Postaci biblijne w Koranie

Moderatorzy: kansyheniek, Bobo, booris, Junior Admin, Moderatorzy

tom68
Posty: 5321
Rejestracja: 09 sty 2013, 13:42

Postaci biblijne w Koranie

Post autor: tom68 »

Postaci biblijne w Koranie


Wstep

Celem niniejszej pracy jest przedstawienie postaci biblijnych wystepujacych w Koranie. Oprocz postaci wymienionych z imienia przedstawione zostana takze te, ktorych tozsamosc mozna ustalic z kontekstu. Prawdopodobnie ta druga lista nie jest kompletna, gdyz jej dokladne odtworzenie wymagaloby bardziej wnikliwych badan. O tym, jak istotna role odgrywaja postaci biblijne w Koranie niech swiadczy fakt, ze piec sur nazwano ich imionami: Sura 10 – Jonasz, Sura 12 – Jozef, 14 – Abraham, 19 – Maria, 71 – Noe.

1. Koran i Biblia

Jak zauwazyl Jozef Bielawski, „czytajac Koran, mozemy latwo stwierdzic, ze widoczne sa tam, obok sladow poganskich wierzen religijnych, oczywiste wplywy religii zydowskiej i chrzescijanskiej, pochodzace z roznych zrodel, czesto heterodoksyjnych”[1]. Islam stanowi bowiem pewnego rodzaju rozwiniecie judaizmu i chrzescijanstwa, ktore postrzega jako „zaniedbana” lub „zafalszowana” wersje prawdziwej religii opartej na objawieniu Boga[2]. Informacje na temat judaizmu i chrzescijanstwa Koran czerpie w znacznej mierze z „ustnej tradycji zydowskiej i Haggady” oraz Ewangelii apokryficznych[3].

2. Lista postaci biblijnych wystepujacych w Koranie

2.1. Postaci wymienione z imienia

2.1.1. Aaron

Aaron, brat Mojzesza pojawia sie w Koranie dwanascie razy. Wystepuje jako „rzecznik” Mojzesza (20, 25-35) i prorok (4, 163). Co ciekawe, pojawia sie tez w roli brata Marii, matki Jezusa (19, 28). Zdaniem J. Walkera moze to wynikac z faktu, ze Maria pochodzila z rodu Lewitow[4]. Ponadto Aaron pojawia sie w historii Zlotego Cielca (sura 7, 142-151).

2.1.2. Abraham

Abraham przedstawiony jest jako konwertyta z politeizmu, ktory dzieki objawieniu poznal, ze jest tylko jeden Bog. Historia jego nawrocenia opisana jest w surze 6,74-79. Kiedy Abraham zaczal krytykowac swoim rodakow i ojca z powodu ich politeizmu oraz czci oddawanej stworzeniu zamiast Stworcy, a nawet zniszczyl posazki ich bostw, zostal wrzucony do ognia, lecz Bog cudownie wyratowal go z opalow (21,52-72; nie jest to jedyny opis konfrontacji Abrahama z jego ojcem, inne znajdujemy w surach: 19, 26, 29, 37, 43).

Inna biblijna historia, w ktorej pojawia sie Abraham, odnotowana w Koranie jest wizyta boskich poslancow u Abrahama i Sary, podczas ktorej Bog objawil mu plany zniszczenia Sodomy i Gomory oraz zapowiedzial narodziny potomka (sury: 11, 69-76; 15, 51-60; 29, 31-32; i 51, 24-37). Jak zauwaza Lodahl, w Koranie historia to opowiedziana jest w taki sposob, by w jak najwiekszym stopniu uniknac wszelkich atropomorfizmow w prezentacji Boga oraz aniolow (aniolowie w tej historii nie spozywaja posilku przygotowanego przez Abrahama; por. sura 51, 27)[5].

Abraham wystepuje tez w sytuacji calkowicie nieznanej z Biblii jako budowniczy Ka’by, nazwanej Domem, czyli swietej budowli w Mekce, w ktorej ukryty jest Czarny Kamien (2, 125-127).

2.1.3. Adam

Adam pojawia sie w Koranie jako pierwszy czlowiek stworzony przez Boga „z prochu, potem z kropli nasienia, potem z grudki krwi zakrzeplej, potem z keska ciala kleistego” (22,5)[6]. Adam mial byc namiestnikiem Boga na ziemi (2,30), podobnie jak reszta ludzkosci (31, 20). Przy okazji historii opowiadajacej, jak Adam nazwal zwierzeta, Lodahl zwraca uwage na to, ze Koran przedstawia ja w inny sposob niz Biblia. W Biblii to Adam ma nazwac zwierzeta, lecz w Koranie to Bog objawia Adamowi, jak nazywaja sie zwierzeta, a zadaniem Adama jest nauczyc sie ich i powtarzac je za Allahem (2,31). Zdaniem Lodahla jest to przejaw odmiennej antropologii. W Biblii czlowiek jako namiestnik Stworcy ma odzwierciedlac miedzy innymi boska tworczosc, podczas gdy w Koranie czlowiek ma byc przede wszystkim poslusznym wykonawca woli Boga[7]. Koran opisuje tez historie kuszenia i upadku Adama w surach: 2, 35-38; 7, 19-30; 20, 117-123. Upadek Adama nastepuje w wyniku kuszenia szatana, czyli Iblisa, ktory w Koranie wystepuje jako aniol, ktory wbrew zyczeniu Boga z powodu pychy nie chcial zlozyc Adamowi holdu (2, 34).

2.1.4. Amram

Amram pojawia sie w Koranie jako ojciec Mojzesza i Aarona (3, 33).

2.1.5. Dawid

Osoba Dawida jest wielokrotnie wspomniana w Koranie. Dawid, podobnie jak Salomon, przedstawiony jest jako madry krol (2, 252) i autor Psalmow (4, 163)[8]. Ponadto odnotowane jest jego zwyciestwo nad Goliatem (2, 249-251) oraz nawrocenie Dawida po uwiedzeniu Batszeby (38, 17-25).

2.1.6. Diabel

Diabel wystepuje w Koranie pod imieniem Iblis i Szatan. Zdaniem Walkera imie Iblis pochodzi od greckiego diabolos[9]. Diabel pojawia sie w opisie stworzenia czlowieka, jako jedyny aniol, ktory z powodu pychy odmowil zlozenia Adamowi holdu, twierdzac, ze jest lepszy od czlowieka, poniewaz zostal stworzony z ognia (7, 11-12). Od tego czasu diabel wystepuje jako zwodziciel.

2.1.7. Eliasz

Koran wspomina Eliasza w dwoch miejscach. Eliasz jest zaliczony do „liczby cnotliwych” (6, 85) poslancow, ktorych Bog dal wiernym potomkom Abrahama. Jako poslaniec Allaha Eliasz wzywal lud do odstapienia od kultu Baala, lecz zostal uznany za klamce i odrzucony (37, 123-130). Zdaniem Walkera jest to nawiazanie do pojedynku Eliasza z prorokami Baala na gorze Karmel[10].

2.1.8. Elizeusz

Koran przedstawia Elizeusza, ktory w polskim przekladzie Koranu wystepuje pod imieniem Al-Jasa, jako cnotliwego poslanca Boga (6, 86).

2.1.9. Ezdrasz

Ezdrasz nosi w Koranie imie Uzajr. Pojawia sie w kontekscie bluznierczego dla wyznawcow islamu stwierdzenia: „Uzajr jest synem Boga” (9, 30), ktore chrzescijanie powtorzyli w formie: „Mesjasz jest synem Boga” (9, 30). Zdaniem Bielawskiego twierdzenie to wzielo sie stad, ze wedlug tradycji zydowskiej Ezdrasz w sto lat po smierci mial jakoby zmartwychwstac[11].

2.1.10. Gabriel

Koran mowi o Gabrielu na wielu miejscach. Gabriel jest aniolem i poslancem Boga, ktory potwierdza wczesniejsze objawienia i przekazuje nowe (2, 97-101). Utozsamiony jest z Duchem Swietym (16, 102). Ponadto Gabriel jest opiekunem i wspomozycielem wiernych (66, 4).

2.1.11. Goliat

Goliat wystepuje w Koranie w kontekscie walki z Dawidem (2, 249-251).

2.1.12. Haman

Haman pojawia sie w Koranie jako doradca faraona w kontekscie konfrontacji miedzy Mojzesza a wladca Egiptu (28, 6-38; 40, 23-37), co kaze sadzic, ze chodzi o innego Hamana niz w Ksiedze Estery lub ze mamy do czynienia z pewnym anachronizmem.

2.1.13. Ismael

Koran przedstawia Ismaela glownie jako syna Abrahama. Bog zawarl przymierze z jednym i drugim i zobowiazal obu do oczyszczenia Domu Boga, czyli Ka’by, z poganskich rytualow (2, 125). Obaj tez wystepuja jako budowniczowie Ka’by (2, 127).

2.1.14. Izaak

Izaak czesto gosci na kartach Koranu. Jest cudownie narodzonym synem Abrahama (11, 71-72) oraz prorokiem kontynuujacym dzielo ojca (19, 49).

2.1.15. Jakub

Jakub raz tylko nazwany jest w Koranie Izraelem (3, 93). Podobnie jak w Biblii bywa zestawiany ze swoim ojcem i dziadkiem (np. 2, 136; 38, 45). Czesto do tej trojki dodawany jest takze Ismael. Podobnie jak Abraham i Izaak Jakub zaliczony jest do grona prorokow (19, 49).

2.1.16. Jan Chrzciciel

Koran mowi o Janie Chrzcicielu w kontekscie zapowiedzi jego narodzin (19, 2-15). Narodziny byly cudowne, bowiem matka Jana byla bezplodna. Jan otrzymal dar madrosci juz jako maly chlopiec, byl tez bogobojny i lagodny.


2.1.17. Jezus

Koran z jednej strony przedstawia Jezusa jako wybitnego proroka podobnego do Mojzesza, obdarzonego moca Ducha Swietego (2, 87; 19, 30-34). Z drugiej strony, Koran jednoznacznie sprzeciwia sie twierdzeniu, ze Jezus byly synem Boga (9, 30), choc nazywa go Slowem pochodzacym od Boga (3, 45). Allah nie jest ojcem i nie ma synow, poniewaz jest jedynym Bogiem (6, 100; 112, 3). Ponadto Koran zdecydowanie przeczy twierdzeniu o ukrzyzowaniu Jezusa (4, 157). Oprocz tego znajdujemy w Koranie historie z zycia Jezusa, ktorych nie ma w Biblii. Jedna z nich jest tchniecie zycia w glinianego ptaka (3, 49; 5, 110). Inna jest zdolnosc Jezusa do nauczania juz w bardzo wczesnym wieku (3, 46; 5, 110; 19, 29-33). Wedlug Koranu Jezus zapowiedzial tez nadejscie proroka Mahometa (66, 6). Zdaniem Walkera epizod ten ma swoj pierwowzor w biblijnej zapowiedzi zeslania Ducha Swietego[12].

2.1.18. Hiob

W Koranie Hiob zaliczony jest do grona prorokow (4, 163; 6, 84). Wspomniana jest tez jego historia, choc w wielkim skrocie (21, 83-84; 38, 41-44). Hiob wystepuje w niej jako przyklad czlowieka cierpliwego i pelnego skruchy.

2. 1.19. Jonasz

Jonasz wystepuje w Koranie pod wlasnym imieniem oraz pod pseudonimem Wladca Ryb (21, 87)[13] i Czlowiek Ryby (68, 48). O perypetiach Jonasza Koran opowiada w surze 38, 139-148. Jonasz funkcjonuje jako przyklad czlowieka, ktory nie potrafil cierpliwie czekac na ratunek od Boga, choc i tak w koncu Allah okazal mu dobroc (68, 48-50).

2.1.20. Jozef

Dwunasta sura Koranu nosi imie Jozefa i w szczegolowy sposob opowiada jego historie, a czyni to w znacznej zgodzie z tekstem biblijnym. Glownym odstepstwem jest przedstawienie incydentu z zona Potyfara ze szczegolami nieznanymi z Biblii. Koran stwierdza tez, ze Jozef byl w stanie oprzec sie pokusie dzieki szczegolnemu wsparciu ze strony Boga (12, 24). Ponadto w Koranie uwolnienie Jozefa z wiezienia mialo miejsce po tym, jak wyjasnil sen faraona. Co wiecej, Jozef nie tylko poradzi faraonowi, by ustanowil osobe odpowiedzialna za dostawy i zapasy zboza, ale takze sam siebie rekomendowal do tej roli (12, 55). Kolejnym odstepstwem od tekstu biblijnego jest ujawnienie przez Jozefa swej prawdziwej tozsamosci Beniaminowi, zanim bracia zostali oskarzeni o kradziez kielicha (12, 69). W koncu czytamy tez o tym, ze do Egiptu przybyli rodzice Jozefa (12, 99-100), choc zgodnie z Biblia w tym czasie jego matka juz nie zyla.


2.1.21. Korach

Koran przedstawia Koracha (Karuna[14]) jako czlowieka niezwykle bogatego i pysznego, ktory sobie przypisywal to, co otrzymal od Boga. Probowal buntowac „lud Mojzesza” (28, 76), lecz Allah sprawil, „iz ziemia pochlonela jego i jego potomstwo” (28, 81), co stanowi nawiazane do biblijnej historii opisanej w 4 Mojzeszowej 16. Co ciekawe, inne fragmenty Koranu ukazuja Koracha razem z Hamanem jako jednego z doradcow faraona, ktorzy wystapili przeciwko Mojzeszowi (29, 39; 40, 23-24).

2.1.22. Lot

Lot byl wedlug Koranu jednym z pierwszych wyznawcow islamu, a nawrocil sie dzieki swiadectwu Abrahama (29, 26). Podobnie tez jak Abraham Lot zostal poslany do mieszkancow Sodomy i Gomory, by wzywac ich do nawrocenia (7, 80-81). Historia Sodomy i Gomory czterokrotnie pojawia sie w Koranie (7, 80-84; 11,74-83; 27, 54-58; 29, 28-34).

2.1.23. Maria

Maria, matka Jezusa, pojawia sie w Koranie w wielu miejscach. Sura 19 nazwana jest jej imieniem. Po raz pierwszy czytamy o Marii w surze 3, 36-37, gdzie znajdujemy opis jej narodzin, po ktorych zaopiekowal sie nia Zachariasz, ojciec Jana Chrzciciela. Maria na jakis czas zamieszkala w swiatyni. Dalej w tej samej surze znajdujemy zapowiedz narodzin Jezusa (3, 42-47). O sluzbie Marii w swiatyni czytamy rowniez w surze 19, 16-17. Tam znajdujemy tez relacje o zwiastowaniu i narodzinach Jezusa (19, 17-34). Warto dodac, ze wedlug Koranu chrzescijanie traktowali Marie jako jedna z osob Trojcy (5, 116).

2.1.24. Michal

Archaniol Michal pojawia sie w Koranie tylko raz jako towarzysz Gabriela (2, 98).

2.1.25. Mojzesz

Mojzesz wystepuje w Koranie przede wszystkim jako ten, kto nadal prawo potomkom Abrahama (2, 53) oraz wystapil przeciwko faraonowi i wyprowadzil lud Bozy w Egiptu (2, 49-61; 20, 9-97; 26, 10-67; 51, 38-40; 79, 15-25). W Koranie znajdujemy tez pewna historie z zycia Mojzesza, ktora nie wystepuje w Biblii. Mowi o niej sura 18,60-82. Mojzesz wystepuje w niej jako uczen jednego ze slug Allaha, ktory prowadzi Mojzesza przez szereg niezrozumialych dla niego wydarzen, by nauczyc go cierpliwosci.

2.1.26. Noe

Sura 71 nosi imie Noego i dosc szczegolowo, choc nie w sposob identyczny z Biblia, opisuje Potop. Glowna roznica polega na tym, ze Koran w o wiele wyrazniejszy sposob przedstawia Noego jako proroka wzywajacego do wiary w prawdziwego Boga. O Noem i Potopie mowia tez nastepujace sury: 7, 59-64; 10, 71-73; 11, 25-48 (w tej wersji historii Noego znajdujemy informacje o jednym z jego synow, ktory nie chcial wejsc z nim do statku, przez co zostal wykluczony z rodziny jako niewierny; 11, 46); 23, 23-29; 26, 105-122; 29, 14-15; 54,9-15. Historia Noego zdaje sie byc jednym z wazniejszych przykladow proroka odrzuconego przez niewiernych. Z jednej strony pokazuje, ze nie wszyscy daja posluch prawdzie, a z drugiej przestrzega przed konsekwencjami odrzucenia wiary w prawdziwego Boga.

2.1.27. Saul

W oryginale Saul wystepuje w Koranie pod imieniem Talut i pojawia sie w historii Dawida i Goliata (2, 247-251).

2.1.28. Salomon

Salomon wystepuje w Koranie, obok Dawida, jako krol-medrzec (21, 78-82). Salomon ponadto znal mowe ptakow (27, 17) i mrowek (27, 18-19). To od ptaka Salomon dowiedzial sie o krolowej Saby (21, 22). Lud ten oddawal czesc Sloncu (21, 24). Salomon wezwal krolowa do przyjecia wiary w prawdziwego Boga, co tez uczynila po wizycie w Jerozolimie (27, 44). Salomon wystepuje w Koranie takze jako przyklad czlowieka zdolnego do pokuty, ktory pewnego dnia zapomnial odmowic modlitwy zachwycony widokiem pieknych rumakow, pozniej jednak rozpoznal swoj blad i nawrocil sie (38, 30-33). Ponadto Koran odnotowuje, ze na polecenie Allaha dla Salomona pracowali dzinnowie przy budowie i wyposazaniu sanktuariow (34, 12-13).

2.1.29. Zachariasz

Zachariasz wystepuje w Koranie nie tylko jako ojciec Jana Chrzciciela (3, 38-41; 19, 2-15; 21, 89-90), ale takze jako opiekun Marii (3, 36-37).

2.2. Postaci wspomniane bezimiennie

2.2.1. Abel i Kain

Abel i Kain nie sa wymienieni w Koranie z imienia, lecz pojawiaja sie jako dwaj synowie Adama (5, 27). Do biblijnego opowiadania o zabojstwie Abla Koran dodaje epizod z poslanym przez Boga krukiem, ktory pokazal Kainowi, jak pogrzebac zwloki brata (5, 31).

2.2.2. Benjamim

Benjamin wystepuje w historii Jozefa jako jeden z dwoch – drugim jest Jozef – umilowanych synow Jakuba (12,8).

2.2.3. Ewa

Ewa wspomniana jest w Koranie jako zona Adama (7, 189).

2.2.4. Henoch

Walker twierdzi, ze Henoch wystepuje w Koranie pod imieniem Idris, „ktory byl sprawiedliwy, byl prorokiem. I wynieslismy go na miejsce wyniosle” (19, 56-57)[15]. Te slowa moga byc aluzja do wniebowziecia Henocha opisanego w 1 Mojzeszowej 5, 25.

2.2.5. Gedeon

Gedeon nie jest wymieniony w Koranie z imienia, lecz w surze 2, 249 czytamy o tescie wojownikow polegajacym na sposobie picia wody z rzeki. Koran umieszcza go jednak w czasach krola Saula.

2.2.6. Jozue i Kaleb

Koran nie wymienia imienia Jozuego i Kaleba, ale w surze 5,23 czytamy o dwoch bogobojnych ludziach, ktorzy w czasach Mojzesza chcieli zajac Ziemie Swieta mimo tego, ze mieszkal w niej lud olbrzymow.

2.2.7. Krolowa Saby

Krolowa Saby pojawia sie w Koranie w kontekscie historii opowiadajacej o madrosci Salomona, a takze o jego dzialaniach propagujacych wiare w prawdziwego Boga. Krolowa Saby byla pierwotnie wyznawca Slonca, lecz po wizycie z Jerozolimie stala sie wyznawca Allaha (27, 44).

2.2.8. Natan

W surze 38,21-24 znajdujemy historie „dwoch klotnikow” opowiedziana w kontekscie uwiedzenia Batszeby przez Dawida. Historia ta przypomina te opowiedziana Dawidowi przez proroka Natana i takze prowadzi do nawrocenia Dawida. Sam Natan nie jest jednak wymieniony z imienia.

2.2.9. Potyfar i jego zona

Opowiedziana w Koranie historia Jozefa wspomina Potyfara, choc nie z imienia. Potyfar przedstawiony jest jako Egipcjanin, ktory wykupil Jozefa (12, 21). Jego zona probowala uwiesc Jozefa (12, 23-25).

2.2.10. Samuel

Samuel wystepuje w Koranie jako prorok, ktory oglosil Saula krolem (2, 247).

2.2.11. Sara

Sara pojawia sie w Koranie jako zona Abrahama w kontekscie zapowiedzi narodzin Izaaka (11, 71-72).

Zakonczenie

Jak zauwazyl Angelo Scarabel, historie biblijne, ktore stanowia pokazna czesc Koranu, „rzadko tworza ciagle i kompletne opowiadanie, jak w przypadku sury 12, poswieconej historii Jozefa. Czesciej natomiast sa opowiadane, a jeszcze czesciej wspomniane, poszczegolne epizody”[16]. Jego zdaniem zamieszczono je w Koranie po to, by wykazac lacznosc islamu z „historia swieta objawien monoteistycznych”[17]. Innymi slowy, islam w ten sposob z jednej strony odwoluje sie do monoteistycznych tradycji zydowskich i chrzescijanskich, pokazujac, ze nie jest nowa, lecz starozytna religia, zas z drugiej strony wskazuje na ich autentyczna, czyli pierwotna tresc i przeslanie, ktore – jak twierdzi islam – ulegly znacznemu znieksztalceniu, czego koronnym przykladem jest przypisanie boskosci Jezusowi i Marii. Jednak, jak nietrudno zauwazyc, to, co Koran dodaje do opisu lub charakterystyki postaci biblijnych, zwykle nalezy odlozyc do basni, ktore nie licuja z powaga i logika Pisma Swietego.

Bibliografia

Zrodla

Koran, tlum. J. Bielawski, Warszawa 1986


Opracowania

Bielawski, Jozef, „Komentarz, wprowadzenie, przypisy”, w: Koran, tlum. J. Bielawski, Warszawa 1986

Lodahl, Michael, Claiming Abraham. Reading the Bible and the Qur’an Side by Side, Grand Rapids 2010

Scarabel, Angelo, Islam, tlum. K. Stopa, Krakow 2004

Walker, John, Bible Characters in the Koran, Paisley 1931


--------------------------------------------------------------------------------
[1] J. Bielawski, „Komentarz, wprowadzenie, przypisy”, w: Koran, tlum. J. Bielawski, Warszawa 1986, s. 781.

[2] Tamze, s. 783.

[3] Tamze, s. 784. Z tym pogladem zgadza sie Michael Lodahl (por. M. Lodahl, Claiming Abraham. Reading the Bible and the Qur’an Side by Side, Grand Rapids 2010), ktory wskazuje na nastepujace pozabiblijne zrodla informacji o judaizmie i chrzescijanstwie, z jakich korzystal autor Koranu: Genesis Rabbah (s. 19), Zywot Adama i Ewy, czyli Apokalipse Mojzesza (s. 86), Targumy (s. 94), Miszne (s. 98), Ewangelie Jakuba (s. 120), Ewangelie Tomasza (s. 131). John Walker w Bible Characters in the Koran, Paisley 1931, wsrod zrodel wiedzy Mohameta na temat judaizmu i chrzescijanstwa wymienia ponadto Ewangelie Barnaby (s. 59).

[4] J. Walker, dz. cyt., s. 36.

[5] M. Lodahl, dz. cyt., s. 15.

[6] Cytaty z Koranu wg: Koran, tlum. J. Bielawski, Warszawa 1986.

[7] M. Lodahl, dz. cyt., s. 78.

[8] W Koranie (21, 105) znajdujemy cytat z Psalmu 37,29.

[9] J. Walker, dz. cyt., s. 44.

[10] J. Walker, dz. cyt., s. 46.

[11] J. Bielawski, dz. cyt., s. 877.

[12] J. Walker, dz. cyt., s. 63.

[13] W polskim tlumaczeniu Koranu znajdujemy tam imie Jonasz, lecz w przypisach tlumacz podaje brzmienie tekstu arabskiego.

[14] Bielawski w przypisie do tego wersetu wyjasnia, ze chodzi o te sama osobe. J. Bielawski, dz. cyt., s. 907.

[15] J. Walker, dz. cyt., s. 47. Podobnego zdania jest Bielawski, por. J. Bielawski, dz. cyt., 895.

[16] A. Scarabel, Islam, tlum. K. Stopa, Krakow 2004, s. 38.

[17] Tamze.

http://respondeo.pl/?p=1308
tom68

merkaba
Posty: 160
Rejestracja: 24 sie 2010, 18:04

Post autor: merkaba »

Koran prawie na wszystkich stronach mówi o żydach i chrześcijanach – niby nie ma żadnych związków a tu taki zbieg okoliczności. Wielkie postaci biblijne takie jak Adam i Ewa (tzn. w Koranie jest napisane „żona Adama”), Abraham, Mojżesz, Izaak, Izmael, Jakub, prorocy, Jezus, Maryja, Zachariasz, Jan Chrzciciel i wielu innych występują w Koranie, oczywiście ich historie są bardzo przekształcone, przeinaczone. Dodatkowo, jakby przez przypadek, kto objawił Koran Mahometowi? Archanioł Gabriel! Tzn. powiedzmy Archanioł Gabriel. Czy to jest przypadek? Ten sam anioł, który objawił Maryi wcielenie Syna Bożego – Jezusa Chrystusa, Anioł Wcielenia, które jest bazą naszej wiary chrześcijańskiej, ten sam anioł jest pośrednikiem miedzy Allahem i Mahometem. Oczywiście Maryi i Mahometowi podaje przeciwstawne sobie wiadomości. Maryi objawia, że porodzi Syna Bożego a Mahometowi mówi, że Allah nie ma syna.http://www.fronda.pl/a/jean-alcader-isl ... ,5029.html
Obrazek

tom68
Posty: 5321
Rejestracja: 09 sty 2013, 13:42

Post autor: tom68 »

Tak Judaizm jak chrześcijaństwo oraz Islam to religie Abrahama nawet JP II tak uważał -:)
tom68

Awatar użytkownika
radek
Posty: 4094
Rejestracja: 03 sty 2013, 13:19
Lokalizacja: Choszczno
Kontakt:

Post autor: radek »

Dan 9:24 pau "(24) Nad twoim ludem i nad Miastem Świętym ustalono siedemdziesiąt tygodni, by nieprawość doszła do swojego kresu, by grzech opieczętować, by odpokutować występek i zaprowadzić wieczną sprawiedliwość, by opieczętować widzenie i proroka, by namaścić świętego nad świętymi."

Objawienie dane Jezusowi oznajmia, że imię Boże miało być napisane w Świątyni Bożej

Ap 3:12 pau "Zwycięzcę uczynię filarem w świątyni mojego Boga i już nie wyjdzie na zewnątrz. Wypiszę też na nim imię mego Boga i imię miasta mego Boga, nowego Jeruzalem zstępującego z nieba od mego Boga, oraz moje nowe imię."

Wg Koranu "węzły", skupiające Światy i ogrzewające życie mogą być narażane ze strony istot z zewnątrz

Sura 113:4 (Bielawski)
przed złem tych, którzy dmuchają na węzły,

Po zapowiedzi odbudowy Świątyni, Anioł wrócił ponownie do Proroka, aby go pokrzepić

Dn 10:13 pau "Anioł królestwa Persji walczył przeciw mnie przez dwadzieścia jeden dni i wtedy Michał, pierwszy z aniołów, przyszedł mi z pomocą. Dlatego też zostawiłem go tam przy królach Persji"

Dan 12:1 pau "(1) W tym czasie powstanie Michał, wielki książę, opiekun synów twojego ludu. I nastanie okres ucisku, jakiego dotąd żaden naród nie doznał. W tym czasie twój lud zostanie ocalony - każdy, kto jest zapisany w księdze."

W Koranie Michał także jest przy Gabrielu, gdy Ten szuka wątpiących, aby ich nawrócić do mocy Bożej

Sura 2:97 (Bielawski)
Powiedz: "Otóż kto jest nieprzyjacielem Gabriela?!" Przecież to on zesłał go na twoje serce, za zezwoleniem Boga; dla potwierdzenia prawdziwości tego, co było zesłane przed nim, jako drogę prostą i radosną wieść dla wierzących.
Sura 2:98 (Bielawski)
Otóż ten, kto jest wrogiem Boga, Jego aniołów i Jego posłańców, i Gabriela, i Michała... - ponieważ Bóg jest wrogiem dla niewiernych!
Obrazek

Awatar użytkownika
radek
Posty: 4094
Rejestracja: 03 sty 2013, 13:19
Lokalizacja: Choszczno
Kontakt:

Post autor: radek »

Według Biblii Jan przygotował drogę Jezusowi, a imieniem Bożym jest Jah. Wszystkie trzy najświętsze postacie w Biblii są nazywane imionami rozpoczynającymi się na literkę "J". Imię Allah składa się z części "All" mającej podkreślić że wszystko jest w Nim jednym, natomiast część "ah" nawiązuje do Jah. Koran określa Boga jako "Jam jest" w słowach skierowanych do Mojżesza jako jednej osoby, oraz "Allah" w słowach skierowanych do wszystkich czytających księgę

Koran 27:9 (Bielawski)
O Mojżeszu! Zaprawdę, Jam jest Bóg, Potężny, Mądry!

Koran 4:171 (Bielawski)
O ludu Księgi! Nie przekraczaj granic w twojej religii i nie mów o Bogu niczego innego, jak tylko prawdę! Mesjasz, Jezus syn Marii, jest tylko posłańcem Boga; i Jego Słowem, które złożył Marii; i Duchem, pochodzącym od Niego. Wierzcie więc w Boga i Jego posłańców i nie mówcie: "Trzy!" Zaprzestańcie! To będzie lepiej dla was! Bóg- Allah - to tylko jeden Bóg! On jest nazbyt wyniosły, by mieć syna! Do Niego należy to, co jest w niebiosach, i to, co jest na ziemi. I Bóg wystarcza jako opiekun!

1Kor 15:28 eib "Kiedy wszystko będzie Mu już poddane, wówczas i sam Syn podda się Temu, który Mu wszystko poddał, aby Bóg był wszystkim we wszystkim."

Ciekawostką jest, że słowo Graall związane z ostatnią wieczerzą pasuje do techniki wypowiedzi Jezusa i mogło być użyte do pobłogosławienia nowego przymierza, a uczniowie przyjmując sens słów jako "Pijcie z niego wszyscy" skupili się na rozpowszechnieniu uznanego znaczenia w formie pisemnej

Mat 26:27 eib "Następnie wziął kielich, podziękował i przekazał im, mówiąc: Pijcie z niego wszyscy."
Obrazek

Awatar użytkownika
booris
Posty: 3655
Rejestracja: 17 kwie 2015, 15:07
Lokalizacja: Amsterdam,Londyn,Barcelona

Post autor: booris »

Slowo "graal" ma swoje zrodlo w jezyku hiszpanskim,gdzie grial znaczy kubek.

Awatar użytkownika
radek
Posty: 4094
Rejestracja: 03 sty 2013, 13:19
Lokalizacja: Choszczno
Kontakt:

Post autor: radek »

booris pisze:Slowo "graal" ma swoje zrodlo w jezyku hiszpanskim,gdzie grial znaczy kubek.
Booris nie ujmując niczego Barcelonie, Twój argument w mojej ocenie jest lichy. Myślisz, że mistyka tego słowa jest aż tak rozpowszechniona, ze względu na podobieństwo do hiszpańskiego słowa

Mat 15:8 eib "Lud ten czci Mnie wargami,lecz sercem jest ode Mnie daleko."
Obrazek

Awatar użytkownika
booris
Posty: 3655
Rejestracja: 17 kwie 2015, 15:07
Lokalizacja: Amsterdam,Londyn,Barcelona

Post autor: booris »

Nie,radku.Nie mowie o mistyce tego slowa,ale o jego etymologii.Zatem Jezus nie mogl go uzyc podczas ostatniej wieczerzy.Poza tym graal,jako kielich uzyty przy ostatniej wieczerzy,pojawia sie w XII wieku.Jest jeszcze sredniowieczny epos "Parsifal" w ktorym graal to kamien.

Awatar użytkownika
radek
Posty: 4094
Rejestracja: 03 sty 2013, 13:19
Lokalizacja: Choszczno
Kontakt:

Post autor: radek »

Booris jest tyle języków, czemu wg Ciebie ludzkość tak czci akurat hiszpańską wersję kubka wiążąc ją z ostatnią wieczerzą?

Jeśli chodzi o "Persifal'a", to by się zgadzało, bo Jezus mówi o swoim słowie jako o skale

Mat 7:24 eib "Każdy więc, kto słucha moich słów i robi z nich użytek, jest jak człowiek mądry, który swój dom postawił na skale."
Obrazek

EMET
Posty: 11235
Rejestracja: 04 wrz 2006, 17:31

Post autor: EMET »

booris pisze:Slowo "graal" ma swoje zrodlo w jezyku hiszpanskim,gdzie grial znaczy kubek.
EMET:
W starofrancuskim języku --> termin ten -- "Graal" -- to: "czasza; waza; kielich" [czy tp. w sensie]: w starofrancuskim, powtarzam.
Znalazłem kiedyś --> na jednej ze stron www - takowy - właśnie [!] 'Starofrancuski Słownik', gdzie - taki właśnie - termin był objaśniony. Powtarzam: w starofrancuskim języku! ;-)

Stephanos, ps. EMET
„Wielu będzie biegać tu i tam [po hebrajsku: < jᵊszōṭᵊṭû >], i nastanie obfitość prawdziwej wiedzy” -- Daniela 12:4b; ‘PNŚ-2018’, Przypis.

Awatar użytkownika
booris
Posty: 3655
Rejestracja: 17 kwie 2015, 15:07
Lokalizacja: Amsterdam,Londyn,Barcelona

Post autor: booris »

Nie wiem czy czci.Jak juz napisalem z hiszpanskiego,a wlasciwie starohiszpanskiego,wywodzi sie slowo graal.Sa tacy (np.A.J.Palla) ktorzy uwazaja,ze slowo graal to znieksztalcona forma lacinskiego wyrazu cratis.Znieksztalcenie polega na podobnym do niego wyrazie lacinskim cratus znaczacym kielich,stad utozsamianie go z kielichem z ostatniej wieczerzy.Nie jest moim celem dociekanie swietosci kielicha lub nie,jego mistyce i tak dalej.Zauwazylem po prostu,ze napisales o uzyciu tego slowa przez Jezusa,ktory hiszpanskiego raczej nie znal.Bez znaczenia jest dla mnie rowniez to,ze uznales moj argument za "lichy". :-D Pogrzeb troche w necie (wszak masz komputer) i sprawdz.

Awatar użytkownika
tropiciel
Posty: 4957
Rejestracja: 11 kwie 2013, 17:39

Post autor: tropiciel »

Fakty ukrywane przez dzisiejszych duchownych muzułmańskich :

[video]https://www.youtube.com/watch?v=eFMfViDLoEc[/video]

Kim jest Allah ? i kim był Mahomet ? - wyjaśnienie w filmie

Było kilka różnych wersji Koranu o czym mówi niżej podana książka :

Obrazek

Wersje pierwotne pisane pismem spółgłoskowym np. wersja Alego ibn Abi Taliba ( zięcia Mahometa i męża Fatimy ) liczyła 3 razy więcej objawień niż wersja Usmana ibn Affana, która zdominowała wszystkie inne wersje Koranu w tym również wersję Abdullaha ibn Masuda, który był towarzyszem Mahometa.
Na tym tle doszło do bratobójczych walk.

Usman ibn Affan wybrany na kalifa w 644 r., chcąc temu zaradzić, kazał zredagować Koran i taką wersję jako obowiązującą wysłał do wszystkich ważniejszych ośrodków islamu. Inne wersje Koranu były niszczone.

Stało się więc podobnie jak w przypadku 50 Biblii Konstantyna, która z rozkazu cezara została rozesłana jako obowiązująca na terenie imperium rzymskiego.

Ale w roku 656 po latach rządów absolutnych kalif Usman ibn Affan został zamordowany w swoim pałacu w Medynie, a jego krew obryzgała jego księgę Koranu w jego wersji. Do dnia dzisiejszego ślady jego krwi są widoczne na potężnym zachowanym egzemplarzu Koranu. Zarzucano mu m.in. narzucenie muzułmanom jego wersji Koranu i zredukowanie go do jednej księgi. Oskarżano go też o zniszczenie Koranu w wersji Alego oraz ibn Masuda.

Do władzy doszedł Ali przywódca szyitów, ale wkrótce został obalony przez założyciela sunnickiej dynastii Umajjadów, którym stał się Mu&#8217;awija ibn Abi Sufjan panujący jako kalif od 661 r. Za czasów jego władzy szyici uznali wersję Koranu kalifa Usmana.
W roku 685 doszedł do władzy Ibn Malik inicjator kolejnej redakcji Koranu. Wówczas islamskie imperium było w większości zamieszkane przez muzułmanów nie będących Arabami. Narzędziem utrzymania jedności w państwie był dla Umajjadów Koran. W tej sytuacji nie mógł być jedynie pomocą dla recytatora, który znał sury Koranu na pamięć. Miał stać się księgą. Prace nad udoskonaleniem Koranu wszczął kalif Ibn Malik. Na jego polecenie zapis tekstu koranicznego uzupełniono o samogłoski, znaki diakrytyczne oraz wskazówki dotyczące wymowy, aby wyeliminować ryzyko niepoprawnej recytacji lub błędnej interpretacji tekstu Koranu. Od tej pory zaczęła obowiązywać w islamie tylko ta wersja.

Ale ta wersja Koranu nie została uwolniona od błędów. Uwidoczniły to współczesne badania oraz odkrycia wczesnych wersji Koranu. Okazuje się, że nie wszystkie te wersje udało się wyeliminować. Prace nad tym podjął m.in. Gotthelf Bergsträßer, François Déroche, Stephen Humphrey, czy ostatnio Christoph Luxeberg.
W 1972 roku podczas remontu Wielkiego Meczetu w stolicy Jemenu - Sanaa - robotnicy budowlani natknęli się na poddaszu na zamurowane pomieszczenie, w którym odnaleziono wielką ilość starych manuskryptów. Powiązane w węzełki rękopisy zapakowano do dwudziestu parcianych worków i upchano pod wiodącymi na górę schodami minaretów.
Na znalezisko zwrócił uwagę dopiero po dłuższym czasie Qadhi Ismaii al-Akwa, szef jemeńskiego urzędu do spraw zabytków. W 1973 roku zainteresował tym odkryciem niemieckich naukowców, którzy po pierwszych oględzinach stwierdzili, że manuskrypty są wczesnymi kodyfikacjami Koranu - a więc z tego okresu, w którym formował się islam.

W swej książce pt. The Syro-aramaic reading of the Koran. A contribution to the decoding of the language of the Koran - Christoph Luxenberg podaje przykłady błędnego odczytania pierwotnego arabskiego tekstu spółgłoskowego, który zaowocował błędnymi doktrynami islamu. Wstawiono więc niewłaściwe znaki diakrytyczne, które zmieniły tekst Koranu. Do takich miejsc zdaniem Luxenberga należy np. Sura 19 : 24 mówiąca w przyjętej edycji Koranu o umieszczeniu strumyka u stóp Marii, gdy urodziła Jezusa. Gabriel miał powiedzieć do niej : Nie smuć się ! Pan umieścił u twych stóp strumyk. Ale przyjmując inne odczytanie tekstu spółgłoskowego tekst ten powinien wyglądać :
Nie smuć się ! Twój Pan sprawił, że twój potomek jest prawowity.

Innym przykładem jest wzmianka w Koranie - Sura 44 : 54 - o hurysach - młodych i pięknych dziewicach czekających na sprawiedliwych w Raju. To jednak nie idzie w parze z siedmioma innymi surami, które opisują wieczną rozkosz z własnymi żonami. Problematyczny fragment Koranu mówi : I połączymy ich w pary z hurysami o wielkich oczach. Zdaniem Luxenberga, gdy inaczej odczytamy tekst spółgłoskowy wstawiając inaczej znaki diakrytyczne to otrzymamy tekst : Posadzimy was wygodnie pod winogronami białymi jak kryształ. Pierwotne słowo hur w Koranie, nie ma zatem nic wspólnego z dzisiejszą muzułmańską interpretacją.

Wynikałoby z tego, że zamachowiec samobójca może liczyć co najwyżej na orzeźwiającą kiść winogron, a nie na 72 hurysy gotowych na zaspokojenie jego żądz jak to opisują hadisy - opowieści najważniejsze po Koranie źródło szariatu.
Takie rozumienie słowa hurysa, byłoby zgodne z biblijną wersją opisu Edenu przywróconego na ziemi pod panowaniem Mesjasza.

_________________________________

Awatar użytkownika
booris
Posty: 3655
Rejestracja: 17 kwie 2015, 15:07
Lokalizacja: Amsterdam,Londyn,Barcelona

Post autor: booris »

Ja z kolei znalazlem kiedys,ze starofrancuski graal pochodzi od lacinskiego gradalis,oznaczajacego mise,tace czy tez naczynie.
Tak naprawde przeciez,nie ma to wiekszego znaczenia,albowiem slowo graal jest w naszej kulturze jednoznacznie kojarzone z Jezusem i kielichem ktorego uzyl podczas Ostatniej Wieczerzy.Podobnie jak Armagedon,ktore kojarzy sie z sytuacja,a nie miejscem.Potocznie mowi sie o nadchodzacym Armagedonie,gdzie w rzeczywistosci Har-Magedon to miejscowosc - Meggido.

EMET
Posty: 11235
Rejestracja: 04 wrz 2006, 17:31

Post autor: EMET »

booris pisze:Ja z kolei znalazlem kiedys,ze starofrancuski graal pochodzi od lacinskiego gradalis,oznaczajacego mise,tace czy tez naczynie.
Tak naprawde przeciez,nie ma to wiekszego znaczenia,albowiem slowo graal jest w naszej kulturze jednoznacznie kojarzone z Jezusem i kielichem ktorego uzyl podczas Ostatniej Wieczerzy.Podobnie jak Armagedon,ktore kojarzy sie z sytuacja,a nie miejscem.Potocznie mowi sie o nadchodzacym Armagedonie,gdzie w rzeczywistosci Har-Magedon to miejscowosc - Meggido.
EMET:
Ciekawe jest to, co piszesz, Userze. ;-)

Gwoli dokładności, to owe dwuczłonowe wyrażenie - będące faktycznie frazą, nie, zaś, pojedynczym wyrażeniem, oznacza: "Góra Megiddo" [człon "Ha" -- na pewno oznacza "góra", ew. kolektywnie: "góry", jak to i Briksa, str. 96, ed. 1996r.].

Kiedyś w literaturze ŚJ probowano nawet pisać: "Góra zgromadzenia wojsk", lecz to... bardziej wynikało ze sformułowania z Apok 16:14c, 16a. Próbowałem osobiście też wniknąć w sam termin "Megiddo", lecz... nic z tego nie wyszło... :-/ :->

Sephanos, ps. EMET
„Wielu będzie biegać tu i tam [po hebrajsku: < jᵊszōṭᵊṭû >], i nastanie obfitość prawdziwej wiedzy” -- Daniela 12:4b; ‘PNŚ-2018’, Przypis.

Awatar użytkownika
booris
Posty: 3655
Rejestracja: 17 kwie 2015, 15:07
Lokalizacja: Amsterdam,Londyn,Barcelona

Post autor: booris »

Tez sie sie spotkalem z okresleniem,ze Meggido to "Góra zgromadzenia wojsk",co moze byc konsekwencja rozgrywajacych sie pod Meggido starozytnych bitew.Ciekawostka jest tez,ze cos takiego jak Gora Meggido fizycznie,czy tez geograficznie,nie istnieje.Har oznacza gore,cos widocznego z daleka,tymczasem Meggido lezy na niewielkim wzniesieniu,ktore okresla sie slowem "tell" i tak do dzis nazywa sie to wzgorze - Tell Meggido.W Apokalipsie 16:16,o ile pamietam,uzyte zostalo slowo topos czy topon...moge sie mylic...co znaczy "miejsce",ale rowniez moze oznaczac "sytuacje" czy tez "bieg wydarzen".Nota bene Armagedon w kontekscie ostatecznej wojny,lub raczej bitwy,dobra ze zlem,pojawia sie wylacznie w 16:16 Apokalipsy.Nie ma tego okreslenia w innych miejscach Biblii.

ODPOWIEDZ

Wróć do „Islam”