EMET:
1 Królów 2:23, 'Interlinia Vocatio': "
2.23 I_przysiągł król Salomon na_JHWH, mówiąc: Tak niech_uczyni_mi Bóg i_to niech_doda, bo przeciw_życiu_swemu powiedział Adoniasz o_sprawie tej." - tłum. Janusz Kaczmarek.
PNŚ oddaje: "
23 Wtedy król Salomon przysiągł na Jehowę, mówiąc: „Niech Bóg mi to uczyni i tamto doda do tego, jeśli Adoniasz nie powiedział tego przeciwko własnej duszy.".
Fragment z 'Int. Voc.': "Tak niech_uczyni_mi Bóg i_to niech_doda", to po
hebrajsku: < ko(h) ja'ase(h)-li 'elohim vecho(h) josif >, gdzie 'w sąsiedztwie' formalnego
plural - formy < 'elohim > - mamy w
singular wyrażeń na: "uczyni" i "doda". "przeciwko własnej duszy" [PNŚ] - w
hebr.: < venaphszo > /= < wenafszo >/, na bazie
rdzennego < nephesz > /= < nefesz >/. Identyczną frazę
hebr. < ko(h) ja'ase(h)-li 'elohim vecho(h) josif > - mamy w
2 Królów 6:31.
1 Królów 19:2, 'Int. Voc.': "
19.2 I_wysłała
Izebela [hebr.: < 'izewel >] posłańca do_Eliasza, mówiąc: Tak_niech_uczynią bogowie i_tak niech_dodadzą, jeśli_(w)_tym_czasie jutro nie_postąpię z_życiem_twoim, jak_(z)_życiem jednego z_nich.". - tłum., jak wyżej.
PNŚ oddaje: "
2 Wówczas Jezebel wysłała do Eliasza posłańca, mówiąc: „Niech bogowie mi to uczynią i tamto do tego dodadzą, jeśli jutro o tym czasie nie sprawię, by twoja dusza stała się jak dusza każdego z nich!” ".
Fragment z 'Int. Voc.': "Niech bogowie mi to uczynią i tamto do tego dodadzą", to po
hebrajsku: < ko(h)-ja'asun 'elohim vecho(h) josifun >. Teraz formy < ja'asun > oraz < josifun > - są w
plural.
"by twoja dusza stała się jak dusza każdego z nich!" [PNŚ] - w
hebr.: < 'eth-naphszekha kenephesz > /= < 'eth-nafszecha kenefesz >/.
Dlatego też, jakkolwiek w
Genesis [hebr. Bereszith] 1:1 mamy formę < 'elohim > [formalnie gramatycznie w
plural absolute], to jednak już < bara' > jest w
singular; mimo, że, jak pisałem, spotyka się też /ze względu na
realia gramatyczne/ w
plural mimo, że określenie/a/ na "stwarzać" [i w hebr., i w
gr.] przyporządkowane jest/są/ w Biblii
tylko i wyłącznie samemu Bogu Najwyższemu, o czym już [nie tylko ja] pisałem.
Wspierające co do
Jednoosobowego 'stwarzania' - jako
stwarzania /czyli:
sensu stricto/ - są także wypowiedzi z Ksiąg Nowego Przymierza, np.:
wg Mateusza 19:4;
do Hebrajczyków 11:3.;
2 do Koryntian 4:6;
do Rzymian 1:19, 20. Można by rzec, iż: gdy w tekście BH < 'elohim > dotyczy JHVH - jako Boga - następuje po tym 'tytule'
czasownik w liczbie pojedynczej, a
nie w liczbie mnogiej, która by wskazywała na kilka osób, powiedzmy. Okazuje się również, iż ową formę < 'elohim > - formalnie gramatycznie w
plural - użyto
nie tylko do Boga JHVH, lecz
także do innych,
których uważano za 'Bogów' i którym oddawano cześć boską.
Vide np.:
Sędziów 8:33; 9:27; 11:24; 16:23, 24;
1 Samuela 5:7 [wg
rdz.];
1 Królów 11:5, 33 [wszystkie - wg
rdz.];
1 Królów 18:27;
2 Królów 1:2, 3, 6, 16 [wszystkie - wg
rdz.; 19:37 [wg
rdz.];
Izajasza 37:38 [jak obok].
Na koniec --
Co do określenia gramatycznego typu
pluralis maiestatis, to - jak teraz
przypominam jedynie - pisałem o tym w post/ach/ --
http://biblia.webd.pl/forum/viewtopic.p ... ght=#47175
http://biblia.webd.pl/forum/viewtopic.p ... ght=#66560
http://biblia.webd.pl/forum/viewtopic.p ... ht=#112532
Jednak
nie wszystkich przekonuje posiłkowanie się ową 'formułą'
pluralis maiestatis, chociaż dla wielu [w tym i dla mnie, Stephanosa] jest to
sensowne i logiczne argumentowanie...
Stephanos, ps. EMET