Poezja duszy miłością malowana

Tutaj dzielimy się tym, co przyniesie zachetę, pocieszenie, umocnienie w wierze, co pobudzi do działania i pomoże rozwinąć skrzydła wierzącemu. Będzie tu miejsce dla poezji, rozważania fragmentów Słowa Bożego, dzielenia się tym co Bóg do nas mówi poprzez swoje Słowo, sny i wizje oraz okoliczności codziennego życia.

Moderatorzy: kansyheniek, Bobo, booris, Junior Admin, Moderatorzy

ODPOWIEDZ
Henryk
Posty: 11686
Rejestracja: 10 lis 2008, 8:26

Post autor: Henryk »

No...ale tej pani na zdjęciu przydałby się jakiś środek lokomocji. :lol:

nike
Posty: 11544
Rejestracja: 05 sie 2006, 23:59

Post autor: nike »

Hej Hej tutaj jest dział poezji

Płaskowicki Rys

Post autor: Płaskowicki Rys »

Nike
częścią poezji jest natchnienie a to z różnych zródeł pochodzi .
Beatrycze też pono piękna była jeno w oczach Dantego
pozdrawiam

Henryk
Posty: 11686
Rejestracja: 10 lis 2008, 8:26

Post autor: Henryk »

nike pisze:Hej Hej tutaj jest dział poezji
No przeca na temat... :lol:
Takie zdjęcie, że poezja. :mrgreen:
Pozdrawiam.

nike
Posty: 11544
Rejestracja: 05 sie 2006, 23:59

Post autor: nike »

Hehehehehe :-D

Płaskowicki Rys

Post autor: Płaskowicki Rys »

Czasem proza o Bogu może być jak poezja np Wędrówki Pielgrzyma pióra Brata z Betfordu

Jachu
Posty: 10663
Rejestracja: 09 lis 2008, 20:55
Lokalizacja: Śląsk

Post autor: Jachu »

Śnię,tworzę,używam harfy
I to jest moja poetycka droga
Czynić z mego życia poemat dla Boga

Chociaż usłyszę głosy urągania
Nie dbam-czy wzrastać będa,czy ucichać
Lecz się umarłych zgrają nie zatrwożę
Tak mi dopomóż.Chryste.Panie Boże.


Juliusz Słowacki

Jachu
Posty: 10663
Rejestracja: 09 lis 2008, 20:55
Lokalizacja: Śląsk

Post autor: Jachu »

Jerycho
Choć twierdza w gruzy się wali
Choć płonie nad głową dom
Nie dajcie – wy, w zbroi ze stali,
Przystępu rozpaczy i łzom!
Lecz oręż dobrawszy świeży,
W obronie człowieczych praw
Ostatnia garstko rycerzy
Do końca swe czoło staw!
Powoli się światło wciska
I dalej posuwa w głąb
A jak Jerycho w zwaliska
Od dźwięku runęło trąb
Tak runie w świetlanej zorzy
Więzienia ponury gmach
I ludzkość oczy otworzy
Po przykrych zbudzona snach.
Więc w naszym trudnym pochodzie
Zwątpienie i rozpacz precz
Ze szczęściem ludzkości w zgodzie
Podnieśmy nasz duchowy miecz.
Niech narody w kryzysie nie płaczą
Ucisk zakończy teraźniejszy wiek zły
Niebawem Jutrzenkę – Nowy Wiek
zobaczą
On wszystkim i na zawsze otrze ich łzy.
Amen.


s.Helena P. za zgodą podał Jachu

Jachu
Posty: 10663
Rejestracja: 09 lis 2008, 20:55
Lokalizacja: Śląsk

Post autor: Jachu »

GOLGOTA

Te oczy patrzyły
Usta spieczone
Ból szarpie ciałem

Jako bezbronny
Ach Władca w koronie
Czy wytrzymam ? Pytanie.

Wokół gęby wykrzywione
Cieszą się ofiary widokiem
A te serca grzechem obciążone,
Złe,krwi widoku nienasycone

Chcą zobaczyć,kogo?Eliasza?
Wymienili Go za Barabasza
O ironio historii
Ich król-popatrz,skonał...

Dokonało się jednak dzieło zamierzone
Patrzcie,świt wstaje-a te uskrzydlone-
Myśli radosne,wiosna-Zmartwychwstanie.

Witamy Cię Panie!




s.Helena P.

za zgodą podał Jachu

Płaskowicki Rys

Post autor: Płaskowicki Rys »

Nike
nie wiedziałem że masz talent !!!
pozdrawiam

nike
Posty: 11544
Rejestracja: 05 sie 2006, 23:59

Post autor: nike »

Zaskoczenie

tuż przede mną
posuwa się wolno
stara kobieta


idę bardzo powoli
patrzę
na jej opuchnięte nogi
czuje kruchość
jej starych kości
myślę o okrucieństwie czasu
i znikomości życia

wtedy nagle
kobieta odwraca się
uśmiecha się ciepło
i mówi
że jest wdzięczna Bogu za życie



EMET
Posty: 11282
Rejestracja: 04 wrz 2006, 17:31

Post autor: EMET »

nike pisze:Zaskoczenie

tuż przede mną
posuwa się wolno
stara kobieta


idę bardzo powoli
patrzę
na jej opuchnięte nogi
czuje kruchość
jej starych kości
myślę o okrucieństwie czasu
i znikomości życia

wtedy nagle
kobieta odwraca się
uśmiecha się ciepło
i mówi
że jest wdzięczna Bogu za życie



EMET:
Znakomicie, Nike.


Stephanos, ps. EMET
„Wielu będzie biegać tu i tam [po hebrajsku: < jᵊszōṭᵊṭû >], i nastanie obfitość prawdziwej wiedzy” -- Daniela 12:4b; ‘PNŚ-2018’, Przypis.

Płaskowicki Rys

Post autor: Płaskowicki Rys »

Bardzo piękny wiersz winszuję talentu
pozdrawiam

nike
Posty: 11544
Rejestracja: 05 sie 2006, 23:59

Post autor: nike »

Ja nie jestem kłeszeba i nie umiem dokładnie czysto po kłeszubsku mówić. Jeżdżę tam tylko kilka razy w roku odpoczywać w domku drewnianym w samym lesie. Jest tam cudownie. :-)

Awatar użytkownika
Esther
Posty: 2524
Rejestracja: 10 lis 2006, 21:55

Post autor: Esther »

czarem legendy owiani
niczym feniks z popiołów wskrzeszany
co wzlatuje ponad wyżyny
porzucając zgliszcza, ruiny
głowę swą z prochów podnosi
ku niebu się wznosi
nieśmiertelna ptaszyna
i uczuć lawina

w skrzydła jej usidłani,
wśród ognistych jej piór i uczuć zapłątani,
tak podobni a tak różni,
zawieszeni gdzieś w próżni,
w świecie tym zagubieni,
wśród gorejących płomieni,
niepojęci i nierozumiani,
kochający i kochani

by serca magnetyzm ich silny
trwał wiecznie w uczuciu niewinnym
i niczym nieśmiertelna ptaszyna
każdy dzień od nowa zaczynał
i płomień w sercach rozniecał
niczym feniks z popiołów wzleciał

ODPOWIEDZ

Wróć do „Słowa, które przynoszą życie”