EMET pisze:
Trzeba jeszcze rozeznać, co faktycznie inklinuje ten średnik [;] przed „Cl”...
; – distinguit codices a patribus
tzn. oddziela wzmianki u Ojców Kościoła od przywoływanych wcześniej wariantów w rękopisach NT.
A wiem to stąd, że po długich poszukiwaniach znalazłem wreszcie w sieci 27 wydanie Nestle/Alanda, oznaczone jako "open source" (
https://archive.org/details/NestleAland).
Dzięki temu mogłem sprawdzić zapis Łk 24,42 (indeksy górne nie zachowane):
● 42 ⸆ και απο μελισσιου κηριου (-ιον Θ
f 13
l 844.
l 2211
al)
Θ Ψ
f l . 13 33
𝕸 lat syc.p.h** bopt; CyrJ Epiph ¦
txt
𝕻75 א A B D L W 579
pc e sys sa bopt; Cl
Pierwsza linijka - podany tekst wariantu (w nawiasie odmiana wariantu wraz z podaniem najważniejszych rękopisów, w których ta odmiana występuje: Θ – codex Coridethianus, do tego jedna z dwóch podgrup zawierających minuskuły oraz dwa lekcjonarze)
Druga linijka - wyliczenie rękopisów zawierających wzmiankę o miodzie:
Θ – codex Coridethianus
Ψ - kodeks Ławry Atoskiej
Wszystkie minuskuły
𝕸 - tekst bizantyński, czyli większościowy
Vulgata i część rękopisów starołacińskich
codex Curetonianus Syriacus
Peschitta
przekład harkleński
część przekładów na dialekt bohairski
Wzmianki u Cyryla Jerozolimskiego i Epifaniusza z Salaminy
Trzecia linijka - wyliczenie najważniejszych rękopisów nie zawierających wzmianki o miodzie:
Papirus
𝕻75
Kodeks Synajski
Kodeks Aleksandryjski
Kodeks Watykański
kodeksy D i L
Kodeks Waszyngtoński
codex Synaiticus Syriacus
Wszystkie przekłady na dialekt saidzki i część na bohairski
Wariant bezmiodowy ma być (rzekomo) nieobecny u Klemensa.
Powtórzę tu jeszcze raz, że moim zdaniem z powyższego zestawienia nie należy wyciągać wniosku, iż słowa obecne w tak wielkiej masie rękopisów zasługują jakoby na totalną eliminację z masowej świadomości statystycznego chrześcijanina. To niesprawiedliwe...
ΛΕΓΕΙ ΙΗΣΟΥΣ ΟΥΚ ΕΣΤΙΝ ΤΕΘΑΜΜΕ
ΝΟΝ Ο ΟΥΚ ΕΓΕΡΘΗΣΕΤΑΙ ☩