Znaczenie słowa Bóg

Dyskusje o Bogu i jego imionach

Moderatorzy: kansyheniek, Bobo, booris, Junior Admin, Moderatorzy

nike
Posty: 11544
Rejestracja: 05 sie 2006, 23:59

Post autor: nike »

Wydaje mi się,że pytanie jest za mało precyzyjne, bo nie wiadomo o jakiego boga pytającemu chodzi.
Jest dużo bogów, ale jeden Bóg JHWH
Np:Mocny Bóg izraelski:1 Moj. 33:20

20. A postawił tam ołtarz, i nazwał go: Mocny Bóg Izraelski.
(BG)

Bóg Izraelski:
2 Moj. 24:9-10
9. I wstąpił Mojżesz, i Aaron, Nadab, i Abiu, i siedemdziesiąt starszych Izraelskich;
10. I widzieli Boga Izraelskiego; a było pod nogami jego jako robota z kamienia szafirowego, a jako niebo gdy jest jasne.
(BG)


Bóg Zastępów:Ps. 80:8
8. O Boże zastępów; przywróć nas, a rozjaśnij nad nami oblicze twoje, a będziemy zbawieni.
(BG)

Amos 5:27
27. Przetoż was zaprowadzę za Damaszek, mówi Pan, Bóg zastępów imię jego.
(BG)


Bóg Jakuba: 2 Sam. 23:1
1. A teć są ostateczne słowa Dawidowe. Rzekł Dawid, syn Isajego, rzekł mówię mąż, który był zacnie wywyższony, pomazaniec Boga Jakubowego, i wdzięczny w pieśniach Izraelskich;
(BG)

Ps. 20:2
2. Niech cię Pan wysłucha w dzień utrapienia; niech cię wywyższy imię Boga Jakubowego.
(BG)


bóg świata :2 Kor. 4:4
4. W których bóg świata tego oślepił zmysły, to jest w niewiernych, aby im nie świeciła światłość Ewangielii chwały Chrystusowej, który jest wyobrażeniem Bożem.
(BG)


Jest w Biblii jeszcze dużo tekstów gdzie występuje słowo bóg--elohim

krecik
Posty: 1187
Rejestracja: 28 lis 2009, 10:22
Lokalizacja: Pszczółki

Post autor: krecik »

angelo pisze:Dla wierzących,ratunek,zbawienie itd.można osiągnąć dzięki pomocy Syna Bożego,Jestem Chrystusa. Jezus był człowiekiem,który nie żyje od ponad 2000 lat.Umarł i nie ożył,tak jak umiera i nie ożyje żaden człowiek. 
[...]
Imię Jezus nie daje zbawienia,które osiąga się jak wyjaśnia to Jestem Chrystus,przez pójście Wewnętrzną Drogą za obecnym w każdym z nas Jestem Chrystusem.
Co Ty wypisujesz ?
Po pierwsze zbawienie jest całkowicie i jedynie w Osobie/Imieniu Jezusa Chrystusa. Określenie „dzięki pomocy Syna Bożego” jest baaardzo niezręczne.
Następnie Syn Boży który przyjął ciało ludzkie, był jednocześnie w 100% Człowiekiem z nieba i w 100% Człowiekiem ziemskim.
Jezus Chrystus zmartwychwstał, żył, jadł i zasiadł po prawicy Bożej jako żywy, chociaż już w innym ciele. On żyje faktycznie, a nawet Jego stopy ponownie staną na ziemi.
Ręce mi opadają kiedy czytam takie kłamstwa. Lecz nic dziwnego szatan-diabeł od początku był kłamcą, i Ty idziesz w jego ślady pisząc takie spostrzeżenia.
Błogosławieni, którzy są zaproszeni na weselną ucztę Baranka. OBJ.19:9

Awatar użytkownika
Ketjow-oko
Posty: 200
Rejestracja: 24 mar 2021, 0:16

Re: Znaczenie słowa Bóg

Post autor: Ketjow-oko »

Bóg odwieczny — ujęcie realistyczne
Koncepcja Boga całkowicie prostego, ponadczasowego i ponad przestrzennego wyrosła z pierwszeństwa oddanego koncepcjom wywodzącym się z filozofii greckiej. Postrzegano je jako intelektualnie przekonywające, tak więc biblijny, personalistyczny obraz Boga interpretowany był w świetle tychże koncepcji.
Niniejsze, alternatywne personalistyczne ujęcie bardziej poważnie i zachowawczo traktuje bezpośredni język Biblii, utrzymując, że Bóg jest jednostkowym podmiotem osobowym.
Z pewnością Bóg jest Duchem, lecz Duchem jednostkowym, z którym wierzący może pozostawać w dwukierunkowej relacji. W ujęciu tym Bóg jest doskonały, nie w sensie metafizycznym — który odnosi się do Boga ponadczasowego, a przez to uznanego za całkowicie prostego, zupełnie niezmiennego i nie podlegającego zmianie — lecz w sensie moralnym. Bóg jest moralnie doskonały, ponieważ miłość i troska Boga o swoje stworzenia oraz zaangażowanie Boga wobec nich nigdy się nie zmieni.
Niekoniecznie oznacza to, że ci, którzy wierzą w całkowicie prostego ponadczasowego Boga nie mogą twierdzić, że pozostają w osobistej relacji z takim Bogiem. Trudno sobie jednak tę relację wyobrazić lub zdefiniować, ponieważ Bóg nigdy nie może się zmienić, reagować, odpowiedzieć lub kochać w sposób, jaki słowa te zwykle sugerują.

Dla odwiecznego Boga czas nigdy się nie zaczął i nigdy się nie skończy. Kiedyś Bóg stworzył wszechświat z niczego Swoim słowem.
Kiedyś w przyszłości wszechświat się skończy, Bóg natomiast nie. Czy wszechświat jest, czy go nie ma, Bóg będzie istniał. Bóg zawsze istniał i zawsze będzie istniał. (Zwróćmy uwagę, że nie można mówić w ten sposób o Bogu całkowicie prostym: prosty Bóg nie istniał wczoraj i nie będzie istniał jutro —taki Bóg istnieje ponadczasowo, tak więc słowa czasowe po prostu nie mają tu zastosowania.)

Język odnoszący się do odwiecznego Boga może być jednoznaczny. Ludzi rzeczywiście uczyniono na obraz Boga. Bóg może mieć wiedzę, być zagniewany, może kochać, pamiętać, zmieniać zdanie, przebaczać — a wszystkie te słowa mają zasadniczo to samo znaczenie, co w odniesieniu do ludzi. Z pewnością miłość Boga jest bardziej wierna i pewna niż miłość ludzka; nasza miłość stygnie, a miłość Boga nie. Jednakże to, czym miłość jest dla Boga, ma wiele wspólnego z tym, czym miłość jest dla ludzi. Zatem język biblijny może być rozumiany w sposób jednoznaczny.


Tradycja chrześcijańska pragnęła odrzucić współzależność świata i Boga ze względu na przekonanie, że Bóg stworzył wszechświat z niczego, sam zaś — bez wszechświata — jest w pełni Bogiem. Ci, którzy uznają Boga za odwiecznego, mogli uznać ten pogląd, nie uciekając się do sposobu interpretacji teologów procesu, którzy zapewniają o współzależności Boga i świata. Nie ma potrzeby, by w koncepcji Boga odwiecznego posuwać się tak daleko, jak chcieliby tego teologowie procesu. Stopień, w jakim Bóg istniejący w czasie może się rozwijać i zmieniać, znajduje się na ruchomej skali i możliwa jest uzasadniona dyskusja na temat takiej skali.

Zwolennicy modelu Boga odwiecznego mogą odnieść się poprzez stwierdzenie, że czas nie jest rzeczą. Przed stworzeniem wszechświata wraz z fizycznymi przedmiotami pozwalającymi zmierzyć czas, czas mógł już istnieć, ponieważ myśli Boga następowały kolejno po sobie.
Ze względu na to, że Bóg mógł myśleć, ze względu na to, że myśli Boga istniały w czasie — czas mógł już istnieć. Czas istniał zawsze, ponieważ Bóg istniał zawsze. W żadnym więc razie nie można sprowadzać czasu do bycia „rzeczą” niezależną od Boga.
Obecność Boga nie ogranicza się do konkretnego miejsca: „Gdybym przybrał skrzydła jutrzenki, zamieszkał na krańcu morza: tam również Twa ręka będzie mnie wiodła...” (Ps 139 [138], 9-10). Dlatego też taki Bóg może wiedzieć, co dzieje się w każdym zakątku wszechświata i co zdarzyło się w przeszłości. Bóg nie może jednak znać przyszłości, ponieważ przyszłość jeszcze nie nadeszła. Nie ma jeszcze przyszłości, którą można by znać.

Ujęcie Boga jako odwiecznego Ducha, o którym można mówić językiem jednoznacznym, jest prawdopodobnie najbardziej rozpowszechnione wśród zwykłych wierzących, którzy nie posiadają wiedzy z zakresu filozofii i teologii. Twierdzą oni, że możliwa jest relacja Ja--Ty z Bogiem na modlitwie. Tacy wierzący postrzegają swą relację z Bogiem jako relację na niemal tych samych zasadach, co relacja między dwiema osobami — choć, naturalnie, Boga nie można zobaczyć. Jednak mimo powszechności tego ujęcia, musimy uznać, że nie zawsze decydujemy o prawdzie poprzez głosowanie, a zwykli wierzący niekoniecznie są najlepszym przewodnikiem do zrozumienia natury Boga.
-----
Ci, którzy twierdzą, że Bóg istnieje odwiecznie — są realistami. Utrzymują oni, że zdanie „Bóg istnieje” jest prawdziwe, ponieważ odpowiada ono istnieniu niematerialnego Ducha, którego poprawnie określić można mianem „Bóg”. Jako realiści filozoficzni musieliby być skłonni przyznać się do możliwości błędu i do tego, że być może taki Bóg nie istnieje. Ich język odnoszący się do takiego Boga jest spójny i to, co o tym Bogu mówią, łączy się z sobą, lecz nie ta spójność sprawia, że zdanie „Bóg istnieje” jest prawdziwe.
Głównym problemem w związku z koncepcją odwiecznego Boga jest to, że taki Bóg może zbyt przypominać kosmiczną, nadludzką postać, oraz to, że istniejąc w czasie, Bóg może nie znać przyszłości. Wierzący mogą jednak w odniesieniu do tego Boga stosować język w taki sposób, w jaki stosują go w odniesieniu do rzeczy na świecie — czyli, w kategoriach tomizmu, mówiąc o Bogu, mogą posługiwać się językiem jednoznacznym.
Mądrość To umiejętność słuchania innych, pomimo posiadania odmiennego zdania.
Pokora i delikatność nie są cnotami ludzi słabych...

ODPOWIEDZ

Wróć do „Imię Boże”