Pełne dane dotyczące spożywania emblematów na świecie u ŚJ

[Obserwator]

Liczba osób spożywających emblematy podczas Pamiątki na świecie

„Liczba spożywających emblematy. Jest to liczba wszystkich ochrzczonych osób, które spożywały emblematy podczas Pamiątki. Czy jest to zatem liczba pomazańców żyjących jeszcze na ziemi? Niekoniecznie. Pewne czynniki – między innymi dawne przekonania religijne lub nawet zaburzenia psychiczne bądź emocjonalne – mogą powodować, że ktoś błędnie uzna, iż ma powołanie niebiańskie. Dlatego nie da się ustalić dokładnej liczby pomazańców na ziemi; zresztą nie jest nam to potrzebne. Ciało Kierownicze nie prowadzi listy wszystkich osób spożywających emblematy” (Strażnica 15.08 2011 s. 22).

Podajemy też jedno zastrzeżenie Towarzystwa Strażnica dotyczące danych z Pamiątki:

„Dane dotyczące obecności na Pamiątce przed rokiem 1932 często są niekompletne. Niekiedy notowano jedynie grupy liczące minimum 15, 20 lub 30 osób” (Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 717).

Przed rokiem 1915 podawano niepełne dane i z nie wszystkich lat oraz często dla zgromadzeń powyżej 20 osób. Dlatego pomijamy konkretne liczby z lat 1900-1914.
W następujących publikacjach (przed rokiem 1900 nie podawano liczby uczestników, dlatego je pomijamy) podano poniższe dane:

1900 r. – ang. Strażnica 01.05 1900 s. 2622-2623 (reprint);
1901 r. – brak danych;
1902 r. – brak danych;
1903 r. – ang. Strażnica 15.05 1903 s. 3194 (reprint);
1904 r. – ang. Strażnica 15.04 1904 s. 3351 (reprint);
1905 r. – ang. Strażnica 01.05 1905 s. 3548, 3550 (reprint);
1906 r. – ang. Strażnica 01.05 1906 s. 3767 (reprint);
1907 r. – ang. Strażnica 15.04 1907 s. 3977 (reprint);
1908 r. – brak danych;
1909 r. – brak danych;
1910 r. – ang. Strażnica 15.05 1910 s. 4620 (reprint);
1911 r. – ang. Strażnica 15.05 1911 s. 4824 (reprint);
1912 r. – ang. Strażnica 01.05 1912 s. 5019 (reprint);
1913 r. – ang. Strażnica 15.05 1913 s. 5242 (reprint);
1914 r. – brak danych;

1915 r. – For 1915 the partial number reported as attenders of the annual Memorial celebration of Christ’s death was 15,430 (ang. Strażnica 01.03 1955 s. 142);
1916 r. – dane niepełne tylko dla zgromadzeń od 50 osób (patrz ang. Strażnica 01.05 1916 s. 5891-5892 [reprint]);
1917 r. – However, in 1917 the partial report of the Memorial (April 5) showed 21,274 in attendance as associates of the Society. (ang. Strażnica 01.04 1955 s. 206);
1918 r. – brak danych, „W roku 1918 z powodu trudności zewnętrznych i wewnętrznych nie zebrano danych co do obecności na Pamiątce” (Dzieje Świadków Jehowy w czasach nowożytnych. Stany Zjednoczone Ameryki. Na podstawie Rocznika Świadków Jehowy na rok 1975 s. 36-37; ang. s. 94);
1919 r. – „W niedzielę, 13 kwietnia 1919 roku, w wielu krajach obchodzono Pamiątkę śmierci Chrystusa. Przybyło na nią 17 961 osób. W porównaniu z niepełnym sprawozdaniem z roku 1917 liczba ta zmniejszyła się o ponad 3000, co ukazuje skutki przesiania” (Strażnica Rok CVIII [1987] Nr 19 s. 14);
1920 r. – 19 404 osoby (ang. Strażnica 15.05 1920 s. 153);
1921 r. –26 845 osób (ang. Strażnica 01.06 1921 s. 171);
1922 r. – 32 661 osób („Bądź wola Twoja na ziemi” 1964 rozdz. 13, par. 22).
1923 r. – 42 000 osób (Strażnica 15.06 1923 s. 191 – „Wiele zgromadzeń jeszcze nie zaraportowało” [ang. 15.07 1923 s. 218]);
1924 r. – 65 105 osób (ang. Strażnica 01.10 1924 s. 290);
1925 r. – 90 434 osoby (ang. Strażnica 01.09 1925 s. 263; dane z lat 1922-1926 obejmują tylko zgromadzenia powyżej 20 osób, z wyjątkiem niektórych sprawozdań spoza USA, patrz „Bądź wola Twoja na ziemi” 1964 rozdz. 13, par. 22);
1926 r. – 89 278 osób (ang. Strażnica 01.09 1926 s. 270);
1927 r. – 84 064 osoby (Strażnica 15.08 1927 s. 253 – „nie otrzymaliśmy raportów ze wszystkich zborów w Stanach Zjednoczonych, a także z niektórych krajów europejskich” [ang. 15.07 1927 s. 218]);

Lata 1928-1934 brak danych.

1935 r. – 52 465 osób (Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 717);
1936 r. – 53 835 osób (Informant sierpień 1937 s. 2);
1937 r. – 50 734 osoby (Informant sierpień 1937 s. 2);
1938 r. – 36 732 osoby (Jehovah’s Witnesses in the Divine Purpose 1959 s. 313; Wspaniały finał Objawienia bliski! 1993 s. 125; por. 38 798 osób [Informant special lipiec July 1938 s. 3]);
1939 r. – 29 385 osób (Jehovah’s Witnesses in the Divine Purpose 1959 s. 313; por. 31 426 osób [Informant październik 1939 s. 2]);
1940 r. – 27 620 osób (Jehovah’s Witnesses in the Divine Purpose 1959 s. 313; por. 27 711 osób [Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 717]; 27 858 osób [Informant sierpień 1940 s. 2]);
1941 r. – 23 989 osób (Jehovah’s Witnesses in the Divine Purpose 1959 s. 313);
1942 r. – 24 035 osób (jw. s. 313);
1943 r. – 23 577 osób (jw. s. 313);
1944 r. – 22 684 osoby (jw. s. 313).
1945 r. – 22 324 osoby (jw. s. 313; por. 22 328 osób [Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 717]);
1946 r. – 27 587 osób (Jehovah’s Witnesses in the Divine Purpose 1959 s. 313);
1947 r. – 26 449 osób (jw. s. 313);
1948 r. – 25 395 osób (jw. s. 313);
1949 r. – 24312 osób (jw. s. 313);
1950 r. – 22 723 osoby (jw. s. 313; Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 717);
1951 r. – 21 619 osób (Jehovah’s Witnesses in the Divine Purpose 1959 s. 313);
1952 r. – 20 221 osób (jw. s. 313);
1953 r. – 19 108 osób (jw. s. 313);
1954 r. – 17 884 osoby (jw. s. 313);
1955 r. – 16 815 osób (jw. s. 313; Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 717);
1956 r. – 16 302 osoby (Jehovah’s Witnesses in the Divine Purpose 1959 s. 313);
1957 r. – 15 626 osób (jw. s. 313);
1958 r. – 15 037 osób ((jw. s. 313; Strażnica Nr 6, 1959 s. 16);
1959 r. – 14 511 osób (Strażnica Nr 3, 1960 s. 12);
1960 r. – 13 911 osób (Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego 1995 s. 717);
1961 r. – 13 284 osoby (Strażnica Nr 2, 1962 s. 12);
1962 r. – 12 714 osób (Strażnica Nr 6, 1964 s. 13);
1963 r. – 12 292 osoby (Strażnica Nr 8, 1965 s. 13);
1964 r. – 11 953 osoby (Strażnica Nr 14, 1966 s. 11);
1965 r. – 11 550 osób (Strażnica Nr 5, 1967 s. 13);
1966 r. – 11 179 osób (Strażnica Nr 5, 1967 s. 13);
1967 r. – 10 981 osób (Strażnica Nr 4, 1969 s. 12);
1968 r. – 10 619 osób (Strażnica Nr 4, 1969 s. 12);
1969 r. – 10 368 osób (Strażnica Nr 4, 1970 s. 19);
1970 r. – 10 526 osób (Strażnica Tom XCII [1971] Nr 4 s. 25);
1971 r. – 10 384 osoby (Strażnica Rok XCIII [1972] Nr 5 s. 23);
1972 r. – 10 350 osób (Strażnica Rok XCIV [1973] Nr 6 s. 27);
1973 r. – 10523 osób (Strażnica Rok XCV [1974] Nr 8 s. 17);
1974 r. – 10 723 osób (Strażnica Rok XCVI [1975] Nr 8 s. 19);
1975 r. – 10 550 osób (Strażnica Rok XCVII [1976] Nr 8 s. 19);
1976 r. – 10 187 osób (Strażnica Rok XCVIII [1977] Nr 8 s. 15);
1977 r. – 10 080 osób (Strażnica Rok XCIX [1978] Nr 8 s. 19);
1978 r. – 9762 osoby (Strażnica Rok C [1979] Nr 8 s. 13);
1979 r. – 9727 osób (Strażnica Rok CI [1980] Nr 7 s. 21);
1980 r. – 9 564 osoby (Strażnica Rok CII [1981] Nr 7 s. 23).
1981 r. – 9601 osób (Strażnica Rok CIII [1982] Nr 7 s. 17);
1982 r. – 9529 osób (Strażnica Rok CIV [1983] Nr 7 s. 17);
1983 r. – 9292 osoby (Strażnica Rok CV [1984] Nr 8 s. 21);
1984 r. – 9081 osób (Strażnica Rok CVI [1985] Nr 8 s. 25);
1985 r. – 9051 osób (Strażnica Rok CVII [1986] Nr 5 s. 25).
1986 r. – 8927 osób (Strażnica Rok CVIII [1987] Nr 3 s. 11);
1987 r. – 8808 osób (Strażnica Rok CIX [1988] Nr 3 s. 17);
1988 r. – 8685 osób (Strażnica Nr 4, 1989 s. 7);
1989 r. – 8734 osoby (Strażnica Nr 1, 1990 s. 21);
1990 r. – 8869 osób (Strażnica Nr 1, 1991 s. 21);
1991 r. – 8850 osób (Strażnica Nr 1, 1992 s. 13);
1992 r. – 8683 osoby (Strażnica Nr 1, 1993 s. 15);
1993 r. – 8693 osoby (Strażnica Nr 1, 1994 s. 15);
1994 r. – 8617 osób (Strażnica Nr 1, 1995 s. 15);
1995 r. – 8645 osób (Strażnica Nr 1, 1996 s. 15);
1996 r. – 8757 osób (Strażnica Nr 1, 1997 s. 21);
1997 r. – 8795 osób (Strażnica Nr 1, 1998 s. 21);
1998 r. – 8756 osób (Strażnica Nr 1, 1999 s. 15);
1999 r. – 8755 osób (Strażnica Nr 1, 2000 s. 20);
2000 r. – 8661 osób (Strażnica Nr 1, 2001 s. 21);
2001 r. – 8730 osób (Strażnica Nr 1, 2002 s. 22);
2002 r. – 8760 osób (Strażnica Nr 1, 2003 s. 15);
2003 r. – 8565 osób (Strażnica Nr 1, 2004 s. 21);
2004 r. – 8570 osób (Strażnica Nr 3, 2005 s. 22);
2005 r. – 8524 osoby (Strażnica Nr 3, 2006 s. 30);
2006 r. – 8758 osób (Strażnica Nr 3, 2007 s. 30).
2007 r. – 9 105 osób (Nasza Służba Królestwa Nr 2, 2008 s. 6).
2008 r. – 9 986 osób (Rocznik Świadków Jehowy 2009 s. 31).
2009 r. – 10 857 osób (Rocznik Świadków Jehowy 2010 s. 31).
2010 r. – 11 202 osoby (Rocznik Świadków Jehowy 2011 s. 51).
2011 r. – 11 824 osoby (Rocznik Świadków Jehowy 2012 s. 55).
2012 r. – 12 604 osoby (Rocznik Świadków Jehowy 2013 s. 178).
2013 r. – 13.204 osoby (Rocznik Świadków Jehowy 2014 s. 176).
2014 r. – 14.121 osób (Rocznik Świadków Jehowy 2015 s. 176).
2015 r. – 15.177 osób (Rocznik Świadków Jehowy 2016 s. 176).
2016 –

ŚJ w kwestii spożywania emblematów wrócili w roku 2015 do poziomu z roku 1958 i do stanu z roku 1915, gdy rozkręcali dopiero działalność. :)

Szczytowy był rok 1925, w którym podano nawet niepełne dane. Pewnie od tej pory dawno już temu przekroczono 144 000 spożywających.

Z lat 1938-1940 podawano zmienne dane w różnych publikacjach.

[Obserwator]

Uzupełnienie danych:

Zastanawiający jest nagły spadek o ponad 27 000 osób spożywających emblematy w roku 1934 (57 139 osób), gdyż w roku 1933 takich osób było zdecydowanie więcej (84 179).

1933 r. – 84 179 osób (Bulletin 1 lipiec 1933 s. 2);
1934 r. – 57 139 osób (Bulletin czerwiec/lipiec 1935 s. 2);

[BoaDusiciel]

O ja cierpię dolę !
Jak się nazywa ta choroba, w której pacjent interesuje się liczbą ludzi spożywających jakieś emblematy w roku 1933 i 1934 ?

[Obserwator]

A może to było powodem nagłego zmniejszenia się liczby spożywających:

*** w06 15.2 ss. 27-28 ***
W roku 1932 poinformowano zbory za pośrednictwem Strażnicy, że należy zaprzestać wybierania starszych i diakonów, a zamiast nich powołać komitet służby złożony z duchowo usposobionych mężczyzn uczestniczących w publicznym głoszeniu.

*** jv rozdz. 15 s. 214 ***
Zbory zachęcono, żeby po przestudiowaniu tych artykułów przyjęły rezolucję akceptującą zawarte w nich wskazówki. W ten sposób zaniechano corocznych wyborów starszych i diakonów. W Belfaście w Irlandii Północnej oraz w innych miejscach niektórzy „starsi z wyboru” odeszli, pociągając za sobą osoby podzielające ich poglądy. Spowodowało to przerzedzenie szeregów, ale organizacja jako całość się wzmocniła.