BÓG IZRAELA

[Albertus]

Dlaczego obce cywilizacje umiejcawiasz na planetach? Zawsze muszą tam mieszkać? A jeśli znajdują się w innym wymiarze? Nie materialnym?

Byty niematerialne nie podróżują w materialnych pojazdach, nie biją się na pięści czy inne bronie, nie potrzebują jedzenia (ofiary ze zwierząt) itd.

Aniołowie mogą się jak najbardziej materializować. Aniołowie byli w gościnie u Abrahama i u Lota i jedli z nimi posiłek, a przynajmniej tak to wyglądało.

A przed walką z aniołem i spotkaniem z Ezawem Jakub spotkał aniołów na swojej drodze:

Rdz32:(1) Nazajutrz rano Laban ucałował swych wnuków i swe córki, pobłogosławił im i udał się w powrotną drogę do siebie. (2) Jakub ruszył w dalszą drogę. A gdy go napotkali aniołowie Boga, (3) ujrzawszy ich, rzekł: Jest to obóz Boży. Nazwał więc to miejsce Machanaim.

[George]

Post autor: George » wczoraj, o 21:21
Jakub spodziewał się zemsty od Ezawa tylko dlatego że sam by się zemścił. Ostateczne się zemścił, mordując swego brata Ezawa.

Bardzo proszę o tekst biblijny, że Jakub zamordował Ezawa.

O BRATOBÓJSTWIE Jakuba / Izraela, tego który zamordował swojego brata Ezawa, czytamy w dwóch Apokryfach Starego Testamentu, Księdze Jubileuszów i
Testamencie Dwunastu Patriarchów.

Może wpierw krótka notka o apokryfach, i następnie cytaty z tych ksiąg.

__________________________

Apokryfy Starego Testamentu

http://www.opoka.org.pl/biblioteka/T/TB ... kryfy.html#

Apokryfy Starego Testamentu stanowią część tzw. literatury międzytestamentalnej, a więc powstałej w ostatnich wiekach przed Chrystusem oraz na początku czasów chrześcijańskich. Nie znamy pełnej listy tych apokryfów. Niektóre księgi zaginęły, niektóre zachowały się we fragmentach, czasami tak małych, że nie jest możliwe przypisanie ich do poszczególnych dzieł. Bywały i takie sytuacje, że jedno dzieło było kilkakrotnie przerabiane czy też uzupełniane, także przez ludzi żyjących kilkaset lat po autorze.

Większość z apokryfów starotestamentalnych powstała między II wiekiem przed Chrystusem a I po Chrystusie. Do naszych czasów dotarły najczęściej za pośrednictwem autorów chrześcijańskich. Pisane były w językach: hebrajskim, aramejskim i greckim. Dziś jednak dysponujemy tymi tekstami w przekładach na inne języki starożytne, jak np: koptyjski, etiopski, ormiański, łaciński, a nawet starosłowiański. Wiemy, że wiele z nich zawiera dodane później elementy chrześcijańskie. Działo się tak dlatego, że chrześcijańscy pisarze traktowali teksty judaistyczne jako przygotowanie do nauczania Jezusa. W niektórych sytuacjach opisane tam wydarzenia czy wypowiedzi traktowali jako zapowiedź tego, co zrealizuje się wraz z przyjściem Mesjasza. Przepisując tekst judaistyczny dodawali od siebie interpretację słów czy też wydarzeń w duchu chrześcijańskim.

Do najbardziej znanych apokryfów Starego Testamentu zaliczamy: Księgi Henocha,

Księgę Jubileuszów,
Testamenty Dwunastu Patriarchów, ..."

__________________

Księga Jubileuszów
Rozdział XXXVIII

Wojna pomiędzy Jakubem a Ezawem, przy wieży w Hebronie.
Śmierć Ezawa i pokonanie jego Służby. (xxxviii. 1-4).


XXXVIII.
I potem Juda zwrócił się do swego ojca Jakuba, i tak mu powiedział:

"Napnij twój łuk, ojcze, i wystrzel strzałę i zwal przeciwnika i zabij wroga; ty możesz mieć taką siłę, bo my nie powinniśmy zabić twego brata, bo on jest takim jak ty, i jest podobny do ciebie: niech ma ten zaszczyt."

2. Wtedy Jakub naprężył swój łuk i wystrzelił strzałę i trafił Ezawa, swojego brata, (w prawe popiersie) i zabił go."

Przy okazji zobaczmy co jeszcze pisze Księga Jubileuszów i inny apokryf o zbrodniach Jakuba / Izraela i jego potomkach.

"3. I znów wystrzelił strzałę i ugodził nią Adorana, Aramejczyka, w lewe popiersie, cofnął go i zabił.

4. I wtedy poszli naprzód synowie Jakuba, oni i ich służba, rozdzielając się na grupy i otaczając cztery strony twierdzy.

5. I Juda / Żyd poszedł na przedzie, i Naftali i Gad z nim, i piędziesięciu służących z nim na południową stronę twierdzy, i zamordowali wszystkich których napotkali przed sobą, i żadnemu z nich nie udało się uciec.

6. I Lewi i Dan i Aszer poszli od wschodniej strony twierdzy, i piędziesięciu (mężczyzn) z nimi, i zabili walczących mężczyzn z Moabu i Amonu.

7. I Rebuen i Iszar i Zebulen poszli od północnej strony twierdzy, i piędziesięciu mężczyzn z nimi, i zabili walczących mężczyzn z Filsty.

8. I Szymon i Benjamin i Enoch, syn Reubena, poszli od zachodniej strony twierdzy, i piędziesięciu (mężczyzn) z nimi, i zamordowali czterystu Edomitów i Huryjczyków, dzielnych wojowników; i sześciuset uciekło, i czterech z synów Ezawa uciekło z nimi, zostawiając leżącego zabitego ojca, tak jak upadł na wzgórzu które jest w Adorze.

9. I synowie Jakuba udali się w pościg za nimi w góry Seiru.
I Jakub zakopał swojego brata na wzgórzu które jest w Adorze (Ad IRAM), i wrócił do swojego domu.

10. I synowie Jakuba parli mocno na synów Ezawa w górach Seiru, i zgięli ich karki tak że stali się oni służącymi synów Jakuba.

11. I posłali oni do swojego ojca (z zapytaniem) czy zawrzeć pokój z nimi czy zgładzić ich.

12. I Jakub powiadomił ich że powinni zawrzeć pokój, i zawarli oni pokój z nimi, i nałożyli oni haracz niewolników na nich, tak że zawsze płacili oni haracz synom Jakuba.

13. I kontynuowali oni płacenie haraczu aż do dnia kiedy on (Jakub / Izrael) wywędrował do Egiptu.

14. I synowie Edomu nie przestali płacić haraczu niewolników, który synowie Jakuba nałożyli na nich, aż do tego dnia."


Footnotes:
183:1 Miasto w Idumei (Edomie, niedaleko Hebronu), to samo które jest opisane w Księdze Machabejskiej XIII. 20. jako 'Adora'. Było ono podbite w roku 109 B.C. przez Jana Hirkana, a jego mieszkańcy zmuszeni do 'obrzezania'. W Testamencie Judy. IX.3, nazwa tego miasta występuje jako Anon IRAM

183:1 A city in Idumaea (Edom) identical with the "Adora" mentioned in 1 Macc. xiii. 20. It was captured by John Hyrcanus and forced to accept circumcision. in Test. Judah ix. 3 the name appears as Anoniram."
__________________________________________

The Book of Jubilees

http://www.sacred-texts.com/bib/jub/jub73.htm


The War between Jacob and Esau at the Tower of Hebron. The Death of Esau and Overthrow of his Forces (xxxviii. 1-4).


XXXVIII.

"And after that Judah spake to Jacob, his father, and said unto him:

"Bend thy bow, father, and send forth thy arrows and cast down the adversary and slay the enemy; and mayest thou have the power, for we shall not slay thy brother, for he is such as thou, and he is like thee: let us give him (this) honour."

2. Then Jacob bent his bow and sent forth the arrow and struck Esau, his brother, (on his right breast) and slew him.

3. And again he sent forth an arrow and struck ’Adôrân the Aramaean, on the left breast, and drove him backward and slew him.
4. And then went forth the sons of Jacob, they and their servants, dividing themselves into companies on the four sides of the tower.
5. And Judah went forth in front, and Naphtali and Gad with him and fifty servants with him on the south side of the tower, and they slew all they found before them, and not one individual of them escaped.
6. And Levi and Dan and Asher went forth on the east side of the tower, and fifty (men) with them, and they slew the fighting men of Moab and Ammon.
7. And Reuben and Issachar and Zebulon went forth on the north side of the tower, and fifty men with them, and they slew the fighting men of the Philistines.

8. And Simeon and Benjamin and Enoch, Reuben's son, went forth on the west side of the tower, and fifty (men) with them, and they slew of Edom and of the Horites four hundred men, stout warriors; and six hundred fled, and four of the sons of Esau fled with them, and left their father lying slain, as he had fallen on the hill which is in ’Adûrâm.

9. And the sons of Jacob pursued after them to the mountains of Seir. And Jacob buried his brother on the hill which is in ’Adûrâm, and he returned to his house.

10. And the sons of Jacob pressed hard upon the sons of Esau in the mountains of Seir, and bowed their necks so that they became servants of the sons of Jacob.

11. And they sent to their father (to inquire) whether they should make peace with them or slay them.

12. And Jacob sent word to his sons that they should make peace, and they made peace with them, and placed the yoke of servitude upon them, so that they paid tribute to Jacob and to his sons always.

13. And they continued to pay tribute to Jacob until the day that he went down into Egypt.

14. And the sons of Edom have not quit the yoke of servitude which the twelve sons of Jacob had imposed on them until this day. "

Footnotes:
183:1 A city in Idumaea (Edom) identical with the "Adora" mentioned in 1 Macc. xiii. 20. It was captured by John Hyrcanus and forced to accept circumcision. in Test. Judah ix. 3 the name appears as Anoniram."

__________________________________________




W Wiki czytamy też że w Palestynie, okupowanej dziś przez Izrael, w miejscowości SEIR - Sair, znajduje się (lub znajdował się jeśli go do dziś Żydzi nienawidzący Ezawa nie zrównali z ziemią) bardzo ciekawy antyczny grób, i jest to grób Ezawa - Edoma, umiłowanego syna Izaaka i wnuka Abrahama, którego zamordował jego własny brat - Jakub / Izrael, pod namową Judy / Żyda - praojca Żydów.

Ten grób jest dowodem na to że Ezaw nie był postacią legendarną czy tylko biblijną, ale i historyczną.
Sprawdziłem tę informację z tekstem źródłowym - i się zgadza.
______________________________

Słynny grób w Westbank

Na południe od Palestyńskiego miasta SEIR w Westbank, znajduje się słynny grobowiec uważany za grób Ezawa - nazwanego El 'Ais po arabsku.

Fundacja Poznania Palestyny, Mierniczych Zachodniej Palestyny (SWP), pisze że:

"Ten grobowiec jest w pomieszczeniu 37 na 20 stóp, z zagłębieniem w ścianie.
Grobowiec ma długość 12 stóp, szerokość 3 1/2 stopy, 5 stóp wysokości, i jest pokryty ciemno zieloną narzutą, z kanopią nad grobem. ..."
______________________________

"Reputed grave on the West Bank

South of the Palestinian town of Sa'ir on the West Bank there is a tomb reputed to be that of Esau - El 'Ais in his Arab name.

The Palestine Exploration Fund's Survey of Western Palestine (SWP), wrote that:
"The tomb is in a chamber 37 feet east and west by 20 feet north and south, with a Mihrab on the south wall. The tomb is 12 feet long, 3 1/2 feet broad, 5 feet high, covered with a dark green cloth and a canopy above. An ostrich egg is hung near. North of the chamber is a vaulted room of equal size, and to the east is an open court with a fig-tree, and a second cenotaph rudely plastered, said to be that of Esau's slave. Rock-cut tombs exist south-west."

http://www.archive.org/stream/surveyofw ... 9/mode/1up

http://en.m.wikipedia.org/wiki/Esau

_______________________________


O zamordowaniu Ezawa przez Jakuba / Izraela pisze też w słynnym apokryfie - 'Testamencie Dwunastu Patryjarchów'.

Testament dwunastu Patryjarchów

http://www.ccel.org/ccel/schaff/anf08.iii.vi.html

IV. -- TESTAMENT JUDY (syna Jakuba / Izraela) DOTYCZĄCY ODWAGI, I MIŁOŚCI DO PIENIĄDZA, I FORNIKACJI.

"9. Przez osiemnaście lat żyliśmy w pokoju, nasz ojciec i my, z jego bratem Ezawem, i jego synowie też żyli z nami w zgodzie, po tym jak powróciliśmy z Mezopotani, od Labana.

A kiedy minęło 18 lat, w czterdziestych latach mojego życia, Ezaw, brat mojego ojca, wyszedł na przeciw nam, mocny i z dużą grupą ludzi;

I padł on, ugodzony strzałą z łuku Jakuba, i został zabrany martwy na górę Seir: i stało się to kiedy przechodził on przez Iramnę, kiedy został zabity."

"I udaliśmy się w pościg za synami Ezawa.
A mieli oni miasto z murami z żelaza i bramy z mosiądzu; i nie mogliśmy wejść do niego, otoczyliśmy więc je i oblegaliśmy.

I kiedy nie otworzyli oni nam bram miasta przez dwadzieścia dni, ja (Juda / Żyd) przystawiłem na oczach wszystkich drabinę, i z tarczą nad moją głową wspiołem się w górę, będąc atakowany kamieniami o wadze trzech talentów;
wspiołem się i zabiłem czterech potężnych wśród nich (Edomitów).

Następnego dnia Rebuen i Gad (synowie Jakuba) wkroczyli, i zabili sześdziesięciu z nich (potomków Ezawa).
Wtedy oni (potomkowie Ezawa) poprosili nas o warunki pokoju, a będąc świadomi celu jaki chciał osiągnąć nasz ojciec Jakub / Izrael, przyjęliśmy ich jako lenników.

I oni (Edomici) dawali nam:

dwieście korsów zborza,
pięćset bali oleju,
i tyśiąc pięćset miar wina,

aż do czasu kiedy wywędrowaliśmy do Egiptu"


Testaments of the Twelve Patriarchs
http://www.ccel.org/ccel/schaff/anf08.iii.vi.html

IV.—THE TESTAMENT OF JUDAH (son of Jacob/Israel) CONCERNING FORTITUDE, AND LOVE OF MONEY, AND FORNICATION.

"9. Eighteen years we abode at peace, our father and we, with his brother Esau, and his sons with us, after that we came from Mesopotamia, from Laban.

And when eighteen years were fulfilled, in the fortieth year of my life, Esau, the brother of my father, came upon us with much people and strong;

and he fell by the bow of Jacob, and was taken up dead in Mount Seir: even as he went above Iramna was he slain.

And we pursued after the sons of Esau.

Now they had a city with walls of iron and gates of brass; and we could not enter into it, and we encamped around, and besieged them.
And when they opened not to us after twenty days, I set up a ladder in the sight of all, and with my shield upon my head I climbed up, assailed with stones of three talents’ weight;
and I climbed up, and slew four who were mighty among them.

And the next day Reuben and Gad entered in and slew sixty others.

Then they asked from us terms of peace; and being aware of our father’s purpose, we received them as tributaries.

And they gave us

two hundred cors of wheat,

five hundred baths of oil,

fifteen hundred measures of wine, until we went down into Egypt."

[George]

Czy był to anioł, czy człowiek, czy Szatan ?

...czy przybysz z innej Planety?

Z Nieba Wuko, a nie z innej planety.

Znamy tego 'Anioła' z Ogrodu Rajskiego, jako 'węża' (wąż to po angielsku 'serpent', a na język polski to 'krętacz' - Szatan.
Znamy go też z pierwszego rozdziału Księgi Hioba.

——
Rozmowa 'Anioła' z Bogiem

... 6 Zdarzyło się pewnego dnia, gdy synowie Boży udawali się, by stanąć przed Bogiem, że i Jehowa też poszedł z nimi. 7 I rzekł Bóg do Jehowy:

«Skąd przychodzisz?»

Jehowa odrzekł Panu:

«Przemierzałem ziemię i wędrowałem po niej».

8 Mówi Bóg do Jehowy:

«A zwróciłeś uwagę na Jakubcia, jak nawiewał od swego politeistycznego teścia Labana, gdzie pasł bydło przez 21 lat ?
Tak, odrzekł Jehowa Bogu, nawet wdałem się z nim w bijatykę, bo upierał się abym dał mu swoje błogosławieństwo.

I co, dałeś mu? Spytał Bóg.
Tak dałem, i teraz on i jego potomkowie są jak ja, zwodzą kręcą i mordują tak jak ja, wszczynając wojny i przeklinając wszystkim którzy dobrze im czynią. ...


——-

[nike]

Mnie nie obchodzą apokryfy jako dowody, bo to sa wymysły, jeżeli Jakub zabił Ezawa, to Biblia też by napisała, bo w Biblii jest wszystko co ważne, a śmierć brata Jakuba to raczej do ważnych rzeczy sie zalicza.
I jeszcze jedno Jakub zabił Ezawa po wyjściu z Egiptu, czy jeszcze przed pójściem do Egiptu policz i napisz.

[wuka]

George » dzisiaj, o 06:25

wuka pisze: ↑7 cze 2021, o 11:12
Czy był to anioł, czy człowiek, czy Szatan ?
...czy przybysz z innej Planety?
Z Nieba Wuko, a nie z innej planety.

Czy dla ciebie niebo to te chmurki, które widzimy nad głowami?
Niebo dla mnie to inne wymiary, inna rzeczywistość, inna planeta - niekoniecznie Mars czy Syriusz .

[Bobo]

Inna planeta to nie inny wymiar. Materialna planeta to jednak nasza rzeczywistość, choć nie dostrzegalna naszym fizycznym okiem.

[wuka]

Inna planeta to nie inny wymiar. Materialna planeta to jednak nasza rzeczywistość, choć nie dostrzegalna naszym fizycznym okiem.

Trudno powiedzieć, że na przykład Mars to inny wymiar, ale skoro tak twierdzisz, to na pewno tak jest.
Pastor Józef Kajfosz napisał ciekawe przemyślenia w malutkiej//cieniutkiej książeczce "U wrót przestrzeni". Warto poczytać, tak na początek.

[Bobo]

No wuka... jaki inny wymiar odkryto na Marsie? Jak na razie tylko fizyczny. To nie tylko moje stwierdzenie

[wuka]

No wuka... jaki inny wymiar odkryto na Marsie? Jak na razie tylko fizyczny. To nie tylko moje stwierdzenie

Chyba się nie zrozumieliśmy, ale to nie pierwszy raz.
Nieważne.

[George]

Mnie nie obchodzą apokryfy jako dowody, bo to sa wymysły, jeżeli Jakub zabił Ezawa, to Biblia też by napisała, bo w Biblii jest wszystko co ważne, a śmierć brata Jakuba to raczej do ważnych rzeczy sie zalicza.
I jeszcze jedno Jakub zabił Ezawa po wyjściu z Egiptu, czy jeszcze przed pójściem do Egiptu policz i napisz.

Ezaw to Sumeryjski Lipit Eshtar, więc wiemy dokładnie kiedy został zabity przez Jakuba.
Jakub z Egiptu był wyprowadzony martwy, więc nie mógłby już kogokolwiek zabić.

Żyd / Juda pisze w swoim Testamencie że zabili Ezawa 18 lat po ucieczce Jakuba od swego wuja Labana.
—————
Lipit-Isztar lub Lipit-Esztar – piąty król z I dynastii z Isin, syn i następca Iszme-Dagana. Według Sumeryjskiej listy królów (kopie L1+N1, P2 i P5)[1] oraz Listy królów Ur i Isin[2] panować miał przez 11 lat. Jego rządy datowane są na lata ok. 1934–1924 p.n.e. (chronologia średnia)[3].


https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Lipit-Isztar

Księgi które nie weszły do obecnego Kanonu są bardzo istotne dla wyjaśnień tekstów niejasnych lub ominiętych w Biblii.
Czy wiesz Niki kto ustalił obecny Kanon Biblii którą używasz ?

[nike]

nike pisze: ↑
wczoraj, o 08:01
Mnie nie obchodzą apokryfy jako dowody, bo to sa wymysły, jeżeli Jakub zabił Ezawa, to Biblia też by napisała, bo w Biblii jest wszystko co ważne, a śmierć brata Jakuba to raczej do ważnych rzeczy sie zalicza.
I jeszcze jedno Jakub zabił Ezawa po wyjściu z Egiptu, czy jeszcze przed pójściem do Egiptu policz i napisz.

George napisał/
Ezaw to Sumeryjski Lipit Eshtar, więc wiemy dokładnie kiedy został zabity przez Jakuba.
Jakub z Egiptu był wyprowadzony martwy, więc nie mógłby już kogokolwiek zabić.

Martwy nie mógł, choć wyszło z Egiptu setki Żydów.
A kiedy uciekał od Labana to jakie wojsko za nim szlo? Kilku służących dwie żony dwie nałoznice i kilkoro dzieci, a wojskiem były stada.
Kiedy Jakub rozstawał się z Labanem, to:---- Rodz.33------
(1) Potem Jakub podniósł oczy i zobaczył, że Ezaw nadchodzi, a z nim czterystu mężczyzn. Podzielił więc dzieci między Leę, Rachelę a dwie służące. (2) I postawił na przodzie służące i ich dzieci, za nimi Leę i jej dzieci, a na końcu Rachelę z Józefem. (3) Sam zaś wyszedł przed nich i pokłonił się siedem razy aż do ziemi, zanim doszedł do swego brata. (4) Ale Ezaw wybiegł mu naprzeciw, objął go, rzucił mu się na szyję i całował go. I płakali. (5) Potem podniósł oczy, zobaczył żony i dzieci i zapytał: A kim są ci przy tobie? I odpowiedział: To są dzieci, które Bóg w swej łaskawości dał twemu słudze. (6) Wtedy przybliżyły się służące ze swoimi dziećmi i pokłoniły się. (7) Przybliżyła się też Lea ze swoimi dziećmi i pokłoniły się. Potem przybliżyli się Józef i Rachela i pokłonili się. (8) I Ezaw zapytał: Co znaczy cały ten obóz, z którym się spotkałem? Jakub odpowiedział: Abym znalazł łaskę w oczach mego pana. (9) Wtedy Ezaw powiedział: Ja mam dosyć, mój bracie, zatrzymaj to, co twoje. (10) I Jakub powiedział: Nie, proszę, jeśli znalazłem teraz łaskę w twoich oczach, przyjmij dar z mojej ręki, bo gdy zobaczyłem twoje oblicze, to jakbym widział oblicze Boga, i ty łaskawie mnie przyjąłeś. (11) Przyjmij, proszę, mój dar, który ci przyniosłem, bo Bóg hojnie mi błogosławił, a mam dość wszystkiego. I tak nalegał na niego, że to przyjął. (12) Ezaw powiedział: Ruszajmy w drogę i chodźmy, a ja pójdę przed tobą. (13) I Jakub mu odpowiedział: Mój pan wie, że mam ze sobą dzieci wątłe, a owce i krowy karmią młode. Jeśli popędzi się je przez cały dzień, zginie całe stado. (14) Niech mój pan, proszę, idzie przed swoim sługą, a ja będę szedł powoli, jak nadąży stado, które jest przede mną, i jak nadążą dzieci, aż przyjdę do mego pana do Seiru. (15) Wtedy Ezaw powiedział: Zostawię więc przy tobie część ludzi, którzy są ze mną. A on odpowiedział: A na cóż to? Obym znalazł łaskę w oczach mego pana. (16) I tego dnia Ezaw wrócił swą drogą do Seiru. (17) A Jakub wyruszył do Sukkot i zbudował sobie dom, i zrobił szałasy dla swoich stad. Dlatego nazwał to miejsce Sukkot. (18) I Jakub przyszedł szczęśliwie do miasta Sychem, które było w ziemi Kanaan, gdy wrócił z Paddan-Aram, i rozbił obóz przed miastem. (19) I za sto monet kupił od synów Hemora, ojca Sychema, część pola, na którym rozbił swój namiot. (20) Tam też postawił ołtarz i nazwał go: Mocny Bóg Izraela.

George napisał/
Żyd / Juda pisze w swoim Testamencie że zabili Ezawa 18 lat po ucieczce Jakuba od swego wuja Labana.

I ty w takie głupoty wierzysz? Wierz dalej.

George napisał/
Księgi które nie weszły do obecnego Kanonu są bardzo istotne dla wyjaśnień tekstów niejasnych lub ominiętych w Biblii.
Czy wiesz Niki kto ustalił obecny Kanon Biblii którą używasz ?
Błąd w Historii prowadzi do błędu w Doktrynie.

Wiem---- Ostatnia Ksiega St.Testamentu została napisana przez Proroka Malachiasza, a on żył około roku 500 pne.
A NTestament zakończony został w roku 100 naszej ery przez Apostoła Jana.

[George]

nike pisze: ↑
wczoraj, o 08:01
Mnie nie obchodzą apokryfy jako dowody, bo to sa wymysły, jeżeli Jakub zabił Ezawa, to Biblia też by napisała, bo w Biblii jest wszystko co ważne, a śmierć brata Jakuba to raczej do ważnych rzeczy sie zalicza.
I jeszcze jedno Jakub zabił Ezawa po wyjściu z Egiptu, czy jeszcze przed pójściem do Egiptu policz i napisz.

George napisał/
Ezaw to Sumeryjski Lipit Eshtar, więc wiemy dokładnie kiedy został zabity przez Jakuba.
Jakub z Egiptu był wyprowadzony martwy, więc nie mógłby już kogokolwiek zabić.

Martwy nie mógł, choć wyszło z Egiptu setki Żydów.
A kiedy uciekał od Labana to jakie wojsko za nim szlo? Kilku służących dwie żony dwie nałoznice i kilkoro dzieci, a wojskiem były stada.
Kiedy Jakub rozstawał się z Labanem, to:---- Rodz.33------
(1) Potem Jakub podniósł oczy i zobaczył, że Ezaw nadchodzi, a z nim czterystu mężczyzn. Podzielił więc dzieci między Leę, Rachelę a dwie służące. (2) I postawił na przodzie służące i ich dzieci, za nimi Leę i jej dzieci, a na końcu Rachelę z Józefem. (3) Sam zaś wyszedł przed nich i pokłonił się siedem razy aż do ziemi, zanim doszedł do swego brata. (4) Ale Ezaw wybiegł mu naprzeciw, objął go, rzucił mu się na szyję i całował go. I płakali. (5) Potem podniósł oczy, zobaczył żony i dzieci i zapytał: A kim są ci przy tobie? I odpowiedział: To są dzieci, które Bóg w swej łaskawości dał twemu słudze. (6) Wtedy przybliżyły się służące ze swoimi dziećmi i pokłoniły się. (7) Przybliżyła się też Lea ze swoimi dziećmi i pokłoniły się. Potem przybliżyli się Józef i Rachela i pokłonili się. (8) I Ezaw zapytał: Co znaczy cały ten obóz, z którym się spotkałem? Jakub odpowiedział: Abym znalazł łaskę w oczach mego pana. (9) Wtedy Ezaw powiedział: Ja mam dosyć, mój bracie, zatrzymaj to, co twoje. (10) I Jakub powiedział: Nie, proszę, jeśli znalazłem teraz łaskę w twoich oczach, przyjmij dar z mojej ręki, bo gdy zobaczyłem twoje oblicze, to jakbym widział oblicze Boga, i ty łaskawie mnie przyjąłeś. (11) Przyjmij, proszę, mój dar, który ci przyniosłem, bo Bóg hojnie mi błogosławił, a mam dość wszystkiego. I tak nalegał na niego, że to przyjął. (12) Ezaw powiedział: Ruszajmy w drogę i chodźmy, a ja pójdę przed tobą. (13) I Jakub mu odpowiedział: Mój pan wie, że mam ze sobą dzieci wątłe, a owce i krowy karmią młode. Jeśli popędzi się je przez cały dzień, zginie całe stado. (14) Niech mój pan, proszę, idzie przed swoim sługą, a ja będę szedł powoli, jak nadąży stado, które jest przede mną, i jak nadążą dzieci, aż przyjdę do mego pana do Seiru. (15) Wtedy Ezaw powiedział: Zostawię więc przy tobie część ludzi, którzy są ze mną. A on odpowiedział: A na cóż to? Obym znalazł łaskę w oczach mego pana. (16) I tego dnia Ezaw wrócił swą drogą do Seiru. (17) A Jakub wyruszył do Sukkot i zbudował sobie dom, i zrobił szałasy dla swoich stad. Dlatego nazwał to miejsce Sukkot. (18) I Jakub przyszedł szczęśliwie do miasta Sychem, które było w ziemi Kanaan, gdy wrócił z Paddan-Aram, i rozbił obóz przed miastem. (19) I za sto monet kupił od synów Hemora, ojca Sychema, część pola, na którym rozbił swój namiot. (20) Tam też postawił ołtarz i nazwał go: Mocny Bóg Izraela.

George napisał/
Żyd / Juda pisze w swoim Testamencie że zabili Ezawa 18 lat po ucieczce Jakuba od swego wuja Labana.

I ty w takie głupoty wierzysz? Wierz dalej.

George napisał/
Księgi które nie weszły do obecnego Kanonu są bardzo istotne dla wyjaśnień tekstów niejasnych lub ominiętych w Biblii.
Czy wiesz Niki kto ustalił obecny Kanon Biblii którą używasz ?
Błąd w Historii prowadzi do błędu w Doktrynie.

Wiem---- Ostatnia Ksiega St.Testamentu została napisana przez Proroka Malachiasza, a on żył około roku 500 pne.
A NTestament zakończony został w roku 100 naszej ery przez Apostoła Jana.

Widzisz Nike, przede wszystkim Biblia, ale Biblia milczy na temat śmierci Pierworodnego i umiłowanego syna Izaaka - Ezawa. Wiec nie ma tu nic sprzecznego w zajrzeniu do apokryfów.

W tym wypadku możemy zajrzeć do Apokryfów, a najbardziej znanymi i cenionymi apokryfami KrK są: Księga Jubileuszów, i Testament Dwunastu Patryjarchów, znalezione też pomiędzy Zwojami z nad Morza Martwego.
Właśnie w tych księgach czytamy o BRATOBÓJSTWIE jakiego dokonał Jakub/Izrael.

Trzecia w kolejniści była by dopiero Księga Jaszera, która obwinia za śmierć Ezawa jednego z synów Jakuba / Izraela.

Tak że, historyczną prawdą, która nie 'zmieściła' się w dzisiejszych Bibliach, jest że to Jakub / Izrael zamordował swojego brata Ezawa / Edoma.

Ale to nic dziwnego że ten 'szczegół' o śmierci Ezawa, nie dostał się (lub został wymazany) do dzisiejszych Biblii, skoro nie znajdziesz w nich (obecnych Bibliach) także informacji że Hiob, którego Bóg uznał za przykład człowieczeństwa, był prawnukiem tegoż Ezawa / Edoma i drugim królem Edomu, a ta informacja jest zachowana w Septuagincie i antycznej Koptyjskiej Biblii.

Nie pytałem kto i kiedy napisał księgi umieszczone w Biblii, tylko o to kto i kiedy dokonał selekcji które księgi powinno być w niej umieszczone.

Serdecznie Pozdrawiam
George

[nike]

Kanon St Testamentu

Księgi Starego Testamentu były stopniowo zbierane w jedną całość, w miarę jak spisywana była każda natchniona księga.
Księgi apokryficzne, których opiekunowie Boskich wyroczni Starego Testamentu nigdy nie uznawali za część kanonu i które z tego powodu nie mogą być jego częścią, choć Rzym próbował je kanonizować, swoją własną zawartością okazują się być niegodne miejsca w kanonie.
Testem ksiąg apokryficznych, a także wszelkich innych Pism, jest siedem negatywnych pewników biblijnego pochodzenia i biblijnej nauki:
księga lub nauka nie może być natchniona, jeśli przeczy sama sobie lub biblijnym wersetom, doktrynom, charakterowi Boga, ofiarom za grzech, faktom i celom Boskiego objawienia.
Apokryfy poddane temu testowi oraz zasadzie liczbowania biblijnego okazują się być nienatchnione: księgi Tobiasza i Judyty zawierają wiele geograficznych, chronologicznych i historycznych pomyłek; wspierają przesądy i oszustwa, a usprawiedliwienie uzależniają od formalnych zewnętrznych uczynków.
Księgi Mądrości Salomona i Kaznodziei, choć zawierają kilka wspaniałych rzeczy, wpajają moralność opartą głównie na wygodzie
i stoją w sprzeczności ze świętością Boga. Ich mądrość nie jest Salomonowa, lecz aleksandryjska.
Uczą o wcześniejszym istnieniu duszy, przy czym jej los wyznaczony jest postępowaniem przed narodzeniem się człowieka (Mądrości 8:19,20).
Uczą, że materialne ciało jest ciężarem i kłodą dla duszy (9:15).
Uczą o fantazjach zamiast o cudach (16:20,21). Do egipskich plag dodają niewiarygodne szczegóły (16;17). Fałszywe są symboliczne znaczenia przypisywane strojowi najwyższego kapłana (18:24,25).
Zabójstwo Abla przez Kaina jest błędnie przedstawione jako przyczyna potopu (10:4)!
Salomon nie mógł być ich autorem, ponieważ uczą one, że Izrael był wtedy poddany swoim wrogom. Poza tym zostały napisane
po grecku!
(2 Król. 22:8-20). Po dokończeniu Pięcioksięgu Jozue wprowadził do Starego Testamentu dodatek (Joz. 24:26). Podobnie uczynił Samuel (1 Sam. 10:25). Te dwa przypadki pokazują nam, w jaki sposób księgi Starego Testamentu trafiały do Biblii po czasach Pięcioksięgu.
Gdy w Wieku Żydowskim jakaś księga została napisana przez natchnionego męża, właśnie z tego powodu stawała się częścią Starego Testamentu,
który w ten sposób się rodził.
Nigdy nie był zwoływany żaden sobór, by – jak twierdzą wyżsi krytycy – kanonizować księgi Starego Testamentu.
Przebiegało to raczej w ten sposób, że jeśli kiedykolwiek mąż, prawdziwie uznany za natchnionego przez Boga, napisał księgę, lud Izraela przyjmował ją jako część kanonu, Biblię.
W ten sposób powstawał kanon, aż w końcu za dni Ezdrasza, Nehemiasza i Malachiasza osiągnął pełnię w swej części starotestamentowej.



Kanon Nowego Testamentu
Dwunastu Apostołów było specjalnie wybranymi i upoważnionymi przez Boga natchnionymi rzecznikami Chrystusa w celu zachowania i wyjaśnienia objawienia Chrystusa w Wieku Ewangelii przed i po dniu Pięćdziesiątnicy dla całego kościoła chrześcijańskiego, co wszyscy z nich czynili ustnie i co niektórzy z nich, bezpośrednio lub pośrednio, czynili na piśmie przez towarzyszące im narzędzia.
Ponieważ uczniowie ci wierzyli, iż byli oni upoważnionymi przez Boga i natchnionymi rzecznikami Chrystusa.
Kanoniczność zależy od Boga jako Dawcy Pism, a nie od ludu Bożego jako opiekunów wyroczni Bożych. To, co pierwsi opiekunowie uznawali za kanoniczne, powinno być uznawane za takie teraz: nie na podstawie ich autorytetu, lecz na podstawie autorytetu Chrystusa, który używał Apostołów jako Swoich upoważnionych przez Boga i natchnionych rzeczników, jako nauczycieli i pisarzy.
Cały Nowy Testament jest autorstwa tylko Apostołów, Ew.Marka była napisana przez Marka, ponieważ Marek był uczniem Piotra i pisał pod dyktando Piotra. Ew.Łukasza z kolei jest napisana przez Łukasza pod dyktando Pawła.
Pierwsze oficjalne roszczenie kościoła rzymskokatolickiego do czynienia ksiąg kanonicznymi oraz próba realizacji takiego roszczenia zostały dokonane przez papieża Eugeniusza (1441 r. n.e.), który ogłosił taką samą listę (jak nasza, z dodatkiem apokryfów), którą sobór w Trydencie (1546) rzekomo autoryzował jako kanoniczną.

[George]

Kanon St Testamentu

Księgi Starego Testamentu były stopniowo zbierane w jedną całość, w miarę jak spisywana była każda natchniona księga.
Księgi apokryficzne, których opiekunowie Boskich wyroczni Starego Testamentu nigdy nie uznawali za część kanonu i które z tego powodu nie mogą być jego częścią, choć Rzym próbował je kanonizować, swoją własną zawartością okazują się być niegodne miejsca w kanonie.
Testem ksiąg apokryficznych, a także wszelkich innych Pism, jest siedem negatywnych pewników biblijnego pochodzenia i biblijnej nauki:
księga lub nauka nie może być natchniona, jeśli przeczy sama sobie lub biblijnym wersetom, doktrynom, charakterowi Boga, ofiarom za grzech, faktom i celom Boskiego objawienia.
Apokryfy poddane temu testowi oraz zasadzie liczbowania biblijnego okazują się być nienatchnione: księgi Tobiasza i Judyty zawierają wiele geograficznych, chronologicznych i historycznych pomyłek; wspierają przesądy i oszustwa, a usprawiedliwienie uzależniają od formalnych zewnętrznych uczynków.
Księgi Mądrości Salomona i Kaznodziei, choć zawierają kilka wspaniałych rzeczy, wpajają moralność opartą głównie na wygodzie
i stoją w sprzeczności ze świętością Boga. Ich mądrość nie jest Salomonowa, lecz aleksandryjska.
Uczą o wcześniejszym istnieniu duszy, przy czym jej los wyznaczony jest postępowaniem przed narodzeniem się człowieka (Mądrości 8:19,20).
Uczą, że materialne ciało jest ciężarem i kłodą dla duszy (9:15).
Uczą o fantazjach zamiast o cudach (16:20,21). Do egipskich plag dodają niewiarygodne szczegóły (16;17). Fałszywe są symboliczne znaczenia przypisywane strojowi najwyższego kapłana (18:24,25).
Zabójstwo Abla przez Kaina jest błędnie przedstawione jako przyczyna potopu (10:4)!
Salomon nie mógł być ich autorem, ponieważ uczą one, że Izrael był wtedy poddany swoim wrogom. Poza tym zostały napisane
po grecku!
(2 Król. 22:8-20). Po dokończeniu Pięcioksięgu Jozue wprowadził do Starego Testamentu dodatek (Joz. 24:26). Podobnie uczynił Samuel (1 Sam. 10:25). Te dwa przypadki pokazują nam, w jaki sposób księgi Starego Testamentu trafiały do Biblii po czasach Pięcioksięgu.
Gdy w Wieku Żydowskim jakaś księga została napisana przez natchnionego męża, właśnie z tego powodu stawała się częścią Starego Testamentu,
który w ten sposób się rodził.
Nigdy nie był zwoływany żaden sobór, by – jak twierdzą wyżsi krytycy – kanonizować księgi Starego Testamentu.
Przebiegało to raczej w ten sposób, że jeśli kiedykolwiek mąż, prawdziwie uznany za natchnionego przez Boga, napisał księgę, lud Izraela przyjmował ją jako część kanonu, Biblię.
W ten sposób powstawał kanon, aż w końcu za dni Ezdrasza, Nehemiasza i Malachiasza osiągnął pełnię w swej części starotestamentowej.



Kanon Nowego Testamentu
Dwunastu Apostołów było specjalnie wybranymi i upoważnionymi przez Boga natchnionymi rzecznikami Chrystusa w celu zachowania i wyjaśnienia objawienia Chrystusa w Wieku Ewangelii przed i po dniu Pięćdziesiątnicy dla całego kościoła chrześcijańskiego, co wszyscy z nich czynili ustnie i co niektórzy z nich, bezpośrednio lub pośrednio, czynili na piśmie przez towarzyszące im narzędzia.
Ponieważ uczniowie ci wierzyli, iż byli oni upoważnionymi przez Boga i natchnionymi rzecznikami Chrystusa.
Kanoniczność zależy od Boga jako Dawcy Pism, a nie od ludu Bożego jako opiekunów wyroczni Bożych. To, co pierwsi opiekunowie uznawali za kanoniczne, powinno być uznawane za takie teraz: nie na podstawie ich autorytetu, lecz na podstawie autorytetu Chrystusa, który używał Apostołów jako Swoich upoważnionych przez Boga i natchnionych rzeczników, jako nauczycieli i pisarzy.
Cały Nowy Testament jest autorstwa tylko Apostołów, Ew.Marka była napisana przez Marka, ponieważ Marek był uczniem Piotra i pisał pod dyktando Piotra. Ew.Łukasza z kolei jest napisana przez Łukasza pod dyktando Pawła.
Pierwsze oficjalne roszczenie kościoła rzymskokatolickiego do czynienia ksiąg kanonicznymi oraz próba realizacji takiego roszczenia zostały dokonane przez papieża Eugeniusza (1441 r. n.e.), który ogłosił taką samą listę (jak nasza, z dodatkiem apokryfów), którą sobór w Trydencie (1546) rzekomo autoryzował jako kanoniczną.

Powiedz mi może Niki którego Kościoła Biblię używasz - może podaj do niej link, to razem sprawdzimy kto i kiedy ją złożył i zatwierdził.

I tak przy okazji, 'Testament Dwunastu Patryjarchów', w którym jest mowa o tym jak to Jakub / Izrael zamordował swego brata Ezawa, jest nadal w Kanonie Biblijnym Kościoła Ormiańskiego (monofizyckiego).

Mamy tu na Forum ciekawy temat o historii Kanonów:

viewtopic.php?f=5&t=132&hilit=Kanon


Pozdrawiam