prawosławie

Dzieje chrześcijaństwa od ebionitów i gnostyków po nowożytne nurty charyzmatyczne

Moderatorzy: kansyheniek, Bobo, booris, Junior Admin, Moderatorzy

ODPOWIEDZ
Awatar użytkownika
leszed
Posty: 3616
Rejestracja: 08 sie 2009, 15:11
Lokalizacja: dostępny tylko na pw/www
Kontakt:

prawosławie

Post autor: leszed »

Wraz z powstaniem ośrodków chrześcijaństwa, powstały odrębne tradycje. Ok. 4 wieku, chrześcijaństwo zaczęto tolerować przez władze państwowe. Cesarz najpierw pozwolił na rozwój nowej religii, potem zaczął ją wykorzystywać do własnych celów. Nieprzypadkowo w dużych skupiskach chrześcijan powstawały ośrodki, w których można było wymieniać się doświadczeniami i wiedzą. Kościoły wychodzące z ukrycia musiały zacząć troszczyć się o swoich ujawnionych członków oraz odnieść się jakoś do prawa państwowego. Prawosławie- poch. od sławienia prawa, jakiego? To już kwestia niekończących się dyskusji.

Charakterystyczne słowa tutaj to: patriarchat, ojciec- gr. patros i in. Budowane świątynie chrześcijańskie musiały posiadać swoich patronów. Wkrótce powstała hierarchia z głównymi ośrodkami w centrach imperium rzymskiego. Prowincjonalne patriarchaty podzieliły chrześcijaństwo państwowe na kilka obszarów. To rozwinęło się w kierunku kościołów narodowych z późniejszymi zmianami...
Szymon Piotr: Chrystus, Syn Boga Żywego
Jezus: Szymonie ty jesteś Kamień i na tej skale zbuduję Kościół Mój
Piotr (Kamień): Pan- przystąpcie do Niego, do Kamienia Żywego
i wy sami jako Kamienie Żywe
Kamieniem węgielnym… wzgardzili… niewierzący… budowniczowie
i skałą zgorszenia

Awatar użytkownika
Queza
Posty: 6163
Rejestracja: 30 mar 2012, 17:52
Lokalizacja: Bieszczady

Post autor: Queza »

Hierarchowie polskiej Cerkwi szacują, że w Polsce mieszka ok. 550-600 tys. osób wyznania prawosławnego - najwięcej w województwie podlaskim, m.in. w Białymstoku oraz powiatach: hajnowskim, bielskim i siemiatyckim.
Słowa Pańskie - to słowa szczere (Psalm 12:7)

Awatar użytkownika
Dezerter
Posty: 3631
Rejestracja: 16 sie 2009, 22:50
Lokalizacja: Inowrocław
Kontakt:

Post autor: Dezerter »

leszed pisze:Wkrótce powstała hierarchia z głównymi ośrodkami w centrach imperium rzymskiego. Prowincjonalne patriarchaty podzieliły chrześcijaństwo państwowe na kilka obszarów.
Słowo "wkrótce" można by interpretować na wiek późniejszy niż IV czy dopiero IV a tymczasem już dużo wcześniej samoczynnie wyłoniły się Patriarchaty/Metropolie czyli posiadające honorowe/apostolskie/tradycyjne pierwszeństwo nad innymi podległymi. To do nich odwoływali się biskupi z danego tereny w sporach i wątpliwościach, to im synody regionalne zdawały relacje listowne ze swych uchwał. Były nimi Jerozolima, Antiochia, Aleksandria, Rzym, a później dołączył Konstantynopol
ładnie to potwierdza kanon VI i VII z Nicei 325 rok:
VI. O precedencji niektórych stolic i o tym, że nie można zostać powołanym na urząd biskupa bez zgody metropolity(11)
Starożytny zwyczaj niech będzie zachowany w Egipcie, Libii i Pentapolis, zgodnie z którym biskup aleksandryjski posiada władzę nad tymi wszystkimi prowincjami, tak jak i biskupowi Rzymu przysługuje podobny zwyczaj. Podobnie ma się rzecz w odniesieniu do Antiochii i innych prowincji: niech będzie zachowywane w Kościołach pierwszeństwo wynikające ze starszeństwa.
Niech będzie rzeczą całkowicie jasną, że jeśli ktoś został biskupem bez aprobaty metropolity, wielki sobór zarządził, że nie może on być biskupem. Lecz gdy wybór został dokonany przez wszystkich, z rozsądkiem i w sposób zgodny z kanonami kościelnymi, a sprzeciwiają mu się dwaj lub trzej z powodów osobistych, wówczas niech obowiązuje postanowienie większości.

VII. O biskupie Aelii [czyli Jerozolimy]
Ponieważ utrzymał się zwyczaj i stara tradycja, że biskup Aelii powinien być honorowany, niech otrzyma wszystko, co z tej czci wynika z zachowaniem przywilejów metropolii
(12).
Nie czyńcie tak jak ci przeciw którym występujecie
http://zchrystusem.pl/

Awatar użytkownika
leszed
Posty: 3616
Rejestracja: 08 sie 2009, 15:11
Lokalizacja: dostępny tylko na pw/www
Kontakt:

Post autor: leszed »

Dezerter pisze: Słowo "wkrótce" można by interpretować na wiek późniejszy niż IV czy dopiero IV a tymczasem już dużo wcześniej samoczynnie wyłoniły się Patriarchaty/Metropolie czyli posiadające honorowe/apostolskie/tradycyjne pierwszeństwo nad innymi podległymi. To do nich odwoływali się biskupi z danego tereny w sporach i wątpliwościach, to im synody regionalne zdawały relacje listowne ze swych uchwał. Były nimi Jerozolima, Antiochia, Aleksandria, Rzym, a później dołączył Konstantynopol
ładnie to potwierdza kanon VI i VII z Nicei 325 rok
Nicea, a więc 4 wiek, uprawomacnia a więc 'uprawosławia ;-)'.

Ciekawostką jest, iż w tym czasie ścisła Grecja nie posiada jeszcze swojego patriarchatu, mimo, iż powstało tam wiele zborów jeszcze za Pawła i innych. A więc rozwiązano problem rozkwitu na tamtych ziemiach chrześcijaństwa domowego i prostego przy pomocy władzy. Oczywiście dla nich liczyła się wtedy kontrola... . Konstantyn http://pl.wikipedia.org/wiki/Konstantyn_I_Wielki -święty prawosławia (i ówcześnie tak samo uznawany na wschodzie i na zachodzie). To nie były ładne czasy:

28 października 312 bitwa przy moście Mulwijskim. Śmierć Maksencjusza. Konstantyn zajmuje Rzym
313 Sojusz z Licyniuszem. Nowe zasady polityki religijnej – tolerancja dla chrześcijan (Edykt mediolański). Synod w Rzymie potępienie Donata
314 Synod w Arles przeciwko donatystom
315 Konstantyn wspólnie z Licyniuszem piastuje konsulat. Na monetach cesarskich pojawiają się symbole chrześcijańskie. Konstantyn w Rzymie obchodzi dziesięciolecie swych rządów
316 Potępienie donatystów w Mediolanie. Narodziny Konstantyna II. Zwycięstwo nad Licyniuszem. Konstantyn panem całego Zachodu, poza Tracją
316–324 Konstantyn przebywa na Bałkanach
317 Kryspus, Konstantyn II, oraz Licyniusz II wyniesieni do godności cezarów. Narodziny Konstancjusza II
318 Przyznanie biskupom jurysdykcji w sprawach świeckich
319 Ustanowienie prawa zwalniającego duchownych ze służby w armii i płacenia podatków
319–321 Edykty przeciwko magii i wróżbom
320 Zniesienie restrykcji Augusta przeciwko żyjącym w bezżeństwie
321 Wprowadził dzień wolny od pracy w niedzielę
321 Konsulowie mianowani przez Konstantyna przestają być uznawani na wschodzie – początek nowych napięć w stosunkach z Licyniuszem. Złagodzenie represji wobec donatystów
322 Helena – żona Kryspusa rodzi dziecko – ucieszony Konstantyn ogłasza amnestię i organizuje ekspedycję karną za Dunaj przeciwko Jazygom
323 Zwycięstwo nad Gotami "króla" Rausimoda
324 Pokonanie Licyniusza pod Adrianopolem i Chryzopolis – początek budowy Konstantynopola. Konstancjusz II cezarem
325 Sobór w Nicei, zgładzenie Licyniusza, dwudziestolecie rządów Konstantyna obchodzone w Nikomedii
326 Święto dwudziestolecia rządów Konstantyna obchodzone w Rzymie, zgładzenie Kryspusa, Fausty i Licyniusza II. Helena wyrusza do Palestyny, gdzie odnajduje(?) relikwię Krzyża Świętego, umiera przed 330 r.
ok. 327 Początek reakcji ariańskiej
328 Walki Konstantyna nad Dunajem, wzniesienie kamiennego mostu na rzece. Atanazjusz biskupem Aleksandrii, Konstantyn II zwycięża Alamanów nad Renem
330 Dedykacja Konstantynopola, obrzędom przewodzi pogański filozof Sopater
332 Zwycięskie walki z Gotami – wojskami rzymskimi dowodzi Konstantyn II
333 Konstans – najmłodszy syn Konstantyna mianowany cezarem
333/334 na Cyprze bunt podnosi Calocareus
334 Osiedlenie ok. 300 000 Sarmatów w Tracji, Macedonii, Italii, Galii
335 Podział cesarstwa między Konstantyna II (Galia, Hiszpania, Brytania), Konstancjusza II (Wschód), Konstansa (Italia, Afryka i Iliria), Dalmacjusza (Grecja, Mezja, Tracja oraz Hannibalianusa (Pont i Armenia). Synod w Tyrze, Atanazjusz skazany na wygnanie do Galii
335/336 Uroczystości trzydziestolecia rządów Konstantyna. Zaślubiny Konstancjusza II z córką Juliusza Konstancjusza – przyrodniego brata Konstantyna
22 maja 337 Śmierć Konstantyna

Po śmierci władzę objęli trzej synowie jego i Fausty:

Konstantyn II
Konstancjusz II
Konstans
Szymon Piotr: Chrystus, Syn Boga Żywego
Jezus: Szymonie ty jesteś Kamień i na tej skale zbuduję Kościół Mój
Piotr (Kamień): Pan- przystąpcie do Niego, do Kamienia Żywego
i wy sami jako Kamienie Żywe
Kamieniem węgielnym… wzgardzili… niewierzący… budowniczowie
i skałą zgorszenia

Awatar użytkownika
Dezerter
Posty: 3631
Rejestracja: 16 sie 2009, 22:50
Lokalizacja: Inowrocław
Kontakt:

Post autor: Dezerter »

leszed pisze:Ciekawostką jest, iż w tym czasie ścisła Grecja nie posiada jeszcze swojego patriarchatu, mimo, iż powstało tam wiele zborów jeszcze za Pawła i innych. A więc rozwiązano problem rozkwitu na tamtych ziemiach chrześcijaństwa domowego i prostego przy pomocy władzy. Oczywiście dla nich liczyła się wtedy kontrola... . Konstantyn http://pl.wikipedia.org/wiki/Konstantyn_I_Wielki -święty prawosławia (i ówcześnie tak samo uznawany na wschodzie i na zachodzie). To nie były ładne czasy:
Konstantyn zauważył ten "brak" w Grecji i wybudował w okolicy Konstantynopol by wypełnić brak patriarchatu na Bałkanach.
Czemu piszesz "To nie były ładne czasy" ?... to były czasy najlepsze dla chrześcijaństwa, bo właśnie kończyły się prześladowania! jeśli 312 do 337 były gorsze niż 25 lat wcześniejszych?!? .... to ja cię nie rozumiem :-( :-? :aaa:
Polityka religijna Dioklecjana

Dioklecjan znalazł ideologiczne i propagandowe oparcie swej władzy w powrocie do starych rzymskich kultów i umacnianiu obyczajów przodków (mos maiorurum). Chciał wspierać tradycyjne rzymskie wartości i kultywować starą religię. Władza Tetrarchów miała pochodzić od tradycyjnych bogów rzymskiej religii, zwłaszcza Jowisza, Herkulesa, Marsa, oraz od Sol Invictus. Propaganda podkreślała boską naturę cesarzy. W 302 roku Dioklecjan wydał edykt przeciw manichejczykom skazujący wyznawców na śmierć, bądź dożywotnie roboty w kopalniach, a przywódców manichejskich na spalenie żywcem wraz z księgami. Wedle listu Dioklecjana do prokonsula Afryki manicheizm był religią nową, obcą i wrogą mieszkańcom świata rzymskiego.

Na początku 303 roku z armii usunięto chrześcijan, pod zarzutem, że zakłócają przebieg oficjalnych uroczystości religijnych.

Prześladowanie chrześcijan rozpoczęło się 23 lutego 303 roku, kiedy to urzędnicy i żołnierze na rozkaz cesarza zniszczyli kościół w Nikomedii. Następnego dnia wydano edykt nakazujący zburzenie świątyń chrześcijańskich i spalenie świętych ksiąg oraz pozbawienie stanowisk chrześcijan sprawujących funkcje publiczne. Klauzule edyktu były przestrzegane w różnym stopniu na różnych obszarach Cesarstwa. W Egipcie prefekt Sozjanus Hierokles zmuszał do składania ofiar bóstwom pogańskim i likwidował kościoły. Na zachodzie Konstancjusz Chlorus wprowadzał te zarządzenia w bardzo niewielkim stopniu. Drugi edykt, z lata 303 roku nakazywał uwięzienie kapłanów chrześcijańskich w całym Imperium. Jesienią 303 roku został wydany trzeci edykt, który głosił, że wszyscy, którzy odejdą od chrześcijaństwa, zostaną uwolnieni, oporni natomiast mogą być torturowani[3]. W następstwie tego we wschodniej części Cesarstwa wielu biskupów i laików uwięziono, torturowano i zabito. Biskup Nikomedii Anthimus został ścięty. Z czasów tych właśnie prześladowań zachowało się wiele przekazów o czczonych do dziś w Kościele chrześcijańskim męczennikach. Jednak zdecydowana większość chrześcijan uniknęła prześladowań. Akcji nie prowadzono systematycznie i z tym samym natężeniem. Istniały różnice w wykonywaniu zarządzeń podyktowane warunkami lokalnymi. Na obszarze całego Imperium zapłaciło życiem za swoje przekonania kilkaset osób. Byli to przeważnie kapłani. Tortury, jakim ich poddano, ustawodawstwo rzymskie nakazywało stosować wobec wszystkich, którzy występują przeciw władzy państwowej; nie wymyślono ich specjalnie dla chrześcijan[3]. Prześladowania sprowokowane zostały przez Galeriusza, który jako syn kapłanki Romuli był fanatycznym poganinem. Ustały one kiedy w 311 roku Galeriusz wydał edykt przyzwalający chrześcijanom kultywować ich praktyki religijne.

Obraz prześladowań chrześcijan za czasów panowania cesarza Dioklecjana może być wypaczony, ponieważ posiadamy relacje jedynie jednej strony – prześladowanej. Z wypowiedzi różnych pisarzy kościelnych oraz dalszego rozwoju wypadków wynika jednak, że liczba odstępców od wiary była bardzo duża. Znaleźli się wśród nich nawet biskupi. Głośna stała się sprawa biskupa Rzymu Marcelina, a także biskupa Aleksandrii Piotra[3
http://pl.wikipedia.org/wiki/Dioklecjan

Z prawosławiem kojarzy mi się najbardziej określenie - ortodoksja
a podział chrześcijaństwa na wschodnie i zachodnie nastąpił w dużej mierze za sprawą języka liturgicznego:
na wschodzie (prawosławie) był to grecki
na zachodzie (katolicyzm) - łacina
Zauważ, że nawet po upadku Cesarstwa Rzymskiego (zachodniego) jedność chrześcijaństwa była dalej zachowywana ...
jak zwykle głupota i polityka wszystko ... popsuła
jeśli by to ode mnie zależało to bym wydał edykt :-P łączący prawosławie z katolicyzmem i "wyzerował" wszystkie dogmaty do pierwszych pięciu Soborów
przyłączasz się do takiego Kościoła?
Nie czyńcie tak jak ci przeciw którym występujecie
http://zchrystusem.pl/

Awatar użytkownika
leszed
Posty: 3616
Rejestracja: 08 sie 2009, 15:11
Lokalizacja: dostępny tylko na pw/www
Kontakt:

Post autor: leszed »

Dezerter pisze:Konstantyn zauważył ten "brak" w Grecji i wybudował w okolicy Konstantynopol by wypełnić brak patriarchatu na Bałkanach.
Ten 'brak' to zupełnie dobrze rozwijające się kościoły chrześcijaństwa pierwotnego i prześladowanego. To większość listów Pawła, Jana, gro Dziejów Apostolskich, apokalipsa itd. To miejsca związane ze św. Polikarpem i z nieskażonym pędem do władzy jeszcze chrześcijaństwem, - autorytet dla Ireneusza z 'Francji', który pisał jeszcze po grecku, a jego dzisiejsze łacińskie odpisy to tajemnica dla historyków.*
Nie, Konstantyn nie uświetnił tamtejszego chrześcijaństwa. Wybudował sobie stolicę polityczną dla celów rozwoju imperium od strony wschodniej. To jemu zaczęli przychodzić oddawać hołdy poszczególni chrześcijanie, by stać wielkimi jak on w oczach świata.
Dezerter pisze: Czemu piszesz "To nie były ładne czasy" ?... to były czasy najlepsze dla chrześcijaństwa, bo właśnie kończyły się prześladowania! jeśli 312 do 337 były gorsze niż 25 lat wcześniejszych?!? .... to ja cię nie rozumiem
To ja ciebie nie rozumiem. Prześladowania kończyły się dla tych, dla których kończyły, a zaczęły dla tych, dla których władza sobie uznała (stary rzymski styl). A ponieważ chrześcijaństwo powszechne dotychczas było siłą oddolną, starał się cesarz wyglądać dla nich dobrze. Podzielił się nawet mniejszą częścią swej władzy i uznał prawo podległych jemu biskupów w całym cesarstwie na wschodzie i zachodzie do nauczania biblii. Potem car oznacza cesarza na wschodzie, ale to już daleka kontynuacja. Ten cesarz tylko rozwinął niektóre elementy stylu obecnego już wcześniej, który skrytykował Orygenes, a dotyczył u tego ostatniego pewnego stanu odprężenia w prześladowaniach chrześcijan. Nie żebym uznawał prześladowania czymś dobrym, ale to był znak godności jezusowej. Tymczasem chrześcijanie schodzili na psy.

*Wszyscy w wiekach 2-4 pisali po grecku, szczególnie w Italii i prowincjach był to język kultury, bo w greckich potoczny. Nie znaczy to, że zawsze i wszędzie właściwie rozumiany, bo jednak rozległość i in. cechy państwa...

Nie mów mi więc, że to brak. Oczywiście dla prawosławia po dziś Konstantyn został za ten akt aneksji świętym.
Szymon Piotr: Chrystus, Syn Boga Żywego
Jezus: Szymonie ty jesteś Kamień i na tej skale zbuduję Kościół Mój
Piotr (Kamień): Pan- przystąpcie do Niego, do Kamienia Żywego
i wy sami jako Kamienie Żywe
Kamieniem węgielnym… wzgardzili… niewierzący… budowniczowie
i skałą zgorszenia

Awatar użytkownika
Dezerter
Posty: 3631
Rejestracja: 16 sie 2009, 22:50
Lokalizacja: Inowrocław
Kontakt:

Post autor: Dezerter »

leszed pisze:Ciekawostką jest, iż w tym czasie ścisła Grecja nie posiada jeszcze swojego patriarchatu, mimo, iż powstało tam wiele zborów jeszcze za Pawła i innych.
to ty zauważyłeś, w powyższych słowach pewien... jak go nawałem "brak" - ja to tylko skomentowałem, że został "brak" zakończony powstaniem patriarchatu w Konstantynopolu
Pełna zgoda, że Greka była podstawowym językiem Kościoła w pierwszych wiekach i całe dyskusje Chrystologiczne są zrozumiałe tylko gdy operuje się pojęciami greckimi.
Łacina nabrała znaczenia wraz z pojawieniem się Wulgaty
leszed pisze:
Dezerter napisał/a:

Czemu piszesz "To nie były ładne czasy" ?... to były czasy najlepsze dla chrześcijaństwa, bo właśnie kończyły się prześladowania! jeśli 312 do 337 były gorsze niż 25 lat wcześniejszych?!? .... to ja cię nie rozumiem
To ja ciebie nie rozumiem. Prześladowania kończyły się dla tych, dla których kończyły, a zaczęły dla tych, dla których władza sobie uznała (stary rzymski styl)
jakie zaczynały?
wskaż w twoim kalendarium te daty bo ja ich nie widzę (tych prześladowań), bo ja w moim chyba nie muszę ...
Widzę, że bardzo popularny jest na forum pogląd, że od Konstantyna "nastały prześladowania dla prawdziwych chrześcijan"
- chętnie przedyskutuję ten temat w osobnym wątku, bo nie badałem tego tematu dokładnie, ale z fragmentarycznej wiedzy historycznej z okresu IV-V wiek nie widzę solidnych podstaw na takie twierdzenia :idea:
to kto zakłada nowy wątek?, myślę, że Blyy się przyłączy i pewnie jeszcze inni - zbadajmy te "mityczne" prześladowania i miejmy solidną wiedzę na temat kto kogo i za co prześladował w czasach po Konstantynie do upadku Cesarstwa
Nie czyńcie tak jak ci przeciw którym występujecie
http://zchrystusem.pl/

Awatar użytkownika
leszed
Posty: 3616
Rejestracja: 08 sie 2009, 15:11
Lokalizacja: dostępny tylko na pw/www
Kontakt:

Post autor: leszed »

Cóż, jak dla mnie ten temat traktuje o prawosławiu, jak je rozumiem wspomniałem ledwie, natomiast faktem jest iż ono nie zaniknęło z upadkiem cesarstwa (którego?). Prawosławie nie zniknęło też do końca, nawet obecnie, szczeg. na wschodzie. Obecnie nie zajmuję się konkretnymi prześladowaniami przez władze chrześcijańskie, uwolnione od silnej acz biernej opozycji pierwszych chrześcijan i katolików. Opisałem jego początki (prawosławia) tak jak to rozumiem. Można oczywiście to pociągnąć dalej, zapraszam chętnych. W innym temacie opisałem wyłonienie się z prawosławia na zachodzie KRK bardzo skrótowo także. Traktuję te tematy równolegle, opisując początki. Można się przyłożyć, usiąść i pogrzebać przy tym o wiele poważniej. Wszystkie te prądy religijne funkcjonują nadal i przybywa wręcz ich różnorodność, może ilość, zaraz może przyjdzie mi na myśl powtórzyć o protestantyźmie (nowy tu temat). Na razie tyle.
Szymon Piotr: Chrystus, Syn Boga Żywego
Jezus: Szymonie ty jesteś Kamień i na tej skale zbuduję Kościół Mój
Piotr (Kamień): Pan- przystąpcie do Niego, do Kamienia Żywego
i wy sami jako Kamienie Żywe
Kamieniem węgielnym… wzgardzili… niewierzący… budowniczowie
i skałą zgorszenia

Awatar użytkownika
leszed
Posty: 3616
Rejestracja: 08 sie 2009, 15:11
Lokalizacja: dostępny tylko na pw/www
Kontakt:

Post autor: leszed »

Cezaropapizm

To jedna z cech pojawiająca się w początkach prawosławia, a polegająca na zwierzchności cesarza nad władzami duchownymi http://pl.wikipedia.org/wiki/Cezaropapizm
Religia w Cesarstwie Rzymskim była narzędziem politycznym, służącym do utrzymania jedności państwa (kult cesarza wspólny dla wszystkich ludów Imperium). Toteż gdy za sprawą dekretu cesarza Teodozjusza Wielkiego w 380 roku chrześcijaństwo stało się religią oficjalną[1], to ono zaczęło pełnić podobną rolę w państwie. Władza cesarska, dążąc do podporządkowania sobie kościoła, rozstrzygała spory dogmatyczne, brała udział w obsadzie stanowisk kościelnych, karała za odstępstwo od chrześcijaństwa. Cesarz był najwyższą władzą zarówno świecką, jak i duchowną. Przez to kościół został włączony w struktury państwa i stał się jednym z instrumentów sprawowania władzy.
Na wschodzie to pociągnęło do 1453. Tysiącletnia historia, niesamowita.

Powtórka:

313 Sojusz z Licyniuszem. Nowe zasady polityki religijnej – tolerancja dla chrześcijan (Edykt mediolański). Synod w Rzymie potępienie Donata
314 Synod w Arles przeciwko donatystom
321 Konsulowie mianowani przez Konstantyna przestają być uznawani na wschodzie – początek nowych napięć w stosunkach z Licyniuszem. Złagodzenie represji wobec donatystów 325 Sobór w Nicei, zgładzenie Licyniusza, dwudziestolecie rządów Konstantyna obchodzone w Nikomedii
326 Święto dwudziestolecia rządów Konstantyna obchodzone w Rzymie, zgładzenie Kryspusa, Fausty i Licyniusza II. Helena wyrusza do Palestyny, gdzie odnajduje(?) relikwię Krzyża Świętego, umiera przed 330 r.

Pokazuje to represje, zabójstwa, a między tymi sobór...

donatyści doczekali tematu obok: http://biblia.webd.pl/forum/viewtopic.php?t=7800
Donatyzm – rygorystyczny ruch religijny, który w IV w. i V w. doprowadził do założenia Kościoła chrześcijańskiego w Afryce (w odłączeniu od wspólnoty Kościoła Kartaginy, będącego w jurysdykcji Kościoła Rzymu[potrzebne źródło]). Termin ten pochodzi od Donata, biskupa Kartaginy.

Donatyści, czyli zwolennicy "Kościoła męczenników" lub "Kościoła ludzi doskonałych", negowali ważność sakramentów, jeżeli udzielał ich kapłan znajdujący się w stanie grzechu. Sprzeciwiali się też ponownemu dopuszczaniu do Kościoła tych, którzy wyrzekli się wiary w czasach prześladowań. Przeciwni byli posłuszeństwu władzy cesarskiej.
http://pl.wikipedia.org/wiki/Donatyzm

Byli więc to chrześcijanie, inaczej pojmujący władzę.

Cezaropapizm nie upadł jednak wraz z Konstantynopolem. Wnuk ostatniego cesarza (księżniczki Zofii Paleologowej- ta dynastia rządziła Bizancjum do 1453) Iwan Groźny stał się pierwszym carem Rosji w znaczeniu bizantyjskim 1547, i kontynuatorem tej tradycji.
Tytuł cara oznaczał nie tylko pretendowanie do kontynuacji tradycji Cesarstwa Bizantyjskiego i zwierzchnictwa nad światem prawosławnym (doktryna Moskwa – Trzeci Rzym), ale ...
http://pl.wikipedia.org/wiki/Car
Szymon Piotr: Chrystus, Syn Boga Żywego
Jezus: Szymonie ty jesteś Kamień i na tej skale zbuduję Kościół Mój
Piotr (Kamień): Pan- przystąpcie do Niego, do Kamienia Żywego
i wy sami jako Kamienie Żywe
Kamieniem węgielnym… wzgardzili… niewierzący… budowniczowie
i skałą zgorszenia

Awatar użytkownika
KobietaZMagdali
Posty: 2125
Rejestracja: 12 sty 2014, 16:47
Lokalizacja: ze wsi :)

Post autor: KobietaZMagdali »

leszed pisze:Prawosławie- poch. od sławienia prawa, jakiego? To już kwestia niekończących się dyskusji.
Nie sławienie prawa tylko raczej prawe (prawdziwe) sławienie. Prawosławie tłumaczy się raczej jako prawdziwe, prawidłowe wierzenie.
„Odpędzanie wilków, zagrażających Bożej owczarni, jest na pewno czymś chwalebnym, ale czyni się to modlitwą, przykładem życia, głoszeniem słowa Bożego i przekonywaniem -- a nie poprzez zadawanie gwałtu. Gwałt zadawany w obronie prawdy nie tylko krzywdzi konkretnych ludzi, ale kompromituje prawdę, ci zaś, którzy się do niego uciekają, choć ich intencją było odpędzenie wilków, sami się w wilków przemieniają.”

http://www.youtube.com/watch?v=l_lp-owKS6E

Awatar użytkownika
RN
Posty: 6211
Rejestracja: 25 paź 2013, 19:49
Lokalizacja: Ziemia Łódzka

Post autor: RN »

KobietaZMagdali pisze:
leszed pisze:Prawosławie- poch. od sławienia prawa, jakiego? To już kwestia niekończących się dyskusji.
Nie sławienie prawa tylko raczej prawe (prawdziwe) sławienie. Prawosławie tłumaczy się raczej jako prawdziwe, prawidłowe wierzenie.
Tak. Prawosławie = prawowierny, czyli niby taki który jest zgodny cały czas z tym co na początku, taki, który nic nie zmienił, właściwie wierzący itd.
WYŁĄCZ TELEWIZOR - WŁĄCZ MYŚLENIE

ola80
Posty: 2
Rejestracja: 14 sty 2016, 13:46
Kontakt:

Post autor: ola80 »

Prawosławie bardzo ciekawa religia.

ODPOWIEDZ

Wróć do „Historia chrześcijaństwa”