Większość Chrześcijan świętuje niedzielę jako dzień odpoczynku zamiast przykazanego nam przez Boga szabatu.
Jako uzasadnienie podaje się twierdzenie, jakoby Jezus zmartwychwstał właśnie pierwszego dnia tygodnia. Jednak jeśli przyjrzeć się Biblii to każdy kto posiada minimum wiedzy matematycznej może stwierdzić, że piątek jako dzień śmierci i niedziela jako dzień zmartwychwstania za nic na świecie nie zgadzają się z treścią Biblii.
Zacznijmy od słów samego Jezusa:
Cytat:
(39) A On odpowiadając, rzekł im: Pokolenie złe i cudzołożne znaku żąda, ale nie otrzyma innego znaku jak tylko znak Jonasza proroka. (40) Albowiem jak Jonasz był w brzuchu wieloryba trzy dni i trzy noce, tak i Syn Człowieczy będzie w łonie ziemi trzy dni i trzy noce. (41) [Mt 12: 38-39]
Już to zdanie świadczy o tym, że teoria od piątku (przed godziną 18) do niedzieli (w zasadzie noc z soboty na niedzielę) nie pasuje. W tym wypadku mamy niecałe dwie noce i jeden dzień z kawałkiem. Niektórzy starają się tłumaczyć to zdanie tym, jakoby „3 dni” u Żydów nie zawsze musiały znaczyć 3 pełne dni. Jednak Jezus nie mówi, że będzie w łonie ziemi przez trzy dni, ale podkreśla, że będą to 3 dni i 3 noce. .
Pismo podaje, że Jezus zmarł w przeddzień sabatu. Wyglądałoby na to, że musi to być piątek. Jednak posiłkując się Ewangelią Jana można zauważyć, że dzień sabatu przed śmiercią Jezusa był uroczysty.
Cytat:
(30) A gdy Jezus skosztował octu, rzekł: Wykonało się! I skłoniwszy głowę, oddał ducha. (31) Ponieważ był to dzień Przygotowania, aby więc ciała nie pozostawały przez sabat na krzyżu, albowiem dzień tego sabatu był uroczysty, Żydzi prosili Piłata, aby im połamano golenie i zdjęto je [J 19: 30-31]
Żydzi oprócz sabatu zwykłego, który upamiętniał siódmy dzień tygodnia (w którym Bóg odpoczywał i który nakazał zachowywać), znali także sabaty świąteczne. W trakcie ostatnich dni Jezusa naród żydowski przygotowywał się do Święta Przaśników, obchodzony na pamiątkę wyjścia Żydów z Egiptu. 15 dzień miesiąca Nisan ora 21 dzień tego miesiąca były tzw. sabatami uroczystymi. 14 dnia tego miesiąca należało natomiast zabić baranka paschalnego.
Cytat:
(1) Pan powiedział do Mojżesza i Aarona w ziemi egipskiej: (2) Miesiąc ten będzie dla was początkiem miesięcy, będzie pierwszym miesiącem roku! (3) Powiedzcie całemu zgromadzeniu Izraela tak: Dziesiątego dnia tego miesiąca niech się każdy postara o baranka dla rodziny, o baranka dla domu. (4) Jeśliby zaś rodzina była za mała do spożycia baranka, to niech się postara o niego razem ze swym sąsiadem, który mieszka najbliżej jego domu, aby była odpowiednia liczba osób. Liczyć je zaś będziecie dla spożycia baranka według tego, co każdy może spożyć. (5) Baranek będzie bez skazy, samiec, jednoroczny; wziąć możecie jagnię albo koźlę. (6) Będziecie go strzec aż do czternastego dnia tego miesiąca, a wtedy zabije go całe zgromadzenie Izraela o zmierzchu. (7) I wezmą krew baranka, i pokropią nią odrzwia i progi domu, w którym będą go spożywać. (8) I tej samej nocy spożyją mięso pieczone w ogniu, spożyją je z chlebem niekwaszonym i gorzkimi ziołami. (9) Nie będziecie spożywać z niego nic surowego ani ugotowanego w wodzie, lecz upieczone na ogniu, z głową, nogami i wnętrznościami. (10) Nie może nic pozostać z niego na dzień następny. Cokolwiek zostanie z niego na następny dzień, w ogniu spalicie. (11) Tak zaś spożywać go będziecie: Biodra wasze będą przepasane, sandały na waszych nogach i laska w waszym ręku. Spożywać będziecie pośpiesznie, gdyż jest to Pascha na cześć Pana. (12) Tej nocy przejdę przez Egipt, zabiję wszystko pierworodne w ziemi egipskiej od człowieka aż do bydła i odbędę sąd nad wszystkimi bogami Egiptu - Ja, Pan. (13) Krew będzie wam służyła do oznaczenia domów, w których będziecie przebywać. Gdy ujrzę krew, przejdę obok i nie będzie pośród was plagi niszczycielskiej, gdy będę karał ziemię egipską. (14) Dzień ten będzie dla was dniem pamiętnym i obchodzić go będziecie jako święto dla uczczenia Pana. Po wszystkie pokolenia - na zawsze w tym dniu świętować będziecie. (15) Przez siedem dni spożywać będziecie chleb niekwaszony. Już w pierwszym dniu usuniecie wszelki kwas z domów waszych, bo kto by jadł kwaszone potrawy od dnia pierwszego do siódmego, wyłączony będzie z Izraela. (16) W pierwszym dniu będziecie mieli zwołanie święte, tak samo w dniu siódmym. Nie będziecie wtedy wykonywać żadnej pracy. Będzie wam tylko wolno przygotować pożywienie. (17) Przestrzegać będziecie święta Przaśników, gdyż w tym dniu wyprowadziłem wasze zastępy z ziemi egipskiej. Przestrzegajcie tego dnia jako ustanowionego na zawsze we wszystkich waszych pokoleniach. (18) Czternastego dnia miesiąca pierwszego od wieczora winniście spożywać chleb niekwaszony aż do wieczora dwudziestego pierwszego dnia tego miesiąca.[Ex 12: 1-18]
Nie jest powiedziane, że 15 Nisan musiał wypaść w sobotę. Wręcz odwrotnie, wszystko wskazuje na to, że w okresie od śmierci do zmartwychwstania Jezusa obchodzono dwa sabaty. Uroczysty (15 Nisan) oraz cotygodniowy (17 Nisan). Przyjrzyjmy się niewiastom, które w niedzielę rano, przed wschodem słońca miały zastać pusty grób.
Cytat:
A gdy minął sabat, Maria Magdalena i Maria Jakubowa, i Salome nakupiły wonności, aby pójść i namaścić go. [Mk 16:1]
Cytat:
(54) A był to dzień Przygotowania i nastawał sabat. (55) A szły też za nim niewiasty, które razem z Jezusem przybyły z Galilei i widziały grób oraz jak składano ciało jego; (56) powróciwszy zaś przygotowały wonności i maści. Przez sabat zaś odpoczywały według przykazania. [Łk 23: 54-55]
Widzimy że niewiasty musiały po pierwsze zakupić wonności, a potem je odpowiednio przygotować. Kolejny dzień rozpoczynał się u Żydów wraz z zachodem słońca. W przypadku miesiąca Nisan byłoby to koło godziny 18. Zgodnie z założeniem śmierci w piątek, Jezus umiera koło godziny 15, a przed 18 musiał zostać złożony do gronu (musiano zdążyć przed sabatem). Następnie nastaje sabat, w którym nastaje całkowity zakaz pracy. Kobiety są przy grobie już w niedzielę przed wschodem słońca. Kiedy miałyby zakupić i przyrządzić wonności? W sabat i to w dodatku świąteczny, w który nie można pracować.Kobiety nie miałyby ani możliwość ani czasu zakupić i przyrządzić olejki do namaszczenia ciała Jezusa. Dodatkowo analizując fragment z Ewangelii Łukasza widzimy, że mowa jest o dwóch sabatach. Kobiety po złożeniu ciała do grobu Jezusa powróciły do domu przed sabatem. Potem przygotowywały olejki. Nie mogłyby tego robić w sabat, gdyż jest to praca. Następnie Łukasz podaje, że przez sabat odpoczywały zgodnie z przykazaniem, czyli mowa o cotygodniowym sabacie zgodnie z Dekalogiem.
Co innego, jeśliby zgodnie z Biblią uznać, że Jezus zostaje złożony do grobu w środę przed godziną 18 (14 Nisan). Wtedy też kobiety odpoczywają w sabat świąteczny (czwartek 15 Nisan), w piątek (16 Nisan) zakupują i przyrządzają wonności, w sabat cotygodniowy odpoczywają (17 Nisan) a jak najwcześniej jak to możliwe odwiedzają grób Jezusa w niedzielę rano (18 Nisan). I grób zastają już pusty.
Zgodnie z tym co powiedział Jezus (3 dni i 3 noce będzie przebywał w łonie ziemi), Jego złożenie do grobu nastąpiło w środę(14 Nisan) przed godziną 18, a zmartwychwstanie w sobotę przed godziną 18 (17 Nisan). Wtedy wszystkie dane jakie uzyskujemy czytając Biblię układają się w logiczną całość.
Kolejny i chyba najważniejszym wersetem wskazującym na środę jako dzień śmierci Jezusa jest proroctwo zawarte w księdze Daniela.
Cytat:
(24) Siedemdziesiąt tygodni wyznaczono twojemu ludowi i twojemu miastu świętemu, aż dopełni się zbrodnia, przypieczętowany będzie grzech i zmazana wina, i przywrócona będzie wieczna sprawiedliwość, i potwierdzi się, widzenie i prorok i Najświętsze będzie namaszczone. (25) Przeto wiedz i zrozum: Odkąd objawiło się słowo o ponownej odbudowie Jeruzalemu aż do Pomazańca-Księcia jest siedem tygodni, w ciągu sześćdziesięciu dwu tygodni znowu będzie odbudowane z rynkiem i rowami miejskimi; a będą to ciężkie czasy. (26) A po sześćdziesięciu dwóch tygodniach Pomazaniec będzie zabity i nie będzie go; lud księcia, który wkroczy, zniszczy miasto i świątynię, potem nadejdzie jego koniec w powodzi i aż do końca będzie wojna i postanowione spustoszenie. (27) I zawrze ścisłe przymierze z wieloma na jeden tydzień, w połowie tygodnia zniesie ofiary krwawe i z pokarmów. A w świątyni stanie obraz obrzydliwości, który sprawi spustoszenie, dopóki nie nadejdzie wyznaczony kres spustoszenia.[Dn 9: 24-27]
Widzimy wiec, że ofiary krwawe i pokarmów zniesione zostaną w połowie tygodnie czyli w środę. Tak wiec środa jako dzień śmierci i tym samym sobota wieczór jako dzień zmartwychwstania znajdują także poparcie w proroctwach Starego Testamentu.
Podsumowując więc wszystkie dane możemy stworzyć taki oto kalendarz.
13 Nisan (wtorek) po zachodzie słońca: ostatnia wieczerza.
14 Nisan (środa) o godzinie 15. Śmierć Jezusa na krzyżu. Przed nastaniem sabatu, czyli przed godziną 18 ciało Jezusa złożono do grobu.
Mija pierwsza noc
15 Nisan (czwartek), sabat uroczysty. Mija pierwszy dzień
Mija druga noc
16 Nisan (piątek). Kobiety zakupują i przygotowują wonności. Mija drugi dzień
Mija trzecia noc
17 Nisan (sobota), sabat cotygodniowy. Mija dzień trzeci. Zmartwychwstanie Jezusa przed godziną 18 (ale po godzinie 15).
18 Nisan (niedziela). Przed wschodem słońca kobiety znajdują pusty grób.
Wszystkie dane w sposób ścisły wskazują na środę jako dzień śmierci Jezusa, a sobotę wieczór jako czas Jego zmartwychwstania. Niedziela jako dzień odpoczynku znajduje potwierdzenie jedynie w (T)tradycji. Gdy szeregi Chrześcijan zasilali wierni pochodzenia pogańskiego, naturalne stały się zebrania w 1 dniu tygodnia, który był wolny od pracy. Wydaje się, że skierowanie ku niedzieli wynikało też z chęci odcięcia się od żydowskich korzeni. Mimo wszystko jeszcze na przełomie IV i V wieku to sobota była dniem spotkań i nabożeństw w wielu miastach Chrześcijańskich. Pisze o tym chrześcijański historyk Sokrates Scholastyk w Historii Kościoła.
Co Bóg zapisuje własnym palcem na kamieniu,a w nowym przymierzu na sercu dziecka Bożego?
Wj 20:8 mieses
Mk 2:27 bw"Pamiętaj o Dniu Sobotnim [szabbat], ażeby święcić go."
Ponadto [Jezus] rzekł im: Szabat jest ustanowiony dla człowieka