Witaj
mordimer pisze:Interesuje mnie teoria, że Księga Powtórzonego Prawa została odnaleziona w roku 621 p.n.e.
Historia. Świątynia Salomona istniała do 607 r. p.n.e., kiedy to zburzyły ją wojska babilońskie pod wodzą króla Nebukadneccara (2Kl 25:9; 2Kn 36:19; Jer 52:13). Ponieważ Izraelici często wikłali się w bałwochwalcze praktyki, Bóg pozwalał, by gnębiły ich inne narody, które niekiedy ograbiały świątynię ze skarbów. W pewnych okresach świątynia była też zaniedbywana. Za panowania Rechoboama, syna Salomona, zaledwie 33 lata po oddaniu jej do użytku (993 p.n.e.), złupił ją król egipski Sziszak (1Kl 14:25, 26; 2Kn 12:9). Król Asa (977-937 p.n.e.) darzył szacunkiem dom Jehowy, ale chcąc chronić Jerozolimę, nierozważnie posłał złoto i srebro ze świątyni królowi Syrii Ben-Hadadowi I, by ten zerwał przymierze z izraelskim królem Baaszą (1Kl 15:18, 19; 2Kn 15:17, 18; 16:2, 3).
Po okresie niepokojów i zaniedbywania świątyni król judzki Jehoasz (898-859 p.n.e.) zarządził jej naprawę (2Kl 12:4-12; 2Kn 24:4-14). Za panowania jego syna Amacjasza świątynię złupił izraelski król Jehoasz (2Kl 14:13, 14). Król Jotam (777-762 p.n.e.) wykonał na terenie świątyni pewne prace budowlane i wzniósł „górną bramę” (2Kl 15:32, 35; 2Kn 27:1, 3). Judzki król Achaz (761-746 p.n.e.) nie dość, że posłał skarby świątynne jako łapówkę asyryjskiemu królowi Tiglat-Pileserowi III, to jeszcze skalał świątynię, zastępując jej miedziany ołtarz innym, wzniesionym na wzór ołtarza z Damaszku (2Kl 16:5-16). W końcu posunął się do tego, że zamknął drzwi domu Jehowy (2Kn 28:24).
Syn Achaza Ezechiasz (745-717 p.n.e.) usilnie się starał naprawić błędy swego ojca. Na samym początku swego panowania otworzył świątynię i kazał ją oczyścić (2Kn 29:3, 15, 16). Kazał też pokryć złotem jej drzwi i węgary, ale później je odciął i posłał Sancheribowi, królowi Asyrii, bojąc się jego najazdu (2Kl 18:15, 16).
Po śmierci Ezechiasza świątynia przez pół wieku była dewastowana i profanowana. Jego syn Manasses (716-662 p.n.e.) dopuścił się większej niegodziwości niż którykolwiek z wcześniejszych królów Judy, gdyż „na dwóch dziedzińcach domu Jehowy nabudował ołtarzy dla całego zastępu niebios” (2Kl 21:1-5; 2Kn 33:1-4). W czasach wnuka Manassesa Jozjasza (659-629 p.n.e.) ta wspaniała niegdyś budowla znajdowała się w opłakanym stanie. Zapewne panował w niej ogromny nieład,
skoro odnalezienie przez arcykapłana Chilkiasza księgi Prawa (prawdopodobnie oryginalnego zwoju spisanego przez Mojżesza) uznano za niezwykłe odkrycie (2Kl 22:3-13; 2Kn 34:8-21). Po wyremontowaniu i oczyszczeniu świątyni obchodzono największe święto Paschy od dni proroka Samuela (2Kl 23:21-23; 2Kn 35:17-19). Działo się to w okresie działalności proroka Jeremiasza (Jer 1:1-3). Od tej pory świątynia funkcjonowała aż do zburzenia, a kapłani pełnili w niej służbę, choć wielu z nich postępowało nagannie.
Chyba wystarczy
pozdrawiam
Mądrość służy ochronie, tak jak ochronie służą pieniądze; lecz korzyść z wiedzy jest ta, że mądrość zachowuje przy życiu tych, którzy ją posiadają.