bonhart pisze:boorisO ile spiewal "halache" to pewnie i imie wymawial z litery.Pod jednym wszak warunkiem-'halacha" musialaby byc piesnia.
No, może 'tu' hymnem czyli 'Hallel-em';-) (hymn pochodzenia
liturgicznego którego śpiewano w Paschę) Psalm 113- 118. (halacha to
liturgia ale
jej (...) zapewne są śpiewane). (halacha jest 'hagadą' paschalną). Musiał więc Galilejski mistrz wyśpiewać \owe' imię.
Tak sądzę
bonhart
EMET:
Chodzi o Psalm/Psalmy z grupy
Hallel, czyli
113-118; jak to i mamy np. poświadczone w
przypisie w ‘Biblii Jerozolimskiej’ [ed. polska, Wyd. Pallottinum] do
wg Mateusza 26:30 [„Po odśpiewaniu hymnu...”]: „
26,30 Chodzi o psalmy Hallelu (Ps 113-118), których recytacja kończyła ucztę paschalną.” [str. 1398, lewa kolumna, Poznań 2006r.].
Mamy w pierwszych dwóch wyrażeniach
Psalmu 113:1 →
‎הַ֥לְלוּ יָ֙הּ -- <
hălᵊlû jāh >, w grece
rdzennie:
ἁλληλουϊά – <
hallēlou-ja > [
vide grecki tekst
Apok 19:1, 3, 4, 6]. Wyrażenie <
hălᵊlû > wywodzi się od
rdzennej formy „
hālăl”, na bazie
rdzenia <
h l l >. Tutaj mamy w
koniugacji piel = „
wychwalać; chwalić; sławić; cieszyć się; świętować” [‘Briks’, str. 94, 1. hasło od dołu]. Co się tyczy „Jah”, to, jak wiadomo, jest to skrócona forma Imienia Boga.
Co się, zaś, tyczy wyrażenia „halacha”, to mamy np. w ‘wikipedii’ –
https://pl.wikipedia.org/wiki/Halacha
Bezsamogłoskowo, jak i w ‘wikipedii’, mamy - <
h l k h > –
הלכה.
W ‘BH’ mamy tylko w jednym [1.] miejscu –
Izaj 46:2 [w
qal]. U ‘Briksa’ mamy objaśnione odn. tej
koniugacji, m.in.: „
iść; podróżować; rozprzestrzeniać się; posuwać się; postępować; trwać; żyć” [str. 94, 3. hasło od dołu].
Pełen zapis z
Izaj 46:2:
הָלָכָה -- <
hālākhā > /= <
hālāchā >/; w ‘PNŚ’ oddanie końcowego fragmentu: „lecz ich dusza
pójdzie w niewolę”.
W Słowniku ‘Benury’ego [ed. 1936] mamy w sensie „chodzić”.
Stephanos, ps. EMET