Moje nawrócenie

AgnesPavlovski · Post autor: **AgnesPavlovski** » 04 lut 2009, 10:24

Zachęcem do pisania tutaj swoich świadectw. Jeśli macie swoje świadectwa w innych miejscach podajcie tam linki. Na przykład
http://biblia.webd.pl/forum/viewtopic.p ... &start=225

Kansy - zapraszam, napisz cos o sobie

Możesz otworzyć dział pt:
" Poznaj swojego moderatora"

Romeo · Post autor: **Romeo** » 05 lut 2009, 14:57

To znaczy, rozchodzi się o to, żeby napisać jak odnalazło się Boga?

Ja odnalazłem jeszcze w dzieciństwie. Bez specjalnego wpływu kogokolwiek. Bez przyczyny chyba nawet.

Post autor: **Bobo** » 05 lut 2009, 15:51

Romeo

Ja odnalazłem jeszcze w dzieciństwie

To znaczy, że nawróciłeś się będąc dzieckiem?

Sivis Amariama · Post autor: **Sivis Amariama** » 06 lut 2009, 1:04

http://sivis.ddl2.pl/index.php/o_mnie/d ... em_3F.html

Post autor: **kansyheniek** » 06 lut 2009, 3:04

Pierwszy raz Bóg dał o sobie znać w moim życiu kiedy miałem 9 lat.
Mój ojciec mając troche ponad 40 lat zachorował na nowotwór płuc.Były lata '80 wiec wtedy taka diagnoza to prawie zawsze oznaczało śmierć.Lekarze zdecydowali się na wycięcie 2/5 powierzchni płuc,ale oczywiście nie gwarantowali,że tata przeżyje.
Modlilśmy się całą rodziną o wyzdrowienie,a ja wtedy chyba nie zdawałem sobie do końca sprawy z tego co mojemu ojcu grozi,ale modliłem się,bo chciałem zobaczyć tatę (kiedy był w szpitalu nie mogłem go odwiedzać)
Dziś tata ma 63 lata i nadal pracuje.Bóg postanowił nie zabierać go nam,a tak niewiele brakowało...
Podczas operacji tata przeżył śmierć kliniczną i opowiedział nam o tym jak widział reanimację własnego ciała.
Jestem wdzięczny Bogu za ojca codziennie.To był jeden z tych momentów o których się wie,że Bóg interweniował.

Drugi raz Bóg dał o sobie znać niedawno 2 lata temu.Mój szwagier chory na hemofilię miał wypadek.W zasadzie nie powinno juz go być na tym świecie,ale żyje dzięki Bogu oczywiście.
Przez dwa dni leżał na OIOMie,lekarze byli bezradni,duża rana w jamie brzusznej u takiej osoby najczęściej powoduje natychmiastową śmierć,ale my nie poddawaliśmy się i nasze modlitwy zostały wysłuchane.

Wierzę,że dzięki modlitwie dużo można,jeśli się ma dobre intencje Bóg zawsze nas wysłucha.
Może poprzestanę narazie na tym.
Mam nadzieję,że zaspokoiłem twoją ciekawość Agnes

AgnesPavlovski · Post autor: **AgnesPavlovski** » 06 lut 2009, 10:46

kansyheniek pisze: Mam nadzieję,że zaspokoiłem twoją ciekawość Agnes

Kansy - nie zaspokoiłes jeszcze.
Oczywiście - chwała Bogu, że odpowiada na modlitwy i ciesze się, że tata Twoj żyje.
Mnie jednak intersuje , nie to, na ile widzimy cudowne interwencje Boga w życie innych ludzi, ale na ile wiara zmienia NASZE OSOBISTE ZYCIE. Czy znam Boga, nie z tego, co On czyni dla innych, ale czy znam GO, jako mojego osobistego Zbawiciela, który daje mi zycie NOWE w duchu i czy znam nie tylko dzieła, ale też Jego drogi.
Pozdrawiam.

Post autor: **kansyheniek** » 07 lut 2009, 2:35

AgnesPavlovski pisze:czy znam GO, jako mojego osobistego Zbawiciela, który daje mi zycie NOWE w duchu

Oczywiście,znam Go jako mojego osobistego Zbawiciela,który przez cały czas kieruje mną i moim życiem.Nie za bardzo jestem w stanie opisać skąd się bierze u mnie takie poczucie Bożego kierownictwa,ale wiem,że Bóg się mną opiekuje i za to Mu każdego dnia dziękuję.
Co do "nowego życia w duchu".
Kroczę całe życie tą samą drogą ukierunkowany przez rodziców zmierzam niestrudzenie do celu.Modlę się by nikt ani nic z tej drogi mnie nie zwiodło.
Nie chcę "nowego życia w duchu" cokolwiek to znaczy.Tak jak żyję teraz jest dobrze.

AgnesPavlovski pisze:Kansy - nie zaspokoiłes jeszcze.

Być może teraz cosik...

AgnesPavlovski · Post autor: **AgnesPavlovski** » 07 lut 2009, 9:24

Cz z tego mam rozumiec, ze jestes katolikiem? Jeśli tak, to czemu sie wstydzisz napisac?

Post autor: **kansyheniek** » 07 lut 2009, 13:46

Trudno by mnie było nazwać katolikiem skoro nie uznaję kultu świętych jak również kultu "Matki Bożej".To samo tyczy się czyśćca i piekła.
Moja matka jest ewangeliczką a ojciec katolikiem,a ja jestem kimś pomiędzy.

Jestem ochrzczony w KK,ale co ze mnie za katolik skoro odrzucam pewne dość ważne elementy tej wiary?
Pismo Święte uważam za nadrzędne chociaż uważam,że tzw Księgi Deuterokanoniczne są natchnione.
Jeśli ktoś uważa mnie za katolika proszę bardzo,mnie to nie przeszkadza

Niczego się nie wstydzę,bo i czego się tu wstydzić

AgnesPavlovski · Post autor: **AgnesPavlovski** » 07 lut 2009, 13:49

No, fajnie, teraz jakby jaśniej

Post autor: **kansyheniek** » 07 lut 2009, 13:53

AgnesPavlovski pisze:No, fajnie, teraz jakby jaśniej

Cieszę się,że zaspokoiłem twoją nienasyconą ciekawość

Axanna · Post autor: **Axanna** » 07 lut 2009, 13:59

kansyheniek pisze:
AgnesPavlovski pisze:No, fajnie, teraz jakby jaśniej
Cieszę się,że zaspokoiłem twoją nienasyconą ciekawość

Przygotuj się, bo nie na zawsze przecież... za łatwo byś chciał...

Post autor: **kansyheniek** » 07 lut 2009, 14:04

Że co?
Czego się czepia he?

AgnesPavlovski · Post autor: **AgnesPavlovski** » 07 lut 2009, 15:02

Prosiłabym o rzadsze używanie niektórych przymiotników.
Przypominam, ze przymiotniki odpowiadają na pytania:

jaki? jaka? jakie?
który? która? które?
czyj? czyja? czyje?

Jeżeli chodzi o przymiotnik nienasycona w połączeniu z rzeczownikem ciekawość
- sugeruje, że dokonałes wartościowania mojej osoby, co mi się może nie podobać, z uwagi na zdecydowanie negatywną konotację tegoż przymiotnika.

Nie mam natomiast nic przeciwko używaniu takich przymiotnikow jak;
urocza, zachwycająca, inteligentna, mądra - i tym podobnych

Post autor: **kansyheniek** » 07 lut 2009, 15:25

Aj Agnes,no dobra przepraszam.

Nie miałem nic złego na mysli...

AgnesPavlovski pisze:urocza, zachwycająca, inteligentna, mądra

Wszystkie panie by tak chciały,ja wiem,no ale ileż można słodzić.Płaskowicki Ci nie wystarcza?