Apostoł Piotr w Rzymie

Dzieje chrześcijaństwa od ebionitów i gnostyków po nowożytne nurty charyzmatyczne

Moderatorzy: kansyheniek, Bobo, booris, Junior Admin, Moderatorzy

Awatar użytkownika
tropiciel
Posty: 4957
Rejestracja: 11 kwie 2013, 17:39

Post autor: tropiciel »

Często katolicy podają tekst Mateusza 16 : 18 co ich zdaniem uzasadnia tezę, że Piotr jest Skałą na której miał być zbudowany kościół. Przekład Biblii Tysiąclecia i innych tłumaczeń katolickich zupełnie nie odróżnia pewnych słów w tym wersecie.

Tymczasem tekst grecki mówi :

Kἀγὼ δέ σοι λέγω ὅτι σὺ εἶ Πέτρος, καὶ ἐπὶ ταύτῃ τῇ πέτρᾳ οἰκοδομήσω μου τὴν ἐκκλησίαν- ( Codex Vaticanus )- co znaczy : ty jesteś Petros ( Piotr t.zn. Kamień ), a na tej Petra t.zn. Opoce ( Masywie Skalnym ) zbuduję mój Zbór…
Piotr został więc nazwany Kamykiem, Kawałkiem Skały, zaś Zbór miał być zbudowany na Opoce, na Masywie Skalnym. Słowo petros w języku greckim jest rodzaju męskiego i nie oznacza w tym wypadku fundamentu Zboru, w przeciwieństwie do słowa petra, które jest rodzaju żeńskiego i które ów fundament właśnie oznacza. Są to podobnie brzmiące słowa, ale posiadające różne znaczenia.
Stąd też Augustyn z Hippo-Regius ( 354-430 ) uznawany przez katolików za świętego napisał - non enim a Petro petra, sed Petrus a petra co znaczy :“ nie petra ( opoka ) od Piotra, lecz Piotr od petry ( opoki ),” po czym dodaje “tak jak Chrystus nie jest nazwany od chrześcijan, lecz chrześcijanie od Chrystusa. ”
Rozróżnienie to występuje również w tekstach hebrajskich : Atta’ Kefa weal haCcur hazzeh ebene’ et qehillati - co znaczy : tyś Kefa t.zn. Skała, lecz na tej Ccur t.zn. Opoce ( Masywie Skalnym ) zbuduję swój Zbór ( hebr. Qahal ).
Aramejska Peszitta stwierdza podobnie odróżniając “ hu Kifa ” t.zn. Kefas czyli Skała od “ hade Kifa ” t.zn. Opoka ( Masyw Skalny ).

Klucze nie władzy, lecz otwierania umysłów i serc ludzkich tym, którzy nawracają się do Boga - otrzymał nie tylko Piotr, ale też wszyscy apostołowie - Ewangelia Mateusza 18 : 18

___________________________________________

https://www.youtube.com/watch?v=GqK5nOdYdWc

Jachu
Posty: 10663
Rejestracja: 09 lis 2008, 20:55
Lokalizacja: Śląsk

Post autor: Jachu »

Oto podstawa o charakterze SKAŁY jako OŚWIADCZENIA fundamentalnego,-podstawowego:

Mt 16:16
16. Odpowiedział Szymon Piotr: Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego.
(BT)
(36) Ale powiadam wam, iż z każdego słowa próżnego, które by mówili ludzie, dadzą z niego liczbę w dzień sądny; (37) Albowiem z mów twoich będziesz usprawiedliwiony, i z mów twoich będziesz osądzony. Ew. Mat.12 rozdz.

Jachu
Posty: 10663
Rejestracja: 09 lis 2008, 20:55
Lokalizacja: Śląsk

Post autor: Jachu »

tropiciel pisze:Klucze nie władzy, lecz otwierania umysłów i serc ludzkich tym, którzy nawracają się do Boga - otrzymał nie tylko Piotr, ale też wszyscy apostołowie - Ewangelia Mateusza 18 : 18
Kiedyś zamieściłem na Forum Biblijnym: http://biblia.webd.pl/forum/viewtopic.php?p=77920#77920
Dwa Klucze.

Gdy Pan zapytał apostołów za kogo Go uważaja,Piotr wyznał swoją wiarę, że jest On
przepowiedzianym Mesjaszem. Pan wyraził uznanie dla Piotra,że oświadczenie jego
było inspirowane przez samego Ojca Niebieskiego. Na tym wyznaniu /nie na Piotrze/
Pan zapowiedzial budowę Kościoła,którego nawet śmierć nie przemoże.
Wtedy też obiecał dać Piotrowi klucze Królestwa niebieskiego -- Mat.16:15-19.

Danie kluczy jest przenośnią -- wyraża upoważnienie do otworzenia drzwi zrozumienia,
najważniejszego zarysu planu Bożego jaki był na czasie.Pan nie wymienia liczby kluczy,
lecz fakty wskazują,że po zesłaniu Ducha Świętego Piotr użył dwóch kluczy.

Pierwszym kluczem otworzyl drzwi dla Żydów.W wyniku jego kazania około 3000 osób
przyjęło Ewangelię : zostali ochrzczeni,oraz zaliczeni w poczet kościoła wieku Ewangelii
-Dz.Ap. 2:1-41.

Drugim kluczem otworzył drzwi dla pogan,z których pierwszym był Korneliusz,setnik
kohorty italskiej;wraz z domownikami zapoczątkowal on wchodzenie pogan do kościoła
-Dz.Ap.10:1-48.
Te dwa ważne wydarzenia miały miejsce w ściśle zapowiedzianym przez Boga czasie -
-siedziemdziesiątym tygodniu łaski dla Izraela - Dan.9:24-27. W środku tego tygodnia
/siedmioletniego okresu/,w roku 33 użyty został klucz dla Żydów,a dla pogan w roku 36,
zaraz po skończeniu się wyłącznej łaski dla cielesnego Izraela.
Początkiem 70 tygodni - lat był rok 454 p.n.e. a końcem rok 36 n.e.

7 x 70 =490 454 + 36 =490
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Mat. 16:19
19. I dam ci klucze Królestwa Niebios; i cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane i w

niebie, a cokolwiek rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane i w niebie.
-- pierwsze litery gr.tekstu mają wartość =2830

połowa i koniec 70 tygodnia- lat,liczone od ich początku :
454 +33 = 487 ; 454 + 36 =490

487 +490 =977

zatem 977 + 2830 = 3807
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Dz.Ap. 2:41
41. Ci więc, którzy przyjęli słowo jego, zostali ochrzczeni i pozyskanych zostało owego

dnia około trzech tysięcy dusz.
pierwsze litery greckie mają wartość= 2735

Dz.Ap. 10:48
48. I rozkazał ich ochrzcić w imię Jezusa Chrystusa. Wtedy uprosili go, aby pozostał u

nich kilka dni.
- pierwsze litery greckie mają wartość=1072

zatem 2735 +1072 = 3807
(36) Ale powiadam wam, iż z każdego słowa próżnego, które by mówili ludzie, dadzą z niego liczbę w dzień sądny; (37) Albowiem z mów twoich będziesz usprawiedliwiony, i z mów twoich będziesz osądzony. Ew. Mat.12 rozdz.

EMET
Posty: 11235
Rejestracja: 04 wrz 2006, 17:31

Post autor: EMET »

EMET:
Chciałbym w tym post nawiązać szerzej do lansowanej tezy, iż: „skoro w wersecie Mat 16:18 mamy po aramejsku w obu razach ten sam wyraz Kefa, to Piotr jest po prostu ową Skałą-Opoką”.
Jak jest oczywiste, podstawowym tekstem do translacji jest zapis w grece koine: jak to i w 'krytycznych wydaniach greckiego NP'. Tam jawnie jest: imię własne zapisane po grecku per „Petros” oraz wyrażenie greckie „petra” - gramatycznie zdefiniowane jako: noun dative feminine singular common = \rzeczownik pospolity w celowniku, rodzaju żeńskiego w liczbie pojedynczej/. Należy dostrzec, iż gramatycznie greckie „Petros” jest w masculinum, natomiast „petra” w femininum.

Czemu akurat tak akcentuje się wersję 'translacyjną' [bo nie zapis 'oryginalny'!] po aramejsku? Ano dlatego, że wielu uważa, iż „pierwotnie spisany tekst Ewangelii wg Mateusza był po aramejsku”; chociaż mamy i opinie, że „… po hebrajsku” [tak!].
Skoro przedkłada się przed oczy wariant translacyjny 'Peshitty', to czemu by nie przedłożyć wersji „Shem Tob's Hebrew Matthew” - dostępnej w internecie w zapisie czcionką hebrajską oraz z translacją angielską? O tym, jednak, później, w innym post…

Wariant translacyjny aramejski (syryjski) /poprzez uwidocznienie czcionką hebrajską/, mamy w newralgicznym fragmencie: < h&#365;v k&#301;`ph&#257;` v´ăl h&#257;dh&#275;` k&#301;`ph&#257;` >. Ja też czytamy /poprzez objaśnienie/ w 'Leksykonie ŚJ': &#8222;Wyraźnie stąd wynika, że gdy Jezus rzekł: &#8222;Tyś jest Piotr, a na tym masywie skalnym [&#8222;opoce&#8221;, [i[Bp[/i], Bw] zbuduję mój zbór&#8221;, nie posłużył się synonimami (Mt 16:18). Różnica ta jest widoczna także w przekładzie aramejskim (syryjskim), w którym i &#8222;Piotr&#8221;, i &#8222;masyw skalny&#8221; oddano przez ki&#700;fa&#700;, lecz imię apostoła poprzedzono męskim zaimkiem osobowym hu, a w drugim wypadku użyto żeńskiego zaimka wskazującego hade&#700;.&#8221; - Vol. II, strona 1269, prawa kolumna, od dołu.
Dokładnie wygląda to tak &#8211; &#8206; &#1492;&#1467;&#1431;&#1493; &#1499;&#1468;&#1460;&#1488;&#1508;&#1464;&#773;&#1488;&#1430; &#1493;&#1506;&#1463;&#1500; &#1492;&#1464;&#1491;&#1461;&#773;&#1488; &#1499;&#1468;&#1460;&#1488;&#1508;&#1464;&#773;&#1488;
Jawnie widać, że pierwsze /aram./ < k&#301;`ph&#257;` > poprzedzone jest 'wskazującym zaimkiem osobowym' &#8211; 3os. rodzaju męskiego w/do singular [czyli w dokł. zapisie: < h&#365;v >], natomiast w drugim miejscu mamy poprzedzający żeński zaimek wskazujący < h&#257;dh&#275;` >. Owa forma, to - w innym ujęciu - forma aram. < d&#257;` > [jak to i podaje Jastrow, na str. 332 'Leksykonu Talmudu'] = zaimek wskazujący 3 os. femininum singular, czyli, jak u 'Briksa' = &#8222;ta&#8221; [str. 396]. Finalnie - wg wariantu aram. &#8211; byłoby w sensie: &#8222;Ty jesteś ten Kifa, a na tej Kifa&#8221;.
Bywa, że spotyka się w języku polskim oddanie per &#8222;Skałosz&#8221; [stylizacja na rodzaj męski]; czyli: &#8222;Ty jesteś [ten] Skałosz, a na tej skale&#8221; [czy tp.].

Jednak, skoro przywołujemy wariant aramejski, to dlaczego by nie hebrajski?
Oto oddanie w 'DHNT' &#8211; &#8206; &#1499;&#1468;&#1460;&#1497; &#1488;&#1463;&#1514;&#1468;&#1464;&#1492; &#1508;&#1468;&#1462;&#1496;&#1456;&#1512;&#1493;&#1465;&#1505; &#1493;&#1456;&#1506;&#1463;&#1500;&#1470;&#1492;&#1463;&#1510;&#1468;&#1493;&#1468;&#1512;. Jawnie widzimy imię 'Piotr' oddane transkr. - < p&#277;&#7789;rôs > /czyli przez zapis literami: &#7789;[eth] oraz s[amech]/ oraz mamy < hăcc&#251;r >, gdzie < > = rodzajnik, natomiast hebr. < c&#251;r > = &#8222;skała; blok skalny&#8221;. W aramejskiej partii Daniela 2:35, mamy, z kolei, we fragmencie: &#8222;Kamień zaś, który uderzył w posąg, stał się wielką górą i wypełnił całą ziemię&#8221; [PNŚ]. Z kolei, prof. Parchem tak oddał w swoim najnowszym 'Opracowaniu z aramejskiego' [o czym już na Forum pisałem] we fragmencie Dan 2:35: &#8222;A ten kamień [po aram.: < v&#7498;`ăbhn&#257;` > /= < v&#7498;`ăwn&#257;` >/, gdzie pomieszczono spójnik < v&#7498; >, suffix aram. oraz od rdzennego < `&#277;bh&#277;n > /= < `&#277;w&#277;n >/ = &#8222;kamień&#8221;], który uderzył posąg, stał się skałą wielką [po aramej.: < l&#7498;&#7789;&#251;r răbh > /= < l&#7498;&#7789;&#251;r răw >/, gdzie < l&#7498; > = przyimek, < &#7789;&#251;r > = &#8222;skała; góra&#8221; /porówn. z hebr. < c&#251;r >/; < răw > = &#8222;duży; wielki&#8221;] i napełnił całą ziemię.&#8221; [str. 259, dz. cyt.].
Choćby z tego wersetu wnioskujemy, że w aramejskim mamy też wyrażenia: &#8222;'ewen&#8221; [= &#8222;kamień&#8221;], &#8222;&#7789;&#251;r&#8221; [= &#8222;skała; góra&#8221;].
Co się tyczy jeszcze aramejskiego wyrażenia &#8222;Kefa&#8221;, ew. &#8222;Kifa&#8221;, to w hebr. mamy - co ciekawe - formę < k&#275;f > w: Hioba 30:6; Jer 4:29; od rdzen. oznacz. &#8222;skała&#8221;.

Okazuje się jednak, iż jest możliwie oddać w aramejskim imię &#8222;Piotr&#8221; 'w stylu' hebrajskich wersji transl. [tak, aby nie tłumaczyć wg znaczenia, powiedzmy, imienia]; mamy mianowicie w 3 miejscach: Dz Ap 1:13; 1Pio 1:1; 2Pio 1:1 &#8211; oddane transkr. wg rdzennych spółgłosek takich, jak w hebr. wersjach transl., czyli: < p &#7789; r v s > [przy v[av] pełniącym rolę &#8222;o&#8221; - pełnego /< ô >/; czyli inaczej: &#8222;o&#8221; długie].
Przypomnę, iż notacja trans. hebrajska imienia &#8222;Piotr&#8221; [greckie, jak wiemy, &#8222;Petros&#8221;], to: < p&#277;&#7789;rôs >.
Oto zapis aram. 2Pio 1:1 &#8211; &#1513;&#1473;&#1461;&#1443;&#1502;&#1506;&#1467;&#1493;&#1503; &#1508;&#1468;&#1461;&#1443;&#1496;&#1512;&#1464;&#1493;&#1505; &#1506;&#1463;&#1489;&#773;&#1491;&#1468;&#1464;&#1488; &#1493;&#1463;&#1513;&#1473;&#1500;&#1460;&#1497;&#1495;&#1464;&#1488; &#1491;&#1468;&#1443;&#1497;&#1461;&#1513;&#1473;&#1467;&#1493;&#1506; &#1502;&#1513;&#1473;&#1460;&#1497;&#1495;&#1464;&#1488;&#1425;. Forma imienia /w aram./ &#8222;Piotr&#8221; &#8211; &#1508;&#1468;&#1461;&#1443;&#1496;&#1512;&#1464;&#1493;&#1505;
Początkowy fragment wersetu tak oddany w polskich Przekładach z greki: &#8222;Szymon Piotr, niewolnik i apostoł Jezusa Chrystusa&#8221; [PNŚ]. W grece: &#931;&#965;&#956;&#949;&#8060;&#957; &#928;&#8051;&#964;&#961;&#959;&#962; &#948;&#959;&#8166;&#955;&#959;&#962; &#954;&#945;&#8054; &#7936;&#960;&#8057;&#963;&#964;&#959;&#955;&#959;&#962; &#7992;&#951;&#963;&#959;&#8166; &#935;&#961;&#953;&#963;&#964;&#959;&#8166;, czyli w trans.: < Syme&#333;n Petros doulos kai apostolos &#7992;&#275;sou Christou >. W hebr., mamy znany zapis /por. niżej/ - < sz&#301;m´ôn p&#277;&#7789;rôs >.
W 'Leksykonie ŚJ' [Vol. II, str. 373] czytamy też: &#8222;PIOTR (&#8222;odłam skalny&#8221;). Apostoł Jezusa Chrystusa noszący w Piśmie Świętym pięć imion: hebrajskie &#8222;Symeon&#8221;, greckie &#8222;Szymon&#8221; (od hebr. rdzenia: &#8222;słyszeć; słuchać&#8221;), greckie &#8222;Piotr&#8221; (w Biblii określające tylko jego), odpowiadające mu semickie &#8222;Kefas&#8221; (być może spokrewnione z hebr. słowem kefím [&#8222;skały&#8221;], użytym w Hi 30:6; Jer 4:29) oraz &#8222;Szymon Piotr&#8221; (Dz 15:14; Mt 10:2; 16:16; Jn 1:42)..

Mamy taki ciekawy werset z wg Jana 1:42: &#8222;Zaprowadził go do Jezusa. Gdy Jezus spojrzał na niego, rzekł: &#8222;Tyś jest Szymon, syn Jana; będziesz się nazywał Kefas&#8221; (co się tłumaczy: Piotr).&#8221; [PNŚ]. Mamy po grecku: &#963;&#8058; &#949;&#7990; &#931;&#8055;&#956;&#969;&#957; &#8001; &#965;&#7985;&#8056;&#962; &#7992;&#969;&#8049;&#957;&#957;&#959;&#965;, &#963;&#8058; &#954;&#955;&#951;&#952;&#8053;&#963;&#8131; &#922;&#951;&#966;&#8118;&#962;, &#8003; &#7953;&#961;&#956;&#951;&#957;&#949;&#8059;&#949;&#964;&#945;&#953; &#928;&#8051;&#964;&#961;&#959;&#962;. Trans.: < sy ei Sim&#333;n ho hyios &#8217;I&#333;annou, sy kl&#275;th&#275;s&#275; K&#275;fas, ho herm&#275;neuetai Petros >. W hebr. wersji transl. tenże fragment &#8211;
&#1488;&#1463;&#1514;&#1468;&#1464;&#1492; &#1513;&#1473;&#1460;&#1502;&#1456;&#1506;&#1493;&#1465;&#1503; &#1489;&#1468;&#1463;&#1512;&#1470;&#1497;&#1493;&#1465;&#1504;&#1464;&#1492; &#1500;&#1456;&#1498;&#1464; &#1497;&#1460;&#1511;&#1468;&#1464;&#1512;&#1461;&#1488; &#1499;&#1461;&#1497;&#1508;&#1464;&#1488; &#1493;&#1468;&#1489;&#1460;&#1500;&#1456;&#1513;&#1473;&#1493;&#1465;&#1503; &#1497;&#1464;&#1493;&#1464;&#1503; &#1508;&#1468;&#1462;&#1496;&#1456;&#1512;&#1493;&#1465;&#1505;&#1475;
mamy w trans.: < `ătt&#257;(h) š&#301;m´ôn băr-jôn&#257;(h) l&#7498;kh j&#301;qq&#257;r&#275;` kh&#234;ph&#257;` &#251;bh&#301;lšôn j&#257;v&#257;n p&#277;&#7789;rôs > / = < `ătt&#257;(h) sz&#301;m´ôn băr-jôn&#257;(h) l&#7498;ch j&#301;qq&#257;r&#275;` k&#234;f&#257;` &#251;w&#301;lšôn j&#257;v&#257;n p&#277;&#7789;rôs >. Dostrzegamy takie oto formy 'imion': &#8222;Szimon&#8221;, &#8222;Jona&#8221;, Kefa&#8221;, &#8222;Petros&#8221;.

Należy na koniec tego post/u/ stwierdzić, iż nadanie komuś jakiegoś imienia - mającego nawet związek z pojęciem &#8222;skała&#8221;, &#8222;opoka&#8221; itp. - nie jest czymś szczególnym, bowiem mamy choćby w Biblii Hebr. imię własne &#8222;Cur&#8221; [po hebr. - &#8222;skała&#8221;] oraz /owego/ użycie do samego <<Boga JHVH>> &#8211; np. w Deuteronomium 32:4, ale także imię "Cur" odniesiono do pewnego 'księcia midianickiego' oraz do pewnego 'Beniaminity'. Samo identyczne imię - nie inklinuje sprawczo&#8230; Tak też, imię &#8222;Jezus&#8221;, jak wiemy dobrze, nie jest w Biblii przyporządkowane wyłącznie do &#8222;wiadomego&#8221; Jezusa [TAK!].

Jednak szerzej o innych aspektach tzw. &#8222;Piotra-Opoki&#8221; &#8211; w innym post.

Stephanos, ps. EMET
„Wielu będzie biegać tu i tam [po hebrajsku: < jᵊszōṭᵊṭû >], i nastanie obfitość prawdziwej wiedzy” -- Daniela 12:4b; ‘PNŚ-2018’, Przypis.

Jachu
Posty: 10663
Rejestracja: 09 lis 2008, 20:55
Lokalizacja: Śląsk

Post autor: Jachu »

Super Emecie,pełen" szacun".

Osobiście upraszczam sobie pojmowanie zagadnienia do:

Stwierdzenie Piotra:

Mt 16:15-19
15. Jezus zapytał ich: A wy za kogo Mnie uważacie?
16. Odpowiedział Szymon Piotr: Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego.
17. Na to Jezus mu rzekł: Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jony. Albowiem nie objawiły ci tego ciało i krew, lecz Ojciec mój, który jest w niebie.
18. Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr [czyli Skała], i na tej Skale zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą.
19. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie.
(BT)
Stwierdzenie tego FAKTU,jest podwaliną,fundamentem znajomości zamierzeń Bożych i nauczania Jezusa. To jest Prawdziwa wiedza,oparta na zdaniu wypowiedzianym przez Jezusa do Tomasza

Jn 14:6
6. Odpowiedział mu Jezus: Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie.
(BT)

1 Tm 2:5-6
5. Albowiem jeden jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek, Chrystus Jezus,[/size]
6. który wydał siebie samego na okup za wszystkich jako świadectwo we właściwym czasie.
(BT)
Nie ma innego,pojedynczego,bądź zbiorowego Pośrednika między Bogiem,a ludźmi,jak tylko Jezus

Właśnie Piotr to zrozumiał i powiedział o tym. To wyznanie zasadnicze.
(36) Ale powiadam wam, iż z każdego słowa próżnego, które by mówili ludzie, dadzą z niego liczbę w dzień sądny; (37) Albowiem z mów twoich będziesz usprawiedliwiony, i z mów twoich będziesz osądzony. Ew. Mat.12 rozdz.

EMET
Posty: 11235
Rejestracja: 04 wrz 2006, 17:31

Post autor: EMET »

EMET:
Wracając do zapisu po grecku z wg Jana 1:42 &#8211; &#922;&#951;&#966;&#8118;&#962; [< K&#275;fas >] &#8211; to 'w takim zapisie' mamy ponadto w grece 'NP': 1Kor 3:22; 9:5; Gal 2:9, 11. W wersjach aramejskiej oraz hebrajskich - w notacji już podawanej, czyli: < k&#301;`f&#257;` > /aram./ oraz < k&#234;f&#257;` > /hebr./.
Mamy również w zapisie po grecku &#8211; &#922;&#951;&#966;&#8118; [< K&#275;fa >], czyli bez 'końcowej litery greckiej s[igma]'; w: 1Kor 1:12; 15:5; Gal 2:14. W Gal 1:18: w zapisie po grecku &#8211; &#922;&#951;&#966;&#8118;&#957; [< K&#275;fan >].
W grece więc &#8594; mamy po prostu [we wszystkich 9. miejscach] zapis w odmianach gramat., mianowicie: Jana 1:42 [nominativus = mianownik]; 1Kor 1:12 [genitivus = dopełniacz]; 3:22 [nominativus = mianownik]; 9:5 [jak w 3:22]; 15:5 [dativus = celownik]; Gal 1:18 [accusativus = biernik]; 2:9 [nominativus = mianownik]; 2:11 [jak w 2:9]; 2:14 [dativus = celownik]. Zaś w wersjach aramejskiej oraz hebrajskich [wer. transl.] mamy użyte, znane nam już, formy: &#8222;Kifa&#8221; [aramej.] oraz &#8222;Kefa&#8221; [hebr.]: bywa, że z 'dodatkowymi formami gramat.' [co nie ma, jednak, dla nas - tutaj &#8211; znaczenia]. Faktem jest, że - wg morfologii - w greckim zapisie mamy potraktowaną jako forma podstawowa &#8222;K&#275;fas&#8221; [przez &#8222;e&#8221; - eta].

Co się tyczy aramejskiej formy &#8222;kifa&#8221;, &#8222;kefa&#8221; - to mamy o owej w 'Leksykonie Jastrowa' na str. 634/635, też w sensie: &#8222;skała; kamień&#8221;. Zapodaje wprawdzie autor pewne miejsca użycia, lecz owe są z 'Traktatów Talmudu' oraz z 'Targumów'.
W zapisie per &#8222;kefa&#8221; [dokł.: &#8222;k&#234;f&#257;`&#8221;], mamy w 'Targumie Onqelosa' w: Num 20:8[2x], 10[2x], 11; Joz 15:2; Sędz 15:13, 19; Jer 23:29; 49:16; Abd 1:3; Ps 40:3; 74:15; 78:16; 137:9; Hio 41:12; Przys 16:26; 17:8; 26:27; 27:3. Można ew. zobaczyć, jak oddano w Przekł. z 'BH' na polski. Jako postać rdzenną, mamy w zapisie rdzenia < k j p > / < k&#234;ph > /= < k&#234;f >/. Leksykalnie: w palest. i syryj. = &#8222;skała; opoka&#8221; [ang. &#8222;rock&#8221;]. Pobrzmiewa też w znaczeniu &#8222;kamień&#8221;. Można by rzec [z tego, co zauważyłem], iż forma zapisu per &#8222; kifa' &#8221; jest stosowana raczej w 'Peshittcie'.

W kwestii tzw. &#8222;wybraństwa&#8221; ap. Piotra &#8211; nawet dla jakiegoś 'prymatu' &#8211; to czytamy takie słowa samego ap. Piotra z Dz Ap 15:7: &#8222;A gdy to już długo rozpatrywano, wstał Piotr i rzekł do nich: Mężowie bracia, wy wiecie, że Bóg już dawno spośród was mnie wybrał, aby poganie przez usta moje usłyszeli słowa Ewangelii i uwierzyli.&#8221; [BW].
Tak też przywoływanie wersetu wg Jana 21:15-17 -- niekoniecznie znaczy to, co chcieliby widzieć zwolennicy &#8222;roli ap. Piotra&#8221; w kontekście tak rozumianego /przez owych/ 'prymatu'. Wystarczy uważnie wczytać się w wypowiedź samego ap. Piotra, zawartą w jego '1. Liście' &#8211; 1Pio 5:1 &#8211; 4. W w. 1 określa siebie: &#8222;bo i jestem wraz z nimi starszym&#8221; /PNŚ/ [wg greki, jak to i 'Int. Voc.': &#8222;współstarszy&#8221;, gr. - < sympresbyteros >]; w w. 4 kieruje uwagę na 'naczelnego pasterza' [w 'Int. Voc.', mamy w wariancie: &#8222;&#8212; Arcypasterz&#8221;, gr. < tou archipoimenos >; gdzie < tou > = rodzajnik /oddane w zapisie przez &#8222;&#8212;&#8221;]. Mamy odsyłki stosowne ku: Hebr 13:20; 1Pio 2:25.
Co się tyczy wymowy ww. 2 i 3 [1Piotra 5:1 &#8211; 4], to, jak to się mawia: &#8222;bez komentarza&#8221; - jeśli chodzi o praktyczną realizację -- owych <<wytycznych/poleceń>> ap. Piotra [wobec &#8222;presbyterous&#8221;] -- PRZEZ <<pasterzy/starszych>> w obrębie 'Wspólnot Religijnych' [takich lub innych]&#8230;

Również można przywołać i inne teksty, które niekoniecznie 'biegną w sukurs' tezie o &#8222;prymacie ap. Piotra&#8221;.
W Gal 2:9 mamy wymienioną NIE jedną osobę jako &#8222;filar&#8221;, lecz trzy [3] osoby - jako &#8222;filary&#8221;; we fragmencie: &#8222;wtedy Jakub i Kefas, i Jan, uważani za filary, podali mnie i Barnabasowi prawicę wspólnoty,&#8221; [PNŚ]. Mamy ukierunkowanie na kolegialność, nie, zaś, na... 'jednoosobowościowość' [por. wymowę wersetu Efez 2:20].
Ani ew. [o ile?] 'pobyt ap. Piotra w Rzymie', ani owego 'pozycja i rola' [o czym też mamy w 1 Piotra 5:1c] nie czyniła owego jakimś NADRZĘDNYM pasterzem/'episkoposem'. Zdecydowanie &#8211; NIE!
Sam o sobie [ap. Piotr] nigdy nie pisywał w takim kontekście znaczeniowym, inni /o nim/ - też nie. Wystarczy przywołać tekst 1do Koryntian 1:10 &#8211; 16, 29 &#8211; 31; 3:1 &#8211; 9 &#8211; też wersety kontekstu &#8211; to i okaże się, iż nie było żadnej 'wyróżnionej postaci ludzkiej' [chyba, że wśród 'stronników' i 'tak uważających' &#8211; 1:12, 13; 3:4 &#8211; 6] wśród chrystian Jezusowo-apostolskich. W r. 3. nie wymieniono, nadto, w ogóle 'Kefasa'... Uważna lektura jawnie dowodzi, iż, jak to i w 3:11, wyraźnie wiadomo Kto był/jest 'fundamentem'; w r. 1 i 3 mamy też o roli 'samego Boga' [np. 1:28 &#8211; 31; 3:7, 9].

W tym post &#8211; tyle.

Stephanos, ps. EMET
„Wielu będzie biegać tu i tam [po hebrajsku: < jᵊszōṭᵊṭû >], i nastanie obfitość prawdziwej wiedzy” -- Daniela 12:4b; ‘PNŚ-2018’, Przypis.

Jachu
Posty: 10663
Rejestracja: 09 lis 2008, 20:55
Lokalizacja: Śląsk

Post autor: Jachu »

Piotr Apostoł o KAMIENIU i kamieniach:

1 Piotr. 2:2-8
2. Jako nowonarodzone niemowlęta, zapragnijcie nie sfałszowanego duchowego mleka, abyście przez nie wzrastali ku zbawieniu,
3. Gdyżeście zakosztowali, iż dobrotliwy jest Pan.
4. Przystąpcie do niego, do kamienia żywego, przez ludzi wprawdzie odrzuconego, lecz przez Boga wybranego jako kosztowny.
5. I wy sami jako kamienie żywe budujcie się w dom duchowy, w kapłaństwo święte, aby składać duchowe ofiary przyjemne Bogu przez Jezusa Chrystusa.
6. Dlatego to powiedziane jest w Piśmie: Oto kładę na Syjonie kamień węgielny, wybrany, kosztowny, A kto weń wierzy, nie zawiedzie się.
7. Dla was, którzy wierzycie, jest on rzeczą cenną; dla niewierzących zaś kamień ten, którym wzgardzili budowniczowie, pozostał kamieniem węgielnym,
8. Ale też kamieniem, o który się potkną, i skałą zgorszenia; ci, którzy nie wierzą Słowu, potykają się oń, na co zresztą są przeznaczeni.
(BW)
Kamień NA Syjonie,to Jezus,ale kamieniami składowymi owego Syjonu,są Apostołowie i Kościół Jezusa. Piotr też jest Kamieniem wybranym,ale nie jedynym,ale jednym ze 144000.
(36) Ale powiadam wam, iż z każdego słowa próżnego, które by mówili ludzie, dadzą z niego liczbę w dzień sądny; (37) Albowiem z mów twoich będziesz usprawiedliwiony, i z mów twoich będziesz osądzony. Ew. Mat.12 rozdz.

Awatar użytkownika
Dezerter
Posty: 3631
Rejestracja: 16 sie 2009, 22:50
Lokalizacja: Inowrocław
Kontakt:

Post autor: Dezerter »

Henryk pisze:
Dezerter pisze:Wiele źródeł podających o ty, że Piotr był w Rzymie [...]
I był tam zapewne już Papieżem? :aaa:
Tam włożono mu na głowę potrójną koronę, jako symbol władzy na niebie, ziemi i pod ziemią.
Trzymał w ręku klucze od kłódek bram raju i piekła...

Dezerterze- Ty dopiero bajki piszesz... :xhehe:
Uwaga forumowicze to słowa Henryka a więc i zapewne JEGO poglądy:
Henryk pisze:I był tam zapewne już Papieżem? :aaa:
Tam włożono mu na głowę potrójną koronę, jako symbol władzy na niebie, ziemi i pod ziemią.
Trzymał w ręku klucze od kłódek bram raju i piekła...
ja żadnych bajek , ani takich jak powyżej nie pisze, ja piszę o faktach, które były wielokrotnie podawane i cytowane ze źródeł historycznych na naszym forum - Henryk je zna i czytał wielokrotnie
więc po co kłamie, że ja bajki pisze :aaa:
może zapomniał o :
"Nie mów fałszywego świadectwa przeciw bliźniemu swemu"
a może jak żydzi, nie uważa mnie za bliźniego
...nie wiem co gorsze i co smutniejsze :-(
Nie czyńcie tak jak ci przeciw którym występujecie
http://zchrystusem.pl/

Awatar użytkownika
George
Posty: 1727
Rejestracja: 02 paź 2014, 22:16

Cesarz Wespazjan Flawiusz

Post autor: George »

Dezerter pisze:Dobra bajkopisarzu - FAKTY proszę
1. Dowód na to, że żona Nerona wskazała na chrześcijan
2. Dowód na to, że była Żydówką
3. Dowód, że -
według pism Sestoniusza, z powodu podjudzania i organizowania napadów na Nazarejskich (Piotrowych) Chrześcijan.
- jakich pism? cytaty, tytuły a nie bajkopisanie
4.
i według niektórych żydowskich kronik, w faktycznego 'Cesarza' Imperium Rzymskiego.
dawaj te kroniki czekam z zapartym tchem ;-)
5. MEGA BZDURA:
Od czasów tej żydowskiej cesarzowej, żydowskie wpływy na politykę Imperium Rzymskiego kwitły przez ponad 250 lat, aż do czasów cesarza Konstantyna Wielkiego.
dowód:
zaraz po śmierci Nerona w 68 roku , a więc w tym czasie gdy miały miejsce "żydowskie wpływy na politykę Imperium Rzymskiego" LOL
wybucha Wojna Żydowska Rzymu z Żydami w której ginie 2 miliony Żydów, zburzona zostaje Jerozolima, Świątynia zbezczeszczana, zburzona i okradziona, Żydzi wygnani z Ziemi Świętej z zakazem zamieszkania w Judei
- no wpływy jak cholera - radzili normalnie :-P - bajkopisarzu ty mój ulubiony
Wnioskuję OFICJALNIE do Administracji o przyznanie Marianowi tytułu:
bajkopisarza miesiąca

O Pawle mijasz się z prawdą i kontynuujesz bajkopisarstwo - nawet nie ma z czym dyskutować
Sporo tego Dezerterze,

może zacznijmy od Cesarza Wespezjana Flawiusza - założyciela Dynastii Flawiuszy, którego syn Tytus zajął w roku 70 Jerozilimę, kończąc w ten sposób czteroletnią wojnę żydowskiego szczepu przeciwko ościennym narodom, jak i pomiędzy żydowskimi ugrupowaniami: Zelotami i Sykariuszami, mordującymi i niszczącymi wszystko co było na ich drodze.

Powiedz mi Dezerterze, kto pierwszy obwołał Wespezjana Flawiusza Cesarzem Imperium Rzymskiego?

https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Wespazjan

Obrazek

Czyż nie był to jego przyszły przyjaciel, którego on sam wkrótce adoptował - Faryzeusz Józef Flawiusz ???

Obrazek

Pozdrawiam
George
Błąd w Historii prowadzi do błędu w Doktrynie.

Kłamstwo może zmienić historię, ale tylko Prawda może zmienić Świat.

Łatwiej jest oszukać człowieka, niż przekonać go że został oszukany".
Mark Twain

ODPOWIEDZ

Wróć do „Historia chrześcijaństwa”