Przekład świadków Jehowy z 2018

[wuka]

Może warto o tym porozmawiać, ale chyba w innym temacie. Czy w ogóle jest o czym? Mam na myśli ten ostatni akapit powyższego posta. Co myślisz, Bobo? Co inny sądzą?
??

[EMET]

Booris pewnie, tylko pytam co to jest nadużywanie. Czy zarzut wuki odnośnie Imienia Bożego w PNŚ faktycznie wskazuje na nadużycie czy to po prostu osobista reakcja na to Imię? Bo jeśli nie osobista, to jaka jest norma ile razy w Biblii powinno się to imię pojawić?

Sorki,ze dopiero teraz...Uwazam,ze Imie powinno byc w Biblii tam,gdzie zostalo napisane.To raczej proste.Natomiast co do jego formy,to mi osobiscie zadna nie przeszkadza.Czy to jest Jahwe,Jehowa czy Jah...Tak naprawde spor o imie jest bez sensu,bo nikt nie wie jak bylo wokalizowane.Mysle,ze najmniej kontrowersyjne byloby zamieszczenie tetragramu we wszystkich przekladach.
Pewnie bedziesz wiedzial,ale zapytam-wiesz co Jozue i Jezus maja ze soba wspolnego?
Co do Przekladu NS,spotkalem sie z wieloma opiniami,ze to calkiem niezly przeklad,oczywiscie poza miejscami w ktorych wyraznie oscyluje w strone waszej doktryny.Nie dzwi mnie to za bardzo,bo w zasadzie wszyscy tak robia.

EMET:
Żaden tłumacz-biblista czy ogólnie znawca hebrajskiego biblijnego oraz aramejskiego biblijnego „nie robi żadnej łaski” [tak pisząc], jeśli pomieszcza w swojej translacji Imię Boże: czy to w formie pełnej --- bezsamogłoskowo: JHVH; JHWH; YHVH; YHWH --- czy to w formie skróconej „Jah” [ew. „JH; YH”]. O ile byłoby tłumaczenie jakiegokolwiek dzieła [niekoniecznie starożytnego], to wówczas raczej nie byłoby zżymania się na zapis taki, jaki wynika z zapisu wyjściowego [takiego lub innego].
Nie przypadkowo nasuwa się refleksja/wniosek, iż to względy pozamerytoryczne sprawiają, iż kiedy mamy w zapisie „JHVH” oraz „JH”, to wtedy ma miejsce…
Właśnie: mamy podejście typu „PAN”, „Pan” czy tp. Bywa, iż ma miejsce pisownia w zapisie pełnym, zamiast w niepełnym.
O ile ktoś szczerze [podkreślam: szczerze!] z pobudek uważa, iż niepewna jest forma fonematyczna Imienia Bożego [nie wliczamy jednak formy „Jah”!], to wtedy można dać zapis „JHWH” [ew. z „Y” i „V”]. Jednakowoż: o tyle nie jest to uczciwie, o ile jakby pobocznie jest sugestia ku formie w zapisie pełnym per „Jahwe” [ew. z „Y” czy z „v”]… Jest tak dlatego, iż: o ile ktoś do końca jest uczciwy – bezwzględnie uczciwy – to powinien dać zapis „Jehwa” [ew. „Jehva”; „Yehwa”; „Yehva”]. Osobiście nie spotkałem ,przekładu’ – nie liczę ‘interlinii’ [sic!] – gdzie byłaby forma brzmieniowa per „Jehwa” [ew. przez „Y” oraz przez „v”].

Zatem: tłumacza jakiegokolwiek nie powinno obchodzić, co za tekst wyjściowy ma przed sobą, lecz… powinien uczciwie przetłumaczyć bez względu na to jakie odczucia w nim [tłumaczu] to wzbudza; czyż nie!?

Stephanos, ps. EMET

[Henryk]

Właśnie: mamy podejście typu „PAN”, „Pan” czy tp. Bywa, iż ma miejsce pisownia w zapisie pełnym, zamiast w niepełnym.
O ile ktoś szczerze [podkreślam: szczerze!] z pobudek uważa, iż niepewna jest forma fonematyczna Imienia Bożego [nie wliczamy jednak formy „Jah”!], to wtedy można dać zapis „JHWH” [ew. z „Y” i „V”]. Jednakowoż: o tyle nie jest to uczciwie, o ile jakby pobocznie jest sugestia ku formie w zapisie pełnym per „Jahwe” [ew. z „Y” czy z „v”]… Jest tak dlatego, iż: o ile ktoś do końca jest uczciwy – bezwzględnie uczciwy – to powinien dać zapis „Jehwa” [ew. „Jehva”; „Yehwa”; „Yehva”]. Osobiście nie spotkałem ,przekładu’ – nie liczę ‘interlinii’ [sic!] – gdzie byłaby forma brzmieniowa per „Jehwa” [ew. przez „Y” oraz przez „v”].

Ps 83:19 BT5 "Niechaj poznają, że tylko Ty, który sam jeden masz Jahwe na imię, jesteś Najwyższy na całej ziemi."

Bardzo brakuje wydziału „imieniologia” na uniwersytetach. Wielu zrobiło by pewnie doktoraty, a może nawet ktoś habilitował by się!
Bardo przybliżyło by to nas do Boga.
Przecież polecił nam poznać swoje Imię i objawiać je światu.
J 17:26 BT5 "Objawiłem im Twoje imię i nadal będę objawiał, [...]."
Znajomość tego imienia, w dodatku we właściwym brzmieniu i poprawnej wokalizacji zapewnia każdemu zbawienie.
To był sarkazm…

Bóg polecił Izraelitom:
Pwt 11:18, 20 BW "Przyjmijcie zatem te moje słowa do swego serca i do swojej duszy i przywiążcie je jako znak do swojej ręki, i niech będą jako opaska między waszymi oczyma; (20) Wypisz je także na odrzwiach twojego domu i na swoich bramach, ."
Do dziś wypełniają dokładnie te słowa!
Ten właśnie tekst- ręcznie napisany na pergaminie ze skóry koszernego zwierzęcia- wkładają do specjalnych pudełeczek także ze skóry i przywiązują skórzanymi rzemyczkami do ręki i do czoła.
Nazywają to tefilim.
Podobnie postępują z futrynami drzwi. W specjalnych pojemnikach (mezuza) umieszczają ten tekst.
Czy dziwne to jest dla kogoś z czytających takie wypełnianie Bożych poleceń?
Dokładnie, skrupulatne wykonują to polecenie!

Jeśli Ciebie czytelniku to dziwi, to pomyśl teraz o „poznawaniu Imienia Bożego”.
Czy rzeczywiście chodzi o poprawne wymawianie tego imienia? O szastaniu tym WIELKIM Imieniem na prawo i lewo każdemu napotkanemu?
A może „poznanie Imienia Boga” polega zupełnie nam czymś innym?
Może „przywiązanie” do ręki i czoła Bożych słów miało znaczyć jednak coś innego?

[EMET]

EMET:
Tak się składa, że w moich post/ach/ pisałem o praktykach, które stosują tłumacze Biblii, a które stosować powinni, aczkolwiek… nie stosują [!].

Jakby osobną jest kwestią posługiwanie się formą wprost Imienia Bożego – czy to pełną, czy to skróconą – w życiu codziennym: w różnych okolicznościach. Owe ,różne okoliczności’, to użycie w trakcie zebrań zborowych [lub: inaczej], w trakcie rozmów prywatnych z innymi, w trakcie dzieła świadczenia, jak to np. w Mat 28:19, 20 czy w trakcie modlitw, czy - wreszcie - w trakcie czytania [zwłaszcza na głos] samego tekstu Biblii.
O ile dla wielu tzw. „sporną kwestią” jest użycie wprost »pełnej formy Imienia Bożego« w ,Księgach Nowego Przymierza’, o tyle mamy 4 miejsca z formą „Jah” w: Odsłonięciu danym Janowi 19:1, 3, 4, 6.
Jednak, żeby nie toczyć sporów względem użycia [czy też nie użycia] Imienia Bożego w ,Księgach Nowego Przymierza’ – jako, że jak dotąd nie znaleziono mss greckich z zapisem wprost Imienia – to skupmy się na ,Księgach Starego Przymierza’ [popularnie zwanych: „Stary Testament”]…

Bezsprzecznie mamy użycie Imienia Bożego wprost [w formie „Jah” – 50 miejsc; o ile wliczamy miejsce z Pnp 8:6] w ponad ‘6800.’ miejscach tekstu ‘Biblii Hebrajskiej’: ‘BHK; BHS, BHQ’. Są ponadto miejsca uwzględnione w ,Masorze’ oraz np. w odkryciach z Wadi Qumran.
I teraz – piszę, co zaznaczam, o tekście tłumaczenia z ‘Biblii Hebrajskiej’ – jak się ma zachować tłumacz, jak się ma zachować czytelnik względnie lektor? Czy może tak, jak to sugeruje pastor - dr Zaremba w ,przekładzie EIB’? Czy może tak, jak w – Jego – ,przekładzie dosłownym EIB’? A może tak, jak w ‘Przekładzie toruńskim’, ew. w II wydaniu ‘BT’, w ‘Biblii Poznańskiej’ itp.?

Jak pisałem: o ile ktoś uważa, iż „niepewna jest forma – fonetyczna – pełna wymowy Imienia Bożego”, to jest praktyka pisywania w tzw. ‘formule Tetragrammatonu’: JHWH; YHWH; / JHVH; YHVH. Z kolei, ma miejsce dopisywania końcowej litery „h” w zapisach typu: Jahweh, Jehowah, Jehwah [oraz z użyciem „Y” oraz „v”]. Jednakowoż, jak pisałem… notacja w jakimś ,przekładzie’ per „JHWH” [ew. przez „Y” oraz przez „V”] nie rozwiązuje kwestii takiej: jak ma się zachować ktoś czytający na głos? Gdy ‘napotka’ miejsce z zapisem „JHWH” [czy tp.] – jak to np. w notacji rabina E. Foxa – to jak konkretnie ma odczytać? Wszak sztucznością byłoby fonetyzowanie w stylu: „Jodhewawhe”, „Judhejwawhej” [czy tp.]. Jak się zachować przy śpiewaniu pieśni, gdy jest Imię użyte => por. Jakuba 5:13; / do Kolossan 3:16; / do Efezjan 5:19; / 1 do Koryntian 14:15.
Rzecz nader oczywista – co wynika też z samej nazwy hebrajskiej ‘Ks. Psalmów’ – iż w Ks. Wychwalań Imię nader często jest użyte w samej ‘Biblii Hebrajskiej’, jak też w rzetelnych ‘przekładach’.
Np. w do Rzymian 15:9 czytamy: „ i aby narody wychwalały Boga za jego miłosierdzie. Tak jak jest napisane: „Dlatego będę cię otwarcie wyznawał wśród narodów i będę śpiewał twojemu imieniu.” ” [PNŚ-1997’].
Z kolei, w [Liście] Jakuba 5:10 czytamy: „Bracia, za wzór w cierpieniu zła i okazywaniu cierpliwości weźcie proroków, którzy mówili w imieniu Jehowy.” [‘PNŚ-1997’]. Dygresja: wiadomo, iż prorocy mówili w konkretnie znanym Imieniu Boga, nie zaś w tzw. enigmatycznej formie typu: „Pańskim”, „Pana” [nawet w zapisie Dużą Czcionką]...

O ile, jak np. proponuje pastor Zaremba, ma wybrzmieć forma „Jahwe”, to… czemu nie „Jehowa” czy „Jehwa” - jak to wynika z tekstu „Biblia Hebraica Stuttgartensia”, „Biblia Hebraica Quinta” czy z tzw. ‘Kodeksu z Aleppo’? Na rzecz formy brzmieniowej „Jahwe” przemawia tzw. »argument akademicki«, jednak… brak mss hebrajskich czy aramejskich z tak zapisaną formą! Chyba, że ktoś zna, to… niech poda miejsce/a/; zapoznam się wtedy [nie tylko ja!]

Nawiążę jeszcze do tzw. cykliczności [częstości] wymawiania na głos Imienia Bożego. Osobiście uważam, iż mówienie „co rusz”: „Jehowa/o/” [wzgl. Jahwe, Jehwa] – jako niemal „wtrącacz” – jest nawet „nie na miejscu”, podobnie forma „Ojcze” a nawet „Panie”. Wszystko zależy od kontekstu sytuacyjnego, bowiem… gdyby było tzw. zżymanie się, to… samej Biblii trzeba by postawić zarzut [co brzmi absurdalnie!], iż nadużywa Imienia Bożego [SIC!].

Jednak tzw. „podpieranie się” realiami ‘Nowego Przymierza’ [poprzez treść Ksiąg Owego] jako dowodu [?] na to, iż Imię nawet w modlitwach nie powinno być w użyciu -- nijak się ma wobec wydźwięku konkretnych sytuacji; np. modlitwa z Dz Ap 4:24 – 31a: w wer. ‘24.’ posłużono się nawet słynną formą „Adonaj” [= „Wszechwładny Pan”; w grece – „despota; despotes”]. W ‘PNŚ’ użyto Imię w wer. 26., 29.: czy zasadnie? Warto przeczytać cały kontekst…
To tylko jeden z wielu przykładów.

Stephanos, ps. EMET

[wuka]

https://www.y outube.com/watch?v=q1viK2jw4D8
Od około 28 min. mowa o Imieniu Ojca.

[EMET]

EMET:

Proszę poprawić link, aby mógł się uaktywnić!

Stephanos, ps. EMET

[wuka]

EMET:

Proszę poprawić link, aby mógł się uaktywnić!

Stephanos, ps. EMET

Oh, przepraszam, nie zauważyłam błędu.

https://www.youtube.com/watch?v=q1viK2jw4D8
"Tego nie wiedziałeś o modlitwie OJCZE NASZ !"

[EMET]

EMET:

W innym post pomieściłem dwie ['2.'] refleksje o wykładzie dra hab. Majewskiego...

Stephanos, ps. EMET