MONOTEISTYCZNY KULT ATONA czy ADONAI ?

Dzieje chrześcijaństwa od ebionitów i gnostyków po nowożytne nurty charyzmatyczne

Moderatorzy: kansyheniek, Bobo, booris, Junior Admin, Moderatorzy

ODPOWIEDZ
Awatar użytkownika
Dezerter
Posty: 3631
Rejestracja: 16 sie 2009, 22:50
Lokalizacja: Inowrocław
Kontakt:

MONOTEISTYCZNY KULT ATONA czy ADONAI ?

Post autor: Dezerter »

Wiecie, że pasjonuje mnie historia starożytności - czytając o niej natknąłem się na taką stronę
http://urnammu.republika.pl/linki.htm
a na niej na link do tej strony o starożytnym Egipcie z której jest poniższy cytat
http://potop-exodus.w.interia.pl/exodus/echnaton.html
a na tej stronie opisują ciekawą koncepcję, że pierwszy monoteistyczny kult w historii - Atona był odpowiedzią/reakcją społeczeństwa egipskiego na plagi opisane w Księdze Wyjścia
przeczytajcie zresztą sami i ciekaw jestem waszych opinii, bo sam nie wyrobiłem sobie zdania do końca. Chętnie przedyskutuję temat z kimś mądrym :-D
MONOTEISTYCZNY KULT ATONA
absolutny ewenement w historii starożytnego Egiptu - nagły i krótkotrwały kult jedynego bóstwa Atona odmiennego w swej naturze i wyobrażeniu od wszelkich innych bogów egipskich - pozostaje niezrozumiały dla uczonych odrzucających biblijną relację o plagach i exodusie, które potrząsnęły wierzeniami Egipcjan


"A Pan usposobił Egipcjan życzliwie do ludu. Także ów mąż, Mojżesz, był bardzo poważany w ziemi egipskiej, zarówno u dworzan faraona jak i u ludu." (Exodus 11:3)
"Tej nocy przejdę przez ziemię egipską i zabiję wszystko pierworodne w ziemi egipskiej, od człowieka do bydła, i dokonam sądów nad wszystkimi bogami Egiptu: Ja, Jahweh." (Exodus 12:12)
"Słyszeliśmy bowiem, że Jahweh wysuszył przed wami wodę Morza Czerwonego, gdy wychodziliście z Egiptu, i co uczyniliście obu królom amorejskim po tamtej stronie Jordanu, Sychonowi i Ogowi, których obłożyliście klątwą na zagładę. A gdy to usłyszeliśmy, zwątpiło serce nasze i wszystkim zabrakło wobec was odwagi, gdyż Jahweh, Bóg wasz, jest Bogiem w górze na niebie i w dole na ziemi." (Jozuego 2:10-11)

Egipcjanie musieli być pod wrażeniem mocy i potęgi Boga Hebrajczyków. Świat nigdy przedtem ani też nigdy potem nie oglądał tak potężnych cudów, które wywróciły do góry nogami poglądy religijne wszystkich ówczesnych ludzi. Bóg Izraelitów napełnił lękiem i podziwem serca Egipcjan. Wszyscy ich bogowie zostali przez niego pokonani. Byłoby rzeczą normalną gdyby Egipcjanie zaczęli Go teraz czcić. Czy zachowały się jednak ślady takiej reformy religijnej, która rozpoczęła się po śmierci Amenhotepa II - faraona exodusu? Bardzo łatwo jest to sprawdzić - wiedzieć nieco więcej na temat Boga Hebrajczyków.

Izraelici mówili najczęściej o swym Bogu 'Elohim' (Bogowie + czasownik w liczbie pojedynczej przy opisie Jego dzieł). Było też słowo 'Adon' znaczące tyle co 'Pan'. Tym terminem Hebrajczycy opisywali często swego Boga, choć zazwyczaj używali dobitniejszej formy - 'Adonai'. 'Adon' w odniesieniu do Boga jest użyty w Biblii kilkakrotnie: Adon Jahweh (Pan Jahweh) w księdze Exodus 23:17 i 34:23, Adon Adonim (Pan panów) w księdze Powtórzonego Prawa 10:17 oraz w zwrocie 'Pan całej ziemi' z Jozuego 3:11.13. Imię własne Boga 'Jahweh' wróciło do powszechnego użytku dopiero w czasach Mojżesza.
Bóg ten był 'dziwnym' bogiem dla ówczesnych ludzi. Nie tolerował on żadnych konkurentów. Wszystkie narody i plemiona miały wielu bogów i monoteistyczne wierzenia Izraelitów były absolutnym ewenementem w starożytnym świecie. Co prawda Hebrajczycy często przystawali do obcych bogów, tak w Egipcie jak i po wejściu do ziemi obiecanej, ale nie byli to ich bogowie. Co jakiś czas pojawiał się prorok, który nawracał izraelski naród do ich jedynego Boga - Jahweh Elohim Adonai Tsewaot - Boga Istniejącego, Pana Anielskich Wojsk.

Jak to stwierdził Vandenberg, za 'panowania Totmesa IV obudziły się pierwsze wątpliwości dotyczące egipskich bogów' (Vandenberg 1982:61). Z tego też okresu pochodzą pierwsze wzmianki o kulcie boga Atona. Słowem 'Aton' Egipcjanie określali tarczę słoneczną w sensie czysto fizycznym. W jednej z inskrypcji z czasów XII dynastii (kiedy to Izraelici zstąpili do Egiptu) czytamy już: 'wstąpił na niebo i zjednoczył się z Atonem, ciałem boga, który go stworzył'. Podobne sformułowanie znajdziemy w grobie Ineni w Tebach w odniesieniu do Amenhotepa I. Nie ma jednak żadnych śladów potwierdzających kult Atona z czasów poprzedzających okres rządów Totmesa IV. Można by jednak przypuszczać, że słowo to było czasami używane podobnie co semickie 'Adon'. Na jednej ze stel na Synaju Totmes III kazał napisać o sobie: 'Król królów, władca władców, Aton wszystkich krain' (Vandenberg 1982:179).
Po śmierci Amenhotepa II wszystko nagle się zmieniło. Aton, tarcza słoneczna, został dołączony do reszty egipskich bóstw. Wzmianki o Atonie jako bogu stają się coraz liczniejsze za Amenhotepa III i kult ten staje się coraz bardziej popularny w kraju faraonów. Nie trzeba chyba mówić o tym, że egipskie słowo 'Aton' jest tym najbardziej zbliżonym do hebrajskiego terminu 'Adon'. Ale podobne brzmienie (no i związek z boskością) nie jest jedynym ogniwem łączącym oba kulty. Dotychczas Egipcjanie przedstawiali swych bogów pod postacią ludzi o zwierzęcych głowach. Bóg, którego nie można było zobrazować ani jako człowieka ani zwierzęcia był czymś niespotykanym w starożytnym Egipcie. Bóg Hebrajczyków także nie pozwolił, by przedstawiano go jako człowieka lub zwierzę (2-gie z 10-ciu głównych przykazań - Exodus 20:4-6, zob. też 5 Mojżeszowa 4:12-20). Co prawda nie mógł być też wyobrażany jako słońce, ale było to zapewne jedyne skojarzenie, które trafiało do umysłów Egipcjan, gdy myśleli o Bogu Hebrajczyków. Izraelici nie tylko nazywali Go 'Adon' co żywo przypominało egipskie słowo na określenie słońca - 'Aton', ale też objawiał się On pośród nich w podobieństwie ognia rozświecającego ich drogę (Exodus 13:21-22). Nic więc dziwnego, że Egipcjanie wprowadzili Boga Hebrajczyków do kanonu swych bóstw jako Atona, który daje światło wszystkim ludziom.

Kult Atona wprowadzony za Totmesa IV przybierał na sile pod rządami Amenhotepa III. Ale w pierwszych latach panowania Amenhotepa IV stało się coś niezwykłego. Kiedy młody faraon usłyszał o tym, że Habiru (identyfikowani z Hebrajczykami) wkroczyli do Palestyny i zdobywają miasta jedno za drugim nie wysłał królom kananejskim pomocy militarnej, o którą usilnie prosili. Król Egiptu dobrze wiedział czym może się skończyć walka z Hebrajczykami. Zamiast więc bronić ziem swych lenników w Kanaanie Amenhotep IV, w 5-tym roku panowania, zmienił swoje imię na Echnaton i ustanowił monoteistyczny kult Atona jako oficjalną religię Egiptu. W 6-tym roku postanowił przenieść swą stolicę z Teb w miejsce dzisiejszego El-Amarna. Tam też zbudował miasto Achetaton, w którym mieszkał od 7-ego roku swych rządów wraz z Nefertete. Z biegiem czasu Amenhotep IV Echnaton przestał tolerować wszelkie bóstwa swych przodków i nakazał zamykanie świątyń i niszczenie podobizn wszystkich bogów poza samym Atonem. Zaprzestano kultu zmarłych. Reforma religijna objęła teraz cały kraj. Chociaż ok. 4 lata po śmierci Amenhotepa IV zaczęto powracać do dawnych wierzeń a imię samego faraona-'heretyka' wymazano z historii Egiptu to jednak przez kilkanaście lat kraj ten był jedynym starożytnym państwem (poza późniejszym Izraelem), w którym panowała religia monoteistyczna.
Za Echnatona wyłoniły się kolejne podobieństwa pomiędzy egipskim Aton'em a hebrajskim Adon'em. Vandenberg pisał: 'Aton, który sprawia, że wykluwa się ze skorupki pisklę i że kwitną wszystkie drzewa i rośliny, w żadnym wypadku nie jest tarczą słoneczną w sensie czysto materialnym, lecz istotnie "siłą, która się za nią kryje". [...] Godna uwagi wydaje się również miłość i dobroć, z jaką Aton - bez względu na rasę - odnosi się nawet do Syryjczyków i Nubijczyków. Trudno nie zauważyć tutaj podobieństwa do 104 psalmu Starego Testamentu' (Vandenberg 1982:180-182). 'Wielki hymn do Atona' w grobie Ipi jasno stwierdza, że Echnaton uznawał Atona za jedynego Boga, który sam wszystko stworzył, troszczy się o mieszkańców ziemi i sprawuje pełną kontrolę nad wszystkim co ma tu miejsce. Choć kult Jedynego Boga, który wyrażałby się pod postacią słońca był nie do zaakceptowania przez Izraelitów, to w obliczu przedstawionych tu faktów trzeba być uprzedzonym do Biblii, by twierdzić, że wierzenia Hebrajczyków nie wpłynęły na reformę religijną przeprowadzoną przez Amenhotepa IV. Monoteistyczny kult Atona jest do dziś wielką zagadką dla egiptologów, mimo to wielu z nich jest gotowych uchwycić się każdej teorii, byleby tylko nie kojarzyć tych wydarzeń z Pismem Świętym. Jednak w tym samym czasie kiedy Echnaton zdecydował się na to, by uczynić Atona jedynym bogiem Egiptu w sąsiedniej Palestynie działo się coś strasznego: Habiru zaatakowali miasta Kananejczyków i nikt nie był w stanie ich pokonać. Kim byli owi straszni i niepokonani Hapiru? - Wystarczy zajrzeć do biblijnych ksiąg: Jozuego i Sędziów.
Nie czyńcie tak jak ci przeciw którym występujecie
http://zchrystusem.pl/

Awatar użytkownika
amiko
Posty: 3608
Rejestracja: 09 wrz 2006, 12:40

Post autor: amiko »

Dezerter
Vandenberg pisał: 'Aton, który sprawia, że wykluwa się ze skorupki pisklę i że kwitną wszystkie drzewa i rośliny, w żadnym wypadku nie jest tarczą słoneczną w sensie czysto materialnym, lecz istotnie "siłą, która się za nią kryje". [...] Godna uwagi wydaje się również miłość i dobroć, z jaką Aton - bez względu na rasę - odnosi się nawet do Syryjczyków i Nubijczyków. Trudno nie zauważyć tutaj podobieństwa do 104 psalmu Starego Testamentu' (Vandenberg 1982:180-182).
[center]Aton jest Bogiem יהוה[/center]
Poruszyłeś bardzo ciekawy temat,nad którym zastanawiałem się od dawna.Nie wiem,czy spełniam Twoje kryteria "mądrości",ale postanowiłem zamieścić swoje spostrzeżenia.
Bóg יהוה,Ojciec-Matka,Miłość-Mądrość,Królestwo Boże,Światłość,jest energią męską i żeńską,z której wszystko powstało i powstaje.
Żydzi doskonale wiedzieli i wiedzą,że Najwyższy Bóg יהוה jest energią męską i żeńską.Potwierdza to żydowskie,kabalistyczne "Drzewo Życia".Każdy może korzystać z darmowego daru Bożej energii.Faraon ścigał Żydów,ponieważ ukradli mu "Arkę Przymierza",która była i jest generatorem Bożej energii.

Drzewo Życia

Obrazek

Jeśli Bóg יהוה,Ojciec-Matka,Mądrość-Miłość jest energią męską i żeńską,z których wszystko powstało i powstaje,to na miejscu Korony powinien być umieszczony Tetragram Runiczny יהוה.W kolumnie męskiej energii jest Mądrość,a w kolumnie energii żeńskiej powinna być Miłość.
Wynika z tego,że bezosobowy Bóg יהוה ze Starego Testamentu,nie jest osobowym Bogiem Ojcem z Nowego Testamentu.
Bóg יהוה nie przebywał z Żydami w Starym Przymierzu i nie ma nic wspólnego z bestialskimi czynami,które mu przypisano niezgodnie z prawdą.

Faraon Echnaton wierzył w Najwyższego Boga יהוה.Szkoda,że ta prawdziwa wiara przetrwała tak krótko.
Bo ja nie wstydzę się ewangelii chrystusowej o obecnym w nas wszystkich Chrystusie,Słowie Bożym (Kol.1.24-28).Jest On bowiem mocą i Mądrością Bożą (1 Kor.1.24) ku zbawieniu dla każdego wierzącego, najpierw dla Żyda, potem dla Greka.

Awatar użytkownika
Dezerter
Posty: 3631
Rejestracja: 16 sie 2009, 22:50
Lokalizacja: Inowrocław
Kontakt:

Post autor: Dezerter »

ratao pisze:Dezerter

Poruszyłeś bardzo ciekawy temat,nad którym zastanawiałem się od dawna.Nie wiem,czy spełniam Twoje kryteria "mądrości",ale postanowiłem zamieścić swoje spostrzeżenia.
I co ja mam ci odpowiedzieć, ty dziecko boga ojcamatki
niech Ci Bóg błogosławi - może tylko tyle :-D
bo mam dobry nastrój ...
bez odbioru (wyjątkowo zajrzałem co pisze osoba, którą mam w ignorze)
Nie czyńcie tak jak ci przeciw którym występujecie
http://zchrystusem.pl/

Awatar użytkownika
George
Posty: 1727
Rejestracja: 02 paź 2014, 22:16

Re: MONOTEISTYCZNY KULT ATONA czy ADONAI ?

Post autor: George »

Dezerter pisze:Wiecie, że pasjonuje mnie historia starożytności - czytając o niej natknąłem się na taką stronę
http://urnammu.republika.pl/linki.htm
a na niej na link do tej strony o starożytnym Egipcie z której jest poniższy cytat
http://potop-exodus.w.interia.pl/exodus/echnaton.html
a na tej stronie opisują ciekawą koncepcję, że pierwszy monoteistyczny kult w historii - Atona był odpowiedzią/reakcją społeczeństwa egipskiego na plagi opisane w Księdze Wyjścia
przeczytajcie zresztą sami i ciekaw jestem waszych opinii, bo sam nie wyrobiłem sobie zdania do końca. Chętnie przedyskutuję temat z kimś mądrym :-D
MONOTEISTYCZNY KULT ATONA
absolutny ewenement w historii starożytnego Egiptu - nagły i krótkotrwały kult jedynego bóstwa Atona odmiennego w swej naturze i wyobrażeniu od wszelkich innych bogów egipskich - pozostaje niezrozumiały dla uczonych odrzucających biblijną relację o plagach i exodusie, które potrząsnęły wierzeniami Egipcjan


"A Pan usposobił Egipcjan życzliwie do ludu. Także ów mąż, Mojżesz, był bardzo poważany w ziemi egipskiej, zarówno u dworzan faraona jak i u ludu." (Exodus 11:3)
"Tej nocy przejdę przez ziemię egipską i zabiję wszystko pierworodne w ziemi egipskiej, od człowieka do bydła, i dokonam sądów nad wszystkimi bogami Egiptu: Ja, Jahweh." (Exodus 12:12)
"Słyszeliśmy bowiem, że Jahweh wysuszył przed wami wodę Morza Czerwonego, gdy wychodziliście z Egiptu, i co uczyniliście obu królom amorejskim po tamtej stronie Jordanu, Sychonowi i Ogowi, których obłożyliście klątwą na zagładę. A gdy to usłyszeliśmy, zwątpiło serce nasze i wszystkim zabrakło wobec was odwagi, gdyż Jahweh, Bóg wasz, jest Bogiem w górze na niebie i w dole na ziemi." (Jozuego 2:10-11)

Egipcjanie musieli być pod wrażeniem mocy i potęgi Boga Hebrajczyków. Świat nigdy przedtem ani też nigdy potem nie oglądał tak potężnych cudów, które wywróciły do góry nogami poglądy religijne wszystkich ówczesnych ludzi. Bóg Izraelitów napełnił lękiem i podziwem serca Egipcjan. Wszyscy ich bogowie zostali przez niego pokonani. Byłoby rzeczą normalną gdyby Egipcjanie zaczęli Go teraz czcić. Czy zachowały się jednak ślady takiej reformy religijnej, która rozpoczęła się po śmierci Amenhotepa II - faraona exodusu? Bardzo łatwo jest to sprawdzić - wiedzieć nieco więcej na temat Boga Hebrajczyków.

Izraelici mówili najczęściej o swym Bogu 'Elohim' (Bogowie + czasownik w liczbie pojedynczej przy opisie Jego dzieł). Było też słowo 'Adon' znaczące tyle co 'Pan'. Tym terminem Hebrajczycy opisywali często swego Boga, choć zazwyczaj używali dobitniejszej formy - 'Adonai'. 'Adon' w odniesieniu do Boga jest użyty w Biblii kilkakrotnie: Adon Jahweh (Pan Jahweh) w księdze Exodus 23:17 i 34:23, Adon Adonim (Pan panów) w księdze Powtórzonego Prawa 10:17 oraz w zwrocie 'Pan całej ziemi' z Jozuego 3:11.13. Imię własne Boga 'Jahweh' wróciło do powszechnego użytku dopiero w czasach Mojżesza.
Bóg ten był 'dziwnym' bogiem dla ówczesnych ludzi. Nie tolerował on żadnych konkurentów. Wszystkie narody i plemiona miały wielu bogów i monoteistyczne wierzenia Izraelitów były absolutnym ewenementem w starożytnym świecie. Co prawda Hebrajczycy często przystawali do obcych bogów, tak w Egipcie jak i po wejściu do ziemi obiecanej, ale nie byli to ich bogowie. Co jakiś czas pojawiał się prorok, który nawracał izraelski naród do ich jedynego Boga - Jahweh Elohim Adonai Tsewaot - Boga Istniejącego, Pana Anielskich Wojsk.

Jak to stwierdził Vandenberg, za 'panowania Totmesa IV obudziły się pierwsze wątpliwości dotyczące egipskich bogów' (Vandenberg 1982:61). Z tego też okresu pochodzą pierwsze wzmianki o kulcie boga Atona. Słowem 'Aton' Egipcjanie określali tarczę słoneczną w sensie czysto fizycznym. W jednej z inskrypcji z czasów XII dynastii (kiedy to Izraelici zstąpili do Egiptu) czytamy już: 'wstąpił na niebo i zjednoczył się z Atonem, ciałem boga, który go stworzył'. Podobne sformułowanie znajdziemy w grobie Ineni w Tebach w odniesieniu do Amenhotepa I. Nie ma jednak żadnych śladów potwierdzających kult Atona z czasów poprzedzających okres rządów Totmesa IV. Można by jednak przypuszczać, że słowo to było czasami używane podobnie co semickie 'Adon'. Na jednej ze stel na Synaju Totmes III kazał napisać o sobie: 'Król królów, władca władców, Aton wszystkich krain' (Vandenberg 1982:179).
Po śmierci Amenhotepa II wszystko nagle się zmieniło. Aton, tarcza słoneczna, został dołączony do reszty egipskich bóstw. Wzmianki o Atonie jako bogu stają się coraz liczniejsze za Amenhotepa III i kult ten staje się coraz bardziej popularny w kraju faraonów. Nie trzeba chyba mówić o tym, że egipskie słowo 'Aton' jest tym najbardziej zbliżonym do hebrajskiego terminu 'Adon'. Ale podobne brzmienie (no i związek z boskością) nie jest jedynym ogniwem łączącym oba kulty. Dotychczas Egipcjanie przedstawiali swych bogów pod postacią ludzi o zwierzęcych głowach. Bóg, którego nie można było zobrazować ani jako człowieka ani zwierzęcia był czymś niespotykanym w starożytnym Egipcie. Bóg Hebrajczyków także nie pozwolił, by przedstawiano go jako człowieka lub zwierzę (2-gie z 10-ciu głównych przykazań - Exodus 20:4-6, zob. też 5 Mojżeszowa 4:12-20). Co prawda nie mógł być też wyobrażany jako słońce, ale było to zapewne jedyne skojarzenie, które trafiało do umysłów Egipcjan, gdy myśleli o Bogu Hebrajczyków. Izraelici nie tylko nazywali Go 'Adon' co żywo przypominało egipskie słowo na określenie słońca - 'Aton', ale też objawiał się On pośród nich w podobieństwie ognia rozświecającego ich drogę (Exodus 13:21-22). Nic więc dziwnego, że Egipcjanie wprowadzili Boga Hebrajczyków do kanonu swych bóstw jako Atona, który daje światło wszystkim ludziom.

Kult Atona wprowadzony za Totmesa IV przybierał na sile pod rządami Amenhotepa III. Ale w pierwszych latach panowania Amenhotepa IV stało się coś niezwykłego. Kiedy młody faraon usłyszał o tym, że Habiru (identyfikowani z Hebrajczykami) wkroczyli do Palestyny i zdobywają miasta jedno za drugim nie wysłał królom kananejskim pomocy militarnej, o którą usilnie prosili. Król Egiptu dobrze wiedział czym może się skończyć walka z Hebrajczykami. Zamiast więc bronić ziem swych lenników w Kanaanie Amenhotep IV, w 5-tym roku panowania, zmienił swoje imię na Echnaton i ustanowił monoteistyczny kult Atona jako oficjalną religię Egiptu. W 6-tym roku postanowił przenieść swą stolicę z Teb w miejsce dzisiejszego El-Amarna. Tam też zbudował miasto Achetaton, w którym mieszkał od 7-ego roku swych rządów wraz z Nefertete. Z biegiem czasu Amenhotep IV Echnaton przestał tolerować wszelkie bóstwa swych przodków i nakazał zamykanie świątyń i niszczenie podobizn wszystkich bogów poza samym Atonem. Zaprzestano kultu zmarłych. Reforma religijna objęła teraz cały kraj. Chociaż ok. 4 lata po śmierci Amenhotepa IV zaczęto powracać do dawnych wierzeń a imię samego faraona-'heretyka' wymazano z historii Egiptu to jednak przez kilkanaście lat kraj ten był jedynym starożytnym państwem (poza późniejszym Izraelem), w którym panowała religia monoteistyczna.
Za Echnatona wyłoniły się kolejne podobieństwa pomiędzy egipskim Aton'em a hebrajskim Adon'em. Vandenberg pisał: 'Aton, który sprawia, że wykluwa się ze skorupki pisklę i że kwitną wszystkie drzewa i rośliny, w żadnym wypadku nie jest tarczą słoneczną w sensie czysto materialnym, lecz istotnie "siłą, która się za nią kryje". [...] Godna uwagi wydaje się również miłość i dobroć, z jaką Aton - bez względu na rasę - odnosi się nawet do Syryjczyków i Nubijczyków. Trudno nie zauważyć tutaj podobieństwa do 104 psalmu Starego Testamentu' (Vandenberg 1982:180-182). 'Wielki hymn do Atona' w grobie Ipi jasno stwierdza, że Echnaton uznawał Atona za jedynego Boga, który sam wszystko stworzył, troszczy się o mieszkańców ziemi i sprawuje pełną kontrolę nad wszystkim co ma tu miejsce. Choć kult Jedynego Boga, który wyrażałby się pod postacią słońca był nie do zaakceptowania przez Izraelitów, to w obliczu przedstawionych tu faktów trzeba być uprzedzonym do Biblii, by twierdzić, że wierzenia Hebrajczyków nie wpłynęły na reformę religijną przeprowadzoną przez Amenhotepa IV. Monoteistyczny kult Atona jest do dziś wielką zagadką dla egiptologów, mimo to wielu z nich jest gotowych uchwycić się każdej teorii, byleby tylko nie kojarzyć tych wydarzeń z Pismem Świętym. Jednak w tym samym czasie kiedy Echnaton zdecydował się na to, by uczynić Atona jedynym bogiem Egiptu w sąsiedniej Palestynie działo się coś strasznego: Habiru zaatakowali miasta Kananejczyków i nikt nie był w stanie ich pokonać. Kim byli owi straszni i niepokonani Hapiru? - Wystarczy zajrzeć do biblijnych ksiąg: Jozuego i Sędziów.

Masz bardzo ciekawe zainteresowania. Historia Starożytności to też moja pasja.

Co do tego artykułu to wydaje się być ciekawy, ale niestety jest zwodniczy, ponieważ Izraelici w niewoli w Egipcie zapomnieli o Bogu Hebrajczyków - Bogu Abrahama, Izaaka, Ezawa, Elifaza czy Hioba, nie mogli wiec przekazać wiedzy o Nim Egipcjanom.

Określenie 'Bóg Hebrajczyków' odnosiło się do Boga Hykosów którzy zarządzali w tym czasie Egiptem, a nie do Izraelitów / Żydów.

Aby to łatwiej zrozumieć należy uporządkować chronologię XVIII Dynastii. Oglądałem niedawno ciekawy film odnośnie wybuchu wulkanu na wyspie Santorini, który pomaga nam w skorygowaniu błędnie ustalonej chronologii Egiptu.

Poniżej ciekawy artykuł o tym samym, lecz nadal zawierający błąd w chronologii.
Czy chciałbyś pobawić się w detektywa i na podstawie wybuchu tego wulkanu samemu skorygować datę kiedy Egipt wielbił Boga Hebrajczyków / Hykosów :) ?

Pozdrawiam
Jerzy

"Upadek starożytnych cywilizacji spowodowała 300-letnia susza

http://tvnmeteo.tvn24.pl/informacje-pog ... 3,1,0.html



Naukowcy z Uniwersytetu w Chicago sugerują, że faraon Ahmose (za czasów którego powstała Tempest Stela) panował w czasie, kiedy doszło do erupcji wulkanu Thera (Santoryn). Jeśli to prawda, Ahmose rządził Egiptem o 30-50 lat wcześniej, niż sądzono.
Ahmose był pierwszym faraonem z XVIII dynastii. Jego rządy przypadły na początki Nowego Państwa. Zabiegał on przede wszystkim o zjednoczenie Egiptu i wyzwolenie państwa spod władzy Hyksosów.

Dotychczas naukowcy przyjmowali, że rządy Ahmosea zaczęły się w 1550 p.n.e. Z kolei wybuch wulkanu Thera datuje się między rokiem 1621, a 1605 p.n.e. Według wielu źródeł, to właśnie erupcja wulkanu miała negatywny wpływ na cywilizację minojską i spowodowało wiele szkód w Egipcie.

Po wybuchu nastał "huk głośniejszy od wrzasku ludu"

Niedawno jednak naukowcy zinterpretowali napis na egipskim bloku skalnym - Tempest Stela - i zauważyli, że tak naprawdę skupia się on na pogodzie. Specjaliści wyjaśnili, że to historyczne źródło zawiera dokładny opis burzy, która "nieprzerwanie trwała od dłuższego czasu". Pojawił się także fragment o "ciemnym" niebie i "huku głośniejszym od wrzasku ludu". Według ekspertów, to opis pogody, jaka pojawiła się właśnie po wybuchu wulkanu Thera.

Według ekspertów najnowsze odkrycie jest istotne z punktu widzenia wiedzy historycznej. - To ważne dla naukowców zajmujących się badaniem starożytnego Bliskiego Wschodu i wschodniej części Morza Śródziemnego, ponieważ chronologia tamtejszych wydarzeń opiera się na listach egipskich faraonów. Nasze nowe odkrycie pomoże skorygować datowanie - wyjaśniła prof. Nadine Moeller.


W końcu wszystko zaczyna do siebie pasować

Okazuje się bowiem, że datowanie archeologiczne, które jest powszechnie uznawane, nie zgadza się z datowaniem radiowęglowym pozostałości po eksplozji Thery. Jeśli jednak przyjąć nowe założenie amerykańskich naukowców, że Ahmose panował wcześniej, to wszystkie elementy zaczynają tworzyć spójną całość.

Przesunięcie daty panowania faraona Ahmose prowadzi do tego, że wiele wydarzeń ze starożytności ma sens. - Mowa tu na przykład o dacie upadku potęgi Kanaanu i upadku Imperium Babilońskiego - wyjaśnił prof. David Schloen, który uczestniczył w badaniach.

Skąd wzięła się potęga faraona Ahmose?

- Te nowe informacje pozwolą nam lepiej zrozumieć rolę środowiska w powstaniu i chyleniu się ku upadkowi imperiów na Bliskim Wschodzie - wyjaśnił naukowiec. Co to więc oznacza? Będziemy mogli na przykład lepiej zrozumieć, w jaki sposób Ahmose udało się pokonać Hyksosów.

Jeśli erupcja Thery miała miejsce za jego rządów, to spowodowana przez nią fala tsunami mogła zniszczyć porty Hyksosów i znacząco osłabić ich potęgę morską. Zniszczenia szlaków handlowych i upraw mogły zaś zachwiać potęgą Babilonu, co wyjaśnia, dlaczego Imperium nie obroniło się przed inwazją Hetytów.

Oprócz Tempest Stela znany jest jeszcze inny dokument - Papirus Matematyczny Rhinda - który opisuje czasy, w których żył faraon Ahmosea. W dokumencie tym również jest mowa o burzach i piorunach.

Klimatolodzy potwierdzają: wulkan mógł doprowadzić do potężnej burzy

Klimatolodzy z Instytutu Biometeorologii we Włoszech potwierdzili, że Tempest Stela zawiera opis zjawisk pogodowych. Naukowcy przeanalizowali informacje zawarte na skalnej tablicy i porównali je ze znanymi modelami pogodowymi. Jeden z nich wskazuje na to, że z gorące i suche powietrze znad Afryki Wschodniej niesione jest do Egiptu, jeśli cyrkulacja zostanie zaburzona, to mogą pojawić się tam gwałtowne burze, intensywne opady i powodzie. Eksplozja Thery mogła w taki właśnie sposób zaburzyć pogodę nad Egiptem.

Wyniki badań zostały opublikowane na łamach "Journal of Near Eastern Studies".

Page 2 of 2Naukowcy z Uniwersytetu w Chicago sugerują, że faraon Ahmose (za czasów którego powstała Tempest Stela) panował w czasie, kiedy doszło do erupcji wulkanu Thera (Santoryn). Jeśli to prawda, Ahmose rządził Egiptem o 30-50 lat wcześniej, niż sądzono.
Ahmose był pierwszym faraonem z XVIII dynastii. Jego rządy przypadły na początki Nowego Państwa. Zabiegał on przede wszystkim o zjednoczenie Egiptu i wyzwolenie państwa spod władzy Hyksosów.

Dotychczas naukowcy przyjmowali, że rządy Ahmosea zaczęły się w 1550 p.n.e. Z kolei wybuch wulkanu Thera datuje się między rokiem 1621, a 1605 p.n.e. Według wielu źródeł, to właśnie erupcja wulkanu miała negatywny wpływ na cywilizację minojską i spowodowało wiele szkód w Egipcie.

Po wybuchu nastał "huk głośniejszy od wrzasku ludu"

Niedawno jednak naukowcy zinterpretowali napis na egipskim bloku skalnym - Tempest Stela - i zauważyli, że tak naprawdę skupia się on na pogodzie. Specjaliści wyjaśnili, że to historyczne źródło zawiera dokładny opis burzy, która "nieprzerwanie trwała od dłuższego czasu". Pojawił się także fragment o "ciemnym" niebie i "huku głośniejszym od wrzasku ludu". Według ekspertów, to opis pogody, jaka pojawiła się właśnie po wybuchu wulkanu Thera.

Według ekspertów najnowsze odkrycie jest istotne z punktu widzenia wiedzy historycznej. - To ważne dla naukowców zajmujących się badaniem starożytnego Bliskiego Wschodu i wschodniej części Morza Śródziemnego, ponieważ chronologia tamtejszych wydarzeń opiera się na listach egipskich faraonów. Nasze nowe odkrycie pomoże skorygować datowanie - wyjaśniła prof. Nadine Moeller.


W końcu wszystko zaczyna do siebie pasować

Okazuje się bowiem, że datowanie archeologiczne, które jest powszechnie uznawane, nie zgadza się z datowaniem radiowęglowym pozostałości po eksplozji Thery. Jeśli jednak przyjąć nowe założenie amerykańskich naukowców, że Ahmose panował wcześniej, to wszystkie elementy zaczynają tworzyć spójną całość.

Przesunięcie daty panowania faraona Ahmose prowadzi do tego, że wiele wydarzeń ze starożytności ma sens. - Mowa tu na przykład o dacie upadku potęgi Kanaanu i upadku Imperium Babilońskiego - wyjaśnił prof. David Schloen, który uczestniczył w badaniach.

Skąd wzięła się potęga faraona Ahmose?

- Te nowe informacje pozwolą nam lepiej zrozumieć rolę środowiska w powstaniu i chyleniu się ku upadkowi imperiów na Bliskim Wschodzie - wyjaśnił naukowiec. Co to więc oznacza? Będziemy mogli na przykład lepiej zrozumieć, w jaki sposób Ahmose udało się pokonać Hyksosów.

Jeśli erupcja Thery miała miejsce za jego rządów, to spowodowana przez nią fala tsunami mogła zniszczyć porty Hyksosów i znacząco osłabić ich potęgę morską. Zniszczenia szlaków handlowych i upraw mogły zaś zachwiać potęgą Babilonu, co wyjaśnia, dlaczego Imperium nie obroniło się przed inwazją Hetytów.

Oprócz Tempest Stela znany jest jeszcze inny dokument - Papirus Matematyczny Rhinda - który opisuje czasy, w których żył faraon Ahmosea. W dokumencie tym również jest mowa o burzach i piorunach.

Klimatolodzy potwierdzają: wulkan mógł doprowadzić do potężnej burzy

Klimatolodzy z Instytutu Biometeorologii we Włoszech potwierdzili, że Tempest Stela zawiera opis zjawisk pogodowych. Naukowcy przeanalizowali informacje zawarte na skalnej tablicy i porównali je ze znanymi modelami pogodowymi. Jeden z nich wskazuje na to, że z gorące i suche powietrze znad Afryki Wschodniej niesione jest do Egiptu, jeśli cyrkulacja zostanie zaburzona, to mogą pojawić się tam gwałtowne burze, intensywne opady i powodzie. Eksplozja Thery mogła w taki właśnie sposób zaburzyć pogodę nad Egiptem.

Wyniki badań zostały opublikowane na łamach "Journal of Near Eastern Studies"."
Błąd w Historii prowadzi do błędu w Doktrynie.

Kłamstwo może zmienić historię, ale tylko Prawda może zmienić Świat.

Łatwiej jest oszukać człowieka, niż przekonać go że został oszukany".
Mark Twain

Awatar użytkownika
George
Posty: 1727
Rejestracja: 02 paź 2014, 22:16

Hiob Hyksos, i Eksodus

Post autor: George »

ratao pisze:Dezerter
Vandenberg pisał: 'Aton, który sprawia, że wykluwa się ze skorupki pisklę i że kwitną wszystkie drzewa i rośliny, w żadnym wypadku nie jest tarczą słoneczną w sensie czysto materialnym, lecz istotnie "siłą, która się za nią kryje". [...] Godna uwagi wydaje się również miłość i dobroć, z jaką Aton - bez względu na rasę - odnosi się nawet do Syryjczyków i Nubijczyków. Trudno nie zauważyć tutaj podobieństwa do 104 psalmu Starego Testamentu' (Vandenberg 1982:180-182).
[center]Aton jest Bogiem יהוה[/center]
Poruszyłeś bardzo ciekawy temat,nad którym zastanawiałem się od dawna.Nie wiem,czy spełniam Twoje kryteria "mądrości",ale postanowiłem zamieścić swoje spostrzeżenia.
Bóg יהוה,Ojciec-Matka,Miłość-Mądrość,Królestwo Boże,Światłość,jest energią męską i żeńską,z której wszystko powstało i powstaje.
Żydzi doskonale wiedzieli i wiedzą,że Najwyższy Bóg יהוה jest energią męską i żeńską.Potwierdza to żydowskie,kabalistyczne "Drzewo Życia".Każdy może korzystać z darmowego daru Bożej energii.Faraon ścigał Żydów,ponieważ ukradli mu "Arkę Przymierza",która była i jest generatorem Bożej energii.

Drzewo Życia

Obrazek

Jeśli Bóg יהוה,Ojciec-Matka,Mądrość-Miłość jest energią męską i żeńską,z których wszystko powstało i powstaje,to na miejscu Korony powinien być umieszczony Tetragram Runiczny יהוה.W kolumnie męskiej energii jest Mądrość,a w kolumnie energii żeńskiej powinna być Miłość.
Wynika z tego,że bezosobowy Bóg יהוה ze Starego Testamentu,nie jest osobowym Bogiem Ojcem z Nowego Testamentu.
Bóg יהוה nie przebywał z Żydami w Starym Przymierzu i nie ma nic wspólnego z bestialskimi czynami,które mu przypisano niezgodnie z prawdą.

Faraon Echnaton wierzył w Najwyższego Boga יהוה.

Szkoda, że ta prawdziwa wiara przetrwała tak krótko.
Patrząc na długość życia Hioba - drugiego króla Edomu, który według Księgi Jaszera i Talmudu był jednym doradców Faraona w sprawie nadmiernego rozmnażania się Izraelitów w niewoli egipskiej, to ta wiara w Atona trwała o wiele dłużej niż nam dziś wmawiają pro-żydowscy historycy.

Hiob, który był znienawidzony przez Izraelitów i ich Boga - JEHOWĘ (Hiob w języku żydo-hebrajskim oznacza 'Znienawidzony’), znał prawdziwego Boga i dobrze wiedział o 'Drzewie Życia' o którym w tym czasie Żydzi / Izraelici nie mieli pojęcia.
"(20) Skąd więc bierze się mądrość i gdzie jest miejsce rozumu?

(21) Zakryta jest przed oczyma wszystkich żyjących i zatajona przed ptactwem niebieskim.
(22) Otchłań i śmierć mówią: Słyszałyśmy wieść o niej na własne uszy.

(23) Bóg wie o drodze do niej, tylko On zna jej siedzibę,
(24) bo tylko On patrzy na krańce ziemi i widzi wszystko, co jest pod niebem.

(25)Gdy nadawał wiatrowi wagę i mierzył pojemność wód,
(26) gdy deszczowi wyznaczał prawo i szlak dla błyskawicy,

(27) wtedy ją widział i zgłębił, ustalił i wypróbował,
(28) i rzekł do człowieka:

Oto bojaźń Pańska, ona jest mądrością, a unikanie złego rozumem."

(Ks. Hioba 28:1-28, Biblia Warszawska)
W dodatku, z historii znamy dwa 'EXSODUSY / Wyjścia' z Egiptu:

- Pierwszy to Exodus Hyksosów z Avaris,
http://en.m.wikipedia.org/wiki/Hyksos

- a drugi to Exodus Izraelitów z Ramzes, który nastąpił kilkaset lat po Exodusie Hyksosów.

Pozdrawiam
Jerzy
Błąd w Historii prowadzi do błędu w Doktrynie.

Kłamstwo może zmienić historię, ale tylko Prawda może zmienić Świat.

Łatwiej jest oszukać człowieka, niż przekonać go że został oszukany".
Mark Twain

ZAMOS
Posty: 2161
Rejestracja: 19 paź 2012, 10:26
Lokalizacja: Wieś pod Warszawą

Post autor: ZAMOS »

Tak się zastanawiam, czy Żydzi w Egipcie byli kiedykolwiek, ponieważ nie piszą nigdzie o piramidach, a to cud kunsztu budowlanego i każdy kto tam kiedykolwiek był to piramidy zauważał i o nich pisał, tak więc wychodzi na to tylko, że Żydzi o Egipcie tylko coś tam słyszeli i to skromniutko. Skąd zatem ta cała „niewola”?

Awatar użytkownika
George
Posty: 1727
Rejestracja: 02 paź 2014, 22:16

Księga Jaszera - Hiob

Post autor: George »

ZAMOS pisze:Tak się zastanawiam, czy Żydzi w Egipcie byli kiedykolwiek, ponieważ nie piszą nigdzie o piramidach, a to cud kunsztu budowlanego i każdy kto tam kiedykolwiek był to piramidy zauważał i o nich pisał, tak więc wychodzi na to tylko, że Żydzi o Egipcie tylko coś tam słyszeli i to skromniutko. Skąd zatem ta cała „niewola”?
Pobyt Żydów w Egipcie jest dosyć ciekawie opisany w Księdze Jaszera, z której zapoznaniem się gorąco polecam. Należy jednak pamiętać że ta książka jest żydowską kopią orginalnej Księgi Jaszera, trzeba ją więc czytać 'pomiędzy wierszami', patrząc na fakty i omijając żydowskie opnie.

Żydzi w Egipcie byli niepiśmiennymi niewolnikami, nienawidzącymi tak Egipcjan jak i Hebrajczyków / Hyksosów, tych którzy zbudowali Egipt z jego mądrością, trudno więc by było aby Żydzi przechowali jakiekolwiek informacje na temat.

Czy wiesz ZAMOS co Żydzi przypisują Hiobowi w tej księdze?

Serdecznie Pozdrawiam
Jerzy
Błąd w Historii prowadzi do błędu w Doktrynie.

Kłamstwo może zmienić historię, ale tylko Prawda może zmienić Świat.

Łatwiej jest oszukać człowieka, niż przekonać go że został oszukany".
Mark Twain

Awatar użytkownika
Anna01
Posty: 4971
Rejestracja: 20 maja 2006, 10:03
Lokalizacja: Warszawa

Post autor: Anna01 »

Jerzy Marian pisze:Pobyt Żydów w Egipcie jest dosyć ciekawie opisany w Księdze Jaszera, z której zapoznaniem się gorąco polecam. Należy jednak pamiętać że ta książka jest żydowską kopią orginalnej Księgi Jaszera, trzeba ją więc czytać 'pomiędzy wierszami', patrząc na fakty i omijając żydowskie opnie.
Księgę Jaszera ( księgi, które odnalazłam w internecie) wstawiłam TUTAJ
Zapraszam do dyskusji i proszę o pomoc w uzupełnieniu brakujących rozdziałów.
Miłość nie wyrządza zła bliźniemu. Przeto miłość jest doskonałym wypełnieniem Prawa.
Rzym. 13:10

ZAMOS
Posty: 2161
Rejestracja: 19 paź 2012, 10:26
Lokalizacja: Wieś pod Warszawą

Post autor: ZAMOS »

Jerzy Marian pisze: Pobyt Żydów w Egipcie jest dosyć ciekawie opisany w Księdze Jaszera, z której zapoznaniem się gorąco polecam. Należy jednak pamiętać że ta książka jest żydowską kopią oryginalnej Księgi Jaszera, trzeba ją więc czytać 'pomiędzy wierszami', patrząc na fakty i omijając żydowskie opnie.
Mam prawie pewność, że wszystko co o sobie napisali Żydzi to bajki tak podkolorowane, że praktycznie żadnej prawdy w ich pismach nie ma.
Żydzi w Egipcie byli niepiśmiennymi niewolnikami, nienawidzącymi tak Egipcjan jak i Hebrajczyków / Hyksosów, tych którzy zbudowali Egipt z jego mądrością, trudno więc by było aby Żydzi przechowali jakiekolwiek informacje na temat.
Poniżej zapodaję link do bloga na którym jest ciekawy artykuł o tym jak Żydzi pisali biblię i swą historię. Obnaża się tam właściwie ich sposób tworzenia tego judejskiego mitu. Co jest w tym prawdziwe, a co zmanipulowane jest trudne tak ze strony żydowskiej jak egipskiej do zweryfikowania, jednak bardziej wierzę w to co pisali Egipcjanie niż Żydzi. Polecam do przeczytania wszystkim poszukiwaczom prawdy.

"Wydaje się, że żydzi skłamali o swojej historii w Starym Testamencie [ST]. Przeważające nowe dowody najlepszych egipskich i izraelskich badaczy pokazują, że żydzi nigdy nie byli niewolnikami w Egipcie."
Więcej w linku poniżej.
https://terazbedziebylo.wordpress.com/2 ... w-egipcie/

Awatar użytkownika
KobietaZMagdali
Posty: 2125
Rejestracja: 12 sty 2014, 16:47
Lokalizacja: ze wsi :)

Post autor: KobietaZMagdali »

Dezerter pisze:a na tej stronie opisują ciekawą koncepcję, że pierwszy monoteistyczny kult w historii - Atona był odpowiedzią/reakcją społeczeństwa egipskiego na plagi opisane w Księdze Wyjścia
przeczytajcie zresztą sami i ciekaw jestem waszych opinii, bo sam nie wyrobiłem sobie zdania do końca.
Widziałam kiedyś dokument o czasach wprowadzania kultu Atona, choć było to już dawno i jego treść zatarła mi się w pamięci. O ile dobrze kojarzę ten kult pojawił się nagle za życia jednego z faraonów i był przez niego bardzo mocno wprowadzany w życie, Jednak równie szybko się skończył, gdyż po jego śmierci usunięto wszelkie jego oznaki, m. in zniszczono imię Aton zapisywane na ścianach światyń. Dlatego mało o nim wiadomo.

Myslę, że mogła być to reakcja władcy lub jego następców na obecność na kontakt z Mojżesza w Egipcie
„Odpędzanie wilków, zagrażających Bożej owczarni, jest na pewno czymś chwalebnym, ale czyni się to modlitwą, przykładem życia, głoszeniem słowa Bożego i przekonywaniem -- a nie poprzez zadawanie gwałtu. Gwałt zadawany w obronie prawdy nie tylko krzywdzi konkretnych ludzi, ale kompromituje prawdę, ci zaś, którzy się do niego uciekają, choć ich intencją było odpędzenie wilków, sami się w wilków przemieniają.”

http://www.youtube.com/watch?v=l_lp-owKS6E

Awatar użytkownika
amiko
Posty: 3608
Rejestracja: 09 wrz 2006, 12:40

Post autor: amiko »

[center]BÓG ATON JAKO ŚWIATŁOŚĆ-ENERGIA[/center]
[center]

Obrazek

Jest to symbol Boga Atona[/center]

[center]Symbol jest generatorem pozytywnej,Bożej energii,która będzie oczyszczać forum ze złej,negatywnej energii.[/center]
Bo ja nie wstydzę się ewangelii chrystusowej o obecnym w nas wszystkich Chrystusie,Słowie Bożym (Kol.1.24-28).Jest On bowiem mocą i Mądrością Bożą (1 Kor.1.24) ku zbawieniu dla każdego wierzącego, najpierw dla Żyda, potem dla Greka.

ODPOWIEDZ

Wróć do „Historia chrześcijaństwa”