuszy.

Na soborze to właśnie Jakub Sprawiedliwy podjął decyzję dotyczącą pogan, a nie Piotr.

Cytat:

(19) Dlatego sądzę, że nie należy czynić trudności tym spośród pogan, którzy nawracają się do Boga, (20) ale polecić im, żeby się wstrzymywali od rzeczy splugawionych przez bałwany, od nierządu, od tego, co zadławione, i od krwi. (21) Mojżesz bowiem od dawien dawna ma po miastach takich, którzy go opowiadają, gdyż czyta się go w synagogach w każdy sabat. (22) Wówczas postanowili apostołowie i starsi razem z całym zborem posłać do Antiochii wraz z Pawłem i Barnabą wybranych spośród siebie mężów: Judę, zwanego Barsabaszem, i Sylasa, zajmujących wśród braci przodujące stanowisko[Dz Ap 15: 19-22]

Widać więc, że to dopiero po przemowie Jakuba, a nie Piotra, starsi i pozostali apostołowie go (Jakuba) poparli i podjęli decyzję co do pogan zgodnie z tym, co Jakub zasugerował.

Swoją drogą, Jakub jako jedyny spośród apostołów i uczniów Jezusa nazywany jest bratem pańskim. Niezależnie czy ktoś wierzy w to, że ten Jakub jest rodzonym bratem Jezusa czy nie nie może zaprzeczyć, że nazywanie kogoś bratem Pana jest ogromnym wyróżnieniem, którego nie dostąpił żaden inny apostoł, w tym Piotr. Natomiast Jezus określi kiedyś Piotra szatanem.

[Obserwator]

To jeszcze nie koniec. Nie ma co się ekscytować kłótnią Piota i Pawła. To też właśnie wskazuje że Piotr był najważniejszy, skoro 'hersztowi' przeciwstawił się Paweł, a nie np. innym którzy brali udział w tym.

[ShadowLady86]

[Obserwator]

Oj słabo znasz Pisma. Zacytuję Ci 'klasyka':

Jemu, a nie innym, zwraca uwagę Paweł (inni łącznie z Barnabą brali w tym udział), gdy postąpiono „nieszczerze” (Ga 2:13).

On tym samym wsłuchuje się w głos Kościoła (Ga 2:11-14).
Piotra upomniano, bo miał on wpływ na innych, przez co widać też jego prymat.
O postępku Piotra Tertulian (ur. 155) pisał:
„był to błąd postępowania a nie przepowiadania” („Preskrypcja przeciw heretykom” 23).

[ShadowLady86]

Osoba, która widzie prymat według Ciebie, boi się Jakuba? Bo zachowanie Piotra wynikało ze strachu przed tym, co powie Jakub brat Pana, który znany był z tego że mocno trzymał się Prawa Mojżeszowego, Widać więc, kogo Piotr się bał i przed kim czuł respekt oraz kto miał ostateczne słowo.

Cytat:

(12) Zanim jeszcze nadeszli niektórzy z otoczenia Jakuba, brał udział w posiłkach z tymi, którzy pochodzili z pogaństwa. Kiedy jednak oni się zjawili, począł się usuwać i trzymać się z dala, bojąc się tych, którzy pochodzili z obrzezania.[Ga 2: 12]

Piotr czuł respekt przed Jakuba i jego otoczeniem, widać więc, kto przed kim czuł respekt. Kto wiódł prymat i kto został wymieniony jako pierwszy filar.

Paweł nie gani Barnaby, gdyż jest on ofiara obłudy Piotra, o czym zresztą sam Paweł wspomina mówiąc: To jego nieszczere postępowanie podjęli też inni pochodzenia żydowskiego, tak że wciągnięto w to udawanie nawet Barnabę.

To że Tertulian opisuje postępowanie Piotra jako błąd ludzki a nie błąd w nauczaniu nie zmienia faktu, że Paweł go mocno skrytykował, oskarżył o wciąganie w ten spisek innych oraz to, że Piotr czuł respekt przed Jakubem.

Zresztą jak zwykle Rozdział dobrany całkowicie bez sensu. W rozdziale 23 Tertulian prowadzi monolog nad tym, czy naczuanie Pawła różniło się od nauczania innych apostołów. Tertulian podaje, że wbrew temu co mówią heretycy (według niego) Paweł prowadził nauki zgodne z naukami innych apostołów, starszych stażem od niego. Tertulian porównuje nauki Pawła i Piotra i stwierdza, że są one podobne, a nagana udzielona Piotrowi przez Pawła karci jego postępowanie, a nie nauki jakie Piotr głosił.

Cytat:

Zresztą, jeśli Piotr został zganiony, to tylko dlatego, że kierował się względami ludzkimi, raz przebywał z poganami, kiedy indziej zaś stronił od nich, był wiec to błąd postępowania a nie przepowiadania. A wiec nie dlatego, że głosił, inny jest Bóg niż Stworzyciel, inny jest Chrystus niż ten zrodzony z Maryi dziewicy, inna jest wreszcie nadzieja niż zmartwychwstanie.[Preskrypcja Przeciwko Heretykom 23: 73]

Podsumowując. Piotr został zganiony przez Pawła nie za herezje, ale za złe postępowanie i o tym wspomina Tertulian.
Nie zmienia to faktu, że został zganiony.

[Obserwator]

Po co piszesz o OBŁUDZIE skoro tekst Biblii nie używa tego określenia.
Masz widzę alergię na punkcie Piotra. Kobieto, czyżbyś była feministką?
Więcej dystansu.
Biblia mówi "nieszczerze" a Ty zaraz robisz z igły widły.

[ShadowLady86]

[Obserwator]

Jasne. Lubisz widzę mocne słowa, szczególnie te przeciwko Piotrowi.
Używaj takich mocnych słów częściej to Twoi czytelnicy będą zachwyceni.

[ShadowLady86]

Niestety, muszę Cię rozczarować. Nie ja jestem autorem Listu do Galatów, tylko Paweł z Tarsu. I to Paweł użył wobec Piotra słów nieszczere zachowanie, które są definicją obłudy. Podobnie jak i hipokryzja, co widzimy w definicji słownika PWN.
Jeśli więc jakieś pretensje co do mocnych słów, to proszę je kierować do Pawła Apostoła.

[Obserwator]

Kolejne teksty o prymacie Piotra:

Mt 26:40 – „I przyszedł do uczniów, i zastał ich śpiących, i powiedział do Piotra: »Czyż nie mogliście nawet przez jedną godzinę czuwać ze mną?...«” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997).
[Do Piotra bezpośrednio zwraca się Chrystus, choć sprawa dotyczy też innych.]

Mk 14:37 – „I przyszedł, i zastał ich śpiących, i powiedział do Piotra: »Szymonie, śpisz? Czy nie miałeś siły, żeby czuwać przez jedną godzinę?...«” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997).
[Do Piotra bezpośrednio zwraca się Chrystus, choć sprawa dotyczy też innych.]

Ga 2:9 – „wtedy Jakub i Kefas, i Jan, uważani za filary...” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997).
[Piotr występując obok innych Apostołów wymieniany jest zawsze jako pierwszy. Wyjątek pozorny od tej reguły to Ga 2:9: „Jakub, Kefas i Jan uważani za filary”. Jednak Kodeks D (Bezy), ma w tym przypadku kolejność „Piotr, Jakub i Jan” (por. protestancki przekład Słowo Życia – Nowy Testament). Jakub był biskupem Jerozolimy (Dz 21:17-18, 12:17; por. Ga 2:1), więc dlatego wymieniając te miasto wspomniano o nim na pierwszym miejscu. Kiedy indziej Piotr wymieniany jest zawsze jako pierwszy. Por. Dz 3:1-4, 11, 4:13, 19, 8:14, Łk 22:8. Towarzystwo Strażnica podaje: „Jego pierwszego wymieniono wśród tych, których Jezus powołał na pełnoczasowych uczniów, a kiedy imię Piotra pojawia się obok imion tych pozostałych apostołów, zawsze nieodmiennie występuje na pierwszym miejscu - bez względu na to, czy wymienieni są wszyscy dwunastu (reszta nie zawsze w tej samej kolejności), czy tylko czterech, trzech, czy choćby dwóch apostołów” (Strażnica Nr 9, 1970 s. 22).]

Ga 2:11-13 – „Kiedy jednak Kefas przyszedł do Antiochii, sprzeciwiłem mu się w twarz, ponieważ zasłużył na potępienie. Bo zanim przybyli niektórzy od Jakuba, jadał z ludźmi z narodów, ale gdy oni przybyli, zaczął się odsuwać i oddzielać, bojąc się tych z klasy obrzezanych. Również pozostali Żydzi przyłączyli się do niego w tym udawaniu, tak iż nawet Barnabas został z nimi wciągnięty w to ich udawanie” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997).
[Piotrowi, a nie innym, zwracał uwagę Paweł (inni łącznie z Barnabą brali w tym udział), gdy postąpiono „nieszczerze” (Ga 2:13, Biblia Tysiąclecia). On tym samym wsłuchuje się w głos Kościoła. Piotra upomniano dlatego, bo miał wpływ na innych, przez co widać też jego prymat.]

Piotr z Jakubem i Janem byli uprzywilejowani u Pana, ale Piotr występuje w ich imieniu (Mt 17:1, 4, Mk 5:37, 9:2, 5, 13:3, 14:33, 37, Łk 8:51, 9:28, 32-33).

Piotr w imieniu Apostołów zwraca się do Chrystusa, gdy mają wątpliwości i są przez Niego pytani (Mt 15:15, 16:15-16, 18:21, 19:27, Łk 12:41, J 6:68). Towarzystwo Strażnica podało: „Piotr z własnej inicjatywy częściej zabierał głos niż pozostała jedenastka, przy czym przemawiał bądź tylko w swoim imieniu, bądź też w imieniu całego grona” (Strażnica Nr 9, 1970 s. 22).

Liczba 12 Apostołów nawiązuje do 12 plemion Izraela, wśród których jedno (Lewiego) było najbardziej uprzywilejowane, bo otrzymywało od wszystkich dziesięcinę (Lb 18:21, 35:2, Joz 21:1-3). Tak samo uprzywilejowaniem darzono Piotra, jednego z Dwunastu.

Piotr jest najczęściej wymienianą osobą z grona Apostołów. Towarzystwo Strażnica przyznało: „W natchnionym tekście zastosowano do Piotra różne określenia: Szymon, Symeon, Piotr, Szymon Piotr i Kefas; łącznie wspomniano o nim pod tymi imionami częściej niż o jedenastu pozostałych współapostołach razem wziąwszy...” (Strażnica Nr 9, 1970 s. 22).

[ShadowLady86]

Cytat:

Ga 2:9 – „wtedy Jakub i Kefas, i Jan, uważani za filary...” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997). [Piotr występując obok innych Apostołów wymieniany jest zawsze jako pierwszy. Wyjątek pozorny od tej reguły to Ga 2:9: „Jakub, Kefas i Jan uważani za filary”. Jednak Kodeks D (Bezy), ma w tym przypadku kolejność „Piotr, Jakub i Jan” (por. protestancki przekład Słowo Życia – Nowy Testament). Jakub był biskupem Jerozolimy (Dz 21:17-18, 12:17; por. Ga 2:1), więc dlatego wymieniając te miasto wspomniano o nim na pierwszym miejscu.

Obserwatorze, czy widziałeś kiedykolwiek Kodeks Bezy? Zapewne nie, więc zdradzę Ci pewien sekret. Zawiera on tylko 4 Ewangelie oraz mocno okrojone Dzieje Apostolskie w językach greckim i łacińskim. Nie ma w nim listu do Galatów! Jak wiec jakikolwiek tłumacz mógł czerpać z tego Kodeksu tłumacząc to Księgę? Poważnie, przykro jest patrzeć na takie oszukaństwa. Kodek Bezy
Ta kolejność jest tylko autorską zmianą autorów Biblii Słowa Źycia z roku 1989, nie mającą poparcia w tekstach greckich. Jest to ich błąd lub celowe działanie.

Cytat:

Kiedy indziej Piotr wymieniany jest zawsze jako pierwszy. Por. Dz 3:1-4, 11, 4:13, 19, 8:14, Łk 22:8.

To dopiero ciekawostka. Piotr jest wymieniany przed Janem (tak jak w Ga 2:9). Ale nie przed Jakubem, bo Jakuba wyraźnie w tych tekstach nie ma

• Dz 3: 1: Gdy Piotr i Jan wchodzili do świątyni na modlitwę o godzinie dziewiątej,
  
• Dz 3: 3: Ten zobaczywszy Piotra i Jana, gdy mieli wejść do świątyni, prosił ich o jałmużnę.
  
• Dz 3: 4: Lecz Piotr wraz z Janem przypatrzywszy się mu powiedział[/b]
  
• Dz 3: 11 A gdy on trzymał się Piotra i Jana, cały lud zdumiony zbiegł się do nich w krużganku, który zwano Salomonowym.
  
• Dz 4: 13: Widząc odwagę Piotra i Jana, a dowiedziawszy się, że są oni ludźmi nieuczonymi i prostymi, dziwili się. Rozpoznawali w nich też towarzyszy Jezusa.
  
• Dz 4: 19: Lecz Piotr i Jan odpowiedzieli: Rozsądźcie, czy słuszne jest w oczach Bożych bardziej słuchać was niż Boga?
  
• Dz 8: 14: Kiedy Apostołowie w Jerozolimie dowiedzieli się, że Samaria przyjęła słowo Boże, wysłali do niej Piotra i Jana
  
• Łk 22: 8: Jezus posłał Piotra i Jana z poleceniem: Idźcie i przygotujcie nam Paschę, byśmy mogli ją spożyć.
  

Pytam się więc, gdzie w tych wszystkich odnośnikach Piotr jest wymieniany przed Jakubem? Nigdzie, gdyż Jakuba w tych wersetach zwyczajnie nie ma. Przykład więc nietrafiony.

Tam, gdzie pojawia się Jakub lub grupa braci pańskich, Piotr jest zawsze za Jakubem.

Cytat:

i uznawszy daną mi łaskę, Jakub, Kefas i Jan, uważani za filary, podali mnie i Barnabie prawicę na znak wspólnoty, byśmy szli do pogan, oni zaś do obrzezanych[Ga 2:9]

Jakub wymieniany jako pierwszy. Paweł określił ich jako filary całego Kościoła a nie tylko Jerozolimy. Tak więc Jakub jest wymieniany jak pierwszy filar Kościoła.

Cytat:

Czyż nie wolno nam brać z sobą niewiasty - siostry, podobnie jak to czynią pozostali apostołowie oraz bracia Pańscy i Kefas?[1 Kor 9: 5]

Tylko grupa braci Jezusa i Piotr są wyszczególnienie spośród Apostołów, ale to grupa braci Pańskich, do której należał Jakub wymieniona jest przed Piotrem.


Jakub i bracia Pańscy stali wyżej w hierarchii niż Piotr. Po ucieczce z więzienia Piotr każe apostołom zameldować ten fakt u Jakuba i braci.

Cytat:

Kiedy wreszcie otworzyli, ujrzeli i zdumieli się. On zaś nakazał im ręką milczenie, opowiedział, jak to Pan wyprowadził go z więzienia, i rzekł: Donieście o tym Jakubowi i braciom! [Dz 12: 17]

Jakub u Piotra się nigdy nie meldował.

Cytat:

(13) A gdy i oni umilkli, zabrał głos Jakub i rzekł: Posłuchajcie mnie, bracia! (14) Szymon opowiedział, jak Bóg raczył wybrać sobie lud spośród pogan. (15) Zgadzają się z tym słowa Proroków, bo napisano: (16) Potem powrócę i odbuduję przybytek Dawida, który znajduje się w upadku. Odbuduję jego ruiny i wzniosę go, (17) aby pozostali ludzie szukali Pana i wszystkie narody, nad którymi wzywane jest imię moje - mówi Pan, który to sprawia. (18) To są [Jego] odwieczne wyroki. (19) Dlatego ja sądzę, że nie należy nakładać ciężarów na pogan, nawracających się do Boga, (20) lecz napisać im, aby się wstrzymali od pokarmów ofiarowanych bożkom, od nierządu, od tego, co uduszone, i od krwi. (21) Z dawien dawna bowiem w każdym mieście są ludzie, którzy co szabat czytają Mojżesza i wykładają go w synagogach. (22) Wtedy Apostołowie i starsi wraz z całym Kościołem postanowili wybrać ludzi przodujących wśród braci: Judę, zwanego Barsabas, i Sylasa i wysłać do Antiochii razem z Barnabą i Pawłem (23) Posłali przez nich pismo tej treści: Apostołowie i starsi bracia przesyłają pozdrowienie braciom pogańskiego pochodzenia w Antiochii, w Syrii i w Cylicji. [Dz 15: 13-23]

Dopiero po wypowiedzi Jakuba (nie Piotra) i Jego ustaleniach dotyczących pogan (co im wolno a czego i nie) reszta Kościoła podjęła decyzje o tym, żeby ich nauczać.

Cytat:

Ga 2:11-13 – „Kiedy jednak Kefas przyszedł do Antiochii, sprzeciwiłem mu się w twarz, ponieważ zasłużył na potępienie. Bo zanim przybyli niektórzy od Jakuba, jadał z ludźmi z narodów, ale gdy oni przybyli, zaczął się odsuwać i oddzielać, bojąc się tych z klasy obrzezanych. Również pozostali Żydzi przyłączyli się do niego w tym udawaniu, tak iż nawet Barnabas został z nimi wciągnięty w to ich udawanie” („Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata” 1997). [Piotrowi, a nie innym, zwracał uwagę Paweł (inni łącznie z Barnabą brali w tym udział), gdy postąpiono „nieszczerze” (Ga 2:13, Biblia Tysiąclecia). On tym samym wsłuchuje się w głos Kościoła. Piotra upomniano dlatego, bo miał wpływ na innych, przez co widać też jego prymat.

Barnaba, jak mówi sam Paweł został przez Piotra wciągnięty w to obłudne postępowanie, jest więc ofiarą.
Co ciekawego z fragmentu Ga 2: 12 widać, że Piotr bał się i czuł respekt przed Jakubem i jego otoczeniem.

Cytat:

Zanim jeszcze nadeszli niektórzy z otoczenia Jakuba, brał udział w posiłkach z tymi, którzy pochodzili z pogaństwa. Kiedy jednak oni się zjawili, począł się usuwać i trzymać się z dala, bojąc się tych, którzy pochodzili z obrzezania.[Ga 2: 12]

Widać więc, że Piotr starał się przypodobać Jakubowi, który słynął z tego że był gorliwym zwolennikiem Prawa Mojżeszowego.
Jakub nigdy nie robił niczego pod Piotra. Co więcej, Paweł swobodnie oskarża Piotra, natomiast nigdy nie oskarżył Jakuba.

Cytat:

Piotr z Jakubem i Janem byli uprzywilejowani u Pana, ale Piotr występuje w ich imieniu (Mt 17:1, 4, Mk 5:37, 9:2, 5, 13:3, 14:33, 37, Łk 8:51, 9:28, 32-33). Piotr w imieniu Apostołów zwraca się do Chrystusa, gdy mają wątpliwości i są przez Niego pytani (Mt 15:15, 16:15-16, 18:21, 19:27, Łk 12:41, J 6:68). Towarzystwo Strażnica podało: „Piotr z własnej inicjatywy częściej zabierał głos niż pozostała jedenastka, przy czym przemawiał bądź tylko w swoim imieniu, bądź też w imieniu całego grona” (Strażnica Nr 9, 1970 s. 22).

Nic w tym dziwnego, że w 4 Ewangeliach jest dużo Piotra. Wszak to on jest uważany przez Ojców Kościoła za autora Ewangelii Marka, którą Marek, kuzyn Barnaby spisywał z jego opowieści. Ewangelia Mateusza i Łukasz czerpią z Ewangelii Marka.

Inna sprawa ma się już z Ewangelią Jana, gdzie to Jan (a nie żaden inny apostoł) nazywany jest przez Jezusa umiłowanym uczniem. Duchowa opieka nad matką Jezusa przypada także Janowi.
Sytuacja zmienia się już w Dziejach Apostolskich i dalszych Księgach, których autorem jest przede wszystkim Paweł. Widać wtedy, że to Jakub był najważniejszą osobą w Kościele. Pierwszym filarem, który podejmował ostateczne decyzje.

[Obserwator]

Oj kiepsko Damo znasz Pisma skoro nie masz Novum Testamentum Graece Nestele-Aland 1979.
Tam wszystko jest o tym czego zadajesz mi kłam.
Wpierw sprawdź ns s. 689 oraz w komentarzu do Ga 2:9 s. 495.
Później zabieraj głos
Oto jakie kodeksy zawierają: Piotr Jakub Jan:
D, F, G i wiele innych oraz np. Tertulian ("Przeciw Marcjonowi" V:3,6)

A tak na marginesie to jednak kobiety nie powinny zajmować się teologia, gdyż to nie zajęcie dla nich. Gubia się w tym i szukają dziury w całym. A o fobii męskiej już nie wspomnę. Nie kto inny jak kobiety (teolożki) zaatakowały Pawła za nietolerancję, a teraz Ty za Piotra się wzięłaś.
Który następny? Jan, Jakub?

[Obserwator]

Przemyśl jeszcze raz kwestię Jakuba bo zdaje się, że i jego zaatakujesz jeszcze dziś.
Jakub był biskupem Jerozolimy, "kościoła matki", więc co się dziwisz że się o nim wspomina?
No ale jak ktoś ma fobię antyPiotrową to nie dziwota.