Osobowość Ducha Świętego

[wybrana]

Fakt. Post aż prosi się o źródła.

Źródło:

https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Apokali ... %9Bw._Jana

[nike]

hahahahahaaaaa a to żeś fajnych biblistów wyszukała, rzeczywiście WIARO WIARO WIAROGODNYCH

[kris0069]

BIBLIJNY DUCH ŚWIĘTY JEST OSOBĄ

W Biblii czytamy że Duch Święty mówi oraz powołuje misjonarzy i ich wysyła (Dz Ap 13:2-4) będąc przy tym w pełni suwerenny. Że posiada On myśli (Rz 8:27), wolę (1Kor 12:11) oraz uczucia (Ef 4:30). Dalej czytamy że Duch Święty jest wieczny (He 9:14), wszechobecny (Ps 139:7-8), wszechwiedzący (1Kor 2:10-11) i wszechmocny (Rz 8:11), czyli wszystkie te wersety dowodzą niezbicie że Duch Święty jest Kimś, a nie czymś. A skoro posiada atrybuty które posiada wyłącznie Bóg, to znaczy że jest to Bóg. Staje się zatem bardzo czytelne że duch w którym przychodzą Świadkowie, to jest ten ''inny duch'' o którym jest mowa w 2 liście do Koryntian 11:3-4.

[DonCicio]

W Biblii czytamy że Duch Święty mówi oraz powołuje misjonarzy i ich wysyła (Dz Ap 13:2-4) będąc przy tym w pełni suwerenny.

To nie duch święty powołuje, a Bóg za pomocą swojego świętego ducha, który jest darem … nie osobą:

„Co do tych, którzy kiedyś zostali oświeceni, zakosztowali daru z nieba i otrzymali ducha świętego” (Heb 6:4)

Tym sposobem, w odpowiednim czasie Bóg powołał swojego posłańca, Jezusa, namaścił Go swoim świętym duchem, dając mu „moc”. Jeżeli Bóg udziela komuś swojego ducha, to znaczy, że Bóg jest z tą osobą, że ją wybrał (Iz 61:1):

„Mówiono o Jezusie z Nazaretu, jak Bóg namaścił go duchem świętym i obdarzył mocą, a on chodził po kraju, czynił dobro i uzdrawiał wszystkich będących w mocy Diabła. Robił to dlatego, że był z nim Bóg” (Dzie 10:38)

Zanim jeszcze Jezus przyszedł na ziemię, 700 lat wcześniej proroctwo zapowiadało, że Boży pomazaniec otrzyma świętego ducha od Jehowy … i tak się stało w 29 roku n.e.:

„Spocznie na nim duch Jehowy, duch mądrości i zrozumienia, duch rady i potęgi, duch wiedzy i bojaźni przed Jehową” (Iz 11:2)

Tym samym duchem świętym, pochodzącym od Boga, został napełniony Saul około 34 roku n.e. (Dzie 9:17):

„Wtedy Saul, zwany również Pawłem, napełniony duchem świętym, uważnie na niego spojrzał” (Dzie 13:9)

Nie inaczej było ze wszystkimi uczniami, którzy opowiedzieli się po stronie Jehowy Boga i Jezusa. Otrzymywali dar świętego ducha Bożego (Dzie 2:38)… nie otrzymywali Boga, nie otrzymywali Jezusa, bo osoby otrzymać nie można, ale otrzymywali ducha świętego, moc pochodzącą od Jehowy (1 Kor 2:4):

„A uczniowie pozostawali pełni ducha świętego i zaznawali wielkiej radości” (Dzie 13:52)

Czy zatem duch święty może być „w pełni suwerenny”, skoro można go komuś podarować? NIE! Nie ma na to wpływu! O tym decyduje Jehowa Bóg (Jan 6:44 / 2 Tes 2:13). Nie ma zatem mowy o „suwerenności”.

[DonCicio]

Że posiada On [Duch Święty] myśli (Rz 8:27),

Sprawdzam:
„A Ten, który bada serca, zna zamysły ducha, bo przecież ujmuje się on za świętymi zgodnie z wolą Bożą”
(Rzym 8:27)

Gdzie Ty tu widzisz, stwierdzenie, że duch święty myśli? To Bóg zna zamysły ducha, a nie odwrotnie!

Że posiada … On wolę (1Kor 12:11)

NIE! To nie duch posiada „wolę”, ale Bóg, który wszystko dokonuje swoim duchem:

"Bo są różne dary, ale duch jest ten sam (...) ale Bóg, który uzdalnia wszystkich do tego wszystkiego, jest ten sam (...) Wszystkiego tego dokonuje ten sam duch, rozdzielając te dary każdemu według swojego uznania” (1 Kor 12:3-11)

Polecam dokładnie przyjrzeć się zapodanym wersetom od 3 do 11.

Że posiada … uczucia (Ef 4:30).

„Nie zasmucajcie świętego ducha Bożego, bo zostaliście nim opieczętowani na dzień uwolnienia na podstawie okupu” (Ef 4:30 / Iz 63:10)

Tak właśnie wygląda dezinformacja i zniekształcanie Słowa Bożego. Werset ten mówi wprost, żeby nie zasmucać, nie sprzeciwiać się Bogu, który, udzielając swego ducha, dał im poznać Siebie. Tacy, na przekór Bogu czynili to, co Go zasmucało, chociaż na podstawie Prawa wiedzieli, żeby tego nie czynić:

„Ludzie uparci, mający niewrażliwe serca i uszy, wy zawsze się sprzeciwiacie duchowi świętemu (...) Otrzymaliście Prawo przekazane przez aniołów, ale go nie przestrzegaliście” (Dziej 7:51-53)

Od kogo otrzymali Prawo? Od „Ducha Świętego”? Nonsens:

„Potem Bóg dał następujące przykazania” (Wyj 20:1-17)

Dalej czytamy że Duch Święty jest wieczny (He 9:14),

… bo wieczny jest Bóg, posługujący się swoim duchem (1 Tym 1:17)

wszechobecny (Ps 139:7-8),

… bo wszechobecny jest Bóg, posługujący się swoim duchem (Przy 15:3 / Heb 4:13)

„Jehowo, przebadałeś mnie i mnie znasz … Gdzie mógłbym uciec od Twojego ducha i gdzie mógłbym uciec, żebyś mnie nie widział?” (Ps 139:1,7)

To do Jehowy, swojego Boga modlił się Dawid, nie do „Ducha Świętego”!

wszechwiedzący (1Kor 2:10-11)

… bo wszechwiedzący jest Bóg, posługujący się swoim duchem

„Nam jednak Bóg to wyjawił przez swojego ducha. Duch przecież zgłębia wszystko, nawet głębokie zagadnienia związane z Bogiem. Bo kto z ludzi wie, co się kryje w człowieku, oprócz ducha, który jest w jego wnętrzu? Tak samo spraw związanych z Bogiem nie może zgłębić nikt oprócz ducha Bożego i wszechmocny (Rzym 8:9-11)

Bóg, dzięki swojemu duchowi może wejrzeć w naszego ducha, co myślimy, jakie są nasze pobudki … ot wszystko
(Przy 21:2 / Jer 17:10).

… jest wszechmocny (Rz 8:11)

… bo wszechmocny jest Bóg, posługujący się swoim duchem (Obj 19:6 / 1 Pio 5:11)

„Wy jednak — jeśli duch Boży naprawdę w was mieszka — nie żyjecie w zgodzie z ciałem, ale w zgodzie z duchem. Jeżeli ktoś nie ma ducha Chrystusa, ten do niego nie należy (…) Jeśli mieszka w was duch Tego, który wskrzesił Jezusa, to Ten, który wskrzesił Chrystusa Jezusa, za pomocą swojego ducha, który w was mieszka, ożywi też wasze śmiertelne ciała” (Rzym 8:9-11)

„czyli wszystkie te wersety dowodzą niezbicie że "Duch Święty" jest czymś a nie Kimś”

[kris0069]

KIM JEST DUCH ŚWIĘTY ŚWIADKÓW JEHOWY

W Strażnicy z 1 X 2009 w artykule pt: ''Czym jest duch święty?'' czytamy: „Chcąc osiągnąć jakiś cel, Jehowa posługuje się duchem świętym. Mówiąc najprościej, duch święty to moc Boga użyta do realizacji jakiegoś zamierzenia, Jego aktywna siła (...)”.
To prawda, że w przenośni możemy nazywać Ducha Świętego mocą lub siłą, gdyż istotnie jest On dla nas źródłem siły i mocy. Psalmista zwraca się do Boga: „Miłuję Cię, Jahwe, Mocy moja”, zaś o Chrystusie apostoł Paweł napisał, że „jest mocą Bożą i mądrością Bożą” (Ps 18:2; 1Kor 1:24). Jednakże w tym przypadku nazywanie Boga Ojca i Chrystusa mocą nie zmienia faktu, że są to osoby Boskie. Podobnie możemy powiedzieć o Duchu Świętym, że jest naszą mocą, nie umniejszając Jego Boskiej osobowości.



Ewidentną pomyłką natomiast, jest traktowanie Ducha Świętego jako bezosobowej energii lub mocy. Biblia wyraźnie odróżnia Ducha Świętego od jakichś mocy czy sił. Apostoł Paweł podkreśla czego Chrystus dokonał przez niego wśród pogan, mówiąc:

mocą znaków i cudów, mocą Ducha Świętego (Rz 15:18-19 BT)
Gdyby Duch Święty był tylko czymś, to zachodziłoby tu zbędne powtórzenie słowa ''moc'' tworząc nonsensowna formę „mocą mocy”. Sens tego wersetu pojawia się tylko wtedy gdy przyjmujemy że Duch Święty nie jest mocą, lecz kimś kto ją posiada. Dotyczy to również poniższego wersetu:

Ale weźmiecie moc Ducha Świętego kiedy zstąpi na was, i będziecie mi świadkami w Jerozolimie i całej Judei, w Samarii i aż po krańce ziemi (Dz Ap 1:8)
Zupełnie jasno powiedziano tu o Duchu Świętym i Jego mocy, która wyposażyć miała uczniów Chrystusa do dzieła ewangelizacji. Widzimy zatem że Duch Święty nie jest mocą, lecz osobą dysponującą mocą. W Dziejach Apostolskich 10:38 napisano o Jezusie, "którego Bóg namaścił Duchem Świętym i mocą”. Przy założeniu, że Duch Boży jest mocą, tekst ten należałoby rozumieć, że Bóg namaścił Jezusa mocą i mocą, względnie siłą i mocą. W innym wersecie Paweł mówi, że ewangelia którą głosił doszła do mieszkańców Tesaloniki:

„nie tylko w Słowie, lecz także w mocy i w Duchu Świętym, i z wielką siłą przekonania (1Tes 1:5)
W powyższym wersecie ponownie dostrzegamy, że Duch Święty został wyraźnie odróżniony tam od mocy. W innym fragmencie Paweł osobno wymienia Ducha Świętego i moc Bożą.

W czystości i w poznaniu, w wielkoduszności i w uprzejmości, w Duchu Świętym i w miłości nieobłudnej, w słowie prawdy i w mocy Bożej przez oręż sprawiedliwości ku natarciu i obronie (2 Kor 6:6-7)
Chociaż nauka o Duchu Świętym nie była dostatecznie jasno przedstawiona w Starym Testamencie, to jednak znajdujemy tam również teksty czyniące różnicę między Duchem Bożym, a Bożą mocą i siłą. Pomimo że w Biblii Warszawskiej, w wersecie z Księgi Micheasza 3:8 znajduje się słowo „duch” z małej litery, to i tak jest on godny uwagi. Czytamy tam:

„Lecz ja jestem pełen siły, ducha Pana, prawa i mocy, aby oznajmiać Jakubowi jego przestępstwo, a Izraelowi jego grzech”
W tym wersecie wymieniono osobno Ducha Świętego, siłę i moc. Nie są one zatem tym samym. Duch Boży nie jest ani siłą ani mocą. W Księdze Zachariasza 4:6 Bóg tak przemówił do proroka: „nie siła, nie moc, ale Duch mój - tak mówi Jahwe Zastępów”.

[Bobo]

Gra słów. Moc to nie siła a przekłady Biblii sprawiają, że tworzysz filozofię. Języki oryginalne też to rozróżniają. Temat wałkowany na forum od lat.
Rozróżniasz terminy moc a czynna siła?

[DonCicio]

Apostoł Paweł podkreśla czego Chrystus dokonał przez niego wśród pogan, mówiąc: mocą znaków i cudów, mocą Ducha Świętego (Rz 15:18-19 BT)

Z Twojej argumentacji wynika, że Jezus bez pomocy Ducha Świętego jest słaby, nie może nic bez „Niego” zrobić, więc nie może być mu równy. W ten sposób upada dogmat o Trójcy, gdzie wszystkie osoby są sobie równe ... mocą!

[DonCicio]

Duch Boży nie jest ani siłą ani mocą. W Księdze Zachariasza 4:6 Bóg tak przemówił do proroka: „nie siła, nie moc, ale Duch mój - tak mówi Jahwe Zastępów”.

Fragment z Zachariasza nie mówi o "mocy" Bożej, a ludzkiej:

"Następnie powiedział do mnie: „Oto słowa Jehowy do Zerubbabela: 'Nie dzięki wojsku, nie dzięki ludzkiej sile, lecz dzięki mojemu duchowi to wszystko się stanie'. Tak mówi Jehowa, Bóg Zastępów" (Zach 4:6)

[DonCicio]

Pomimo że w Biblii Warszawskiej, w wersecie z Księgi Micheasza 3:8 znajduje się słowo „duch” z małej litery, to i tak jest on godny uwagi. Czytamy tam:

„Lecz ja jestem pełen siły, ducha Pana, prawa i mocy, aby oznajmiać Jakubowi jego przestępstwo, a Izraelowi jego grzech”
W tym wersecie wymieniono osobno Ducha Świętego, siłę i moc. Nie są one zatem tym samym.

Nic podobnego! W tym wersecie nie wymieniono "Ducha Świętego" jako "osobną" siłę lub "moc":

"Ale ja dzięki duchowi Jehowy zostałem napełniony mocą, sprawiedliwością i odwagą, żeby powiedzieć Jakubowi o jego buncie, Izraelowi o jego grzechu" (Mich 3:8)

Dlaczego Wy ciągle komplikujecie sobie życie? Filozoficzną retoryką sami zamykacie możliwość poznania 'Prawdy'
(Jan 8:32).

[DonCicio]

"W Biblii duch święty bywa nazywany „rękami” albo „palcami” Boga (Psalm 8:3; 19:1; Łukasza 11:20; porównaj Mateusza 12:28). Tak jak rzemieślnik używa rąk i palców do wykonania jakiejś pracy, tak Bóg posługuje się swoim duchem, by dokonywać różnych dzieł"

Zobacz artykuł > "Czym jest duch święty?"