Łotr nie jest w Raju

Moderatorzy: kansyheniek, Bobo, booris, Junior Admin, Moderatorzy

ODPOWIEDZ
eksplorator

Post autor: eksplorator »

booris pisze: https://pl.wikipedia.org/wiki/Piramida_Cheopsa
Piramida Cheopsa, Wielka Piramida, piramida Chufu – piramida znajdująca się w Egipcie na płaskowyżu w Gizie. Zbudowana w okresie Starego Państwa ok. 2560 p.n.e. z przeznaczeniem na grobowiec faraona Cheopsa (egip. Chu-fu), prawdopodobnie według projektu Hemona.

Piramida ta musialaby zostac zbudowana na okolo 200 lat przed potopem.
Biblia podaje datowanie niemalże z aptekarska dokładnością. Twój przykład datowania współczesnej "nauki", delikatnie mówiąc, razi niedokładnością. Podałeś informacje o czasie powstania piramidy Cheopsa ... która, według Ciebie, jest dokładna, bo chodzi o bagatela 2000 (dwa tysiące) lat rozbieżności?

"Badania rozpoczęte już ponad 200 lat temu pozwoliły ustalić, że budowla ma 4,5 tysiąca lat, wznoszono ją 30 lat z polecenia faraona Cheopsa, a powstała z 2,3 mln precyzyjnie ułożonych bloków skalnych, z których każdy waży średnio 2,5 tony"
http://www.newsweek.pl/nauka/co-kryje-p ... 0,1,1.html

"Piramida Cheopsa, Wielka Piramida, piramida Chufu – piramida znajdująca się w Egipcie na płaskowyżu w Gizie. Zbudowana w okresie Starego Państwa ok. 2560 p.n.e. z przeznaczeniem na grobowiec faraona Cheopsa"
https://pl.wikipedia.org/wiki/Piramida_Cheopsa

"Zamiast eksplorować Wielką Piramidę w Gizie z latarkami w dłoniach, postanowili ją prześwietlić między innymi za pomocą promieniowania mionowego. Chcieli w ten sposób sprawdzić, czy wewnątrz liczącego sobie 4,5 tysiąca lat budowli kryją się anomalie, o których jeszcze nie wiemy"
http://wiadomosci.dziennik.pl/historia/ ... wideo.html

"Największe piramidy wznieśli jednak dla siebie władcy IV dynastii, około 4600 lat temu: Cheops, Chefren i Mykerenos"
http://www.gim44.edu.pl/prace_uczniow/N ... 0cheo.html

"Czas powstania Od 2600 r. p.n.e. do 2480 r. p.n.e."
http://www.budowle.pl/budowla,wielka-piramida

Piramida Cheopsa powstała około 4,5 tysiąca lat temu. Było ona grobowcem dla jednego z władców Egiptu - Cheopsa, który był faraonem czwartej dynastii."
http://cudaswiata.pl/afryka/wielka_pira ... eopsa.html

[center]Które informacje, których naukowców mam brać serio?[/center]

Jachu
Posty: 10663
Rejestracja: 09 lis 2008, 20:55
Lokalizacja: Śląsk

Post autor: Jachu »

Ciekawe ile lat zabrało by współczesnym budowniczym, wykonanie dokładnej kopii z takiego samego materiału ? :lol: :xhehe: :-D
(36) Ale powiadam wam, iż z każdego słowa próżnego, które by mówili ludzie, dadzą z niego liczbę w dzień sądny; (37) Albowiem z mów twoich będziesz usprawiedliwiony, i z mów twoich będziesz osądzony. Ew. Mat.12 rozdz.

Awatar użytkownika
booris
Posty: 3655
Rejestracja: 17 kwie 2015, 15:07
Lokalizacja: Amsterdam,Londyn,Barcelona

Post autor: booris »

eksplorator pisze:Oczywiście! Proszę ...
:-D Chcesz mi powiedziec,ze Biblia jest udokumentowana...Biblia?Dokumentujesz za pomoca tego samego dokumentu?To tak jakbym napisal-booris jest glupi,a ktos zapytalby czy mam na to jakis dowod,na co ja pokazalbym mu kartke z tekstem ktory napisalem i powiedzial-prosze,tu jest dowod.

udokumentować «poprzeć coś dokumentami lub stwierdzić coś na podstawie dokumentów»
http://sjp.pwn.pl/slowniki/udokumentowany.html
Ostatnio zmieniony 29 lis 2016, 0:16 przez booris, łącznie zmieniany 1 raz.

Awatar użytkownika
booris
Posty: 3655
Rejestracja: 17 kwie 2015, 15:07
Lokalizacja: Amsterdam,Londyn,Barcelona

Post autor: booris »

eksplorator pisze:iblia podaje datowanie niemalże z aptekarska dokładnością. Twój przykład datowania współczesnej "nauki", delikatnie mówiąc, razi niedokładnością. Podałeś informacje o czasie powstania piramidy Cheopsa ... która, według Ciebie, jest dokładna, bo chodzi o bagatela 2000 (dwa tysiące) lat rozbieżności?
Ktorych chcesz.Wszyscy pisza,ze piramida byla zbudowana okolo 4500 lat temu,co sie pokrywa z tym co ja napisalem i z tym co ty podales,czyli 4368 lat temu.Nie mam pojecia skad wziely Ci sie te 2000 lat rozbieznosci.

eksplorator

Post autor: eksplorator »

booris pisze: Chcesz mi powiedziec,ze Biblia jest udokumentowana...Biblia?
To dobrze, że uważnie czytasz co do Ciebie piszę, ponieważ miałem już takie oto odczucia, że wszelkie moje argumenty "wrzucasz do kosza" zanim je przeanalizujesz. To, że z piramidą nie dałeś się złapać jak 'lis na gumową kaczkę', dobrze o Tobie świadczy. Ale, powracając do zagadnień związanych z początkiem rozkwitu cywilizacji po potopie i pierwszych zapisów człowieka, ja będę nadal uwiarygadniał swoje opinie na podstawie Biblii, jako najbardziej rzetelnej, spisanej historii człowieka.

Według chronologii Biblijnej potop zakończył się w 2369 r. p.n.e. Niektórzy naukowcy twierdzą, że Sumeryjskie piktogramy powstały w latach 3300—2800 r. p.n.e. (P. J. Wiseman, New Discoveries in Babylonia About Genesis, 1949, s. 36), lecz nie są to dokumenty datowane a wiek tychże oceniono jedynie według ich przypuszczeń. Nawet sami archeolodzy przyznają, że; "W tej dziedzinie rzadko kiedy operujemy pewnikami. Na ogół trzeba raczej stawiać hipotezy, zwykle mniej lub bardziej prawdopodobne. Czy odpowiadają prawdzie, zależy od ich [archeologów] umiejętności interpretowania i wiązania ze sobą najrozmaitszych sprzecznych danych, choć nowe informacje w każdej chwili mogą spowodować konieczność zmiany danej hipotezy albo zmusić uczonego do nieco innego jej sformułowania" - archeolog G. E. Wright (Shechem, The Biography of a Biblical City, 1965, przedmowa, s. xvi).

Archeolog potrafi jedynie powiedzieć, że "dana warstwa i jej zawartość w tym kopcu najwyraźniej pochodzi z tego samego (wcześniejszego lub późniejszego) ogólnego okresu, co pewna warstwa w tamtym kopcu". Tak tworzy się przybliżoną chronologię, która w każdej chwili może ulec daleko idącym korektom. Dla przykładu, w 1937 roku archeolog G. A. Barton umieścił ceramikę z 'epoki wczesnego brązu' między 2500 a 2000 r. p.n.e., podczas gdy rok później W. F. Albright umiejscowił ją między 3200 a 2200 r. p.n.e.

Spora grupa naukowców opiera datowanie przedmiotów za pomocą tzw. metody radiowęglowej, polegającej na pomiarze proporcji między izotopem promieniotwórczym węgla C14 a izotopami trwałymi C12 i C13. Wszystko byłoby ok., gdyby nie drobny szczegół. W czasopiśmie Science z 11 grudnia 1959 r. podano na s. 1630: "Klasycznym wręcz przykładem zawodności metody C14 jest rozpiętość 6000 lat uzyskana podczas badania 11 próbek z Dżarmo (...), prehistorycznej wioski w północno-wschodnim Iraku, która jak wynika z wszelkich danych archeologicznych, była nieprzerwanie zamieszkana nie dłużej niż 500 lat".

To, że metoda węglowa nie jest całkowicie dokładna, może świadczyć wypowiedź G. E. Wrighta na łamach The Biblical Archaeologist (1955, s. 46): "Warto zaznaczyć, że wbrew oczekiwaniom nowa metoda datowania starożytnych znalezisk na podstawie zawartości węgla radioaktywnego nie okazała się wolna od błędów. (...) Niektóre badania dały ewidentnie fałszywe rezultaty, najprawdopodobniej z różnych powodów. W chwili obecnej na wynikach można całkowicie polegać tylko wtedy, gdy przeprowadzono szereg badań, które dały praktycznie te same rezultaty, i gdy pokrywają się one z datą uzyskaną drogą innych obliczeń". W 1991 roku The New Encyclopædia Britannica (1991, t. 19, s. 772) donosiła: "Nie ulega wątpliwości, że metoda radiowęglowa nie jest tak dokładna, jak tego życzyliby sobie tradycyjni historycy".

Czy takiej metodzie można całkowicie zawierzyć i opierać na niej pewną chronologicznie historię?

Kiedy Biblia ujawnia chronologicznie poukładany zapis wydarzeń, pozwalający cofnąć się krok po kroku aż do początku dziejów człowieka, historycy nie są w stanie podać żadnej konkretnej daty będącej początkiem "historycznie udokumentowanych dziejów" ludzkości. Schody zaczynają się, kiedy autorytatywnie mają wypowiedzieć się o absolutnie pewnej przeszłość Asyrii, Babilonu czy Egiptu. W poprawnym opisie II tysiąclecia napotykają na coraz większe trudności, a III tysiąclecie to dla nich już istny labirynt.

Wszystko opiera się na domysłach i przypuszczeniach. W Biblijnym odtworzeniu tamtych czasów, w powiązaniu z datowanym okresem, w obliczeniach pomagają wzmianki o długich odcinkach czasu, takich jak np. 479 pełnych lat, jakie upłynęły od wyjścia Izraela z Egiptu do rozpoczęcia budowy świątyni za rządów Salomona;
1 Król 6;1 BT (1) W roku czterysta osiemdziesiątym po wyjściu Izraelitów z ziemi egipskiej, w miesiącu Ziw, to jest drugim, czwartego roku panowania nad Izraelem Salomona rozpoczął on budowę domu dla Jahwe.


Biblia, w zadziwiająco dokładny chronologicznie sposób, opisuje obraz starożytnych czasów, co ma coraz większe uznanie w środowiskach naukowych. Żeby nie być gołosłownym, w 2 Księdze Królewskiej jest taki opis wydarzeń;
2 Król 19;36,37 BT (36) Sennacheryb, król asyryjski, zwinął więc obóz i odszedł. Wrócił się i pozostał w Niniwie. (37) A gdy oddawał pokłon w świątyni swego boga, Nisroka, [synowie jego], Adramelek i Sareser, zabili go mieczem, a sami zbiegli do kraju Ararat. Syn zaś jego, Asarhaddon, został w jego miejsce królem.
Jednak, jak wynika z rozszyfrowanej przez archeologów babilońskiej kroniki, Sennacheryb został zamordowany 20 dnia miesiąca Tebet przez jednego tylko zbuntowanego syna. Inni babilońscy kronikarze z tamtej epoki, jak np. Berossos, kapłan babiloński z III w. p.n.e., jak również Nabonid, król Babilonu z VI w. p.n.e., również donoszą, iż Sennacheryba zgładził tylko jeden z jego synów.

Prawda wyszła jednak na jaw, kiedy to na odkrytym stosunkowo niedawno graniastosłupie Asarhaddon, syn i następca Sennacheryba, opisany w cytowanym sprawozdaniu z 2 księgi Królewskiej, informuje, że faktycznie, to jego bracia podnieśli bunt, zabili ojca, a potem uciekli. Mówi to naoczny świadek, a nie babiloński kronikarz.

Co na to naukowcy, podważający dotąd sprawozdanie Biblijne? Philip Biberfeld skomentował to następująco:"„Kronika babilońska, Nabonid i Berossos mylili się więc co do przebiegu wydarzeń. (...) Tylko relacja biblijna okazała się prawdziwa! Zgadza się z inskrypcją Asarhaddona w każdym szczególe — również co do ucieczki morderców. Przy okazji wyszło na jaw, że nawet wydarzenia z dziejów babilońsko-asyryjskich są opisane wierniej w Biblii niż w kronikach babilońskich. Fakt ten ma niezwykle doniosłe znaczenie także dla oceny współczesnych źródeł, których dane nie pokrywają się z biblijnymi" (Einführung in die jüdische Geschichte, 1937, s. 33).

Opinie samych naukowców skłaniają zatem do konkluzji, aby do wszelkich starożytnych zapisków świeckich podchodzić z daleko idącą ostrożnością. Jak wykazują, wydawało by się, wiarygodne zapisy babilońskich kronikarzy, zawierają one liczne nieścisłości, i jest wysoce nieprawdopodobne, by przedstawione w nich chronologie były wolne od takich błędów.

Podobnych przykładów można podawać dziesiątki, gdzie zapis Biblijny jest naukowo potwierdzonym faktem historycznym, uznawanym dotąd za mit a jego dokładność wprowadza w zachwyt największych sceptyków.

Podam jeszcze jeden przykład, dlaczego należy podchodzić z rezerwą do różnych opinii naukowych.

Amerykański uczony, archeolog i teolog Merrill Frederick Unger, tak opisuje rozbieżności wśród naukowców;

"Na przykład według Garstanga upadek Jerycha nastąpił ok. 1400 r. przed Chr. (...), zdaniem Albrighta było to ok. r. 1290 (...), Hugues Vincent, znany archeolog badający Palestynę, opowiada się za r. 1250 (...), a H. H. Rowley uważa, że faraonem uciskającym Izraelitów był Ramzes II i że exodus nastąpił za jego następcy Marniptaha [Merenptaha], ok. 1225 r. przed Chr.” (Archaeology and the Old Testament, s. 164, przyp. 15).

Inny uczony, profesor William Foxwell Albright, przekonany dotąd o wiarogodności metod współczesnej archeologii, przyznaje jednak, że "ciągle jeszcze jest rzeczą bardzo trudną dla niespecjalisty przebrnięcie przez wszystkie daty i wnioski archeologów, niejednokrotnie sprzeczne ze sobą" (Archeologia Palestyny, s. 314).

Skoro archeologia niesie z sobą wiele nieścisłości, to dlaczego mamy jej bezgranicznie ufać? Dokładność zapisów Biblijnych jest zdumiewająca, tylko trzeba w to uwierzyć i docenić. Tak było z pewnymi francuskimi archeologami, którzy w latach 1880-1890 prowadzili wykopaliska w Suzie, gdzie rozgrywały się wydarzenia opisane w Księdze Estery (Est 1:2). W książce The Monuments and the Old Testament (1946, s. 408) I. M. Price napisał: "Nie ma w Starym Testamencie innego wydarzenia, którego materialne tło dałoby się odtworzyć na podstawie wykopalisk tak żywo i dokładnie jak wydarzenia z zamku w Suzie".

Tak więc, ja nadal będę wierny biblijnym zapisom, mówiącym o po potopowym dziedzictwie południowej części Babilonii zwanej "ziemią Szinear", z miastem narodzin Abrahama, Ur (Rdz 10;10 Rodz 11;2,31), krainą znaną też jako Sumer lub Chaldeą, jako że w pewnych okresach władzę sprawowały tam dynastie chaldejskie (Jer 24;5 Eze 12;13).

Jachu
Posty: 10663
Rejestracja: 09 lis 2008, 20:55
Lokalizacja: Śląsk

Post autor: Jachu »


DATY BIBLIJNE
Bóg stworzył Adama p.n.e. 4128 1 Moj. 2:7, 5:1
Adam miał syna majac lat 130 1 Moj. 5:3
Set urodzony w roku p.n.e. 3998
miał syna majac lat 105 1 Moj. 5:6
Enosz urodzony w roku p.n.e. 3893
miał syna majac lat 90 1 Moj. 5:9
Kenan urodzony w roku p.n.e. 3803
miał syna majac lat 70 1 Moj. 5:12
Mahalalel urodzony w roku p.n.e. 3733
miał syna majac lat 65 1 Moj. 5:15
Jared urodzony w roku p.n.e. 3668
miał syna majac lat 162 1 Moj. 5:18
Henoch urodzony w roku p.n.e. 3506
miał syna majac lat 65 1 Moj. 5:21
Metuszelach urodzony w roku p.n.e. 3441
miał syna majac lat 187 1 Moj. 5:25
Lamech urodzony w roku p.n.e. 3254
miał syna majac lat 182 1 Moj. 5:28
Noe urodzony w roku p.n.e. 3072
Wiek Noego w czasie potopu 600 1 Moj. 7:6, 8:13
Data potopu p.n.e. 2472
Sem miał syna po potopie 2 1 Moj. 11:10
Arpachszad urodzony w roku p.n.e. 2470
miał syna majac lat 35 1 Moj. 11:12
Szelach urodzony w roku p.n.e. 2435
miał syna majac lat 30 1 Moj. 11:14

Heber urodzony w roku p.n.e. 2405
miał syna majac lat 34 1 Moj. 11:16
Peleg urodzony w roku p.n.e. 2371
miał syna majac lat 30 1 Moj. 11:18
Reu urodzony w roku p.n.e. 2341
miał syna majac lat 32 1 Moj. 11:20
Serug urodzony w roku p.n.e. 2309
miał syna majac lat 30 1 Moj. 11:22
Nachor urodzony w roku p.n.e. 2279
miał syna majac lat 29 1 Moj. 11:24
Terach urodzony w roku p.n.e. 2250
umarł majac lat 205 1 Moj. 11:32
Przymierze Abrahamowe p.n.e. 2045 1 Moj. 12:1-7
Dz. Ap. 7:2-4
Abraham w Chanaanie 25 1 Moj. 12:4
Izaak urodzony w roku p.n.e. 2020 1 Moj. 21:5
miał syna majac lat 60 1 Moj. 25:26
Jakub urodzony w roku p.n.e. 1960
wiek Jakuba 130 1 Moj. 47:9
Jakub przybył do Egiptu w roku p.n.e. 1830
Jakub był w Egipcie 17 1 Moj. 47:28
Jakub zmarł w roku p.n.e. 1813 1 Moj. 46:3, 49:28
Poczatek Wieku Żydowskiego 5 Moj. 26:5
Data Przymierza Abrahamowego p.n.e. 2045
Pobyt synów Izraela 430 2 Moj. 12:40-43
Gal. 3:17
Wyjscie z Egiptu p.n.e. 1615 2 Moj. 12:40-43
Bładzenie po puszczy 40 5 Moj. 8:2
Wejscie do Chanaanu p.n.e. 1575
Podział ziemi 6 Dz. Ap. 13:18, 19
4 Moj. 33:3, 9:1,
10:11,12; 13:1-3,
25, 26; 32:8,
Joz. 14:5-7, 10
Poczatek Okresu Sedziów p.n.e. 1569
Okres Sedziów 450 Dz. Ap. 13:20
Saul objał tron w roku p.n.e. 1119
Lata panowania 40 Dz. Ap. 13:21
Dawid objał tron w roku p.n.e. 1079
Lata panowania 40 1 Kron. 29:27
Salomon objał tron w roku p.n.e. 1039
Lata panowania 40 2 Kron. 9:30
Z Książki "Chronologia Biblijna" (posiadanej)
(36) Ale powiadam wam, iż z każdego słowa próżnego, które by mówili ludzie, dadzą z niego liczbę w dzień sądny; (37) Albowiem z mów twoich będziesz usprawiedliwiony, i z mów twoich będziesz osądzony. Ew. Mat.12 rozdz.

Jachu
Posty: 10663
Rejestracja: 09 lis 2008, 20:55
Lokalizacja: Śląsk

Post autor: Jachu »

CD.

Rehoboam objał tron w roku p.n.e. 999
Lata panowania 17 2 Kron. 12:13
Abijasz objał tron w roku p.n.e. 982
Lata panowania 3 2 Kron. 13:2
Asa objał tron w roku p.n.e. 979
Lata panowania 41 2 Kron. 16:13
Jozafat objał tron w roku p.n.e. 938
Lata panowania 25 2 Kron. 20:31
Joram objał tron w roku p.n.e. 913
Lata panowania 8 2 Kron. 21:20
Ochozjasz objał tron w roku p.n.e. 905
Lata panowania 1 2 Kron. 22:2
Atalia objeła tron w roku p.n.e. 904
Lata panowania 6 2 Kron. 22:12
Joasz objał tron w roku p.n.e. 898 2 Kron. 24:1
Lata panowania 40
Amazjasz objał tron w roku p.n.e. 858
Lata panowania 29 2 Kron. 25:1
Ozjasz objał tron w roku p.n.e. 829
Lata panowania 52 2 Kron. 26:3
Jotam objał tron w roku p.n.e. 777
Lata panowania 16 2 Kron. 27:1
Achaz objał tron w roku p.n.e. 761
Lata panowania 16 2 Kron. 28:1
Ezechiasz objał tron w roku p.n.e. 745
Lata panowania 29 2 Kron. 29:1
Manasses objał tron w roku p.n.e. 716
Lata panowania 55 2 Kron. 33:1
Amon objał tron w roku p.n.e. 661
Lata panowania 2 2 Kron. 33:21
Jozjasz objał tron w roku p.n.e. 659
Lata panowania 31 2 Kron. 34:1
Jojakim objał tron w roku p.n.e. 628
Lata panowania 11 2 Kron. 36:5
Sedekiasz objał tron w roku p.n.e. 617
Lata panowania 11 2 Kron. 36:11
Detronizacja Sedekiasza
Poczatek Czasów Pogan p.n.e. 606 2 Kron. 36:20, 21
Spustoszenie ziemi 70 Jer. 25:11, 12
Edykt Cyrusa p.n.e. 536 Jer. 29:10
2 Kron. 36:22, 23
Z Książki "Chronologia Biblijna" (posiadanej)
(36) Ale powiadam wam, iż z każdego słowa próżnego, które by mówili ludzie, dadzą z niego liczbę w dzień sądny; (37) Albowiem z mów twoich będziesz usprawiedliwiony, i z mów twoich będziesz osądzony. Ew. Mat.12 rozdz.

Awatar użytkownika
booris
Posty: 3655
Rejestracja: 17 kwie 2015, 15:07
Lokalizacja: Amsterdam,Londyn,Barcelona

Post autor: booris »

Jezeli odpisuje,to czytam.To chyba logiczne.
eksplorator pisze:To, że z piramidą nie dałeś się złapać jak 'lis na gumową kaczkę', dobrze o Tobie świadczy
Dziekuje za uznanie,ale to tez swiadczy o tym,iz nie bardzo uwaznie czytasz to co ja pisze,skoro z dwustu lat zrobiles dwa tysiace,a teraz probujesz mi wcisnac,ze zrobiles to celowo. :-D
Nie wiem czy zwrociles uwage na to,iz wiekszosc dokumentow ktore cytujesz pochodzi sprzed kilkudziesieciu lat.Od czasu ich napisania ludzie zdazyli poleciec na ksiezyc i zbudowac np.komputery a co za tym idzie technika kolosalnie posunela sie do przodu-w tym takze badanie wieku znalezisk metoda radioweglowa.Metoda radioweglowa zostala opracowana w 1949 roku,a wiec w okresie ktory obejmuja Twoje cytowane dokumenty,byla jeszcze w powijakach.Naukowcy ktorych wymieniasz,jak na przyklad Philip Biberfield czy Merrill Frederick Unger,zmarli okolo 40 lat temu.Asarhaddon nijak sie ma do potopu,poniewaz jego panowanie to okres to lata okolo 700 roku p.n.e.Bitwa pod Jerycho nie jest udokumentowana innymi zrodlami niz Biblia,mimo iz prowadzone byly badania zarowno na poczatku XX wieku,jak i w latach 50-tych tegoz.Nie znaleziono zadnych sladow walki z tego okresu.
Wracajac do meritum:gdyby piramida Cheopsa zostala zbudowana przed potopem,na pewno znaleziono by jakies slady o tym swiadczace.Zakladajac,ze metoda radioweglowa myli sie o jakies dwiescie lat w obie strony,od podanej przez Ciebie daty potopu,to nie wyobrazam sobie w jaki sposob 200 lat po potopie,ludzkosc zapoczatkowana przez Noego i jego dzieci,zdolalaby zaludnic Egipt i dokonac tak wielkiego skoku technicznego,by zbudowanie piramidy bylo mozliwe.

eksplorator

Post autor: eksplorator »

booris pisze: Nie wiem czy zwrociles uwage na to,iz wiekszosc dokumentow ktore cytujesz pochodzi sprzed kilkudziesieciu lat.Od czasu ich napisania ludzie zdazyli poleciec na ksiezyc i zbudowac np.komputery a co za tym idzie technika kolosalnie posunela sie do przodu-w tym takze badanie wieku znalezisk metoda radioweglowa.Metoda radioweglowa zostala opracowana w 1949 roku,a wiec w okresie ktory obejmuja Twoje cytowane dokumenty,byla jeszcze w powijakach
Muszę Cię zmartwić, ponieważ po powrocie ludzi z księżyca, sprawa z datowaniem węglowym, wydawałoby się wtedy iście rewolucyjna, zaczęła odsłaniać swoje spore niedoskonałości. Wbrew pozorom, metoda datowania izotopem węgla C14, jest w coraz to większych opałach. Niesamowita ekspansja przemysłowa, którą przeszedł świat od początku ubiegłego wieku, produkująca ogromne ilości zanieczyszczeń i CO2, zaszkodziła radiodatowaniu promieniotwórczym izotopem węgla C14. Powodów wątpliwej jakości wyników w tej dziedzinie jest kilka, co potwierdziły badania na przestrzenie ostatnich lat.
Posłużę się jedną z kilku publikacji, która w skrócie acz rzeczowo uwypukla problem z radiodatowaniem;
[center]
Czy datowanie radiowęglowe to mit?[/center]

Zobaczmy na czym to wszystko polega. W górnych partiach atmosfery ziemskiej, pod wpływem promieniowania kosmicznego, stale zachodzi przemiana azotu w radioaktywny węgiel. Dzięki fotosyntezie trafia on do obiegu w przyrodzie. Tam następuje nieustanna wymiana materii. W momencie śmierci, organizm zostaje wykluczony z tego procesu, a zgromadzony radioaktywny węgiel 14 zaczyna się rozpadać według pewnego schematu, nazywanego czasem połowicznego rozpadu. Prawo to mówi nam, po jakim okresie z całej puli atomów zostanie ich połowa. W tym przypadku jest to około 5740 lat.
Brzmi nieźle. Niestety nie działa. Koncentracja tego izotopu w atmosferze nie jest stała. Zależy w dużej mierze od aktywności słońca oraz promieniowania z innych źródeł pochodzenia pozaziemskiego. Podobnie jest z ilością C12 czy C13, która jest uwarunkowana naturalnymi procesami klimatycznymi i geologicznymi Ziemi, jak na przykład erupcje dużych wulkanów czy zlodowacenia. Już to sprawia, że określenie proporcji węgla w danym momencie historii naszej planety staje się praktycznie nieosiągalne.
Inną istotną kwestią jest czystość badanych próbek. Aby datowanie radiowęglowe zadziałało prawidłowo, musielibyśmy mieć do czynienia z układem zamkniętym, tzn. izolowanym środowiskiem. Łatwo sobie jednak wyobrazić, ile to czynników mogło wpływać na badany obiekt. Omawiana metoda ma też pewne ograniczenia. Wbrew opinii wielu osób - nie jest ona w stanie określić domniemanego wieku Ziemi liczonego w miliardach lat. Powód jest prosty. Po 50 tysiącach lat, zawartość węgla 14 jest już tak mała (około 0,24%), że nie pozwala na wykonanie stosownych pomiarów. Zatem wszystkie wyniki powyżej tego progu, otrzymane rzekomo datowaniem radiowęglowym, pozostają w sferze fikcji.
Ewolucjoniści próbują ratować całość przy pomocy krzywej kalibracyjnej. Warto zwrócić uwagę na fakt, że jej stworzenie było możliwe między innymi dzięki… datowaniu radiowęglowemu. Czy to nie przypomina tak zwanego błędnego koła w rozumowaniu? W kontekście teorii ewolucji nie jest to odosobniony przypadek. Ten błąd logiczny występuje również w geologii.
Wiek danej warstwy Ziemi ustalamy przez skamieliny tam znalezione. Problem w tym, że wiek tych skamielin określimy dzięki - tak - warstwom, w których leżą. Niestety całość sprowadza się do tego, że naukowcy miast korygować wyniki, ustalają je wedle uznania. Niektóre rezultaty potrafią zadziwić. Skorupy żywych organizmów, np. ślimaków lub małży datowane bywają na kilkadziesiąt tysięcy lat, zaś części ciała jednego mamuta różniły się wiekiem o nawet piętnaście tysięcy lat. Takie przypadki podważają wiarygodność badań tego rodzaju.
Według słów Biblii, około 5000 lat temu nastąpił globalny potop. Nawiązuję do niego nie bez powodu. Jeśli taki kataklizm miał rzeczywiście miejsce, wszelkie wyniki powyżej pięciu tysiącleci mogą być zwyczajną pomyłką. Dlaczego? Analiza biblijnej historii o stworzeniu świata i czasach Noego może nas doprowadzić do interesujących wniosków. Klimat przed zatopieniem ówczesnego świata był odmienny od znanego nam dziś. Organizmy żyły dłużej i osiągały większe rozmiary. Wpływ na to mogło mieć między innymi:

Wyższe stężenie tlenu: potwierdzają to między innymi badania powietrza uwięzionego w bursztynach
Silniejsze pole magnetyczne: od kilkuset lat obserwujemy spadek jego mocy. Zatem w miarę cofania się w czasie, pole to było stosunkowo silniejsze.
Wyższe ciśnienie i temperatura: pociąga to za sobą na przykład dłuższy okres wegetacji roślin

Księga rodzaju sugeruje, że powodem tych zjawisk mogło być sklepienie z pary wodnej, które tworzyło na Ziemi coś w rodzaju komory hiperbarycznej. Pozytywne oddziaływanie urządzeń tego typu jest dziś wykorzystywane w medycynie.
Uczyniwszy to sklepienie, Bóg oddzielił wody pod sklepieniem od wód ponad sklepieniem; a gdy tak się stało, Bóg nazwał to sklepienie niebem. (Rodzaju 1:7-8)
Istnienie podobnego baldachimu nad ziemską atmosferą radykalnie spowolniłoby wytrącanie się nowego izotopu węgla 14. Ponadto woda, której podczas potopu było pod dostatkiem, w łatwy sposób potrafi zaburzyć wyniki datowania, na co wskazują chociażby oderwane od rzeczywistości datowania morskich skorupiaków.
Słowem podsumowania. Willard Libby, autor datowania radiometrycznego powiedział kiedyś, że naszej atmosferze potrzebne jest 30 tysięcy lat aby osiągnąć equilibrium. Oznacza to, że po danym czasie zrówna się tempo powstawania nowego i rozpadu obecnego izotopu C14. Jednak punkt ten wciąż nie został osiągnięty. Czy zatem datowanie nie działa a Ziemia może być o wiele młodsza niż sugerują dziś naukowcy?

Źródła:

1. Hans Joachim – Zillmer: Kłamstwo ewolucji
2. Hans Joahim – Zilmer: Pomyłka Darwina
3. J.W.G Johnson: Na bezdrożach teorii ewolucji
4. 4. Troy L. Pewe: Quaternaty Stratigraphic Nomenclature in Unglaciated Central Alaska
5. Science vol. 224, 1984 p. 58-61
6. http://pl.wikipedia.org/wiki/Datowanie_radiowęglowe
7. http://www.c14dating.com/int.html
8. http://www.answersingenesis.org/article ... -the-bible
9. http://www.youtube.com/watch?v=NoasLx77QeI

http://innemedium.pl/wiadomosc/czy-dato ... eglowe-mit
W podobnym tonie problem opisują artykuły w poniższych linkach;
http://www.biblijny.net/ewolucja-czy-st ... e-c14.html


"Do tych wątpliwości związanych z techniką pomiaru dochodzą inne czynniki, które całe te datowania stawiają pod znakiem zapytania. Dotychczas zakładano, że poziom węgla w atmosferze ziemskiej nie zmieniał się od tysiącleci. Czy to założenie jest słuszne? W przeszłości najróżniejsze zdarzenia mogły wpływać na najwyższe warstwy atmosfery, w których tworzy się izotop C14:

• Zanieczyszczenia atmosfery przez wybuchy wulkanów
• Spaliny i emisje wszelkiego rodzaju
• Zmiany intensywności promieniowania kosmicznego (aktywność plam słonecznych)
• Próby z bronią atomową lub wypadki w reaktorach jądrowych
• Wdzierające się w atmosferę meteory i inne masywne ciała niebieskie

Wywołane globalną katastrofą zmiany klimatu i cyrkulacji atmosferycznej też wywierały znaczący wpływ. Gdyby przed potopem atmosfera była inna, z mniejszą zawartością węgla, to pomiary zdecydowanie zawyżałyby wiek. Wiadomo na przykład, że ze względu na nienaturalnie wysoki poziom węgla w roślinach rosnących przy autostradach (przez spaliny), ich datowanie daje fałszywe wyniki.
Może więc zaistnieć wiele zdarzeń, które mniej lub bardziej szkodzą warstwie ozonowej i zmieniają poziom promieniowania kosmicznego, co prowadzi do gwałtownego zwiększenia produkcji węgla radioaktywnego. Z tych względów datowania metodą węgla radioaktywnego dla starszych okresów coraz bardziej poddaje się w wątpliwość.
Całą tę problematykę można przedstawić za pomocą prostego porównania. Jeżeli w zamkniętym pomieszczeniu z oknem znajdziemy wypaloną świeczkę, to na podstawie zawartości tlenu i dwutlenku węgla w tym pomieszczeniu, a także w oparciu o wielkość świeczki i ilość stopionego wosku w stosunku do wielkości pierwotnej, możemy obliczyć, jak długo świeczka się paliła. Zakładamy przy tym stałe warunki ramowe: zamknięte pomieszczenie z określoną ilością tlenu. Do tego punktu sytuacja odpowiada przyjętemu w nauce sposobowi datowania. Skąd mamy jednak wiedzieć, czy okno (które porównać można z niebem) nie było kiedyś otwarte i po jakimś czasie znowu nie zostało zamknięte? Jak długo trwało takie zakłócenie? Czy w przeszłości, np. przy otwartym oknie, istniały może warunki dla przyspieszonego spalania? A może świeczkę zgasił kiedyś wiatr, a później jakieś kolejne zdarzenie znów ją zapaliło? Proste pytania, na które nie ma odpowiedzi. Długość „życia" świeczki możemy ustalić, tylko poczyniwszy pewne założenia. Analogicznie: przy datowaniach substancji organicznych i nieorganicznych też nie znamy warunków ramowych.
Wiek skamieniałych fragmentów czaszek naszych przodków normalnie określa się przy użyciu metod pośrednich, bo inaczej badanie powodowałoby zniszczenie części nielicznie zachowanych szczątków. Polega to na datowaniu wieku warstwy, w której kości zostały znalezione. Ten kontrowersyjny temat omawiałem już wcześniej.
Przedstawione przeze mnie wątpliwości są wprawdzie w nauce znane, ale się ich nie uwzględnia. Rozwinięto jednak naukowe metody pomiarowe, które datowania przy użyciu wcześniej opisanych procedur miały uczynić wiarygodniejszymi i udowadnialnymi".

Odsyłam Cię, do innych artykułów;

http://wiadomosci.onet.pl/tablica/czy-d ... watek.html

eksplorator

Post autor: eksplorator »

A tymczasem ... tymczasem archeologia w coraz to większym zakresie potwierdza wiarygodność Biblii, co mnie osobiście nie dziwi. Podam Ci kilka przykładów z ostatnich paru lat, gdzie w sposób jednoznaczny uwiarygodniono Biblijne wersje wydarzeń;
„Niezwykle cennego odkrycia sprzed ponad 4000 lat dokonali niedawno francuscy i egipscy archeolodzy nad Morzem Czerwonym w Egipcie – poinformował kilka dni temu egipski minister starożytności.
W rejonie Wadi el-Jarf, jakieś 180 kilometrów na południe od Suezu, archeolodzy odkopali starożytny port sięgający czasów słynnego faraona Cheopsa (Chufu) z IV dynastii, budowniczego Wielkiej Piramidy.
Według uczonych jest to najstarszy znany port handlowy w Egipcie, a być może i na świecie. Port miał wielkie znaczenie dla państwa faraonów, ponieważ używano go do transportu miedzi i innych surowców sprowadzanych z półwyspu Synaj.
Podczas wykopalisk archeolodzy odkryli tam również zbiór 40 papirusów datowanych na 27. rok panowania Cheopsa. „Są to najstarsze papirusy znalezione kiedykolwiek w Egipcie” – wyjaśnił minister Mohammed Ibrahim”.

https://archeologiabiblijna.wordpress.c ... w-cheopsa/
Zauważ, że teraz archeolodzy utożsamiają Cheopsa z rokiem 2000 p.n.e.

Inny przykład;
Dwie pieczęcie, które potwierdzają księgę Jeremiasza

„Związki między archeologią a Biblią nie zawsze są oczywiste, jednak czasem łopata archeologa ujawnia dowody, które w nadzwyczaj bezpośredni sposób potwierdzają prawdomówność Księgi Ksiąg
Takimi dowodami są dwa małe odciski pieczęci pochodzące sprzed 2600 lat, które odkryła izraelska archeolog Eilat Mazar w Jerozolimie w roku 2005. Potwierdzają one historyczność dwóch urzędników królewskich, którzy według księgi Jeremiasza mieli wystąpić przeciw temu prorokowi tuż przed zburzeniem Jerozolimy przez Babilończyków.
Wydarzenia te opisuje księga Jeremiasza rozdział 38. W wersecie 1 można przeczytać: „Lecz Szefatiasz, syn Mattana, i Gedaliasz, syn Paszchura, i Juchal, syn Szelemiasza, i Paszchur, syn Malkiasza, usłyszeli o słowach, które wypowiedział Jeremiasz do całego ludu”.
Archeologia potwierdziła zatem historyczność dwóch z wymienionych powyżej urzędników – Gedaliasza i Juchala.
Sporo imion znanych z Biblii znajduje się na 51 odciskach pieczęci, które odkopał Yigal Shiloh w latach 80-tych również w Mieście Dawida. Wśród nich są członkowie rodu Szafana, wpływowej rodziny sekretarzy królewskich. Na przykład znaleziono pieczęć „Gemariasza, syna Szafana”, również znanego z księgi Jeremiasza. W odróżnieniu jednak od tamtych dwóch urzędników, Gemariasz i jego syn Michajasz popierali proroka Jeremiasza (por. Jer. 36:10, 11)”

https://archeologiabiblijna.wordpress.c ... eremiasza/
Następny przykład dotyczy Abrahama i Sumeru;
Kalendarz z sumeryjskiej świątyni z czasów Abrahama

„O niedawno odkrytej tabliczce z pismem klinowym sprzed 4000 lat, która zawiera ośmiodniowy rozkład zajęć w świątyni sumeryjskiej, donosi właśnie portal Israel Hayom.
Tabliczka została znaleziona przez archeologów w ruinach starożytnego miasta Larsa, na terenie dawnego Sumeru, obecnie w południowym Iraku. Larsa leżała po sąsiedzku ze sławnym Ur, miastem pochodzenia Abrahama. Znajdowało się tam centrum kultu boga-słońca.
Larsa leżąca zarówno w pobliżu Ur (biblijne Ur Chaldejskie) i Uruk (biblijne Erech) była znacznym miastem starożytnego Sumeru. Znajdowała się tam ważna świątynia boga-słońca (sumeryjski Utu, akadyjski Szamasz), w odróżnieniu od Ur, gdzie czczono boga-księżyc.
Niektórzy uważają, że Larsa jest tożsama z miastem Ellasar wymienionym w księdze Rodzaju 14:1, ale nie jest to pewne”.
https://archeologiabiblijna.wordpress.c ... -abrahama/
... i następny przykład;
Potężna budowla sprzed 4000 lat w pobliżu Ur

„Spaktakularnym odkryciem rozpoczął się powrót po długiej przerwie zagranicznych archeologów do Iraku.
Brytyjscy uczeni z Uniwersytetu w Manchester odkryli w pobliżu starożytnego miasta Ur budowlę sprzed 4000 lat, która może być wielkim pałacem lub świątynią. Jak powiedziała Jane Moon, która kieruje zespołem, „rozmiary budowli zapierają dech”.
Stare sumeryjskie miasto Ur, znane z Biblii jako ‚Ur Chaldejczyków’, miejsce narodzin Abrahama, zostało znalezione w połowie XIX wieku. Najsłynniejszych odkryć dokonał tu jednak Leonard Woolley w latach 1922-34”

https://archeologiabiblijna.wordpress.c ... oblizu-ur/
... lecimy dalej;
Czy to najstarszy dowód na istnienie Samsona?

„Mała kamienna pieczęć znaleziona niedawno w Beit Szemesz niedaleko Jerozolimy może być najstarszym archeologicznym dowodem istnienia słynnego bohatera biblijnego Samsona – ogłosili w zeszłym miesiącu naukowcy z Uniwersytetu w Tel Awiwie.
Na mierzącej około 1,5 cm pieczęci prowadzący wykopaliska prof. Shlomo Bunimovitz i dr Zvi Lederman dostrzegli wygrawerowaną scenę – mężczyznę z długimi włosami walczącego ze zwierzęciem o sylwetce kota.
Uczeni sugerują, że scena ta może mieć związek z walką Samsona z lwem opisaną w Księdze Sędziów (rozdz. 14). Jest to tym ciekawsze, że „pieczęć Samsona” pochodzi z mniej więcej z czasów, gdy żył ten izraelski sędzia, a znaleziono ją niedaleko miejsca, gdzie działał i został pochowany.
W okolicach Bet-Szemesz rozegrało się wiele wydarzeń związanych z działalnością Samsona, izrelskiego przywódcy („sędziego”) żyjącego około XIV-XII wieku p.n.e. Był on członkiem plemienia Dana, urodził się w niedalekim mieście Cora (obecnie Sar’a). W sąsiednim Esztaolu (dziś Iszwa’) otrzymał ducha Bożego, który uzdolnił go do przejawów nadzwyczajnej siły w walce z Filistynami. Tam też został pochowany. Wszystkie te miasta leżą nad doliną Sorek (Nahal Sorek), skąd pochodziła Dalila, kobieta, która wydała wrogom zakochanego w niej Samsona”

https://archeologiabiblijna.wordpress.c ... e-samsona/
I jeszcze jeden przykład;
Odsłonięto pierwszy pałac z królestwa Ararat

„Interesującego odkrycia dokonali tureccy archeolodzy na terenie dawnej stolicy królestwa Urartu, znanego z biblijnych tekstów jako Ararat.
Odsłonęli tam ruiny zespołu pałacowego, który jest pierwszym znanym tego typu obiektem na terytorium tego starożytnego państwa.
Urartu to akadyjskie określenie biblijnej „ziemi Ararat”, czyli przede wszystkim rejonów Wyżyny Armeńskiej, dzisiejszego pogranicza Turcji, Armenii i Iranu. W IX wieku p.n.e. powstało tam stosunkowo silne państwo – królestwo Urartu, które przez kilkaset lat opierało się najazdom Asyrii.
Za panowania judzkiego króla Ezechiasza „do ziemi Ararat” uciekli po zamordowaniu ojca synowie Sancheriba (asyr. Sennacheryb) – Adrammelech i Sarecer, o czym wspominają 2 Królów 19:37 i Izajasza 37:38.
Natomiast o „królestwie Ararat” wzmiankuje prorok Jeremiasz (51:27), wymieniając je wraz z królestwami Minni i Aszkenaz, jako państwa, które miały wyruszyć przeciw upadającemu Babilonowi”
https://archeologiabiblijna.wordpress.c ... wa-ararat/
... to tak na koniec coś o Elizeuszu i Goliacie;
Czy w „domu Elizeusza” mieszkał prorok Elizeusz?

Wykopaliska prowadzone od szesnastu lat w północnoizraelskim stanowisku Tel Rehov ujawniły, że w okresie brązu i żelaza było to największe w dolinie Bet Szean miasto kananejskie, a potem izraelskie.

W ostatnim czasie zespół archeologów, którym kieruje prof. Amihai Mazar z Uniwersytetu Hebrajskiego, odsłonił tam duży, dwuskrzydłowy dom datowany na drugą połowę IX wieku p.n.e. Oprócz figurek glinianych i ołtarzy kadzielnych, w odkrytym domu znajdowało się jedno odrębne pomieszczenie, gdzie archeolodzy znaleźli stół i ławę.
W tym właśnie pomieszczeniu uczeni odkryli na fragmencie ceramiki inskrypcję pisaną czerwonym tuszem, którą odczytano jako „Elizeusz”. Czy „dom Elizeusza” miał coś wspólnego z biblijnym prorokiem? Co ciekawe, prorok Elizeusz działał w tym samym czasie i w tym samym rejonie, w którym odkryto jego imię. Dlatego niektórzy sugerują nawet, że odkryte pomieszczenie mogło być izdebką w domu Szunamitki, o której wspomina 2 Królów 4:8-10.
Prof. Amihai Mazar wyjaśnia: „Nie mogę z całą pewnością powiedzieć, że ten konkretny Elizeusz jest biblijnym Elizeuszem. Bardzo trudno to stwierdzić. Jednak to bardzo kuszące, ponieważ to dokładnie ten okres, w którym działał prorok – druga połowa dziewiątego wieku p.n.e.”.
https://archeologiabiblijna.wordpress.c ... -elizeusz/
Potężna brama filistyńskiego Gat

„Na początku sierpnia izraelscy archeolodzy pracujący na stanowisku tell es-Safi, utożsamianym z filistyńskim Gat – rodzimym miastem Goliata – ogłosili odkrycie tam imponujących fortyfikacji, w tym masywnej bramy wjazdowej.
W IX wieku p.n.e. Gat zdobył syryjski król Damaszku Chazael, a jakiś czas potem judzki król Uzzjasz (2 Król. 12:17; 2 Kron. 26:6).
Dziesięć lat temu na stanowisku tym odkryto również fragment ceramiki z najstarszą odczytaną inskrypcją filistyńską, która nosiła napisane imię Goliata lub przynajmniej bardzo zbliżone (tzw. „skorupa Goliata”). Towarzyszą temu jeszcze inne liczne znaleziska łączone z kulturą filistyńską”

https://archeologiabiblijna.wordpress.c ... kiego-gat/
Wykopaliska w Szilo wyjaśniają biblijna zagadkę

Miasto Szilo uważa się za pierwszą duchową stolicę starożytnego Izraela. Najnowsze odkrycie na terenie jego pozostałości może wyjaśnić zagadkę nagłego zniknięcia tego ważnego ośrodka z kart historii.
Ostatnio w Tel Szilo archeolodzy znaleźli rozbity gliniany dzban, który znajdował się w warstwie czerwonawego popiołu. Według badaczy są to ślady pożaru i zniszczenia miasta. Datowanie warstwy wskazało, że Szilo zostało zniszczone około roku 1050 p.n.e.
Mniej więcej w tym samym czasie, jak podaje 1 Księga Samuela, Filistyni pokonali Izraelitów w krwawej bitwie pod Eben-Ezer. Zginęło wtedy 34 tysiące Izraelitów, w tym synowie Helego, kapłana z Szilo (1 Sam. 4). Archeolodzy sądzą, że Szilo mogło zostać złupione przez Filistynów tuż po tej bitwie.

https://archeologiabiblijna.wordpress.c ... a-zagadke/
Duży kompleks kultu pogańskiego odkryty w Szefeli

Na stanowisku Tel Burna, na pograniczu Judy, izraelscy archeolodzy odsłonili fundamenty masywnej budowli, którą uważają za pozostałości kompleksu kultowego sprzed 3 300 lat. Według odkrywców znaleziska sugerują, że mogło się tam znajdować centrum kultu Baala, kananejskiego boga pogody i urodzaju.
Najczęściej stanowisko to utożsamiane jest z Libną, królewskim miastem filistyńskim zdobytym przez Jozuego podczas podboju Kanaanu i oddanym kapłanom na miasto ucieczki (Joz. 10:29-30, 21:13).

https://archeologiabiblijna.wordpress.c ... w-szefeli/
Cytadela sprzed 3800 lat odkopana w Mieście Dawida

Jerusalem Post poinformował kilka dni temu (2.04), że archeolodzy ukończyli odsłanianie masywnej fortecy, która w czasach Dawida i Salomona chroniła źródło Gichon, najważniejsze źródło wody dla ówczesnej Jerozolimy
Tak zwana „Cytadela Źródła”, została zbudowana jeszcze przez Kananejczyków, jakieś 3800 lat temu. Znajduje się na stoku doliny Kidron, po wschodniej stronie Miasta Dawida, czyli twierdzy Syjon, najstarszej części Jerozolimy.
Dodatkowo Kananejczycy zbudowali bezpośrednio ponad samym źródłem odkopaną właśnie teraz potężną „Cytadelę Źródła”. System obronny jednak okazał się nie do końca szczelny. Poprzez „tunel wodny” (prawdopodobnie chodzi właśnie o „szyb Warrena” lub inny kanał w pobliżu) do Jerozolimy dostali się wojownicy Dawida i izraelski król zdobył miasto (2 Sam. 5:7-9).
https://archeologiabiblijna.wordpress.c ... ie-dawida/
Ślady Filistynów odkryte w Gileadzie?

Na wschód od rzeki Jordan rozciąga się górzysta kraina znana jako Gilead. Przed przybyciem Izraelitów zamieszkiwali ją Amoryci, a ich królowie – Sychon i Og – zostali pokonani pod koniec 40-letniej wędrówki pod wodzą Mojżesza, jeszcze przed rozpoczęciem podboju Kanaanu.
Najważniejszym odkryciem ostatnich sezonów okazała się jednak długa na 60 metrów i wysoka na 2,5 metra budowla, która również ma cechy charakterystyczne dla wielkiej wędrówki ludów sprzed ponad 3 tysięcy lat.
Wśród tzw. Ludów Morza, które w drugiej połowie II tysiąclecia p.n.e. swoimi migracjami zdestabilizowały sytuację na Bliskim Wschodzie, bez wątpienia można rozpoznać Filistynów (eg. Peleset). Pozostałe ludy są trudne do zidentyfikowania. Uważa się, że pochodziły one właśnie z europejskiej części Śródziemnomorza.
Biblia w wielu miejscach również potwierdza, że Filistyni przybyli z rejonu Morza Egejskiego, dokładnie z Krety (por. Jer. 47:4, Am. 9:7). Jednak jakaś grupa Filistynów była obecna w południowym Kanaanie dużo wcześniej, już w czasach Abrahama i Izaaka. Później Filistynów często utożsamiano z Kreteńczykami (por. Rodz. 10:14, Powt. 2:23).

https://archeologiabiblijna.wordpress.c ... gileadzie/
Odczytano najstarszy alfabetyczny napis z Jerozolimy

Kilka miesięcy temu pisaliśmy o sensacyjnym odkryciu najstarszej alfabetycznej inskrypcji z terenu Jerozolimy.
Fragment glinianego dzbana sprzed 3 tysięcy lat odkryła podczas wykopalisk w pobliżu Wzgórza Świątynnego dr Eilat Mazar, izraelska archeolog. Znalezisko datowane jest na czasy panowania Salomona (X wiek p.n.e.), więc wyprzedza o jakieś dwieście pięćdziesiąt lat uważaną dotychczas za najstarszą inskrypcję z czasów Ezechiasza.
Według prof. Galila napis powstał jednak w języku hebrajskim, nie kananejskim – co czyni odkrycie jeszcze cenniejszym – i opisuje on zawartość naczynia, czyli pełni rolę etykiety.
Jak wyjaśnia uczony, środkowa grupa liter określała rodzaj wina, którym był wypełniony dzban. Litera, która na zachowanej inskrypcji występuje jako pierwsza, w rzeczywistości była ostatnim znakiem daty. Ostatnia zaś litera to początek słowa wskazującego region, skąd wino pochodziło.
Niestety, według zaproponowanego tłumaczenia, wino to nie było zbyt dobrej jakości. Było raczej tanie i nijakie.
„To nie było wino serwowane na stole króla Salomona albo w świątyni” – przypuszcza Galil. – „Raczej zapewne dawano je przymusowym robotnikom, którzy pracowali przy wznoszeniu budowli lub strażnikom, którzy ich pilnowali. Robotnikom jedzenie i napoje dawano zapewne głównie w rejonie Ofelu”.
Prof. Galil również, podobnie jak Eilat Mazar, datuje skorupę na X wiek p.n.e., czyli czas panowania Salomona. Uważa, że dzban pochodzi z okresu już po ukończeniu świątyni, gdy stolica Izraela dalej była rozbudowywana.
O przedsięwzięciach budowlanych prowadzonych w Jerozolimie przez Salomona mówi chociażby Księga 1 Królów 9:15-23. Wersety 20-21 wspominają, że do przymusowej pracy niewolniczej przy tych budowach Salomon powoływał Kananejczyków, którzy jeszcze wtedy mieszkali wśród Izraelitów. Zapewne, jak słusznie sądzi prof. Galil, dostawali liche jedzenie i napoje.

https://archeologiabiblijna.wordpress.c ... erozolimy/
Przykładów można by mnożyć mnóstwo. To tylko kwestia czasu, kiedy rozwiane zostaną wszelkie wątpliwości dla niedowiarków, że Biblia jest jedyna Księgą mającą niesamowite walory historyczne.

Dla mnie najważniejszą sprawą, potwierdzającą autentyczność zapisów Biblijnych jest fakt, że jak dotąd nie zawiodło ani jedno słowo zapisane na kartach Bożej Księgi oraz, że wiedza o zapisach Biblijnych miała być dokładnie znana w czasie końca:
Joz 23;14 PNS "Oto ja idę dziś drogą całej ziemi, a wy dobrze wiecie całym swym sercem i całą swą duszą, że nie zawiodło ani jedno słowo ze wszystkich dobrych słów, które do was wyrzekł Jehowa, wasz Bóg. Wszystkie się wam spełniły. Ani jedno słowo z nich nie zawiodło.

Dan 12;4 BT Ty jednak, Danielu, ukryj słowa i zapieczętuj księgę aż do czasów ostatecznych. Wielu będzie dociekało, by pomnożyła się wiedza.
[center]50 władców z Biblii potwierdzonych przez archeologię[/center]

https://archeologiabiblijna.wordpress.c ... #more-3124

Awatar użytkownika
booris
Posty: 3655
Rejestracja: 17 kwie 2015, 15:07
Lokalizacja: Amsterdam,Londyn,Barcelona

Post autor: booris »

Bardzo sie postarales.Doceniam.Ale...no wlasnie,zawsze pozostaje to niesmiertelne slowo.
Artykul z Innemedia jest autorstwa Mtsz.Kim jest Mtsz?
Linki ktorymi posluguje sie Mtsz:
Dwa pierwsze sa opisem metody,kolejny pochodzi ze strony zorientowanej biblijnie,a link do youtube to wyklad w jakims kosciele kogos anonimowego.
Kolejny link to biblijnynet,a wiec z zalozenia optujacy za Biblia i faktycznie tak jest.Do tego brak autora i jakiekokolwiek odniesienia co do zrodel,podobnie jak informacja z onetu.maja one jedynie wartosc poznawcza,merytorycznej nie.
No dobra...to byl pierwszy post.Zabieram sie za drugi.Nie wiem czy zauwazyles,ale nasza dyskusja rozpoczela sie od momentu w ktorym stwierdzilem,ze biblijna wersja potopu to opis wtorny.Inaczej mowiac,zostal on skopiowany ze znacznie wczesniejszej legendy,mitu,jakkolwiek go nazwac,pochodzacego z Sumeru.Jak do tej pory nie potrafiles mi wskazac jednoznacznie,ze nie mam racji,natomiast usilnie,przy pomocy opisow znalezisk archeologicznych,probujesz mi pokazac,ze Biblia to jedyne i prawdziwe zrodlo historyczne,dotyczace przeszlosci gatunku ludzkiego i jego rozwoju.Niestety tak nie jest.Oczywiscie,ze biblia niesie ze soba przekaz historyczny okresu ktory opisuje.W koncu to ksiega historii Narodu Wybranego.Tyle tylko,ze rzeczywistosc jest tu pomieszana z fikcja.Zgodzisz sie chyba,ze Stary Testament nie byl spisywany od dnia stworzenia,a takze i z tym ze spisywano go na podstawie wczesniejszego przekazu slownego ktory,celowo badz tez nie,mogl zostac zmieniony.To nic nowego.Dlatego w Biblii jest tyle sprzecznosci.Bo ze sa,nie ulega dla mnie najmniejszej watpliwosci.Jezeli Cie to interesuje,przeczytaj watek o sprzecznosciach biblijnych zalozony przez RN,gdzie posluguje sie on tylko i wylacznie cytatami z Biblii.Nie ulega dla mnie rowniez zadnej watpliwosci,ze na ksztalt Biblii mialy wplyw legendy,mity i wierzenia niezydowskie,czego potop jest doskonalym przykladem.To,ze archeologia potwierdza istnienie miejsc i ludzi opisanych w Biblii tez nie jest niczym nowym.Wszak Troje odnaleziono na podstawie Iliady Homera,opowiesci ktora nigdy nie byla traktowana tak powaznie jak Biblia.A jednak...Podobnie jest z innymi,swietymi lub nie,przekazami z calego swiata,jak chocby Indie.Natomiast fakt,ze odkrycia potwierdzaja niektore watki biblijne,absolutnie nie uprawnia do twierdzen,ze wszystkie tresci tam zawarte sa bezwzglednie prawdziwe.Na przyklad prace wykopaliskowe w Jerycho,prowadzone przez Kathleen Kenyon w latach 1952-1958 nie potwierdzaja zdobycia miasta przez Jozuego z bardzo prozaicznej przyczyny.Nie znaleziono ruin miasta z lat 1220-1200 p.n.e.Wedlug biblijnej chronologii,to wlasnie w tym czasie Izraelici zdobywali Kanaan.
Reasumujac:Nie da sie przyjac bezkrytycznie wszystkich tresci zawartych w Biblii.I nie mowie tu o tresciach stricte religijnych,a wlasnie o tych historycznych.Skoro piszemy w watku zatytulowanym "Lotr nie jest w Raju" ,to moze jako przyklad warto byloby przytoczyc,co o owych dwoch ukrzyzowanych z Jezusem mowia Ewangelie.Mowia o nich wszystkie cztery,ale tylko jedna wpomina o tym,ktory Jezusowi uragal i o tym ktory sie nawrocil.Pozostale lakonicznie stwierdzaja fakt,ze ukrzyzowano dwoch zloczyncow wraz z Jezusem.Nie zastanawia Cie to?Ja osobiscie uwazam,ze Lukasz po prostu ubarwil historie,tak samo jak to czynili przed nim ci,ktorzy Biblie spisywali.Powodow domysl sie sam.
Jeszcze jedna uwaga-wiesz jak zydowscy kopisci Biblii sprawdzaja czy czasem sie nie pomylili w przepisywaniu?Sprawdzajac czy nie pomylili sie w przepisywaniu znakow?Otoz nie,oni sprawdzaja czy ilosc znakow sie zgadza z oryginalem.Po prostu je licza.To,czy przez przypadek ich nie przestawili lub zmienili nie ma znaczenia.

eksplorator

Post autor: eksplorator »

booris pisze: Dwa pierwsze sa opisem metody,kolejny pochodzi ze strony zorientowanej biblijnie
"Sorry Winnetou", ale czy ja mam potwierdzać autentyczność Biblii poprzez strony internetowe przeczące Jej wiarygodności!? To tak, jakbym miał potwierdzać Biblię ... Koranem.
booris pisze: Natomiast fakt,ze odkrycia potwierdzaja niektore watki biblijne,absolutnie nie uprawnia do twierdzen,ze wszystkie tresci tam zawarte sa bezwzglednie prawdziwe.

Na przyklad prace wykopaliskowe w Jerycho,prowadzone przez Kathleen Kenyon w latach 1952-1958 nie potwierdzaja zdobycia miasta przez Jozuego z bardzo prozaicznej przyczyny. Nie znaleziono ruin miasta z lat 1220-1200 p.n.e.Wedlug biblijnej chronologii,to wlasnie w tym czasie Izraelici zdobywali Kanaan.
Pokażę Ci, jak bardzo się mylisz. Przede wszystkim, archeologia przypisuje zdobycie Jerycha na okres około 1400 p.n.e. Według chronologii Biblijnej było to dokładnie w 1473 roku. Cytowana przez Ciebie Kathleen Kenyon, chociaż początkowo z tą data się nie utożsamiała, sama przyznała jakiś czas później, że znalezisko którego dokonała w Jerychu, rozbity dzbanek i piekarnik, należały do kananejskiej kobiety, która mogła go nagle upuścić np. na dźwięk trąb Izraelitów pod wodzą Jozuego;

Ci, którzy nie dali wiary odkryciom prof. Garstanga, pytali Kathleen Kenyon jak ona interpretuje upadek murów Jerych w świetle swoich odkryć. Uznała, że prof. Garstang błędnie zidentyfikował mury Jerycha, tzn błędnie przypisał wewnętrzny mur do epoki wczesnego Brązu (2300-2200 przed Chr.)

Natychmiast rozeszła się sensacyjna informacja, że Garstang się pomylił i bardzie precyzyjne stratygraficzne metody badań zastosowane przez Kathleen Kenyon udowodniły, że skoro nie istnieją pozostałości z epoki późnego brązu, to Jozue nie miał czego zdobywać, ponieważ od tysiąca lat tu były ruiny Jerycha.

Ale była to jedynie półprawda ponieważ Kathleen Kanyon wskazała jedynie czas kiedy masywny 20 stopowy mur wewnętrzny Jerycha został zbudowany. Odkrycia na starożytnym Wschodzie udowadniają, że masywne mury z tamtego okresu zbudowane w innych miastach stoją przez wieki.

Sama Kenyon w Jerozolimie odkryła resztki masywnego muru, który otaczał miasto Jebuzytów, zdobyte w 1000 r przed Chr przez króla Dawida. Uznała, a wraz z nią wielu specjalistów, że ten mur został zbudowany około 1800 r przed Chr w epoce średniego Brązu. Mur miał zatem 800 lat, gdy Dawid i Joab zdobyli Jerozolimę. Salomon i inny korzystali z tego muru przez 200 lat aż do czasów proroka Nechemiasza. Naprawiany, uzupełniany i rozszerzany stał ten mur w Jerozolimie przez 1000 lat.

Archeolog udowodnił, że Jerycho zdobył Jozue w 1400r p.n.e!!

Jerycho, pierwsze miasto zdobyte przez Izraelitów w drodze do Konaanu pod wodzą Jozuego. Obecnie jest to kopiec o powierzchni 8 akrów zwany Tell es Sultan leżący obok miejsca zwanego fontanną Elisha.

Zostało odkryte przez Charlesa Warrena (1868), Ernest Sellina (1907-11), Johna Garstanga (1929-36) oraz przez Kathleen Kenyon (1952-58).

Czwarty poziom resztek cywilizacji prof. Garstang nazwał miastem D, i udowodnił jego pierwszorzędne znaczenie dla badaczy Biblii oraz archeologów, starających się ustalić datę wyjścia Izraelitów z Egiptu i ich wkroczenia do Palestyny. Naukowcy różnili się o około 200 lat w datowaniu tego wydarzenia. Jerycho jest miejscem, gdzie można znaleźć odpowiedź na to pytanie. Wg Garstanga ów czwarty poziom, to „City D” jest właśnie odkrytymi resztkami miasta zdobytego przez Jozuego.

Na obrzeżach kopca starego miasta prof. Garstang odkrył cmentarz zawierający dziesiątki grobów zawierających znaczne ilości naczyń z ceramiki, biżuterii i około 170 sztuk skarabeuszy. Odnaleziona w tych grobowcach ceramika pochodziła z epoki wczesnego, średniego i późnego brązu, ale tylko kilka fragmentów ceramiki z czasów Mykeńskich, której import zaczął się około roku 1400 przed Chr.

Skarabeusze egipskie można z dużym prawdopodobieństwem datować, gdyż są na nich imiona faraonów i każdy z nich reprezentuje faraona Tutmozisa III (1490-1436). Na jednym ze skarabeuszy znajduje się imię królowej Hatshep-sut i Tutmozisa III, na innym widnieje faraon Amenotep II, przedstawiony jako łucznik, co zgadza się z wizerunkiem na grobie tego faraona w Egipcie. Seria skarabeuszy z Jerycha kończy się na dwóch z pieczęciami faraona Amenotepa III, który panował w Egipcie w latach 1413-1376. Nie ma w tych grobach niczego co pochodziłoby z późniejszego okresu!!!

Widoczne wszędzie zwęglenia w warstwie odopanej przez Garstanga były dla niego jasnym potwierdzeniem biblijnego opisu:24Następnie miasto i wszystko, co w nim było, spalili, tylko srebro i złoto, jak i sprzęty z brązu i żelaza oddali do skarbca domu Pańskiego (Joz 6,24), a zawalone mury zgadzają się ze sposobem wtargnięcia Izraelitów do miasta Lud wzniósł okrzyk wojenny i zagrano na trąbach. Skoro tylko usłyszał lud dźwięk trąb, wzniósł gromki okrzyk wojenny i mury rozpadły się na miejscu. A lud wpadł do miasta, każdy wprost przed siebie, i tak zajęli miasto.(Joz 6, 20).

Prof. Garstang w celu potwierdzenia swojej tezy zaprosił do współpracy 3 najlepszych specjalistów z dziedziny archeologii Palestyny i ceramiki: Pere Vincent, Clarence S. Fischer i Alan Rowe. Potwierdzili oni, po uważnym i niezależnym od siebie badaniu naczyń, zwęglonych ruin i resztek zawalonych murów, że podana przez Garstanga data 1400 przed Chr jest poprawna z ewentualną odchyłką, ale nie wcześniej niż r. 1377. To datowanie ustalone niezależnie przez 4 wybitnych specjalistów zgadza się z chronologią podaną w 1 Księdze Królewskiej (6:1)1W roku czterysta osiemdziesiątym po wyjściu Izraelitów z ziemi egipskiej, w miesiącu Ziw, to jest drugim, czwartego roku panowania nad Izraelem Salomona rozpoczął on budowę domu dla Pana.

Rządy króla Salomona w Izraelu rozpoczęły się najprawdopodobniej w roku 961 przed Chr. W takim razie czwarty rok rządów Salomona przypadałby na rok 957. Zatem po dodaniu 480 otrzyma się rok 1437 jako rok wyjścia Izraelitów z Egiptu. Zatem po 40 latach na pustyni, pod mury Jerycha Izraelici dotarliby około 1397 co znakomicie zgadza się z obliczeniami dokonanymi na podstawie wykopalisk prof. Johna Garstanga.

W późniejszych wykopaliskach Kathleen Kenyon odnalazła pozostałości podłogi (około 1m2), rozbity dzbanek, piekarnik – wszystkie należące do epoki późnego brązu (1500-1200 przed Chr), po czym powiedziała, że dowodzą one że w czasach Jozuego miasto istniało, a to co odkryła należało do kananejskiej kobiety, która upuściła dzbanek w kuchni na dźwięk trąb Izraelitów pod wodzą Jozuego!!!.


http://iktotuzmysla.salon24.pl/597160,a ... 400r-p-n-e


Skarabeusz znaleziony w ruinach Aj pomoże w datowaniu?

Nieduży egipski skarabeusz znaleziony ostatniego dnia wykopalisk okazał się najważniejszym odkryciem podczas zeszłorocznych prac archeologicznych w Khirbet el-Maqatir, jakieś 15 km na północ od Jerozolimy.

Znajdują się tam ruiny niedużej twierdzy z późnej epoki brązu, która zabezpieczała granicę Kanaanu od wschodu. Odkryto również ślady późniejszego osadnictwa, między innymi wioski z I wieku n.e. opuszczonej w czasie powstania żydowskiego.

Bryant G. Wood, amerykański archeolog, który prowadzi tam wykopaliska od 1995 roku, uważa, że kananejska forteca w Khirbet el-Maqatir jest tożsama z Aj, drugim – po Jerychu – miastem zdobytym w Kanaanie przez Izraelitów pod wodzą Jozuego.

Księga Jozuego opisuje, jak po spektakularnym zdobyciu Jerycha, Izraelici zlekceważyli załogę miasta Aj i podczas próby oblężenia ponieśli dotkliwą porażkę. Powrócili tam – po usunięciu Achana, który sprowadził gniew Boga – z dziesięciokrotnie liczniejszym wojskiem i stosując bardziej przemyślaną taktykę. Aj zostało zdobyte (Jozuego rozdz. 7 i 8).

W Jozuego 8:28 opisano, że spalone Aj stało się „kopcem”, „rumowiskiem” lub „kupą gruzu” (w zależności od przekładu, po hebrajsku tel) oraz niezamieszkałym „pustkowiem”. Co ciekawe, sama nazwa Aj w hebrajskim ma podobne znaczenie – „rumowisko” lub „stos ruin”. W późniejszym okresie w Aj lub okolicy znów istniała osada o tej nazwie.

Tymczasem podbój Kanaanu jest datowany na ok. 1450-1400 rok p.n.e. Nawet przyjęcie tzw. krótkiej chronologii (która zakłada wyjście z Egiptu w XIII wieku p.n.e.) nie rozwiązuje problemu.

W tym samym 1990 roku Wood podważył datowanie zniszczenia Jerycha (Tell es-Sultan), jakie w latach 50-tych przedstawiła Kathleen Kenyon. Stwierdził na podstawie ceramiki, że Jerycho zostało zniszczone nie w średniej epoce brązu (ok. 1550 p.n.e.), jak twierdziła Kanyon, ale w późnej epoce brązu I (ok. 1400 p.n.e.). Wnioski Wooda odpierali jednak inni specjaliści (min. Piotr Bieńkowski) i ostatecznie jego metoda datowania nie została powszechnie uznana.

Po odkryciu w Khirbet el-Maqatir, Bryant Wood skontaktował się z najlepszą izraelską specjalistką w dziedzinie skarabeuszy. Ustaliła ona wiek znaleziska na około 1550–1450 p.n.e., czyli na okres późnego brązu I.

Bryant Wood podsumowuje znaczenie znaleziska:

„Ten skarabeusz weryfikuje moje datowanie oparte na ceramice. To pomnikowe odkrycie, ponieważ daje nam datę istnienia twierdzy niezależną od ceramiki. Świeccy uczeni mogą krytykować moją metodę datowania ceramiki, mogą mówić, że jestem stronniczy, ale nie mogą spierać się z datowaniem skarabeusza. Skarabeusz i ceramika dostarczają razem solidnego dowodu, że twierdza pochodzi z późnej epoki brązu I, okresu Exodusu i Podboju”.

Według uczonego, skarabeusz musiał trafić do miasta jakiś czas wcześniej, więc potwierdza on datowanie upadku miasta na ok. 1400 rok p.n.e. Jest to zgodne z biblijną chronologią Podboju i tezą Wooda o utożsamieniu ruin z Aj.

https://archeologiabiblijna.wordpress.c ... datowaniu/

Czy archeolodzy odnaleźli dowody zagłady Jerycha za czasów Jozuego?

Profesor John Garstang, który w latach 1929-1936 przewodniczył angielskiej ekspedycji prowadzącej wykopaliska na wzgórzu Tall as-Sultan, uważał, że jedno z miast zbudowanych na tym miejscu zostało strawione przez pożar, a jego mury się rozpadły. Uznał, iż było to Jerycho z czasów Jozuego, zburzone ok. 1400 r. p.n.e. Chociaż niektórzy uczeni dalej popierają wnioski Garstanga, inni opowiadają się za odmienną interpretacją istniejących dowodów. Archeolog G. E. Wright napisał: „Dwa mury okalające szczyt starego miasta, które według Garstanga (...) zostały zniszczone przez ogień i trzęsienie ziemi w czasach Jozuego, pochodziły — jak się okazało — z III tysiąclecia, a oprócz nich zbudowano w tej epoce jeszcze jakieś dwanaście murów lub ich fragmentów” (Biblical Archaeology, 1962, ss. 79, 80). Dość powszechny jest pogląd, że z Jerycha współczesnego Jozuemu nie pozostało nic lub prawie nic, gdyż wszelkie szczątki ocalałe z jego zagłady zostały usunięte podczas wcześniejszych wykopalisk prowadzonych w tym miejscu. Profesor Jack Finegan tak to ujął: „Obecnie nie ma tam więc dosłownie żadnych dowodów, które by pozwalały podjąć próbę ustalenia daty zdobycia Jerycha przez Jozuego” (Light From the Ancient Past, 1959, s. 159).

Z tego powodu wielu uczonych datuje upadek Jerycha na podstawie dowodów pośrednich, a różnice w ich ocenach sięgają ok. 200 lat. Tego rodzaju wahania trafnie skomentował prof. Merrill F. Unger: „Uczeni muszą też nader ostrożnie podchodzić do oświadczeń archeologów w sprawie datowania i interpretacji znalezisk. Ogromne rozbieżności pomiędzy wybitnymi specjalistami w tej dziedzinie aż nazbyt jasno dowodzą, że ustalanie dat oraz wnioski wyciągane z odkryć archeologicznych często zależą od względów subiektywnych” (Archaeology and the Old Testament, 1964, s. 164).

Nie powinna więc niepokoić okoliczność, że interpretacje prezentowane przez archeologów nie pokrywają się z chronologią biblijną, według której Jerycho zostało zburzone w 1473 r. p.n.e. Różnice w sprawie Jerycha między Garstangiem a innymi archeologami dobitnie ilustrują, z jaką ostrożnością należy się odnosić do znalezisk archeologicznych, i to niezależnie od tego, czy zdają się potwierdzać, czy podważać relację i chronologię biblijną.


http://wol.jw.org/pl/wol/d/r12/lp-p/1200002426
Co dowodzi, że starożytne Jerycho zdobyto bez długotrwałego oblężenia?

Według sprawozdania z Księgi Jozuego 6:10-15, 20 Izraelici maszerowali wokół Jerycha raz dziennie przez sześć dni. Siódmego dnia obeszli je siedem razy, po czym Bóg sprawił, że jego potężne mury runęły. Pozwoliło to izraelskim żołnierzom wkroczyć do miasta i je zdobyć. Czy dowody archeologiczne potwierdzają, że — jak wynika z Biblii — oblężenie Jerycha trwało krótko?

W starożytności najeźdźcy atakujący ufortyfikowane miasto zazwyczaj je oblegali. Niezależnie od tego, ile czasu trwało takie oblężenie, po zdobyciu miasta grabili znajdujące się w nim bogactwa, również pozostałą żywność. Tymczasem w ruinach Jerycha archeolodzy odkryli spore jej zapasy. W pewnym czasopiśmie tak to skomentowano: „Oprócz wyrobów garncarskich najczęstszym znaleziskiem w gruzach [Jerycha] było ziarno. (...) To wyjątkowe w annałach archeologii palestyńskiej. Zdarzało się znaleźć jeden lub dwa dzbany ziarna, ale natrafić na tak ogromną ilość to już coś niebywałego” (Biblical Archaeology Review).

Jak czytamy w relacji biblijnej, Izraelici nie zabrali z Jerycha zapasów ziarna z ważnego powodu — zabronił im tego Jehowa (Joz. 6:17, 18). Przypuścili oni atak wiosną, zaraz po żniwach, kiedy w mieście zgromadzono już spore ilości zboża (Joz. 3:15-17; 5:10). Okoliczność, iż w Jerychu pozostało go tak wiele, wskazuje, że izraelskie oblężenie trwało krótko, tak jak to opisano w Biblii.


http://wol.jw.org/pl/wol/d/r12/lp-p/2015847
Czy Księga Jozuego zawiera sprzeczności?

Nie zawiera sprzeczności. Ten i ów uważa, że księga ta sama sobie zaprzecza, gdyż sugeruje, jakoby kraj został całkowicie opanowany przez Jozuego, a jednocześnie donosi, iż sporą część dopiero trzeba było podbić (por. Joz 11:16, 17, 23; 13:1). Ale takie pozorne rozbieżności łatwo wyjaśnić, gdy się pamięta, że podbój przebiegał dwuetapowo. Najpierw wojna prowadzona przez cały naród pod wodzą Jozuego złamała potęgę Kananejczyków, a potem poszczególne plemiona lub osoby musiały samodzielnie postarać się o objęcie w posiadanie przydzielonej im ziemi (17:14-18; 18:3). Takie miasta jak Debir czy Hebron trzeba było zdobyć ponownie, bo gdy Izraelici walczyli gdzie indziej, Kananejczycy prawdopodobnie do nich wrócili (por. Joz 11:21-23 z 14:6, 12; 15:13-17).

http://wol.jw.org/pl/wol/d/r12/lp-p/1200002524


Awatar użytkownika
booris
Posty: 3655
Rejestracja: 17 kwie 2015, 15:07
Lokalizacja: Amsterdam,Londyn,Barcelona

Post autor: booris »

Nie chodzi o strony przeczace wiarygodnosci,ale o strony obiektywne.A strony zorientowane biblijne obiektywne nie sa.
eksplorator pisze:Cytowana przez Ciebie Kathleen Kenyon, chociaż początkowo z tą data się nie utożsamiała, sama przyznała jakiś czas później, że znalezisko którego dokonała w Jerychu, rozbity dzbanek i piekarnik, należały do kananejskiej kobiety, która mogła go nagle upuścić np. na dźwięk trąb Izraelitów pod wodzą Jozuego
Takie cos stanowi dla Ciebie dowod?A moze smok ja wystraszyl?Przeciez to niepowazne.Datowanie Kathleen Kenyon jest do dzis uwazane przez wiekszosc naukowcow za prawidlowe.
Bryant Wood zostal skrytykowany np. przez Wiliama G.Devera,ktory napisal w ksiazce "The Israelite Settlement in Canaan. New Archeological Models",ze Jozue nie mogl zdobyc miasta,ktorego tam nie bylo."((Of course, for some, that only made the Biblical story more miraculous than ever—Joshua destroyed a city that wasn't even there!)".Potwierdza to rowniez Ann E.Killebrew,ktora pisze w swojej ksiazce "Biblical Peoples and Ethnicity: An Archaeological Study of Egyptians, Canaanites, Philistines, and Early Israel, 1300–1100 B.C.E",ze wiekszosc uczonych dzisiaj uwaza iz opis podboju z Ksiegi Jozuego jest pozbawiony historycznej rzeczywistosci.("Most scholars today accept that the majority of the conquest narratives in the book of Joshua are devoid of historical reality").
Strony jw.org,ktorymi sie posluzyles,nie podaja zadnych zrodel poza Biblia i tym samym sa dla mnie niemerytoryczne.

eksplorator

Post autor: eksplorator »

booris pisze:Takie cos stanowi dla Ciebie dowod?
Jeżeli dowody wybitnych, światowej klasy naukowców, potwierdzających Biblijną wersję wydarzeń są dla Ciebie śmieszne, to jakiekolwiek argumenty, niezgodne z Twoją linią rozumowania, ukierunkowaną na to, że Biblia mówi nieprawdę, są bezcelowe. Ja będę bronił wiarygodności zapisów Biblijnych, mających swoje logiczne potwierdzenia archeologiczne.

John Garstang, absolwent Jesus College w Oksfordzie, profesor, wykładowca metod i praktyk Archeologii na Uniwersytecie w Liverpoolu, uważa, że podbój Jerycha miał miejsce w 1400 p.n.e. Jego wniosek, że odkryte fragmenty Jerycha, z nietypowo zawalonymi murami, pochodzą z czasów Jozuego, motywuje tym, że w przypadku szturmowania murów przez wojska, powinny one zostać zburzone do środka, a wykopaliska i opinie innych archeologów potwierdzają, że zawaliły się one na zewnątrz, co dowodzi, że nie zostały zburzone przez tradycyjny szturm.

Garstang, w swojej pracy na Jerychem, posunął się do samego początku jego istnienia, na długo zanim Jozue ujrzał po raz pierwszy mury miasta. Profesor znalazł mury wszystkich czterech miast, budowanych po sobie, niejednokrotnie jedno na drugim.

Jak zaznacza, pierwsza ze ścian powstała około 3000 p.n.e. i zamknięta jest w około czterech akrach ziemi, ma kształt podłużny, z widocznymi dopływami wody. Druga, ściana, według profesora Garstanga powstała około 2500 p.n.e., z dodatkowymi wałami, pogrubiającymi całość. Jak stwierdza, każdą kolejną warstwę wyróżnia ulepszona metoda technik budowlanych. Trzecią ścianę stanowi mur miejski z około roku 1800 p.n.e., który był znacznie większy od poprzednich. Garstang najbardziej zainteresowany był jednak czwartą ścianą, którą określił jako znacznie słabszą, w porównaniu do pozostałych ścian, co jest zgodne z opisem Kathleen Kenyon.

[center]Garstang Museum of Archaeology[/center]

Na jakiej podstawie Garstang opera swe założenia, że Jerycho zostało zdobyte przez Jozuego? W latach 1930-1936 prof. Garstang, w czasie wykopalisk, odkrył setki skarabeuszy, pieczęci faraonów, z dynastii Hyksos, w tym dwa, bardzo cenne z okresu panowania faraona Amenhotepa III, ani jednego z czasów późniejszych. Oznaczało by to, że Jerycho zostało zburzone za jego panowania, co jest zgodne z Biblijna wersją wydarzeń.

Badania Kethleen Kenyon potwierdziły ponad wszelką wątpliwość biblijną relację o zdobyciu Jerycha:

- mury nagle runęły po sztucznym stoku,
- miasto zdobyto niezwykle szybko w porze żniw,
- zdobywcy nie splądrowali miasta i doszczętnie je spalili,
- po zdobyciu Jerycha, nie wybudowano na jego miejscu kolejnego miasta przez kilkaset następnych lat!

Kenyon napisał w swoim raporcie z wykopu, "Zniszczenie było kompletne. Ściany i podłogi były poczerniałe lub zaczerwieniona przez ogień, a każdy pokój był wypełniony zawalonymi cegłami, drewnem i przedmiotami codziennego użytku; W większości pokoi zwały gruzu były mocno spalone. Co spowodowało, że mury Jerycha się zawaliły? Najbardziej prawdopodobnym wyjaśnieniem jest to trzęsienie ziemi".

Wszystko zgadza się z Biblią. Mamy tu:

- potężnie obwarowane miasto /5 księga Mojżeszowa 9:1/ (księga Jozuego 6:1 mówi, że miasto było "zamknięte zamknięte" przed Izraelitami - zazwyczaj taki zwrot tłumaczy się jako 'szczelnie/dokładnie/mocno zamknięte', ale w Biblii Warszawskiej czytamy, że 'Jerycho zaś było zewnątrz i wewnątrz zamknięte', co może sugerować istnienie 2 bram i 2 murów miejskich - zewnętrznego i wewnętrznego)

- jego mury runęły po sztucznym stoku 'do fosy' (wg Kenyon najprawdopodobniej "wskutek trzęsienia ziemi"). Włosi prowadzący wykopaliska w południowej części kopca (1997) odkryli to samo co Kenyon: stos cegieł (dziś już tylko brunatna gleba) pochodzących z murów miejskich, które nagle runęły w dół sztucznego stoku. /księga Jozuego 6:20/

- miasto zostało zdobyte i do szczętu spalone /księga Jozuego 6:24/

- miasto nie zostało splądrowane (zboże w owych czasach było nie tylko niezbędne do przeżycia, ale stanowiło też cenny towar) /księga Jozuego 6:17-19/

- oblężenie nastąpiło w porze żniw w dolinie Jordanu /księga Jozuego 3:15/
oblężenie miasta trwało bardzo krótko (duże zapasy zboża pozostały praktycznie nietknięte) /księga Jozuego 6:2-5/"

http://potop-exodus.w.interiowo.pl/exodus/jerycho.html
Wersja Kethleen Kenyon jest więc zadziwiająco podobna do opisu Biblijnego, oprócz jednego istotnego szczegółu. Pani archeolog przypisuje pożogę Jerycha trzęsieniu ziemi, które powinno, w tak drastycznym opisie przedstawionym przez Kenyon, zniszczyć wszystko, ale coś się jednak ostało. Mury miasta nie rozpadły się wszędzie, co jest zgodne z wersją zapisana w Biblii:
Joz 6;17 BT (17) Miasto będzie obłożone klątwą dla Jahwe, ono samo i wszystko, co w nim jest. Tylko nierządnica Rachab zostanie przy życiu - ona sama i wszyscy, którzy są wraz z nią w domu, albowiem ukryła wywiadowców, których wysłaliśmy.
Tak też się stało. Mała część tego miasta ze średniej epoki brązu zachowała się po wschodniej stronie, niedaleko źródła. Niemieccy archeolodzy prowadzący wykopaliska w Jerychu w latach 1907-1909 odkryli, że w północnej części miasta ocalał mały fragment murów wraz z domami, które zbudowano przy murze. Według Biblii właśnie w takiej okolicy stał dom Rachab;
Joz 2;1,6-9,15 BT (1) Jozue, syn Nuna, wysłał potajemnie z Szittim dwu wywiadowców, dając im polecenie: Idźcie i obejrzyjcie okolicę Jerycha. Poszli więc i przybyli do domu nierządnicy imieniem Rachab i udali się tam na spoczynek. (6) Sama zaś zaprowadziła ich na dach i ukryła pod łodygami lnu, które tu rozłożyła. (8) Wywiadowcy tymczasem jeszcze nie zasnęli, gdy Rachab weszła do nich na dach (9) i tak do nich powiedziała: Wiem, że Jahwe dał wam ten kraj, gdyż postrach wasz padł na nas i wszyscy mieszkańcy kraju struchleli przed wami. (15) Po czym spuściła ich po powrozie z okna, gdyż dom jej przylegał do muru miejskiego i jakby w murze mieszkała.
Trzęsienie ziemi, za którym optowała Kethleen Kenyon, powinno zniszczyć osłabione mury na całym obszarze, tymczasem ostały się w jednym miejscu, w dziwnych okolicznościach, zabudowania bezpośrednio przylegające do muru. Czy to Cię booris nie dziwi? Wiem, że powiesz zaraz, że w podobnych okolicznościach trzęsienie ziemi nie zawsze powoduje całkowite zniszczenia, ale w wypadku Jerycha, które stało niejako na słabej skarpie, powinny runąć wszystkie mury.


[center]Obrazek [/center]
[center]Kenyon odkryła silnie obwarowane miasto - różne wykopaliska potwierdziły też fakt, że niektóre domy mieszkalne wzniesiono pomiędzy dwoma murami[/center]

http://dabhar.org/teksty/Rice_CzasIProroctwa.pdf
http://potop-exodus.w.interiowo.pl/exodus/jerycho.html
https://translate.google.pl/translate?h ... rev=search

Awatar użytkownika
booris
Posty: 3655
Rejestracja: 17 kwie 2015, 15:07
Lokalizacja: Amsterdam,Londyn,Barcelona

Post autor: booris »

Eksploratorze,wybacz.Rozbity dzban i piekarnik upuszczony,byc moze,na dzwiek trab jako dowod?To nie jest smieszne,tylko niedorzeczne.
W 1997 roku Jerycho badala wlosko-palestynska ekspedycja:
http://www.academia.edu/1179527/Results ... _Palestine
Nie znaleziono dowodow na zburzenie Jerycha przez Jozuego.
Dr Ann E.Killebrew:
http://www.bibleodyssey.org/tools/video ... ebrew.aspx
Na stronie jest krotki filmik,w ktorym A.E.Killebrew mowi o rzekomym zdobyciu Jerycha przez Jozuego,a pod tym filmikiem znajdziesz odnosniki do trzech zwiazanych z tym tematow.Jeden z nich autorstwa Lorenzo Nigro,wspoluczestnika wlosko-palestynskiej ekspedycji.
Problem z Jerycho polega na tym,ze przez miasto faktycznie przeszla pozoga,burzac je czy to na wskutek trzesienia ziemi,czy tez na wskutek dzialan wojennych.Tyle,ze mialo to miejsce wczesniej niz epizod opisany w Ksiedze Jozuego.
Polecam tez prace Wiliama G.Devera.Niestety nie znalazlem niczego w jezyku polskim,podaje Ci wiec link do angielskojezycznej Wiki dotyczacy Devera i jednoczesnie polecam caly szereg jego wykladow,ktore mozna znalezc na Youtube.
https://en.wikipedia.org/wiki/William_G._Dever

ODPOWIEDZ

Wróć do „Dusza”