Ewangelie kontra Justyn

Dzieje chrześcijaństwa od ebionitów i gnostyków po nowożytne nurty charyzmatyczne

Moderatorzy: kansyheniek, Bobo, booris, Junior Admin, Moderatorzy

Awatar użytkownika
Paszko
Posty: 453
Rejestracja: 31 maja 2016, 11:39

Post autor: Paszko »

Dezerter pisze: Jedno (wytłuszczenie moje) bo...? - bo tak pisze Paszko?
kiepskie argumenty wobec słów:
Apostołowie bowiem w napisanych przez siebie Pamiętnikach, zwanych także Ewangeliami
Mam wrażenie, że nie udało Ci się przeczytać linkowanego przeze mnie artykułu Petersena pt.: Textual Evidence of Tatian's Dependence upon Justin's 'ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ'. Być może ma to coś wspólnego z limitem wyświetleń w Google Books :-( .

Tak czy owak Petersen wykazuje w nim zgodność zachowanych fragmentów Diatessaronu/Diapente Tacjana z cytatami Justyna ze "Wspomnień Apostołów".

Skoro zatem Tacjan pisząc swoją tzw. "harmonię ewangeliczną" opierał się ściśle o Justynowy tekst "Apomnemoneumatów", aby stworzyć jedno pismo (zwane Diatessaron) autorstwa wielu autorów - Apostołów - to i do "Apomnemoneumatów", tożsamych w tym, co się z nich zachowało, z kompilacją Tacjana, możemy używać tych samych określeń, co do Diatessaronu.

Zresztą przytoczony przez Ciebie zwrot: "zwanych Ewangeliami" Cassels, wraz za innymi badaczami, uważa za interpolację, jest to bowiem jedyny (!) przypadek użycia przez Justyna słowa "ewangelia" w licznie mnogiej ("Wspomnienia Apostołów" oraz "Wspomnienia" występują dla porównania 15 razy). To, że tekst Justyna jako taki jest skażony interpolacjami, nie podlega dyskusji:

An instance of such a gloss getting into the text occurs in Dial. 107, where in a reference to Jonah's prophecy that Nineveh should perish in three days, according to the version of the Septuagint which Justin always quotes, there is a former marginal gloss "in other versions forty," incorporated parenthetically with the text. (Cassels, Supernatural Religion)


Dezerter pisze: to poruszę o oba cytaty jak można po polsku i po angielsku
oczywiście z dokładnym podaniem źródła (bibliografią)
W porządku. Zacznijmy od Ignacego, bo będzie krócej, a potem przejdziemy do Justyna:




Ignacy Antiocheński († pocz. II w.):


Ja bowiem wiem i wierzę, że nawet po swoim zmartwychwstaniu Jezus był w ciele. A kiedy przyszedł do Piotra z towarzyszami, powiedział do nich: „Weźcie, dotknijcie Mnie i zobaczcie, że nie jestem bezcielesnym demonem”. I natychmiast dotknęli Go i uwierzyli, trzymając się mocno Jego ciała i ducha (Do Smyrneńczyków 3, 1n.)


For I know that after His resurrection also He was still possessed of flesh, and I believe that He is so now. When, for instance, He came to those who were with Peter, He said to them, Lay hold, handle Me, and see that I am not an incorporeal spirit. And immediately they touched Him, and believed, being convinced both by His flesh and spirit. For this cause also they despised death, and were found its conquerors. And after his resurrection He ate and drank with them, as being possessed of flesh, although spiritually He was united to the Father.


1. Ἐγὼ γὰρ καὶ μετὰ τὴν ἀνάστασιν ἐν σαρκὶ αὐτὸν οἶδα καὶ πιστεύω ὄντα. 2. καὶ ὅτε πρὸς τοὺς περὶ Πέτρον ἦλθεν, ἔφη αὐτοῖς· Λάβετε, ψηλαφήσατέ με καὶ ἴδετε, ὅτι οὐκ εἰμὶ δαιμόνιον ἀσώματον. καὶ εὐθὺς αὐτοῦ ἥψαντο καὶ ἐπίστευσαν, καρθέντες τῇ σαρκὶ αὐτοῦ καὶ τῷ πνεύματι. διὰ τοῦτο καὶ θανάτου κατεφρόνησαν, ηὑρέθησαν δὲ ὑπὲρ θάνατον. 3. μετὰ δὲ τὴν ἀνάσασιν συνέφαγεν αὐτοῖς καὶ συνέπιεν ὡς σαρκικός, καίπερ πνευματικῶς ἡνωμένος τῷ πατρί.


Hieronim (Eusebius Hieronymus Stridonensis – † 419)

[...] również tzw. Ewangelia według Hebrajczyków, przetłumaczona niedawno przeze mnie na język grecki i łaciński; korzysta z niej często Orygenes. (De viris illustribus 2)

The Gospel also which is called the Gospel according to the Hebrews, and which I have recently translated into Greek and Latin and which also Origen often makes use of (Chapter 2)

Evangelium quoque quod appellatur secundum Hebraeos, et a me nuper in Graecum Latinumque sermonem translatum est, quo et Origenes saepe utitur [...] (Caput II)

[...]

[Ignacy Antiocheński napisał list] do Polikarpa, polecając mu Kościół antiocheński. W tym ostatnim liście i w Ewangelii, którą niedawno przetłumaczyłem, daje świadectwo o Chrystusie mówiąc: „Ja zaś i po zmartwychwstaniu widziałem Go w ciele i wierzę, że żyje. A gdy przybył do Piotra i do tych, którzy byli z Piotrem, powiedział im: «Oto dotknijcie mnie i zobaczcie, że nie jestem duchem bez ciała». I natychmiast dotknęli Go i uwierzyli” (De viris illustribus 16)

Ignatius, third bishop of the church of Antioch after Peter the apostle, condemned to the wild beasts during the persecution of Trajan, was sent bound to Rome, and when he had come on his voyage as far as Smyrna, where Polycarp the pupil of John was bishop, he wrote one epistle To the Ephesians, another To the Magnesians, a third To the Trallians, a fourth To the Romans, and going thence, he wrote To the Philadelphians and To the Smyrneans and especially To Polycarp, commending to him the church at Antioch. In this last he bore witness to the Gospel which I have recently translated, in respect of the person of Christ saying, I indeed saw him in the flesh after the resurrection and I believe that he is, and when he came to Peter and those who were with Peter, he said to them Behold! Touch me and see me how that I am not an incorporeal spirit and straightway they touched him and believed.
(Chapter 16)


Ignatius Antiochenae Ecclesiae tertius post Petrum apostolum episcopus, persecutionem commovente Trajano, damnatus ad bestias, Romam vinctus mittitur. Cumque navigans Smyrnam venisset, ubi Polycarpus, auditor Joannis, episcopus erat, scripsit unam Epistolam ad Ephesios, alteram ad Magnesianos, tertiam ad Trallenses, quartam ad Romanos, et inde egrediens scripsit ad Philadelpheos, et ad Smyrnaeos; et proprie ad Polycarpum, commendans illi Antiochensem Ecclesiam, in qua et de Evangelio quod nuper a me translatum est, super persona Christi ponit testimonium dicens: Ego vero et post resurrectionem in carne eum vidi, et credo quia sit. Et quando venit ad Petrum, et ad eos qui eum Petro erant, dixit eis: Ecce, palpate me, et videte, quia non sum daemonium incorporale. Et statim tetigerunt eum, et crediderunt. (Caput XVI)

----------------------------------------
Tu kończymy dowodzić faktu cytowania przez Ignacego Antiocheńskiego Ewangelii Hebrajczyków i przechodzimy do rekonstruowania zawartości tej ostatniej z cytatów Ojców Kościoła, pozostając nadal przy Hieronimie:
----------------------------------------

Hieronim c.d.:

W Ewangelii według Hebrajczyków, napisanej w języku chaldejskim i syryjskim, ale literami hebrajskimi, której Nazarejczycy dotąd używają, a uchodzi za Ewangelię Apostołów, a przez wielu – za Ewangelię Mateusza i znajduje się w bibliotece w Cezarei, tak jest napisane: „Oto matka i bracia Jego tak Mu powiedzieli: «Jan Chrzciciel chrzci na odpuszczenie grzechów; chodźmy więc, by nas ochrzcił». On zaś im powiedział: «W czym zgrzeszyłem, abym miał iść i otrzymać od niego chrzest? Chyba że z nieświadomości coś powiedziałem». (Dialogus adversus Pelagianos, 3, 2)


2. In the Gospel according to the Hebrews, which is written in the Chaldee and Syrian language, but in Hebrew characters, and is used by the Nazarenes to this day (I mean the Gospel according to the Apostles, or, as is generally maintained, the Gospel according to Matthew, a copy of which is in the library at Cæsarea), we find, Behold, the mother of our Lord and His brethren said to Him, John Baptist baptizes for the remission of sins; let us go and be baptized by him. But He said to them, what sin have I committed that I should go and be baptized by him? Unless, haply, the very words which I have said are only ignorance. (Against the Pelagians, Book III, 2)


In Evangelio juxta Hebraeos, quod Chaldaico quidem Syroque sermone, sed Hebraicis
litteris scriptum est, quo utuntur usque hodie Nazareni, secundum Apostolos, sive, ut plerique autumant, juxta Matthaeum, quod et in Caesariensi habetur bibliotheca, narrat historia: «Ecce mater Domini et fratres ejus dicebant ei: Joannes Baptista baptizat in remissionem peccatorum: eamus et baptizemur ab eo. Dixit autem eis: Quid peccavi, ut vadam et bapptizer ab eo? Nisi forte, hoc ipsum quod dixi, ignorantia est.
(Liber Tertius, 2)

Epifaniusz z Salaminy († ok. 404):


[Nazarejczycy] mają Ewangelię według Mateusza najpełniejszą, po hebrajsku. U nich zachowała się ona jeszcze tak, jak została spisana na początku, to jest literami hebrajskimi. Ale nie wiem, czy zniesiono genealogię od Abrahama do Chrystusa. (Panarion/Πανάριον/Adversus Haereses 29, 9)

They have the Gospel according to Matthew in its entirety in Hebrew. For it is clear that they still preserve this as it was originally written, in the Hebrew alphabet. But I do not know whether they have also excised the genealogies from Abraham till Christ.


ἔχουσι δὲ τὸ κατὰ Ματθαῖον εὐαγγέλιον πληρέστατον Ἑβραϊστί. παρ' αὐτοῖς γὰρ σαφῶς τοῦτο, καθὼς ἐξ ἀρχῆς ἐγράφη, Ἑβραϊκοῖς γράμμασιν ἔτι σῴζεται. οὐκ οἶδα δὲ εἰ καὶ τὰς γενεαλογίας τὰς ἀπὸ τοῦ Ἀβραὰμ ἄχρι Χριστοῦ περιεῖλον.


Przyjmują oni Ewangelię według Mateusza i używają jej wyłącznie tak, jak to czynią ceryntianie i meryntianie. Nazywają ją Ewangelią według Żydów, ponieważ – co zresztą jest prawdą – w Nowym Testamencie jedynie Mateusz wyłożył naukę i wyjaśnienie Ewangelii po hebrajsku i hebrajskimi literami. (Panarion/Πανάριον/Adversus Haereses 30, 7)

They too accept the Gospel according to Matthew. Like the Cerinthians and Merinthians, they too use it alone. They call it, 'According to the Hebrews,' and it is true to say that only Matthew expounded and preached the Gospel in the Hebrew language and alphabet in the New Testament.

καὶ δέχονται μὲν καὶ αὐτοὶ τὸ κατὰ Ματθαῖον εὐαγγέλιον. τούτῳ γὰρ καὶ αὐτοί, ὡς καὶ οἱ κατὰ Κήρινθον καὶ Μήρινθον χρῶνται μόνῳ. καλοῦσι δὲ αὐτὸ κατὰ Ἑβραίους, ὡς τὰ ἀληθῆ ἔστιν εἰπεῖν, ὅτι Ματθαῖος μόνος Ἑβραϊστὶ καὶ Ἑβραϊκοῖς γράμμασιν ἐν τῇ καινῇ διαθήκῃ ἐποιήσατο τὴν τοῦ εὐαγγελίου ἔκθεσίν τε καὶ κήρυγμα.


Po powiedzeniu wielu rzeczy donosi: „Gdy chrzcił tłumy, przybył i Jezus, i został ochrzczony przez Jana A gdy wyszedł z wody, otworzyły się niebiosa i ujrzał Ducha Świętego w postaci gołębicy, która zstępowała i wstąpiła na Niego. I rozległ się głos z nieba: «Ty jesteś moim Synem umiłowanym, w Tobie upodobałem sobie». I znowu: «Ja Ciebie dziś zrodziłem». I znowu zabłysło w tym miejscu światło wielkie. (Panarion/Πανάριον/Adversus Haereses, 30, 13)

"And as he went up from the water the heavens were opened, and he saw the Holy Spirit of God in the form of a dove which came down and entered into him.And a voice came from heaven saying: 'Thou art my beloved son; in thee I am well pleased'; and again: 'This day have I begotten thee.' And immediately a great light shone round about the place."

καὶ μετὰ τὸ εἰπεῖν πολλὰ ἐπιφέρει ὅτι «τοῦ λαοῦ βαπτισθέντος ἦλθεν καὶ Ἰησοῦς καὶ ἐβαπτίσθη ὑπὸ τοῦ Ἰωάννου. καὶ ὡς ἀνῆλθεν ἀπὸ τοῦ ὕδατος, ἠνοίγησαν οἱ οὐρανοὶ καὶ εἶδεν τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον ἐν εἴδει περιστερᾶς, κατελθούσης καὶ εἰσελθούσης εἰς αὐτόν. καὶ φωνὴ
ἐκ τοῦ οὐρανοῦ λέγουσα· σύ μου εἶ ὁ υἱὸς ὁ ἀγαπητός, ἐν σοὶ ηὐδόκησα, καὶ πάλιν· ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε. καὶ εὐθὺς περιέλαμψε τὸν τόπον φῶς μέγα.



- Justyn Męczennik

I wówczas, kiedy Jezus przybył nad rzekę Jordan, tam, gdzie chrzcił Jan i kiedy wszedł On do wody, ogień zapłonął w Jordanie, a kiedy wychodził On z wody, Duch Święty spoczął na Nim w postaci gołębicy, jak to zapisali apostołowie tego naszego prawdziwego Chrystusa.
Tak więc wiemy, że wszedł On do wody nie dlatego, że potrzebował chrztu, albo zstąpienia Ducha w postaci gołębicy, nawet jako Ten, który zgodził się, by zostać zrodzonym i ukrzyżowanym, nie dlatego więc, ze potrzebowałby On tych rzeczy, ale ze względu na rodzaj ludzki, który od Adama popadł pod władzę śmierci i przebiegłości węża, i tak każdy bez wyjątku popełnił też osobiste grzechy.

[...]
i w tej samej chwili rozległ się głos z nieba, wypowiadając to, co już Dawid powiedział, gdy mówił uosabiając Chrystusa, to, co Ojciec miał powiedzieć do Niego: «Tyś jest moim Synem, Jam Cię dziś zrodził», mówiąc, że Jego zrodzenie dokona się ze względu na ludzi wtedy, gdy staną się oni zdolni, by Go rozpoznać: «Tyś jest moim Synem, Jam Cię dziś zrodził»”.

And then, when Jesus had gone to the river Jordan, where John was baptizing, and when He had stepped into the water, a fire was kindled in the Jordan; and when He came out of the water, the Holy Ghost lighted on Him like a dove, the apostles of this very Christ of ours wrote.
Now, we know that he did not go to the river because He stood in need of baptism, or of the descent of the Spirit like a dove; even as He submitted to be born and to be crucified, not because He needed such things, but because of the human race, which from Adam had fallen under the power of death and the guile of the serpent, and each one of which had committed personal transgression.

[...]
and there came at the same instant from the heavens a voice, which was uttered also by David when he spoke, personating Christ, what the Father would say to Him: 'Thou art My Son: this day have I begotten Thee;' [the Father] saying that His generation would take place for men, at the time when they would become acquainted with Him: 'Thou art My Son; this day have I begotten thee.' "

καὶ τότε ἐλθόντος τοῦ Ἰησοῦ ἐπὶ τὸν
Ἰορδάνην ποταμόν, ἔνθα ὁ Ἰωάννης ἐβάπτιζε, κατελθόντος τοῦ
Ἰησοῦ ἐπὶ τὸ ὕδωρ καὶ πῦρ ἀνήφθη ἐν τῷ Ἰορδάνῃ, καὶ ἀνα
δύντος αὐτοῦ ἀπὸ τοῦ ὕδατος ὡς περιστερὰν τὸ ἅγιον πνεῦμα
ἐπιπτῆναι ἐπ' αὐτὸν ἔγραψαν οἱ ἀπόστολοι αὐτοῦ τούτου τοῦ
Χριστοῦ ἡμῶν.
καὶ οὐχ ὡς ἐνδεᾶ αὐτὸν τοῦ βαπτισθῆναι ἢ
τοῦ ἐπελθόντος ἐν εἴδει περιστερᾶς πνεύματος οἴδαμεν αὐτὸν
ἐληλυθέναι ἐπὶ τὸν ποταμόν, ὥσπερ οὐδὲ τὸ γεννηθῆναι αὐτὸν
καὶ σταυρωθῆναι ὡς ἐνδεὴς τούτων ὑπέμεινεν
, ἀλλ' ὑπὲρ τοῦ
γένους τοῦ τῶν ἀνθρώπων, ὃ ἀπὸ τοῦ Ἀδὰμ ὑπὸ θάνατον καὶ
πλάνην τὴν τοῦ ὄφεως ἐπεπτώκει, παρὰ τὴν ἰδίαν αἰτίαν ἑκάστου
αὐτῶν πονηρευσαμένου.

[...]
καὶ φωνὴ ἐκ τῶν
οὐρανῶν ἅμα ἐληλύθει, ἥτις καὶ διὰ Δαυεὶδ λεγομένη, ὡς ἀπὸ
προσώπου αὐτοῦ λέγοντος ὅπερ αὐτῷ ἀπὸ τοῦ πατρὸς ἔμελλε
λέγεσθαι· Υἱός μου εἶ σύ, ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε· τότε
γένεσιν αὐτοῦ λέγων γίνεσθαι τοῖς ἀνθρώποις, ἐξ ὅτου ἡ γνῶσις
αὐτοῦ ἔμελλε γίνεσθαι· υἱός μου εἶ σύ· ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε.




A zatem i Justyn znał Ewangelię Hebrajczyków, quod erat demonstrandum 8-)
ΛΕΓΕΙ ΙΗΣΟΥΣ ΟΥΚ ΕΣΤΙΝ ΤΕΘΑΜΜΕ
ΝΟΝ Ο ΟΥΚ ΕΓΕΡΘΗΣΕΤΑΙ ☩

Awatar użytkownika
Dezerter
Posty: 3631
Rejestracja: 16 sie 2009, 22:50
Lokalizacja: Inowrocław
Kontakt:

Post autor: Dezerter »

To ja chyba zaczynam rozumieć dlaczego się nie możemy porozumieć ...
ty Ewangelię Marka po hebrajsku nazywasz Ewangelią Hebrajczyków ?
https://pl.wikipedia.org/wiki/Ewangelia ... zyk%C3%B3w
ja piszę o niej tutaj
http://biblia.webd.pl/forum/viewtopic.p ... art=45#top
ja je wyraźnie rozróżniam jak większość historyków
Ignacy Antiocheński ją znał, ale w mojej analizie nie na śladu wypowiedzi o niej Justyna Męczennika :-?
ale dziękują za bardzo ciekawe materiały , może jednak dołożysz coś do zebranych źródeł z pierwszych III wieków?, albo pociągniesz wątek dalej od czasów , gdzie ja skończyłem , bo u mnie nadmiar obowiązków :-(
szalom
Nie czyńcie tak jak ci przeciw którym występujecie
http://zchrystusem.pl/

Awatar użytkownika
Paszko
Posty: 453
Rejestracja: 31 maja 2016, 11:39

Post autor: Paszko »

Dezerter pisze:To ja chyba zaczynam rozumieć dlaczego się nie możemy porozumieć ...
ty Ewangelię Marka
Nie chodziło Ci przypadkiem o Mateusza?
Dezerter pisze: po hebrajsku nazywasz Ewangelią Hebrajczyków ?
Nic podobnego. Wykaż proszę w którym miejscu nazwałem kanoniczną ewangelię Ewangelią Hebrajczyków.

Cytaty zestawione przeze mnie powyżej nie pochodzą z ewangelii kanonicznej. W żadnej ewangelii kanonicznej nie ma cytatu z Ps 2,7 ani światła/ognia w Jordanie. Logionu "Przy czym was zastanę, takich was osądzę" też nie ma w kanonie - zaginął, w przeciwieństwie do zawartości kanonu. Gdyby był w kanonicznej ewangelii, to byśmy go znali z NT.
Dezerter pisze: ja je wyraźnie rozróżniam jak większość historyków
Ja też.
Dezerter pisze: Ignacy Antiocheński ją znał, ale w mojej analizie nie na śladu wypowiedzi o niej Justyna Męczennika
Trzeba będzie uzupełnić... :roll:
ΛΕΓΕΙ ΙΗΣΟΥΣ ΟΥΚ ΕΣΤΙΝ ΤΕΘΑΜΜΕ
ΝΟΝ Ο ΟΥΚ ΕΓΕΡΘΗΣΕΤΑΙ ☩

Awatar użytkownika
Paszko
Posty: 453
Rejestracja: 31 maja 2016, 11:39

Post autor: Paszko »

Odnośnie związku Justyna z kanonem i przekazami judeochrześcijańskimi ciekawa jest obecność w Justynowym ΠEΡI AΝAΣΤAΣEΩΣ słów: Καὶ ἔφαγε κηρίον καὶ ἰχθύν, stanowiących poświadczenie takiej postaci Łk 24,42, której nie ma w najwcześniejszych rękopisach NT, za to powszechnie występuje w młodszych, gdzie do

οἱ δὲ ἐπέδωκαν αὐτῷ ἰχθύος ὀπτοῦ μέρος

dodane są słowa:

καὶ ἀπὸ μελισσίου κηρίου·
[“i (miodu) z pszczelego plasterka”]

Ciekawe byłoby postawienie takiej hipotezy, zgodnie z którą słowa o jedzeniu miodu - podobnie jak perykopa o cudzołożnicy - trafiłyby do kanonu jako wypisek z ewangelii judeochrześcijańskiej w momencie, w którym Ew Hbr z kanonu by znikała, na zasadzie ratowania tych słów, które nie były zdublowane w czterech ewangeliach kanonicznych, a które przekazywały wiedzę pochodzącą z czasów Jezusa przechowaną w niezależnych od greckich, judeochrześcijańskich źródłach. Pewnie tłumaczyłoby to fakt niebywałej uniwersalnej popularności tej interpolacji wśród młodszych rękopisów NT.

Gdyby tak właśnie się sprawy miały mieć, to być może należałoby zmienić stosunek do interpolacji jako dodatków bezwartościowych, skoro mogą to być wypisy pochodzące czasem - kto wie? - ze źródeł najstarszych, a zatem historycznie najbardziej wartościowych. :mysli:
ΛΕΓΕΙ ΙΗΣΟΥΣ ΟΥΚ ΕΣΤΙΝ ΤΕΘΑΜΜΕ
ΝΟΝ Ο ΟΥΚ ΕΓΕΡΘΗΣΕΤΑΙ ☩

EMET
Posty: 11244
Rejestracja: 04 wrz 2006, 17:31

Post autor: EMET »

EMET:
W wielotomowej ‘Edycji Św. Pawła’, mamy pewną ciekawą informację w przypisie do wg Łukasza 24:42…
Najpierw tekst translacji --- „42 Oni podali Mu kawałek pieczonej rybyᶜ.”
{przypis:} „ᶜ W wielu późniejszych rękopisach greckich (Δ, Ψ, f¹, 28, 33, 180, 205, 565 i in.), starożytnych przekładach (starołacińskich, w Wulgacie, syryjskich, ormiańskich i in.) oraz w tekstach niektórych Ojców Kościoła (u Amfilocha, Epifaniusza i Cyryla Aleksandryjskiego) jest dodany tekst kali apo melissiou kēriou (i z plastra miodu). W jeszcze innych rękopisach (E*, Θ, f¹³, 157, 1243 i niektórych przekładach) dodatek ten jest w postaci: kai apo melissiou kērion (i plaster z miodu).” -- NOWY KOMENTARZ BIBLIJNY / NOWY TESTAMENT // ks. Franciszek Mickiewicz SAC // EWANGELIA WEDŁUG ŚWIĘTEGO ŁUKASZA / rozdziały 12 – 24 // Tom III / część 2; ed. 2012r., Częstochowa. Strona 604 [translacja], strona 605 [przypis]; dz. cyt.

Stephanos, ps. EMET
„Wielu będzie biegać tu i tam [po hebrajsku: < jᵊszōṭᵊṭû >], i nastanie obfitość prawdziwej wiedzy” -- Daniela 12:4b; ‘PNŚ-2018’, Przypis.

Awatar użytkownika
Paszko
Posty: 453
Rejestracja: 31 maja 2016, 11:39

Post autor: Paszko »

EMET pisze: W wielu późniejszych rękopisach greckich (&#916;, &#936;, f&#185;, 28, 33, 180, 205, 565 i in.), starożytnych przekładach (starołacińskich, w Wulgacie, syryjskich, ormiańskich i in.) oraz w tekstach niektórych Ojców Kościoła (u Amfilocha, Epifaniusza i Cyryla Aleksandryjskiego) jest dodany tekst kali apo melissiou k&#275;riou (i z plastra miodu). W jeszcze innych rękopisach (E*, &#920;, f&#185;&#179;, 157, 1243 i niektórych przekładach) dodatek ten jest w postaci: kai apo melissiou k&#275;rion (i plaster z miodu).
Kilka spraw jest w tym wszystkim dość interesujących:
1) czy Jezus jadał ryby z miodem? - a jeśli tak, to czy doprawiał rybę na słodko, czy używał słodyczy jako deseru po zakończeniu ryby? Łączenie słodkości i mięsa wydaje się nieco egzotyczne, ale wiadomo przecież, że Jan Chrzciciel nie miał oporów przed takim połączeniem, zresztą do dziś można na krakowskim Kazimierzu dostać w lokalu na talerzu mięso doprawione miodem.

2) czy &#956;&#949;&#955;&#953;&#963;&#963;&#943;&#959;&#965; &#954;&#951;&#961;&#943;&#959;&#965; to pleonazm, skoro wedle The Expositor&#8217;s Greek Testament W. Robertsona Nicolla &#956;&#949;&#955;&#953;&#963;&#963;&#943;&#959;&#965; to przymiotnik [od &#956;&#941;&#955;&#953;&#963;&#963;&#945; = pszczoła], a &#954;&#951;&#961;&#943;&#959;&#957; to zdrobnienie od &#954;&#951;&#961;&#972;&#962; [= łac. c&#275;ra, tj. plaster miodu] - no a wówczas oczywistym jest, że skoro "plasterek miodu", to wiadomo, że pszczeli.

3) jaka jest rola słów podkreślających "pszczelość" posiłku i jednocześnie zdrabniających jego formę z plastra do "plasterka" - czy chodzi tu o skromność zażywanych słodyczy? A może o nawiązanie do tego, że to nie ludzie stworzyli pokarm dla Jezusa, lecz Bóg, Stworzyciel i Żywiciel (por. Mt 6,25-26), bez pomocy człowieka zapełniający wody Jeziora Genezaret rybami a barcie - miodem? Czy może raczej po goryczy męki i ukrzyżowania podkreślana jest cukierkowa wręcz słodycz niebiańskich rozkoszy?

4) czy możliwe jest, że Jezus nabrał zwyczaju posilania się miodem pod wpływem nauczania Jana Chrzciciela albo w trakcie przebywania w miejscu nie obfitującym w pokarm, tj. na pustkowiu?

5) czy przez "posłańców" z Mk 1:13 można rozumieć właśnie dzikie pszczoły, a przez "usługiwanie" - produkcję miodu w barciach mieszczących się w szczelinach skalistego brzegu rzeki Jordan?
&#923;&#917;&#915;&#917;&#921; &#921;&#919;&#931;&#927;&#933;&#931; &#927;&#933;&#922; &#917;&#931;&#932;&#921;&#925; &#932;&#917;&#920;&#913;&#924;&#924;&#917;
&#925;&#927;&#925; &#927; &#927;&#933;&#922; &#917;&#915;&#917;&#929;&#920;&#919;&#931;&#917;&#932;&#913;&#921; &#9769;

EMET
Posty: 11244
Rejestracja: 04 wrz 2006, 17:31

Post autor: EMET »

Paszko pisze:
EMET pisze: W wielu późniejszych rękopisach greckich (&#916;, &#936;, f&#185;, 28, 33, 180, 205, 565 i in.), starożytnych przekładach (starołacińskich, w Wulgacie, syryjskich, ormiańskich i in.) oraz w tekstach niektórych Ojców Kościoła (u Amfilocha, Epifaniusza i Cyryla Aleksandryjskiego) jest dodany tekst kali apo melissiou k&#275;riou (i z plastra miodu). W jeszcze innych rękopisach (E*, &#920;, f&#185;&#179;, 157, 1243 i niektórych przekładach) dodatek ten jest w postaci: kai apo melissiou k&#275;rion (i plaster z miodu).
Kilka spraw jest w tym wszystkim dość interesujących:
1) czy Jezus jadał ryby z miodem? - a jeśli tak, to czy doprawiał rybę na słodko, czy używał słodyczy jako deseru po zakończeniu ryby? Łączenie słodkości i mięsa wydaje się nieco egzotyczne, ale wiadomo przecież, że Jan Chrzciciel nie miał oporów przed takim połączeniem, zresztą do dziś można na krakowskim Kazimierzu dostać w lokalu na talerzu mięso doprawione miodem.

2) czy &#956;&#949;&#955;&#953;&#963;&#963;&#943;&#959;&#965; &#954;&#951;&#961;&#943;&#959;&#965; to pleonazm, skoro wedle The Expositor&#8217;s Greek Testament W. Robertsona Nicolla &#956;&#949;&#955;&#953;&#963;&#963;&#943;&#959;&#965; to przymiotnik [od &#956;&#941;&#955;&#953;&#963;&#963;&#945; = pszczoła], a &#954;&#951;&#961;&#943;&#959;&#957; to zdrobnienie od &#954;&#951;&#961;&#972;&#962; [= łac. c&#275;ra, tj. plaster miodu] - no a wówczas oczywistym jest, że skoro "plasterek miodu", to wiadomo, że pszczeli.

3) jaka jest rola słów podkreślających "pszczelość" posiłku i jednocześnie zdrabniających jego formę z plastra do "plasterka" - czy chodzi tu o skromność zażywanych słodyczy? A może o nawiązanie do tego, że to nie ludzie stworzyli pokarm dla Jezusa, lecz Bóg, Stworzyciel i Żywiciel (por. Mt 6,25-26), bez pomocy człowieka zapełniający wody Jeziora Genezaret rybami a barcie - miodem? Czy może raczej po goryczy męki i ukrzyżowania podkreślana jest cukierkowa wręcz słodycz niebiańskich rozkoszy?

4) czy możliwe jest, że Jezus nabrał zwyczaju posilania się miodem pod wpływem nauczania Jana Chrzciciela albo w trakcie przebywania w miejscu nie obfitującym w pokarm, tj. na pustkowiu?

5) czy przez "posłańców" z Mk 1:13 można rozumieć właśnie dzikie pszczoły, a przez "usługiwanie" - produkcję miodu w barciach mieszczących się w szczelinach skalistego brzegu rzeki Jordan?
EMET:
Ponieważ ne znam się na tej tematyce oraz owa mnie po prostu nie frapuje aż na tyle, więc... nie wypowiadam się.

Mam zasadę, aby &#8211; nie znając się na czymś i nie mając nic merytorycznego do powiedzenia &#8211; co najwyżej się zapytać; o ile pytać się chcę&#8230;

Unikam krytykanctwa oraz ataków - zwłaszcza ad persona - jedynie z racji kogoś odmienności wyznaniowej czy różnic poglądów.

Tyle.

Stephanos, ps. EMET
„Wielu będzie biegać tu i tam [po hebrajsku: < jᵊszōṭᵊṭû >], i nastanie obfitość prawdziwej wiedzy” -- Daniela 12:4b; ‘PNŚ-2018’, Przypis.

EMET
Posty: 11244
Rejestracja: 04 wrz 2006, 17:31

Post autor: EMET »

EMET:
Okazuje się iż - w zapodanej już pozycji - mamy coś z egzegezy odnoszący się do owego &#8216;plastra miodu&#8217;.
Podam tylko istotny fragment [kto ciekawy, niech zajrzy do samej pozycji] &#8211;
&#8222;[&#8230;] Chrześcijanie pierwszych wieków w tym jedzeniu ryby przez Jezusa dostrzegali niekiedy jakiś związek z Eucharystią. Świadczy o tym fakt, iż niektórzy Ojcowie Kościoła (np. Justyn, Cyryl Aleksandryjski, Cyryl Jerozolimski, a także Augustyn) oraz kopiści tekstu ewangelicznego zdanie podali Mu kawałek pieczonej ryby uzupełniali dodatkiem: &#8222;i z plastra miodu&#8221;, ponieważ miód uważali za pokarm rajski. W opisie Łukasza jednak nic nie wskazuje, by Jezus tym gestem nawiązywał do wspólnego posiłku z uczniami w czasie Ostatniej Wieczerzy, a tym bardziej nie da się w nim doszukać symboliki eucharystycznej, zwłaszcza że nie ma w nim mowy o spożywaniu chleba. [...]&#8221; &#8211; strona 611, dz. cyt. uprzednio

Rzecz jasna, iż moje częściowe zapodanie ma charakter - jedynie - przyczynkarski, tudzież wnioski biblisty katolickiego tzw. &#8216;teologiczne&#8217; - są tegoż biblisty opiniami. W to nie wnikam, ani, póki co, nie drążę. Po prostu: dostrzegłem komentarz i ów zapodałem.

Stephanos, ps. EMET
„Wielu będzie biegać tu i tam [po hebrajsku: < jᵊszōṭᵊṭû >], i nastanie obfitość prawdziwej wiedzy” -- Daniela 12:4b; ‘PNŚ-2018’, Przypis.

Awatar użytkownika
Paszko
Posty: 453
Rejestracja: 31 maja 2016, 11:39

Post autor: Paszko »

Ciekawe gdzie konkretnie, no i w jakim czasie, pojawia się takie odczytanie. Przejrzałem te cytaty z Ojców Kościoła, które są w sieci i nie znalazłem nic o rajskości miodu. Np. dla Klemensa Aleksandryjskiego w Wychowawcy (ok. 198 n.e.) miód uznawany jest za ziemski przysmak, którym rozkoszowanie się jest dopuszczalne u chrześcijan ze względu właśnie na Łk 24,42. Z kolei u Justyna (100-165 n.e.) zjedzenie plastra miodu i ryby to dowody na prawdziwość cielesnego zmartwychwstania.

Zresztą, symboliczne znaczenie jest chyba drugorzędne skoro produkty spożywcze zostają przekazane Jezusowi na Jego pytanie: &#171;Macie tu coś do jedzenia?&#187;, tak więc dla mnie wydaje się jasne, że ryba i miód nie mają większego znaczenia religijnego, po prostu były pod ręką jako część normalnego posiłku Apostołów - notabene rybaków i byłych uczniów wielkiego miłośnika miodu, Jana Chrzciciela.

Najciekawsze wydaje się pochodzenie tej interpolacji i jej szalona popularność wśród późniejszych rękopisów, za sprawą której podejrzewam, iż słowa o miodzie zostały przepisane z wartościowego źródła, tj. z judeochrześcijańskiej ewangelii, o której wiadomo m.in.to, że judeochrześcijanie mieli jedną, a nie cztery, i że była napisana w języku używanym przez Żydów - co poświadczone jest również w przypadku ewangelii napisanej przez celnika Mateusza. Moim zdaniem ta oryginalna ewangelia stanowiła jedną z podstaw Ew Mt i Ew Łk, a także Ew Hbr, o ile nie byłą z tą ostatnią tożsama. Widać to wyraźnie po jednym z cytatów, którego część znajdujemy w Ew Łk, część w Ew Mt, a całość - tylko w Ew Hbr:

Jeśli brat twój zgrzeszy słowem
i zadość ci uczyni,
przyjmij go
w czasie dnia siedem razy&#8221;.

Rzekł doń Szymon, jego uczeń:
&#8222;Czy w jednym dniu siedem razy?&#8221;
Odrzekł mu Pan i powiedział:
I ja ci mówię: aż do siedemdziesięciu siedmiu razy.

Albowiem i u proroków, choć byli namaszczeni Duchem Świętym,
znalazło się słowo grzechu&#8221;

(Hieronim, Dialog przeciw pelagianom III 2 cytujący Ew Hbr)

Wtedy Piotr zbliżył się do Niego i zapytał:
&#171;Panie, ile razy mam przebaczyć, jeśli mój brat
wykroczy przeciwko mnie? Czy aż siedem razy?&#187;
Jezus mu odrzekł:
&#171;Nie mówię ci, że aż siedem razy,
lecz aż siedemdziesiąt siedem razy.

(Mt 18,21-22)

Jeśli brat twój zawini, upomnij go;
i jeśli żałuje, przebacz mu!
I jeśliby siedem razy na dzień
zawinił przeciw tobie
i siedem razy zwróciłby się do ciebie,
mówiąc: "Żałuję tego", przebacz mu!&#187;

(Łk 17,3-4)

Widać tu wyraźnie, że w greckich ewangeliach pominięto kontrowersyjną (pozornie - patrz: początek Iz 6) część wypowiedzi - podobnie jak miało to miejsce z tymi kontrowersyjnymi fragmentami Ew Mk, które były pomijane w przytaczaniu Markowego opisu przez autorów Ew Mt i Ew Łk.

Podobnie jedzenie przez Jezusa przysmaków w postaci miodu mogło zostać uznane za kontrowersyjne przez autorów greckich ewangelii, a przez późniejszych redaktorów dołączone za hebrajskim oryginałem.
&#923;&#917;&#915;&#917;&#921; &#921;&#919;&#931;&#927;&#933;&#931; &#927;&#933;&#922; &#917;&#931;&#932;&#921;&#925; &#932;&#917;&#920;&#913;&#924;&#924;&#917;
&#925;&#927;&#925; &#927; &#927;&#933;&#922; &#917;&#915;&#917;&#929;&#920;&#919;&#931;&#917;&#932;&#913;&#921; &#9769;

Awatar użytkownika
David77
Posty: 3720
Rejestracja: 19 mar 2011, 11:07
Lokalizacja: MÜNCHEN

Post autor: David77 »

Paszko pisze:
Kilka spraw jest w tym wszystkim dość interesujących:
1) czy Jezus jadał ryby z miodem? - a jeśli tak, to czy doprawiał rybę na słodko, czy używał słodyczy jako deseru po zakończeniu ryby? Łączenie słodkości i mięsa wydaje się nieco egzotyczne, ale wiadomo przecież, że Jan Chrzciciel nie miał oporów przed takim połączeniem, zresztą do dziś można na krakowskim Kazimierzu dostać w lokalu na talerzu mięso doprawione miodem.

2) czy &#956;&#949;&#955;&#953;&#963;&#963;&#943;&#959;&#965; &#954;&#951;&#961;&#943;&#959;&#965; to pleonazm, skoro wedle The Expositor&#8217;s Greek Testament W. Robertsona Nicolla &#956;&#949;&#955;&#953;&#963;&#963;&#943;&#959;&#965; to przymiotnik [od &#956;&#941;&#955;&#953;&#963;&#963;&#945; = pszczoła], a &#954;&#951;&#961;&#943;&#959;&#957; to zdrobnienie od &#954;&#951;&#961;&#972;&#962; [= łac. c&#275;ra, tj. plaster miodu] - no a wówczas oczywistym jest, że skoro "plasterek miodu", to wiadomo, że pszczeli.

3) jaka jest rola słów podkreślających "pszczelość" posiłku i jednocześnie zdrabniających jego formę z plastra do "plasterka" - czy chodzi tu o skromność zażywanych słodyczy? A może o nawiązanie do tego, że to nie ludzie stworzyli pokarm dla Jezusa, lecz Bóg, Stworzyciel i Żywiciel (por. Mt 6,25-26), bez pomocy człowieka zapełniający wody Jeziora Genezaret rybami a barcie - miodem? Czy może raczej po goryczy męki i ukrzyżowania podkreślana jest cukierkowa wręcz słodycz niebiańskich rozkoszy?

4) czy możliwe jest, że Jezus nabrał zwyczaju posilania się miodem pod wpływem nauczania Jana Chrzciciela albo w trakcie przebywania w miejscu nie obfitującym w pokarm, tj. na pustkowiu?

5) czy przez "posłańców" z Mk 1:13 można rozumieć właśnie dzikie pszczoły, a przez "usługiwanie" - produkcję miodu w barciach mieszczących się w szczelinach skalistego brzegu rzeki Jordan?

Witam , może najpierw powinieneś ustalić jak to się stało że o plastrze mioty nie ma wzmianki we wcześniejszych rękopisach . ?

Pozdrawiam
&#1497;&#1468;&#1461;&#1513;&#1473;&#1493;&#1468;&#1506;&#1463; &#1492;&#1493;&#1468;&#1488; &#1492;&#1464;&#1488;&#1464;&#1491;&#1493;&#1465;&#1503;

Awatar użytkownika
Paszko
Posty: 453
Rejestracja: 31 maja 2016, 11:39

Post autor: Paszko »

David77 pisze: Witam , może najpierw powinieneś ustalić jak to się stało że o plastrze mioty nie ma wzmianki we wcześniejszych rękopisach . ?

Pozdrawiam
Wydaje się, że sytuacja jest analogiczna do perykopy o cudzołożnicy.

Poza tym spośród rękopisów niezawierających słów o miodzie (p75, Aleph, A, B, D, L, W, Pi), najwcześniejsze, o ile dobrze rozumiem, to:

p75 - datowany szeroko na II-IV w.
Kodeks Synajski (Aleph) - IV w.
Kodeks Watykański (B) - IV w.
Kodeks Aleksandryjski (A) - V w.

Jeśli zestawimy to z najwcześniejszymi poświadczeniami u Ojców Kościoła (Justyn - 100-165 n.e.; Klemens Aleksandryjski, Wychowawca ok. 198 n.e., Tertulian II-III w.), to okaże się słowa o miodzie były uznawane za kanon zanim powstały najstarsze istniejące dziś rękopisy NT.

Pozdrawiam również
&#923;&#917;&#915;&#917;&#921; &#921;&#919;&#931;&#927;&#933;&#931; &#927;&#933;&#922; &#917;&#931;&#932;&#921;&#925; &#932;&#917;&#920;&#913;&#924;&#924;&#917;
&#925;&#927;&#925; &#927; &#927;&#933;&#922; &#917;&#915;&#917;&#929;&#920;&#919;&#931;&#917;&#932;&#913;&#921; &#9769;

Awatar użytkownika
David77
Posty: 3720
Rejestracja: 19 mar 2011, 11:07
Lokalizacja: MÜNCHEN

Post autor: David77 »

Paszko pisze:
David77 pisze: Witam , może najpierw powinieneś ustalić jak to się stało że o plastrze mioty nie ma wzmianki we wcześniejszych rękopisach . ?

Pozdrawiam
Wydaje się, że sytuacja jest analogiczna do perykopy o cudzołożnicy.

Poza tym spośród rękopisów niezawierających słów o miodzie (p75, Aleph, A, B, D, L, W, Pi), najwcześniejsze, o ile dobrze rozumiem, to:

p75 - datowany szeroko na II-IV w.
Kodeks Synajski (Aleph) - IV w.
Kodeks Watykański (B) - IV w.
Kodeks Aleksandryjski (A) - V w.

Jeśli zestawimy to z najwcześniejszymi poświadczeniami u Ojców Kościoła (Justyn - 100-165 n.e.; Klemens Aleksandryjski, Wychowawca ok. 198 n.e., Tertulian II-III w.), to okaże się słowa o miodzie były uznawane za kanon zanim powstały najstarsze istniejące dziś rękopisy NT.

Pozdrawiam również
Nieżyjący już Ks Popowski w interlinii grecko- polskiej w Ew Łuk 24:42 frazę &#954;&#945;&#953; &#945;&#960;&#959; &#956;&#949;&#955;&#953;&#963;&#963;&#953;&#959;&#965; &#954;&#951;&#961;&#953;&#959;&#965; całkowicie pomija , nawet nie ma o niej żadnej wzmianki w uwadze marginesowej . Podobnie postąpił Strong

http://biblehub.com/interlinear/luke/24.htm

Najprawdopodobniej przyczyna tego była taka ,że że frazę z plastrem miodu uznali że późniejszy dodatek dlatego też nie zamieścili go w tekście . Czy Strong czy też Ks Popowski bazowali na naukowych wydaniach NT , na pewno też mieli dostęp do starożytnych świadectw jednak jak sam widzisz frazę z plastrem miodu uznali za nie zbyt mocne świadectwo aby zamieścić ową frazę z tekście .

Z ciekawości sam spróbowałbym jak smakuje smażona ryba z miodem :)
&#1497;&#1468;&#1461;&#1513;&#1473;&#1493;&#1468;&#1506;&#1463; &#1492;&#1493;&#1468;&#1488; &#1492;&#1464;&#1488;&#1464;&#1491;&#1493;&#1465;&#1503;

Awatar użytkownika
Paszko
Posty: 453
Rejestracja: 31 maja 2016, 11:39

Post autor: Paszko »

David77 pisze: Nieżyjący już Ks Popowski w interlinii grecko- polskiej w Ew Łuk 24:42 frazę &#954;&#945;&#953; &#945;&#960;&#959; &#956;&#949;&#955;&#953;&#963;&#963;&#953;&#959;&#965; &#954;&#951;&#961;&#953;&#959;&#965; całkowicie pomija , nawet nie ma o niej żadnej wzmianki w uwadze marginesowej . Podobnie postąpił Strong

http://biblehub.com/interlinear/luke/24.htm

Najprawdopodobniej przyczyna tego była taka ,że że frazę z plastrem miodu uznali że późniejszy dodatek dlatego też nie zamieścili go w tekście .
Nie ulega wątpliwości, że mamy do czynienia z dodatkiem, którego nie ma w najwcześniejszych istniejących dziś rękopisach NT. Tylko nawet gdyby przyjąć najwcześniejszą możliwą datację dla p75, tj. 175 r. n.e, to i tak jest to 10 lat po śmierci Justyna, który kanon nazywał "Wspomnieniami Apostołów" i znał z niego wersję z miodem. Tak więc ten "późniejszy dodatek" istniał zanim zapisano najstarszy istniejący dziś tekst Ew Łk. Dokładnie to samo można powiedzieć o perykopie o cudzołożnicy, w związku z czym nie potrafię zrozumieć wedle jakiej logiki perykopa stanowi dziś część Ew Jn, podczas gdy słów o miodzie brakuje w Ew Łk. Albo inaczej: dlaczego niby perykopa jest "na pewno natchniona i kanoniczna" (tak BT) a miód do ryby - na pewno nie, przez co nie zasługuje nawet na wzmiankę w przypisie.
David77 pisze: Czy Strong czy też Ks Popowski bazowali na naukowych wydaniach NT , na pewno też mieli dostęp do starożytnych świadectw jednak jak sam widzisz frazę z plastrem miodu uznali za nie zbyt mocne świadectwo aby zamieścić ową frazę z tekście .
Naukowe wydania? Jak zaglądam do 2 wydania Novum Testamentum Graece Nestla, to tam słowa o miodzie są podane w przypisie. Ponadto, jak czytałem w internecie, podobno w 27-ym wydaniu Nestle/Alanda niezgodnie z prawdą podaje się jako argument za nieautentycznością wersu rzekomy brak znajomości słów o miodzie u Klemensa Aleksandryjskiego. Tak więc nawet w naukowych wydaniach pomyłki się zdarzają :-(
David77 pisze: Z ciekawości sam spróbowałbym jak smakuje smażona ryba z miodem :)
Do odważnych świat należy... :-)
&#923;&#917;&#915;&#917;&#921; &#921;&#919;&#931;&#927;&#933;&#931; &#927;&#933;&#922; &#917;&#931;&#932;&#921;&#925; &#932;&#917;&#920;&#913;&#924;&#924;&#917;
&#925;&#927;&#925; &#927; &#927;&#933;&#922; &#917;&#915;&#917;&#929;&#920;&#919;&#931;&#917;&#932;&#913;&#921; &#9769;

Awatar użytkownika
David77
Posty: 3720
Rejestracja: 19 mar 2011, 11:07
Lokalizacja: MÜNCHEN

Post autor: David77 »

Witam
Poza tym spośród rękopisów niezawierających słów o miodzie (p75, Aleph, A, B, D, L, W, Pi), najwcześniejsze, o ile dobrze rozumiem, to:
p75 - datowany szeroko na II-IV w.
Kodeks Synajski (Aleph) - IV w.
Kodeks Watykański (B) - IV w.
Kodeks Aleksandryjskie 24:40-49


P75: Luke 24:40-49
40 &#954;&#945;&#953; &#964;&#959;&#965;&#964;&#959; &#949;&#953;&#960;&#969;&#957; &#949;&#948;&#949;&#953;&#958;&#949;&#957; &#945;&#965;&#964;&#959;&#953;&#962; &#964;&#945;&#962; &#967;&#949;&#953;&#961;&#945;&#962; &#954;&#945;&#953; &#964;&#959;&#965;&#962; &#960;&#959;&#948;&#945;&#962;&#903; 41 &#949;&#964;&#953; &#948;&#949; &#945;&#960;&#953;&#963;&#964;&#959;&#965;&#957;&#964;&#969;&#957; &#945;&#965;&#964;&#969;&#957; &#945;&#960;&#959; &#964;&#951;&#962; &#967;&#945;&#961;&#945;&#962; &#954;&#945;&#953; &#952;&#945;&#965;&#956;&#945;&#950;&#959;&#957;&#964;&#969;&#957;&#903; &#949;&#953;&#960;&#949;&#957; &#945;&#965;&#964;&#959;&#953;&#962;&#903; &#949;&#967;&#949;&#964;&#949; &#964;&#953; &#946;&#961;&#969;&#963;&#953;&#956;&#959;&#957; &#949;&#957;&#952;&#945;&#948;&#949; 42 &#959;&#953; &#948;&#949; &#949;&#960;&#949;&#948;&#969;&#954;&#945;&#957; &#945;&#965;&#964;&#969; &#953;&#967;&#952;&#965;&#959;&#962; &#959;&#960;&#964;&#959;&#965; &#956;&#949;&#961;&#959;&#962;&#903;



&#8501; - 01 (Sinaiticus): Luke 24:40-49

40 &#954;&#945;&#953; &#964;&#959;&#965;&#964;&#959; &#949;&#953;&#960;&#969;&#957; &#949;&#948;&#953;&#958;&#949;&#957; &#945;&#965;&#964;&#959;&#953;&#962; &#964;&#945;&#962; &#967;&#953;&#961;&#945;&#962; &#954;&#945;&#953; &#964;&#959;&#965;&#962; &#960;&#959;&#948;&#945;&#962; 41 &#949;&#964;&#953; &#948;&#949; &#945;&#960;&#953;&#963;&#964;&#959;&#965;&#957;&#964;&#969;&#957; &#945;&#965;&#964;&#969;&#957; &#945;&#960;&#959; &#964;&#951;&#962; &#967;&#945;&#961;&#945;&#962; &#954;&#945;&#953; &#952;&#945;&#965;&#956;&#945;&#950;&#959;&#957;&#964;&#969;&#957; &#949;&#953;&#960;&#949;&#957; &#945;&#965;&#964;&#959;&#953;&#962; &#949;&#967;&#949;&#964;&#949; &#964;&#953; &#946;&#961;&#969;&#963;&#953;&#956;&#959;&#957; &#969;&#948;&#949; 42 &#959;&#953; &#948;&#949; &#949;&#960;&#949;&#948;&#969;&#954;&#945;&#957; &#945;&#965;&#964;&#969; &#953;&#967;&#952;&#965;&#959;&#962; &#959;&#960;&#964;&#959;&#965; &#956;&#949;&#961;&#959;&#962;


B - 03 (Vaticanus): Luke 24:40-42

B - 03 (Vaticanus): Luke 24:40-42

40 &#954;&#945;&#953; &#964;&#959;&#965;&#964;&#959; &#949;&#953;&#960;&#969;&#957; &#949;&#948;&#949;&#953;&#958;&#949;&#957; &#945;&#965;&#964;&#959;&#953;&#962; &#964;&#945;&#962; &#967;&#949;&#953;&#961;&#945;&#962; &#954;&#945;&#953; &#964;&#959;&#965;&#962; &#960;&#959;&#948;&#945;&#962; 41 &#949;&#964;&#953; &#948;&#949; &#945;&#960;&#953;&#963;&#964;&#959;&#965;&#957;&#964;&#969;&#957; &#945;&#965;&#964;&#969;&#957; &#945;&#960;&#959; &#964;&#951;&#962; &#967;&#945;&#961;&#945;&#962; &#954;&#945;&#953; &#952;&#945;&#965;&#956;&#945;&#950;&#959;&#957;&#964;&#969;&#957; &#949;&#953;&#960;&#949;&#957; &#945;&#965;&#964;&#959;&#953;&#962; &#949;&#967;&#949;&#964;&#949; &#964;&#953; &#946;&#961;&#969;&#963;&#953;&#956;&#959;&#957; &#949;&#957;&#952;&#945;&#948;&#949; 42 &#959;&#953; &#948;&#949; &#949;&#960;&#949;&#948;&#969;&#954;&#945;&#957; &#945;&#965;&#964;&#969; &#953;&#967;&#952;&#965;&#959;&#962; &#959;&#960;&#964;&#959;&#965; &#956;&#949;&#961;&#959;&#962;


A - 02 (Alexandrinus): Luke 24:40-42

40 &#954;&#945;&#953; &#964;&#959;&#965;&#964;&#959; &#949;&#953;&#960;&#969;&#957; &#949;&#960;&#949;&#948;&#949;&#953;&#958;&#949;&#957; &#945;&#965;&#964;&#959;&#953;&#962; &#964;&#945;&#962; &#967;&#949;&#953;&#961;&#945;&#962;&#903; &#954;&#945;&#953; &#964;&#959;&#965;&#962; &#960;&#959;&#948;&#945;&#962; 41 &#949;&#964;&#953; &#948;&#949; &#945;&#960;&#953;&#963;&#964;&#959;&#965;&#957;&#964;&#969;&#957; &#945;&#965;&#964;&#969;&#903; &#954;&#945;&#953; &#952;&#945;&#965;&#956;&#945;&#950;&#959;&#957;&#964;&#969;&#957; &#945;&#960;&#959; &#964;&#951;&#962; &#967;&#945;&#961;&#945;&#962;&#903; &#949;&#953;&#960;&#949;&#957; &#945;&#965;&#964;&#959;&#953;&#962; &#949;&#967;&#949;&#964;&#949; &#964;&#953; &#946;&#961;&#969;&#963;&#953;&#956;&#959;&#957; &#949;&#957;&#952;&#945;&#948;&#949;&#903; 42 &#959;&#953; &#948;&#949; &#949;&#960;&#949;&#948;&#969;&#954;&#945;&#957; &#945;&#965;&#964;&#969; &#953;&#967;&#952;&#965;&#959;&#962; &#959;&#960;&#964;&#959;&#965; &#956;&#949;&#961;&#959;&#962;&#903;

Począwszy od Papirusu P75 a skończywszy na kodeksie Aleksandryjskim fragment o ,, plastrze z miodem nie występuje
Naukowe wydania? Jak zaglądam do 2 wydania Novum Testamentum Graece Nestla, to tam słowa o miodzie są podane w przypisie. Ponadto, jak czytałem w internecie, podobno w 27-ym wydaniu Nestle/Alanda niezgodnie z prawdą podaje się jako argument za nieautentycznością wersu rzekomy brak znajomości słów o miodzie u Klemensa Aleksandryjskiego. Tak więc nawet w naukowych wydaniach pomyłki się zdarzają
Mam pierwsze bądź drugie wydanie Novum Testamentum Graece Nestla więc sprawdzę zrobię fotkę i zamieszczę tutaj ..
&#1497;&#1468;&#1461;&#1513;&#1473;&#1493;&#1468;&#1506;&#1463; &#1492;&#1493;&#1468;&#1488; &#1492;&#1464;&#1488;&#1464;&#1491;&#1493;&#1465;&#1503;

EMET
Posty: 11244
Rejestracja: 04 wrz 2006, 17:31

Post autor: EMET »

EMET:
Z tego, co widzę w nocie krytycznego przypisu &#8216;28. ed. NTG&#8217; [Nestle-Aland]; w części ostatniej przypisu dotyczącego wariantowości w. &#8216;42&#8217;, mamy: txt P75 &#1488; A B D L W 579 e sy/s sa bo&#7510;&#7511;; Cl
Cl = Clemens Aleks.; P75 &#8211; zapis 'gotykiem', liczba 75 - w indeksie górnym; sy/s [/s &#8211; s w indeksie górnym].

Stephanos, ps. EMET
„Wielu będzie biegać tu i tam [po hebrajsku: < jᵊszōṭᵊṭû >], i nastanie obfitość prawdziwej wiedzy” -- Daniela 12:4b; ‘PNŚ-2018’, Przypis.

ODPOWIEDZ

Wróć do „Historia chrześcijaństwa”