28 lipca 2011
Chuck Missler - Upadli Aniołowie czy Setyci?
Dlaczego Bóg w czasach Noego zesłał sąd w postaci potopu? Niezwykłe, unikatowe wydarzenia historyczne, które doprowadziły do potopu warunkują zrozumienie proroczych zapowiedzi naszego Pana odnośnie Jego powtórnego przyjścia.1
Te dziwne wydarzenia zapisane w Rodzaju 6 były zrozumiałe dla starożytnych rabinów, a także tłumaczy Septuaginty, odnosząc je do upadłych aniołów płodzących z ludzkimi kobietami dziwne hybrydowe potomstwo znane jako "Nefilim."
Było to zrozumiałe także dla ojców wczesnego kościoła.
Te dziwne wydarzenia maja także swoje odbicie w legendach i mitach każdej starożytnej kultury na ziemi: starożytnych Greków, Egipcjan, Hindusów, mieszkańców Wysp Mórz Południowych, Indian Amerykańskich i praktycznie wszystkich innych.
Jednak wielu studentów Biblii było nauczanych, że te fragmenty Rodzaju 6 odnoszą się do zachowanej od upadku "wiernej" linii Seta oddzielonej od "świeckiej" linii Kaina.
Ta idea utrzymywała, że po zabiciu Abla przez Kaina, linia Seta została oddzielona i pozostała wierna, a linia Kaina stała się bezbożna i zbuntowana. Ci "Synowie Boży" mieli być przywództwem w linii Seta; "córki człowieka" miały oznaczać linię Kaina.
Małżeństwa zawierane między nimi rzekomo miały zamazywać to oddzielenie. (Dlaczego potomstwo z tych związków zostało nazwane "Nefilim" pozostaje bez wyjaśnienia.)
Jezus prorokował: "Jak było za dni Noego, tak będzie z przyjściem Syna Człowieczego,"2 i ma to zasadnicze znaczenie co w tych dniach się działo.
Pochodzenie Poglądu Setyckiego
W 5 wieku AD "anielska" interpretacja Rodzaju 6 została poddana krytyce. (Co więcej, w kościele zaczęto czcić aniołów. Powstała także instytucja celibatu. "Anielska" perspektywa Rodzaju 6 budziła lęk w tym kontekście.)
Celsus i Julian Apostata użyli tradycyjnego "anielskiego" poglądu, aby zaatakować chrześcijaństwo.
Juliusz Africanus użył setyckiej interpretacji jako wygodniejszej.
Cyryl Aleksandryjski także odrzucił ortodoksyjną "anielską" postawę na rzecz interpretacji "linii Seta".
Augustyn także przyjął teorię setycką, a więc ona przeważała w średniowieczu.
Nadal w wielu kościołach jest ona szeroko nauczana, gdyż dosłowna "anielska" perspektywa jest niewygodna. Jest wielu wybitnych nauczycieli Biblijnych, którzy wciąż odrzucają ten pogląd.
Problemy z Poglądem Setyckim
Poza niejasnym pełnym zrozumieniem tych wydarzeń w początkowych rozdziałach Rodzaju, ten pogląd utrudnia także zrozumienie proroczych3 Niektóre z wielu problemów z "poglądem setyckim" to: odniesień Pisma do "Dni Noego."
1. Sam Tekst
Propozycja umieszczenia w tym tekście Setytów jest zbyt liberalna. (Chociaż w analizie danych mówi się, że "jeśli dane poddasz odpowiednio ciężkim torturom, to przyznają się do wszystkiego.")
Określenie "Synowie Boży" to po hebrajsku בְנֵי-הָאֱלֹהִים B'nai HaElohim, "Synowie Elohim," co w Starym Testamencie konsekwentnie używane jest w stosunku do aniołów,4 a nigdy nie zostało użyte wobec wierzących.
To było zrozumiałe przez starożytnych rabinów, tłumaczy Septuaginty w 3 wieku przed Chrystusem i przez ojców wczesnego kościoła.
Próby używania tego terminu dla "bożego przywództwa" nie ma uzasadnienia w Piśmie.5
Interpretacja "Synów Seta i córek Kaina" zniekształca i zaciemnia zamierzoną antytezę gramatyczną pomiędzy Synami Bożymi a córkami Adama.
Próby narzucenia jakiejkolwiek innej interpretacji tego hebrajskiego tekstu pozostaje w sprzeczności ze zrozumieniem zarówno rabinów jak i badaczy wczesnego kościoła.
Leksykograficzna antyteza jasno wskazuje na kontrast pomiędzy "aniołami" a ziemskimi kobietami.
Jeśli w tekście miałby się znajdować kontrast między "synami Seta i córkami Kaina," to dlaczego to nie jest tam napisane? Set nie był Bogiem, a Kain nie był Adamem. (Dlaczego nie "synowie Kaina" i "córki Seta?"
Nie ma podstaw do ograniczenia tekstu do potomstwa Adama. Poza tym nie ma wzmianki o córkach Elohim.)
I jak ta "setycka" interpretacja przyczynia się do wyjaśnienia powodu potopu, co jest podstawowym zamiarem tekstu? Cały ten pogląd wywołuje serię przypuszczeń bez biblijnego uzasadnienia.
Biblijny termin "Synowie Elohim" (to znaczy Samego Stwórcy), ogranicza się do tych, którzy zostali stworzeni bezpośrednio przez Boga, a nie do tych, którzy się urodzili później.6
W genealogii Jezusa w ew. Łukasza tylko Adam jest nazwany "synem Bożym."7
Cały Biblijny dramat dotyczy tragedii upadku ludzkości, która utraciła nieśmiertelność z Adamem jako pierwszym.
Chrystus daje tym, którzy Go przyjęli, moc stania się synami Bożymi.89 przy zmartwychwstaniu zostaną przyobleczeni i staną się budowlą Bożą 10 i staną się równi aniołom.11
Termin oiketerion, aluzja do niebiańskiego ciała, za którym tęskni wierzący, aby zostać w niego ubranym, jest precyzyjnym terminem używanym dla niebiańskich ciał, których pozbawieni są upadli aniołowie.12 Narodzeni na nowo z Ducha Bożego, jako całkowicie nowe stworzenie,
Próba zastosowania określenia "Synowie Elohim" w szerszym sensie nie ma podstaw w tekście i zaciemnia precyzję właściwego użycia. Jest to niezgodne z jednolitym użyciem tego terminu w Biblii.
2. Córki Kaina
"Córki Adama" także nie oznaczają jedynie córek Kaina, ale całą ludzką rasę. Te córki były córkami urodzonymi z ludzi, o czym mówi początek rozdziału:
A kiedy ludzie zaczęli się rozmnażać na ziemi i rodziły się im córki, ujrzeli synowie Boży, że córki ludzkie były piękne. Wzięli więc sobie za żony te wszystkie, które sobie upatrzyli. Rodzaju 6:1,2
Z tego tekstu wynika jasno, że te córki nie były ograniczone do szczególnej rodziny, ale wszystkie były Benot Adam, "córkami Adama."
Nie chodzi tu o to, że córki Seta były pozbawione urody w przeciwieństwie do córek Kaina.
Dotyczy to całego żeńskiego potomstwa Adama. (A co z "synami Adama?" Do czego oni pasowali, używając tej dychotomii?)
Co więcej, linia Kaina niekoniecznie była znana ze swojej bezbożności. Ze studiowania imion dzieci Kaina wynika, że wiele z nich zawierało w sobie imię Boga,13 i nie jest jasne, że wszyscy byli niewierni.
3. Naciągana Separacja Rodów
Koncepcja oddzielnych "rodów" jest sama w sobie podejrzana i sprzeczna z Pismem.14 Narodowe i rasowe podziały były rezultatem Bożej interwencji w Rodzaju, pięć rozdziałów później.
Nie ma żadnych podejrzeń, że linie rodowe Seta i Kaina trzymały się osobno i nigdzie nie było takiego zalecenia. Taki nakaz pojawił się dużo później.15 Rodzaju 6:12 potwierdza, że wszelkie ciało skaziło Jego drogi na ziemi.
4. Naciągana Pobożność Seta
Nie ma żadnych dowodów (bezpośrednich lub pośrednich) na to, że Set był pobożny.
Tylko jedna osoba była zabrana przed nadchodzącym sądem (Enoch), i tylko osiem osób schroniło się w arce.
Poza najbliższą rodziną Noego nikt nie był godny zbawienia.
Z tekstu wynika, że to oni różnili się od innych.
(Nie ma żadnych dowodów na to, że żony synów Noego pochodziły z rodu Seta.)
Nawet Gaebelein zauważa, że "określenie 'Synowie Boży' w Starym Testamencie nigdy nie odnosiło się do wierzących," których synostwo jest objawieniem nowotestamentowym."16
"Synowie Elohim" widzieli, że córki ludzkie były ładne i brali sobie za żony te, które chcieli. To znaczy, że kobiety miały mało do powiedzenia w tej sprawie.
Despotyczna implikacja rzadko sugeruje pobożne podejście do związku małżeńskiego. Już wzmianka o tym, że wyglądały atrakcyjnie wskazuje na to, że chodziło tylko o normalną biologię. (A czy córki Seta nie były atrakcyjne?)
Podkreśla się, że synem samego Seta był Enosz, ale z kontekstu wynika, że wtedy zaczęto wzywać imienia Bożego raczej Mu bluźniąc, niż w postawie pobożności.17
Jeśli ród Seta był wierny to dlaczego zginął podczas potopu?
5. Nienaturalne Potomstwo
Największą usterką tej "setyckiej" teorii jest pojawienie się Nefilim נְּפִלִים jako rezultatu tych związków. (Tłumaczenie tego słowa jako "giganci" nie rozwiązuje problemu.)
To jest potomstwo zrodzone z tych dziwnych związków z Rodzaju 6:4, które wydają się być podstawowym powodem potopu.
Prokreacja rodziców o różnych poglądach religijnych wydaje nienaturalne potomstwo. Wierzący poślubiający niewierzącego może wydać na świat "potwora," rzadko nadczłowieka czy nienaturalne dzieci! W wyniku tej nienaturalnej prokreacji pojawiły się nienormalne stworzenia, które były głównym powodem potopu.
Tylko rodzina Noego miała niezafałszowaną genealogię, co jest udokumentowane w Rodzaju 6:9: Rodzina Noego wyróżniała się nieskazitelnością. Określenie tamijm, dotyczy fizycznego skażenia.18
Dlaczego to potomstwo zostało nazwane "mocarzami" i "ludźmi znanymi od dawna?"
Ten opis nigdy nie charakteryzował dzieci i nie dotyczy ojców, którzy byli tylko ludźmi, nawet pobożnymi.
Kolejną trudnością wydaje się być to, że potomkami byli jedynie mężczyźni; nie ma żadnej wzmianki o "kobietach znanych od dawna". (Czyżby wśród Setytów miał miejsce ubytek chromosomalny? Czy w tym rodzie występował tylko chromosom "Y"?)19
6. Potwierdzenia w Nowym Testamencie
"Każde sprawa ma być oparta na dwóch lub trzech świadkach."20
W sprawach Biblijnych zawsze należy szukać potwierdzenia w Piśmie.
Nowy Testament potwierdza to w Liście Judy i 2 Piotra.21
Bóg bowiem nie oszczędził aniołów, którzy zgrzeszyli, lecz strąciwszy ich do otchłani [Tartarus], umieścił ich w mrocznych lochach, aby byli zachowani na sąd; Również starożytnego świata nie oszczędził, lecz ocalił jedynie ośmioro wraz z Noem, zwiastunem sprawiedliwości, zesławszy potop na świat bezbożnych; 2 Piotra 2:4-5
Komentarz Piotra ustanawia nawet czas upadku tych aniołów na dni potopu Noego.
Nawet słownictwo Piotra jest prowokujące.
Piotr używa terminu Tartarus, który bywa ]tłumaczony jako "piekło."
To jest jedyne miejsce, gdzie to greckie słowo pojawia się w Biblii.
Tartarus jest greckim określeniem "ciemne miejsce biadania"; "dół ciemności w niewidzialnym świecie."
Użyte przez Homera w Iliadzie: "...hades jest umieszczony w takim oddaleniu poniżej ziemi, jak ziemia poniżej nieba`."22
W mitologii greckiej niektórzy półbogowie, Chronos i buntowniczy Tytani zbuntowali się przeciwko swojemu ojcu, Uranosowi, i po walce zostali pokonani przez Zeusa i skazani na Tartarus.[/b
List Judy23 także zawiera aluzję do tych dziwnych wydarzeń z "obcymi" stworzeniami wtrąconymi w proces reprodukcji człowieka:
Aniołów zaś, którzy nie zachowali zakreślonego dla nich okręgu, lecz opuścili własne mieszkanie, trzyma w wiecznych pętach w ciemnicy na dzień sądu;
Tak też Sodoma i Gomora i okoliczne miasta, które w podobny sposób oddały się rozpuście i przeciwnemu naturze pożądaniu cudzego ciała, stanowią przykład kary ognia wiecznego za to. Judy 6,7
Te aluzje do "oddawaniu się przeciwnemu naturze pożądaniu cudzego ciała," "niezachowanie zakreślonego dla nich okręgu," "opuszczenie własnych mieszkań," i "oddawanie się rozpuście," zdaje się wyraźnie pasować do obcych intruzów z Rodzaju 6. (Termin mieszkanie, oivkhth,rion, wskazuje na ich niebiańskie ciała, których zostali pozbawieni.24)
Te aluzje z Nowego Testamentu wydają się obalać "setycką" alternatywę interpretacji Rodzaju 6. Jeśli pożycie pomiędzy "synami Bożymi" a "córkami ludzkimi" było jedynie małżeństwami pomiędzy Setytami a Kananitami, to wydaje się niemożliwe wyjaśnienie tych fragmentów, i powód dla którego niektórzy upadli aniołowie są uwięzieni, a inni mają wolność do odbywania niebiańskich wędrówek.
7. Następstwa Po Potopie
To dziwne potomstwo występowało także po potopie: "A w owych czasach, również i potem…byli na ziemi Nefilim..."25 "Setycki" pogląd nie spełnia warunków tego zwrotu "również potem."
Nie ma wytłumaczenia skąd wzięli się "giganci" w ziemi Kanaan.
Jednym z kontrowersyjnych nakazów Boga zapisanych w Starym Testamencie było wytępienie po wejściu do ziemi Kanaan każdego mężczyzny, kobiety i dziecka pewnych plemion zamieszkujących tę ziemię. Jest to trudne do usprawiedliwienia bez wejrzenia w "problem puli genowej" pozostałych Nefilim, Refaim, i innych, którzy wydawali się sprawiać najwięcej trudności.
8. Prorocze Następstwa
Innym powodem dla którego zrozumienie Rodzaju 6 jest tak ważne jest także uwarunkowanie zrozumienia (i spodziewania się) szatańskiego systemu26, a w szczególności zwiedzenia, które ma przyjść na całą ziemię jako wypełnienie wielkiego proroctwa dotyczącego czasów ostatecznych.27 Zajmiemy się tym tematem w Części 2 "Powrót Nefilim."
Podsumowanie
Jeśli mamy integralny pogląd na Pismo, wówczas wszystko powinno być ze sobą związane.
Pogląd autora jest taki, że "Perspektywa Anielska," jakkolwiek budząca niepokój, jest klarowna, wynika bezpośrednio z tekstu biblijnego, współgra z różnymi odnośnikami Nowego Testamentu i była zrozumiała zarówno dla Żydów jak i badaczy chrześcijańskich;
"Pogląd Setycki" jest narzędziem konwencji sieci nieusprawiedliwionych oczekiwań, sprzecznych z pozostałym zapisem Biblii.
Należy także podkreślić, że większość konserwatywnych badaczy Biblijnych przyjmuje pogląd "anielski".28 Są wśród nich: G. H. Pember, M. R. DeHaan, C. H. McIntosh, F. Delitzsch, A. C. Gaebelein, A. W. Pink, Donald Grey Barnhouse, Henry Morris, Merril F. Unger, Arnold Fruchtenbaum, Hal Lindsey, i Chuck Smith, którzy są najbardziej znani.
Dla tych, którzy traktują Biblię poważnie, argumenty za "Poglądem Anielskim" są pociągające.
Dla tych, którzy oddają się chęci pozwalania sobie za dużo w stosunku do prostego przedstawienia tekstu, żadna obrona nie może okazywać się ostatnia. (i czekają na nich większe niebezpieczeństwa niż implikacje towarzyszące tym kwestiom!)
Dla dalszego rozpracowania tego tematu zobacz:
George Hawkins Pember, Earth's Earliest Ages, first published by Hodder and Stoughton in 1875, and presently available by Kregel Publications, Grand Rapids MI, 1975.
John Fleming, The Fallen Angels and the Heroes of Mythology, Hodges, Foster, and Figgis, Dublin, 1879.
Henry Morris, The Genesis Record, Baker Book House, Grand Rapids MI, 1976.
Merrill F. Unger, Biblical Demonology, Scripture Press, Chicago IL, 1952.
Clarence Larkin, Spirit World, Rev. Clarence Larkin Estate, Philadelphia PA, 1921.
Przypisy
Mat 24:37.
Mat 24:37.
Mat 24:37; Łuk 17:26, jak również starotestamentowe aluzje jak Daniel 2:43, i inne.
Job 1:6; 2:1; 38:7 (gdzie istnieli oni zanim pojawiło się stworzenie na ziemi).
Jezus także używa tego terminu w Łuk 20:36.
Przypis w wydaniu Scofield Bible sugeruje, że "synowie Elohim" nie zawsze oznaczają istoty anielskie, wskazując na rzekomy wyjątek (Iz 43:6), ale tam nie występuje to określenie! Bóg mówi o Izraelu po prostu "moi synowie" i "moje córki."
Rzeczywiście cała rasa Adama jest określana jako Boże potomstwo w Dz 17:28 (chociaż Paweł cytuje tu greckiego poetę).
Synowie Elohim są nawet użyci jako przeciwieństwo synów Adama (Psalm 82:1, 6) i jest tu ostrzeżenie, że jeśli pójdą za złym określonym w wersecie 2, to mogą umrzeć jak Adam (człowiek). Kiedy nasz Pan cytował ten werset (Jana 10:34) nie wspomniał On do jakiego rodzaju istot Bóg zwracał się w tym Psalmie, ale Słowo Boże jest nienaruszalne czy istoty w tym pytaniu były aniołami czy ludźmi.
Łuk 3:38.
Jana 1:11, 12.
2 Kor 5:17.
2 Kor 5:1-4.
Łuk 20:36.
Ten termin pojawia się w Biblii tylko dwa razy: 2 Kor 5:2 i Judy 1:6.
Rodzaju 4:18.
Rodzaju 11:6.
Ta instrukcja została dana potomkom Izaaka i Jakuba.
Nawet przypuszczalni potomkowie Ismaela nie mogą wykazywać, że ich oddzielenie zostało utrzymane.
A.C. Gaebelein, The Annotated Bible (Penteteuch), p. 29.
Rodz 4:26 jest szeroko uznawane jako błąd w tłumaczeniu: "Wtedy ludzie zaczęli bluźnić imieniu Pana."
Zgadza się z tym szacowny Targum of Onkelos; Targum of Jonathan Ben Uzziel; a także ważne źródła rabinackie jak Kimchi, Rashi, i inni.
Także Jerome. Także znany Majmonides, Komentarz do Miszny, 1168 a.d.
Wyjścia 12:5, 29; Kapłańska 1:3, 10; 3:1, 6; 4:3, 23; 5:15, 18, 25; 22:19, 21; 23:12; Liczb 6:14; i inne.
Ponad 60 odnośników, zazwyczaj wskazują na wolność od fizycznego skażenia ofiar.
Każda ludzka gameta ma 23 pary chromosomów: męskie mają zarówno "Y" (krótszy) jak i "X" (dłuższy); żeńskie mają tylko chromosomy"X". Płeć zarodka jest determinowana przez plemnika zapładniającego komórkę jajową: "X+Y" dla potomka męskiego; "X+X" dla żeńskiego. Gamety męskie determinują płeć.
Powt. Prawa 19:15; Mat 18:16; 26:60; 2 Kor 13:1; i inne.
Judy 6, 7; 2 Piotra 2:4-5.
Homer, Iliada, viii 16.
Juda jest powszechnie uznawany za jednego z braci Pana. (Mat 13:55; Marek 6:3; Gal 1:9; Judy 1:1.)
Inne użycie tego słowa w Nowym Testamencie znajduje się jedynie w
2 Kor 5:2, kiedy jest mowa o tym, że wierzący tęskni za przyodzianiem się w niebiańskie ciało.
Rodzaju 6:4.
2 Kor 2:11.
Łuk 21:26; 2 Tes 2:9, 11; i inne.
The International Standard Bible Encyclopaedia, Wm. B. Eerdmans Publishing Co., Vol V, p.2835-2836.
Źródło
ze jest tym upadłym ?!