Płaskowicki Rys pisze:Nike
jakoś mnie nie dziwi że zgadzasz się z tym panem
zawsze zgadzasz się z tymi z którymi ja się nie zgadzam
to jak automat
Xboxx
masz słuszność
uczniów dlatego nazwali ich sąsiedzi w /Antiochii/pomazanymi/chrześcijanami/bo widzieli w ich życiu pomazanie Chrystusem
a więc w uczniach musiało być życie Chrystusa w środku
pozdrawiam
EMET:
NŚ oddaje tekst Dzieje Ap 11:26: "a znalazłszy go, przyprowadził do Antiochii. Tak doszło do tego, że przez cały rok zgromadzali się z nimi w zborze i nauczali sporą rzeszę: i po raz pierwszy właśnie w Antiochii
dzięki Boskiej opatrzności nazwano uczniów chrześcijanami." [podkreślenie moje, E.].
W grece mamy tutaj termin < chrematisai > [od rdzennego < chrematidzo >.
Termin ten nie jest ot taki lakoniczny.
Co nieco z Leksykonu --
"Jak już wspomniano, określenie „chrześcijanie” przylgnęło do naśladowców Chrystusa w Antiochii Syryjskiej. Wydaje się zupełnie nieprawdopodobne, by Żydzi pierwsi nazwali ich „chrześcijanami” (po grecku), czyli „mesjanistami” (po hebrajsku), skoro odrzucili Jezusa jako Mesjasza, Chrystusa. Gdyby nazwali jego uczniów „chrześcijanami”, pośrednio przyznaliby, że był on Chrystusem (Pomazańcem). Panuje też opinia, iż to ludność pogańska nadała im przydomek „chrześcijanie” — ironicznie lub wręcz pogardliwie. Jednakże według Biblii określono ich tak za sprawą Boga: „
Dzięki Boskiej opatrzności nazwano uczniów chrześcijanami” (Dzieje Ap 11:26).
Występujący tu czasownik
chrematízo zazwyczaj jest tłumaczony na ‛zostać nazwanym’ i tak właśnie go oddano w większości przekładów w Dziejach 11:26. Z niektórych przekładów wynika jednak, że na wybór nazwy „chrześcijanie” miał wpływ sam Bóg. Na uwagę pod tym względem zasługuje
Przekład Nowego Świata,
Young’s Literal Translation i
The Simple English Bible. W przekładzie Younga fragment ten brzmi: „W Antiochii też za sprawą Boga uczniowie zostali po raz pierwszy nazwani chrześcijanami”.
Greckie słowo
chrematízo w Chrześcijańskich Pismach Greckich jest zawsze używane w odniesieniu do czegoś nadprzyrodzonego, Boskiego, albo do jakiejś wyroczni. Różne dzieła definiują je następująco: „Wypowiedzieć wyrocznię (...) tzn. obwieścić z boskiej inspiracji” (J. Strong,
Exhaustive Concordance of the Bible, „Greek Dictionary of the New Testament”, 1890, s. 78). „Używane w odniesieniu do boskiej odpowiedzi, wyroczni, zapowiedzi; odpowiedzieć, podać wyrocznię, ostrzec w imieniu Boga” (E. Robinson,
Greek and English Lexicon of the New Testament, 1885, s. 786). „Dać boski nakaz lub polecenie, nauczać z niebios (...) otrzymać nakaz, polecenie, wskazówki od Boga (...) wygłaszać boskie objawienia, obwieszczać nakazy Boże” (J. Thayer,
A Greek-English Lexicon of the New Testament, 1889, s. 671). Thomas Scott w dziele
Explanatory Notes (1832, t. III, s. 419) napisał: „Wyraz ten wskazuje, że uczyniono to za sprawą boskiego objawienia, gdyż właśnie takie ma on zazwyczaj znaczenie w Nowym Testamencie i jest tłumaczony na ‚ostrzeżony od Boga’ lub ‚ostrzeżony przez Boga’, nawet jeśli w tekście greckim nie występuje słowo BÓG”. Z kolei Adam Clarke tak wyjaśnia w swym komentarzu do Dziejów 11:26: „Wyraz ten [
chrematísai], który w naszym tekście tłumaczymy na
zostali nazwani, oznacza w Nowym Testamencie
wyznaczyć, ostrzec lub
mianować z polecenia Bożego. W tym sensie użyto go w Mat. ii. 12 (...) Jeśli zatem nazwę tę nadano
za sprawą Boga, najbardziej prawdopodobne wydaje się, że do utworzenia jej zostali pobudzeni Saul i Barnabas; tak więc nazwa
chrześcijanin pochodzi od Boga” (zob. wg Mateusza 2:12, 22,
Bg; wg Łukasza 2:26,
Bg; Dzieje Ap 10:22; do Rzymian 7:3,
Int; a także do Hebrajczyków 8:5; 11:7 i 12:25,
Bg, gdzie występuje ten grecki czasownik).".
Stephanos, ps. EMET