Biblia i Sumerowie - Stworzenie Świata

[wuka]

Dziękuję. Bardzo ciekawe.

[Ketjow-oko]

Stworzenie Adama:
Jeżeli zapytać kogokolwiek, gdzie stworzono Adama odpowiedź zapewne padła by w ogrodzie Eden. Ale nie tam zaczyna się historia ludzkości.
Mezopotamska opowieść zapisana najpierw przez Sumerów umieszcza pierwszą akcję „powyżej Abzu” - na północ od rejonu, gdzie były kopalnie złota. Gdy powołano do istnienia kilka grup ”mieszkańców” i zmuszono nowe istoty do podjęcia służby, do jakiej ich stworzono – do wzięcia na siebie trudu ciężkiej pracy w kopalni -Anunnaki z siedmiu osad w EDIN zaczęli hałaśliwie domagać się takich pomocników dla siebie. Ponieważ ci z południowo-wschodniej Afryki odmówili, zaczęły się walki.

Tekst nazywany przez uczonych Mit o kilofie opisuje, jak Anunnaki z DIN pod wodzą Enlila pochwycili siłą i zabrali kilku „stworzonych” do Edenu, aby zdobyta siła robocza pracowała tam dla nich.
Tekst nazywany Mit o trzodzie i zbożu stwierdza otwarcie, że „gdy z wysokości nieba Anu posłał Anunnaki na Ziemię”, nie było jeszcze rosnących zbóż, nie było jagniąt i koźląt. Nawet gdy już w swej „komnacie stworzenia” Anunnaki sporządzili żywność dla siebie, nie byli nasyceni.
Dopiero gdy: „Anu, Elil i Ninmah ukształtowali czarnogłowych ludzi, rozmnożyli roślinność rodzące owoce w kraju[...]. W Edin umieścili czarnogłowych”.

Biblia wbrew powszechnemu mniemaniu, relacjonuje tę samą historię.
Podobnie jak w Enuma elisz najpierw jest mowa o stworzeniu nieba i Ziemi (Rodz.2), następnie o stworzeniu Adama (Biblia nie mówi, gdzie to się stało). Potem Elohim „zasadził ogród w Edenie, na wschodzie” (od miejsca w którym stworzył Adama); dopiero później Elohim „tam umieścił [w ogrodzie Edenie] Adama, którego stworzył”: „I wziął Jahwe Elohim Adama i osadził go w ogrodzie Eden, aby go uprawiał i strzegł”.
Ciekawe światło na „geografię stworzenia” (by ukuć nowy termin), a tym samym na inicjalne boskie spotkania rzuca Księga Jubileuszów. Ułożona w Jerozolimie za czasów drugiej świątyni, znana była wówczas jako Testament Mojżesza, jako że zaczynała się od odpowiedzi na pytanie, skąd ludzkość wiedziała o tych dawnych wypadkach, które poprzedzały stworzenie ludzkości?
Wskazuje ona, że wszystko to zostało objawione Mojżeszowi na górze Synaj, gdzie anioł boskiej obecności z boskiego rozkazu dyktował mu owe treści.

Nazwa Księga Jubileuszów, nadana temu dziełu przez greckich tłumaczy, wynika z chronologicznego układu księgi, opartego na rachubie lat w ramach 'jubileuszów”: lata nazywane są w nich „dniami” i „tygodniami”.
Czerpiąc najwyraźniej ze źródeł dostępnych w tamtych czasach (poza kanoniczną Księgą Rodzaju) – takich jak księgi wymienione przez Biblię czy inne teksty skatalogowane w bibliotekach mezopotamskich, lecz jeszcze nie odnalezione – Księga Jubileuszów stosując zagadkową rachubę „dni” stwierdza, że Adama przyprowadzili aniołowie do ogrodu Eden dopiero wtedy, „ gdy spędził on czterdzieści dni w kraju , gdzie został stworzony”, a „ jego żonę przyprowadzili tam osiemdziesiątego dnia”. Innymi słowy Adam i Ewa byli w Edenie przybyszami.

Księga Jubileuszów opowiadając w dalszej części o wypędzeniu z Edenu, dostarcza innej cennej informacji. Dowiadujemy się, że „Adam i jego żona odeszli z ogrodu Eden i zamieszkali w kraju narodzenia w ziemi na której zostali stworzeni”.
Innymi słowy, wrócili z Edin do Abazu w południowo-wschodniej Afryce. Dopiero tam w drugim Jubileuszu, Adam „poznał” swoją żonę, ona zaś „w trzecim tygodniu drugiego Jubileuszu urodziła Kaina,w czwartym urodziła Abla a w piątym urodziła córkę Awan (Biblia oznajmia, że Adam i Ewa mieli potem synów i inne córki: księgi nie kanoniczne twierdzą, że było ich w sumie sześćdziesięcioro troje).
Taki porządek wypadków, który umieszcza początek powstania ludzkości z jednej pierwotnej matki nie w mezopotamskim Edenie, lecz w Abzu w południowo-wschodniej Afryce, jest obecnie w pełni potwierdzony przez odkrycia naukowe. Dają one podstawę teoriom „od-afrykańskim”, dotyczącym pochodzenia i rozprzestrzeniania się człowieka jako gatunku. Nie tylko znaleziska kopalnianych szczątków najwcześniejszych hominidów, lecz także dowody genetyczne dotyczące gałęzi Homo sapiens potwierdzają, że miejscem powstania człowieka była Afryka południowo-wschodnia. Właśnie stamtąd różne gałęzie Homo sapiens (neandertalczycy, kromaniończycy) przybyły później do Azji i Europy.

To,że biblijny Eden był tym samym miejscem, które zasiedlali Anunnaki i do którego sprowadzili prymitywnych robotników z Abzu, wynika w niemal oczywisty sposób z analizy językowej. Nikt już raczej nie wątpi, że nazwa Eden pochodzi od sumeryjskiego E.DIN – za pośrednictwem akadyjskiego Edinnu.
--------------------
W tym przedstawionym zapisie jaki zamieściłem nie znaczy jednoznacznie, że popieram taką ''teorię'' czy hipotezę. Czytelnik tego forum kładzie szczególny kierunek swoich kontemplacji na podstawie zasadności Biblii w egzystencji człowieka czy też innych fundamentalnych Ksiąg nawiązujących do samego BOGA.
Pragnę przeprosić te Osoby, które głęboko, wnikliwie opierają swoje przekonania – wiarę na Piśmie świętym.
Lecz sam tytuł wątku wyraźnie wskazuje jaki temat w nim jest poruszany.