Fedorowicz pisze:EMET pisze:
To jesteś Ty, Userze, czy nie jesteś za TANACHEM, TORĄ: jesteś czy nie jesteś ?
Gdybym kiedyś został stanowczym wyznawcą Tanachu ,to trudno by mi było traktować go w oderwaniu od pozostałych Pism Świętych judaizmu, gdyż w tłumaczeniu literalnym,nietradycyjnym i nieźródłowym,jakie się w Polsce spotyka, napotykałbym co rusz logiczne i merytoryczne sprzeczności. A jestem przeciwnikiem takich przekładów,które powodują chaos i zamącenie.
Kabaliści dopuszczają się podstawowego błędu w swojej interpretacji Biblii raz przyjmując że adam to glina (naczynie), by następnie to samo słowo adam przetłumaczyć na istotę żywą.
Dlaczego nie odniosłeś się do tej uwagi?
Pan wybaczy,ale kabaliści tłumaczą całość tego pojęcia (naczynie wypełnione duszą,światłem) na istotę żywą.Co więcej,owa dusza jest częścią Stwórcy,pochodzi od Niego.Pana błąd polega na braniu symboliki w sposób dosłowny.
..istnieje taki stan duszy w którym nastąpiła jej tymczasowa, od czasu śmierci ciała, dezintegracja..tylko że ja nigdy nie postulowałem że śmierć znaczy nieistnienie..
Pana zdaniem,dezintegracja nie oznacza osiągnięcia stanu całkowitego zniszczenia, stanu nieistnienia ? Sam pan sobie zaprzecza, dajmy więc spokój tej sofistyce,która nie wiem co ma komu udowodnić.
EMET:
Wielu ludziom "dusza" kojarzy się nieodmiennie z '
życiem' i owi mają dużo racji, ale...
W rozumieniu biblijnym - jak to i w zapisie jęz. oryginału Biblii - mamy jednak 'dysonans' pewien. o którym poniżej napiszę...
Mamy oto w
Ezechiela 47:9 [PNŚ]: "I stanie się, że w każdym miejscu, dokąd dotrze ten dwukrotnie większy potok,
każda żyjąca dusza [hebr.: < kol-nefesz chajja(h) >], od których się roi, ożyje. I stanie się, że będzie bardzo dużo ryb, gdyż dotrze tam owa woda, a woda morska zostanie uzdrowiona, i gdzie dotrze potok, tam wszystko będzie żyło.".
Zatem: "dusza żyjąca" to w hebr.: < nefesz chajja(h) >.
Mamy oto w
Objawieniu danym Janowi 16:3 [PNŚ]: "A drugi wylał swą czaszę na morze. I stało się krwią jakby zmarłego,
i umarła każda dusza żyjąca [po grecku: < kai pasa psychē dzōēs apethanen >] – to, co w morzu.".
Zatem "dusza żyjąca" to w gr.: < psychē dzōēs >.
Popatrzmy, czy w tekście BH znajdziemy miejsca, gdzie byłoby skojarzenie i połączenie w sensie 'duszy' i 'bycia zmarłym' tak, iżby można napisać i rozumieć: 'martwa dusza, nieżywa dusza' itp....
Kapłańska 19:28, PNŚ: "I nie wolno wam robić na swym ciele nacięć &ze względu na zmarłą duszę& [hebr.: < lenefesz >; 'Interlinia Vocatio': "za_osobę_(zmarłą)"], nie wolno wam też wykonywać na sobie tatuowanych znaków. Jam jest Jehowa.".
Kapłańska 21:1, PNŚ: " Jehowa rzekł do Mojżesza: " Przemów do kapłanów, synów Aarona, i powiedz im: 'Niech nikt pośród swego ludu
nie skala się zmarłą duszą [Int. Voc.: "Z_powodu_osoby_(zmarłej) (kapłan_niech)_nie_będzie_nieczysty"; hebr.: < lenefesz lo'-jiamma' >].' " ".
Kapłańska 21:11, PNŚ: "I nie ma podchodzić do żadnej zmarłej duszy [hebr.: < ve'al kol-nafszoth meth lo' jawo' >]. Nie może się skalać z powodu swego ojca ani swej matki.".
Fraza: < kol-nafszo meth > = dosłownie: "żadnej_duszy zmarłej".
Kapłańska 22:4, PNŚ: "Żaden mężczyzna z potomstwa Aarona, jeśli jest trędowaty lub ma wyciek, nie może jeść ze świętych rzeczy, dopóki nic stanie się czysty, ani ten,
kto dotknie kogoś nieczystego z powodu zmarłej duszy [Int. Voc.: "I_ten_kto_dotknie *_każdej_nieczystej_osoby,"; hebr.: < vehannoghea' wechol-ṭeme'-nefesz >], ani mężczyzna, u którego nastąpił wypływ nasienia,".
Liczb 5:2, PNŚ: "Nakaż synom Izraela, żeby usunęli z obozu każdego trędowatego i każdego, kto ma wyciek,
i każdego nieczystego z powodu zmarłej duszy [Int. Voc.: "i_wszystkich zanieczyszczonych (przez)_zmarłego."; hebr.: < vechol ṭame' lanafesz >].".
Liczb 6:6, PNŚ: "Przez wszystkie dni swego pozostawania oddzielonym dla Jehowy
nie wolno mu podejść do żadnej zmarłej duszy [Int. Voc.: "do_osoby martwej nie zbliży_się"; hebr.: < 'al-nefesz meth lo' jawo' >].".
fraza: < 'al-nefesz meth > = "do_duszy martwej"
Liczb 6:11, PNŚ: "I kapłan weźmie jedno jako dar ofiarny za grzech, a drugie jako całopalenie, i dokona za niego przebłagania,
ponieważ zgrzeszył z powodu zmarłej duszy [Int. Voc.: "za_ten grzech przez_zmarłego"; hebr.: < me'aszer chaṭa' 'al-hannefesz >]. Potem w tymże dniu uświęci on swoją głowę.".
Aggeusza [z hebr.: "Chaggaj"]
2:13, PNŚ: "I odezwał się Aggeusz: "Jeżeli ktoś nieczysty z powodu zmarłej duszy dotknie którejś z tych rzeczy, czy stanie się nieczysta? "Kapłani zaś, odpowiadając, rzekli: "Stanie się nieczysta".". Inter. Voc.: "I_powiedział
Aggeusz [hebr.: < vajjo'mer chaggaj >]: Jeżeli_dotknie
(ktoś)_nieczysty_duchem [hebr.: < ṭeme'-nefesz >] *_wszystkiego_(z)_tych" [hebr.: < bechol-'elle(h) >].". Int. Voc. oddaje więc per "duchem", nie "duszą"
Jakkolwiek większość z tych tekstów jakby w dopowiedzeniu ma sens, iż chodzi o '[zmarłą] nefesz' [Int. Voc.: 'osobę'], to jednak w Przekładach mamy wyraźne ukierunkowanie, iż chodzi jednak o
kogoś zmarłego, nie zaś jedynie jakaś 'oględność'.
W dwóch tekstach bezsprzecznie w zapisie tekstu BH mamy powiązanie 'duszy' [hebr. rdz.: < nefesz >] ze 'śmiercią' [hebr. rdz.: < mûth >], czyli mamy łącznie: "zmarła /nieżywa/ dusza" -- (1) Kapłańska [hebr. Vajjiqra] 21:11; (2) Liczb [hebr. Bemidhbar] 6:6.
Logicznym jest, że skoro dusza [
nefesz] umiera /umarła/, to dlaczego nie można powiedzieć: "martwa dusza", "zmarła dusza", "nieżywa dusza" itp.?
Mamy też wsparcie leksykalne...
Wyrażenie hebr. < meth > od rdzennego < mûth > [wg rdzenia: <
m v t >] = "umrzeć; zginąć; zdechnąć; wymrzeć; zabić; dobić; kazać zabić; pozwolić umrzeć; zniszczyć; być zabitym; ci, którzy mają być zabici." - 'Podręczny Słownik Vocatio', ks. Briks, strona 186/187.
To tak, jak czytamy w
Objawieniu danym Janowi 16:3 w Przekładzie BGd: "I wylał wtóry Anioł czaszę swoję na morze, i stało się jakoby krew umarłego, a każda
dusza żywa zdechła w morzu."
Tak więc, jeśli owe 'dusze żywe w morzu
zdechły', to 'po zdechnięciu' stały się 'nieżywymi /'zdechniętymi'/ duszami', jak najbardziej!
Jednak: tak, jak w przypadku 'Interlinii Vocatio' odn. Ksiąg "ST", tak i np. tutaj - w oddaniu Apok 16:3 - w Int. Voc. z gr. "NT", mamy: "[...] I stała_się krew
jak martwego [gr.: < hōs nekrou >], i każdy dech życia umarł [gr.: < kai pasa psychē dzōēs apethanen >], (te) w morzu.". Termin grecki < psychē > został arbitralnie oddany per: "dech"... Ale już np. w
wg Mateusza 10:28 w tejże 'Interlinii'... Tam, jak najbardziej, mamy: "― mogącego i
duszę i ciało zgubić w Gehennie [po grecku: < ton dynamenon kai
psychēn kai sōma apolesai en geennē >].".
Okazuje sie, iż w znanym tekście
Genesis 2:7, mamy w greckiej LXX: < kai eplasen ho Theos ton anthrōpon houn apo tēs gēs kai anefysēsen eis to prosōpon autou pnoēn dzōēs kai egeneto ho anthrōpos eis psychēn dzōsan >. Okazuje się, iż mamy tutaj osobno określenie greckie: < pnoēn dzōēs >, jak i osobno określenie greckie: < psychēn dzōsan >. Nawet LXX uwzględnia szczegół z BH: "i tchnął [hebr.: < vajjippach >] w jego nozdrza [hebr.: < be'appajv >] dech życia [hebr.: < niszmath chajjim >], i człowiek stał się [hebr.: < vajehi ha'adham >] duszą żyjącą [hebr.: < lenefesz chajja(h) >]." [PNŚ]. W BH
mamy rozróżnienie między < niszmath chajjim > [= "dech życia"] a < nefesz chajja(h) > [= "dusza żyjąca"].
W LXX mamy zaś: < pnoēn dzōēs > oraz < psychēn dzōsan >. Owe wyrażenie greckie < pnoēn >, to od rdzennego < pnoē >; mamy - na bazie rdzennego - dwa miejsca w greckim "NT": Dzieje Ap 2:2; 17:25.
Oto oddanie
Dzieje Ap 2:2, wg Int. Voc.; "I stał_się nieoczekiwanie z ― nieba szum jak_właśnie niosącego_się
dechu [gr.: < pnoēs >] gwałtownego i wypełnił cały (ten) dom, gdzie byli siedząc;".
Oto oddanie
Dzieje Ap 17:25, wg Int. Voc.; "ani_(nie) przez ręce ludzkie [gr.: < hypo cheirōn anthrōpinōn >] jest_obsługiwany (jako) dodatkowo_potrzebujący czegoś, sam dający wszystkim życie [gr.: < dzōēn >] i dech [gr.: < kai pnoēn >, i ― wszystko [gr.: < kai ta panta >].".
Mamy więc odpowiedź nawet w samej 'Interlinii Vocatio'. To zaś, iż najzupełniej
interpretacyjnie oddano w owej Int. Voc. tekst z Apok 16:3 - to rzecz więcej niż pewna.
Dodatkowym wsparciem jest objaśnienie w 'Wielkim Słowniku Vocatio', gdzie mamy pod hasłem nr 4031: "
1. Wiew, powiew, wiatr: Dz 2,2.
2. Dech, oddech, tchnienie: Dz 17,25. → 4029. [2]" - strona 506, Vocatio, ks. Popowski.
Wskazane strzałką "→" hasło nr 4028, to gr. < pneō >, gdzie czytamy w objaśn.: "
wiać, dąć, dmuchać; [...] < hē pneousa >,
wiatr: Ap 7,1." - str. 506, dz. cyt.
Uwaga: w <... > - w 'Leksykonie' zapis czcionką grecką.
W hebr. wersji "NT" mamy takie oto oddanie - interesującej nas - frazy z Apok 16:3: < vattamath kol-nefesz chajja(h) > = "i_umarła każda_dusza żyjąca". Ową frazę początkową < vattamath > [< va > - spójnik ] mamy w tekstach BH: Rodzaju 23:2; 35;8, 19; 38:12; Liczb 20:1; 1 Kronik 2:19; Ezechiela 24:18 i oznacza /owa fraza/ po prostu: "i_umarła" [w
feminine singular, jak i < nefesz >]. Dalej mamy od znanego już rdzennego: < mûth >, o którym terminie powyżej więcej napisałem...
Mamy np. w Rodzaju 23:2a: "
I umarła Sara w Kiriat-Arba, czyli w Hebronie, w ziemi Kanaan," [PNŚ]. W LXX mamy: < kai apethanen Sarra >; zatem gr. < apethanen > - jak i owe jest w grece Apok 16:3.
Stephanos, ps. EMET