Decretum Gelasianum - tłumaczenie

Dzieje chrześcijaństwa od ebionitów i gnostyków po nowożytne nurty charyzmatyczne

Moderatorzy: kansyheniek, Bobo, booris, Junior Admin, Moderatorzy

ODPOWIEDZ
Awatar użytkownika
BLyy
Posty: 2983
Rejestracja: 27 lip 2009, 1:54
Lokalizacja: Chorzów

Decretum Gelasianum - tłumaczenie

Post autor: BLyy »

Witam. Niejako na studiach doktoranckich kazano nam wybrać sobie dokument, który chcielibyśmy opracować i wydać. Czyli wstęp, przypisy, opisy itp. Z racji więc tego, postanowiłem się podzielić z Wami moim skromnym i niezbyt idealnym tłumaczeniem. Bo po co mam je zachowywać tylko dla siebie ;-)
Ja wybrałem dekret "o księgach, które należy przyjąć oraz odrzucić", przypisywany papieżowi Gelazjuszowi I, który zmarł w 496 roku. Jest to jednak dokument fałszywy, bo powstał potem, w VI wieku, a przypisano ten dokument Gelazjuszowi. Myślę, że ten dokument nieważne czy fałszywka czy nie, jest świetnym źródłem historycznym nie tylko dla historyków, ale i dla chrześcijan. Jest tutaj ukazane dlaczego Rzym jest najważniejszy, a potem dlaczego inne miasta są ważne, lecz mniej ważne od Rzymu. Zacytuję spis treści z polskiej wiki pod hasłem Gelazjusz I:
O Duchu Świętym i o imionach Chrystusa
O kanonie Pisma Świętego
O prymacie rzymskim i o siedzibach patriarszych
O uznawanych soborach powszechnych
O dziełach, które należy przyjąć


Ja te dzieło wybrałem osobiście dlatego, że na samym końcu podano część apokryfów jako znano w VI wieku (brak jest np. Ewangelii Judasza, bo widocznie wtedy była już uznawana z zaginioną). Ale dla mnie najciekawsze jest to, że jest tam Ewangelia Barnaby, nie ta wersja islamska, jednak wersja islamska nawiązuje do tego przedislamskiego dekretu pośrednio, poprzez nazwanie ewangelii napisanej przez nich samych, przypisując pismo Barnabie, bo w tym dziele ta Ewangelia jest wspomniana, jednak to nie ta sama wersja islamska. Każdy myślę, że znajdzie coś dla siebie co go może zainteresuje. Jest tutaj mówienie o 70 uczonych, co jest nawiązane do Septuaginty. Każdy może coś tutaj wychwycić ciekawego. Ja dodam od siebie, że te księgi, które są uznawane, by ich nie czytać, apokryfy, są tam pisma kilkoro dziś świętych. Należy też pamiętać, że VI wiek to rywalizacja Rzymu, Antiochii, Aleksandrii i Konstantynopolu o przewodnictwo, dlatego ten dekret ma też wymiar polityczny, mający podkreślać ważność rzymskiego biskupstwa nad innymi. Dlatego każdy ciekawski badacz czy chrześcijan coś tu znajdzie, coś wychwyci moim zdaniem. Miłej lektury

Tutaj jest wersja angielska: LINK; a tutaj w oryginale, po łacinie: LINK .

Podaję linki do angielskiego i łacinie, bo tłumaczyłem, a jako, że jestem tylko człowiekiem, moje tłumaczenie może zawierać błędy, toteż czujne oko i chcący sprawdzić czy dobrze jest, jak coś to mnie poprawi. Miłej lektury.




Tu rozpoczyna Rada Rzymu po przewodnictwem Papieża Damazego "na wyjaśnianiu wiary"
I) Mówiło się:

1. Po pierwsze Duch składający się z siedmiu części, pozostający w Chrystusie, powinien być omówiony:


Duch Mądrości: "Chrystus mocą i mądrością Bożą".
Duch Rozumu: "Dam ci rozum, pouczę cię i wskażę drogę."
Duch Rady: "A jego nazwano imieniem Cudowny Doradca."
Duch Męstwa: Jak powyżej, "Moc Boża i mądrość Boża."
Duch Poznania: "Ze względu na wielkość poznania apostoła Jezusa Chrystusa."
Duch Prawdy: "Ja jestem drogą i prawdą, i życiem."
Duch Bojaźni Bożej: "Bojaźń Boża jest początkiem mądrości."


2. Jednakże dyspensa Chrystusa na swoje imię w wielu formach:
Bóg, który jest duchem;
Słowo, które jest Bogiem;
Syn, który jest Jednorodzonym Ojca;
Człowiek, który narodził się z dziewicy;
Kapłan, który w ofierze ofiarował samego siebie;
Pasterz, który jest strażnikiem;
Robak, który powstał zmartwych;
Góra, która jest potężna;
Droga, która jest prosta;
Przystań, w której można przejść do życia;
Baranek, który został zabity;
Kamień, który jest podstawą;
Mistrz, który jest zwiastunem życia;
Słońce, które jest światłem;
Prawdziwe, co jest od Ojca;
Życie, które jest stworzycielem;
Chleb, który jest umiłowany;
Samarytanin, który jest strażnikiem i miłosiernym;
Chrystus, który jest Zbawicielem;
Bóg, który jest od Boga;
Posłaniec, który został posłany;
Oblubieniec, który jest pośrednikiem;
Winorośl, przez którego własną krwią jesteśmy odkupieni;
Lew, który jest królem;
Składa, która jest podstawą;
Kwiat, który jest wybrany;
Prorok, który objawił przyszłość.


3. Duch Święty nie jest tylko z Ojca lub tylko z Syna, ale Ojca i Syna; jest bowiem napisane: "Jeśli kto miłuje świat, nie ma w nim miłości Ojca"; znowu napisano: "kto nie ma Ducha Chrystusowego, ten do Niego nie należy". Tak więc Duch Święty jest rozumiany jako miano Ojca i Syna, a z których Syn w Ewangelii mówi, że Duch Święty "od Ojca pochodzi" i "On Mnie otoczy chwałą, ponieważ z mojego weźmie i wam objawi."

II. Podobnie mówiło się:
Teraz rzeczywiście kwestia boskie Pisma muszą zostać omówione, które Kościół Powszechny przyjął lub których jest konieczność uniknięcia.
1. OTO KOLEJNOŚĆ STAREGO TESTAMENTU
Rodzaju - Jedna księga
Wyjścia - Jedna księga
Kapłańska - Jedna księga
Liczb - Jedna księga
Powtórzonego Prawa - Jedna księga
Jozuego - Jedna księga
Sędziów - Jedna księga
Rut - Jedna księga
Królów - Cztery księgi
Kronik - Dwie księgi
150 Psalmów - Jedna księga
Trzy Księgi Salomona
Przysłów - Jedna księga
Koheleta - Jedna księga
Pieśń nad Pieśniami - Jedna księga
Podobnie Mądrość
Syracha - Jedna księga
1. PODOBNIE KOLEJNOŚĆ PROROKÓW:
Izajasza - Jedna księga
Jeremiasza - Jedna księga
Z jego Lamentami - Jedna księga
Ezechiela - Jedna księga
Daniela - Jedna księga
Ozeasza - Jedna księga
Amosa - Jedna księga
Micheasza - Jedna księga
Joela - Jedna księga
Abdiasza - Jedna księga
Jonasza - Jedna księga
Nahuma - Jedna księga
Habakuka - Jedna księga
Sofoniasza - Jedna księga
Aggeusza - Jedna księga
Zachariasza - Jedna księga
Malachiasza - Jedna księga

PODOBNIE KOLEJNOŚĆ HISTORYCZNYCH:
Hioba - Jedna księga
Tobiasza - Jedna księga
Ezdrasza - Dwie księgi
Estery - Jedna księga
Judyty - Jedna księga
Machabeuszy - Dwie księgi
4. PODOBNIE KOLEJNOŚĆ PISM NOWEGO TESTAMENTU, które święty i katolicki Kościół Rzymski zachował i czcił:
według Mateusza - Jedna księga
według Marka - Jedna księga
według Łukasza - Jedna księga
według Jana - Jedna księga
Również Dzieje Apostolskie - Jedna księga
Listy apostoła Pawła w liczbie czternastu
do Rzymian - Jeden list
do Koryntian - Dwa listy
do Efezjan - Jeden list
do Tesaloniczan - Dwa listy
do Galatów - Jeden list
do Filipian - Jeden list
do Kolosan - Jeden list
do Tymoteusza - Dwa listy
do Tytusa - Jeden list
do Filemona - Jeden list
do Hebrajczyków - Jeden list
Również Apokalipsa Jana - Jedna księga
Również kanoniczne listy w liczbie siedmiu
Apostoła Piotra - Dwa listy
Apostoła Jakuba - Jeden list
Apostoła Jana - Jeden list
Innego Jana zwanego Starszym - Dwa listy
Apostoła Judy Zeloty - Jeden list
TUTAJ KOŃCZY SIĘ KANON NOWEGO TESTAMENTU.

III. Również mówiło się:
Tutaj zaczyna się dekret "o księgach, które należy przyjąć oraz odrzucić", który został napisany przez papieża Gelazjusza i siedemdziesięciu najbardziej uczonych biskupów w apostolskim przybytku w mieście Rzym.
1. Po tych wszystkich [pismach] proroków i ewangelistach oraz apostolskich pismach, o których była mowa wyżej, na których Kościół Katolicki opiera się dzięki łasce Boga, mamy także konieczne, by wspomnieć o tym, że Kościół Katolicki choć jest rozproszony po całym świecie, jest jedną oblubienicą Chrystusa. Jakkolwiek święty kościół rzymski jest podany na pierwszym miejscu przez resztę kościołów bez [potrzeby] decyzji synodalnych, dzięki słowu Pana, nasz Zbawiciel w Ewangelii - uzyskuje pierwszeństwo: "Ty jesteś Piotr", powiedział, "i na tej skale zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie".

2. Również obecność błogosławionego apostoła Pawła, "wybrane narzędzie", który nie był w opozycji niczym paplające głupstwa herezje, ale w tym samym dniu i tego samego dnia został koronowany w chwalebnej śmierci razem z Piotrem w Rzymie, cierpiąc za czasów Nerona Cezara. Założyli również wyżej wymieniony święty Kościół Rzymski dla Chrystusa Pana, gdzie ich obecność dała mu pierwszeństwo przed wszystkimi innymi miastami na całym świecie.

3. W związku z tym pierwsza jest siedziba Kościoła Rzymskiego Apostoła Piotra "nie mający skazy czy zmarszczki, czy czegoś podobnego".

Na drugim miejscu jednak były nadane w imieniu błogosławionego Piotra, aby podkreślić bycie jego uczniem i ewangelista w Aleksandrii zapisał słowo prawdy przekazane prze apostoła Piotra w Egipcie i chwalebnie skonsumowane w męczeństwie.

Rzeczywiście trzecie miejsce zajmuje najświętsza i honorowa Antiochia. Apostoł Piotr zanim wyruszył do Rzymu, tam bywał i tam po raz pierwszy usłyszano o nowym ludzie - chrześcijanach.

IV. I chociaż "Fundamentu bowiem nikt nie może położyć innego, jak ten, który jest położony, a którym jest Jezus Chrystus", ale dla zbudowania Świętego Kościoła Rzymskiego po księgi Starego i Nowego Testamentu, które wyżej zostały wymienione, zgodnie z kanonem też nie zabrania czytania tych pism:

1. Święty Synod Nicejski z 318 ojców pod przewodnictwem cesarza Konstantyna Wielkiego,
przy którym heretyk Ariusz został potępiony; Święty Synod w Konstantynopolu pod przewodnictwem Teodozjusza starszego Augusta, przy którym heretyk Macedoniusz uciekł na zasłużoną karę.

Święty Synod w Efezie, na którym Nestoriusz został potępiony za zgodą błogosławionego papieża Celestyna, pod przewodnictwem Cyryla z Aleksandrii w siedzibie magistratu przez biskupa Arkadiusza przybyłego z Italii.

Święty Synod Chalcedoński, któremu przewodniczył Marcjan August i biskup Konstantynopola, Anatoliusz, w którym potępiają herezję nestorianina, Eutychesa wraz z Dioskurem i jego sympatykami.
Ale także są to zalecenia dotychczas posiadane przez święty Ojców mniejszej władzy niż owa czwórka, mając rozporządzenie, w którym pisma muszą być zarówno przechowywane i czytane. Tutaj dodano poniżej dzieła świętych Ojców, które są czytane w Kościele Katolickim.

Także dzieła błogosławionego Cypriana, męczennika i biskupa Kartaginy;
Także dzieła błogosławionego Grzegorza, biskupa Nazjanzu;
Także dzieła błogosławionego Bazylego, biskupa Kapadocji;
Także dzieła błogosławionego Jana, biskupa Konstantynopola;
Także dzieła błogosławionego Teofila, biskupa Aleksandrii;
Także dzieła błogosławionego Cyryla, biskupa Aleksandrii;
Także dzieła błogosławionego biskupa Hilarego z Poitiers;
Także dzieła błogosławionego Ambrożego, biskupa Mediolanu;
Także dzieła błogosławionego Augustyna, biskupa Hippony;
Także dzieła błogosławionego kapłana Hieronima;
Także dzieła błogosławionego Prospera, człowieka bardzo religijnego;

3. Podobnie list błogosławionego papieża Leona, wysłanego do Flawiana, biskupa Konstantynopola. I jeśli jakaś jego część tekstu zostanie zakwestionowana, jak nie bywało dawniej, niech będzie przeklęty.

Podobnie dzieła i każdy traktat wszystkich ortodoksyjnych Ojców, którzy w niczym nie odstąpili od ogólnego nauczania Świętego Kościoła Rzymskiego, ani nie odeszli od jego wiary i kultu, ale pozostali w komunii z łaski Bożej do ostatnich dni ich życia, to dekrety mają być odczytywane.

Podobnie dekrety/pisma urzędowe, które pobłogosławili papieże dając je do rozważenia przez różnych Ojców w różnym czasie z miastu Rzymu, mają zostać rozważane z szacunkiem.

4. Podobnie czyny świętych męczenników, które są chwalebne, dokonane na rozlicznych torturach i są pokazem ich wspaniałym triumfem niezłomności. Kto z katolików miał wątpliwości, że większość z nich wytrwa w agonii z całą siłą, dzięki łasce Bożej i pomocy wszystkich? Jak Cyryka i Julity, jak Jerzy i cierpienia innych im podobnych, zapisane przez heretyków. W związku z czym, jak już było powiedziane, może to być okazja do kpiny, więc nie należy tego czytać w Świętym Kościele Rzymskim. My jednak czcimy wszystkich wspomnianych męczenników i ich chwalebne cierpieniu, które jest dobrze znane Bogu i ludziom, każde ich oddanie.

Podobnie życie ojca Pawła, Antoniego i Hilariona, który ze wszystkich opisanych pustelników przez tego błogosławionego człowieka, Hieronima, wzywamy z czcią;

podobnie dzieje błogosławionego Sylwestra, biskupa siedziby apostolskiej, chociaż nie jest znane imię osoby, która o nim napisała, wiemy też, że były czytane przez wiele osób w Rzymu i dlatego dawne tak używanie wielości jest naśladowane przez Kościół;

podobnie pisma mówiące o krzyżu i innych pism, mówiących o głowie błogosławionego Jana Chrzciciela, a niektóre z nich są odczytywane przez katolików, ale gdy te przychodzą w ręce katolików, słowa błogosławionego apostoła Pawła powinny być poważane: "Wszystko badajcie, a co szlachetne - zachowujcie"!

Podobnież Rufin, człowiek bardzo religijny, autor wielu książek, dzieł kościelnych, ale także niektórych do interpretacji Pisma; lecz ponieważ błogosławiony Hieronimem zauważył, że do niektórych z nich podchodził zbyt dowolnie. I to nie tylko tych od Rufina, ale także od innych, ale człowiek często jest pamiętany za swą gorliwość wobec Boga oraz za krytykę wiary.

Podobnież niektóre dzieła Orygenesa, które błogosławiony człowiek, Hieronim, nie odrzucał, trzymał do odczytania, ale uważamy, że należy odrzucić resztę dzieł autora.

Podobnież Kronika Euzebiusza z Cezarei i jego księgi o Historii Kościoła, choć upadł płasko w pierwszej księdze w swych opiisach. Potem napisał jedną jedną książkę o uwielbieniu i żalach Orygenesa schizmatyka, jednak ze względu na jego opis niezwykłych rzeczy, które bywają przydatne w nauczaniu, nie mówimy nikomu, że muszą być odrzucone.

Podobnież chwalimy Orozjusza, bardzo uczonego człowieka, który napisał wspaniale i zwięźle dla nas bardzo ważną historię przeciwko oszczerstwom pogan.

Podobnież paschalne dzieło czcigodnego człowieka Seduliusza, który napisał heroiczne wersety, dajemy pierwszego w oczywistych pochwałach.

Podobnież pracochłonną pracą Juwenkusa nie gardzimy, ale jesteśmy nią zdumieni.

V. Pozostałe pisma, które zostały napisane lub uznane przez heretyków lub schizmatyków. Katolicki i apostolski Kościół Rzymski ich nie akceptuje, a kilka z nich tu poniżej zostanie przytoczonych. Te które zostały wymienione, katolicy powinni unikać:

PODOBNIE LISTA KSIĄG APOKRYFICZNYCH

Po pierwsze musimy przyznać, że synod w Sirmium zwołany przez Cezara Konstancjusza, syna Konstantyna za prefekta Taurusa był przeklęty wtedy, teraz i na wieki.
Podróże w imieniu apostoła Piotra, zwane dziewięcioma księgami świętego Klemensa; apokryficzne
Dzieje w imieniu apostoła Andrzeja - apokryficzne
Dzieje w imieniu apostoła Tomasza - apokryficzne
Dzieje w imieniu apostoła Piotra - apokryficzne
Dzieje w imieniu apostoła Filipa - apokryficzne
Ewangelia w imieniu Mateusza - apokryficzny
Ewangelia w imieniu Barnaby - apokryficzny
Ewangelia w imieniu Jakuba Mniejszego - apokryficzny
Ewangelia w imieniu apostoła Piotra - apokryficzny
Ewangelia w imieniu Tomasza, używana przez Manichejczyków - apokryficzny
Ewangelia w imieniu Bartłomieja - apokryficzny
Ewangelia w imieniu Andrzeja - apokryficzny
Ewangelie, które Lukian sfałszował - apokryficzny
Ewangelie, które Hezychiusz sfałszował - apokryficzny
Księga o dzieciństwie Zbawiciela - apokryficzny
Księga o narodzeniu Zbawiciela, i o Maryi, i o położnej - apokryficzny
Księga, która jest nazywana Pasterzem - apokryficzny
Wszystkie księgi, które stworzył Leukiusz, uczeń diabła - apokryficzny
Księga zwana Fundamentem - apokryficzny
Księga zwana Skarbem - apokryficzny
Księga córki Adama Leptogeneseosa - apokryficzny
Centon na Chrystusa w wersetami Wergiliusza - apokryficzny
Księga, zwana Dziejami Tekli i Pawła - apokryficzny
Księga zwana Neposem - apokryficzny
Księga Przysłów napisana przez heretyków i poprzedzona imieniem świętego Sykstusa – apokryficzny
Apokalipsa nazywana od Pawła - apokryficzny
Apokalipsa nazywana od Tomasza - apokryficzny
Apokalipsa nazywana od Szczepana - apokryficzny
Księga zwana Wniebowzięcie Najświętszej Marii - apokryficzny
Księga zwana Pokutą Adama - apokryficzna
Księga o gigancie Ogu, w której heretycy twierdzą, że po potopie walczył ze smokiem - apokryficzna
Księga zwana Testamentem Hioba - apokryficzna
Księga zwana Pokutą Orygenesa - apokryficzna
Księga zwana Pokutą świętego Cypriana - apokryficzna
Księga zwana Pokutą Jamne i Mambre - apokryficzna
Księga zwaną Losami Apostołów - apokryficzna
Księga zwana Grobową Płytą Apostołów - apokryficzna
Księga zwana Kanonami Apostolskimi - apokryficzna
Księga Fizjolog napisana napisana przez heretyków i poprzedzona imieniem błogosławionego Ambrożego - apokryficzna
Historia Euzebiusza Pamfili - apokryficzna
Dzieła Tertuliana - apokryficzne
Dzieła Laktacjusza, zwanego też Firmaniuszem - apokryficzne
Dzieła Afrykańczyka - apokryficzne
Dzieła Postumianusza i Gallusa - apokryficzne
Dzieła Montana, Pryscylli i Maksymilli - apokryficzne
Dzieła Faustusa Manichejczyka – apokryficzne
Dzieła Kommodiana - apokryficzne
Dzieła innego Klemensa z Aleksandrii - apokryficzne
Dzieła Cypriana - apokryficzne
Dzieła Arnobiusza - apokryficzne
Dzieła Tykoniusza - apokryficzne
Dzieła Kasjana, galijskiego kapłana - apokryficzne
Dzieła Wiktoryna z Patawii - apokryficzne
Dzieła Fausta z Riez w Galii - apokryficzne
Dzieła Frumentiusza Ślepego - apokryficzne
Centon na Chrystusie zszyty z wersów Wergiliusza - apokryficzne
List od Jezusa do Abgara - apokryficzne
Pasja Cyryka i Julity - apokryficzne
Pasja Jerzego - apokryficzne
Pismo zwane Zakazami Salomona - apokryficzne
Wszystkie amulety, które nie są tworzone w imieniu aniołów, lecz w imieniu wielkiego demona – apokryficzne

Te i inne podobne, jak: Szymon Mag, Nikolausz, Cerynt, Marcjon, Bazylides, Ebion, Paweł z Samosaty, Fotyn i Bonosus, na podobny obłęd cierpiał także Montan i jego nieprzyzwoici zwolennicy, Apolinary, Walentyn Manichejczyk, Faustus Afrykańczyk, Sabeliusz, Ariusz, Macedoniusz, Eunomiusz, Nowatur, Sabbatiusz, Kalikst, Donat, Eustazjusz, Jowian, Pelagiusz, Julian z Eklanum, Celestiusz, Maksymian, Pryscylla z Hiszpanii, Nestoriusz z Konstantynopola, Maksimus Cynik, Lampetiusz, Dioskur, Eutyches, Piotr i inny Piotr, z których zhańbił się w Aleksandrii, a inny w Antiochii, Akacjusz z Konstantynopola wraz z jego towarzyszami, a także ze wszystkimi uczniami herezji i heretyków i schizmatyków, których imiona są rzadko wspominane. Uznajemy, że nie mogą po prostu być odrzuceni, ale wyeliminowywanie z całego katolickiego i apostolskiego Kościoła i ich autorzy i zwolennicy ich pism mają być potępieni w nierozerwane więzy anathemy, na zawsze.
"Poznajcie, co macie przed oczyma, a odkryjecie wszelkie tajemnice. Albowiem nie ma rzeczy ukrytej, która odkryta by? nie mo?e" Ewangelia Tomasza 5

Awatar użytkownika
ShadowLady86
Posty: 4435
Rejestracja: 14 sty 2012, 10:11

Post autor: ShadowLady86 »

Ja osobiście w tym Dekrecie, gdy przeczytałam go po raz pierwszy, zwróciłam uwagi na dwie rzeczy.
Ewangelia w imieniu Jakuba Mniejszego - apokryficzny
Protoewangelia Jakuba nazwana jest tutaj Ewangelią Jakuba Mniejszego. Uważano, ze autorem tej Ewangelii jest Jakub, brat Jezusa i syn Józefa z rzekomego pierwszego małżeństwa. A jak wiemy, Jakub Mniejszy występuje w Ewangelii Marka i jest synem Marii.

Do IV w. uważano, że jest to Maria, matka Jezusa. Jak radzono sobie z problemie "wieczystego dziewictwa"? Otóż próbowano kombinować, że Maria, matka Jezusa nazywana jest też matką Jakuba, bo go wychowała. Ślady tego poglądu nosi inny apokryf: "Historia Józefa Cieśli" oraz Homilie na temat Ewangelii Mateusza Jana Chryzostoma.Więcej w TYM poście.

Druga sprawa jest to, że Dekret ten, podobnie jak Euzebiusz z Cezarei, rozróżniał dwóch Janów, autorów NT. Jednym z nich był Jan Apostoł, a drugi Jan Prezbiter (Starszy), który ma być autorem 2 i 3 Listu Jana (według Euzebiusza także Apokalipsy).
1.Ludzie są głupi: niemal we wszystko uwierzą, bo chcą, żeby to była prawda, lub dlatego, że się obawiają, iż może to być prawda.
2.Najlepsze intencje mogą spowodować największe szkody.
3.Uczucia rządzą rozumem.
4.W przebaczeniu tkwi magia, która uzdrawia. W przebaczeniu, które dajesz, a zwłaszcza w tym, które uzyskujesz.
5.Zważaj na to, co ludzie czynią, a nie tylko na ich słowa, bo czyny zdradzą kłamstwo.
6.Możesz się podporządkować wyłącznie władzy rozumu. [...]



[center]Administrator tego forum przy pracy![/center]

ODPOWIEDZ

Wróć do „Historia chrześcijaństwa”