Jachu pisze:Anowi pisze: Myślę, że 14 dzień miesiąca księżycowego jest pamiątką Paschy
Myślę jednak,że Pamiątką ustanowienia "Rzeczy Nowej". Pascha była już następnego dnia,-15 nisan o północy
oczywiście, że masz rację
Pan Bóg nie określił co prawda w swoim Prawie jednoznacznych zasad liczenia czasu, a zwłaszcza sposobu uzgadniania różnicy między rokiem księżycowym (12 miesięcy po 29,5 dnia) a rokiem słonecznym (365,25 dnia), tym niemniej w Słowie Bożym znajduje się wiele wskazówek pozwalających wyciągać dość oczywiste wnioski odnośnie sposobu liczenia czasu, jaki Pan Bóg uznał za dobry dla swego ludu.
określił - sześć dni będziesz pracował, siódmego dnia jest szabat. Miesiąc księżycowy liczył 28 dni. Tak było na samym początku. Cztery fazy księżyca określały dzień szabatu.
Miesiące kalendarza biblijnego miały być liczone od nowiu księżyca (4 Mojż. 10:10).
(Lb 10:10) Również w wasze dni radosne, w dni święte,
na nowiu księżyca, przy waszych ofiarach całopalnych i biesiadnych
będziecie dąć w trąby; one będą przypomnieniem o was przed Panem. Jam jest Pan, Bóg wasz.
w tym wersecie nie ma słowa o tym, że nów jest początkiem miesiąca księżycowego, tylko mówi o tym, że należy dąć wówczas w trąby.
Wyznaczony został również pierwszy miesiąc roku. Był nim wiosenny miesiąc Abib (2 Mojż. 12:2), utożsamiony później z babilońskim Nisan.
Pierwotnie używano nazwy starożytnej z hebrajskiego, a nazwa miesiąca nisan brzmiała
Abib, czyli
'kłosy' (Wj 13:4).
kłosy gotowe do zżęcia a nie wiosna
W historii Noego ukazana jest również długość roku słonecznego. Noe wszedł do korabia 17 dnia drugiego miesiąca (1 Mojż. 7:11), a opuścił ją na Boży rozkaz rok później, 27 dnia drugiego miesiąca (1 Mojż. 8:14). Biorąc pod uwagę, że były to miesiące księżycowe po 29,5 dnia każdy, to Noe opuścił korab po spędzeniu w nim dokładnie 365 dni.
od 17 dnia II-go miesiąca do 27 dnia II-go miesiąca upływa jeden rok i 10 dni. Noe wszedł do Arki siedem dni przed potopem.
(Rdz 7:7)
Noe wszedł z synami, z żoną i z żonami swych synów do arki, aby schronić się przed wodami potopu. (8) Ze zwierząt czystych i nieczystych, z ptactwa i ze wszystkiego, co pełza po ziemi, (9) po dwie sztuki, samiec i samica, weszły do Noego, do arki, tak jak mu Bóg rozkazał. (10)
A gdy upłynęło siedem dni, wody potopu spadły na ziemię. (11) W roku sześćsetnym życia Noego, w drugim miesiącu roku, siedemnastego dnia miesiąca, w tym właśnie dniu trysnęły z hukiem wszystkie źródła Wielkiej Otchłani i otworzyły się upusty nieba;
Być może i w taki sposób chciał Pan Bóg pokazać, że miarą czasu liczonego w latach jest rok słoneczny, do którego należy uzgadniać liczbę dwunastu księżycowych miesięcy.
Synchronizację odkrył Meton - po 19 latach oba kalendarze schodzą się w tym samym punkcie, w którym były 19 lat wstecz tak aby pełnia przypadała tego samego dnia w kalendarzu słonecznym. Jednak na samym początku ta różnica wynosiła 1 dzień czyli 365 lat musiało upłynąć zanim 13 pełnia księżyca zalśniła na nocnym niebie w ostatnim dniu roku. Ten co chodził z Bogiem chodził - żył 365 lat.
(Rdz 5:23) Ogólna liczba lat życia Henocha:
trzysta sześćdziesiąt pięć. 24. Żył więc Henoch w przyjaźni z Bogiem, a następnie znikł, bo zabrał go Bóg.
Kalendarz Bożych świąt zaczynał się na wiosnę i kończył w jesieni. W zimie Pan Bóg nie przewidział żadnych świąt.
Życie w Raju rozpoczęło się latem, gdy owoce były na wyciągnięcie ręki. Pierwszym świętem był szabat.