Co się dzieje z duszą po śmierci?

[radek]

Luk 16:19-31 pau "(19) Był pewien bogaty człowiek. Ubierał się w purpurę i bisior i każdego dnia wystawnie ucztował. (20) Przed bramą jego domu leżał pokryty wrzodami pewien żebrak, imieniem Łazarz, (21) który pragnął nasycić się resztkami ze stołu bogacza. Lecz tylko psy przychodziły i lizały mu wrzody. (22) Gdy żebrak umarł, został zaniesiony przez aniołów na łono Abrahama. Umarł także bogacz i został pochowany. (23) Cierpiąc męki w piekle, podniósł oczy i ujrzał z daleka Abrahama i Łazarza na jego łonie. (24) Zawołał: «Ojcze Abrahamie, zmiłuj się nade mną! Poślij Łazarza, aby umoczył w wodzie koniec swego palca i zwilżył mój język, gdyż bardzo cierpię w tym płomieniu». (25) Lecz Abraham odparł: «Dziecko, przypomnij sobie, że ty za życia otrzymałeś swoje dobra, podczas gdy Łazarz doświadczył zła. Teraz on tutaj doznaje pociechy, a ty cierpisz męki. (26) Poza tym między nami a wami istnieje ogromna przepaść, aby ci, którzy chcieliby przejść stąd do was, albo stamtąd do nas, nie mogli tego dokonać». (27) Tamten powiedział: «Ojcze, proszę cię, poślij go więc do mojego rodzinnego domu. (28) Mam bowiem pięciu braci. Niech ich przestrzeże, aby i oni nie dostali się do tego miejsca męki». (29) Lecz Abraham odparł: «Mają Mojżesza i Proroków! Niech im będą posłuszni!». (30) Lecz on odpowiedział: «Nie, ojcze Abrahamie! Ale gdyby ktoś z umarłych udał się do nich, nawrócą się». (31) Wtedy powiedział mu: «Jeśli Mojżesza i Proroków nie słuchają, to nawet gdyby ktoś powstał z martwych, także nie dadzą się przekonać»"'."

Jest to przypowieść podkreślająca wartość Słowa Bożego. Bogacz cieszył się wszystkim, lecz nie szacunkiem dla swojego imienia. Łazarz nie miał nic oprócz imienia

Deu 5:11 pau "(11) Nie będziesz wymawiał imienia PANA, twego Boga, bez szacunku, gdyż PAN nie pozostawi bez kary tego, kto wypowie Jego imię bez szacunku."

[daglezja77]

Co po śmierci pisze w Kaznodziei..

[Albertus]

Co po śmierci pisze w Kaznodziei..

W księdze Koheleta pisze:

(18) Powiedziałem sobie: Ze względu na synów ludzkich tak się dzieje. Bóg chce ich bowiem doświadczyć, żeby wiedzieli, że sami przez się są tylko zwierzętami. (19) Los bowiem synów ludzkich jest ten sam, co i los zwierząt; los ich jest jeden: jaka śmierć jednego, taka śmierć drugiego, i oddech życia ten sam. W niczym więc człowiek nie przewyższa zwierząt, bo wszystko jest marnością. (20) Wszystko idzie na jedno miejsce: powstało wszystko z prochu i wszystko do prochu znów wraca. (21) Któż pozna, czy siła życiowa synów ludzkich idzie w górę, a siła życiowa zwierząt zstępuje w dół, do ziemi?

Autor przyznaje się do niewiedzy w pewnych sprawach. Nie były mu te rzeczy jeszcze objawione.

W ST prorocy nie mieli jeszcze pełnego poznania w wielu sprawach. Pełniejsze światło dał nam dopiero Jezus Chrystus i Duch Święty który naucza Kościół

[Henryk]

Autor przyznaje się do niewiedzy w pewnych sprawach. Nie były mu te rzeczy jeszcze objawione.ł

Dobre sobie.
Autor doskonale wiedział i o tym nam napisał- „duch”, inaczej dech żywota, jest taki sam u zwierząt co i u ludzi.

Dopiero ci „bardziej oświeceni” wymyślili duszę nieśmiertelną, wiecznie świadomą i wiecznie egzystującą.
Duszę, która „żyje” nawet niezależnie od ciała.
Efekt jest taki, że za grzechy człowieka, męki piekielne cierpi „dusza”, która nic nie zawiniła poza tym, że „siedziała” w człowieku.
Wielkie dzięki za takie nauki kościoła.
To ci dopiero "oświecenie"...

[Albertus]

Kto powiedział Koheletowi o tym co napisał?

[RN]

KSIĘGA HIOBA 36. 14. BIZTB

"Toteż ich dusza umiera w kwiecie wieku, kończą swe życie wśród nierządników świątynnych."

KSIĘGA HIOBA 33. 22. BIZTB

"I tak jego dusza zbliża się do grobu, a jego życie do aniołów śmierci."

[Albertus]

Dusza to pojęcie wieloznaczne. Tak było kiedyś i tak jest do dzisiaj.

dzisiaj na przykład też mówi się o martwych duszach co nie zmienia faktu że osoby używające takiego określenia mogą wierzyć jak najbardziej w nieśmiertelność duszy w znaczeniu teologicznym.

W starym Testamencie określenie dusza bywało używane w znaczeniu całego żywego człowieka albo życia człowieka.

W ogóle w ST nie było jeszcze w pełni. objawione ludziom co dzieje się z człowiekiem po śmierci cielesnej.

Natomiast w Objawieniu chrześcijańskim zawartym w Nowym Testamencie słowo dusza użyte w znaczeniu teologicznym odnosi się do części składowej istoty ludzkiej różnej od ciała:

1Tes5: (23) Sam Bóg pokoju niech was całkowicie uświęca, aby nienaruszony duch wasz, dusza i ciało bez zarzutu zachowały się na przyjście Pana naszego Jezusa Chrystusa.

Która nie może być zabita przez tych którzy mogą zabić ciało:

Mt10:(28) Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, lecz duszy zabić nie mogą. Bójcie się raczej Tego, który duszę i ciało może zatracić w piekle.

Ciało jest mieszkaniem duszy które można opuścić:

Flp1: (23) Z dwóch stron doznaję nalegania: pragnę odejść, a być z Chrystusem, bo to o wiele lepsze, (24) pozostawać zaś w ciele - to bardziej dla was konieczne.

[RN]

W ogóle w ST nie było jeszcze w pełni. objawione ludziom co dzieje się z człowiekiem po śmierci cielesnej.

.

KSIĘGA KAZNODZIEI SALOMONA 9. 5. BIZTB

"Wiedzą bowiem żywi, że muszą umrzeć, lecz umarli nic nie wiedzą i już nie ma dla nich żadnej zapłaty, gdyż ich imię idzie w zapomnienie."

[Albertus]

Koh9:1) Bo wszystko to rozważyłem i wszystko to zbadałem. Dlatego że sprawiedliwi i mędrcy, i ich czyny są w ręku Boga - zarówno miłość, jak i nienawiść - nie rozpozna człowiek tego wszystkiego, co przed oczyma jego się dzieje. (2) Wszystko jednakie dla wszystkich: Ten sam spotyka los sprawiedliwego, jak i złoczyńcę, tak czystego, jak i nieczystego, zarówno składającego ofiary, jak i tego, który nie składa ofiar; tak samo jest z dobrym, jak i z grzesznikiem, z przysięgającym, jak i z takim, którzy przysięgi się boi. (3) To złem jest wśród wszystkiego, co się dzieje pod słońcem, że jeden dla wszystkich jest los. A przy tym serce synów ludzkich pełne jest zła i głupota w ich sercu, dopóki żyją. A potem - do zmarłych! (4) Bo któż stanowi wyjątek? Wszyscy żyjący mogą jeszcze mieć nadzieję - bo lepszy jest żywy pies niż lew nieżywy - (5) ponieważ żyjący wiedzą, że umrą, a zmarli niczego zgoła nie wiedzą, zapłaty też więcej już żadnej nie mają, bo pamięć o nich idzie w zapomnienie. (6) Tak samo ich miłość, jak również ich nienawiść, jak też ich zazdrość - już dawno zanikły, i już nigdy więcej udziału nie mają żadnego we wszystkim, cokolwiek się dzieje pod słońcem. (7) Nuże więc! W weselu chleb swój spożywaj i w radości pij swoje wino! Bo już ma upodobanie Bóg w twoich czynach. (8) Każdego czasu niech szaty twe będą białe, olejku też niechaj na głowę twoją nie zabraknie! (9) Używaj życia z niewiastą, którąś ukochał, po wszystkie dni marnego twego życia, których ci Bóg użyczył pod słońcem. Po wszystkie dni twej marności! Bo taki jest udział twój w życiu i w twoim trudzie, jaki zadajesz sobie pod słońcem. (10) Każdego dzieła, które twa ręka napotka, podejmij się według twych sił! Bo nie ma żadnej czynności ni rozumienia, ani poznania, ani mądrości w Szeolu, do którego ty zdążasz.

[daglezja77]

Dusza to pojęcie wieloznaczne. Tak było kiedyś i tak jest do dzisiaj.

dzisiaj na przykład też mówi się o martwych duszach co nie zmienia faktu że osoby używające takiego określenia mogą wierzyć jak najbardziej w nieśmiertelność duszy w znaczeniu teologicznym.

W starym Testamencie określenie dusza bywało używane w znaczeniu całego żywego człowieka albo życia człowieka.

W ogóle w ST nie było jeszcze w pełni. objawione ludziom co dzieje się z człowiekiem po śmierci cielesnej.

Natomiast w Objawieniu chrześcijańskim zawartym w Nowym Testamencie słowo dusza użyte w znaczeniu teologicznym odnosi się do części składowej istoty ludzkiej różnej od ciała:

1Tes5: (23) Sam Bóg pokoju niech was całkowicie uświęca, aby nienaruszony duch wasz, dusza i ciało bez zarzutu zachowały się na przyjście Pana naszego Jezusa Chrystusa.

Która nie może być zabita przez tych którzy mogą zabić ciało:

Mt10:(28) Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, lecz duszy zabić nie mogą. Bójcie się raczej Tego, który duszę i ciało może zatracić w piekle.

Ciało jest mieszkaniem duszy które można opuścić:

Flp1: (23) Z dwóch stron doznaję nalegania: pragnę odejść, a być z Chrystusem, bo to o wiele lepsze, (24) pozostawać zaś w ciele - to bardziej dla was konieczne.

Dusza to biblijne określenie istoty żywej, niekoniecznie człowieka - Rodzaju, Ezech. 18:4, - Przeklad Gdanski..

[RN]

Koh9:1) Bo wszystko to rozważyłem i wszystko to zbadałem. Dlatego że sprawiedliwi i mędrcy, i ich czyny są w ręku Boga - zarówno miłość, jak i nienawiść - nie rozpozna człowiek tego wszystkiego, co przed oczyma jego się dzieje. (2) Wszystko jednakie dla wszystkich: Ten sam spotyka los sprawiedliwego, jak i złoczyńcę, tak czystego, jak i nieczystego, zarówno składającego ofiary, jak i tego, który nie składa ofiar; tak samo jest z dobrym, jak i z grzesznikiem, z przysięgającym, jak i z takim, którzy przysięgi się boi. (3) To złem jest wśród wszystkiego, co się dzieje pod słońcem, że jeden dla wszystkich jest los. A przy tym serce synów ludzkich pełne jest zła i głupota w ich sercu, dopóki żyją. A potem - do zmarłych! (4) Bo któż stanowi wyjątek? Wszyscy żyjący mogą jeszcze mieć nadzieję - bo lepszy jest żywy pies niż lew nieżywy - (5) ponieważ żyjący wiedzą, że umrą, a zmarli niczego zgoła nie wiedzą, zapłaty też więcej już żadnej nie mają, bo pamięć o nich idzie w zapomnienie. (6) Tak samo ich miłość, jak również ich nienawiść, jak też ich zazdrość - już dawno zanikły, i już nigdy więcej udziału nie mają żadnego we wszystkim, cokolwiek się dzieje pod słońcem. (7) Nuże więc! W weselu chleb swój spożywaj i w radości pij swoje wino! Bo już ma upodobanie Bóg w twoich czynach. (8) Każdego czasu niech szaty twe będą białe, olejku też niechaj na głowę twoją nie zabraknie! (9) Używaj życia z niewiastą, którąś ukochał, po wszystkie dni marnego twego życia, których ci Bóg użyczył pod słońcem. Po wszystkie dni twej marności! Bo taki jest udział twój w życiu i w twoim trudzie, jaki zadajesz sobie pod słońcem. (10) Każdego dzieła, które twa ręka napotka, podejmij się według twych sił! Bo nie ma żadnej czynności ni rozumienia, ani poznania, ani mądrości w Szeolu, do którego ty zdążasz.

[daglezja77]

Do wielu wierzących w nieśmiertelność duszy to nie trafia...

[karol210]

Za czasów PRAWA SPRAWIEDLIWOSCI TAK BYLO TJ.Koheleta grzech pierworodny nie został wykupiony, Obecnie mamy Prawo Chrystusowe i jak pisze w Piśmie Jezus ma klucze do otchłani.


Bo nie opuścisz mej duszy w Szeolu i nie skażesz wiernego na zagładę [ang - nie dopuścisz, aby Twój Święty doznał skażenia] (Ps 16,10).

Potwierdza Pismo że był w Szeolu.... Dalej mówiąc do wspołukrzyżowanego ,,Jeszcze dziś bedziesz ze Mną w raju''

Krainę zmarłych, do której zstąpił Chrystus po śmierci, Pismo święte nazywa piekłem, Szeolem lub Hadesem (Por. Flp 2, 10; Dz 2, 24; Ap 1, 18; Ef 4, 9). ponieważ ci, którzy tam się znajdują, są pozbawieni oglądania Boga (Por. Ps 6, 6; 88, 11-13). Taki jest los wszystkich zmarłych, zarówno złych, jak i sprawiedliwych, oczekujących na Odkupiciela (Por. Ps 89, 49;1 Sm 28, 19; Ez 32, 17-32). co nie oznacza, że ich los miałby być identyczny, jak pokazuje Jezus w przypowieści o ubogim Łazarzu, który został przyjęty "na łono Abrahama" (Por. Łk 16, 22-26). "Jezus Chrystus, zstępując do piekieł, wyzwolił dusze sprawiedliwych, które oczekiwały swego Wyzwoliciela na łonie Abrahama


Pierwszym Liście Piotrowym czytamy: „Dlatego nawet umarłym głoszono Ewangelię, aby wprawdzie podlegli sądowi jak ludzie w ciele, żyli jednak w Duchu — po Bożemu” (1 P 4,6). Także w tych słowach, na pewno niełatwych do interpretacji, potwierdza się teza, że „zstąpienie do Otchłani” stanowi jakby ostateczny etap posłannictwa Mesjasza: etap „skondensowany”, zredukowany do kilku dni przez teksty usiłujące przedstawić go jak najczytelniej ludziom, przyzwyczajonym do myślenia i mówienia w kategoriach czasu i przestrzeni, a równocześnie nieproporcjonalnie „rozległy” w swoim realnym wymiarze dzieła Odkupienia, którym objęci są wszyscy ludzie wszystkich czasów i miejsc, łącznie z tymi, którzy w momencie śmierci i pogrzebu Chrystusa już przebywali w „krainie zmarłych”. Słowo Ewangelii i „słowo krzyża” sięga do wszystkich przeszłych pokoleń, których udziałem stała się łaska Odkupienia, zanim jeszcze sam historyczny fakt odkupieńczej ofiary Chrystusa na Golgocie miał miejsce. Zamknięcie czasu ich ewangelizacji i Odkupienia w kilku dniach obejmujących śmierć i pogrzeb Chrystusa wskazuje na to, że w Jego śmierci jako wydarzeniu historycznym zakorzeniona jest ponadhistoryczna tajemnica odkupieńczego przeznaczenia wpisanego w Chrystusowe człowieczeństwo, które było „narzędziem” w rękach Boskiej wszechmocy. Uszczęśliwiające widzenie w łonie Trójcy, którego dostąpiła dusza Chrystusa, stało się punktem odniesienia i wytłumaczeniem dla „wyprowadzenia z więzienia” owych sprawiedliwych, którzy przed Chrystusem zstąpili do krainy śmierci. Przez Chrystusa i w Chrystusie otwiera się przed nimi ostateczna wolność życia w Duchu: uczestniczenia w życiu Bożym3. Oto prawda, która wyłania się z wyżej cytowanych tekstów biblijnych, wyrażona w artykule Credo w słowach: „Zstąpił do Otchłani”.

Jezus Chrystus wyzwolił sprawiedliwych z otchłanii. A Kohelet pisał przed Chrystusem i tak było

[Albertus]

jak pisze w Piśmie Jezus ma klucze do otchłani.

Właśnie.
Ap1:
(17) Kiedym Go ujrzał, do stóp Jego upadłem jak martwy, a On położył na mnie prawą rękę, mówiąc: Przestań się lękać! Jam jest Pierwszy i Ostatni (18) i żyjący. Byłem umarły, a oto jestem żyjący na wieki wieków i mam klucze śmierci i Otchłani.

śmierci i otchłani


Gdyby śmierć była równoznaczna z niebytem to słowa "i otchłani" byłaby bezprzedmiotowa i bezsensowna

[RN]

jak pisze w Piśmie Jezus ma klucze do otchłani.

Właśnie.
Ap1:
(17) Kiedym Go ujrzał, do stóp Jego upadłem jak martwy, a On położył na mnie prawą rękę, mówiąc: Przestań się lękać! Jam jest Pierwszy i Ostatni (18) i żyjący. Byłem umarły, a oto jestem żyjący na wieki wieków i mam klucze śmierci i Otchłani.

śmierci i otchłani


Gdyby śmierć była równoznaczna z niebytem to słowa "i otchłani" byłaby bezprzedmiotowa i bezsensowna

Anioł ma klucze do otchłani.

Apokalipsa 20. 1. BIZTB

"I widziałem anioła zstępującego z nieba, który miał klucz od otchłani i wielki łańcuch w swojej ręce."

Ap 20:1 bw "I widziałem anioła zstępującego z nieba, który miał klucz od otchłani i wielki łańcuch w swojej ręce."