wiesia pisze:A jak rozumiecie zwrot "przekład dynamiczny"/chodzi o te Psalmy/.
EMET:
Tzw. 'ekwiwalencja dynamiczna' zawiera w sobie rozumienie takie, iż --
Przyjęło się uważać - niekoniecznie całkiem bezzasadnie - iż Przekłady Biblii dokonywane z języków oryginału [hebrajski biblijny, aramejski biblijny oraz grecki koine: ze stosownych wydań krytycznych naukowych] powinny mieć za cel tzw.
wierność oddania na język/i/ dokonywanej translacji. Stąd też mamy, niekiedy, takie notki: "Pilnie i wiernie przetłumaczona".
Jednak, jak piszą niektórzy bibliści / hebraiści, pojęcie "wierność" niekoniecznie jest
naukowo poprawnym zdefiniowaniem zalecanej metody podejścia przy tłumaczeniu.
Stąd też, zamiast podejścia 'interlinearnego', 'literalnie dosłownego' czy 'literalnego' - o tzw. 'filologicznym' nie wspominając [słownikowo kostyczne podejście] - bardziej wskazane jest dla czytelnika - zwłaszcza nieprofesjonalisty [czyli, po prostu:dla ogółu
] - tekstu przyjętego do czytania oddać w sensie określonym
per "ekwiwalencja dynamiczna".
Najkrócej można by powiedzieć, że ma miejsce
odejście od
literalnej dosłowności, ale tego typu, iżby oddać bogactwo treściowe zawarte w zapisie B. Hebr. i greckiego "NT" w taki sposób, żeby
czytelnik rozumiał treść w sensie takim, o jaki chodziło pisarzowi w tekście zapisu jęz. oryginału i niemal tak, jak by sam znał język oryginału oraz sens wypowiedzi.
Mamy tutaj podejście rozumienia wg współczesnego pojmowania, jednak takie, żeby nie było uszczerbku dla istoty treści w "oryginale".
Najdokładniej mamy to ukazane w książce dra Pieli: "Grzech dosłowności...", z Wyd. U. Jagiel.
Nie oznacza takie podejście - ekw. dyn. - manierycznego odejścia od literalnej dosłowności, jednak
tylko wtedy, kiedy jest to
umotywowane. Tak też mamy pewne formy gramatyczne choćby takie jak idiomatyczność; gdyby oddać literalnie dosłownie [w stylu interlinearnym, czy jak to mamy często u Budnego w XVI wieku], to wówczas brzmiałoby "dziwolągowato", że tak napiszę.
Osobiście
niekoniecznie podzielam taki punkt podejścia, gdyż... Oddanie w formie ekwiwalentnej /dynamicznej sprawia często, iż
to tłumacz decyduje, który wariant jest tym JEGO ZDANIEM - najlepiej oddającym znaczeniowo [w języku, na który tłumaczy, np. na polski] jakiś zapis w "oryginale" i takową wersję zapoda dla odczytu. Jednak
może się to odbyć kosztem zapisu w językach oryginału,
niestety. Bowiem to, co zakłada tłumacz,
niekoniecznie musi mieć miejsce u tzw. wyrobionego czytelnika.
Przez 'ekwiwalentność dynamiczną' często ucieka dokładny zapis w jęz. oryginału.
Musimy też jakby zakładać, że dana ekwiwalencja dyn. nie jest uchybieniem wobec sensu znaczeniowego treści z "oryginału". Zakładamy wtedy, że tłumaczenie pod zrozumienie i nasz odbiór -- dokonywane jest przez bardzo kompetentnego/ych/ tłumacza/y/, który/rzy/ niejako nie chce/ą/ na nas wpłynąć nadmiernie ukierunkowując nas 'mentalnościowo', że tak napiszę.
Zatem tłumacz/e/ - przedkładając nam taki Przekład Biblii - oferuje/ą/ nam
swoje [jednak] pojmowanie takie, jak gdybyśmy znali języki oryginału i jakbyśmy byli niemal pisarzami danych treści.
Napisałem,
jak ja, E.,
to rozumiem.
Stephanos, ps. EMET
