Jachu pisze:A na nasze,to od wieczora 13 września do wieczora 14 września Yom Kippur (Dzień Pojednania).
JOM KIPPUR
* dzień odkupienia
* Dzień Pojednania
* Dzień Przebłagania
Jom Kippur
* pokuta
* post
„
A to będzie dla was wieczną ustawą: W miesiącu siódmym dziesiątego dnia tegoż miesiąca ukorzycie się i nie będziecie wykonywać żadnej pracy, zarówno tubylec jak i obcy przybysz, który osiadł wśród was. W tym dniu bowiem zostanie dokonane przebłaganie za was, aby was oczyścić. Od wszystkich waszych grzechów będziecie oczyszczeni przed Panem. Jest to dla was sabat, dzień całkowitego odpoczynku. Ukorzycie się w waszych duszach. Ustawa to wieczna. Przebłagania zaś dokonywać będzie kapłan, którego się do tego namaści i którego się wprowadzi w urząd, aby sprawował służbę kapłańską zamiast swego ojca; a wdzieje szaty lniane, szaty święte.” (3 Mojż. 16:29-32,*BW)
„I przemówił Pan do Mojżesza tymi słowy:
Powiedz synom izraelskim tak: W miesiącu siódmym, pierwszego dnia tegoż miesiąca, będziecie mieli dzień odpoczynku, dzień pamiętny, obwołane trąbieniem, święte zgromadzenie; żadnej ciężkiej pracy wykonywać nie będziecie, a składać będziecie ofiary ogniowe dla Pana. I przemówił Pan do Mojżesza tymi słowy: Dziesiątego dnia jednak tego samego siódmego miesiąca będzie dzień pojednania. Będzie to dla was święte zgromadzenie. Ukorzycie się i złożycie Panu ofiary ogniowe. Żadnej pracy w tym dniu wykonywać nie będziecie, gdyż jest to dzień pojednania, aby pojednać się z Panem, Bogiem waszym. Każdy zaś, kto się nie ukorzy w tym dniu, będzie wytracony ze swojego ludu. Każdego, kto w tym dniu wykonywać będzie jakąkolwiek pracę, wytępię spośród jego ludu. Żadnej pracy wykonywać nie będziecie; jest to wieczna ustawa dla waszych pokoleń we wszystkich siedzibach waszych. Jest to sabat, dzień całkowitego odpoczynku. Ukórzcie się więc. Dziewiątego dnia tego miesiąca wieczorem, od wieczora do wieczora obchodzić będziecie wasz sabat.” (3 Mojż. 23-32, BW)
O arcykapłaństwie Jezusa napisano:
„
Tak i Chrystus nie sam sobie nadał godność arcykapłana, lecz uczynił to Ten, który do niego powiedział: Jesteś moim Synem, dzisiaj zrodziłem ciebie; jak i na innym miejscu mówi: Tyś kapłanem na wieki według porządku Melchisedeka.” (Hebr. 5:5-6,*BW)
„
Tamtych kapłanów było więcej, gdyż śmierć nie pozwalała im pozostawać w urzędzie; ale Ten sprawuje kapłaństwo nieprzechodnie, ponieważ trwa na wieki. Dlatego też może zbawić na zawsze tych, którzy przez niego przystępują do Boga, bo żyje zawsze, aby się wstawiać za nimi. Takiego to przystało nam mieć arcykapłana, świętego, niewinnego, nieskalanego, odłączonego od grzeszników i wywyższonego nad niebiosa; który nie musi codziennie, jak inni arcykapłani, składać ofiar najpierw za własne grzechy, następnie za grzechy ludu; uczynił to bowiem raz na zawsze, gdy ofiarował samego siebie.” (Hebr. 7:23-27,*BW)
Wiele osób powołuje się na powyższy werset, twierdząc, iż Pan Jezus złożył ofiarę raz na zawsze, więc musi się rokrocznie wstawiać za nasze grzechy. Zwróćmy jednak uwagę na kilka istotnych szczegółów.
O starożytnych arcykapłanach w Izraelu napisano:
„służą oni w świątyni, która jest tylko obrazem i cieniem niebieskiej, jak to zostało objawione Mojżeszowi, gdy miał budować przybytek: Bacz, powiedziano mu, abyś uczynił wszystko według wzoru, który ci został ukazany na górze.” (Hebr. 8:5, BW).
Skoro Świątynia ziemska była odzwierciedleniem tej niebiańskiej, oznacza to również, że i służba kapłańska była wprowadzona na wzór służby niebiańskiego arcykapłana, jako ‘cień’ tego co będzie się działo w przyszłości. Dlaczego więc tamci wstawiali się za grzechy ludu rokrocznie?
Poza tym, wytłuszczony fragment przytoczonego powyżej fragmentu Pisma Świętego, wskazuje, iż Jezus może zbawić tych, którzy przystępują przez Niego do Boga, wstawiając się za nimi. Jest tu przedstawiona pewna ciągłość. Nie jest powiedziane ‘aby wstawił się’, ale ‘aby wstawiać się’. Owszem w dalszej części jest napisane, iż nie musi on codziennie składać ofiar. Jest tak dlatego, ponieważ przebłagania za ciągle popełniane przez niedoskonałych ludzi grzechy dokonuje On na podstawie tej samej, jedynej złożonej ofiary.
Ponadto, dlaczego powierzono mu wieczny urząd arcykapłański, skoro całe Jego zadanie polegałoby na jednorazowym wstawieniu się przed obliczem Boga, za nasze grzechy?
Zwróćmy uwagę na następujący werset:
„
Dzieci moje, to wam piszę, abyście nie grzeszyli. A jeśliby kto zgrzeszył, mamy orędownika u Ojca, Jezusa Chrystusa, który jest sprawiedliwy. On ci jest ubłaganiem za grzechy nasze, a nie tylko za nasze, lecz i za grzechy całego świata.” (1 Jana 2:1-2, BW).
Co oznacza termin orędownik?
Osobę, która wstawia się za kimś (lub za czymś). Gdzie i kiedy Pan Jezus za nami oręduje? Czy określenie „jeśliby kto zgrzeszył” mówi w domyśle o jednorazowym potknięciu?
Jest aktualne zawsze, ilekroć się potkniemy (Przysł. 24:16) Oczywiście, nie ma tu mowy o świadomym grzechu, bowiem:
„jeśli otrzymawszy poznanie prawdy, rozmyślnie grzeszymy, nie ma już dla nas ofiary za grzechy, lecz tylko straszliwe oczekiwanie sądu i żar ognia, który strawi przeciwników.” (Hebr. 10:26-27, BW)
Czy czujemy się na tyle bezgrzeszni, że nie potrzebujemy orędownictwa Pana Jezusa za nasze grzechy, ani też ukorzenia się przed Bogiem?
I Jan 3,3-4 bg
A ktokolwiek ma tę nadzieję w Nim, oczyszcza się, jako i On czysty jest. (4) Każdy, co czyni grzech, ten i zakon przestępuje; albowiem grzech to przestępstwo zakonu.