Nieziem pisze: ↑02 mar 2023, 11:43
EMET pisze: ↑01 mar 2023, 20:09
Co się tyczy
użycia wprost w tekście podstawowym - w 'Nowym Przymierzu' - formy brzmieniowej Imienia [takiej lub innej], to można zastosować podejście takie jak w 'Przekładzie toruńskim'... Tam zapisano ,sygnalnie' "PAN": oznajmiając, iż faktycznie chodzi o użycie zapisu w notacji Tetragrammatonu - "JHWH" [ew. JHVH; YHWH; YHVH]. Można? Można!
Stephanos, ps. EMET
Jeśli w grece jest słowo "Pan", a w tłumaczeniu hebrajskim pojawia się "JHWH", a w tłumaczeniu zwrotnym na grekę nie jest już Pan ale jest JHWH, to to jest majstersztyk, ale równocześnie manipulacja, a nie faktyczne użycie zapisu Tetragrammatonu, którego w grece nie ma, bo być nie może. A może może?
EMET:
Oto, jak objaśniono
podejście translatorskie w ‘Przekładzie EIB’ [pastor, dr Piotr Zaremba]; {cytuję dosłownie trzy akapity ze strony IX:}
Tetragram JHWH
Występujące powszechnie w Starym Przymierzu imię własne Boga, oddawano w formie PAN
równoważnej JHWH. Tam jednak, gdzie domagał się tego kontekst, użyto tetragramu JHWH, tj. hbr. יהוה , który zwokalizowany brzmi: Jahwe. W czasie lektury Czytelnik powinien odczytywać Tetragram jako „Pan”, chyba że wyjątkowe względy narzucają odczyt „Jahwe”.
W cytowaniu niniejszej publikacji zaleca się też zamienianie Tetragramu, jeśli występuje w cytacie, na „PAN”, szczególnie jeśli cytaty mają być wystawiane na widok publiczny lub odczytywane w miejscach publicznych.
Tetragram stosowano w zdaniach typu: „A Jego imię brzmi…”, w opisach kluczowych momentów objawienia, jak Wj 3 i 6, oraz w wyrażeniach o dużym nagromadzeniu określeń Boga.” {koniec przytoczenia}
Tak z kolei objaśniono w ,
Przekładzie toruńskim’ motywy zapisu per „PAN”: w Księgach ,
Nowego Przymierza’ [popularnie: ‘
Nowy Testament’]; {cytuję -
istotny fragment akapitu - dosłownie ze str. 4:}
W cytatach ze Starego Przymierza, tam gdzie w tekście hebrajskim występuje tetragram JHWH, konsekwentnie zgodnie z tekstem greckim używano słowa
kyrios – PAN, nawet gdy kontekst cytowanego wersetu wyraźnie wskazuje na osobę Pana Jezusa oraz w tych miejscach, gdzie słowo
kyrios odnosi się do Boga Ojca. {koniec
przytoczenia}
Pragnę dodać, iż ‘
Prz. Tor.’
konsekwentnie – w Księgach ,Starego Przymierza’ – stosuje zapis JHWH oraz JH[WH]: tak dla formy pełnej Imienia Bożego, jak i dla
formy skróconej, czyli: „Jah” =>
wszędzie tam, gdzie ma to uzasadnienie w notacji z ‘
Biblii Hebrajskiej’ [!]
Rekapitulując, chciałbym zapytać: podejście z jakiego ‘Przekładu’ jest tym rzetelniejszym, tak pisząc?
Gwoli: Z tego, co wiem, to w tzw. ,
Przekładzie dosłownym EIB’ stosuje się zapis „JHWH”; nie wiem jak sprawy się mają przy formie „Jah” [JH].
Nie znam też koncepcji podejścia – w tymże ‘
przekładzie dosłownym’ – w ,
Księgach Nowego Przymierza’…
Jeszcze jedna refleksja: sam zapis ‘JHWH’ o tyle nie rozstrzyga wszystkiego, iż…
jak zachować się przy czytaniu i śpiewaniu [np. Psalmów – por. np.
Jakuba 5:13] przy miejscach z ‘owym zapisem’? Wszak trudno byłoby przypuszczać, iż będzie wymowa wg fonetyki zgłosek: J[od]H[e]W[aw]H[e], ew. inaczej: J[ud]H[ej]W[aw]H[ej] czy tp.
Stephanos, ps. EMET
Skleroza na starość? 
Zdecyduj się.
