BRZMIENIE I ZNACZENIE IMIENIA BOŻEGO

Dyskusje o Bogu i jego imionach

Moderatorzy: kansyheniek, Bobo, booris, Junior Admin, Moderatorzy

ODPOWIEDZ
Benjamin Szot
Posty: 567
Rejestracja: 02 cze 2012, 10:33
Lokalizacja: Polska

BRZMIENIE I ZNACZENIE IMIENIA BOŻEGO

Post autor: Benjamin Szot »

BRZMIENIE I ZNACZENIE IMIENIA BOŻEGO

Wszechmocny Bóg, który zadbał o to, by Jego święte Imię widniało na kartach Biblii ok. 7 000 razy w postaci tetragramu, nie pozostawił ludzi w bezradności i niewiedzy co do wymowy swego Imienia. Biorąc za podstawę dzisiejsze bardzo szczegółowe badania lingwistyczne wiele wskazuje za tym, że Imię Boga ( hebr. szem ha-meforasz dosł. imię wyraźne ) rozumiane jako imię własne brzmiało JEHOUAH przy czym akcent padał na ostatnią sylabę. W formie zapisanej przy uwzględnieniu czterech spółgłosek tworzących tetragram JHWH można by więc je zapisać JEHOWAH.
Czym innym jest jednak brzmienie imienia , a czym innym jego znaczenie. Te dwie różne funkcje są często mieszane ze sobą zwłaszcza przez tych, którzy chcą ukryć Imię Boże przed ludźmi. Np. imię Jerzy ( gr. Georgos ) odnosi się do konkretnej osoby, ale znaczy tyle co „ rolnik ”. I tak jest w każdym niemal języku.
Czym innym jest więc pronuncjacja związana z fonetyką hebrajską, a czym innym znaczenie Imienia. Bóg sam wyjaśnia znaczenie swego Imienia wyjawiając je Mojżeszowi w słowach ‘Ehyeh Aszer ‘Ehyeh - ( 2 Moj.3:14 ) אֶהְיֶה אֲשֶׁר אֶהְיֶה - co zazwyczaj jest tłumaczone na „ Jestem, Który Jestem ”. Po czym dodaje „ tak powiesz do synów Izraela : JEHOWAH Bóg ojców waszych, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka, i Bóg Jakuba posłał mnie do was. To jest moje Imię po czas niezmierzony i takie jest przywołanie mnie z pokolenia w pokolenie ! ” - 2 Moj. 3:15
Imię Boże zapisywane Tetragramem nie jest więc zamienne z ‘Ehyeh Aszer ‘Ehyeh i również ‘Ehyeh Aszer ‘Ehyeh - nie jest szem ha-meforasz.

Ustalenie właściwego znaczenia Imienia można uczynić nie tylko przy pomocy hebrajskiej filologii, w tym hebrajskiej gramatyki, ale przede wszystkim przy pomocy objawienia Bożego opisanego w bliższym i dalszym kontekście biblijnym.
Imię własne Boga jest wyjątkową formą czasownikową w przeciwieństwie do innych imion o charakterze rzeczownikowym lub przymiotnikowym. Stąd nie jest wynikiem refleksji filozoficznej czy religijnej, ale zawdzięcza się je objawieniu.
Ci, którzy chcą przeforsować wymowę Jahwe odwołują się do rdzenia HJH czasownika ‚ehjeh’. Lecz jak tetragram JHWH może być powiązany ze rdzeniem HJH ? W języku hebrajskim yod oraz waw są niejednokrotnie spółgłoskami zamiennymi. Np. słowo yeled ֶיֶלד ( t.zn. dziecko ) ma wariant w postaci valad ָוָלד w którym yod jest zamienione na waw. Taka zamiana jest szczególnie widoczna w imionach hebrajskich. Stąd Imię Ewa ( hebr. Chawwah הַוָּה t.zn ‚matka wszystkich żyjących’ - חָי hebr. chaj ) -1 Moj. 3 :20. Widać tu jak yod z formy „chaj” zostało zamienione na vav w formie Chawwah הַוָּה Nie zawsze jednak vav i jod są zamienne, lecz gdy Hebrajski rdzeń ma w sobie V/Y.

Lingwistycznie Tetragram można by wyprowadzić z rdzenia czasownika HJH - ‚być’. Stąd pochodzi wniosek, że Bóg objawia się Mojżeszowi jako ’Ehjeh Aszer ‘Ehjeh - co wydaje się być wyraźną aluzją do Jego Imienia. Niektórzy biorąc za podstawę 2 Moj.3:14-15 argumentują, że tetragram JHWH jest formą piel czasownika HJH - ‚być’. Jest to dla nich kauzatywna forma czasownika przez co tłumaczą JHWH - „ On sprawia, aby zaistniało ”. Tym też próbują uzasadnić formę Jahweh - jako formę piel lub hifil czasownika ‚być’ z którego według nich wywodzi się tetragram, jednakże to wyjaśnienie jest bardzo wątpliwe. Przeszkodą jest bowiem koniugacja hebrajska. Każda koniugacja zmienia nieco odmieniany czasownik. Niektóre rdzenie mogą być odmienione we wszystkich siedmiu typach koniugacyjnych, ale w gruncie rzeczy większość może być odmieniona tylko w trzech lub czterech. W pozostałych formach koniugacyjnych - nie istnieją. I tak też sprawa wygląda z czasownikiem „być” - HJH, którego formą jest JHWH, ponieważ czasownik ten istnieje tylko w pierwszej ( kal ) i drugiej ( nifal ) koniugacji w Biblijnym Hebrajskim. Założenie więc, że JHWH jest formą piel lub hifil czasownika HJH jest bezpodstawne, gdyż czasownik ten nie istnieje w tych koniugacjach. Wynika z tego, że forma Jahweh nie istnieje jako forma czasownikowa w języku hebrajskim. Skoro forma hayah nigdy nie występuje w jezyku hebrajskim w formie hifil, to nie pozostaje nic innego jak przyjąć, że Imię Boże jest formą Qal i oznacza „Tego, który jest ” z odcieniem aktywnego ujawnienia istnienia. Harmonizowałoby to z pozostałymi opisami Biblijnymi, z których wynika, że Bóg objawia nie tyle sam fakt swego istnienia, który był oczywisty dla Hebrajczyków , lecz raczej dynamizm i skuteczność swego istnienia.
Istnienie Boga wyrażające się w skuteczności Jego działania było bowiem czymś najbardziej oczekiwanym przez Izraelitów, którzy z pewnością marzyli o wolności jęcząc w niewoli egipskiej pod nieludzkimi rządami faraonów.
Kiedy Bóg mówi o sobie w 2 Moj 3:14 „ ehyeh ”( imperfectum - Qal 1os. singularis ), hebrajska forma czasownikowa zdaje się raczej wskazywać bardziej na przyszłość a nie zaś na teraźniejszość, gdyż fakt, że On jest nie podlegał żadnej dyskusji i tylko głupi mógł mówić w swoim sercu - ‚nie ma Boga’ - Ps.14:1.
Tak więc imperfectum od czasownika hayah - „być ” w formie Qal ( w 3 os. sing. ) brzmiące yihyeh -może wskazywać, że Bóg Żywy i działający w sposób aktywny ujawni swoje istnienie co będzie miało dla ludzi życiodajne znaczenie.

Objawiając Izraelitom swe Imię, dał im Bóg Wszechmocny samego siebie, gdyż takie było znaczenie semickie i biblijne Imienia. Imię było równoznaczne z osobą, która je nosi. Stąd ten kto był bez imienia de facto nie istniał, bowiem wymazanie czyjegoś imienia w świadomości Hebrajczyków kojarzyło się z unicestwieniem - Ps.9:6. Lud Boży miał znać imię Boże - ( Iz. 52:6 ) i miał wysławiać i wyznawać to Imię - ( Ps.44:9 ; Ps.22:23 ) oraz je błogosławić - ( Ps.145 :1 ), aby też pozostali ludzie mogli to czynić - ( Ps.145:21 ). Jednak tylko sprawiedliwi mieli wysławiać Boże Imię - ( Ps.140:14 ; 2 Tym.2:19 ), a ci którzy je wzywają mieli się stać świętymi we wszelkim postępowaniu swoim - ( 1 Piotra 1:15-19 ).
Stąd też stałe pamiętanie o Imieniu Bożym było wręcz obowiązkiem i chlubą - (Ps.113:3, Iz.26:13), a nie pamiętanie było naganne (Ps.44:21-22 , Jer.23:26-27).
Imię to wiązało się ściśle ze świętością, więc gdy lud Boży odchodził od świętości, odchodził tym samym od wymawiania i posługiwania się tym Imieniem. Bóg jednak przewidział taki stan rzeczy ( Amos 6:9-10 ) i w związku z tym miał sam zatroszczyć się o swoje Imię - ( Ez.36: 21-23 ; 38:23, Ps.83:18-19 ).
Mesjasz na pierwszym miejscu w słynnej modlitwie Ojcze nasz - wymienił uświęcanie Imienia Bożego - ( Ewangelia Mateusza 6:9 ). Królestwo Boże miało przyjść w tym właśnie Imieniu.
Wszyscy słudzy Boga mieli wysławiać Imię Jego - ( Ps.135:1 ). Widać to wyraźnie w wizji zapisanej w Apokalipsie 19:6-9, gdzie jest opis jak wybawieni oddają chwałę Bogu wołając radośnie Hallelu JAH !

Skrócona forma Imienia Bożego - YAH - nie jest jednak jak niektórzy mylnie sądzą formą skróconą od Jahweh. Forma YAH szczególnie używana w trakcie wychwalania - w pieśniach i Psalmach - ( 2 Moj.15:2 ; Ps.68:5 ) יָהּ - ma pod jod samogłoskę kamac, natomiast Jahweh יֲהְוֶה - ma pod jod samogłoskę krótką zwaną hateh patah, która jest całkiem inaczej zapisana. Nadto w imionach teoforycznych w hebrajszczyźnie nie ma takich przypadków, by imię zaczynało się od Jah. Forma skrócona powstała poprzez połączenie yod oraz ostatniej spółgłoski ‚he’ z formy JEHOWAH יְהֹוָה w związku z czym kamac przeszło do formy YAH יָהּ

Niektórzy błędnie sądzą, że skoro w kopiach greckich t.zw. Nowego Testamentu nie widnieje tetragram to znaczy, że Mesjasz i jego uczniowie nie wymawiali Imienia Bożego. Pogląd taki jest całkowicie sprzeczny z tym co mówił i czynił Mesjasz i apostołowie. Nie wolno zapominać, że byli oni Hebrajczykami, którzy myśleli i mówili po hebrajsku, choć w mowie potocznej używali pewnej odmiany aramejskiego z regionu galilejskiego. Było nie do pomyślenia, aby Hebrajczycy nie wiedzieli jakiego Boga czczą i by nie znali Jego świętego Imienia. Kto się czuł niegodny, to Imienia Bożego nie wymawiał ( Amos 6 : 9 - 10 ), ale z pewnością nie można tego powiedzieć o Chrystusie, który był bez grzechu i o apostołach, którzy go wiernie naśladowali.
Stąd też nie jest możliwe, by Chrystus cytujący słowa zapisane w Hebrajskich natchnionych przez Boga Pismach Świętych pomijał lub zatajał Imię Boga Najwyższego lub aby nie czuł się godny to Imię wymawiać.
Dlatego ilekroć cytował Pisma Hebrajskie - Prawo, Proroków lub Psalmy nie było powodu, aby nie wymawiać Świętego Imienia Boga, gdyż inaczej byłby sam z sobą w niezgodzie skoro podkreślał wagę nawet jednej najmniejszej litery yod lub kreski z Prawa - Ewangelia Mateusza 5 : 17 - 18, Ewangelia Łukasza 16 : 17.

Gdy więc Jehoszua ( gr. Jezus ) wszedł do synagogi i wzrok jego padł na fragment proroctwa Izajasza, który się na nim spełnił to nie mógł przeczytać „ duch Pański nade mną...” lecz tak jak było napisane w tekście hebrajskim „ duch Jehowy Pana nade mną...” - por. proroctwo Izajasza 61 : 1 oraz Ewangelia Łukasza 4 : 17 - 18.
Poza tym sam zaznaczył w modlitwie do Ojca niebiańskiego, że ujawnił jego Imię ludziom ( Ewangelia Jana 17: 6 ), że dał im je poznać i da im je poznać - Ewangelia Jana 17 : 26.
Apostoł Paweł pisząc list do Hebrajczyków o chwalebnym i nienagannym postępowaniu Mesjasza odnosi do niego werset z Psalmu 22 : 23 gdzie napisano : „ rozgłaszać będę imię Twoje braciom moim, wśród zboru wielbić Cię będę. ” Nie chodziło tu o bezimiennego Boga, gdyż ten sam Psalm w wersetach 22 : 20 oraz 22 : 24 wymienia imię JEHOWAH. ( por. List do hebrajczyków 2 : 10 - 12 ).
Stąd też apostoł Paweł pisząc o wzywaniu Imienia Pańskiego w 2 Liście do Tymoteusza 2 : 19 doskonale wiedział o jakie Imię chodzi.

Podobnie postępowali pozostali apostołowie i uczniowie Mesjasza. Piotr apostoł pisząc swój pierwszy list i apelując do chrześcijan by stali się świętymi we wszelkim postępowaniu swoim powołał się przedtem na 3 Mojżeszową 11 : 44 gdzie napisano : „ Ja JEHOWAH jestem waszym Bogiem. Uświęćcie się i bądźcie świętymi, bo Ja jestem święty. ”- por. 1 list Piotra 1 : 15 - 16.
W dalszych wersetach apostoł pisze, że jeśli uczniowie Chrystusa wzywają Ojca, który bezstronnie sądzi każdego według jego uczynków to powinni żyć w bojaźni przez czas pielgrzymowania swego. - 1 list Piotra 1 : 17. Z tego wersetu jak również i z późniejszych wynika jednoznacznie, że Bogiem jest JEHOWAH , który przez przelaną drogocenną krew Chrystusa daje ludziom możliwość uwolnienia od marności przekazanej przez ojców.

Początkowo apostołowie i ich uczniowie pisali po hebrajsku, a dopiero później tłumaczono Pisma t.zw. Nowego Testamentu na język grecki, aramejski, łacinę, koptyjski i wiele innych. Obecne zachowane wersje to kopie kopii, które nie były pisane bezpośrednio ani przez apostołów, ani przez ich uczniów. Dostały się one w ręce osób, które z pozoru tylko przypominały chrześcijan a w gruncie rzeczy byli to przeciwnicy prawdy Bożej. Nic więc dziwnego, że próbowano wielokrotnie fałszować tekst Pisma Świętego i w zachowanych kopiach jest szereg śladów fałszerstw. Imię Boże nie można też było zapisać w języku greckim, gdyż nie istnieje w nim spółgłoska waw która wchodziła w skład tetragramu. Zastępowano więc Imię Boże tytułem Pan ( gr. Kyrios ) oraz Bóg ( gr. Theos ). I w ten sposób nieprzyjaciel usunął Święte Imię Boże z natchnionych przez Boga tekstów Pisma Świętego. Bóg jednak zapowiedział poprzez proroków, że zatroszczy się sam o swoje święte Imię i zostanie ono przywrócone i uświęcone wśród narodów. - proroctwo Izajasza 2 : 2 - 4, proroctwo Ezechiela 36 : 23, proroctwo Sofoniasza 3 : 9.

Benjamin Szot
Posty: 567
Rejestracja: 02 cze 2012, 10:33
Lokalizacja: Polska

Post autor: Benjamin Szot »

Lud Boży miał znać imię Boże - ( Iz. 52:6 ) i miał wysławiać i wyznawać to Imię - ( Ps.44:9 ; Ps.22:23 ) oraz je błogosławić - ( Ps.145 :1 ), aby też pozostali ludzie mogli to czynić - ( Ps.145:21 ). Jednak tylko sprawiedliwi mieli wysławiać Boże Imię - ( Ps.140:14 ; 2 Tym.2:19 ), a ci którzy je wzywają mieli się stać świętymi we wszelkim postępowaniu swoim - ( 1 Piotra 1:15-19 ).
Stąd też stałe pamiętanie o Imieniu Bożym było wręcz obowiązkiem i chlubą - (Ps.113:3, Iz.26:13), a nie pamiętanie było naganne (Ps.44:21-22 , Jer.23:26-27).
Imię to wiązało się ściśle ze świętością, więc gdy lud Boży odchodził od świętości, odchodził tym samym od wymawiania i posługiwania się tym Imieniem. Bóg jednak przewidział taki stan rzeczy ( Amos 6:9-10 ) i w związku z tym miał sam zatroszczyć się o swoje Imię - ( Ez.36: 21-23 ; 38:23, Ps.83:18-19 ).

Awatar użytkownika
bartek212701
Posty: 9241
Rejestracja: 03 sty 2010, 21:54
Lokalizacja: Lublin

Post autor: bartek212701 »

Benjamin Szot pisze:Lud Boży miał znać imię Boże - ( Iz. 52:6 ) i miał wysławiać i wyznawać to Imię - ( Ps.44:9 ; Ps.22:23 ) oraz je błogosławić - ( Ps.145 :1 ), aby też pozostali ludzie mogli to czynić - ( Ps.145:21 ). Jednak tylko sprawiedliwi mieli wysławiać Boże Imię - ( Ps.140:14 ; 2 Tym.2:19 ), a ci którzy je wzywają mieli się stać świętymi we wszelkim postępowaniu swoim - ( 1 Piotra 1:15-19 ).
Stąd też stałe pamiętanie o Imieniu Bożym było wręcz obowiązkiem i chlubą - (Ps.113:3, Iz.26:13), a nie pamiętanie było naganne (Ps.44:21-22 , Jer.23:26-27).
Imię to wiązało się ściśle ze świętością, więc gdy lud Boży odchodził od świętości, odchodził tym samym od wymawiania i posługiwania się tym Imieniem. Bóg jednak przewidział taki stan rzeczy ( Amos 6:9-10 ) i w związku z tym miał sam zatroszczyć się o swoje Imię - ( Ez.36: 21-23 ; 38:23, Ps.83:18-19 ).
Piekny post :-) aż sobie go skopiuje do pliku DOC i zachowam
Izaj. 33:6-Mądrość i umiejętność będą utwierdzeniem czasów twoich, siłą i obfitem zbawieniem twem, a bojaźń Pańska skarbem twoim.

Elius
Posty: 2036
Rejestracja: 08 paź 2009, 7:19
Lokalizacja: Miasto święte.Druga brama od południa.

Post autor: Elius »

Wszystko ładnie ,pięknie,ale przestano wymawiać imię Boże i dzisiaj nikt nie wie jak Ono brzmii.
Isus nie używał ani nie modlił się do Boga używając jakiegokolwiek imienia,jakie to proste.

Teresa
Posty: 201
Rejestracja: 02 paź 2012, 12:57

Post autor: Teresa »

Elius pisze:Wszystko ładnie ,pięknie,ale przestano wymawiać imię Boże i dzisiaj nikt nie wie jak Ono brzmii.
Isus nie używał ani nie modlił się do Boga używając jakiegokolwiek imienia,jakie to proste.
Proste, ale lepiej jest dla ludzi słuchać i naśladować swoich nauczycieli, zamiast Chrystusa, który jest Słowem Boga.

Imiona w Biblii odnosiły się zawsze do działania i utożsamiały obraz, przynależność do danej osoby. Imiona Boga zawsze dawały się poznać w Jego działaniu i objawianiu kim Jest.

70 imion Boga wymienionych w Torze

HaSzem- Imię-JHWH - jedyne, w którym Bóg nie dał się poznać.
Acharon - jako Ostatni Adir – jako Potężny Adon – Władca Amic – Silny Baruch – Błogosławiony Bore – Stwórca
Cadik – Sprawiedliwy Cewaot – Władca Zastępów Chacham – Mądry Chaj – Żyjący Chanun – Łaskawy
Chasid – Czyniący Dobro Chasin – Możny Choker – Badający Cur – Skała Cwi – Gazela
Dagul – Przewyższający Echad – Jedyny Ehje – Jestem Eljon – Najwyższy Elokim – Sędzia
Emet – Prawda Emuna – Ufny Erech Apajim – Cierpliwy Eszkol Hakofer – Do Niego Wszystko Należy
Gadol – Wielki Gee – Dumny Gibor – Mocny Goel – Wykupiciel Hajodea – Wiedzący

Izuz – Silny Jaszar – Prawy Joszew Seter – Trwający w Ukryciu Kadosz – Święty Kana – Żądający
Karow – Oddany Kawod – Pełen Chwały KEl – Bóg Wszechmocny Melech - Król Mistater – Utajony
Necach – Wieczny Nisgaw – Wzniosły Nocer Chesed – Zachowujący Dobro Nokem – Mściciel Nora – Przerażający
Nose Awon – Wybaczający Winę Nose Chet – Wybaczający Występek Nose Fesza – Wybaczający Bunt
Noter – Wymazujący Urazy Ofer – Jeleń Pode – Zbawca Rachum – Współczujący
Ram – Wzniosły Riszon – Pierwszy Raw Chesed – Bogaty Dobrocią Salach – Wybaczający Sar – Władca
Szadaj – Wszechmocny Sela – Wiekuisty Szilton – Panujący Szochen Ad – Istniejący Wiecznie
Szofet – Sędzia Szomer - Strażnik Tamim – Doskonały Takif – Mocarz Tehor Ejnajim – Widzących Oczu
Tow – Dobry Waed – Świadek Zocher – Pamiętający

Tora Izaaka Cylkowa
„Nie wzywaj imienia Wiekuistego. Boga twojego, do fałszu! Gdyż nie przepuści Wiekuisty temu, który wzywa imię Jego do fałszu”


Człowiek zawsze wybiera i szczyci się tym czego nie jest mu dane i nie jest w stanie zrozumieć, a przecież ooooo jak dobrze jest mieć coś, co zakazane a jeszcze przez wszystkich niezrozumiane, umysłem niepojęte. :crazy:

Nigdzie w Biblii, nie ma wyjaśnienia, co oznacza JHWH i nie ma śladu, co to imię oznacza.

A może ktoś uzupełni moją wiedzę i wskaże mi werset biblijny mówiący, co JHWH, יהוה oznacza?

Oczywiście można sobie gdybać i przywłaszczać, wzywać imię, o którym się nie ma żadnego pojęcia.

2Mojż. 6R 2W „Odezwał się Bóg do Mojżesza i rzekł: Jam jest Pan.” W innych przekładach Bóg
3W „ Objawiłem się Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi jako Bóg Wszechmocny, lecz imienia mojego Jahwe( JHWH, יהוה ) im nie objawiłem .” ( nie dałem poznać.)

15W I mówił dalej Bóg do Mojżesza: Tak powiesz synom izraelskim: Pan, Bóg ojców waszych, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba posłał mnie do was. To jest imię moje na wieki i tak mnie nazywać będą po wszystkie pokolenia. (16) Idź i zgromadź starszych Izraela, i powiedz im: Pan, Bóg ojców waszych objawił mi się, Bóg Abrahama, Izaaka i Jakuba.”
Bóg w tym imieniu nie dał się poznać. Więc, czy to nie zakrawa na pychę, brak bojaźni i poszanowania woli Boga .
No może nie powinnam napisać tego ostrego zdania, ale tyle sporu o imię , w którym Bóg nie daje się poznać..

Co do sporu, może lepiej jest uznać, niech każdy ma własne zdanie na temat imion Boga i robi jak uważa, a to wszystko będzie ujawnione przed sądem Bożym.

Każdy oczywiście może i ma prawo, przedstawić swój pogląd na temat imienia Bożego i to, co napisałam jest moim sposobem zrozumienia na temat imion Bożych, zawartych w Biblii.
Mogę jeszcze stwierdzić, że ST zawiera żydowską naukę o Bogu , której przesłanie dla każdego chrześcijanina powinno być, w pewnym sensie, miejscem znajdującego się skarbu. A że skarb jest ukryty, więc trzeba szukać( przypowieść o ukrytym skarbie), by go odnaleźć, ba mało sprzedać co się posiada, aby nabyć pole, gdzie jest ukryty skarb.

Ew Mat. 13R44W Podobne jest Królestwo Niebios do ukrytego w roli skarbu, który człowiek znalazł, ukrył i uradowany odchodzi, i sprzedaje wszystko, co ma, i kupuje oną rolę. 45W Dalej podobne jest Królestwo Niebios do kupca, szukającego pięknych pereł,
46W który, gdy znalazł jedną perłę drogocenną, poszedł, sprzedał wszystko, co miał, i kupił ją
.

Sprzedać wszystko to, to czego człowiek nie ma chęci czynić. Wybiera raczej, to czego go nauczono, tradycje, ludzkie nauki i swój sposób myślenia, swoje lub ludzkie idee itd. i uważa, że Bóg to zaakceptuje.
Ale niestety, nie nasza wola, ale Boża wola liczy się przed Nim.
Przykładem sprzedania( pozbawienia się) wszystkiego jest postępowanie Pawła, który uznal wszystko, co miał przed Chrystusem za śmiecie.(Filipian 3R 8W)

Dla mnie polem jest Stare Przymierze człowieka z Bogiem, a Chrystus - Nowe Przymierze, gdzie w całości pokazany jest prawdziwy obraz Królestwa Bożego.

Ale , co dla mnie nie musi być dla kogoś innego. Każdy może to, co chce i co wybiera.
Jest wolność i ja ją szanuję, nie lubię tylko niekończących się sporów.

Z szacunkiem Teresa.
Iz. 55R 8W " Bo myśli moje, to nie myśli wasze, a drogi wasze, to nie drogi moje - mówi Pan."

Benjamin Szot
Posty: 567
Rejestracja: 02 cze 2012, 10:33
Lokalizacja: Polska

Post autor: Benjamin Szot »

ODPOWIEDŹ dla użytkowniczki Teresa :

Tutaj nie ma żadnego gdybania. Bóg sam wyjaśnia znaczenie swego Imienia wyjawiając je Mojżeszowi w słowach ‘Ehyeh Aszer ‘Ehyeh - ( 2 Moj.3:14 ) אֶהְיֶה אֲשֶׁר אֶהְיֶה - co zazwyczaj jest tłumaczone na „ Jestem, który Jestem ”. Po czym dodaje „ tak powiesz do synów Izraela : JEHOWAH Bóg ojców waszych, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka, i Bóg Jakuba posłał mnie do was. To jest moje Imię po czas niezmierzony i takie jest przywołanie mnie z pokolenia w pokolenie ! ” - 2 Moj. 3:15

Proponuję dobrze przestudiować mój artykuł. Sześćdziesiąt dziewięć imion w Torze poza Tetragramem to nie są imiona, lecz tytuły. Imię własne dotyczy wyłącznie Tetragramu, którym zapisywano Święte Imię Boga Najwyższego.

Czym innym jest łamanie trzeciego przykazania Dekalogu Bożego a czym innym jest wymazanie Imienia Bożego lub jego nieużywanie. Kto się czuje niegodny to Imię Boże nie wymawia - proroctwo Amosa 6 : 9 - 10.

W Piśmie Świętym nie ma żadnej samowolki i " zdaje mi się ". Proszę sobie dokładnie przeczytać proroctwo Izajasza 2 : 2 - 4

Rethel

Post autor: Rethel »

Benjamin Szot pisze:Kto się czuje niegodny to Imię Boże nie wymawia - proroctwo Amosa 6 : 9 - 10.
Czyli co? Uznajesz, że Świadkowie Jehowy są przez Boga powołani? :-)

Teresa
Posty: 201
Rejestracja: 02 paź 2012, 12:57

Post autor: Teresa »

Benjamin Szot pisze:ODPOWIEDŹ dla użytkowniczki Teresa :

Tutaj nie ma żadnego gdybania. Bóg sam wyjaśnia znaczenie swego Imienia wyjawiając je Mojżeszowi w słowach ‘Ehyeh Aszer ‘Ehyeh - ( 2 Moj.3:14 ) אֶהְיֶה אֲשֶׁר אֶהְיֶה - co zazwyczaj jest tłumaczone na „ Jestem, który Jestem ”. Po czym dodaje „ tak powiesz do synów Izraela : JEHOWAH Bóg ojców waszych, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka, i Bóg Jakuba posłał mnie do was. To jest moje Imię po czas niezmierzony i takie jest przywołanie mnie z pokolenia w pokolenie ! ” - 2 Moj. 3:15

Proponuję dobrze przestudiować mój artykuł. Sześćdziesiąt dziewięć imion w Torze poza Tetragramem to nie są imiona, lecz tytuły. Imię własne dotyczy wyłącznie Tetragramu, którym zapisywano Święte Imię Boga Najwyższego.

Czym innym jest łamanie trzeciego przykazania Dekalogu Bożego a czym innym jest wymazanie Imienia Bożego lub jego nieużywanie. Kto się czuje niegodny to Imię Boże nie wymawia - proroctwo Amosa 6 : 9 - 10.

W Piśmie Świętym nie ma żadnej samowolki i " zdaje mi się ". Proszę sobie dokładnie przeczytać proroctwo Izajasza 2 : 2 - 4
No i ok. Jestem, który Jestem. To wszystko rozumiem.
Proszę o odpowiedź na moje pytanie.

Co oznacza, że Bóg w tym imieniu JHWH, יהוה nie dał się poznać?

2Mojż. 6R 3W „ Objawiłem się Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi jako Bóg Wszechmocny, lecz imienia mojego Jahwe( JHWH, יהוה ) im nie objawiłem .” ( nie dałem poznać.)
Iz. 55R 8W " Bo myśli moje, to nie myśli wasze, a drogi wasze, to nie drogi moje - mówi Pan."

Rethel

Post autor: Rethel »

Ks Wyjścia 33:19 (BWP) podaje że Jehowa dał poznać Mojżeszowi swoje imię przechodząc koło niego i oznajmiając Jahwe, Jahwe, Bóg miłosierny i łaskawy itd....

Skoro objawił je Mojżeszowi przy płonącym krzewie, to po co drugi raz na górze Synaj?

Zatem nie chodzi o to, że Mojżesz czy patriarchowie imienia nie znali.
Chodzi być może o sposób objawienia.
Może być tez tak że zwrot "ujawnić, objawić" jest jakimś idiomem hebrajskim,
archaizmem, albo słowem użytym w znaczeniu dawnym których nie rozumiemy,
z barku materiału porównawczego..
Jest tez opcja, że Izraelici w Egipcie zapomnieli po prostu jak Bóg ma na imię,
co nie jest dziwne, gdy weźmiemy pod uwagę, że jakoś wszyscy chętnie o tym
Imieniu zapominają...
A co do znaczenia Imienia, to może być to tak stary archaizm, że na gruncie
współczesnych języków semickich nie da już go się rozgryźć, a i dla Izraelitów,
mogło to imię już być nie zrozumiałe,
dlatego potrzebna była wykładnia. A jeżeli pochodzi ono z języka przedpotopowego,
to tym bardziej w językach semickich będzie niezrozumiałe.

Jednak na bazie hebrajszczyzny łączy to Imię w sobie następujący sens:
- Istniejący, Będący, Wiekuisty
- Stwórca
- Przyczyna wszystkiego co istnieje

Łącznie daje to znaczenie bardzo podobne do terminu Absolut.
Bardzo stosowne i właściwe.
:-)

Benjamin Szot
Posty: 567
Rejestracja: 02 cze 2012, 10:33
Lokalizacja: Polska

Post autor: Benjamin Szot »

ODPOWIEDŹ dla użytkowniczki Teresa :

:וָאֵרָא אֶל־אַבְרָהָם אֶל־יִצְחָק וְאֶל־יַעֲקֹב בְּאֵל שַׁדָּי וּשְׁמִי יְהֹוָה לֹא נֹודַעְתִּי לָהֶם

ראה ra'ah (nifal imperfectum ) - być doświadczanym, ukazywać się,
נֹודַעְתִּי - od formy ידע yada` znać, poznać, objawić

Cały więc werset 2 Moj.6 : 3 można by przetłumaczyć dokładnie : " Ukazywałem się Abrahamowi, Jakubowi i Izaakowi jako Bóg Wszechmocny, lecz w imieniu moim JEHOWAH nie objawiłem się im. "

Nie znaczy więc to, że Abraham nie wiedział, że JEHOWAH - to imię Boga Najwyższego - por. Genesis 15 : 2, 6 - 8 Biblia Hebraica Znał Go jednak tylko jako Wszechmocnego, ale nie doświadczył Jego istnienia objawiającego się ku wybawieniu tych, którzy tego oczekiwali jak to było w przypadku Mojżesza i ludu izraelskiego będącego w niewoli egipskiej.

Teresa
Posty: 201
Rejestracja: 02 paź 2012, 12:57

Post autor: Teresa »

Benjamin Szot pisze:ODPOWIEDŹ dla użytkowniczki Teresa :

:וָאֵרָא אֶל־אַבְרָהָם אֶל־יִצְחָק וְאֶל־יַעֲקֹב בְּאֵל שַׁדָּי וּשְׁמִי יְהֹוָה לֹא נֹודַעְתִּי לָהֶם

ראה ra'ah (nifal imperfectum ) - być doświadczanym, ukazywać się,
נֹודַעְתִּי - od formy ידע yada` znać, poznać, objawić

Cały więc werset 2 Moj.6 : 3 można by przetłumaczyć dokładnie : " Ukazywałem się Abrahamowi, Jakubowi i Izaakowi jako Bóg Wszechmocny, lecz w imieniu moim JEHOWAH nie objawiłem się im. "

Nie znaczy więc to, że Abraham nie wiedział, że JEHOWAH - to imię Boga Najwyższego - por. Genesis 15 : 2, 6 - 8 Biblia Hebraica Znał Go jednak tylko jako Wszechmocnego, ale nie doświadczył Jego istnienia objawiającego się ku wybawieniu tych, którzy tego oczekiwali jak to było w przypadku Mojżesza i ludu izraelskiego będącego w niewoli egipskiej.
Dziękuję za odpowiedź na moje pytanie.
Iz. 55R 8W " Bo myśli moje, to nie myśli wasze, a drogi wasze, to nie drogi moje - mówi Pan."

Benjamin Szot
Posty: 567
Rejestracja: 02 cze 2012, 10:33
Lokalizacja: Polska

Post autor: Benjamin Szot »

chętnie odpowiem i na inne pytania jeśli tylko będę wiedział

Benjamin Szot
Posty: 567
Rejestracja: 02 cze 2012, 10:33
Lokalizacja: Polska

Post autor: Benjamin Szot »

http://www.youtube.com/watch?v=w2uaZ4Ng ... r_embedded

Powyższy film informuje o wymowie Imienia Boga Wszechmocnego (hebr. Szem ha-meforasz) stosowanej przez karaimów, którzy od czasów najdawniejszych byli kopistami Pism Hebrajskich i to im zawdzięczamy samogłoskową punktację masorecką.

W X w.ne. karaimski uczony Jakub Qirqisani (hebr. Ya'akov ben Ephraim ha-Tzerqesi) raportował, że karaimi, którzy wymawiali Imię Boże osiedleni byli w Chorosanie, w Persji, będącej ważnym ośrodkiem hebrajskim odkąd uprowadzono dziesieć pokoleń Izraela ( por.: 2 Król.17:6) aż do inwazji Mongołów w XIII wieku. Ponieważ tereny te były z dala od centrów rabinicznych Galilei i Babilonii pozostawały wolne od wpływów Miszny i Talmudu. Dzięki temu też karaimi zachowali pronuncjację Imienia Bożego aż do czasów dzisiejszych.

Imiona takie jak Elohim lub 'Ehje pojawiające się w filmie nie są Imieniem własnym Boga (hebr. Szem ha-meforasz dosł. Imieniem wyraźnym ), lecz należą wyłącznie do tytułów Boga. Autor filmu nie stosuje wobec nich określenia 'personal name of God'.

Mateusz8724
Posty: 99
Rejestracja: 10 lut 2012, 10:53
Lokalizacja: Vallhala xD

Post autor: Mateusz8724 »

Hmm z tym szem ha meforasz spotkałem sie czytajac biblie szatana przy inwokacjach tak jest lub na ich końcach

jgs
Posty: 243
Rejestracja: 14 lis 2012, 15:25

Post autor: jgs »

Grunt, żeby było dobre brzmienie...bo jak nie będzie dobre to - mogiła...
Jan Gryko

ODPOWIEDZ

Wróć do „Imię Boże”