Pan Jezus Chrystus by³ ¿ywym S³owem Bo¿ym i doskona³ym wyrazicielem Ksiêgi ¯ywota, istniej±cej od za³o¿enia naszego ¶wiata, ¶wiata cz³owieka nieska¿onego grzechem (Rdz. 5:1,2; ¯yd. 2:9-11), czyli doskona³ego na obraz i podobieñstwo Bo¿e (¶wiat Adama wed³ug Ducha o¿ywiaj±cego, 1Kor. 15:45b; 1Pio. 1:9-12; 2Pio. 1:19,20 – dzia³anie Ducha Chrystusowego i Ducha ¦wiêtego Boga, jego Ojca). Nie myliæ z ¶wiatem Adama wed³ug duszy ¿ywej (1Kor. 15:45a), którego ukoronowaniem by³ cz³owiek stworzony w dniu szóstym, tylko na obraz Bo¿y. Ten pierwszy cz³owiek/¶wiat upad³ z powodu grzechu. Rdz. 1:27; 3:1-24; Rz. 5:12. Bóg natychmiast rozpocz±³ nowe dzie³o, aby z tej samej gliny uczyniæ nowe naczynie, posiadaj±ce skarb, 2Kor. 4:7; Rz. 9:21-23.Sobór Trydencki o¶wiadczy³ równie¿, ¿e nie mo¿e byæ ¿adnej wi±¿±cej tradycji przeciwnej Pismu ¶w. […] jasno wypowiedzia³ siê przeciw zasadzie "sola scriptura" (samo Pismo) orzekaj±c i¿ Ewangelia zawarta jest w " ksiêgach spisanych i tradycjach nie pisanych". I ksiêgi, i Tradycjê nale¿y czciæ "z jednakowa nabo¿no¶ci± i szacunkiem" (DS 1501; NR 87-88)(BF III 10-11).
Dwie tradycje - i co na to Biblia
[…] o Tradycji […] o takim rozumieniu tego s³owa, jakim pos³uguje siê Ko¶ció³ Katolicki. […] Nie chodzi tu … o tradycjê w znaczeniu potocznym (której nikt, a ju¿ najmniej Ko¶ció³ Katolicki nie przypisuje specjalnego znaczenia), ale o tradycjê w znaczeniu teologicznym.
http://www.analizy.biz/marek1962/solascriptura.htm
Pan Jezus odchodz±c, nawo³ywa³ swoich na¶ladowców, aby wziêli jego ¶wiat³o¶æ, a tak¿e Ducha:
Pocieszyciel, Duch Prawdy nie mia³ mówiæ czego¶ nowego bez odniesienia siê do nauczania i dzia³alno¶ci Pana Jezusa. On wszystko mia³ braæ z tego nauczania i dzia³alno¶ci jego, nawet w odniesieniu do przysz³o¶ci. Pan Jezus o przysz³o¶ci mówi³ w podobieñstwach, np. o Królestwie niebios, które z ma³o znacz±cego pocz±tku ma siê staæ potê¿nym systemem, nape³niaj±cym ca³± ziemiê, tak jak ten kamieñ, który oderwa³ siê od góry z snu Nabuchodonozora. Nastêpnie w przypowie¶ci o zakwaszonych trzech miarach m±ki, wskaza³, ¿e dojdzie do dzia³ania tajemnicy nieprawo¶ci i do wielkiego odstêpstwa od wiary, dlatego to co napuszone kwasem musi do¶wiadczyæ ogieñ, aby siê ukszta³towa³a struktura chleba odpornego na zgniatanie i wstrz±sy.rzek³ im Jezus: Jeszcze na ma³± chwilê ¶wiat³o¶æ jest w¶ród was. Chod¼cie, póki ¶wiat³o¶æ macie, aby was ciemno¶æ nie ogarnê³a; bo kto w ciemno¶ci chodzi, nie wie, dok±d idzie. (36) Wierzcie w ¶wiat³o¶æ, póki ¶wiat³o¶æ macie, aby¶cie siê stali synami ¶wiat³a. J. 12:35,36
[…] Jezus … g³o¶no zawo³a³: Je¶li kto pragnie, niech przyjdzie do mnie i pije. (38) Kto wierzy we mnie, jak powiada Pismo, z wnêtrza jego pop³yn± rzeki wody ¿ywej. (39) A to mówi³ o Duchu, którego mieli otrzymaæ ci, którzy w niego uwierzyli; albowiem Duch ¦wiêty nie by³ jeszcze dany, gdy¿ Jezus nie by³ jeszcze uwielbiony. J. 7:37-39
lecz gdy przyjdzie On, Duch Prawdy, wprowadzi was we wszelk± prawdê, bo nie sam od siebie mówiæ bêdzie, lecz cokolwiek us³yszy, mówiæ bêdzie, i to, co ma przyj¶æ, wam oznajmi. (14) On mnie uwielbi, gdy¿ z mego we¼mie i wam oznajmi. (15) Wszystko, co ma Ojciec, moje jest; dlatego rzek³em, ¿e z mego we¼mie i wam oznajmi. J. 16:13-15
rzek³ do (…Aposto³ów) Jezus: Pokój wam! Jak Ojciec mnie pos³a³, tak i Ja was posy³am. (22) A to rzek³szy, tchn±³ na nich i powiedzia³ im: We¼mijcie (we¼miecie) Ducha ¦wiêtego. J. 20:21-23. Wtedy otworzy³ im umys³y, aby mogli zrozumieæ Pisma. £k. 24:45
Dopóki ¿yli naoczni ¶wiadkowie, którzy razem z Panem Jezusem uczestniczyli w jego dzia³alno¶ci, lub kto¶, kto dowiód³, ¿e otrzyma³ od niego objawienie, zapewniaj±ce mu poznanie Chrystusa na podstawie zakonu, to ci byli ¿ywymi Listami/Ksiêgami, które mogli czytaæ inni:"Przeto, bracia, stójcie niewzruszenie i trzymajcie siê tradycji, o których zostali¶cie pouczeni b±d¼ ¿ywym s³owem, b±d¼ za po¶rednictwem naszego listu."
(2 Tes 2,15; 2 Tes 3,6)
Ci którzy byli szlachetni, sprawdzali, czy ich nauka zgadza siê z wcze¶niejszymi Ksiêgami, rozpoznanymi jako natchnione, Dz. 17:11Czy znowu zaczynamy polecaæ samych siebie? Albo¿ to potrzebujemy, jak niektórzy, listów polecaj±cych do was albo od was? (2) WY JESTE¦CIE LISTEM NASZYM, NAPISANYM W SERCACH NASZYCH, ZNANYM I CZYTANYM PRZEZ WSZYSTKICH LUDZI; (3) wiadomo przecie¿, ¿e JESTE¦CIE LISTEM CHRYSTUSOWYM SPORZ¡DZONYM PRZEZ NASZE US£UGIWANIE, NAPISANYM nie atramentem, ale DUCHEM BOGA ¯YWEGO, nie tablicach kamiennych, lecz /b] NA TABLICACH SERC LUDZKICH[/b]. (4) A tak± ufno¶æ mamy przez Chrystusa ku Bogu, (5) nie jakoby¶my byli zdolni pomy¶leæ co¶ sami z siebie i tylko z siebie, lecz ZDOLNO¦Æ NASZA JEST Z BOGA, (6) który te¿ uzdolni³ nas, ABY¦MY BYLI S£UGAMI NOWEGO PRZYMIERZA, nie litery, lecz DUCHA, bo litera zabija, DUCH za¶ O¯YWIA. 2Kor. 3:1-6
Jednak z czasem pisarze ksi±g NT zaczêli odchodziæ z tego ¶wiata. W zwi±zku z tym, zostali pobudzeni przez Boga do spisania tych ¿ywych Ksi±g na papierze, ale w taki sposób, aby wyra¿a³y to, co najistotniejsze jest do uwierzenia i zbawienia.przyjêli oni S³owo z ca³± gotowo¶ci± i codziennie badali Pisma, czy tak siê rzeczy maj±. Dz. 17:11
A przeto i my dziêkujemy Bogu nieustannie, ¿e przyjêli¶cie S³owo Bo¿e, które od nas s³yszeli¶cie nie jako s³owo ludzkie, ale, jak jest prawdziwie, jako S³owo Bo¿e, które te¿ w was wierz±cych skutecznie dzia³a. 1Tes. 2:13
Przeto wiara rodzi siê z tego, co siê s³yszy, tym za¶, co siê s³yszy, jest s³owo Chrystusa.
Rz. 10;17
Rzek³ (… Tomaszowi) Jezus: ¯e mnie ujrza³e¶, uwierzy³e¶; b³ogos³awieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli. (30) I wiele innych cudów uczyni³ Jezus wobec uczniów, (te) które nie s± spisane [… za pomoc±) ksi±g; (31) spisana za¶ [… jest … istota (spisane za¶ jest co¶ najistotniejszego)], aby¶cie wierzyli, ¿e Jezus jest Chrystusem, Synem Boga, i aby¶cie wierz±c mieli ¿ywot w imieniu jego. J. 20:29-31
W zwi±zku z powy¿szym, czy stanowisko, wed³ug którego „ksiêgi, i Tradycjê nale¿y czciæ "z jednakow± nabo¿no¶ci± i szacunkiem"” nie jest uznawaniem dwóch równoleg³ych ¼róde³ poznania? Wygl±da to tak, jakby prawo lokalne, danej wspólnoty, tworzone wed³ug jej twierdzenia na podstawie ustawy zasadniczej, jak± jest KC, czy Konstytucja mia³o obowi±zywaæ wszystkich obywateli kraju. Jakiej¿e trzeba demagogii apologetycznej i sofistycznej, twórców takiego twierdzenia, aby sami siebie przekonali, ¿e to jest spójne logicznie, samo w sobie. Jest to tylko przejaw odstêpstwa od wiary, raz ¶wiêtym podanej.
W zakresie odstêpstwa od wiary dzia³a³a tajemnica nieprawo¶ci. Pismo ¦wiête nakazuje, aby biskup by³ mê¿em jednej ¿ony i wcze¶niej pokaza³, ¿e nale¿ycie, odpowiedzialnie prowadzi dom swój, 1Tm. 3:1-7. Natomiast tradycja KRK zabrania pe³nienia funkcji duchownego w stanie zwi±zku ma³¿eñskiego. To taki przyk³ad dychotomii teologicznej.
Inny przyk³ad to twierdzenie KRK, ¿e w³adza papie¿a i KRK z nim w doczesno¶ci jest wa¿niejsza od w³adzy ¶wieckiej. To b³êdne twierdzenie jest oparte na niezrozumieniu s³ów Pana Jezusa, ¿e to, co cesarskie nale¿y oddaæ cesarzowi (pañstwu), a to, co Bo¿e Bogu. Na denarze by³a podobizna cesarza i napis odnosz±cy siê do prawa w³adzy zwierzchniej. A czyja jest podobizna w cz³owieku i czyje wypisane prawo? Jest to podobizna Bo¿a i jego prawo, a cesarz jest przecie¿ cz³owiekiem.
Tak, wiêc oddaæ cesarzowi, co siê Pañstwu nale¿y, to podstawowy warunek, a oddaæ Bogu, to co do niego nale¿y, to oznacza, aby w obliczu dostrze¿onej okoliczno¶ciowej potrzeby, uczyniæ co¶ dobrowolnie. Ochotnego dawcê Bóg mi³uje. Stanowisko KRK w tej kwestii jest dychotomiczne, niszcz±ce wiêzy spo³eczne. W zwi±zku z tym KRK rozumuje opacznie s³owa Pana Jezusa, twierdz±c, ¿e on naucza³: niech nie wie lewica, co czyni prawica, powoduj±ce rozerwanie w organizmie pañstwowym i spo³ecznym, gdy tym czasem Pan Jezus naucza³, aby cz³owiek nie poni¿a³ jednej strony przed drug±;
Gdy okazujesz wspó³czucie nie my¶l lewic± TWOJ¡, co czynisz prawic± TWOJ¡. Zarówno prawa, jak i lewa strona danego bytu nale¿± do tego bytu. Poni¿anie jednej strony przed drug± jest destrukcyjne pod ka¿dym wzglêdem i nie ma nic wspólnego z chrze¶cijañskim systemem warto¶ci (mi³ujcie nieprzyjació³ swoich). Na czym w swoim stanowisku podpiera siê KRK, na S³owie Bo¿ym, czy na w³asnej teologicznej tradycji? Jaka jest zgodno¶æ miêdzy tymi podstawami? To zaprzecza temu, co KRK twierdzi:
Sobór Trydencki o¶wiadczy³ równie¿, ¿e nie mo¿e byæ ¿adnej wi±¿±cej tradycji przeciwnej Pismu ¶w.