Didache

[Cyryl]

Kto znalazł "Didache", znalazł perłę.
Czym jest „Didache"?

http://pl.wikipedia.org/wiki/Didache

Didache, (Didaché) (pełny tytuł po grecku brzmi: Διδαχὴ κυρίου διὰ τῶν δώδεκα ἀποστόλων τοῖς ἔθνεσιν Didache kyriu dia ton dodeka apostolon tois ethnesin - "Nauczanie Pana do narodów przekazane przez dwunastu apostołów"; używa się też formy skróconej: Nauka dwunastu apostołów) - krótki traktat, w starożytnym judeochrześcijaństwie uważany prawdopodobnie za pochodzący bezpośrednio od apostołów. Nie włączany do kanonu Nowego Testamentu, z wyjątkiem 81 księgowego kanonu etiopskiego. Tekst ten jest starszy od niektórych najmłodszych ksiąg Nowego Testamentu.
Dzieło anonimowe, które powstało pod koniec I wieku n.e. na terenie Syrii, zaliczany do pism Ojców Apostolskich. Składa się z kilku różnych tekstów. Dzieli się na dwie główne części. Pierwsza jest podobna w przekazie do ewangelii synoptycznych. Druga przedstawia Isusa Mesjasza.
Didache jest jednym z najstarszych źródłem chrześcijańskich. Pozostaje jeszcze pod silnym wpływem judaizmu. Antyczny tekst zaginął, przez długi czas znany był tylko z cytatów w pismach ojców Kościoła.

Didache odkrył dopiero w 1873 r. w bibliotece Hospicjum św. Krzyża w Konstantynopolumetropolita Filoteos Bryennios w rękopisie z 1056 r. Wydał go w 1883 r. w Konstantynopolu, a już rok później Adolf von Harnack wydał Didache również w Berlinie. Fragmenty tekstu zostały także znalezione w Oksyrynchos (P. Oxy 1782) i pochodzą z IV wieku.

Tekst pierwszy umieścił brat Henryk:

http://www.zbawienie.com/Didache.htm

Za co mu serdecznie dziękuję!!

Umieściłem go też na moim blogu:

http://cyryl.blox.pl/2014/10/Didache.html

Mam nadzieję, że umocni on w wierze i uczynkach wielu braci i sióstr

[MieczDucha]

najpierw usuwa się natchnione Pisma - np listy Piotra, Pawła a później wstawia się na ich miejsce gnostyckie albo żydowskie baśnie jak Didache, psedoHenochy, pseudoBarnaby i inni

ewangelia prezentowana przez H.K. nie jest biblijną ewangelią, usprawiedliwienie jest tylko w Chrystusie przez wiarę - http://biblia.webd.pl/forum/viewtopic.php?t=10198 , ale całe życie później trwa proces uświęcenia : " Albowiem nie powołał nas Bóg do nieczystości, ale do uświęcenia. (8) Toteż kto odrzuca to, odrzuca nie człowieka, lecz Boga, który nam też daje Ducha swego Świętego" - 1 Tesaloniczan 4:7-8 BW

"Dążcie do pokoju ze wszystkimi i do świętości, bez której nikt nie ujrzy Pana" - Hebrajczyków 12:14 Uwspółcześniona Biblia Gdańska


Z kart historii można przytoczyć : "Świadectwo to jest prawdziwe, dla tej też przyczyny karć ich surowo, ażeby ozdrowieli w wierze (14) i nie słuchali żydowskich baśni i nakazów ludzi, którzy się odwracają od prawdy. (15) Dla czystych wszystko jest czyste, a dla pokalanych i niewierzących nic nie jest czyste, ale pokalane są zarówno ich umysł, jak i sumienie. (16) Utrzymują, że znają Boga, ale uczynkami swymi zapierają się go, bo to ludzie obrzydliwi i nieposłuszni, i do żadnego dobrego uczynku nieskłonni. " - Tytusa 1:13-16

"Przyjdzie bowiem czas, gdy zdrowej nauki nie zniosą, ale zgromadzą sobie nauczycieli według swoich pożądliwości, ponieważ ich uszy świerzbią.4 I odwrócą uszy od prawdy, a zwrócą się ku baśniom" - 2 Tymoteusza 4:4 UBG


"Czy możemy zaufać Biblii" : http://poznan.akademickie.com/wp-conten ... Biblii.pdf

pan H.K. błądzi w tematach Biblii : http://zbawieni.com/showthread.php?tid=334

, "Lecz my, zgodnie z jego obietnicą, oczekujemy nowych niebios i nowej ziemi, w których mieszka sprawiedliwość.
14 Dlatego, umiłowani, oczekując tego, starajcie się, abyście zostali przez niego znalezieni bez skazy i nienaganni, w pokoju;
15 A cierpliwość naszego Pana uważajcie za zbawienie, jak i nasz umiłowany brat Paweł według danej mu mądrości pisał do was;
16 Jak też mówi o tym we wszystkich listach. Są w nich pewne rzeczy trudne do zrozumienia, które, podobnie jak inne Pisma, ludzie niedouczeni i nieutwierdzeni przekręcają ku swemu własnemu zatraceniu.
17 Wy zatem, umiłowani, wiedząc o tym wcześniej, miejcie się na baczności, abyście nie byli zwiedzeni przez błąd bezbożników i nie wypadli z waszej stałości.
18 Wzrastajcie zaś w łasce i poznaniu naszego Pana i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa. Jemu chwała i teraz, i na wieczne czasy. Amen." - 2 list apostoła Piotra 3:13-18 Uwspółcześniona Biblia Gdańska


http://biblia.webd.pl/forum/viewtopic.php?t=9392 - wielu ludzi wierzy w Boga ale coraz mniej wierzy Bogu.

pozorne sprzeczności w Biblii : http://biblia.webd.pl/forum/viewtopic.php?t=8015

[Dezerter]

Kto znalazł "Didache", znalazł perłę.

Ja
http://biblia.webd.pl/forum/viewtopic.php?t=8154

[Cyryl]

najpierw usuwa się natchnione Pisma - np listy Piotra, Pawła a później wstawia się na ich miejsce gnostyckie albo żydowskie baśnie jak Didache, psedoHenochy, pseudoBarnaby i inni

Otóż listy Pawła nie są natchnione. Są one autorskimi listami Pawła. Dzieje Apostolskie podobnie są relacją Łukasza.

Ewangelia Łukasza, podobnie nie jest natchniona - tak jak natchnione są ewangelie Marka, Mateusza i Jana. Gdyż, Łukasz pisał jak sam przyznaje swoją ewangelie dla Teofila. I pisze ją nie z natchnienia ale z powodu tego, że zbadał sprawę:

Lukasza 1:1 Skoro już wieli podjęło się sporządzenia opisu wydarzeń, które wśród nas się dokonały, 2 Jak nam to przekazali naoczni od samego początku świadkowie i słudzy Słowa, 3 Postanowiłem i ja, który wszystko do początku przebadałem, dokładnie kolejno ci to opisać, dostojny Teofilu, 4 Abyś upewnił się o prawdziwości nauki, jaką odebrałeś.

http://www.zbawienie.com/ewangelista-lukasz.htm

Jednak, sprawa Listów i ewangelii Łukasza jest marginalna. Najważniejsze jest wypełnianie z wiarą i wytrwałością uczynków.

Prosty człowiek i tak nie zrozumie zawiłych listów Pawła, ale proste i pełne mocy słowa Isusa tak. I zacznie je wypełniać. Więc, nie będę się spierał o Pawła i Łukasza. Jak ktoś chce niech je czyta.

Jednak Didache, jest mocnym dowodem na prawdziwość ewangelii Marka, Mateusza i Jana. A zwłaszcza zawartych w nich nauk Isusa, o miłości, przebaczeniu.

Zaznaczam, nikogo nie zmuszam do moich poglądów. Jednak pisanie o tym że listy Pawła czy Łukasz są natchnieni, to mijanie się z prawdą. Sam Łukasz przyznaje, że musiał zbadać sprawę zanim napisał swoją ewangelie, a nie, że został natchniony.

[Dezerter]

Sam Łukasz przyznaje, że musiał zbadać sprawę zanim napisał swoją ewangelie, a nie, że został natchniony.

ty przeciwnie niż on
nie zbadałeś sprawy a piszesz - natchniony jakimś dziwnym duchem
ale Didache polecam - przez starożytny Kościół było uznawane za polecane do studiowania i czytania a przez niektórych było zaliczane do NT
więcej w moim wątku

[Cyryl]

ty przeciwnie niż on
nie zbadałeś sprawy a piszesz - natchniony jakimś dziwnym duchem

A gdzie ja powołuje swoje argumenty na natchnienie duchem???

Nigdzie o tym nie pisze.

Imputujesz mi coś czego nie głoszę.

Natomiast ewangelia Łukasza, jak przyznaje jej autor nie jest pisana z natchnienia ducha Bożego. Natomiast ewangelie Marka, Mateusza i Jana tak.

Dlatego ewangelia Łukasza, nie jest aż tak istotna, jak wielu by chciało wiedzieć.

[KobietaZMagdali]

Dlatego ewangelia Łukasza, nie jest aż tak istotna, jak wielu by chciało wiedzieć.

Dzisiaj nacisk kładzie się raczej na ewangelie Jana. Przynajmniej w KK.

najpierw usuwa się natchnione Pisma - np listy Piotra, Pawła a później wstawia się na ich miejsce gnostyckie albo żydowskie baśnie jak Didache, psedoHenochy, pseudoBarnaby i inni

Nie zauważyłam takich ruchów, zwłaszcza listy Pawła uważane są za bardzo istotne. Często słyszę natomiast, że może należałoby usunąć list Jakuba, bo rzekomo nie zgadza się z resztą Pisma i na pewno nie jest natchniony. Didache nie jest ani gnostyckie, ani żydowskie ani to nie baśń. To świadectwo życia pierwszych chrześcijan, które może poszerzyć wiedzę w tym temacie.

[ata333]

Często słyszę natomiast, że może należałoby usunąć list Jakuba, bo rzekomo nie zgadza się z resztą Pisma i na pewno nie jest natchniony

zawsze mialam takie osobiste wrazenie..
wyczuwalam i wyczuwam zgrzyt..
dzis wiem.. ze toczyla sie walka miedzy dwoma swiatopogladami..

[Wasiczek]

zawsze mialam takie osobiste wrazenie..
wyczuwalam i wyczuwam zgrzyt..
dzis wiem.. ze toczyla sie walka miedzy dwoma swiatopogladami..

Wyrzuć od razu całą Biblię i może opieraj się tylko na apokryfach

[ata333]

usprawiedliwienie jest tylko w Chrystusie przez wiarę - http://biblia.webd.pl/forum/viewtopic.php?t=10198 , ale całe życie później trwa proces uświęcenia : " Albowiem nie powołał nas Bóg do nieczystości, ale do uświęcenia.

z tym jak najbardziej sie zgadzam..

tylko problem..ze zapewne roznimy sie w rozumieniu pojecia: uswiecanie sie..

uwazam.. ze uswiecic sie mozna tylko poprzez relacje z bliznimi.. ktorych sami mamy sobie czynic.. swym postepowaniem w stosunku do drugiego czlowieka.. (przypowiesc o lit. samarytaninie..)..

czyli poprzez wiare czynna w uczynkach milosci... milosci spolecznej.. ktora nakazuje: nie krzywdz innych dla wlasnych interesow.. rzym.13:8-10

bowiem czczenie Boga w Duchu.. to wlasnie czczenie nie poprzez pusta mowe..
(iz kocham.. a w sercu mam nienawisc do innych.. ).. a uczynki.. mowiace.. o tym..ze naprawde potrafimy szanowac drugiego czlowieka.. nawet gdy ma zupelnie inne od nas poglady... ;- )

to jest prawdziwy duchowy wzrost.. i duchowa sila prawdziwych chrzescijan..

[ata333]

Jednak Didache, jest mocnym dowodem na prawdziwość ewangelii Marka, Mateusza i Jana. A zwłaszcza zawartych w nich nauk Isusa, o miłości, przebaczeniu.

wiec Ci co ukladali KANON.. byli pod wplywem Ducha Sw.. czy nie... ???

jesli byli to dlaczego w kanonie.. nie ma Didache.. Cyrylu.. ???

[Dezerter]

zna ktoś dokładne literalne tłumaczenie Didache
Chodzi mi o "dzień Pański"
XIV

1. Κατὰ κυριακὴν δὲ κυρίου συναχθέντες κλάσατε ἄρτον καὶ εὐχαριστήσατε, προεξομολογησάμενοι τὰ παραπτώματα ὑμῶν, ὅπως καθαρὰ ἡ θυσία ὑμῶν ᾐ.
ktoś znający grekę starożytną mógłby dokładnie literalnie słowo po słowie przetłumaczyć?

[EMET]

zna ktoś dokładne literalne tłumaczenie Didache
Chodzi mi o "dzień Pański"
XIV

1. Κατὰ κυριακὴν δὲ κυρίου συναχθέντες κλάσατε ἄρτον καὶ εὐχαριστήσατε, προεξομολογησάμενοι τὰ παραπτώματα ὑμῶν, ὅπως καθαρὰ ἡ θυσία ὑμῶν ᾐ.
ktoś znający grekę starożytną mógłby dokładnie literalnie słowo po słowie przetłumaczyć?

EMET:
Może nie w sensie, jak oczekujesz, Userze, lecz poczytaj opinię katolickiego biblisty Jankowskiego [nieżyjącego już] pomieszczoną w moim post --
http://biblia.webd.pl/forum/viewtopic.p ... ght=#23327

Stephanos, ps. EMET

[EMET]

EMET:
Gwoli tematyki, coś znalazłem też w wielotomowej ‘Edycji Pawła’ w komentarzu egzegetycznym do ‘Ks. Apokalipsy’; konkretnie – tutaj - w wybranym fragmencie odn. Apok 1:10 ---
„Dzień Pański można rozumieć dwojako: jako czasy ostateczne, w których prorok jest duchowo obecny, oraz jako niedzielę. Dzień ostateczny nosi w Biblii nazwę „Dzień Pana”, z dopełniaczem, choć po polsku się go tradycyjnie oddaje przez przymiotnik. W tym jednak miejscu mamy nie dopełniacz (tou kyriou), lecz przymiotnik w rodzaju żeńskim (kyriakē). Treściowo mogłoby to oznaczać to samo, ale z drugiej strony we wczesnym chrześcijaństwie przymiotnik ten oznaczał niedzielę (Did 14:1; Ignacy z Antiochii, Magn. 9, 1: apokryficzna EwPt 35.50). W Nowym Testamencie to dość rzadkie słowo występuje jeszcze w 1 Kor 11, 20, gdzie mamy „Wieczerzę Pańską” (kyriakon deipnon), a więc termin kojarzący się raczej z niedzielą niż z eschatologią. W ówczesnej grece słowo to dotyczyło rzeczy cesarskich, a nie boskich.
W sumie skłania to do uznania „dnia Pańskiego” z Apokalipsy za niedzielę, choć nie da się całkiem wykluczyć, że autor, którego sposób wyrażania bywa swoisty, miał na myśli jednak wizję czasów ostatecznych. Nie ma podstaw przypuszczenie, iż chodziło specjalnie o dzień Wielkanocy. Nie ma też dowodu, żeby ta nazwa stanowiła świadomą polemikę z pojęciem „dnia cesarskiego” (niegdyś G.A. Deissmann: cesarz jako kyrios: „dzień Augusta” był pierwszy w miesiącu), aczkolwiek wchodziła z nim w pewien konflikt.”.
Pozycja pt. „NOWY KOMENTARZ BIBLIJNY / NOWY TESTAMENT // APOKALIPSA ŚWIĘTEGO JANA // Michał Wojciechowski // Tom XX // Edycja Świętego Pawła, 2012 // str. 114, ak. 6 do str. 115, ak. 1.
Objaśnienia użytych skrótów: Did = Didache; Magn. = List do Magnezjan; EwPt = Ewangelia Piotra.

Gwoli: filologiczne roztrząsanie rozumienia Apok 1:10a miało nieraz miejsce na Forum. Wystarczy ogląd podejścia: „W dzień Pański popadłem w zachwycenie” [przykładowo ‘BW’ - Apok 1:10a]; „W natchnieniu znalazłem się w dniu Pańskim” [‘PNŚ’ - Apok 1:10a].
Ciekawie mamy również w ‘Interlinii Vocatio’: „1,10 Byłem w duchu w — Pańskim dniu*”. W przypisie [*] czytamy: „1,10* W niedzielę? Albo: byłem duchem przy dniu ostatecznym, Pańskim.” -- praca zbiorowa, edycja 1993r.; str.1160.
Po grecku: &#7952;&#947;&#949;&#957;&#8057;&#956;&#951;&#957; &#7952;&#957; &#960;&#957;&#949;&#8059;&#956;&#945;&#964;&#953; &#7952;&#957; &#964;&#8135; &#954;&#965;&#961;&#953;&#945;&#954;&#8135; &#7969;&#956;&#8051;&#961;&#8115; &#8211; < egenom&#275;n en pneumati en t&#275; kyriak&#275; h&#275;mera >.

Stephanos, ps. EMET

[Dezerter]

Dzięki Emecie - zawsze byleś merytoryczny
znalzałem cos takiego w podanym miejscu:

W przypisie do tłumaczenia Apokalipsy KUL-Pallttinum, ks Jankowski pisze, iż:
" "Dzień Pański" (< he kyriake hemera >) -- to niedziela zwana dotychczas w Nowym Testamencie < mia sabbatou > (1 Kor 16, 2). Tak samo określa ją Didache (14,1) i św. Ignacy (Ad Magn. 9, 1) ze względu na dzień zmartwychwstania. W wielu językach z czasem stanie się ta nazwa terminem technicznym (Dominica, domenica, dimanche itd.), a powstała ona zapewne w Azji Mniejszej jako reakcja na określenie jednego z dni tygodnia mianem < sebaste > -- <<cesarskiego>>. Wyraz < kyriakos > chrześcijanie odnosili do Chrystusa Pana, poganie zaś do cesarza." -- Tom XII, strona 142, ed, 1959.

ale jak mam być szczery nie znajduje tego w greckim tekście Didache, który przytoczyłem - wskażesz? - proszę